Παρασκευή....

Η Παρασκευή ήταν ανέκαθεν μια υπέροχη μέρα. Μια μέρα που σηκωνόμουν σχετικά εύκολα από το κρεβάτι αν και αυτό σήμερα δεν το κατάφερα.

Στα φοιτητικά μου χρόνια ήταν η μόνη μέρα που δεν άλλαξε η σημασία της. Τότε μπορεί να βγαίναμε μια Τρίτη ή μια Κυριακή που είχε, προς στιγμήν όπως αποδείχθηκε,χάσει την μελαγχολία που είχε στα μαθητικά μας χρόνια. Και σχεδόν κάθε Σάββατο βράδυ μέναμε μέσα, μην μπορώντας να αντέξουμε την κοσμοπλημμύρα όλων αυτών των παρείσακτων της Φοιτητικής ζωής μας στη Θεσσαλονίκη, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Η Παρασκευή όμως είχε κρατήσει την χαρά της και την ελαφρότητα της που ταίριαζε γάντι με τα είκοσι μας χρόνια.

Αργότερα όταν οι φίλοι χάθηκαν ξαφνικά από την Κλεάνθους ή την Πολυκλείτου ή από όπου άλλου μας έβγαζαν οι δρόμοι της Τούμπας ή του Κέντρου. η χαρά της Παρασκευής ήταν εκεί να μας δώσει λίγο κουράγιο μπροστά στις τρομερές αλλαγές που έφεραν στις ζωές μας οι πρώτες δουλειές. Και ήταν ο κατάλληλος χρόνος για να ξοδέψουμε και τον πρώτο μας μισθό..

Πολλά τραγούδια μου θυμίζουν Παρασκευές. Το Boing boring των Pet Shop Boys είναι ένα από αυτά και μιας και έρχονται σας το χαρίζω.

Καλό Σαββατοκύριακο..