20.11.13

Food for thought...




Winston Churchil as quoted in the book "Closing the Ring"

“The Greeks rival the Jews in being the
 most politically minded race in the world. No matter how forlorn their
circumstances or how grave the peril to their country, they are always
divided into many parties, with many leaders who fight among themselves
with desperate vigour. It has been well said that wherever there are
three Jews it will be found that there are two Prime Ministers and one
leader of the Opposition. The same is true of this other ancient race,
whose stormy and endless struggle for life stretches back to the
fountains of spring of human thought. No two races have set such mark
upon the world. Both have shown a capacity for survival, in spite of
unending perils and sufferings from external oppressors, matched only by
 their own ceaseless feuds, quarrels and convulsions. The passage of
several thousand years sees no change in their characteristics and no
diminution of their original vitality. They have survived in spite of
all that the world could do against them, and all they could do against
themselves, and each of them from angles so different have left us the
inheritance of their genius and wisdom. No two cities have counted more
with mankind than Athens and Jerusalem. Their messages in religion,
philosophy and art have been the main guiding lights of modern faith and
 culture. Centuries of foreign rule and indescribable, endless
oppression leave them still living, active communities and forces in the
 modern world, quarreling among themselves with insatiable vivacity.
Personally I have always been on the side of both, and believed in their
 invincible power to survive internal strife and the world tides
threatening their extinction.

19.11.13

Σιωπή.....



Έξι μήνες σιωπής... 
Ας κάνω μια ακόμη προσπάθεια...
Δεν κοστίζει.
Κάποιος μπορεί να την εκτιμήσει.
Ποιος ξέρει;

24.5.13

Εξετάσεις...






Παρατηρώ τις παλινωδίες που γίνονται με τα θέματα των Παννελληνίων Εξετάσεων. Πραγματικά λυπάμαι αυτά τα παιδιά. Έχουν και αυτά να τους τυρρανάν λες και δεν τους φτάνει που, μέσα στο άγχος τους, ρίχνουν μια ζαριά, στην κυριολεξία, όχι μόνο για το που θα περάσουν τα χρόνια των σπουδών τους - αν βέβαια περάσουν κάπου - αλλά και για φίλους που θα κάνουν, εμπειρίες που θα αποκωμίσουν, έρωτες, ξενύχτια, παρέες και όλα αυτά που σου μένουν μετά από 4-5 χρόνια φοιτητικής ζωής. 

Το τι θα σπουδάσεις μπορεί να έχει και αυτό σημασία, μπορεί και όχι. Αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι τα άτομα με τα οποία θα περάσεις αυτά τα χρόνια της ζωής. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό έως πολύ τυχερό. Γιατί κόντρα σε ότι -πίστευα ότι - ήθελα, δεν πέρασα Αθήνα αλλά Θεσσαλονίκη σε μια καινούργια σχολή και γνώρισα καταπληκτικά παιδιά πολλά από τα οποία θεωρώ ακόμα πολυ καλούς μου φίλους και βρισκόμαστε 2-3 φορές το χρόνο παρότι μας χωρίζουν εκαντοντάδες και σε μερικές περιπτώσεις χιλιάδες χιλιόμετρα. 

Οι άνθρωποι που θα περάσουν μαζί σου τα 19 ή τα 20 χρόνια της ζωής τους είναι αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Και σε αυτό μπορείς να πετύχεις ακόμα και αν "αποτύχεις" στην πρώτη σου επιλογή. 

Αυτή η επιτυχία μετράει ... Έτσι αν και εσύ που δίνεις εξετάσεις διαβάζεις αυτές τις γραμμές κάτσε λίγο και δώσε προσοχή στο Being Boring των  Pet Shop Boys που σου βάζω για επίλογο. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια των 19 και 20. Είχα την τύχη να ακούσω το τραγούδι όταν ήμουν και εγώ 20...


20.4.13

A legal alien...



Takes more than combat gear to make a man
Takes more than a license for a gun
Confront your enemies, avoid them when you can
A gentleman will walk but never run

If, "Manners maketh man" as someone said
Then he's the hero of the day
It takes a man to suffer ignorance and smile
Be yourself no matter what they say

Μεγάλες αλήθειες έλεγε ο Sting  30 και χρόνια πριν...

15.3.13

Smell like teen spirit...



Λίγο πριν τα 15α μου γενέθλια, χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι, κυκλοφόρησε στην Αμερική ένα τραγούδι που έγινε ένα σήμα κατατεθέν για την γενιά μου, τη γενιά του  MTV, αυτή που ο Coupland εύστοχα ονόμασε Generation X. Το Smell like teen spirit των Nirvana άργησε να "πιάσει". Όμως ήταν κάτι καινούργιο. Τα παιδιά εκείνης της εποχής άρχισαν να το γουστάρουν. Έβαλαν Ντοκμαρτινς, Λιβαις και καρώ φανελένια πουκάμισα και χτυπιόντουσαν στο ρυθμό του.

Τώρα αυτά τα παιδιά που άκουγαν αυτό το τραγούδι εκείνη την άνοιξη του 1992, 21 χρόνια πίσω, έχουν παιδιά - μερικά ίσως έχουν την ίδια ηλικία που είχαν και εκείνοι τότε. Εκείνα τα παιδιά προσπαθούν να παλέψουν με την κρίση, άλλοι τα καταφέρνουν άλλοι όχι. 

Φαντάζομαι όμως πολλοί θα είναι εκείνοι που ακούγοντας αυτόν τον ύμνο θα θυμηθούν τα συναισθήματα - ενδεχομένως οργή και απόγνωση- που τους ξυπνούσε. Γιατί στην πραγματικότητα οι στίχοι του δεν έχουν ένα λογικό ειρμό αλλά είναι απλά μια συρραφή συναισθημάτων, σκέψεων του Cobain που κανείς πια δεν μπορεί με σιγουριά να πει τι νόημα είχαν. 

Ο Cobain έφυγε νωρίς και αυτό του χάρισε τον αιώνιο μύθο. Το παλικαράκι στο εξώφυλλο του Nevermind μεγάλωσε. Εμείς που συνεχίζουμε να το ακούμε .....

Είδοι Μαρτίου




Είναι Παρασκευή, περπατώ στην παραλία. Στο σάουντρακ έχω εμπιστευτεί αυτόν τον γελοίο άνθρωπο με τις κορυφαίες επιλογές. Δεν νομίζω ότι χρειάζομαι κάτι παραπάνω όμως..

30.1.13

40 ημέρες μετά την καταστροφή...



Μόλις 40 ημέρες έχουν περάσει από την τρομερή καταστροφή της 21ης Δεκεμβρίου 2012.Ο Κόσμος έχει πάψει να είναι όπως τον ξέρουμε. Η τεράστια μαύρη καταχνιά έχει σκεπάσει τα πάντα από το μεσημέρι εκείνης της αποφράδας Παρασκευής. Ο Πανικός έχει κυριεύσει τον κόσμο και ο ανθρώπινος "πολιτισμός", αυτό που ονομάζουμε τέλος πάντων "πολιτισμένη κοινωνία" έχει καταφέρει να επιβιώσει μόνο σε λίγες μικρές εστίες σε όλο τον πλανήτη...