25.10.10

Πέρασαν κιόλας παραπάνω από έξι μήνες...


και σε αυτό το μικρό κοριτσάκι 
δεν έχω αφιερώσει ούτε ένα πόστ!!!
Πως περνάει όμως ο χρόνος!
Βέβαια αν έχεις παιδί τότε είναι
σαν να έχεις ένα βιολογικό ξυπνητήρι.
Και με ένα βιολογικό ξυπνητήρι καταλαβαίνεις πολύ
διαφορετικά τους σχεδόν 7 μήνες που
πέρασαν από την μέρα που γεννήθηκε.


Νομίζω ήταν καιρός να το κάνω!!
Και σαν μπόνους ας βάλω και ένα βιντεάκι!

24.10.10

Ξέσπασμα επιτέλους...


Ευτυχώς ξεσπάσαμε, δυστυχώς στον Πανιώνιο...

Στο πρώτο ημίχρονο παίξαμε πολύ καλά και καταφέραμε να ανοίξουμε το σκορ νωρίς με τον Μουσλιμοβιτς αν και η φάση ξεκίνησε από τον Σάλπι που ήταν σε ελεγχόμενη για οφ σαίντ θέση. Ο Σάλπι διπλασίασε τα τερματα μετά από πολύ ωραία σεντρα του Σακελαρίου στο 11. Το 3-0 έκανε ο πολύ καλός Φωτάκης  μετά από μια ωραία ενέργεια με Σαλπι και Φιλομένο. Το σκορ εκλεισε με τον Μανιάτη στο 77 που μείωσε.

Το 4-4-2 μ'αρεσε αλλά δυστυχώς ο πολυ συμπαθής  Πανιώνιος είναι πολυ αδύναμος για να κρίνεις Ελπίζω να δυναμώσει...

 Εμάς η νίκη μας χρειαζόταν όσο τίποτε άλλο. Μπορούμε να βελτιωθούμε αλλά ας κρατάμε χαμηλά μετά το σημερινό.

Και το κυριότερο θέλουμε έναν προπονητή. 

Καλός ο Χάβος και επιτέλους ξαναείδαμε λίγη λογική στην τακτική και στην ενδεκάδα. Αυτό το είδαμε και στα πρώτα παιχνίδια του Δέρμιτζάκη. Επομένως.... θέλουμε έναν προπονητή.

18.10.10

Big Brother


Έγραφα χθες "με την αποχώρηση του Σάντος, έπαψε να είναι μια Ομάδα και ήταν ένα συνοθύλευμα ατόμων γεμάτο κλίκες και βεντετισμούς". Πριν κλείσει ένα εικοσιτετράωρο είχαμε επεισόδια και αποχωρήσεις... 

Η ομάδα για να γίνει Ομάδα θέλει ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ! Φέρε τον Άντιτς χθες!

Οι τέσσερις Άσσοι..


Από χθες  ακούγεται ότι οι υποψήφιοι για τον πάγκο της ομάδας είναι τέσσερις:
  1. Αντιτς
  2. Ντοναντόνι
  3. Λε Γκεν
  4. Γκρος
 Βέβαια μπορεί να μην είναι 4 αλλά μπορεί και να είναι 8! Ποιος ξέρει μπορεί και να καταλήξουμε στον Άγγελο στο τέλος! Δεν ξέρω. Θα δείξει. Πάντως όπως και να έχει η κατάσταση χρειαζόμαστε κάποιον με μεγάλη εμπειρία και παραστάσεις - αν όχι πρωταθλήματα - σε Ισπανίες και Γαλλίες. Γεμίσαμε πριμαντόνες και αν θέλουμε να έχουμε ομάδα του χρόνου - δεν το συζητάω για φέτος - πρέπει να φέρουμε προπονητή με κάκκαλα και όχι κάκκαλα προπονητή.
Απο τους 4, ο Άντιτς έχει το καλύτερο βιογραφικό αλλά έχει να δουλέψει σε επαγγελματική ομάδα από το 2004 αν και ο ίδιος λέει ότι ήταν δική του επιλογή - υπήρχε περίπτωση να πει το αντίθετο? Ο Λε Γκεν έρχεται μετά. Άλλωστε η Λυών είναι μια ομάδα που ο ΠΑΟΚ συνάντησε στο παρελθόν και πρέπει να την ακολουθήσει στο μέλλον! Ο  Γκρός φαίνεται καλή περίπτωση ενώ ο φίλτατος Ατζούρι δεν με εμπνέει..

Εσείς τι πιστεύετε?

17.10.10

Μεγάλες Προσδοκίες


Μετά τις ευρωπαϊκές εμφανίσεις τον Αύγουστο κόντρα σε Άγιαξ και Φενέρμπακτσε δημιουργήθηκε στον κόσμο του ΠΑΟΚ μια πρωτόγνωρη αισιοδοξία και ελπίδες για τίτλο. Ελπίδες που έμοιαζαν βάσιμες   Μοιάζαν.

Αν στο ματς με Σέρρες φάνηκαν κάποια - πρώτα - ψεγάδια, λίγοι νοιάστηκαν. Στα επόμενα 7 ματς η μοναδική  μας νίκη  και οι 3 συνεχομενες ήττες στο πρωτόθλημα με μόλις 3 γκολ υπέρ και 5 κατά ξεγύμνωσαν μια ομάδα που με την αποχώρηση του Σάντος, έπαψε να είναι μια Ομάδα και ήταν ένα συνοθύλευμα ατόμων γεμάτο κλίκες και βεντετισμούς. 

Κάπως έτσι φαγώθηκε ο Μπερέτα που προσπάθησε να επιβάλει τον δικό του τρόπο σκέψης αλλά δυστυχώς τα περιθώρια ήταν στενά. Κάπως έτσι ο Δερμιτζάκης ήταν χαμένος από χέρι μετά από τα ευρωπαϊκά ζόρια. Όταν η ομάδα πέτυχε τον στόχο της που δεν ήταν άλλος από την οικονομική σωτηρία που έδωσε η είσοδος στα πλει οφ του Γιουροπα Λιγκ, κανένας δεν μπήκε στον κόπο να τον ακούσει. Εκείνος δεν μπόρεσε να επιβληθεί και για να δέσει και η κατάσταση βγήκε ο Ζαγοράκης και ζήτησε πρωτάθλημα... Ήρθε και έδεσε..

Για την κατασταση της ομάδας είναι φανερό ότι φταίνε οι επιλογές της διοίκησης την προηγούμενη άνοιξη με την αποχώρηση του Σάντος. Ελπίζω να φέρουν κάποιον προπονητή, φτάνει με τους μαθητευόμενους μάγους και τους μικρομεσαίους ιταλούς. Η ΑΕΚ έφερε Χιμενεθ, εμεις μπορούμε να φέρουμε τον Λε Γκεν?

Παύλο Δερμιτζάκη. Δυστυχώς για μας και για σένα δεν είσαι ο νέος "Άγγελος". Σε ευχαριστούμε για την πιο γλυκιά προκριση, την πρόκριση μέσα στην Πόλη. Καλή τύχη σε σένα και σε μας...

14.10.10

Το θαύμα...


Τελικά ακόμη και στον 21ο αιώνα γίνονται θαύματα! 
Κάτι τέτοιες ειδήσεις σε κάνουν αισιόδοξο.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβγαινε σώος ακόμα και ο 33ος 
μεταλλωρύχος που βγήκε από την παγιδευμένη στοά 
Πως να αισθάνθηκε άραγε μόνος?

11.10.10

Οι "Εταίροι"


 «Ηταν φανερό ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το είδος του προβλήματος και ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα προέκυπτε, διότι συζητούσαμε, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εγώ ο ίδιος, για τις προοπτικές γι' αυτό που δεν ήταν τότε γνωστό, όπως αυτό που αποκαλούμε ελληνική κρίση(.....)Ηξερα ακόμα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους (...) προς την Ελλάδα(...)εγώ δεν θα μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα»

Επιτέλους κάποιος έσπασε την ομερτά και μας είπε την αλήθεια για το τι πραγματικά συνέβαινε τα τελευταία 20 και βάλε χρόνια. Οι Ευρωπαίοι μας πουλούσαν, εμείς -οι ιθαγενείς - αγοράζαμε με δανεικά που μας δίναν και πάλι οι Ευρωπαίοι και έτσι ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. 

Αυτοί κερδίζανε από δυο μεριές, εμείς καταναλώναμε σωρηδόν και  ήμασταν και διπλά ευχαριστημένοι γιατί όταν έφτανε η ώρα για να πληρώσουμε, μπορούσαμε να δανειστούμε και πάλι με χαμηλό επιτόκιο! Έτσι ήταν σαν να μην πληρώναμε ποτέ! Όλη η ελληνική οικονομία έμοιαζε με ένα τύπο που ξόδευε κάθε χρόνο δύο φορές το εισόδημα που έβγαζε και φόρτωνε τις πιστωτικές του κάρτες, οι οποίες είχαν ένα πολύ μικρό επιτόκιο! Βέβαια το επιτόκιο μπορεί να ήταν μικρό αλλά το ποσό που συσσωρεύθηκε έγινε τεράστιο.

Και όμως έφτασε η μέρα που πρέπει να πληρώσουμε. Και εννοείται ότι δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Και οι πρώτοι που τρόμαξαν με αυτή την ιδέα είναι αυτοί που μας δάνειζαν, αυτοί που ουσιαστικά τάιζαν με ζάχαρη τον διαβητικό τόσα χρόνια. Βέβαια κανένας δεν μας έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να δανειστούμε, ούτε κανένας διαμαρτυρήθηκε σθεναρά για την κρίση που ερχόταν πλην ελαχίστων Λακεδαιμόνιων. 

Από την άλλη μπορεί όλοι να έχουμε και από ένα μερίδιο ευθύνης αλλά σε καμιά περίπτωση αυτό δεν κατανέμεται ισομερώς. Αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μπορούν να πούν μερικοί όπως ο Τσοχατζόπουλος, ο Παπαντωνίου, ο Αλογοσκούφης ή ο Παπαθανασίου ότι έχουν τις ίδιες ευθύνες με τον περιπτέρα της γωνίας ή τον συνταξιούχο ή τον καθένα από "μας".. τους "άλλους". Ο Πάγκαλος βέβαια θα έλεγε ότι ο περιπτέρας φταίει περισσότερο...

Το χειρότερο όμως δεν ήταν ούτε το ότι δανειστήκαμε υπέρμετρα, ούτε ότι έφτασε ο καιρός να τα πληρώσουμε. Ούτε οι πρώτοι θα ήμασταν, ούτε οι τελευταίοι. Το χειρότερο είναι ότι αυτά που δανειστήκαμε τα φάγαμε, τα ήπιαμε, τα δώσαμε σε δημοσίους υπαλλήλους, σεσυμβασιούχους αορίστου και ορισμένου χρόνου, σε stage, σε εμπειρογνώμονες, σε  εταιρίες. Τις προμήθειες και τις μίζες και τα μαύρα λεφτά, τα κάναμε τζιπάρες και βιλάρες. Η χώρα δεν δανειζόταν για ένα καινούργιο New Deal όπως η Αμερική του FDR και του Κευνς το 1932. Η χώρα έπαιρνε  διακοποδάνεια ...

Επιστρέφοντας στον Γιούνκερ θα επισημάνω ότι αυτή η πρακτική των "εταίρων" μας - τι τους θες τους εχθρούς αν έχεις τέτοιους φίλους βεβαίως βεβαίως- μου θύμιζε λίγο την παλιά αυτοκρατορική βρετανική πρακτική της αποικιοκρατίας. Που παίρνανε τα προϊόντα των αποικιών στην μητρόπολη, για να τους τα πουλήσουν υπερτιμολογημένα με ασημένιες κορδέλες. Βλέπεις είχαν εκλείψει οι πρώτοι ιθαγενείς που αγόραζαν χάντρες και καθρεφτάκια. Δόξα τω θεώ στην χώρα μας υπάρχουν ιθαγένεις ακόμα. Έτσι για μια ακόμη φορά οι "εταίροι" μας λοιπόν, αποφάσισαν να μας βοηθήσουν να αποφύγουμε την χρεωκοπία και να μην γίνουμε και εμείς μια ευρωπαϊκή Αργεντινή βρε παιδάκι μου. και να μην χρεοκοπήσουν και οι δικές τους τράπεζες Και βεβαίως, βεβαίως μας βοήθησαν με το αζημιώτο...

Μήπως πάλι καλά που είναι και το ΔΝΤ στο Μνημόνιο? Μήπως αν ήταν μόνο οι "εταίροι" μας να ήταν ακόμα χειρότερα? Τελικά η Ευρώπη αυτό ονειρεύεται για το μέλλον της? Μια τεράστια αγορά για τους Γαλλογερμανούς? Δυστυχώς η κυνικότητα του Γιούνκερ απαντάει θετικά και αποδεικνύει την πραγματικότητα. Πέρα από τα ευχολόγια και τα μεγάλα λόγια που κάποιοι προσπαθούν να την κρύψουν. Η Ευρώπη σίγουρα μπορεί και της αξίζει να είναι κάτι περισσότερο..


4.10.10

Τι να δούμε?


Τι να δούμε? Διπλό ο Άρης μετά από 12 χρόνια. Από τον Χαριστέα στον... Χαβίτο..
Ξεκινήσαμε καλούτσικα το ματς στο πρώτο ημίχρονο. Πιέσαμε αλλά στην τελική προσπάθεια ήμασταν φλύαροι και συν τοις άλλοις και ο Τσινιάρης δεν έδινε πέναλτι με τίποτε. Μπορούσε να δώσει ένα είτε στον Βιερίνια είτε στον Ίβιτς αλλά και πάλι δεν νομίζω να νικούσαμε.

Στο δεύτερο ήρθε αφενός η κατέρευση μας και αφετέρου ο Κούπερ...

Ενώ ο Δερμιτζάκης δεν έβγαζε έναν από τους παραπαίοντες Ιβιτς και Γκαρσία που φανερά δεν μπορούσαν ούτε να περπατήσουν, ο Κούπερ έκανε αλλαγές που μπορεί να ήταν αναγκαστικές -Κόκε στον Ρουιζ-αλλά είχαν μια λογική τρομερή. Και όταν ο δικός μας έκανε το μεγάλο λάθος να αποσύρει τον μόνο παίκτη που είχαμε στο κέντρο και έτρεχε ο Κούπερ πέταξε τον Κάλβο και έκανε Ρούα Ματ με Χαβίτο ο οποίος ήταν πολύ επικίνδυνος στο δεύτερο ημίχρονο μιας και ο Σακελαρίου δεν είχε την υποστήριξή του Βιτόλο αλλά και ο Βιερίνια δεν κάλυπτε.

Ο Κρέσιτς έχει ευθύνη στο γκολ, όπως και ο Γκαρσία που παραχώρησε το φάουλ, αλλά έβγαλε ένα τετατετ του Χαβίτο λίγο πριν. 

Η κατάσταση είναι πάντως τραγική στην ομάδα - με ή χωρίς εισαγωγικά- μου.

Η χρονιά νομίζω είναι χαμένη. Τα μεγάλα λόγια μας μάραναν. Ας επικεντρωθούμε στο να βγούμε Ευρώπη, σε μια καλή πορεία στους ομίλους και στο Ελληνικό κύπελλο και ας ελπίσουμε ότι θα έρθουν καλύτερα...