Πέντε συν ένα τραγούδια που μου μείναν από τα δέκα χρόνια που πέρασαν..

Νομίζω ότι αυτή η δεκαετία που ας πέρασε σηματοδότησε την αναζωογόνηση του ροκ. Καινούργια συγκροτήματα, νέα ακούσματα και πρωτότυπες εκτελέσεις φέραν το ροκ ξανά στο προσκήνιο μετά την σαρωτική επέλαση της electronica.



Το πρώτο κομμάτι που μου έμεινε είναι το Holiday από τους βετεράνους Greenday και το CD τους με τίτλο American Idiot, μια ροκ όπερα για τον Ιησού της Suburbia. Η Αμερική μετά την 11η Σεπτεμβρίου και βρίσκει καινούργια βιετναμ......



Δεύτερο τραγούδι το seven nation army από τους White Stripes. Και μόνο που ξεκινάει έτσι το μπάσο καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις ξανακούσει κάτι τέτοιο!!



Πολλά είναι τα καλά τραγούδια των Killers. All the things that I've done είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Μου φαίνεται τρομερά αισιόδοξο αλλά και ταυτόχρονα σκοτεινό! τρομερός συνδυασμός που με κέρδισε από την πρώτη φορά που το άκουσα σε μια σειρά...



To 2006 οι Muse βγάλαν το Black Holes and Revelations. Τέλειο το Starlight, πολύ καλό το Supermassive black hole αλλά εμένα το Knights of Cydonia με συνεπήρε!




Kaizerchiefs είναι μια ομάδα ποδοσφαίρου στην Νότια Αφρική. Από εκεί πήρε και το όνομα της η μπάντα που κάναν πέντε παιδιά από το Leeds! To Ruby μπορεί να ήταν τόσο καλό όσο το πρώτο τους σιντι αλλά the kids on the stret they never miss a beat! Indeed my friends!!



Το τελευταίο τραγούδι όμως ήταν αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Αν και δεν ήταν ροκ, αυτή που το τραγουδούσε μπορεί να συγκριθεί - στην καταστροφή και στο ταλέντο- μόνο με μια Τζάνις τζόπλιν. Όταν πρωτοάκουσα την Αmy Winehouse να τραγουδάει το αυτοβιογραφικό You know I'm no good πίστεψα ότι ήταν ένα ριμεικ από κανένα ξεχασμένο τραγούδι της δεκαετίας του 1950. Δεν μπορούσα να είμαι περισσότερο λάθος....

Driving home for Christmass

Ειδικά για αυτούς που δεν θα μπορέσουν
να είναι σπίτι τα Χριστούγεννα!
Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους!

Δέκα χρόνια....

"The future is coming on" τραγουδούσαν οι Gorilaz στο Clint Eastwood κάποια στιγμή το 2001. Δίκιο είχαν. Σας πληροφορώ ότι το μέλλον τελικά ήρθε, σχεδόν 10 χρόνια μετά το πολυθρύλητο millenium. Πως πέρασαν έτσι αυτά τα πρώτα δέκα χρόνια της τρίτης χιλιετίας δεν κατάλαβα. Μου φαίνεται λίγο πολύ σαν προχθές που ήμουν σε ένα τραίνο προς το Gatwick για να έρθω Ελλάδα από την Αγγλία που σπούδαζα. Ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1999..

Όλοι αλλάξαμε από τότε. Δεν ήμαστε τα ίδια άτομα όσο και αν προσπαθούμε για το αντίθετο. Δεν είμαστε καν η ίδια χώρα με τότε. Ούτε καν το ίδιο ΠΑΣΟΚ με τότε δεν είναι. Θα μου πεις τέτοιο καιρό πριν από δέκα χρόνια έσκαγε με πάταγο η μέγιστη φούσκα του Χρηματιστηρίου τώρα είναι στα πρόθυρα να σκάσει η φούσκα που λέγεται Ελλάδα. Και τότε ο Μπάγεβιτς ήταν σε ένα δικέφαλο που γονάτιζε από τα οικονομικά..

Nothing changes on New Year's Day λέγαν οι U2 κάποτε. Νομίζω ότι έχουν άδικο. Κάθε μέρα κάτι αλλάζει, επομένως και την πρωτοχρονιά κάτι θα αλλάξει. Καμιά φορά εμείς οι άνθρωποι επιλέγουμε τις μεγάλες αλλαγές εκείνη την μέρα, όπως ο Σημίτης που πήγε να σηκώσει το πρώτο χαρτονόμισμα των 20 ευρώ μια τέτοια μέα το 2002. Sometimes, something changes on New Year's Day...

Το μέλλον είναι τώρα πάντως και ας το τοποθέτησαν μερικοί στο σημερινό παρελθόν, όπως ο Όργουελ με το 1984. Μπορεί βέβαια και τώρα να είναι το ..1984.. Ποιος ξέρει?

Το μόνο σίγουρο είναι αυτά που πέρασαν την τελευταία δεκαετία και αυτά που ο καθένας από μας θυμάται τέτοιες μέρες. Και νομίζω ότι θα αφιερώσω τα επομένα πόστς μου σε αυτά που μου μείνανε τα δέκα αυτά χρόνια...

Πρωτάθλημα Χειμώνα!

Μέσω Χαριλάου το πρωτάθλημα χειμώνα πήγε στην Παιανία! Χθες ο Άρης στο καλύτερο του παιχνίδι φέτος υποχρέωσε τον κακό και υπεροπτικό Ολυμπιακό στην πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα και φέρνοντας έτσι τον ΠΑΟ στην πολ ποζίσιον του β' γύρου. Ο Άρης χθες είχε πάθος και πίεσε στα 3/4 του γηπέδου παρόλα αυτά οι αδυναμίες που έχει όταν πατάει περιοχή φάνηκαν και χθες αφού το γκολ ήρθε από ένα τραγικό λάθος του πολύ καλού χθες Νικοπολίδη μετά από την προσπάθεια του Πρίττα να κυνηγήσει την φάση. Ο Κάμπορα ήταν εκεί που έπρεπε για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Να σημειώσω ότι ο Παμπορίδης δεν έδωσε πέναλτι σε χέρι του ΝΤούντου, ανάλογη φάση με μια .. παγκόσμια πρωτοτυπία...

Ο ΠΑΟ νίκησε πολυ πιο δύσκολά από όσο λέει το τελικό σκορ και μάλιστα με ένα πέναλτι που προσωπικά δεν μου πολυφάνηκε. Τέλος πάντων νίκησε και μετά από πολλά χρόνια πέρασε στην πρώτη θέση στο τέλος του πρώτου γύρου.

Η ΑΕΚ είναι ένα βήμα πριν την διάλυση με τον Μπάγιεβιτς να βρίσκει σιγά σιγά την νέμεση του στον προεδρικό θώκο...

Καβάλα και Πανιώνιος κερδίζουν τις εντυπώσειις για το επιθετικό ποδόσφαιρο που παίζουν και οι δύο ομάδες αν και χθες ο Πανιώνιος αυτοκτόνησε στο μεταξύ τους παιχνίδι!

Στην ουρά τα πράγματα μπλέχτηκαν μετά από την μεγάλη νίκη του Λεβαδειακού αλλά και της Ξάνθης επι της ΑΕΛ και του "Γηραιού" αντίστοιχα! Αυτές οι τέσσερεις ομάδες μαζί με τον ΠΑΣ θα "διεκδικήσουν" τα δύο εισητήρια προς την Β που μένουν αφού ο Πάνθραξ έχει καπαρώσει το πρώτο!


Όσο για μας..... σε ένα ματς με πολύ άθλιο πρώτο ημίχρονο, καταφέραμε να κερδίσουμε σχετικά εύκολα σε μια έδρα που δυσκολεύονται όλες οι ομάδες. Ο Ίβιτς, που προσωπικά έβριζα για όλο το παιχνίδι, εκεί που περπατούσε έδωσε δυο πολύ καλές μπαλιές σε Αραμπατζή και Βιερινια και κάναμε πολύ εύκολα το 0-2. Πολύ καλός ο Αραμπατζής που ανεβαίνει παιχνίδι με παιχνίδι και νικά τις πολυ μεγάλες αμφιβολίες που έχω για αυτόν. Επίσης ο Βιτόλο με τον Πάμπλο έχουν δέσει πολυ καλά στο κέντρο του γηπέδου δυσκολεύοντας τους αντιπάλους να κάνουν παιχνίδι, με αποτέλεσμα στα 3 τελευταία μάτς να μην έχουμε απειληθεί!

Το 2010 ελπίζω να ενισχυθούμε στην επίθεση γιατι παρά τον φιλότιμο Παπάζογλου και τον τους τραυματίες - σχεδόν όλη την ώρα- Μουσλίμοβιτς και Φιλομένο, σκοράρουν συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι...... Μακάρι τα σενάρια για τον Σάλπι να βγουν αληθινά αν και δεν νομίζω..... Και ελπίζω το 2010 ο Δον Φερνάντο, όπως τα καταφέρε και δεν χάνει σε καμιά πόλη της Ελλάδαας πλην Αθηνών, να καταφέρει να πάρει και κανενα ντέρμπι... νισάφι πια...έρχονται και τα πλει οφ...

Χρεωκοπία ...

Όλη αυτή η συζήτηση με την "χρεωκοπία" της χώρας και τις πιέσεις που δέχεται η οικονομία με κάνει να σκεφτώ τον Μπρέχτ και την "όπερα της πεντάρας", όπου ο Μακχιθ αναρωτιέται «Κυρίες και κύριοι σκεφτείτε,τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση της». Όχι ότι δεν κάναμε μαλακιούλες και εμείς! Όχι ότι δεν σκορπίσαμε και συνεχίζουμε να σκορπάμε και να σπαταλάμε άδικα την δημόσια ή την ιδιωτική μας περιουσία. Για το δικό μας καλό πρέπει να τα κόψουμε αυτά και επιτέλους να σταματήσουμε γενικά τις υπερβολές...

Όταν όμως βλέπω όχι μόνο τις τράπεζες αλλά και τους εταίρους μας στην Ε.Ε. που την μια ζητάν περικοπές στους μισθούς μας αλλά απο την άλλη μας δίνουν δανεικά αν είναι να αγοράσουμε τα όπλα τους μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Μπρέχτ....

«Κυρίες και κύριοι σκεφτείτε,τι είναι
η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση της»

Σας αφήνω και σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο με το σαξόφωνο του Λούις Άρμστρονγκ και την μουσική του Κουρτ Βειλ.

Πετάξαμε 2 βαθμούς στην Καβάλα...

βάλτο ρε αγόρι μου!

Για αυτό είναι πόρνη η μπάλα που έλεγε και ο Όσιμ. Παίζεις την καλύτερη μπάλα φέτος, κάνεις 11 τελικές και ο αντίπαλος, που δεν υπάρχει στο γήπεδο, μόλις μία. Έχεις 8.000 οπαδούς σε ένα γήπεδο 8,5 χιλιάδων και η κατοχή μπάλας είναι 60-40!

Αντί να στείλεις την μπάλα στο πλεκτό την στέλνεις τρεις φορές στο δοκάρι και σε άλλα τρία τετ α τετ την στέλνεις άουτ!

Απίστευτα πράγματα!!

Βιερίνια, Παπάζογλου και Κουτσιανικούλης μπορούν να κάνουν παπάδες.΄Εχουν δυνατότητες αλλά σήμερα η επιπολαιότητα στο τελείωμα ξεχείλιζε από τα σορτσάκια τους!

Πάλι καλά που η πόρνη μπάλα δεν μας τιμώρησε!!!

Πάλι καλά να λέμε....

Φθινόπωρο επιτέλους..

.. και ας έχουμε και την ημερολογιακή λήξη στις 21 Δεκεμβρίου! Έτσι μέσα σε αυτό τον -επιτέλους - φθινοπωρινό καιρό που δεν πρόκειται να αλλάξει και το Σαββατοκύριακο που έρχεται λέω να σας αφιερώσω ένα από τα τραγούδια που μου παίζουν συνέχεια γύρω μου το Kingdom of Rust από τους Doves και να σας αφήσω να χαρείτε το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Πολλά φιλιά σε όλους!

Ένας (προσωρινός) επίλογος για τον Δεκέμβρη..

Θα κλείσω αυτό το μίνι αφιέρωμα στον περσινό Δεκέμβρη με αυτό το σημερινό ποστ. Είπα για τον φόβο πριν την πρώτη επέτειο, είπα για τις πιθανές αιτίες, ας πω σήμερα για το τι μένει μετά την όλη ιστορία.

Εδώ τα πράγματα είναι πολύ εύκολα, ενώ από την αρχή τα αίτια ήταν δύσκολο να τα προσδιορίσει κανείς, το να περιγράψει το τι μας άφησε η όλη ιστορία δεν είναι και τόσο πολύπλοκο.

Το πρώτο που βλέπεις κανείς είναι σίγουρα η μεγάλη συμμετοχή των νέων στις διαδηλώσεις, μια πρώτη συμμετοχή στα κοινά για μια γενειά που όλη την παρουσίαζαν σαν emo και trendy ακρίβως τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Σε αυτό μου θυμίζει λίγο την συμμετοχή της δικιάς μου γενιάς στις καταλήψεις του 1990. Και τότε η generation-X κατέβαινε στους δρόμους και είχαμε επεισόδια που αν δεν ήταν ο θάνατος του Τεμπονέρα να διαταράξει το ηθικό ισοζύγιο ίσως και σε εκείνες τις μικρές οθόνες να κυριαρχούσε η κατακραυγή των νέων, όπως την θυμάμαι να μας βρίζουν "αγανακτισμένοι γονείς" έξω από τα κάγκελα του σχολείου μας. Έτσι το πρώτο κρατούμενο είναι ότι μια γενιά μαθαίνει το πόσο εύκολο είναι να κατέβεις στο δρόμο, αλλά και να κάνεις φασαρία για να σε προσέξουν, άλλωστε όπως λέει ο Λυγερός στην Καθημερινή, αυτή ήταν μια "εξέγερση χωρίς τρόπους". Από αυτό το δεύτερο ίσως έχουμε και μια δεύτερη συνέπεια.

Τα γεγονότα μπορεί να οδηγήσουν μεγάλο αριθμό των νέων διαδηλωτών προς ριζοσπαστικότερες κατευθύνσεις. Κατευθύνσεις που μπορεί να ξεκινάν από τις διάφορες αριστεριστικες ομάδες μέχρι ίσως και γκουποσκουλα σαν τους "πυρήνες της φωτιάς" που νομίζουν ότι με κατσαρόλες με εκρηκτικά ή ακόμα χειρότερα με καλάσνικοφ μπορείς να εξοντώσεις όλα τα προβλήματα της χώρας που για κάποιους ενσαρκώνονται στους "μπάτσους".

Ένα ακόμα σίγουρο είναι ότι ενώ ένα κομμάτι της νεολαίας γνωρίζει τον πολιτικό ακτιβισμό, ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του συνολικού πληθυσμού στρέφεται σε πιο συντηρητικές προσεγγίσεις της πολιτικής. Έτσι είμαι σίγουρος ότι αν π.χ. κάποιος βγει και κάνει αύριο δημοψήφισμα για την διατήρηση του άσυλου δεν νομίζω να ψηφίσουν υπέρ πάνω από 20%. Και ακόμα χειρότερα είναι να θεωρούμε φυσική προστασία τα "προληπτικά" μέτρα και τις συλλήψεις με βάσει άδεια μπουκάλια και μπιτόνια βενζίνης. Αυτό είναι το χειρότερο και το πιο ύπουλο για την δημοκρατία. Ποιος όμως ακούει τις φωνές τις Αριστεράς μετά - κυρίως- τους περσινούς βανδαλισμούς και το απίστευτο πλιάτσικο?

Επομένως αυτή την στιγμή οι φωνές της Αριστεράς, για τους κινδύνους και το καθεστώς τρόμου που υπάρχει στην χώρα, φαίνεται να στερούνται κοινής λογικής, όπως λέει και ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή. Και σαν να μην έφτανε αυτό - συνεχίζει ο αρθρογράφος- φαίνεται να εκχωρεί την κοινή λογική στην άκρα δεξιά.

Δεν ξέρω αν αυτή η εξέλιξη ήταν στη πρόθεση των παιδιών που κατέβηκαν στους δρόμους ή στους "μπαχαλάκηδες" ή στους προβοκάτορες που τα κάναν γυαλιά καρφιά. Αυτό που ξέρω και βλέπω από πέρσι πολύ έντονα είναι ότι η κοινωνία θέλει την "ησυχία" της και για αυτόν τον σκοπό είναι πρόθυμη να θυσιάσει ελευθερίες - όπως το άσυλο - που φαίνονται πολυτέλειες αυτή την στιγμή αλλά πότε κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον....

.........

Πολλά γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες. Πολύς λόγος έγινε για τον διαξιφισμό του Τσίπρα και του Κανέλη στο protagon, η ανταπάντηση του Κυρίτση και το σχόλιο του Θεοδωράκη. Άλλα άρθρα που συζητηθηκαν ήταν του Καλύβα για το τι δεν ήταν ο Δεκέμβρης και του δάσκαλου μου για το ξεπερασμένο παρελθόν του Δεκέμβρη. Απο όλα όμως αυτά νομίζω η δήλωση του Πρύτανη του πανεπιστημίου Αθηνών έχει το μεγαλύτερο βάρος..

Έτσι για να μην τυχόν και ξεχάσουμε....

Το καλειδοσκόπιο...

Νομίζω ότι οι περσινές ταραχές του Δεκέμβρη, αυτό που οι περισσότεροι πια ονομάζουν "νέα Δεκεμβριανά", είναι ένα καλειδοσκόπιο. Ένα καλειδοσκόπιο μέσα από το οποίο ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει. Δεν ξέρω, ίσως όλα τα σημαντικά και πρωτόγνωρα κοινωνικά γεγονότα να έχουν αυτή την ιδιότητα. Και σίγουρα σχεδόν όλοι μπορεί να διαφωνούν αν οι ταραχές ήταν είτε μια "εξέγερση" είτε ένα "καπρίτσιο" της νεολαίας αλλά κανείς δεν διαφωνεί ότι ήταν πρωτόγνωρα τόσο σε χροιά όσο και σε ένταση αλλά παράλληλα ήταν και σημαντικά γιατί στην ουσία σημάδεψαν την ζωή πάρα πολλών συμπολιτών μας και όλοι μας θα θυμόμαστε τι κάναμε εκείνες τις ημέρες και πως προσπαθούσαμε να "χωνέψουμε" αυτά που γινόντουσαν.

Ένα πρίσμα ήταν, λοιπόν, εκείνες οι μέρες του Δεκέμβρη. Οργισμένες μέρες σίγουρα αλλά παρόλα αυτά ο καθένας τις είδε με το δικό του "χρώμα". Έτσι άλλοι είδαν μια κοινωνική εξέγερση της "γενιάς των 700 €", άλλοι μια εξέγερση της "γενιάς που δεν δέχεται τα 700 €". Άλλοι είδαν μια εξέγερση των μεταναστών και των νέων, των ομάδων ειλώτων δηλαδή που ζουν στο περιθώριο της καταναλωτικής μας κοινωνίας ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που είδαν τα σχέδια των "συνωμοτικών ομάδων που χρόνια τώρα επιβουλεύονται το τέλος του Ελληνισμού, να παίρνουν σάρκα και οστά". Ανάμεσα στους τελευταίους, πολλοί ήταν εκείνοι που κάνανε τους παραλληλισμούς με τον Δεκέμβρη του 1944 με τους "ξένους" στο ρόλο του ΕΛΑΣ, και ζητούσαν απεγνωσμένα την επέμβαση του Στράτου, προτού μας σφάξουν όλους με "κονσερβοκούτια".

Τελικά τι έγινε εκείνες τις ημέρες? That's the million dollar question these days....

Προσωπικά πιστεύω ότι όσο και αν υπήρχαν οι λόγοι για μια κοινωνική εξέγερση της νεολαίας αυτό που ζήσαμε δεν ήταν ακριβώς ένας ελληνικός "Μάης του 1968" με σαράντα χρόνια καθυστέρηση. Οι ταραχές νομίζω ήταν περισσότερο συναισθηματικές ,παρά στα πλαίσια ενός αγώνα διεκδίκησης. Νομίζω ότι οι περισσότεροι νέοι σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν οι ίδιοι να είναι νεκροί όπως ο άτυχος Αλέξης. Έτσι απλά. Όλα τα άλλα, το αβέβαιο - οικονομικό - μέλλον, οι δουλειές της πλάκας με μισθούς πείνας και η σαπίλα που πραγματικά υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία ήταν απλά η γαρνιτούρα του καθενός. Ο πρώτος λόγος ήταν το συναίσθημα. Και το συναίσθημα ήταν η Οργή. Το γαμώτο που σου στέκεται στραβά στο λαιμό...

"Ο Αλέξης σκοτώθηκε και μπορούσα εγώ- ο αδερφός μου- η γκόμενα μου να ήμουν στην θέση του. Και όχι μόνο σκοτώθηκε στην μέση της Αθήνας αλλά ο "μπάτσος" που το έκανε θα την γλυτώσει για μια ακόμη φορά. Ρε γαμώτο όχι πια".

Κάπως έτσι νομίζω σκέφτηκαν οι περισσότεροι. Και όταν λίγοι -ίσως οι γνωστοί άγνωστοι, ίσως όχι - ξέσπασαν όπως ξεσπάνε κάθε χρόνο στο Πολυτεχνείο ή στο γήπεδο δεν έχει σημασία, τότε αποφάσισαν να ξεσπάσουν και οι πολλοί. Θες η ψυχολογία της μάζας, θες ότι είδαν ότι δεν είναι δύσκολο, θες ότι δεν τους σταματούσε κανείς, θες ότι τους προκάλεσε η αστυνομία, θες κάτι άλλο, ούτε αυτό έχει σημασία...

Μπορεί να ακούγεται απολίτικό αλλά νομίζω ότι έτσι είχαν τα γεγονότα. Αν ο πρώτος λόγος δεν ήταν το συναίσθημα αλλά η λογική που επιβάλει την αντίσταση στα αδιέξοδα που ενδεχομένως να αισθάνεται κάποιος νέος, τότε ο αγώνας δεν θα τελειώνε την παραμονή των Χριστουγέννων για να βρεθείς στο οικογενειακό τραπέζι.

Έτσι απλά ίσως είναι τα πράγματα....

Δεκέμβρης

Ενώ τελειώνει μια ξεχασμένη -πια- Τρίτη Δεκεμβρίου πολλοί περιμένουν τις ερχόμενες εκδηλώσεις τιμής στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο ή καλύτερα τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην βία που ακολούθησε. Άλλοι τις περιμένουν για να τα σπάσουν, άλλοι τις περιμένουν για να βγούν να πουλήσουν τρόμο, άλλοι για να πουλήσουν ασφάλεια, άλλοι απλά για να πουλήσουν μούρη....

Δεν νομίζω ότι θα γίνει κάτι το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται. Δεν ξέρω μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως πιστεύω ότι δεν θα γίνει τίποτε. Τέτοια γεγονότα όπως τα περσινά Δεκεμβριανά δεν γίνονται οργανωμένα και right on time σαν ελβετικά ρολόγια. Δεν ξέρω αν ήταν μια εξέγερση ή μια καρικατούρα εξέγερσης, δεν με ενδιαφέρει. Νομίζω η αγγλοσαξωνική λέξη riot -που θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε σαν "ταραχές" - είναι πιο κοντά στο τι πραγματικά συνέβη τότε, από όλες αυτές τις βαρύγδουπες που ένα κομμάτι της καθ' ημάς Αριστεράς ευχαριστιέται να πιπιλίζει στο μυαλο του.

Δεν νομίζω ότι η χώρα έγινε καλύτερη από τότε, ούτε ότι έσβησαν απο τον χάρτη οι κοινωνικές αιτίες που δημιούργησαν, αν δημιούργησαν την φωτιά, εκείνων των ημερών. Απλά δεν πιστεύω να ξαναγίνει κάτι τέτοιο αύριο, μεθαύριο. Την Κυριακή το πολύ πολύ να έχουμε μια επανάληψη της χορογραφίας που βλέπουμε σχεδόν κάθε χρόνο στο Πολυτεχνείο. Νέο Δεκέμβρη δεν θα ξαναέχουμε.

Ο "Δεκέμβρης" θα ξαναχτυπήσει όταν δεν θα το περιμένεις. Και όταν θα ξαναχτυπήσει δεν θα το πιστεύεις. Όπως δεν πίστευες τι έγινε τον Μαϊο του 1985 ή την νύχτα που σκοτώσανε τον Τεμπονέρα...

Έτσι είναι.. Ο Δεκέμβρης, ο απρόβλεπτος Δεκέμβρης είτε πέρσι είτε πριν από 65 χρόνια, χτυπάει όταν κανείς ή σχεδόν κανείς δεν τον περιμένει...

edit: Θα συμφωνήσω με την Αλεξάνδρα απόλυτα. Αξίζει να το διαβάσετε και εσείς νομίζω..

Τα ντερμπι του Σαββατοκύριακου..

Ξεκινάω από το χθεσινό ντέρμπι. Που δεν ήταν ντέρμπι γιατι σε καθένα από τα δύο ημίχρονα μια ομάδα ήταν στο γήπεδο, διαφορετική την κάθε φορά. Και αν στο πρώτο ημίχρονο που ήταν και το δικό μας δεν κάναμε τίποτε, στο δεύτερο που ήταν της ΑΕΚ ο Σκόκο έδειξε γιατι είναι μεγάλος παίκτης.

Χθες δεν έφταιγε τόσο ο Ψαράς- μόνο στο ότι πάλι φόρεσε κουστούμι έφταιξε- έστησε την ομάδα αρκετά επιθετικά. Έλεγα γιατί δεν ξεκίνησε τον Κουτσι αλλά μου απάντησε ο ίδιος όταν μπήκε αλλαγή. Βέβαια στο 0-0 με την ΑΕΚ πιο ανοιχτή ίσως να είχε παίξει καλύτερα.. ίσως...

Χθες, αν και πιστεύω ότι στο α ημίχρονο χάσαμε το παιχνίδι- είδα με απογοήτευση δύο πράγματα. πρώτα ότι δεν υπάρχει αρχηγός σαν τον Κονσεισαο να σηκώσει την ομάδα στα δύσκολα. Θεωρώ μέγιστη απογοήτευση το γεγονός ότι ο μόνος παίκτης που έπαιζε με πάθος ήταν ο πορνοσταρ που προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάνει για τον ΠΑΟΚ. Έτσι απλά μόνο ο Ιταλός έκανε κατεβασιές με αρχ... όλοι οι υπόλοιποι είναι γάτακια.. απλά...

Το δεύτερο είναι ότι είμαστε πολύ προβλέψιμοι επιθετικά. Μόνο ο Βιερινια κάτι κάνει αλλά αν βάλεις δυο πάνω του τέλειωσε και αυτός. Παίκτη σαν τον Σκόκο να κάνει ενα μαγικό και να βγάλει λαγούς από το καπέλο του δεν έχεις... έχεις πολλους καλούς ρολιστες αλλά κανέναν παίκτη με προσωπικότητα. Απλά και ωραία...

Ολοκληρώνοντας να πω ότι το ματς χάθηκε στο α που αναλωθήκαμε σε ένα παιχνίδι κέντρου και δεν πιέσαμε ψηλά την ΑΕΚ να την σκάσουμε. Αλλά και πάλι με την έκβαση του αγώνα -τρως γκολ στο 50 και δεν αντιδρας!!!- νομίζω ότι και γκολ να βάζαμε το πολυ πολυ να παίρναμε Χ...Στο τελευταίο - πίεση ψηλά - έχει και ο Σάντος ευθύνες...

Πάντως εκεί είμαστε .. η τεταρτη ομάδα στην Ελλάδα...


Το άλλο ντέρμπι παίζεται αυτή την ώρα. Παρά τα εμπόδια, οι πρώτες πληροφορίες μιλάνε για συντριπτική νίκη του Σαμαρά! Είδωμεν. Πάντως νομίζω ότι η Νέα Δημοκρατία θα εκλέξει τον Σαμαρά και θα κινηθεί στην πεπατημένη του Αβέρωφ και του Εβερτ, όπου ύστερα από κάθε μια από τις τρεις συντριπτικές της ήττες στην μεταπολίτευση επιλέγει την πιο δεξιό υποψήφιο για να κλειστεί στον "πολιτικό" της κόσμο.

Βέβαια κανένας απο αυτούς που προανάφερα δεν έγινε πρωθυπουργός και πολύ πιθανό να μην γίνει και ο Σαμαράς που ήδη έχει απέναντι του περισσότερα από τα ΜΜΕ, ίσως όπως και ο ΓΑΠ δυο χρόνια πριν. Γενικά νομίζω ότι ο Μεσσήνιος θα προσπαθήσει να περάσει τον εαυτό του ως ένα υβρίδιο Ομπάμα με Σαρκοζύ(!!!) και να αντιστρέψει το κλίμα. Δύσκολο εγχείρημα ομολογουμένως!!

Το αν θα γίνει ή όχι πρωθυπουργό όμως θα εξαρτηθεί και από την πορεία της κύβερνησης του ΠΑΣΟΚ που ήδη μετά από 50 μέρες έχασε το γκλαμουρ της και ο χρόνος πιέζει. Ας μην ξεχνάμε και το γεγονός της βαθιάς συντηριτικοποίησης του Έλληνα ψηφοφόρου παρά τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα.. Ένας νέος "Δεκέμβρης" μπορεί να οδηγήσει εκεί. Υπάρχει βεβαία και ο Χρυσοχοίδης αντί του Πάκη θα μου πείτε... Ίσως να έχετε και δίκιο..



Το τρίτο ντέρμπι είναι των αιωνίων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Δυστυχώς όσων αφορά την μπάλα τα τελευταία χρόνια ακούμε πολλά πριν το παιχνίδι και στο τέλος ..βλέπουμε μια σούπα.. Ελπίζω φέτος κάτι να αλλάξει! Στο μπάσκετ βέβαια ο Ομπράντοβιτς δεν χάνει νομίζω...

Όσο για το ΝΤΕΡΜΠΙ.. το el Clasico.. ένα θα πω...
Μπαρτσα ξεβράκωσε την.....

Μαγική βράδια...

ΠΑΟΚ Άρης 4-1 ... Δεν έχω να πω τίποτε απολύτως αυτή την στιγμή! Πάω να δω Αθλητική Κυριακή - πρώτη φορά φέτος. Τα λέμε αύριο.....

Απόλαυση.... απλά....


.....

Edit: Δευτέρα πρωί.. πίνω καφεδάκι, ήρεμος, κοιτώντας τα πρωτοσέλιδα... Τώρα μπορώ να γράψω τι είδα χθες και να εξηγήσω στον φίλτατο κύριο Κούπερ. Στο πρώτο πεντάλεπτο ξεκινήσαμε καλά, χάσαμε και κάτι ευκαιρίες με τον Βιερίνια αλλά ο Άρης γρήγορα ανέκαμψε και προσπάθησε να μας χτυπήσε. Ο Κόκε όμως βρήκε το δοκάρι και όχι τα δίκτυα. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που κερδίζει αυτός που βρίσκει δίκτυα και όχι δοκάρια. Στο επόμενο λεπτό έγινε το πέναλτι...



νομίζω το ότι βρίσκει χέρι κανένας δεν το αρνήθηκε. Ο κ. Κόντης μίλησε για διαιτητική πρωτοτυπία αλλά μάλλον δεν του είπαν ότι πέρσι στη Φυλή ο Άρης κέρδισε παρόμοιο πέναλτι (2,10 στο βίντεο).



Αυστηρό το πέναλτι στο Νέτο, θα με πείραζε αν το έδινε εναντίον μας αλλά μπορούσε να το δώσει. Έτσι απλά.



και μπαίνει το γκολ και γίνεται χαμός!!! Και κάπου εκεί τελειώνει το ματς! Λίγο πριν το ημίχρονο σκοράρουμε με τον Μούσλι - επιτέλους- και καθαρίζουμε την μπουγάδα! Μεγάλο σφάλμα του Σηφάκη η φάση πάντως! Έπρεπε να βγει να καθαρίσει!

Στο 2ο ο Άρης ξέχασε να κατέβει. αντι να μας πιέσιε - πως θα το έκανε αυτό όταν ο Πάμπλο με τον Βιτόλο κάναν ότι θέλαν στο κέντρο είναι άλλη ιστορία βέβαια- τον πιέσαμε εμείς και πήραμε νέο πεντακάθαρο αν και ηλίθιο εκ μέρος του Αράνο πέναλτι και ο Βιτόλο έκανε το 3-0. Το κερασάκι ήταν το τέταρτο γκολ του Μούσλι και απο εκεί και έπειτα ο Άρης κατάφερε να σκοράρει μετά από 5 χρόνια στην Τούμπα...

Γιατί κερδίσαμε? 5 Λόγοι...

1. Ο Κούπερ έπαιξε ανοιχτά και επιθετικά. Με ποια ομάδα ρε Ραούλ? Διπλό δεν πήρες στην Κομοτηνή θα έπαιρνες στην Τούμπα? Ο Σάντος με το γνωστό αντιποδόσφαιρο, τις στημένες και τις αντεπιθέσεις του πήρε την ταυτότητα. Αλλά νομίζω ίσως παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό των διοικούντων του Άρη που μια ζωή μας υποτιμούν πριν τον αγώνα.
2. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση του Λαμπριάκου...... Τ οματς με προβλημάτιζε. Με το που άκουσα δηλώσεις Λαμπριάκου... ησύχασα...
3. Η απουσία του Γκιάρο μου έδωσε ελπίδες για να σκοράρει ο Μουσλι και ο Αμπρέου ήταν μια ανακούφιση γιατί δεν θα τον μαρκάραμε εύκολα στο ψηλό παιχνίδι...
4. Ο Άρης δεν έχει άμυνα και σαν ομάδα δεν ξέρει τι να κάνει στο παιχνίδι. Πολυ αναρχία λέμε...
5. Εμείς ξέρουμε τι θέλουμε και έχουμε την υπομονη και την συγκέντρωση να το κάνουμε. Το ότι δεν έχουμε χάσει από ομάδα πλην ΠΟΚ δεν είναι τυχαίο..

Αυτά..

Παρασκευή....

Η Παρασκευή ήταν ανέκαθεν μια υπέροχη μέρα. Μια μέρα που σηκωνόμουν σχετικά εύκολα από το κρεβάτι αν και αυτό σήμερα δεν το κατάφερα.

Στα φοιτητικά μου χρόνια ήταν η μόνη μέρα που δεν άλλαξε η σημασία της. Τότε μπορεί να βγαίναμε μια Τρίτη ή μια Κυριακή που είχε, προς στιγμήν όπως αποδείχθηκε,χάσει την μελαγχολία που είχε στα μαθητικά μας χρόνια. Και σχεδόν κάθε Σάββατο βράδυ μέναμε μέσα, μην μπορώντας να αντέξουμε την κοσμοπλημμύρα όλων αυτών των παρείσακτων της Φοιτητικής ζωής μας στη Θεσσαλονίκη, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Η Παρασκευή όμως είχε κρατήσει την χαρά της και την ελαφρότητα της που ταίριαζε γάντι με τα είκοσι μας χρόνια.

Αργότερα όταν οι φίλοι χάθηκαν ξαφνικά από την Κλεάνθους ή την Πολυκλείτου ή από όπου άλλου μας έβγαζαν οι δρόμοι της Τούμπας ή του Κέντρου. η χαρά της Παρασκευής ήταν εκεί να μας δώσει λίγο κουράγιο μπροστά στις τρομερές αλλαγές που έφεραν στις ζωές μας οι πρώτες δουλειές. Και ήταν ο κατάλληλος χρόνος για να ξοδέψουμε και τον πρώτο μας μισθό..

Πολλά τραγούδια μου θυμίζουν Παρασκευές. Το Boing boring των Pet Shop Boys είναι ένα από αυτά και μιας και έρχονται σας το χαρίζω.

Καλό Σαββατοκύριακο..

Το καλυτερο όπλο κατά της Τρομοκρατίας....

.. είναι η ειρωνία. Για να το αποδείξω αναδημοσιεύω την επιστολή του Μίκη...

Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξή μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου. Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανους 1, και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω, με κίνδυνο να πάθω γρίπη. Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέρειες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;...

Je vous remercie

ΥΓ Καημένε Παπαδόπουλε, πού είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου.....

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται άλλο σχόλιο...

36 χρόνια μετά

Μετά την ταραγμένη δεκαετία του 1940 η μεγαλύτερη καμπή της ελληνικής ιστορίας είναι η επταετία της Χούντας με αποκορύφωμα την 17η Νοέμβρη του 1973. Πάντα είχα μια περιέργεια για το πως πραγματικά ήταν αυτές οι εποχές. Όπως και πάντα είχα την υπόνοια ότι η γενική αίσθηση που υπάρχει τώρα για αυτές τις εποχές, αίσθηση απόλυτης ωραιοποίησης ή το αντίθετο, δεν είναι αρκετή για να δώσει την πραγματικότητα μιας εποχής που απλοί καθημερινοί άνθρωποι γράψαν ιστορία με την συμμετοχή τους ή με την ανοχή τους σε πολιτικές διαδικασίες.

Καμιά φορά στα βιβλία βρίσκω κάποια σημάδια που πραγματικά με πείθουν ότι αποτελούν μέρος της ιστορικής πραγματικότητας και ας είναι έργα μιας κάποιας μυθοπλασίας. Ένα τέτοιο βιβλίο διάβασα το καλοκαίρι. Είχε τίτλο "η αρχαία σκουριά" και το έγραψε η Μάρω Δούκα. Αν και δεν μπορώ να σας παραθέσω εδώ αποσπάσματα για πολλούς και διάφορους λόγους, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Αυτό που μπορώ να παραθέσω εδώ σαν ελάχιστο φόρο τιμής είναι τρία ποιήματα του μεγάλου Σαλονικιού ποιητή του Μανόλη Αναγνωστάκη, όπως είχα κάνει και πέρσι. Έτσι μπας και μας βάλουν σε σκέψεις για την δικτατορία αλλά και τους αγώνες του μέσου άνθρωπου, του καθημερινού.....

Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.

Στην οδό Αιγύπτου -πρώτη πάροδος δεξιά!

Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών

Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.

Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από

τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.

Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε

Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,

Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε

Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες,

Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες

Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα

οι ίδιοι στα παιδιά τους

Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα

Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών

των παιδιών τους.

Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται

η Τράπεζα Συναλλαγών

- εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται-

Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως

-εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν-

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής

Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία,

τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.

Επιτύμβιον

Πέθανες - κι έγινες και συ: ο καλός.

Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,

εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,

τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.

Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.

(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω

πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).

Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,

ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

Νέοι της Σιδώνος, 1970

Κανονικά δεν πρέπει να 'χουμε παράπονο

Καλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,

Κορίτσια δροσερά - αρτιμελή αγόρια

γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.

Καλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας

Τόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,

Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην ήπειρο

για ήρωες που σκοτώθηκαν σ' άλλα χρόνια,

Για επαναστάτες Μαύρους, Πράσινους, Κιτρινωπούς,

Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Ανθρώπου.

Ιδιαιτέρως σας τιμά τούτη η συμμετοχή

Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας

Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό - κατόπιν τούτου

Νομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω

Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,

Και να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;)

Λιμοί,σεισμοί, καταποντισμοί και άλλα...

Είχα 1 χρόνο και 3 ημέρες ακριβώς να πάω κινηματογράφο! Αυτό είναι το καλό όταν κρατάς μπλογκ και σημειώνεις κάτι τέτοιες ξεχωριστές ημερομηνίες πια! Έτσι χθες βράδυ πήγα με τον αδερφό μου να δώ το περίφημο ..2012.

Συμπέρασμα:
"Δεν νομίζω να δω άλλη ταινια καταστροφής στην ζωή μου γιατί είναι σαν να τις είδα όλες!"

Τι και αν:

- Το στορι το σκέφτηκε κάποιος όταν πήγε στην τουαλέτα,
- τους διαλόγους πρέπει να τους γράψαν στο λεωφορείο για την δουλειά,
- τα στερεότυπα της διαλυμένης αμερικάνικής οικογένειας που αναγεννάται από τις σταχτες τις ξεχειλίζουν τα ψηφιακά σελιλόιντ του φιλμ,
- οι Αμερικάνοι ξαναζώσουν - μαζί με άλλους- το ανθρώπινο γένος,
- υπάρχει αρκετή δόση καλόπιστου πολιτικαλι κορέκτ,
- ο προεδρός είναι μαύρος,
- τα φέσια επί της οθόνης είναι ατελείωτα,
- τελείωνουν τα καύσιμα,
- τελειώνει ο χρόνος,
- τελειώνει η υπομονή,
- όμως όλοι κερδίζουν στο τέλος!!!

Δεν έχει καμιά σημασία!
Η ταινία άξιζε τα 8 € που έδωσα*!

Με μια κουβέντα...

Είδα αυτό που περίμενα να δώ. αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα δω αυτές τις απέραντες, φανταστικές και απόλυτα διασκεδαστικές σκηνές της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του πλανήτη!

Προσοχή!!Αξίζει μόνο στο σινεμα...Στο ντιβιντι θα ήμουν στο φαστ φοργουορντ δεν το συζητώ!


Και επειδή το μπλογκ τιμάει την Παρασκευή και 13 που είναι σήμερα οφείλει εκτός από την καταστροφή και να προάγει και τον τρόμο! Ναι κάτι σαν τις ειδήσεις των οκτώ!

Έτσι επαυξάνει και κάνει ρελάνς με σειρά βαμπιρ επί της μικρής οθόνης αυτή την φορά! True Blood λέγεται η εν λόγω σειρά και μας ταξιδεύει κάπου στα μπαγιού της Λουιζιάνα, εκεί που οι βλάχοι Αμερικάνοι με τις σημαίες του Νότου και τα γαλλικά ονόματα, Λουιζιάνα λέμε!, ζουν αρμονικά με τις ρατσιστικές τους συνήθειες, την ζέστη, τα κουνούπια και το southern Comfort. Εκεί λοιπόν είναι ένα χωριουδάκι που λέγεται BonTemps και μου θυμίζει ίσως το αντίστοιχο χωριουδάκι των Dukes κυρίως γιατι και εδώ - σε αυτή την σειρά- έχουμε γκαρσόνες με καυτά σορτσάκια σαν την Νταίζη! Ποιο όμως είναι το στοιχείο που κάνει την διαφορά?! Λίγα χρόνια πριν, λέει το παραμύθι, κάποιοι στην Ιαπωνία ανακάλυψαν το ...συνθετικό αίμα! Ωραία και θα μου πείτε εσείς! Το γεγονός αυτό έκανε τους απανταχού ....βρυκόλακες να βγουν στο προσκήνιο και να προσπαθήσουν να ζήσουν αρμονικά με τους ανθρώπους!! Τρελό ακούγεται ε? Έτσι και σε αυτό το χωριουδάκι έρχεται ο πρώτος βρυκόλακας που θα ταράξει την υσηχία των κατοίκων αλλά και την καρδιά της πρωταγωνιστριας και θα ξετυλίξει μια παράξενη ιστορία γκλαμουρ, σεξ και βαμπιρ που όπως λέει και η Γκάρντιαν έκανε πάταγο σε Αμερική και Ηνωμένο Βασίλειο! Σας αφήνω με την εισαγωγή των τίτλων που υπάρχει μια υπόννοια για το τι ακολουθεί! ;-) Καλό σουκου!



*καλά πότε πήγε 8 ευρουλάκια το εισητήριο!?!?!?!

Το τείχος

Κανένα τείχος δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον παρά τη θέληση του, φυλακισμένο επ' άπειρον. Αυτό του Βερολίνου είναι τρανή απόδειξη. Μέγαλο πειστήριο της αποτυχίας του μεγαλεπήβολου σχεδίου που ονομάστηκε "υπαρκτός σοσιαλισμός", βοήθησε στο να ανακηρυχθεί το 1989 ένα ακόμα ορόσημο στον "σύντομο εικοστό αιώνα".

Κάπου "έστριψε λάθος" ο υπαρκτός, "έχασε το δρόμο του" και απέμεινε "στην άκρη της Ιστορίας", αποσβολωμένος και μπερδεμένος να μην μπορεί να καταλάβει πως το παλαί ποτέ κραταιό "ανατολικό μπλοκ" κατέρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα μέσα σε ένα φθινόπωρο.

Μπορεί να έφταιξε ότι οι μεγάλοι διανοητές που θεμελίωσαν το πνευματικό οικοδόμημα που ονομάστηκε κομουνισμός προσπαθώντας να δούνε την μεγάλη εικόνα της Ιστορίας, την μεγάλη αφήγηση όπως λένε, σταμάτησαν να κοιτάνε τον άνθρωπο. Αγνόησαν το μικρό κύτταρο της ιστορίας. Παράβλεψαν τον ψυχικό του κόσμο και θεώρησαν ότι κάποιος μπορούσε να προβλέψει και να ικανοποιήσει κάθε του ανάγκη μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό. Μπορεί, ποιος ξέρει?

Απο την άλλη όλοι θεώρησαν σχεδόν αυτονόητο ότι η αξιοκρατία θα επέβαλε τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Τις περισσότερες φορές όμως το μόνο αντικειμενικό κριτήριο για την επιλογή προσώπων ήταν το πόσο φανατικά "λάτρευες" τον εκάστωτε "πατερούλη". με κυριότερη συνέπεια την απόδειξη ότι η διαφθορά δεν αφορά μόνο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής...

Μπορεί απλά αυτό το οικοδόμημα να ήταν ένας ακόμα πύργος της Βαβέλ που να ξεσήκωσε την μήνι των Θεών μπροστά στην ανθρώπινη ύβρι. Ποιος ξέρει..

Αυτό που όλοι ξέρουμε σίγουρα είναι ότι το τείχος έπεσε. Όχι από κάποια καταστροφή, ούτε από κάποια συνομωσία. Έπεσε γιατί δεν μπορούσε να κρατήσει τον λαό μαντρωμένο. Θα μου πεις σήμερα μαντρωμένοι δεν ήμαστε? Με την τηλεόραση να είναι πολύ πιο δυνατή απο κάθε τανκ? Ίσως αλλά ακόμα και η ψευδαίσθηση της ελευθερίας είναι καλύτερη από το να μην την έχεις καθόλου.

Θα μου πεις η ελευθερία δεν τρώγεται. Αυτό το κατάλαβαν από την καλή και απο την ανάποδη Ανατολικογερμανοί, Πολωνοί, Ούγγροι, Αλβανοί και πολλοί άλλοι. Και για αυτό άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο νοσταλγούν κάποια φάση από το παλιό καθεστώς. Όταν τουλάχιστον είχαν δουλειά - κακοπληρωμένη μεν, δουλειά δε-, όταν είχαν περίθαλψη και παιδεία.

Σε αυτούς τους νοσταλγούς όμως δεν μπορώ να κατατάξω την Αλέκα Παπαρήγα. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι αν την άκουγαν να λέει αυτά που είπε σήμερα θα αισθάνονταν τουλάχιστον αμηχανία. Κλείνοντας και σαν μελαγχολική απάντηση στον στεγνό κομματικό μονόλογο της θα σας παραθέσω τα λόγια του Στρατηγού Γιαρουζελσκι από την Σαββατιάτικη Ε:

"Με υπερηφάνεια λέω ότι ήμουν μέρος της διαδικασίας. Παράδοξο, πράγματι. Εγώ, ο αυτουργός ενός στρατιωτικού νόμου αλλά και συναυτουργός των αλλαγών που έγιναν τη δεκαετία του '80, που είχαν σημαντικές διαστάσεις, όχι μόνο για την Πολωνία (...) Μπορεί να φαίνεται ακατανόητο ότι εγώ, άνθρωπος του παλιού καθεστώτος, μπορώ σήμερα να λέω ότι οι αλλαγές ήταν απολύτως αναγκαίες για την Πολωνία και όλη την Ευρώπη (...) Ο κομμουνισμός, η βίβλος του κομμουνισμού δημιουργήθηκε όχι κατά μήκος του Βόλγα, αλλά κατά μήκος του Ρήνου. Και ήταν γεμάτη ελκυστικές και ευγενείς ιδέες, εν μέρει ουτοπικές, αν και πιστεύω ότι παραμένουν σε ισχύ από φιλοσοφική και ηθική άποψη. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο σταλινισμός αμαύρωσε την ιδεολογία του κομμουνισμού"

Hazy shade of winter..

Γιατί ο χειμώνας μπαίνει λίγο απότομα στην ζωή μας. Το τραγούδι αυτό το γράψαν βεβαια οι Simon and Garfunkel αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι 30 something απο τις Bangles το θυμόμαστε και την ταινία Less than zero..

Καλό χειμώνα να έχουμε...

Απο την λύτρωση στην Ανάσταση!!

Σήμερα πήγα στην Τούμπα ξέρωντας ότι εύκολα ή δύσκολα θα νικήσουμε την Ξάνθη όπως το κάνουμε τα τελευταία χρόνια με μόνες εξαιρέσεις το 1990 και το 2007, όταν και χάσαμε 0-1. Αυτό όμως που είδα δεν το περίμενα σε καμια περίπτωση. Για μια ακόμη φορά - μετά το Ηράκλειο- είμασταν φλύαροι και δεν μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε την υπεροχή που μας έδινε το πολυπρόσωπο κέντρο μας. Και πως να αξιοποιήσουμε την υπεροχη όταν ο Εστοριλιάνος Ψαράς κατέβασε τον Ζνάουτσερ που δεν υπάρχει επιθετικά και τον Σορλέν ή και τον Φωτάκη αφήνοντας εκτός τον Κουτσιανικούλη! Και συν τοις άλλοις ξεκίνησε και με Χαλκιά αντί του Κρεσιτς και έτσι χάσαμε και μια αλλαγή γιατί ο Χαλκιάς που επανερχόταν από τραυματισμό και εκεί ξανακατέληξε...

Και εκεί που βλέπαμε την Ξάνθη να χάνει απίστευτες ευκαιρίες ήρθε ο Ιβιτς για να μας ξαναδώσει την λύτρωση!! Τι να πω... Στο πρώτο βίντεο είναι το γκολ όπως το είδα. Στο δεύτερο όπως το είδαν οι θεατές του ΣΚΑΙ...

Και αφού φύγαμε από την Τούμπα γνωρίσαμε ιστορικές στιγμές στο Παλατάκι...............35 πόντους στον Άρη.. Η μεγαλύτερη ήττα του Άρη στα Χρονικά!!!!! Μπράβο ρε Σούλη! Το έχεις πάρει το κολάι!!!

και λίγα highlights ....

H έφοδος στα "χειμερινά ανάκτορα"

Διαβάζω για την προχθεσινή επίθεση και βλέπω τα ρεπορτάζ. Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω ούτε τι κίνητρο μπορείς να έχεις για να ρίξεις 100 σφαίρες σε 20χρόνα παιδιά που φοράνε μια στολή ούτε πως έχεις έρθει ως εκεί. Και έχω φτάσει να θεωρώ την "17 Νοέμβρη" μια λογική οργάνωση σε σχέση με αυτά τα νέα "φυντάνια".

Τουλάχιστον , η παρέα του Κουφοντίνα ,έστω στην αρχή, στόχευε κάτι βασανιστές της Χούντας, κάτι πράκτορες της CIA, κάτι βιομήχανους. Τα χτυπήματα τους είχαν μια λογική και ήταν συμβολικά. Εννοείται πως δεν ήταν λιγότερο δολοφόνοι από αυτά τα νέα "φυντάνια". Σε καμιά περίπτωση όμως δεν προκαλούσαν τον φόβο του απλού Έλληνα, εκτός ίσως μετά από το θάνατο του Αξαρλιάν.

Αυτά τα φυντάνια είναι πολύ διαφορετικά. Νομίζω μεγάλωσαν μέσα σε χιλιάδες μύθους και "επαναστατικά" παραμύθια, να ονειρεύονται "εφόδους στα χειμερινά ανάκτορα" ενώ θέλουν να μοιάσουν στον Τσε αλλά με κάτι από τους ήρωες της Γλυκιάς Συμμορίας! Και κατάφεραν να ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας με μια χαοτική ιδεολογία έτοιμοι να ξεσπάσουν σε έναν εχθρό που για αυτούς αντιπροσωπεύει όλα τα δεινα, την Αστυνομία στην προκειμένη, έστω και αν πρόκειται για 20χρόνα με λίγους μήνες προϋπηρεσία. Μπορεί να είναι ή να ήταν πλουσιόπαιδα, μπορεί και όχι, ποιος ξέρει? Ποιος νοιάζεται κιόλας. Το βασικό είναι ότι υπάρχουν. Και ακόμα ποιο βασικό είναι τι κατάφεραν.

Δεν ξέρω αν ήταν ο στόχος τους αλλά αυτό που κατάφεραν είναι να δυναμώσουν στο φόβο που ήδη υπάρχει σε αυτή την κοινωνία και τα δελτία ειδήσεων τον ανατροφοδοτούν με έναν αυτιστικό σχεδόν τρόπο. Και σχεδόν σύσσωμη η κοινωνία θα ζητήσει την περαιτέρω αστυνόμευση και την σκλήρυνση της στάσης της αστυνομίας.

Και όπως αυτοί ζητάνε αίμα, σε λίγο θα ακούγονται φωνές από την κοινωνία που θα ζητούν αίμα και πιο ολοκληρωτικές λύσεις, χωρίς εισαγωγικά. Και ο φόβος μαζί με το αίμα εκεί θα μας φέρει, σχεδόν αξιωματικά.Ο φαύλος κύκλος δυστυχώς άνοιξε και μας έκλεισε μέσα του.

Και ίσως η παρομοίωση των Εξαρχείων με την Λωρίδα της Γάζας να ακούστηκε αρκετά υπερβολική, δεν έγινε το ίδιο με τον "πόλεμο" που ακούστηκε μετά από την ηχώ των 100 σφαιρών.

Να πω και δυο λόγια για την Αστυνομία. Είναι φανερό ότι για μια ακόμη φορά πιάστηκε εξ απηνής. Με κατεβασμένα παντελόνια μπορώ να πω. Και αυτό θα γίνεται επ' άπειρων όταν θα βάζεις 20χρόνα παιδιά, χωρίς ουσιαστική εκπαίδευση, να φυλάνε 8ώρες σκοπιές! Δεν ξέρω τι θα κάνει αλλά μετά από πολλές επιθέσεις σε τμήματα είναι φανερό ότι η "σκοπιά" δεν ωφέλησε σε τίποτε...

Πάντως περαστικά στα παιδιά που τραυματίστηκαν. Αυτό είναι το σημαντικό αυτή την στιγμή.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου..

..έστω και με ένα γκολ διαφορά. Αυτό μου ερχόταν στο μυαλό πριν το χθεσινοβραδυνό μάτς και δεν νομίζω ότι έκανα λάθος. Για μια ακόμα φορά σε ένα ντέρμπι στην Αθήνα κατεβήκαμε να κλέψουμε ένα βαθμό και όχι να πάρουμε το παιχνίδι. Και μπορεί να τα καταφέρναμε.. μπορεί...

Με έναν καταπληκτικό Βιερίνια, έναν πολύ καλό Γκαρσία και καλό αμυντικό δίδυμο - που όμως δεν απέφυγε τα λάθη- θα είχαμε κάποιες πιθανότητες για το Χ. Αλλά και πάλι αυτό ούτε ποδόσφαιρο είναι ούτε στάση μεγάλης ομάδας. Και οι πολλές απουσίες και τα διαιτητικά λάθη δεν είναι καλή δικαιολογία.

Χθες χάσαμε όπως χάσαμε και στην Τούμπα με τον Ολυμπιακό. Εκεί που σκοράραμε και είπαμε αντε να πιέσουμε, αρχίσαμε να ταμπουρωνόμαστε ολοενα και πιο πίσω! Έτσι δεν παίρνεις τίποτε από ένα παιχνιδι.

Ποιος φταίει λοιπόν? Νομίζω οτι το κέντρο μας ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας είδικα στο πρώτο 25λέπτο του δευτέρου ημιχρόνου. Φωτάκης και Σορλέν ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Ειδικά ο δεύτερος στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ίσως κλώτσησε την ευκαιρία να είχαμε πάει με 1-2 στα αποδυτήρια, όταν πάσαρε σε παίκτη του Παναθηναϊκού αντί να δώσει σε έναν από τους Ιβιτς, Κουτσια και Βιερίνια. Αυτοί οι δύο λοιπόν, μαζί με τον Ιβιτς που τα "έπαιξε" από το 60' και μετά, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το κέντρο, με αποτέλεσμα να πολιορκείται η εστία μας για 25 τουλάχιστον λεπτά. Δυστυχώς ο Σάντος δεν έκανε σωστές αλλαγές και δεν βοήθησε την ομάδα. Ενώ την έστησε σωστά, δεν αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να άλλαξει κάποιον στο κέντρο και να περάσει τον Βιτόλο για να δώσει ανάσες στον Γκαρσία. Και αν το σκέφτηκε δεν το έπραξε γρήγορα. Επίσης νομίζω ότι ενώ ήταν σωστή η αλλαγή του Παπάζογλου, έπρεπε αυτή να γίνει νωρίτερα και επίσης ήταν λάθος η αλλαγή του Κούτσια με τον Μουν, όσο λάθος και αν έπαιζε ο Κούτσια χθες. Τόσο απλό είναι το ποδόσφαιρο. Νομίζω δίκαιη η νίκη του ΠΑΟ, πολύ όμορφά όλα τα γκολ.

Δυστυχώς για μας έχουμε να πάρουμε βαθμό στην Αθήνα από τον Αύγουστο του 2006 μετά το 0-0 του Ντούμι επί τη ΑΕΚ και νίκη από τα "χρυσά" παιδιά του Κωστίκου στο άδειο Καραισκάκη το Νοέμβριο του 2005.. Και δεν βλέπω να άλλαξε κάτι σε σχέση με πέρσι. Νικάμε εύκολα ή δύσκολα τους μικρούς στην έδρα μας, δεν χάνουμε εκτός, αλλά τα ντέρμπι μόνο στην Τούμπα παίρνουμε κανένα Χ.... Απογοήτευση μου σκορπά αυτό το γεγονός...

Η ομηρεία των STAGE..

Είδα σήμερα το πρωί κινητοποιήσεις των εργαζομένων με με συμβάσεις Stage μετά από την χθεσινή ανακοίνωση ότι δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις. Είδα σήμερα αρκετές γυναίκες, οι περισσότερες πάνω απο 35, να συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες. Καταλαβαίνω τον πόνο τους. Άλλώστε για 700 και 650 ευρώ δουλεύαν με την μίνιμουμ ιατροφαρμακευτική ασφάλεια και χωρίς συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Τους καταλαβαίνω γιατί και εγώ με κάτι τέτοια προγράμματα είχα βρει την πρώτη μου δουλειά το 1998, όταν ήμουν 22.

Υπάρχουν όμως διαφορές ανάμεσα σε μένα τότε και σε αυτές τώρα. Εγώ τότε με την συμμετοχή μου στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που διαχειριζόταν το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είχα εξασφαλίσει 6 μήνες σε ιδιωτική εταιρία. Ήξερα ότι δεν πρόκειται να ανανεωθούν αυτοί οι έξι μήνες και αν ήθελα να δουλέψω παραπάνω έπρεπε να με προσλάβουν κανονικά μετά όπως και έγινε. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος με τον οποίο διαφωνώ με την Αριστερά που λέει να καταργηθούν εντελώς τα stage ακόμα και από τον ιδιωτικό τομέα. Νομίζω ότι τέτοια προγράμματα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον εργοδότη να προσλάβει νέους χωρίς εργασιακή εμπειρία. Βέβαια δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να γίνεται επ'άπειρον. ένα εξάμηνο είναι αρκετό, θεωρώ.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση, αυτά τα κορίτσια -μπορεί να υπάρχουν και αγόρια αλλά εγώ δεν τα είδα- ήξεραν ότι δεν μπορούν να ανανεώσουν τις συμβάσεις τους. -αφήνω στην άκρη το πως πήραν τις θέσεις αυτές, ας υποθέσω ότι τις πήραν αξιοκρατικά...

Παρόλλα αυτά κάποια κορίτσια ανανέωσαν τις συμβάσεις stage και μια και δύο φορές. Φτάσαμε λοιπόν να έχουμε στην Ελλάδα το ανέκδοτο, προγράμματα μαθητείας με 6 χρόνια διάρκεια! Έλεος! Έξι ολόκληρα χρόνια! Σε 6 χρόνια μπορείς να σπουδάσεις κάτι από την αρχή αλλά και να κάνεις και διδακτορικό αν το λέει η καρδούλα σου!! Και έτσι φτάνεις στα 35 να δουλεύεις για πενταροδεκάρες και ουσιαστικά ανασφάλιστα και να προσεύχεσαι να παρακαμφθούν οι νόμοι - ως συνήθως στην Ελλάδα- για να βρεις και εσύ μια θέση στον ήλιο. Και αντί η κυβέρνηση που σε διόρισε να σου δώσει μια λύση, συνεχίζει το έργο αυτό της πολιτικής ομηρείας και προκηρύσουμε και άλλες θέσεις προεκλογικά! Και παράλληλα με αυτό προκηρύσσει και μια ακόμη κατηγορία ομήρων, συμβασιούχους με 8μήνες συμβάσεις. Και βέβαια όλοι αυτοί οι "όμηροι" θα πάνε στις δημόσιες υπηρεσίες για να δουλέψουν πραγματικά και να κάνουν την χαμαλοδουλειά που συνήθως -το λέω με μεγάλη πικρία- κάποιος μόνιμος και εξασφαλισμένος δημόσιος υπάλληλος θα βαριέται να κάνει......

Το να μην ανανεωθούν οι συμβάσεις σημαίνει ότι 12.000 άνθρωποι θα βρεθούν στον ΟΑΕΔ με την μια. Δύσκολη απόφαση είναι αυτή αλλά πιστεύω ότι είναι σωστή. Αυτό ακριβώς έλεγαν οι συμβάσεις που οι περισσότεροι υπέγραψαν ακόμα και αν παράτυπα ανανεώθηκαν μια και δύο φορές.

Θα μου πειτε αυτό ήταν το πρόβλημα στην Ελλάδα ή ο Χριστοφοράκος, η siemens και άλλα πολλά. Δίκιο έχετε. Αλλά νομίζω και ελπίζω αυτή η κυβέρνηση να θέσει κάποιες βάσεις που έξω θεωρούνται αυτονόητες. Το να μην ανανεωθεί αυτή η ομήρεια είναι μια γενναία πολιτική απόφαση της κυβέρνησης, αρκεί όμως να η "απελευθέρωση" αυτών των "ομήρων" να μην σημαίνει "κάνω χώρο για να μαντρώσω τις δικούς μου"....

ΠΑΣας ο ΠΑΟΚ..

Κάπου με αυτή την Γκολάρα του Λίνο τελειώσε το σημερινό παιχνίδι και περάσαμε ένα ευχάριστο απόγευμα στο γήπεδο της Τούμπας. Στο α ημίχρονο ο ΠΑΣ είχε τις φάσεις αλλά εμείς τα γκολ! Νομίζω με αυτή την φράση περιγράφεις μια χαρά το ματς! Μπράβο στα Γιάννενα για την ομάδα που κατεβασαν! Παίξαν παλικαρίσια και ανοιχτά αλλά αν δεν μπορείς να σκοράρεις δύο φορές στο 0-0 δεν φεύγεις από την Τούμπα με βαθμό! Στο δεύτερο αν προσέχαμε περισσότερο στην τελική μπορούσαμε να σκοράρουμε αλλά δεν το κάναμε! Καλυτερος απο μας ο Γκαρσία και ακολουθούν Ιβιτς, Σορλεν και Βιερίνια.

Σήμερα είχα και φιλοξενούμενους εξ Εσπερίας τον Μανού και τον Τζιουζέπε που είναι συνεργάτες απο το γραφείο! Τα παιδιά βρήκαν ενδιαφέρον τον αγώνα και μάλιστα είχαν και ο καθένας το πουλεν του στο δικέφαλο! Ο Τζιουζεπε ως Λατσιαλι τον Κονσεισάο, ο Μανού ως Γάλλος τον Σορλέν! Ο Μανού μου είπε μάλιστα όταν ο Μπακαγιόκο έγινε αλλαγή και δέχτηκε το χειροκρότημα του κόσμου ότι η παρουσία του στη Μαρσείγ σημάδεψε το γαλλικό ποδόσφαιρο! Απο τότε όποιος έχανε μια ευκαιρία που δεν χάνεται - σαν του Παπάζογλου την προηγούμενη φορά δηλαδή!- ο κόσμος λέει ότι "ιλ φετ υν μπακαγιοκαντ...."

Και οι δύο ομάδες στην Σέντρα

Τεράστιο ρισπεκτ στους Βακέρος που κατέθεσαν και στεφάνια για τα αδικοχαμένα παιδιά των Τεμπών και τραγούδησαν όλο το 90λεπτό για την ομάδα τους!

Ο Λαός της ομάδας μας ήταν βέβαια εκεί!

Επόμενο μάτς με το τριφύλι στο ΟΑΚΑ..... είδωμεν...δύσκολα τα πράγματα αλλά αν θες κάτι φέτος εκεί πρέπει να το δείξεις!

Παράξενες και θαυμάσιες μέρες..

"...Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
ψάχνω κουράγιο μήπως και ονειρευτώ
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
καλή ευκαιρία μήπως και μαγευτώ.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
έτσι μπράβο να σ' ακούω να μιλάς.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
Τι ωραίο να κλαίς και να γελάς.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
Να ονειρεύεσαι, να μη ξεχνάς.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
Να μη φοβάσαι και να γερνάς....."

Γιατί η ποίηση όχι μόνο δεν είναι φυλακισμένη στα βιβλία αλλά είναι και ένα καλό αντίδοτο στην καθημερινότητα. Πολύ καιρό έχουμε να τα πούμε και η ξαφνική εισβολή του Φθινοπώρου μας βρήκε λίγο πολύ απροετοίμαστους αλλά δεν νομίζω να μας χάλασε. Αρκετά πράγματα θέλω να σας πω αλλά καλύτερα να τα πει ο B.D. Foxmoor με το low bap του ήχο.

Νομίζω δένει με τον καιρό..

Να μας ζήσει ο Ζήσης!

Μετά την αιφνιδιαστική - ή την όχι και τόσο για μερικούς - παραίτηση του Θοδωρή Ζαγοράκη, η ομάδα σε χρόνο dt απέκτησε πρόεδρο. O Ζήσης πήρε την σκυτάλη 24 ώρες μόλις μετά.

Δεν ξέρω γιατί παραιτήθηκε ο Ζαγοράκης. Μπορεί να ήταν η αηδία ή η πίεση που του προκάλεσαν οι αλήτες που πήγαν να δολοφονήσουν κάποια παιδάκια που απλά φορούσαν μπλούζες του Άρη. Μπορεί να ήταν προσωπικοί λόγοι όπως οι τρομερές ζημιές που είχε από το οικονομικό φούντο της Ασπίδας. Μπορεί το στομάχι του να μην άντεχε την κριτική και την γκρίνια της κερκίδας. Μπορεί.. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Ο Τέο άφησε την προεδρία με την Ομάδα να είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από ότι όταν ανέλαβε. Αυτό είναι πρωτόγνωρο για τον ΠΑΟΚ και για αυτό και τον ευχαριστούμε! Και κοιτώντας την κατάσταση του ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής καταλαβαίνω ότι το κάρο έχει βγει από τη λάσπη. Αλλά όταν ένας άνθρωπος απειλεί ότι θα παραιτηθεί τέσσερις φορές σε τρεις μήνες έχει σοβαρούς λόγους να το κάνει και κανένας δεν μπορεί να του αλλάξει γνώμη. Και από μια άποψη καλύτερα να φύγει με το κεφάλι ψηλά ο Ζαγοράκης παρά κυνηγημένος και καμένο χαρτί για την ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ υπήρχε και πριν από αυτόν και θα υπάρξει και μετά. Ο νέος πρόεδρος μπορεί να προσφέρει αρκεί να του δώσουμε εμείς την υποστήριξή που χρειάζεται. Και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουμε αυτό. Και μέχρι και το Σάντος θα στηρίξουμε γιατί όσο και να μην συμφωνούμε με το στυλ του -αν και ρισκαρε όπως είπα με τον Ηρακλή και τον παραδέχτηκα- αυτή την στιγμή δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να φύγει και να διαταράξουμε κιάλλο την ομάδα!

Όλοι θα δώσουμε το παρών το άλλο Σαββάτο με τον ΠΑΣ. Ζήση σε στηρίζουμε! Τα καλύτερα έρχονται!

Και για να μην είσαι σκεφτικός και κατσούφης ρε Βρύζα δες τι μας χάρισες και σκέψου τι μπορείς να κάνεις απο εδώ και πέρα!




Σε έβριζα εκείνο το βράδυ μέχρι το 87ο λεπτό να ξέρεις!


Βάλτους μες την πρίζα όπως και μέ την Περούτζια!!

Λύτρωση στο παραπέντε...

Κάνω ένα διάλειμμα από την εκλογική λογοδιάρρεια που με έπιασε και πιάνω άλλο θέμα, προσφιλές σε μενα! ΠΑΟΚ! έλεγα χθες ότι ο χαμένος τα παίρνει όλα στις εκλογές! Ε λοιπόν και ο λούζερ Σάντος αυτό έκανε σήμερα! Στο τελευταίο δεκαλεπτο περνάει Ιβιτς και στο πεντάλεπτο κάνει το εντελώς κουλο. Περνάει Κοντρέρας (σεντερ μπακ) στη θέση του Παπαζογλου και τον βάζει να παίξει φορ δίπλα στον Ιβιτς!!!!!! Δηλαδή ενας μέσος και ένας κεντρικός αμυντικός να παίζουν το επιθετικό δίδυμο σε ένα φουλ επιθετικό 4-4-2!!! απίστευτο μας φάνηκε αλλά του βγήκε του Ψαρά!!! Ο Προτάσωφ ακόμη ψάχνει ποιος θα μαρκάρει τον Κοντρέρας που έβγαλε την ασιστ στον ιμο-ιβιτς! Ο Κοντρερας ουσιαστικά νίκησε για δεύτερη φορά τον Ηρακλή....

Έναν Ηρακλή που πραγματικά ο βαθμός της ισοπαλίας δεν του άξιζε. Δεν έκανε ούτε μισή ευκαιρία, ούτε μια αντεπίθεση όταν παίζαμε φουλ επίθεση και τρεις αργοί παίκτες (Γκαρσία- έπρεπε να αποβληθεί σήμερα, Τσιρίλο και Μαλεζας) φύλαγανε τα νώτα! Και αν είσαι πελάτης... μετά σου φταίει ο Παμπορίδης που σου έκλεψε το βαθμο ...

Στο πρώτο μέρος ήμασταν άθλιοι αλλά στο δεύτερο βγάλαμε ψυχή και πάθος και πιέσαμε και χάσαμε κορυφαίες ευκαιρίες όπως με τον Παπαζογλου- τι να πω?! Πάλι καλά νικήσαμε και έχουμε 15 μέρες πριν το επόμενο- και πάλι εντός έδρας με τον ΠΑΣ- μπας και επιστρέψει κανένας!!

The Day after...

Ξημερώνει η 5η Οκτωβρη. Δεν νομίζω ότι αύριο θα έχουμε σοσιαλισμό αλλά όπως και να το κανούμε ο ΓΑΠ είναι όχι ο νικητής απλά της βραδιάς αλλά ο θριαμβευτής της. Από έδω δεν ήταν λίγες οι φορές που τον ειρωνεύτηκα. Και ακόμα περισσότερες ήταν οι φορές που το έκανα έξω απο αυτό το μπλογκ. Μέχρι και σήμερα δεν έχει καταφέρει να με πείσει αν και ομολογώ ότι έχω αλλάξει την στάση μου απέναντι του. Ελπίζω πραγματικά να το κάνει τις επόμενες μέρες αν και δεν το θεωρώ πιθανό. Παρόλα αυτά ελπίζω... Γιωργάκη πραγματικά συγχαρητήρια..

Ο Κωστάκης παραιτήθηκε (στη φωτο με όλο τον θίασο..). Έτσι απλά περνάει στην Ιστορία σαν ο ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας που πήρε από τον Ράλλη το αρνητικό ρεκορ του ποσοστού του κόμματος του. Ήδη έχει πέσει κάτω από 35%.... Μέσα σε 12 μήνες κατάφερε να διαλύσει τον μύθο, γιατί περι μύθου επρόκειτο εφόσον διαλύθηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτά, που είχαν φτιάξει γύρω από το πρόσωπο του σαν "κατάλληλο για πρωθυπουργό"! Τώρα μπορεί να πάει σπίτι του και να ασχοληθεί με το playstation που τόσο αγαπά! Tου προτείνω μάλιστα να αγοράσει και να αρχίσει αμέσως το Resident Evil 5 για να βγάλει λίγο το άχτι του για τους κατοίκους αυτής της χώρας, που μάλλον ούτως ή άλλως του βλέπει ως ζόμπι!

Ο Καρατζαφέρης κερδισμένος είναι. Αλλά θα ακούσει πολύ γκρίνια πως την στιγμή που η νέα δημοκρατία έχασε 8 μονάδες τουλάχιστον, αυτός κέρδισε μόλις λίγο παραπάνω από μιάμιση. Θα βρει καλύτερη ευκαιρία? Δεν νομίζω.. Παρόλα αυτά είναι ο πρώτος συνδυασμός δεξιότερα της δεξιάς που θα μπει σε δύο διαδοχικές βουλές και αυτό είναι κάτι...

Άφησα στο τέλος την χαμένη Αριστερά. Η μεν παραδοσιακή (αλήθεια αν την αποκαλούμε σταλινική της αρέσει?) χάνει κάτι λιγότερο από μια μονάδα από το 8,15 % του 2007, η δε Ανανεωτική κάτι παραπάνω απο μισή μονάδααπό το 5,04 του 2007. Και αν για τους μεν είναι όντως μια μικρή νική να χάσει μόλις μιση μονάδα μετά από τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που έζησε τον τελευταίο καιρό για την παραδοσιακή τι σημαίνει? Μήπως ο γιαλός είναι στραβός Αλέκα μου? Γιατί η κομματική αυθεντία δεν μπορεί να οδηγεί λάθος το καράβι!

Κλείνοντας θα ήθελα να αφιερώσω στον Αλέξη το παρακάτω κομμάτι και να του πω ένα μπράβο από καρδιάς. Όχι μόνο σήκωσε το κάρο σχεδόν μόνος του αλλά το έβγαλε και από την λάσπη που θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Χαρίλαος.. Και να ξέρετε αυτό που έκανε είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ξανακέρδισε πάρα πολλούς που τους είχε απογοητεύσει. Ξανακέρδισε πάρα πολλούς και γλύτωσε τον Συνασπισμό από ένα δεύτερο "1993". Για την Αριστερά θα επανέλθω αφού δούμε ποιοι εκλέχθηκαν....

Σήμερα όμως οφείλω να πω Συγχαρητήρια στον Γιωργάκη και Μπράβο στον Αλέξη. Και οι δύο αν το ξανασκεφτείτε ήταν "χαμένοι" κάποια στιγμή και γύρισαν το παιχνίδι. Τελικά καλά τα λέει ο ΠΑΟΚτζης ο Αγγέλακας... Ο χαμένος τα παίρνει όλα...

Εκλογές....

Προσωπικά δεν περίμενα ο Καραμανλής να προκηρύξει εκλογές πριν κανένα μήνα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος θα είχε την εντύπωση ότι μπορεί να σώσει μια ολότελα χαμένη παρτίδα μόνο από μια εμφάνιση του στη τηλεόραση κόντρα σε αυτόν που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του Χαλίφη!

Και όμως ο Κωστάκης (ξαφνικά έγινε ο Γιωργάκης απλά Γιώργος και ο Κωσταντίνος απλά Κωστάκης) πραγματικά πίστευε ότι ένας σαρωτικός ανασχηματισμός, μια αλλαγή πολιτικής ή κάτι άλλο τελος πάντων δεν ήταν δυνατό να αλλάξει την ροή των πραγμάτων όσο μπορεί να την αλλάξει ένα ντιμπειτ κόντρα στον ΓΑΠ... Απίστευτο αλλά ολότελα αληθινό.. Τελικά αυτός ο άνθρωπος με τα λόγια του μπορούσε να είναι κάτι ανάμεσα σε Ναπολέων και Ιούλιο Καίσαρα.. στις πράξεις όμως ...

Και έτσι φτάσαμε στο προφανές. Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη σχηματίσει κυβέρνηση. Το μόνο που λείπει είναι ο Νικολακόπουλος να περιμένει το ρολόι να πάει επτά για να πει τα αποτελέσματα... Πραγματικά -όσο και να μην το νομίζω πιθανό- ελπίζω ο Γιωργάκης - εγώ θα συνεχίσω να τον αποκαλώ έτσι κυρίως γιατί νομίζω ότι είναι ένας τύπος που θα γούσταρα να τα λέγαμε για κανα καφε και σίγουρα όχι για τζοκινγκ- να μπορέσει να δώσει ξανά την ελπίδα στον κόσμο και ένα ή και δύο μήνες μετά τις εκλογές.

Όσο για τους υπόλοιπους μονομάχους, αυτούς του ημιτελικού των έξι, δεν έχω να πω πολλά. Η Αλέκα αντάξια του Άγιου Ιωσήφ για μια ακόμη φορά ξιφούλκησε με τους ανεμόμυλους του ρεφορμισμού και το 8% των Σάντσο Πάντσα την ακολούθησε κρατώντας το γαιδούρι. Ο Αλέξης κάπως αργά μας έδειξε γιατί είχε ενθουσιάσει πολύ κόσμο πριν από 18 μήνες που τώρα φαντάζουν δεκαετίες όταν είχε πάρει το τιμόνι του ΣΥΝ. Το κακό είναι ότι δεν μπόρεσε να τα κρατήσει στην μπόρα και κόντεψε το καράβι να φουντάρει.. Το καλό είναι ότι το καράβι δεν φούνταρε.. ακόμα...

Με τον ποδηλάτη Χρυσόγελο δεν θέλω να ασχοληθώ. Πόλυ λάσπη έφαγε ο άνθρωπος και νομίζω ας τον αφήσουμε ήσυχο. Για τον Γιώργαρο θέλω να πω μια κουβέντα. Πολύ μακρία από τον "καλό" του εαυτό! Είναι οι έννοιες που έχει πολλές τον τελευταίο καιρό.

Είπαμε ρε Γιώργο, διαφημιστής είσαι και άνθρωπος της τηλεόρασης αλλά όχι και να καλύψεις με τον Ψινάκη τις απολιτικ γυναίκες 34 έως 56 χρονών που σου λείπουν στις μετρήσεις. Γέλασε και ο κάθε πικραμένος αλλά - και εδώ για σένα είναι το χειρότερο- και "κάποιοι" άσπονδοι φίλοι σου κερδίσαν μάχες. Και την επομένη των εκλογών μπορεί να βγαίνεις και να λες ότι θα είσαι νικητής αλλά μπορεί και να μην μπορείς να ελέγξεις την κοινοβουλευτική σου ομάδα...

Τέλος πάντων... Αν και είναι πραγματικά Κυριακή κοντή γιορτή όσο και αν δεν καταλάβαμε εκλογές - πάλι καλά αύριο τελειώνει και το πανηγύρι στην Αριστοτέλους- θα σας δώσω τα νούμερα μου. Δεν είναι δημοσκόπηση. Απο το μυαλό μου τα βγάζω! το λέω αυτό γιατί σε σχεδόν όλες τις ντεμεκ έγκριτες εφημερίδες δεν λέν ποτέ ότι τα βγάζουν απο το μυαλό τους τα "έχασε/κέρδισε ο Γιωργάκης σύμφωνα με τις μυστικές δημοσκοπήσεις!".

Όποιος θέλει γράφει τα δικά του...

ΠΑΣΟΚ 41,5 (+-0,5%) (153 έδρες +-2)
ΝΔ 37 (+-0,5%)
ΚΚΕ 8 (+-0,05%)
ΛΑΟΣ 4,5 (+-0,5%)
ΣΥΡΙΖΑ 4 (+-0,5%)
Οικολόγοι 2 (+-0,25%)

Αυτά...