Πέντε συν ένα τραγούδια που μου μείναν από τα δέκα χρόνια που πέρασαν..

Νομίζω ότι αυτή η δεκαετία που ας πέρασε σηματοδότησε την αναζωογόνηση του ροκ. Καινούργια συγκροτήματα, νέα ακούσματα και πρωτότυπες εκτελέσεις φέραν το ροκ ξανά στο προσκήνιο μετά την σαρωτική επέλαση της electronica.



Το πρώτο κομμάτι που μου έμεινε είναι το Holiday από τους βετεράνους Greenday και το CD τους με τίτλο American Idiot, μια ροκ όπερα για τον Ιησού της Suburbia. Η Αμερική μετά την 11η Σεπτεμβρίου και βρίσκει καινούργια βιετναμ......



Δεύτερο τραγούδι το seven nation army από τους White Stripes. Και μόνο που ξεκινάει έτσι το μπάσο καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις ξανακούσει κάτι τέτοιο!!



Πολλά είναι τα καλά τραγούδια των Killers. All the things that I've done είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Μου φαίνεται τρομερά αισιόδοξο αλλά και ταυτόχρονα σκοτεινό! τρομερός συνδυασμός που με κέρδισε από την πρώτη φορά που το άκουσα σε μια σειρά...



To 2006 οι Muse βγάλαν το Black Holes and Revelations. Τέλειο το Starlight, πολύ καλό το Supermassive black hole αλλά εμένα το Knights of Cydonia με συνεπήρε!




Kaizerchiefs είναι μια ομάδα ποδοσφαίρου στην Νότια Αφρική. Από εκεί πήρε και το όνομα της η μπάντα που κάναν πέντε παιδιά από το Leeds! To Ruby μπορεί να ήταν τόσο καλό όσο το πρώτο τους σιντι αλλά the kids on the stret they never miss a beat! Indeed my friends!!



Το τελευταίο τραγούδι όμως ήταν αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Αν και δεν ήταν ροκ, αυτή που το τραγουδούσε μπορεί να συγκριθεί - στην καταστροφή και στο ταλέντο- μόνο με μια Τζάνις τζόπλιν. Όταν πρωτοάκουσα την Αmy Winehouse να τραγουδάει το αυτοβιογραφικό You know I'm no good πίστεψα ότι ήταν ένα ριμεικ από κανένα ξεχασμένο τραγούδι της δεκαετίας του 1950. Δεν μπορούσα να είμαι περισσότερο λάθος....