Cold little heart and other lies...

Το soundtrack των ημερών... . 

Μπορεί να ήταν μονο μια καλή σειρά 7 επεισοδίων 

αλλά το soundtrack ήταν όλα τα λεφτά!!!

Ευτυχισμένο το........ 1992!!

Πέρασαν ακριβώς 20 χρόνια, ακόμα τρώμε στη μούρη το Σπύρο, 

χωρίς όμως την σπιρτάδα της Δήμητρας, το σκέρτσο του Γιάννη
και την μαγκιά του Βλάση! 

Το καλύτερο πρωτοχρονιάτικο σόου της Ελληνικής Τηλεόρασης!!!

Game of Thrones

Εννοείται ότι αυτό το καλοκαίρι διαβάζουμε το Dance of Dragons το τελευταίο μέρος του έπους του G.R.R. Martin που από το Πάσχα δεν μπορώ να σταματήσω να διαβάζω. Σχεδόν 4800 σελίδες μετά την πρώτη, οι χαρακτήρες  είναι τόσο ρεαλιστικοί και κυνικοί που σε κερδίζουν με την μία. Μια περιπετειώδης σαπουνόπερα φαντασίας με δράκους και τέρατα αλλά με χαρακτήρες τόσο κυνικούς και πεινασμένους για σεξ. Τόσο ρεαλιστικοί και μανιακοί χαρακτήρες για εξουσία , όπως η σκύλα Cercei,  που κάνουν τους Βοργίες να φαντάζουν αθώες περιστερές. 

Επίσης εννοείται ότι η τηλεοπτική μεταφορά του HBO είναι απίθανη! Προτείνεται πάραυτα!

Είπαμε....

Winter is coming....

Winter is coming...

Ας πρωτοτυπήσουμε φέτος μπας και 

δεν ακούσουμε το απαίσιο "Καλό χειμώνα"... 

thanx cyberboulion...

Last at lost...

Είδα και το τελευταίο επεισόδιο χθες βράδυ. Τα ερωτήματα δεν απαντήθηκαν. Δεν νομίζω να έχει σημασία! Ήταν μια σειρά φαινόμενο, που την είδα με μεγάλο ενδιαφέρον - ειδικά τις τρεις πρώτες σεζόν- και όπως έχω ήδη πει ότι ήταν και ο λόγος για να βάλω adsl!  Τελικά δεν έχει σημασία η Ιθάκη αλλά το ταξίδι, επομένως το μόνο που μένει να πούμε είναι ένα μεγάλο Ευχαριστώ! 

Lost so far...

Κάποια στιγμή τα Χριστούγεννα του 2005 πήρε το μάτι μου στην ΝΕΤ, να διαφημίζουν την προβολή για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση των "Αγνοούμενων" ή αλλίως ελληνιστί του Λόστ. Είχα διαβάσει για αυτή την σειρά που τον προηγούμενο χρόνο είχε κατακτήσει την αμερικανική μικρή οθόνη και το σενάριο με τους ναυαγούς του αέρα στο μυστηριώδες νησί ακουγόταν - και τελικά ήταν- τέλειο.

Δύο μήνες μετά. μια Πέμπτη βράδυ τον Φεβρουάριο του 2006, στρωθήκαμε με την Άννα να δούμε την πρεμιέρα. Αυτό ήταν.. We were hooked on Lost ever since...

Τις δύο πρώτες σεζόν τις είδα στη ΝΕΤ. Όταν τελείωσε η δεύτερη πραγματικά ένιωθα στερητικά σύνδρομα! Τόσο δυνατά που το Γενάρη του 20007 έβαλα ADSL για να δω την τρίτη σεζόν όταν έμαθα ότι στο ίντερνετ.. ...ε ξέρετε εσείς!!! ;-)

Παρακολουθήσαμε λοιπόν τα τέσσερα πρώτα επεισόδια του τελευταίου (latest but last as well) κύκλου.

(Ακολουθούν σποιλερς που λένε και στο χωριό μου!)

Τι είδαμε λοιπόν? Ο έκτος κύκλος να ανοίγει με δύο ιστορίες στην ουσία, δύο ταιμλαινς που λένε και στο Χόλιγουντ. Η μια είναι η συνέχεια όσο είδαμε στο τέλος του πέμπτου κύκλου και τοποθετείται χρονικά στο 2007 ενώ η δεύτερη δείχνει την πτήση 815 της Οσεάνικ μαζί με τους περισσότερους ήρωες να προσγειώνεται τον Σεπτέμβρη του 2004 στο LAX. Ένω η πρώτη συνεχίζει την ιστορία, η δεύτερη είναι σαν να μην έχει γίνει τίποτε! Και όμως ως εκ θαύματος οι ήρωες μοιάζει να τραβιούνται ο ένας στον άλλον. Η μοίρα ακόμα και αν τίποτε δεν έγινε - ή μήπως κάτι έγινε?- στο νησί φαίνεται να τους επιφυλάσει κοινό μέλλον.

Στην πρώτη συνέχεια και αφού το πνεύμα του καλού -μπορεί και όχι βέβαια! -ο Τζέηκομπ είναι - μπορεί και πάλι όχι ποιος ξέρει!- νεκρός, αποκαλύπτεται ότι ο Λοκ είναι ο εχθρος-φίλος του και ας πούμε "κακός"! Ο Σώγιερ φρικάρει που χάνει την Τζουλιέτ - μάλλον για να παίξει η τελευταία στο V !!- αφού προηγουμένως του πει ότι "τελικά πέτυχε"! Ποιος που τι μόνο ο JJ ξέρει μέχρι στιγμής και ίσως όπως λένε οι φήμες ο Φοξ!

Οι λοιποί ήρωες βρίσκουν έναν ναό (!?!) και εκεί κάποιον γιαπωνέζο σαμουράι, ο οποίος είναι γενικός νταλαβερτζής. Ο σαίντ αναστένετε και άλλοι προσπαθούν να τον ξανασκοτώσουν ενώ ο Σαμουράης υπονοεί ότι και η Κλερ ειναι κακιά όπως θα γίνει και ο Σαγιντ σιγά σιγά... Εντωμεταξύ στην άλλη ταιμλαιν η Κλερ και η Κεητ γνωρίζουν τον Ηθαν ενώ ο Λοκ τον Μπεν... είμαστε όλοι μια χαρούμενη ατμόσφαιρά... Στο τέλος ο κακός πηγαίνει με τον Σωγιερ σε μια σπηλιά και τον πείθει να προσπαθήσουν να φύγουν μαζί από το νησί!

Όποιος έχει οποιεσδήποτε εξηγήσεις και θεωρίες ας σχολιάσει!!!!!

Lost at Last!!!

Σε λιγότερο από 24 ώρες θα ξεκινήσει ο τελευταίος κύκλος της ανεπανάληπτης σειράς που έκανε ακόμα και κοτζαμ Μπάρακ Ομπάμα να αλλάξει ώρα στο διάγγελμά του! Μια σειρά που είτε την λατρεύεις είτε λατρεύεις να μισείς!



Ελπίζω και εύχομαι να απαντηθούν και τα 100 ερωτήματα που συγκέντρωσε αμερικανικό μπλ0γκ!Να υπενθυμίσω για όποιον θέλει να φρεσκάρει την μνήμη του ότι υπάρχει και η Lostpedia!

Επιτέλους θα δούμε κάτι που αξίζει στην τηλεόραση. γιατί σειρές όπως το flashforward και το V, με προϋπολογισμούς επεισοδίων όσο μεσαίες ταινίες, δεν με ενθουσίασαν! Και βέβαια εννοώ την αμερικάνικη τηλεόραση γιατί αν περιμένεις να δεις κάτι που να αξίζει στην εγχώρια σώθηκες....

Λιμοί,σεισμοί, καταποντισμοί και άλλα...

Είχα 1 χρόνο και 3 ημέρες ακριβώς να πάω κινηματογράφο! Αυτό είναι το καλό όταν κρατάς μπλογκ και σημειώνεις κάτι τέτοιες ξεχωριστές ημερομηνίες πια! Έτσι χθες βράδυ πήγα με τον αδερφό μου να δώ το περίφημο ..2012.

Συμπέρασμα:
"Δεν νομίζω να δω άλλη ταινια καταστροφής στην ζωή μου γιατί είναι σαν να τις είδα όλες!"

Τι και αν:

- Το στορι το σκέφτηκε κάποιος όταν πήγε στην τουαλέτα,
- τους διαλόγους πρέπει να τους γράψαν στο λεωφορείο για την δουλειά,
- τα στερεότυπα της διαλυμένης αμερικάνικής οικογένειας που αναγεννάται από τις σταχτες τις ξεχειλίζουν τα ψηφιακά σελιλόιντ του φιλμ,
- οι Αμερικάνοι ξαναζώσουν - μαζί με άλλους- το ανθρώπινο γένος,
- υπάρχει αρκετή δόση καλόπιστου πολιτικαλι κορέκτ,
- ο προεδρός είναι μαύρος,
- τα φέσια επί της οθόνης είναι ατελείωτα,
- τελείωνουν τα καύσιμα,
- τελειώνει ο χρόνος,
- τελειώνει η υπομονή,
- όμως όλοι κερδίζουν στο τέλος!!!

Δεν έχει καμιά σημασία!
Η ταινία άξιζε τα 8 € που έδωσα*!

Με μια κουβέντα...

Είδα αυτό που περίμενα να δώ. αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα δω αυτές τις απέραντες, φανταστικές και απόλυτα διασκεδαστικές σκηνές της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του πλανήτη!

Προσοχή!!Αξίζει μόνο στο σινεμα...Στο ντιβιντι θα ήμουν στο φαστ φοργουορντ δεν το συζητώ!


Και επειδή το μπλογκ τιμάει την Παρασκευή και 13 που είναι σήμερα οφείλει εκτός από την καταστροφή και να προάγει και τον τρόμο! Ναι κάτι σαν τις ειδήσεις των οκτώ!

Έτσι επαυξάνει και κάνει ρελάνς με σειρά βαμπιρ επί της μικρής οθόνης αυτή την φορά! True Blood λέγεται η εν λόγω σειρά και μας ταξιδεύει κάπου στα μπαγιού της Λουιζιάνα, εκεί που οι βλάχοι Αμερικάνοι με τις σημαίες του Νότου και τα γαλλικά ονόματα, Λουιζιάνα λέμε!, ζουν αρμονικά με τις ρατσιστικές τους συνήθειες, την ζέστη, τα κουνούπια και το southern Comfort. Εκεί λοιπόν είναι ένα χωριουδάκι που λέγεται BonTemps και μου θυμίζει ίσως το αντίστοιχο χωριουδάκι των Dukes κυρίως γιατι και εδώ - σε αυτή την σειρά- έχουμε γκαρσόνες με καυτά σορτσάκια σαν την Νταίζη! Ποιο όμως είναι το στοιχείο που κάνει την διαφορά?! Λίγα χρόνια πριν, λέει το παραμύθι, κάποιοι στην Ιαπωνία ανακάλυψαν το ...συνθετικό αίμα! Ωραία και θα μου πείτε εσείς! Το γεγονός αυτό έκανε τους απανταχού ....βρυκόλακες να βγουν στο προσκήνιο και να προσπαθήσουν να ζήσουν αρμονικά με τους ανθρώπους!! Τρελό ακούγεται ε? Έτσι και σε αυτό το χωριουδάκι έρχεται ο πρώτος βρυκόλακας που θα ταράξει την υσηχία των κατοίκων αλλά και την καρδιά της πρωταγωνιστριας και θα ξετυλίξει μια παράξενη ιστορία γκλαμουρ, σεξ και βαμπιρ που όπως λέει και η Γκάρντιαν έκανε πάταγο σε Αμερική και Ηνωμένο Βασίλειο! Σας αφήνω με την εισαγωγή των τίτλων που υπάρχει μια υπόννοια για το τι ακολουθεί! ;-) Καλό σουκου!



*καλά πότε πήγε 8 ευρουλάκια το εισητήριο!?!?!?!

Η υπερβολή των Ράμπο

Χθες είδα σε κάποια φάση, στον ALPHA σκηνές
από το ούλτραψυχροπολεμικό τρίτο μέρος του Ράμπο.

Ο ατρόμητος πολεμιστής Τζον Ράμπο,
αφού πήρε εκδίκηση για τα φιλαράκια του στο Βιετνάμ,
είπε να βοηθήσει τον Μέντορα του και να μεταφέρει
πυραύλους Stinger στο Αφγανιστάν προκειμένου
οι "καλοί" Μουτζαχεντίν να τινάξουν
στον αέρα τους "κακούς" Σοβιετικούς και τα ελικόπτερα τους..
Στο τέλος με την βοήθεια του Αλλάχ οι καλοί Ισλαμιστές νικάνε.
Στα 1988 οι Μουτζαχεντίν είναι ακόμα ένδοξοι freedom fighters
μετά θα γίνουν απλά terrorists...

Αναρωτιόμουν πως θα νιώθουν όσοι ζήσανε
την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου βλέποντας της ίδιες σκηνές.

Λόγω τιμής

Έβλεπα χθες το βράδυ στο MEGA την σειρά "λόγω τιμής". Η σειρά αυτή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου άρχισε να προβάλλεται τον Οκτώβρη του 1996 και τελείωσε την επόμενη άνοιξη. Μια πλειάδα νεαρών ηθοποιών όπως ο Άλκης Κούρκουλος, ο Μαρκουλάκης, ο Πυρπασόπουλος πρωταγωνιστούσε. Η σειρά είχε μεγάλη τηλεθέαση και όλες οι φίλες μου την βλέπαν με φανατισμό κάθε Δευτέρα βράδυ.

Εκείνη την εποχή ήμασταν στο τρίτο έτος. Βέβαια σχεδόν κανένας γνωστός μας φοιτητής δεν είχε τα τεράστια ευάερα και ευήλια διαμερίσματα που υποτίθεται ότι νοίκιαζαν οι φοιτητές της σειράς. Ούτε κάποιος είχε ρετιρέ με θέα στην Ακρόπολη ή με θέα στη παλιά παραλία που θα μπορούσε να είναι κάτι το αναλογο στη Σαλονίκη.

Και εννοείται ότι κανείς μας δεν μιλούσε με μακριές δραματικές παύσεις όπως ο Κούρκουλος "Κλείσε...την...πόρτα...και ... ξάπλωσε... δίπλα........μου!". Καμιά φίλη μου από την άλλη δεν είχε αυτή την απίστευτη υστερία της ντεμέκ ανοργασμικής φαμ φαταλ που έκανε η -κατ' εμε ατάλαντη- Βίκυ Βολιώτη. Αν ήθελες να χαρακτηρίσεις τους διαλόγους μπορούσες να χρησιμοποιήσεις ένα επίθετο όπως υπερβολικός, μελοδραματικός ή απλά άθλιος. Τέλος πάντων οι μόνοι που σώζαν κάπως την παράσταση ήταν ο Μαρκουλάκης με τον Πυρπασόπουλο και κάποιες πτυχές του σεναρίου που παρουσίαζαν ένα κάποιο ενδιαφέρον.

Αυτά τα πίστευα τότε και τα πιστεύω ακόμα. Απλά χθες που ξαναέβλεπα την σειρά, την είδα με ένα διαφορετικό μάτι μιας και τα 13 χρόνια που με χωρίζουν απο τότε της δώσαν μια αρκετά μεγάλη δόση νοσταλγίας. Σαν να έβλεπα ένα "ζωντανό" κομμάτι από την προηγούμενη δεκαετία. Και ίσως φταίει το τραγούδι του Γεράσιμου Ανδρεάτου που πάντα μου άρεσε, αλλά το βράδυ ξαναβρήκα τους φίλους μου από τότε στο όνειρό μου και ας μην ήταν το Παγκράτι εκεί που χαθήκαμε την τελευταία φορά....

Είμαι ΠΑΟΚ αφου....

Θεϊκό! Γιατί η τέχνη αντιγράφει την ζωή και always life is bigger than TV αλλά το συγκεκριμένο κλιπάκι τουλάχιστον είναι μέσα από την ζωή βγαλμένο!

ΥΓ. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε τώρα που δεν έχει πρωτάθλημα!

ΥΓ 2. Αρκετά καλή η σειρά με την Ράντου πάντως...

Η απίθανα σικέ ιστορία των Όσκαρ του Μπέντζαμιν Μπάτον..

"Το δραματικό φιλμ Η Aπίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον με τον Μπραντ Πιτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο ηγείται της κούρσας για τα φετινά Όσκαρ συγκεντρώνοντας 13 υποψηφιότητες" διαβάζω σήμερα.........

Είδα την ταινία - μια αρκετά μεγάλη ταινία με διάρκεια 160 λεπτά- και νομίζω ότι είναι μια από τις πιο ρηχιές ταινίες που έχω δει.

Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή όμως. Η ταινία είναι βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Σκοτ Φιτζεραλντ που γράφτηκε το 1921. Βασισμένη λέμε γιατί της έχουν αλλάξει τον αδόξαστο βέβαια. Το μόνο που κρατήσαν - πέρα από το όνομα του πρωταγωνιστή- είναι η ιδέα ενός ανθρώπου που γεννιέται ηλικιωμένος και όσο περνάει ο καιρός τόσο αυτός γίνεται νεώτερος!

Η ταινία όμως μπορούσε κάλλιστα να τελειώσει εκεί! Να έβγαινε ας πούμε ο Μπραντ Πιτ και να έλεγε την ιστορία και να πέφταν οι τίτλοι τέλους! Ποιο φθηνά θα τους έβγαινε και πάλι θα τον είχαν προτείνει για όσκαρ! Την ίδια ερμηνεία δίνει και στην ταινία, μην νομίζετε!

Ο Φίντσερ - ένας σκηνοθέτης που έκανε το αριστουργηματικό Se7en- έδειξε ότι μπορεί να διαχειρίζεται ακόμη ωραίες εικόνες αλλά όμορφες εικόνες χωρίς συναίσθημα! Και όσο καλά και αν παίζει η Μπλάνσετ, δεν μπορεί να σώσει την παράσταση. Ο δε Μπραντ νόμίζω περιφέρεται στην ταινία...

Βέβαια τον πρότειναν και αυτόν για το αγαλματάκι γιατί προτείναν την γυναίκα του και μάλλον σκέφτονται να τους τα δώσουν οικογενειακά τώρα που κάναν και παιδιά και έχουν και έξοδα....

....Και ακούς ότι η ταινία είναι προτεινόμενη για 13 όσκαρ και καταλαβαίνεις πόσο σικέ είναι αυτό το παρτάκι που κάνουν κάτω στο ΕλΕι και μοιράζουν χρυσά αγαλματάκια για σουβενιρ. Νομίζω ότι τα βατόμουρα που μοιράζουν παραδίπλα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα!!

Με όλα αυτά που ακούω και βλέπω για το σινεμά λέω πάλι καλά που βγήκε και το Λοστ χθες!!! Με περιμένει να το δούμε οικογενειακώς το σουκου!



Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!

Η Ελληνική Τηλεοπτική πραγματικότητα και η πέμπτη σεζόν του Lost...

Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες- όπως σχεδόν 1 στους 10 Έλληνες - είναι να αγοράζω το πρωί της Κυριακής μια ή και δύο εφημερίδες και να την πέφτω νωχελικά με μια μεγάλη κουπα καφέ στον καναπέ μου. Το πρώτο πράγμα που θα διαβάσω σχεδόν πάντα από την εφημερίδα, ακόμα και πριν τα αθλητικά που βέβαια στις Κυριακάτικές είναι μια σταλιά, είναι το περιοδικό της Τηλεόρασης!

Ναι, το παραδέχομαι! Είμαι ένας από εκείνους που πραγματικά χωρίς κανέναν απολύτως λόγο γουστάρουν να διαβάζουν τις κακίες των τηλεκριτικών για να κάνουν έναν εικονικό διάλογο μαζί τους ή να πρίζουν την γυναίκα τους, θάβοντας σειρές που δεν υπάρχει περίπτωση να δεις ποτέ!!! Γιαυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη για τα τεκτενόμενα στην τηλεόραση χωρίς καν να την έχω ανοίξει πολλές φορές!! Βέβαια ο μήνας που πέρασε, ο μήνας που παραδοσιακά ξεκινάει το καινούργιο τηλεοπτικό πρόγραμμα, ήταν μία περίοδος στην οποία είδα τηλεόραση έτσι για να μπορώ να "θάψω" καλύτερα!!

Και πραγματικά φίλες και φίλοι, φέτος είναι μια καταπληκτική χρονιά για όλους εμάς που η αγαπημένη μας συζήτηση με φίλους στον καφέ ή στο τηλέφωνο είναι "πόσο χάλια είναι η τηλεόραση"! Απο που να πρωτοαρχίσω...

Από το LAPD που θέλησε να είναι μια παρωδία του CSI Athens στο πνεύμα των Monty Pythons και κατέληξε να είναι η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή Νο 18 "εκδρομή στην Αθήνα"?!

Τα "Άγρια παιδιά"?! Που μάλλον είναι "όμορφα παιδιά" στημένα χωρίς λόγο σε γουστόζικες πόζες σε μια σειρά από καλοφτιαγμένα σκηνικά που δεν ξέρω αν σε κάποια φάση οι παραγωγοί κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει ιστορία? Για διαλόγους δεν θα γράψω τίποτε αυτό είναι γενικό κακό και μόνο ο Καπουτζίδης στην αρχή, πρόπερσι, είχε κάνει κάτι διαφορετικό.

Speaking of Kapoutzidis θέλω να πω ότι το να αντιγράφεις μια ξένη σειρά, πάει και έρχεται στην Ελλάδα που συνήθως το μεγαλύτερο ποσοστό δεν ξέρει τι γίνεται στην Εσπερία. Αλλά το να κοπιάρεις την σειρά φαινόμενο της τελευταίας πενταετίας είναι λίγο κραγμένο δεν νομίζεις? Και δυστυχώς το παραπέντε το αντιγράφουν αρκετά σήριαλ με το "Ποιος μας πιάνει" να κερδίζει σε αυτή την κατηγορία.

Για τις πάμπολες σειρές που είναι μεταφορά ισπανικών το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι πως σε κάποιους αρέσει το ξαναζεσταμένο φαγητό. Εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία επομένως δεν μπορώ να ασχοληθώ με την Πολυκατοικία, τις Επτα Ζωές, τους Λατρεμένους Γείτονες, το Ευτιχισμένοι μαζί και το Λόλα. Το τελευταίο μάλιστα φλερτάρει επικύνδινα και με την Άσχημή Μπέτι που αντίθετα με την δική μας άσχημη μια χαρά κορίτσι ηταν!

Καλά από τον ΑΝΤ1 τα περιμένεις αυτά! Ενώ όλος ο πλανήτης κόβει τα ριάλιτυ αυτός όχι μόνο έμεινε στο φέιμ στόρι αλλά δυστυχώς πήγε και πολύ παραπέρα και παράγγειλε ανιχνευτές ψεύδους και πράκτορες της ΣΙΑ και στο τέλος κατέληξε με την γυναίκα του Αδώνιδος Γεωργιαδιδος να διευθύνει από ορχήστρες στη Νέα Υόρκη, ξεκατινιάσματα στο Μαρούσι.. Τι να πεις.....

Αλλά νομίζω ότι το χρυσό βατόμουρο της Χρονιάς μοιράζονται δύο σειρές. Το "έχω ένα μυστικό" στον ALPHA και το "κλειδί του Παραδεισου" στον ΑΝΤ1. Η πρώτη είναι μια παρωδία της ζωής της Αλίκης με την Κατερίνα Παπουτσάκη να νομίζει ότι παίζει την Αλίκη στην "κόρη μου την Σοσιαλίστρια" μπροστά στον καθρέφτη του παιδικού της δωματίου.

Καλά η άλλη ειναι ακόμη χειρότερη. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι λέει καθηγητής - κάτι σαν Ιντιάνα Τζόουνς- σε ένα πανεπιστήμιο που φέρνει σε αγγλικό αλλά όλοι ελληνικά μιλάνε. Και μπλέκει με την φοιτητρια του την Μακρυπούλια που ξέρει να διαβάζει ιερογλυφικά και να λύνει γρίφους και ερωτέυεται και τον Παπαδόπουλο αλλα είναι αγαπημένη του φοιτητή Τότσικα και πέταει ακόμα κα ιο γάιδαρος από την διαφήμιση του ΟΠΑΠ παρέα με την Άννα Ρίζου που σκοράρει αν και 10 μέτρα οφσάιντ....

Φτάνει τόσο θάψιμο για σήμερα!!! Και επειδή σας κούρασα απίστευτα με την ζούγκλα της ελληνικής τηλεοπτικής πραγματικότητας και μάλιστα χωρίς να αναφέρω καθόλου τον Μάκη, πάρτε για να στανιάρετε και το πρώτο επίσημο τρέιλερ της 5ης σεζόν του Lost.... Αντε να δούμε που θα το παν και αυτοί!!!

Britain rules the Festivals...

Τρέχοντας λίγο τον τελευταίο καιρό είπα πως είναι καιρό να σας πω και ένα γεια στα γρήγορα μην μείνει το ματς με τον Παναθηναϊκό αμανάτι μέχρι το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου!

Μέχρι τώρα είχα κάποια deadlines που λήξαν χθες και παίρνω μια ανάσα μέχρι να φτάσουν τα επόμενα στα τέλη Νοεμβρίου και αρχές Δεκεμβρίου που κατά πάσα πιθανότητα θα με φέρουν στην πρωτεύουσα. Είδωμεν..

Κατά τα άλλα και ενώ προγραμματίζουμε τριήμερη οικογενειακή εξόρμηση στην Βέροια λέω να σας δώσω μια πρόταση για το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Μια Βρετανική πρόταση που δεν έχει καμιά σχέση ούτε με το τσάι των πέντε αλλά ούτε και με τα διώροφα κατακόκκινα λεωφορεία! Μια πρόταση που αναπνέει τον δροσερό αέρα του Εδιμβούργου και μάλιστα του Εδιμβούργου του περιθωρίου! To Fringe Festival του Εδιμβούργου είναι ένα από τα πιο μεγάλα φεστιβάλ της Αλβιώνας και ταυτόχρονα είναι ένα από τα πιο πρωτοποριακά του κόσμου.

Britain used to rule the waves, now just the Festivals!

Μια μικρή γεύση παίρνουν τα τελευταία 4 χρόνια και οι Θεσσαλονικείς στο Πρίνσιπαλ Έτσι και φέτος το Fringe 4 θα είναι εκεί! Κάντε κλικ εδώ για περισσότερα! Εγώ σας το συνιστώ γιατί αυτή την χαλαρή ατμόσφαιρα θεατρικού καμπαρέ και μουσικής είναι κάτι που δεν βρίσκεις στην Ελλάδα! Σίγουρα από τα καλύτερα πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και το λέω εγώ ένας άνθρωπος που στο overdose πολιτισμού και κουλτούρας βγάζω φλύκταινες!!!!!

Όσοι από την άλλη θέλετε να το παίξετε "παντόφλα" που λέγαμε και στα φοιτητικά χρόνια και να την πέσετε σπίτι μια άλλη περιθωριακή πρόταση (fringe=περιθώριο για όσους δεν πιάσαν το κακό μου χιούμορ) είναι η τηλεοπτική σειρά Fringe που είναι κάτι σαν Xfiles στον 21ο αιώνα. Δεν είναι η καλύτερη σειρά αλλά έχει το ενδιαφέρον της!

Κλείνοντας να σας αφήσω με κάτι με βρετανική προφορά! Murder on the dancefloor είναι το τραγούδι και η στυλάτη τύπισσα είναι η Sophie Ellis Bextor...

Φιλιά σε όλους!

Παιδικά Παιχνίδια

Η Μαρία με κάλεσε να γράψω για τα αγαπημένα μου παιχνίδια που έπαιζα μικρός! Έτσι για μια ακόμη φορά θα κατεβώ την Memory lane προς τον αγαπημένο προορισμό των eighties.

και η πρώτη σκέψη που θα μου έρθει στο μυαλό όταν σκέφτομαι παιχνίδι είναι τα playmobil. Ακόμη θυμάμαι τις άπειρες ώρες που προετοίμαζα σχολαστικά το πειρατικό πλοίο που είχε φέρει ο νονός του αδερφού μου! Τι υπέροχες προσεγμένες λεπτομέρειες που μας χάριζαν τόσες περιπέτειες στην Καραϊβική της φαντασίας μας!

Πόσες ώρες περάσαμε παίζοντας καουμποίδες και ινδιάνους μέσα στους θάμνους της αυλής. Πόσες ώρες ψάχναμε μετά για να βρούμε αυτά τα καταραμένα πιστόλια που έμοιαζε να τα εξαφανίζει η γή! Έτσι όλοι οι καουμπόιδες είχαν άδειες ζώνες και πήγαιναν καβάλα σε αλογάκια που δυστυχώς με τον καιρό δεν μπορούσαν να κρατήσουν το κεφάλι τους όρθιο!



Και κάθε φορά που έβλεπα τα "Μυστήρια του Χρυσού Πιθήκου" -κάθε Πέμπτη στις 20.00 μου φαίνεται- έστηνα στην βιβλιοθήκη μου την δικιά μου βέρσιον με το μπάρ του Λούι και την κατασκοπό Σάρα. Μέχρι και το διπλάνο μου υδροπλάνο του Τζέικ το είχα κάνει.Σκυλάκι μονόφθαλμο δεν είχα όμως...

Όλα αυτά σε μια εποχή που η υπερσύγχρονη κονσόλα παιχνιδιών ATARI 2600 που μας είχε φέρει ο μπαμπάς κάποια στιγμή στα 1983 άνοιγε μόνο δύο ώρες κάθε Κυριακή και αυτό μόνο αν είχαμε κάνει τα μαθήματα μας. Και παίζαμε κάτι τέτοιες παχνιδάρες που κόστιζαν μόλις 6-8 χιλιάρικα η κασέτα, την στιγμή που ένας μέσοα μισθός ήταν 12-15. Γιαυτό και είχαμε μόλις 2 παιχνίδια!

Και μιας και είμαι εδώ ας απαντήσω και στον φίλο adaeus που με ρώτησε για το αγαπημένο μου καρτούν. Πολλά καρτούν μου άρεσαν και μου αρέσουν ακόμα αλλά σαν την μεγαλειώδη διαστημική μανγκα-όπερα του Robotech δεν έχει!! Την πρωτογνώρισα στους πάγκους των βίντεοκλάμπ στην πρώτη περίοδο της δόξας τους και την αγάπησα και στο περίφημο περιοδικό "ΔΥΟ" του Κοσκωτά! Αλλά την ευχαριστηθήκα στο δορυφορικό Super όταν έκπεμπε ασύστολα σε όλη την Μακεδονία χάρη στον Κούβελα...


Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από γιαπωνέζικο Sci-fi Manga! Πρόπερσι τα μοίραζε και η Ελευθεροτυπία μου φαίνεται.....

Λοιπόν όποιος θέλει συνεχιζει!!!!!
Η Νοσταλγία δεν σταματάει σε αυτό το μπλόγκ....

Μπαμπά μην τρέχεις

Always take the weather with you λένε οι Crowded House από την μακρινή Νέα Ζηλανδία και έχουν δίκιο, αρκεί βέβαια να βρεις τον τρόπο.Και πιστεύω ότι τώρα που είμαστε - ημερολογιακά τουλάχιστον- στην καρδιά του χειμώνα και περιμένουμε την επόμενη Άνοιξη πρέπει να σας εξομολογηθώ το γιατί...

Εμείς για παράδειγμα θα θυμάστε -βλέπε προηγούμενο τεύχος - ότι πήγαμε στην Κρήτη το καλοκαίρι. Και περάσαμε υπέροχα! Και γυρίζοντας με την Άννα βρήκαμε έναν τρόπο να φέρουμε τον υπέροχο καιρό της Κρήτης σπίτι μας. Εκείνη την στιγμή βέβαια δεν το ξέραμε αλλά θα το μαθαίναμε γρήγορα..

Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή μετά τα μεσάνυχτα της 3ης Σεπτεμβρίου, όπως γυρνούσαμε σε μια βροχερή Θεσσαλονίκη, κουβαλούσαμε μαζί μας τον ήλιο της Κρήτης χωρίς μάλιστα να το πάρουμε χαμπάρι. Γιατί αν και πήγαμε εκεί οι δυο μας με την Άννα, γυρίσαμε τρεις...

Τις μέρες που ακολούθησαν άρχισα να έχω υποψίες αλλά μόνο μετά από την στιγμή που η Άννα μου ανακοίνωσε ότι έκοψε το τσιγάρο κατάλαβα ότι είναι πλέον γεγονός! "Είσαι?" ρώτησα. "Μπορεί" μου απάντησε. "Σίγουρα" σκέφτηκα. "Μπαμπά μην προτρέχεις!!" μου είπε αλλά όποιος με ξέρει θα καταλάβει το πόσο μάταιη ήταν η προτροπή...

Η επόμενη σκηνή παίχθηκε σε ένα φαρμακείο που πήγα να αγοράσω το τέστ εγκυμοσύνης. Στην αρχή για κάποιο ανεξήγητο λόγο ένιωσα την ίδια αμηχανία που ένιωσα όταν αγόραζα το πρώτο μου κουτί με προφυλακτικά. "Καλά αποτελέσματα" μου ευχήθηκε η υπάλληλος! Χαμογέλασα σεμνά(!) και σκέφτηκα ότι είχα να ακούσω αυτή την ευχή από το πανεπιστήμιο.

Δύο εβδομάδες μετά έφτασε η στιγμή για την πρώτη μου επίσκεψη σε γυναικολόγο! Αισθανόμουν σαν να πάτησα το πόδι μου σε ένα άβατο. Μας υποδέχτηκε μια ξανθιά μπάρμπι που έπαιζε την γραμματέα παίζοντας με την ψαλίδα της. Αφού περιμέναμε λιγάκι η ξανθιά μας έδωσε την άδεια να περάσουμε στα ενδότερα του αβάτου. Έκει ήταν το βασίλειο του καλού -αν και λίγουλάκι φλώρου - γιατρού! Ενώ αυτός μου πρόσφερε τις πρώτες επιστημονικές συμβουλές για το τι θα επακολουθήσει, εγώ άρχιζα να έχω άγχος, να ξεροβήχω και να ζεσταίνομαι! Η κατάσταση χειροτέρευσε όταν περάσαμε στο δωμάτιο με τον υπέρηχο. Μεγάλη εφεύρεση μάγκες ο υπέρηχος!! Πατάει το on ο γιατρός και ανάβει η οθόνη ενώ ακούγεται από τα ηχεία και η καρδιά της Άννας. Εκεί που προσπαθούσα να καταλάβω τι βλέπω στο μόνιτορ, γυρνάει ο γιατρός και μου λέει "την άκους?". Τότε την ψυλιάζομαι και ρωτάω "Δεν είναι της Άννας!?". Όχι λέει, ο χτύπος είναι του εμβρύου...

Τι να σου πω. Παθαίνω ενα ψιλο- καλα μη βαράτε χοντρό ήταν - σοκ και σχεδόν μου ήρθε να κλάψω στην σκέψη ότι ακούω την καρδιά του παιδιού μου... Ακόμη να σας πω την αλήθεια δεν μπορώ να το πιστέψω ή μάλλον να το συνειδητοποιήσω αλλά έχουμε καιρό.. Τέλος πάντων πάλι καλά δεν έκλαψα γιατί μέσα στην ταραχή μου χτύπησα ένα κάδο που είχε και παραλίγο να τον έριχνα και έτσι κατάφερα να χαλάσω την συγκίνηση της στιγμής!!

Πάντως αυτή την εικόνα την έπαιζε το μυαλό μου κανα μήνα μετά! Πως βάζει το MEGA το Ρετιρέ κάθε μεσημέρι το καλοκαίρι? Κάπως έτσι έπαιζε την σκηνή οβερ εντ οβερ το μυαλό μου. Και κάπως έτσι κουβαλάμε τον λαμπερό ήλιο της Κρήτης μαζί μας...

Επομένως μπορείτε να φανταστείτε γιατί ταυτίστηκα με τον Βασίλη από το Μπαμπά μην τρέχεις και με φαντάζομαι να είμαι κάπως έτσι το Μαϊο όταν με το καλό θα είμαστε καλά - παραφράζοντας και αυτά που είπε ο κοσμοκαλόγερος Άγγελος!!



Αυτά τα ολίγα προς το παρόν... Οδηγός για επίδοξους υποψήφιους μπαμπάδες θα ακολουθήσει σε επόμενο τεύχος. ..

Εν τω μεταξύ για μια ακόμη φορά να δώσω τις καλύτερες ευχές μου στο μοναχικό ρόδο που δεν είναι και τόσο μοναχικό και θα αποκτήσει και μπουμπούκι. κοιτά να δεις που η γενιά του MTV αποκτάει παιδιά...

Lost Season 4: The Beggining of the End

Επιτέλους!!! Μια βδομάδα έμεινε και θα είναι στις οθόνες όλου του κόσμου το νέο διπλό επεισόδιο της υπεραγαπημένης σειράς!! Ψάχνοντας στο youtube βρήκα τα τρέιλερ για την Αμερικάνικη πρεμιέρα και σας τα δίνω εδώ μαζεμένα!!! Επτά και σήμερα λοιπόν!!!

Βρωμιά και Δυσωδία

Δεν ήθελα να ασχοληθώ με αυτή την "Ζαχοπουλειάδα" αλλά αυτό το πρωτοσέλιδο με έβγαλε από τα ρούχα μου και με εκνεύρισε πάρα πολύ.

Η εφημερίδα των Ρομπέν της σύγχρονης Ελληνικής Ζούγκλας, του Μάκη και του Θέμου - των Ρομπέν με τα Καγιέν - έβγαλε "αποκλειστικά" μερικές από τις επίμαχες -και καραροζ- σκηνές του διάσημου πια DVD. Σκηνές βέβαια που δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε στο ζουμί της υπόθεσης. Δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε αφού πρόκειται για αυστηρά προσωπικές στιγμές που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείξουν ότι το προϊόν του ενδεχόμενου εκβιασμού δεν ήταν κάποια ρεμούλα στο ΥΠΠΟ αλλά τα τσιλιμπουρδίσματα ενός υπέρβαρου μεσήλικά με μία υφίστάμενη υπάλληλο του, έστω και με σύμβαση ορίσμένου χρόνου. Βέβαια αυτό ίσως βολεύει μερικούς..

Συγχαρητήρια κύριοι Δημοσιογράφοι....


Και μου την έσπασε ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι η εφημερίδα εξαντλήθηκε και ότι χιλιάδες απο εμάς έσπευσαν να αγοράσουν την συγκεκριμένη εφημερίδα και να εξαγοράσουν έτσι με τα τρία τους αργυρά ευρώ μερικές ροζ στιγμές κλειδαρότρυπας που τόσο γουστάρουμε να βλέπουμε μέσα στην θαλπωρή του μικροαστικού μας σαλονιού.

Και ακούω σήμερα στις βραδυνές ειδήσεις ότι ο ένας εκ των εκδοτών της εφημερίδας ουσιαστικά αδειάζει τον άλλον και ο άλλος - ο οποίος την έχει ψυλιαστεί ότι θα είναι το πρωτοσέλιδο της επόμενης Κυριακής με τίτλο "Ο Κομιστής" - έχει εξαφανιστεί. Η συναδελφική αλληλεγγύη αυτοπροσώπως. Επόμενη και τελευταία είδηση ο επικείμενος θάνατος του Χριστόδουλου, έτσι για να μπανίσουμε και την νεκροφιλική μας δόση και να μπορέσουμε να πάμε για ύπνο ύσηχοι.

Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Έτσι τα κατέγραψαν οι κάμερες! Τίποτε άλλο δεν έγινε...

Πολύ βρωμιά και δυσωδία στο τηλεοπτικό βασίλειον της Ελλάδος. Αλλά και στο βασίλειο της πραγματικότητας η κατάσταση δεν είναι καλύτερη για την βαλκανική μπανανία που αποκαλούμε χαϊδευτικά χώρα μας.

Και το χειρότερο δεν είναι το ότι η βρωμιά και δυσωδία μας αγγίζει. Δυστυχώς λίγο ή πολύ η βρωμιά και η δυσωδία ξεκινάει μέσα από μας.

Είτε σαν πρωταγωνιστές, είτε σαν απλοί θεατές γουστάρουμε βρωμιά και δυσωδία. Αυτό είναι το χειρότερο.

Και έχοντας αναλογιστεί την βρώμα και την δυσωδία, μου έρχονται στο μυαλο οι στίχοι του Lou Reed.

"I wanna fly, fly away from this dirty boulevard ...."

Lost - Missing Pieces

Καθώς περιμένουμε να ξεκινήσει ο 4ος κύκλος του Lost, οι παραγωγοί της σειράς βγάλαν μερικά μικρά mobisodes κατι σαν teaser trailers για κινητά. Εδώ σας παραθέτω το πρώτα 3 όπως τα βρήκα στο youtube!

Part 1 The Watch

Part 2 The adventures of Hurley and the Frogurt

Part 3 King of the Castle

TV on Strike...

Σήμερα έχουν απεργία οι δημοσιογράφοι και επιτέλους είναι μια καλή ημέρα για να ευχαριστηθείς την Τηλεόραση!! Ούτε παράθυρα, ούτε πόρτες, ούτε Τραγκές να μαλώνουν, ούτε Κακαουνάκηδες να υπερασπίζονται την χαμένη τιμή τσι Κρήτης πάνω από τις εικόνες των ΕΚΑΜιτών στα Ζωνιανά. Μια τηλεόραση με ταινίες και σειρές. Χωρίς καν το μεσημεριανό θάψιμο των εκπομπών ποιότητας και πάντα καλόπιστης κοινωνίκης κριτικής!

Και αυτό γιατί η ΕΣΗΕ μπορεί να μην έχει στις τάξεις της πολλούς- κυρίως νεαρους - δημοσιογράφους που δουλεύουν για μισθούς των 600-700 € αλλά περιλαμβάνει άτομα σαν την Λαμπίρη και την Τατιάνα. Αυτά τα παιδιά που τρέχουν για ένα -κυριολεκτικά- κομμάτι ψωμί, τρέχουν για να μπουν και σε κάποια Ένωση Συντακτών σαν την ΕΣΗΕ και να διασφαλίζουν αυτά τα ασφαλιστικά προνόμια, για τα οποία γίνεται ο ντόρος.

Βέβαια η ίδια η ΕΣΗΕ δεν αναγνωριζει το "συντεχνιακό" στατους του "Δημοσιογράφου" σε συντάκτες ενημερωτικών ιστοσελίδων όπως το in.gr και το sport.gr, αλλά και σε άτομα που για πολλά χρόνια γράφουν σε εφημερίδες και περιοδικά αλλά δεν είναι δημοσιογράφοι.

Η Σημερινή απεργία γίνεται με κύριο αίτημα την διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των μελών των ΕΣΗΕ και την διαφύλαξη της αυτονομίας του Ταμείου τους. Ωραία όλα αυτά. Συμφωνω και επαυξάνω κύριοι. Αλλά θέλω να κάνω κάποια σχόλια.

Η ευημερία του ταμείου σας οφείλεται κυρίως, στο ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων των μέσων που εργάζεστε. Μήπως το να σας χρηματοδοτούν απευθείας και κάποιοι από αυτούς που υποτίθεται ότι ελέγχετε υπερβαίνει ορισμένα ηθικά όρια; Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε;

Το ποσο δύσκολα μπορεί κάποιος να μπει στο club της Δημοσιογραφίας δεν αφήνει υπόνοιες σε όλους εμάς για τον συντεχνιακό τρόπο που βλέπετε τα πράγματα; Όταν το ΤΕΒΕ ενοποιήθηκε με το ταμείο Εμπόρων δεν σας άκουσα να φωνάζετε έτσι όπως όταν η "φωτιά" άρχιζε να πλησιάσει το δικό σας "σπίτι".

Πως λοιπόν ζητάτε τόσο απλόχερα από μας να αφήσουμε κατα μέρους την καχυποψία που τρέφουμε και να σας στηρίξουμε;

Γιαυτό όταν κάποιοι βγαίνουν και λεν για "να μην ανέβει σε κανένα μπλογκ κείμενο με ενημερωτικό χαρακτήρα" δεν βρίσκει την αλληλεγγύη που ίσως θα ήθελε ο συγγραφέας να βρεί. Και όπως λέει και η φίλη Μαρία "Τα αιτήματα είναι πολύ σοβαρά και αφορούν όλους μας. Όχι όμως ως μπλόγκερ, αλλά σαν επαγγελματίες με ονοματεπώνυμο".

Όταν όμως στα εύκολα, τα μέλη της ΕΣΗΕ αρνιούνται την επαγγελματική ιδιότητα του Δημοσιογράφου πως ζητάνε τόσο "ελαφρά την καρδία" την "την εργατική αλληλεγγύη και την κοινή άμυνα όλων μας απέναντι σε όσα μας ετοιμάζουν".