Η πτώση..

"Ενας ραββίνος πέφτει από τον 126ο όροφο ενος ουρανοξύστη. Οσο πέφτει προσπαθεί να ηρεμήσει λέγοντας "Μέχρι εδώ όλα παν καλα, μέχρι εδω ολα παν καλά..."

Με την ιστορία της ταίνιας "La haine" είχα ξεκινήσει το πόστ μου πέρσι για τα βιντεάκια της Αστυνομικής βίας που βγαίναν ένα σωρό τότε. Κλείνοντας το πόστ πέρσι τον Ιούνιο έλεγα:

"Σας δίνω την τελευταία σκηνή και πραγματικά ελπίζω να μην έχουμε την τύχη της Γαλλίας, αφού πολλοί στα επεισόδια των Χριστουγέννων του 2005 είδαν αυτήν την ταινία να γίνεται πραγματικότητα."

Νομίζω ότι χθες το βράδυ είχαμε στην Αθήνα το πρώτο city riot. Είμαστε πια περήφανοι να λέμε ότι δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες...

Πέρα από την πλάκα- ή την ειρωνεία στην προκειμένη- πιστεύω ότι ήταν εμφανές δια γυμνού οφθαλμού ότι η χώρα και ειδικά η πρωτεύουσα της θύμιζε μια χύτρα που έβραζε και η ασφάλεια δεν δούλευέ. Και χθές είχαμε την πρώτη έκρηξη -κατα διαβολική σύμπτωση την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη όπως 44 χρόνια πριν- σε ένα σκηνικό σκοτεινό που δεν νομίζω να διασαφηνιστεί αρκετά τις επόμενες μέρες όσο και να ηρεμήσουν τα πράγματα. Χωρίς να ξέρω τι έχει γίνει, νοιώθω σίγουρος για κάποια πράγματα.

Πρώτα από όλα τα παιδιά που τα γάμησαν την μάνα χθες και σήμερα δεν λειτουργούν βαση κανενός σχεδίου. Είναι παιδιά που έχουν μέσα τους οργή, απογοήτευση και πίκρα. Ζούσαν ένα ιδιόμορφο παιχνίδι με τον "Νόμο" ή το "Κράτος" ή το "Δημόσιο" και χθες ήταν η σταγόνα που έχυσε το ποτήρι. Σίγουρα το να καις το αυτοκίνητο του κοσμάκη δεν είναι σωστό αλλά από την άλλη ίσως το κάνεις έτσι γιατί νοίωθεις ότι σε έχουμε γραμμένο όλοι μας- σε αυτούς βάζω και εμένα μάζι. Ίσως νοιώθεις ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ίσως....

Από την άλλη θα πέσουν όλοι οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι, όλοι οι υπεύθυνοι- ανεύθυνοι που διοικούν αυτό το μόρφωμα που λέγεται "Ελληνική Πολιτεία" να φάνε τους μπάτσους. Αυτή η "Ελληνική Πολιτεία" που είναι φτιαγμένη στα μέτρα της πλειοψηφείας, δηλαδή για αυτούς που είναι στην απο μέσα, αυτούς που φοροδιαφεύγουν αλλά βγαίνουν με το παραμικρό να κράξουν τα πάντα, σε αυτούς τους δημόσιους λειτουργούς που έχουν πάθει εγκεφαλικό από την γραφειοκρατεία και αμμοροίδες από το καθισιό, από τον μέσο μαλάκα Έλληνα δηλαδή που πάτησε επί δικαίου και αδίκου και έγραψε στα αρχίδια του τον νόμο όποτε είχε την ευκαιρία και όποτε δεν είχε, παραπονιόταν για αυτούς που μπόρεσαν να το κάνουν.

Θα βγουν λοιπόν αυτοί και σαν άλλες Σαλώμες θα ζητήσουν το κεφάλι του Μπάτσου επί πινάκι. Και εν μέρει το παιδί αυτό που τράβηξε την σκανδάλη πρέπει να πληρώσει. Αν είναι καλά στα μυαλά του θα το θέλει και ο ίδιος. Θα θέλει την εξιλέωση. Αλλά είναι καλά? Είναι καλά όταν τον πέταξαν στα είκοσι χωρίς εκπάιδευση και χωρίς υποστήριξη να βγάλει το φίδι από την τρύπα? Μπορεί ένα εικοσάχρονο παιδάκι που του έχουν δώσει ένα πιστολάκι να μην το πάρει πάνω του? Μπορεί αυτό το παιδάκι να τα βγάλει πέρα μόνο του στους δρόμους μιας Αθήνας που η βία χτυπάει τίλτ? Δύσκολα τα πράγματα και γιαυτόν. Ένα ακόμα θύμα είναι και θα σκέφτεται μέχρι να πεθάνει ότι σκότωσε ένα παιδάκι 15χρόνων. Θα το σκέφτεται και μόνος του, όταν οι προβολείς θα σβήσουν- γιατί θα σβήσουν κάποτε- και θα μείνει μόνος με τον δαίμονα του όπως λέγαν και οι αρχαίοι. Κάποιος άλλος θα πάρει την θέση του, και η ιστορία θα συνεχίσει....

Το πρόβλημα μας αυτή την στιγμή όμως είναι αλλού. Είναι η αδιαφορία όλων. Το "Κράτος" δεν είναι ένας οργανισμός κατοχής κάποιων εξωγήινων ΕΛ. Όλοι εμείς κάνουμε το κράτος και επειδή το κράτος είναι σαν τα μούτρα μας, είναι σκατα. Εμείς σαν πολίτες πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε. Να ξυπνήσουμε από τον αποπνικτυκό μας εαυτούλη και να κοιτάξουμε πως θα συμμαζευτούμε και πως θα βγούμε από το αδιέξοδο όχι μιας εφήμερης οικονομικής κρίσης αλλά μιας πτώσης. Της πτώσης μιας κοινωνίας που με τον ωχαδερφισμό, τον ατομικισμό και την απληστεία πέφτει στο κενό. Σημασία δεν έχει η πτώση, όπως λέει και η ταινία, σημασία θα έχει η πρόσκρουση....

.....Ένα θύμα είναι και ο μπάτσος. Μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο αλλά είναι και αυτός ένα. Τα μεγαλύτερα θύματα όμως είναι οι γονείς του παιδιού, δεν θέλω να σκέφτομαι πως θα ήταν στην θέση τους...