Knights of Cydonia

Οι Ιππότες της Κυδωνίας δεν αναφέρονται ούτε στο αρχαίο όνομα των Χανίων, ούτε στις Κυδωνιές, το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Αντίθετά θα τους βρεις πολύ ψηλά στο νυχτερινό ουρανό. Κάπου στην κόκκινη απεραντοσύνη του γείτονα πλανήτη Άρη υπάρχουν τα τεράστια χαρτογραφημένα υψίπεδα της Κυδωνίας (Cydonia Mensae). Εκεί στις 25 Ιουλίου του 1976 το διερχόμενο διαστημικό σκάφος Viking I έστειλε την παρακάτω φωτογραφία δυναμιτίζοντας το πανάρχαιο ζήτημα της Ζωής στον πλανήτη Άρη.

Το πρόσωπο στην επιφάνεια το Άρη αποτέλεσε πειρασμό ακόμα και για τους πιο πιστούς σκεπτικιστές εκείνες τις μέρες. Έπρεπε να περάσουν κάτι λιγότερο από 30 χρόνια για να στείλει το Mars Global Surveyor την παρακάτω φωτογραφία υψηλής ανάλυσης και να πειστούν -οι περισσότεροι- ότι πρόκειται για μια γεωλογική παραξενιά και όχι για ένα ξεχασμένο τεχνολογικό επίτευμα ενός ακόμα πιο ξεχασμένου εξωγήινου πολιτισμού.

Παρόλα αυτά, πάντα το κόκκινο χρώμα του Άρη τρόμαζε τους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω από 110 χρόνια πριν, ο Γουελς στον περίφημο του "Πόλεμο των Κόσμων" τον ορίζει ως βάση των εξωγήινων που εισβάλουν στον πανέμορφο γαλαζοπράσινο μας πλανήτη. Έτσι σχεδόν σε όλο το μισό του 20ου αιώνα η πατρίδα του εχθρού του ελεύθερου μικροαστικού κόσμου είναι το κόκκινο αστέρι στον ουρανό. Κάθε σύμπτωση με το κόκκινο αστέρι της ΕΣΣΔ είναι απλά περιστασιακή και τυχαία.

Σίγα σιγά καθώς περνούν τα χρόνια και οι βάρβαροι δεν έρχονται, ο άνθρωπός αρχίζει να βλέπει τον κόκκινο πλανήτη με λιγότερο φόβο. Όπως ο μακρινός του πρόγονός άρχιζε να καλοβλέπει το απόλυτο σκοτάδι της σπηλιάς για καταφύγιο και να το τιθασεύει με την βοήθεια της φωτιάς έτσι και ο σύγχρονος άνθρωπος, άρχισε να καλοβλέπει την ιδέα ο Άρης να είναι η πρώτη στάση σε ένα ατελείωτο ταξίδι αποικισμού. Και πριν πάει εκεί με την τεχνολογία του, πήγε εκεί με την φαντασία του.

Μεγάλα μυαλά της επιστημονικής φαντασίας όπως ο τιγκαρισμένος με LSD εγκέφαλος του Φίλιπ Κ. Ντικ θα δουν τον Άρη σαν μια σύγχρονη Άγρια Δύση όπου η απληστία του ανθρώπου θα αναμετρηθεί ακόμα και με την μνήμη. Βέβαια όπως σε όλο το έργο του Ντίκ κάνεις δεν είναι σίγουρος αν αυτά που ο συγγραφέας διηγείται συμβαίνουν στην πραγματικότητα του ήρωα ή απλά στην φαντασία του που είναι συχνά ντοπαρισμένη με διάφορες πανίσχυρες ψυχοτρόπες ουσίες, άλλο ένα αυτοβιογραφικό μοτίβο του Ντικ.

Όλα αυτά περνάν από το μυαλό μου στα 6 λεπτά και 5 δεύτερα που διαρκεί το υπέροχο τραγούδι των Muse. Όσο για το βιντεο κλιπ... Αυτό είναι ένα μικρό διαμάντι της ποπ κουλτούρας των 70's και 80's με σκηνές από άπο διάσημες τηλεοπτικές σειρές όπως το Γκαλάκτικά και το Κουνγκ Φού να παίζουν σε ένα ζοφερό μπακγκράουντ στο μακρινό μέλλον στον Άρη με γερές δόσεις από το παρελθόν της Άγριας Δύσης.

Η μουσική ταξιδεύει...