Οι δύο όψεις του Ιανού (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ)

φωτο απο in.gr

"Σφοδρή αντιπαράθεση στην βουλή για το θέμα των ομολόγων". Για μια ακόμη φορά το διπολικό μας - στο όνομα αλλά μονοκομματικό στην ουσία - πολιτικό μας σύστημα έδειξε τα δύο του πρόσωπα.

Ο Κατήγορος που εναλλάσσετε με τον Κατηγορούμενο. Η υπεράσπιση με την εισαγγελία. Ένα παιχνίδι απείρου κάλλους που διεξάγεται σε ένα παντελώς αδιάφορο ακροατήριο. Και δυστυχώς αυτή είναι η σημερινή τραγωδία της ελληνικής κοινωνίας. Αδιαφορούμε για την πολιτική γιατί ακριβώς τα μονοπώλια της πολιτικής στην χώρα μας δεν προτάσσουν καμιά πολιτική διαφοροποίηση. Οι μόνη διαφοροποίηση είναι καθαρα στην χρήση των λέξεων και στην χρήση των χρωμάτων.

Είμαστε ένα έθνος όπου το 90% ψηφίζει τα δυο μεγάλα κόμματα, τα οποία και αποτελούν συνέχεια των κομμάτων που είχαν για αρχηγούς ανθρώπους με τα ίδια ακριβώς ονόματα με τους σημερινούς, τα οποία και αποτελούσαν την συνέχεια των δύο προπολεμικών μεγάλων κομμάτων και ούτω καθεξής. Και πρόκειται για μεγαλύτερη δυστυχία όταν αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι ψηφίζουν αυτά τα κόμματα από συνήθεια και μόνο. Έτσι φτάσαμε σε ένα σύστημα όπου υπάρχει μια διαδοχή εξουσίας σχεδόν κληρονομικής φύσης.

Και σαν να μην έφτανε αυτό όλες οι γενιές των Ελλήνων βάλαμε το λιθαράκι μας έτσι ώστε σε αυτόν τον άμοιρο τόπο, που κάποτε γεννήθηκε η δημοκρατία, να ψηφίζουμε και να ακολουθούμε πρόσωπα. Κατορθώσαμε μετά από 177 χρόνια ελεύθερου - όσο ελεύθερο και να ήταν τέλος πάντων- πολιτεύματος να ταξιδέψουμε από την Ελέω Θεού Βασιλεία στην εκλεγμένη κάθε 4 χρόνια πρωθυπουργοκεντρική - σχεδόν Ελέω Θεού Βασιλεία!- Δημοκρατία όπου έννοιες όπως κομματική πειθαρχεία είναι πάνω από τις συνειδήσεις των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού.

Καλά μεχρι εδώ....
Μόνο αυτοί φταίν? Όχι μεγάλο μερίδιο ευθύνης βρίσκεται και στην Αριστερά. Μια κατακερματισμένη Αριστερά που βρίσκεται εγκλωβισμένη στον αυτιστικό της μικρόκοσμο και χάνει μερα με την μέρα ολοένα και περισσότερο την επαφή με την πραγματικότητα.

Μόνη ελπίδα στην Ελλάδα είναι το κίνημα των μαθητών και φοιτητών όπως το είδαμε να ξετιλύγεται τους περασμένους μήνες. Αποτελεί ελπίδα κατα την γνώμη μου γιατι άσχετα αν έχουν δίκιο ή άδικο στα αιτήματα τους οι νέοι αυτοι, κάνουν κάτι ενεργητικό! Σπάνε την απολιτική παθητική στάση!

Επιτέλους μετά από πολλά χρόνια κάποιοι στην Ελλάδα ενδιαφέρονται για την πολιτική και όχι για τους πολιτικούς.

Για μια πολιτική χωρίς ρουσφέτια, χάρες, χαμένα ομόλογα και χρυσά κουταλια....