Όργη

Δεν βρίσκεις εύκολα λόγια για να περιγράψεις τι νιώθεις όταν βλέπεις πρώτα τις  εικόνες από τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα το μεσημέρι και έπειτα το τραγικό έγκλημα στην Σταδίου. Προχθες έκανα λάθος για τις αντιδράσεις στα μέτρα. Δεν περίμενα τέτοια οργή. Όπως ίσως δεν περίμενα και την έκταση των ταραχών το  Δεκέμβρη του 2008. 

Τα μέτρα νομίζω ότι είναι αναπόφευκτα γιατί όπως είπα αυτοί που μας δανείζουν -δεν μας βοηθάν, απλά μας δανείζουν με κέρδος- τα έχουν θέσε σαν απαράβατο όρο. Τα μέτρα  σίγουρα όμως δεν είναι ούτε δίκαια, ούτε ανεπαίσθητα. Καλούν την μεσαία τάξη και όχι μόνο να σφίξει το ζωνάρι. Αυτό όμως η κοινωνία απαιτεί για να το κάνει να δει μερικούς από αυτούς που φταίξαν να  πληρώνουν και να πληρώσουν ακριβά. Αυτό πρέπει επιτέλους να το συνειδητοποιήσει όχι μόνο η κυβέρνηση ή τα κόμματα αλλά όλη η κρατική υπόσταση. 

Επιτέλους η δικαιοσύνη, αν υπάρχει στην χώρα, πρέπει να μπει μπροστά και έχοντας στο νου το Τερτσέτη και τον Πολυζωίδη αλλά και τον Σαρτζετάκη να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία. Επίτελους υπουργοί με γάμους στο Παρίσι, με ηθικές και νόμιμες οφσορ πρέπει να λογοδοτήσουν. Ακόμα και πρώην πρωθυπουργοί που πλέον δεν έχουν το θάρρος να εμφανιστούν δημόσια. 

Σε αυτή την φάση που είμαστε πρέπει να πετύχουμε ενα μίνιμουμ συνεννόησης. Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει και η Αριστερά. Γιατί καλά είναι να βρίζεις και να κατηγορείς τους πάντες αλλά το δύσκολο είναι να πείσεις ότι έχεις την λύση για το μέλλον. Και νομίζω ότι σε αυτή την φάση δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. 

Αναφορικά με την τραγωδία πρέπει να πω προς τα αριστερά ότι είναι καλές οι κουβέντες για προβοκάτσια αλλά τις οικογένειες των θυμάτων τις αφήνει παγερά αδιάφορες μέσα στο δράμα τους. Και αν είναι προβοκάτορες τότε οι διαδηλωτές έχουν ιερό χρέος να τους συλλάβουν και να τους ξεσκεπάσουν επιτέλους. Δεν μπορούν 300 το πολυ άτομα, όχι μόνο να βάζουν φωτιά στην Αθήνα Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για αυτό, αν δεν μπορεί η αστυνομία ας το κάνουν η πολίτες που διαδηλώνουν! Όπως και με τους επίορκους πολιτικούς και δημόσιους λειτουργούς, έτσι και με τους κουκουλοφόρους, τους "μπαχαλάκηδες" ή όπως στο διάολο τους λένε΄, μια είναι η λύση. Μηδενική ανοχή.... αλλά και με τις πράξεις τους να σκοτώνουν 3 νέους υπάλληλους!

ΥΓ Δεν ξέρω αν ήταν προβοκάτορες ή επαναστάτες. Αυτό που ξέρω είναι πως αυτοί που πέταξαν τις μολότωφ σε ένα κτίριο με είκοσι άτομα είναι δολοφόνοι του ποινικού. Το μόνο που εύχομαι για αυτούς είναι να έχουν ήδη κρεμαστεί από τις τύψεις τους....

Ένας (προσωρινός) επίλογος για τον Δεκέμβρη..

Θα κλείσω αυτό το μίνι αφιέρωμα στον περσινό Δεκέμβρη με αυτό το σημερινό ποστ. Είπα για τον φόβο πριν την πρώτη επέτειο, είπα για τις πιθανές αιτίες, ας πω σήμερα για το τι μένει μετά την όλη ιστορία.

Εδώ τα πράγματα είναι πολύ εύκολα, ενώ από την αρχή τα αίτια ήταν δύσκολο να τα προσδιορίσει κανείς, το να περιγράψει το τι μας άφησε η όλη ιστορία δεν είναι και τόσο πολύπλοκο.

Το πρώτο που βλέπεις κανείς είναι σίγουρα η μεγάλη συμμετοχή των νέων στις διαδηλώσεις, μια πρώτη συμμετοχή στα κοινά για μια γενειά που όλη την παρουσίαζαν σαν emo και trendy ακρίβως τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Σε αυτό μου θυμίζει λίγο την συμμετοχή της δικιάς μου γενιάς στις καταλήψεις του 1990. Και τότε η generation-X κατέβαινε στους δρόμους και είχαμε επεισόδια που αν δεν ήταν ο θάνατος του Τεμπονέρα να διαταράξει το ηθικό ισοζύγιο ίσως και σε εκείνες τις μικρές οθόνες να κυριαρχούσε η κατακραυγή των νέων, όπως την θυμάμαι να μας βρίζουν "αγανακτισμένοι γονείς" έξω από τα κάγκελα του σχολείου μας. Έτσι το πρώτο κρατούμενο είναι ότι μια γενιά μαθαίνει το πόσο εύκολο είναι να κατέβεις στο δρόμο, αλλά και να κάνεις φασαρία για να σε προσέξουν, άλλωστε όπως λέει ο Λυγερός στην Καθημερινή, αυτή ήταν μια "εξέγερση χωρίς τρόπους". Από αυτό το δεύτερο ίσως έχουμε και μια δεύτερη συνέπεια.

Τα γεγονότα μπορεί να οδηγήσουν μεγάλο αριθμό των νέων διαδηλωτών προς ριζοσπαστικότερες κατευθύνσεις. Κατευθύνσεις που μπορεί να ξεκινάν από τις διάφορες αριστεριστικες ομάδες μέχρι ίσως και γκουποσκουλα σαν τους "πυρήνες της φωτιάς" που νομίζουν ότι με κατσαρόλες με εκρηκτικά ή ακόμα χειρότερα με καλάσνικοφ μπορείς να εξοντώσεις όλα τα προβλήματα της χώρας που για κάποιους ενσαρκώνονται στους "μπάτσους".

Ένα ακόμα σίγουρο είναι ότι ενώ ένα κομμάτι της νεολαίας γνωρίζει τον πολιτικό ακτιβισμό, ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του συνολικού πληθυσμού στρέφεται σε πιο συντηρητικές προσεγγίσεις της πολιτικής. Έτσι είμαι σίγουρος ότι αν π.χ. κάποιος βγει και κάνει αύριο δημοψήφισμα για την διατήρηση του άσυλου δεν νομίζω να ψηφίσουν υπέρ πάνω από 20%. Και ακόμα χειρότερα είναι να θεωρούμε φυσική προστασία τα "προληπτικά" μέτρα και τις συλλήψεις με βάσει άδεια μπουκάλια και μπιτόνια βενζίνης. Αυτό είναι το χειρότερο και το πιο ύπουλο για την δημοκρατία. Ποιος όμως ακούει τις φωνές τις Αριστεράς μετά - κυρίως- τους περσινούς βανδαλισμούς και το απίστευτο πλιάτσικο?

Επομένως αυτή την στιγμή οι φωνές της Αριστεράς, για τους κινδύνους και το καθεστώς τρόμου που υπάρχει στην χώρα, φαίνεται να στερούνται κοινής λογικής, όπως λέει και ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή. Και σαν να μην έφτανε αυτό - συνεχίζει ο αρθρογράφος- φαίνεται να εκχωρεί την κοινή λογική στην άκρα δεξιά.

Δεν ξέρω αν αυτή η εξέλιξη ήταν στη πρόθεση των παιδιών που κατέβηκαν στους δρόμους ή στους "μπαχαλάκηδες" ή στους προβοκάτορες που τα κάναν γυαλιά καρφιά. Αυτό που ξέρω και βλέπω από πέρσι πολύ έντονα είναι ότι η κοινωνία θέλει την "ησυχία" της και για αυτόν τον σκοπό είναι πρόθυμη να θυσιάσει ελευθερίες - όπως το άσυλο - που φαίνονται πολυτέλειες αυτή την στιγμή αλλά πότε κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον....

.........

Πολλά γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες. Πολύς λόγος έγινε για τον διαξιφισμό του Τσίπρα και του Κανέλη στο protagon, η ανταπάντηση του Κυρίτση και το σχόλιο του Θεοδωράκη. Άλλα άρθρα που συζητηθηκαν ήταν του Καλύβα για το τι δεν ήταν ο Δεκέμβρης και του δάσκαλου μου για το ξεπερασμένο παρελθόν του Δεκέμβρη. Απο όλα όμως αυτά νομίζω η δήλωση του Πρύτανη του πανεπιστημίου Αθηνών έχει το μεγαλύτερο βάρος..

Έτσι για να μην τυχόν και ξεχάσουμε....

Το καλειδοσκόπιο...

Νομίζω ότι οι περσινές ταραχές του Δεκέμβρη, αυτό που οι περισσότεροι πια ονομάζουν "νέα Δεκεμβριανά", είναι ένα καλειδοσκόπιο. Ένα καλειδοσκόπιο μέσα από το οποίο ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει. Δεν ξέρω, ίσως όλα τα σημαντικά και πρωτόγνωρα κοινωνικά γεγονότα να έχουν αυτή την ιδιότητα. Και σίγουρα σχεδόν όλοι μπορεί να διαφωνούν αν οι ταραχές ήταν είτε μια "εξέγερση" είτε ένα "καπρίτσιο" της νεολαίας αλλά κανείς δεν διαφωνεί ότι ήταν πρωτόγνωρα τόσο σε χροιά όσο και σε ένταση αλλά παράλληλα ήταν και σημαντικά γιατί στην ουσία σημάδεψαν την ζωή πάρα πολλών συμπολιτών μας και όλοι μας θα θυμόμαστε τι κάναμε εκείνες τις ημέρες και πως προσπαθούσαμε να "χωνέψουμε" αυτά που γινόντουσαν.

Ένα πρίσμα ήταν, λοιπόν, εκείνες οι μέρες του Δεκέμβρη. Οργισμένες μέρες σίγουρα αλλά παρόλα αυτά ο καθένας τις είδε με το δικό του "χρώμα". Έτσι άλλοι είδαν μια κοινωνική εξέγερση της "γενιάς των 700 €", άλλοι μια εξέγερση της "γενιάς που δεν δέχεται τα 700 €". Άλλοι είδαν μια εξέγερση των μεταναστών και των νέων, των ομάδων ειλώτων δηλαδή που ζουν στο περιθώριο της καταναλωτικής μας κοινωνίας ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που είδαν τα σχέδια των "συνωμοτικών ομάδων που χρόνια τώρα επιβουλεύονται το τέλος του Ελληνισμού, να παίρνουν σάρκα και οστά". Ανάμεσα στους τελευταίους, πολλοί ήταν εκείνοι που κάνανε τους παραλληλισμούς με τον Δεκέμβρη του 1944 με τους "ξένους" στο ρόλο του ΕΛΑΣ, και ζητούσαν απεγνωσμένα την επέμβαση του Στράτου, προτού μας σφάξουν όλους με "κονσερβοκούτια".

Τελικά τι έγινε εκείνες τις ημέρες? That's the million dollar question these days....

Προσωπικά πιστεύω ότι όσο και αν υπήρχαν οι λόγοι για μια κοινωνική εξέγερση της νεολαίας αυτό που ζήσαμε δεν ήταν ακριβώς ένας ελληνικός "Μάης του 1968" με σαράντα χρόνια καθυστέρηση. Οι ταραχές νομίζω ήταν περισσότερο συναισθηματικές ,παρά στα πλαίσια ενός αγώνα διεκδίκησης. Νομίζω ότι οι περισσότεροι νέοι σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν οι ίδιοι να είναι νεκροί όπως ο άτυχος Αλέξης. Έτσι απλά. Όλα τα άλλα, το αβέβαιο - οικονομικό - μέλλον, οι δουλειές της πλάκας με μισθούς πείνας και η σαπίλα που πραγματικά υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία ήταν απλά η γαρνιτούρα του καθενός. Ο πρώτος λόγος ήταν το συναίσθημα. Και το συναίσθημα ήταν η Οργή. Το γαμώτο που σου στέκεται στραβά στο λαιμό...

"Ο Αλέξης σκοτώθηκε και μπορούσα εγώ- ο αδερφός μου- η γκόμενα μου να ήμουν στην θέση του. Και όχι μόνο σκοτώθηκε στην μέση της Αθήνας αλλά ο "μπάτσος" που το έκανε θα την γλυτώσει για μια ακόμη φορά. Ρε γαμώτο όχι πια".

Κάπως έτσι νομίζω σκέφτηκαν οι περισσότεροι. Και όταν λίγοι -ίσως οι γνωστοί άγνωστοι, ίσως όχι - ξέσπασαν όπως ξεσπάνε κάθε χρόνο στο Πολυτεχνείο ή στο γήπεδο δεν έχει σημασία, τότε αποφάσισαν να ξεσπάσουν και οι πολλοί. Θες η ψυχολογία της μάζας, θες ότι είδαν ότι δεν είναι δύσκολο, θες ότι δεν τους σταματούσε κανείς, θες ότι τους προκάλεσε η αστυνομία, θες κάτι άλλο, ούτε αυτό έχει σημασία...

Μπορεί να ακούγεται απολίτικό αλλά νομίζω ότι έτσι είχαν τα γεγονότα. Αν ο πρώτος λόγος δεν ήταν το συναίσθημα αλλά η λογική που επιβάλει την αντίσταση στα αδιέξοδα που ενδεχομένως να αισθάνεται κάποιος νέος, τότε ο αγώνας δεν θα τελειώνε την παραμονή των Χριστουγέννων για να βρεθείς στο οικογενειακό τραπέζι.

Έτσι απλά ίσως είναι τα πράγματα....

Δεκέμβρης

Ενώ τελειώνει μια ξεχασμένη -πια- Τρίτη Δεκεμβρίου πολλοί περιμένουν τις ερχόμενες εκδηλώσεις τιμής στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο ή καλύτερα τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην βία που ακολούθησε. Άλλοι τις περιμένουν για να τα σπάσουν, άλλοι τις περιμένουν για να βγούν να πουλήσουν τρόμο, άλλοι για να πουλήσουν ασφάλεια, άλλοι απλά για να πουλήσουν μούρη....

Δεν νομίζω ότι θα γίνει κάτι το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται. Δεν ξέρω μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως πιστεύω ότι δεν θα γίνει τίποτε. Τέτοια γεγονότα όπως τα περσινά Δεκεμβριανά δεν γίνονται οργανωμένα και right on time σαν ελβετικά ρολόγια. Δεν ξέρω αν ήταν μια εξέγερση ή μια καρικατούρα εξέγερσης, δεν με ενδιαφέρει. Νομίζω η αγγλοσαξωνική λέξη riot -που θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε σαν "ταραχές" - είναι πιο κοντά στο τι πραγματικά συνέβη τότε, από όλες αυτές τις βαρύγδουπες που ένα κομμάτι της καθ' ημάς Αριστεράς ευχαριστιέται να πιπιλίζει στο μυαλο του.

Δεν νομίζω ότι η χώρα έγινε καλύτερη από τότε, ούτε ότι έσβησαν απο τον χάρτη οι κοινωνικές αιτίες που δημιούργησαν, αν δημιούργησαν την φωτιά, εκείνων των ημερών. Απλά δεν πιστεύω να ξαναγίνει κάτι τέτοιο αύριο, μεθαύριο. Την Κυριακή το πολύ πολύ να έχουμε μια επανάληψη της χορογραφίας που βλέπουμε σχεδόν κάθε χρόνο στο Πολυτεχνείο. Νέο Δεκέμβρη δεν θα ξαναέχουμε.

Ο "Δεκέμβρης" θα ξαναχτυπήσει όταν δεν θα το περιμένεις. Και όταν θα ξαναχτυπήσει δεν θα το πιστεύεις. Όπως δεν πίστευες τι έγινε τον Μαϊο του 1985 ή την νύχτα που σκοτώσανε τον Τεμπονέρα...

Έτσι είναι.. Ο Δεκέμβρης, ο απρόβλεπτος Δεκέμβρης είτε πέρσι είτε πριν από 65 χρόνια, χτυπάει όταν κανείς ή σχεδόν κανείς δεν τον περιμένει...

edit: Θα συμφωνήσω με την Αλεξάνδρα απόλυτα. Αξίζει να το διαβάσετε και εσείς νομίζω..

Το ιδιώνυμο της κουκούλας και άλλες ιστορίες...

Διαβάζω σήμερα για την απόφαση της κυβέρνησης να ισχύουν αυστηρότερες ποινές για όσους διαπράτουν αδικήμα και αποκρύπτουν το πρόσωπο τους. Το διαβάζω και γελάω βέβαια γιατί αν ήταν οι γνωστοί άγνωστοι "κουκουλοφόροι" να σταματήσουν να κάνουν επιδρομές επειδή φοβούνται τις ποινές θα το είχαν ήδη κάνει. Η βαρύτερη ποινή δεν νομίζω ότι λειτουργεί αποτρεπτικά τόσο αποτελεσματικά όσο θα εύχονταν οι κυβερνώντες. Και στην τελική νομίζω ότι αν τα μέτρα που παίρνεις σε ένα κρίσιμο ζήτημα όπως αυτό, είναι για την αίθουσα των δικαστηρίων τότε το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο. Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα να δέρνει το σαμάρι του νεκρού του γαϊδάρου.

Στην κυβερνητική επιτροπή υπήρξαν, μάλιστα, υπήρξαν και κάποιοι που θέλησαν να κάνουν την κουκούλα ιδιώνυμο, δηλαδή το να φοράς κουκούλα να είναι ένα ..έγκλημα το οποίο και θα τιμωρείται παραδειγματικά και να θυμίζει άλλες σκοτεινές εποχές. Αλλά βέβαια το χειρότερο δεν ήταν το τι ήθελαν, αλλά το τι αποφάσισαν να επαναφέρουν. Αποφάσισαν λοιπόν να επαναφέρουν το αδίκημα της περιύβρισης αρχής και μάλιστα από την πίσω πόρτα. Έτσι εάν ένας αστυνομικός ισχυριστεί ότι τον έβρισες, μπορεί να σε συλλάβει "ως αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα". Μια διάταξη που ενδεχομένως μπορεί να γενικευτεί για πάσης φύσεως κρατικούς λειτουργούς και να επεκταθεί και στον τύπο ή στα blogs καλη ώρα...

Έτσι με όλα αυτά αλλά και με "συμμορίες" ζητάδων η αδέξια δεξιά μας κυβέρνηση, όπως είπε χθες εύστοχα και ο συντοπίτης μου ο αντιπαθητικός Χρυσοχοϊδης, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη της μεσαίας τάξης, το ρεμπελιό των κουκουλοφόρων αλλά και την "λαίλαπα" της καθημερινής εγκληματικότητας όπως κραυγάζει μπροστά από την υποβλητική μουσική ο Σόμπολος κάθε βράδυ με τον Pretender-is σε ρόλο εισαγγελέα. Ο φόβος για μια ακόμη φορά πουλάει στην οθόνη μας.

Βέβαια, αυτές οι επιδρομές των γνωστών- αγνώστων στο Κολωνάκι δεν ήταν κάτι μικρό. Είναι μια μορφή τρομοκρατίας που έχουμε δει στην χώρα τα τελευταία χρόνια να έρχεται και από τους οργανωμένους οπαδούς της θύρας4 ή 7 ή και 13. Από το πουθενά να εμφανίζονται μια χούφτα τύποι με λοστούς και να τα σπάνε. Αυτοί οι - ας τους πούμε- αναρχικοί θέλουν φαντάζομαι να χτυπήσουν το "σύστημα". Νομίζω ότι μπορεί να το πετύχουν κιόλας. Αλλά η αλλαγή δεν είναι αυτή που ονειρεύονται. Το μόνο που θα καταφέρουν αυτά τα "αλάνια" είναι να δράσουν καταλυτικά στην περαιτέρω συντηρητικοποίηση που παρατηρούν οι έρευνες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι η βία τον τελευταίο καιρό δεν έρχεται από την άκρα αριστερά μόνο. Oι επιθέσεις των ακροδεξιών σε μετανάστες στο Αιγάλεω ή στην Πάτρα δεν μας πολυνοιάζουν , αφού οι περισσότεροι απο μας έχουν μια απίστευτη ικανότητα να μην υπολογίζουν τους Πακιστανούς ή άλλους άμοιρους σαν ανθρώπινα όντα. Αποτελούν όμως την άλλη πλευρά του νομίσματος σε μια ακραία ριζοσπαστικοποίηση των δύο πολιτικών άκρων που ίσως θυμίζει το τέλος της δεκαετίας του 1970.

Για να τα αντιμετωπίσει αυτές τις κοινωνικές ταραχές αλλά και την πραγματική αύξημενη εγκληματικότητα στην χώρα η Ελληνική Αστυνομία, πρέπει να αλλάξει και να ξεφύγει από την λογική του χωροφύλακα που δεν είναι τίποτε άλλο από την κλασική δημοσιουπαλληλική λογική με την στολή να είναι η μόνη διαφορά. Η αστυνομία πρέπει να αναδιοργανωθεί, να απαλλαγεί από γραφειοκρατικές διαδικασίες όπως η έκδοση διαβατηρίων, να απαγκιστρωθεί από την φύλαξη των VIP που μπορουν να πληρώσουν και μια εταιρία σεκιουριτι και να επικεντρωθει στην προστασία του πολίτη. Επίσης οι αστυνομικοί πρέπει και να εκπαιδευτούν σωστά - και όχι με την "φανταρίστική" λογική της εκπαίδευσης που όλοι είδαμε την αποτελεσματικότητα της στον στρατό.

Από την άλλη στην Σκουφά και στην Τσακάλωφ δεν υπήρχε κανένα άσυλο να "δένει" τα χέρια κανενός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ ήταν σε ακτίνα "βολής". Αυτό όμως που δεν υπήρχε ήταν η βούληση. Το γιατί δεν υπήρχε η βούληση, είτε αυτό ήταν πολιτική δειλία είτε εσκεμμένη προβοκάτσια πρέπει να μας προβληματίζει.

Η Βροχή

Κάποιος είχε πει κάποτε ότι μετά από μεγάλες μάχες πέφτουν μεγάλες βροχές. Ίσως είχε δίκιο. Μια τέτοια βροχή σαν αυτή που πέφτει έξω ίσως ήταν κάτι που χρειαζόμασταν.

Είμαι σίγουρος πάντως ότι ο πρωθυπουργός προσευχόταν μάλιστα για αυτήν, μπας και ηρεμήσουν τα πνεύματα. Δεν ξέρω αν του το είχε πει κανένας πνευματικός χρηματιστής τύπου Εφραίμ πιστεύω όμως ακράδαντα ότι ο Κωστάκης μετά από 3 μήνες ίσως καταλάβει τι έγινε. Ο καθένας έχει τους ρυθμούς του. Αυτός ίσως χρειάζεται 100 μέρες για να δει τι γίνεται. Για να δράσει.. άστο...

Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα πάντως πήρε μιαν άλλη χροιά στην πλατεία Συντάγματος. Την Τρίτη ο Κακλαμάνης βγήκε και είπε τα κάλαντα μπας και μαζέψει κανέναν στην Ερμού.

Ζήτησε και μορατόριουμ προκειμένου μπάτσοι, αναρχικοί και μπαχαλάκηδες να κατεβούν αγκαλιασμένη την παραμονή των Χριστουγέννων και να ψωνίσουν κοιλώνιες στο Χόντος Σέντερ...

Τοπίο στην ομίχλη φαντάζει ο μοναχικός ΜΑΤατζής. Και ενώ εσύ έβλεπες το πανηγύρι από τον καναπέ σου κάποιοι κάνανε πραγματικό ρεπορτάζ.



"Οταν οι αναρχικοί είδαν το χάος και σάστισαν", μακράν το καλύτερο κείμενο που γράφτηκε για τα γεγονότα. Αξίζει. Περιγράφει με απίστευτη ακρίβεια το πως αυτή η χύτρα ταχύτητας που λέγεται "Ελληνική Κοινωνία" πέταξε την βαλβίδα ασφαλείας στην άλλη άκρη του κόσμου.


Αυτές τις εικόνες πάντως δεν τις είδαμε από τα ΜΜΕ. Βλέπεις ούτε κουκουλοφόροι υπήρχαν, ούτε μολότοφ ούτε καν ΜΑΤ. Αντίθετα είδαμε ή μάλλον ακούσαμε ότι καιγόταν η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλα πολλά. Ότι κινδύνευε κόσμος στα φλεγόμενα κτίρια ακόμα και ότι αναρχικοί σε λεωφορεία πηγαίναν να σπάσουν την Ιεράπετρα, το Σουφλί ή τον Αλίαρτο. Άλλοι παράφρασαν - εσκεμμένα ;- τον Ισοκράτη ένω απο την άλλη απέλυαν με ταχύτητα φωτός φωτορεπόρτερ που απλά κάναν την δουλειά τους.

Και όταν τα παιδιά έκαναν καμιά ειρηνική αλλά δυναμική κίνηση, όπως το πανώ στην ΕΡΤ ή στην Ακρόπολη, πέφτει ο κάθε σοβαροφανής Πρετεντέρης - που μπορεί να πετάει μπουκάλια στα ματς του Παναθηναϊκού αλλά πάνω από όλα τον ενδιαφέρει το κύρος της Χώρας - και τους κατακεραυνώνει για την "ιεροσυλία" που διέπραξαν.

Η τηλεοπτική μας δημοκρατία αποφάσισε. Οι ταραξίες - ειδικά τώρα που δεν υπάρχουν πολλά πλάνα με μολότοφ- να πάνε σπίτια τους. Έρχονται τα Χριστούγεννα και πρέπει να διακόψουμε τις ειδήσεις και τις συζητήσεις για το εορταστικό μας πρόγραμμα που άλλωστε το έχουν πληρώσει και οι χορηγοί...

Και ενώ η τηλεόραση παίζει και οι διαφημίσεις πουλάνε κινητά και λάπτοπ, το καζάνι συνεχίζει να βράζει.

Μερικές μέρες μετά την πρόσκρουση...

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την πρόσκρουση και κάποιες σκέψεις μου περνάν από το μυαλό.

1. Δεν ξέρω αν φταίει ο "Ράμπο" ή ο Κούγιας αλλά από το απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε ο 37χρονος μπάτσος όχι μόνο δεν βγαίνει η λέξη "συγνώμη" αλλά προσπαθεί να πλάσει την εικόνα ότι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν -γιατί ότι και να ήταν δεν είναι πια- ένα τσογλανάκι που τα ήθελε ο κόλος του. Δεν το γράφει έτσι αλλά αυτό υπονοεί. Το παιδί προσωπικά δεν το ήξερα αλλά νομίζω ότι δεν έχει και σημασία αν ηταν καλό παλικάρι ή μαλακισμένο ή οτιδήποτε. Σημασία έχει ότι σκοτώθηκε. Τελεία και παύλα. Αν ο τυπάς που πάτησε την σκανδάλη, αντε και να πούμε ότι ήταν και ατύχημα, δεν αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να πεί ενα συγνώμη τότε είναι ενας ψυχοπαθής που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τον Πάσαρη. Με εξόργισε μόνο που το άκουσα!

2. Από την οργή στην θλίψη που μου προκάλεσαν οι εικόνες από τις καμένες πόλεις. Αφου κάψαμε τα δάση καίμε 16 μήνες μετά τις πόλεις. Όχι δεν ήταν μόνο οι γνωστοί-άγνωστοι. Ή τουλάχιστον και να ήταν δεν ήταν μόνοι τους αφού οι τάξεις τους πλήθυναν και πολλαπλασιάστηκαν. Σήμερα το βράδυ μείναν οι γνωστοί - άγνωστοι στο πολυτεχνείο στην Πατησίων και στην Φιλοσοφική στην Αρμενοπούλου να ρίχνουν πέτρες και ότι μολότωφ τους έμεινε. από το βράδυ της Δευτέρας. Εκείνο το βράδυ που μαύρισε τις ψυχές μας και σπίλωσε όχι μόνο την μνήμη του παιδιού αλλά και την πρωτόγνωρη οργή και διαμαρτυρία. Εκείνο το βράδυ που η αστυνομία, ενώ το πρωί της επιδίδεται σε αντριλίκια χτυπώντας 15χρόνα κοριτσάκια, το βράδυ όταν οι φωτιές λαμπαδιάζουν την Αθήνα, την Σαλονίκη και άλλες πόλεις, και μένουν άπραγοι λες και θέλουν να καεί το σύμπαν. Κάνουν την πάπια και αφήνουν τον κάθε καημένο να πλιατσικολογήσει στα μαγαζιά οπτικών και κινητών.

3. Και εννοείτε ότι θα είναι σχεδόν οι μισοί και παραπάνω μετανάστες που θα κάνουν πλιάτσικο. Όταν δεν υπάρχει ο φόβος του νόμου πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός για να μην προβείς σε παρανομίες. Αυτοί οι αφγανοι, οι ιρακινοί, οι πακιστανοί που τους εκμεταλευόμαστε και τους ξεζουμίζουμε και τους πετάμε στις παρυφές της βολεμένης δημοκρατίας μας λέτε να μας σέβονται και απο πάνω? Πάντως μετά το πλιάτσικο οι σκηνές βίας στους δρόμους ειδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης θύμιζαν Λος Αντζελες και την εξέγερση του 1992. Μπορούμε να είμαστε περήφανοι έστω και με 16 χρόνια καθυστέρηση πιάσαμε την Αμερική! Το επόμενο που θα δούμε μήπως θα είναι κανένα Columpine?

4. Και βγαίνει και σήμερα ο πρωθυπουργός και ανακοινώνει - και καλά κάνει - μέτρα για αυτούς που χάσαν τις περιουσίες τους. Που ήσουν όμως το βράδυ της Δευτέρας? Ποιος θα με αποζημιώσει εμένα για την θλίψη που ένιωσα? Ποιος θα αποζημιώσει όμως τους γονείς του παιδιού για τον Αλέξη που χάσαν μια για πάντα? Κύριε πρωθυπουργέ είπες "όποιοι διαπράξαν κακουργήματα θα πληρώσουν". Ξέρεις αυτό είχες πει και μετά τις υποκλοπές, μετά τα ομόλογα, μετά το Βατοπέδι. Βαρέθηκα να το ακούω και να μην βλέπω! Η Τσέκου συνελήφθει αμέσως και πέρασε 6 μήνες στην στενή, ο 37χρόνος γιατι κρίθηκε μόλις σήμερα προφυλακιστέος? Αστό μην απαντάς, δεν χρειάζεται.Δεν φταίς εσύ.. εμείς φταίμε που σε βγάλαμε. Πάντως αν ψάχνεις να βρεις τρόπο να χρηματοδοτήσεις την βοήθεια να σου πω εγώ έναν.. Πάρε πίσω τα ακίνητα που έδωσες για ένα πιάτο φακής στο Βατοπέδι και πούλα τα στο μισό της αξίας που τα πούλησε το μοναστήρι. Θα πληρώσεις τις ζημιές και κερδισμένος θα βγεις κιόλας..

5. «Η διαπλοκή και η διαφθορά δεν αφορά αυτούς που έχουν, αλλά και αυτούς που δεν έχουν, διότι μέσα στην Ελλάδα το διαπιστώνει κανείς σε όλα τα κλιμάκια και όπου βρεθεί, όλοι οι άνθρωποι αρέσκονται να εκμεταλλεύονται και τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Ποιος, π.χ., δεν θα προτιμούσε σήμερα στην Ελλάδα με έναν πλάγιο τρόπο να πάρει τη θέση κάποιου άλλου και να διοριστεί, ποιος στην Ελλάδα σήμερα δεν θα ήθελε να μην περάσει τα γρανάζια, που πρέπει να περάσουν όλοι για να μπορέσει να φέρει γύρω το θέμα του, αλλά ακολουθεί διαφόρους δρόμους ώστε πλαγίως να κερδίσει την υπόθεση. Επομένως το θέμα είναι γενικότερο. Και νομίζω ότι αν δεν αλλάξει αυτός ο προσανατολισμός η κρίση δεν θα περάσει» Αυτά τα λόγια που με βρίσκουν σύμφωνο δεν τα είπε ούτε ο Αλαβάνος ούτε ο Τσίπρας, Αλλά ο Ιερώνυμος. Δείτε τι λένε και άλλοι όπως ο Παπαχελάς ή ο Μπουρδάρας της Καθημερινής. Αν νομίζετε ότι η ιστορία τελείωσε, ότι όλα είναι δάκτυλος της ΣΙΑ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή του Στάλιν ή των Νεφελιμ και των Ελοχιμ τότε είστε μακρια νυχτωμένοι. Αν δεν αλλάξουμε όλοι τότε ίσως πραγματικά χειρότερα θα έρθουν.

Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά νοιώθω πολύ κουρασμένος, μπαιλντισμένος. Σήμερα ανακαλύφθηκε μια μάυρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία από το βράδυ του Σαββάτου ανακαλύψαμε την μαύρη τρύπα στην καρδιά της Ελλάδας.

Κλείνοντας σας δίνω και το The Revolution will not be televised του Gil Scot Heron που το ακουσα από τον αγαπημένο Σκύλο που έρχεται από την ταραγμένη Αμερική του 70, την αφιερώνω στην τηλεοπτική μας δημοκρατία που ήδη από σήμερα ήρθε στο κανονικό της πρόγραμμα.



ΥΓ1 Δείτε και εδώ μερικούς από τους κουκουλοφόρους να τα λέν με την Αστυνομία- κυριολεκτικά όμως....


ΥΓ2 Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια ήμουν και εγώ 15 χρόνων και έκανα κατάληψη ενάντια στον νόμο του Κοντογιανόπουλου. Ενα μήνα μετά ο Τεμπονέρας θα πεθάνει, εμάς οργισμένοι γονείς θα μας λένε αλήτες και υποκινούμενους και οι καθηγητές μου θα μου λένε ότι θα καώ στην κόλαση... Τότε ανέλαβε ο Σουφλιάς άρχισε διάλογο -λύση πολιτική! - και τα πνεύματα ηρέμησαν. Το κακό όμως ήταν ότι κανείς δεν άκουσε αυτον τον έρμο τον διάλογο..

Η πτώση..

"Ενας ραββίνος πέφτει από τον 126ο όροφο ενος ουρανοξύστη. Οσο πέφτει προσπαθεί να ηρεμήσει λέγοντας "Μέχρι εδώ όλα παν καλα, μέχρι εδω ολα παν καλά..."

Με την ιστορία της ταίνιας "La haine" είχα ξεκινήσει το πόστ μου πέρσι για τα βιντεάκια της Αστυνομικής βίας που βγαίναν ένα σωρό τότε. Κλείνοντας το πόστ πέρσι τον Ιούνιο έλεγα:

"Σας δίνω την τελευταία σκηνή και πραγματικά ελπίζω να μην έχουμε την τύχη της Γαλλίας, αφού πολλοί στα επεισόδια των Χριστουγέννων του 2005 είδαν αυτήν την ταινία να γίνεται πραγματικότητα."

Νομίζω ότι χθες το βράδυ είχαμε στην Αθήνα το πρώτο city riot. Είμαστε πια περήφανοι να λέμε ότι δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες...

Πέρα από την πλάκα- ή την ειρωνεία στην προκειμένη- πιστεύω ότι ήταν εμφανές δια γυμνού οφθαλμού ότι η χώρα και ειδικά η πρωτεύουσα της θύμιζε μια χύτρα που έβραζε και η ασφάλεια δεν δούλευέ. Και χθές είχαμε την πρώτη έκρηξη -κατα διαβολική σύμπτωση την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη όπως 44 χρόνια πριν- σε ένα σκηνικό σκοτεινό που δεν νομίζω να διασαφηνιστεί αρκετά τις επόμενες μέρες όσο και να ηρεμήσουν τα πράγματα. Χωρίς να ξέρω τι έχει γίνει, νοιώθω σίγουρος για κάποια πράγματα.

Πρώτα από όλα τα παιδιά που τα γάμησαν την μάνα χθες και σήμερα δεν λειτουργούν βαση κανενός σχεδίου. Είναι παιδιά που έχουν μέσα τους οργή, απογοήτευση και πίκρα. Ζούσαν ένα ιδιόμορφο παιχνίδι με τον "Νόμο" ή το "Κράτος" ή το "Δημόσιο" και χθες ήταν η σταγόνα που έχυσε το ποτήρι. Σίγουρα το να καις το αυτοκίνητο του κοσμάκη δεν είναι σωστό αλλά από την άλλη ίσως το κάνεις έτσι γιατί νοίωθεις ότι σε έχουμε γραμμένο όλοι μας- σε αυτούς βάζω και εμένα μάζι. Ίσως νοιώθεις ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ίσως....

Από την άλλη θα πέσουν όλοι οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι, όλοι οι υπεύθυνοι- ανεύθυνοι που διοικούν αυτό το μόρφωμα που λέγεται "Ελληνική Πολιτεία" να φάνε τους μπάτσους. Αυτή η "Ελληνική Πολιτεία" που είναι φτιαγμένη στα μέτρα της πλειοψηφείας, δηλαδή για αυτούς που είναι στην απο μέσα, αυτούς που φοροδιαφεύγουν αλλά βγαίνουν με το παραμικρό να κράξουν τα πάντα, σε αυτούς τους δημόσιους λειτουργούς που έχουν πάθει εγκεφαλικό από την γραφειοκρατεία και αμμοροίδες από το καθισιό, από τον μέσο μαλάκα Έλληνα δηλαδή που πάτησε επί δικαίου και αδίκου και έγραψε στα αρχίδια του τον νόμο όποτε είχε την ευκαιρία και όποτε δεν είχε, παραπονιόταν για αυτούς που μπόρεσαν να το κάνουν.

Θα βγουν λοιπόν αυτοί και σαν άλλες Σαλώμες θα ζητήσουν το κεφάλι του Μπάτσου επί πινάκι. Και εν μέρει το παιδί αυτό που τράβηξε την σκανδάλη πρέπει να πληρώσει. Αν είναι καλά στα μυαλά του θα το θέλει και ο ίδιος. Θα θέλει την εξιλέωση. Αλλά είναι καλά? Είναι καλά όταν τον πέταξαν στα είκοσι χωρίς εκπάιδευση και χωρίς υποστήριξη να βγάλει το φίδι από την τρύπα? Μπορεί ένα εικοσάχρονο παιδάκι που του έχουν δώσει ένα πιστολάκι να μην το πάρει πάνω του? Μπορεί αυτό το παιδάκι να τα βγάλει πέρα μόνο του στους δρόμους μιας Αθήνας που η βία χτυπάει τίλτ? Δύσκολα τα πράγματα και γιαυτόν. Ένα ακόμα θύμα είναι και θα σκέφτεται μέχρι να πεθάνει ότι σκότωσε ένα παιδάκι 15χρόνων. Θα το σκέφτεται και μόνος του, όταν οι προβολείς θα σβήσουν- γιατί θα σβήσουν κάποτε- και θα μείνει μόνος με τον δαίμονα του όπως λέγαν και οι αρχαίοι. Κάποιος άλλος θα πάρει την θέση του, και η ιστορία θα συνεχίσει....

Το πρόβλημα μας αυτή την στιγμή όμως είναι αλλού. Είναι η αδιαφορία όλων. Το "Κράτος" δεν είναι ένας οργανισμός κατοχής κάποιων εξωγήινων ΕΛ. Όλοι εμείς κάνουμε το κράτος και επειδή το κράτος είναι σαν τα μούτρα μας, είναι σκατα. Εμείς σαν πολίτες πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε. Να ξυπνήσουμε από τον αποπνικτυκό μας εαυτούλη και να κοιτάξουμε πως θα συμμαζευτούμε και πως θα βγούμε από το αδιέξοδο όχι μιας εφήμερης οικονομικής κρίσης αλλά μιας πτώσης. Της πτώσης μιας κοινωνίας που με τον ωχαδερφισμό, τον ατομικισμό και την απληστεία πέφτει στο κενό. Σημασία δεν έχει η πτώση, όπως λέει και η ταινία, σημασία θα έχει η πρόσκρουση....

.....Ένα θύμα είναι και ο μπάτσος. Μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο αλλά είναι και αυτός ένα. Τα μεγαλύτερα θύματα όμως είναι οι γονείς του παιδιού, δεν θέλω να σκέφτομαι πως θα ήταν στην θέση τους...