Τον τελευταίο καιρό...

... το ακούω παντού και μου φτιάχνει την διάθεση όπως και το παρακάτω...

Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε...

"Απεβίωσε χτες, σε ηλικία 82 χρόνων, ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος. Γεννημένος στην Καβάλα, από γονείς καπνεργάτες, έζησε τα παιδικά του χρόνια σε μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες. Στα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός, μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στο ΕΑΜ, ενώ πέρασε για λίγο και από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Με το έργο του βεβαίως στην πορεία δε στάθηκε στο πλευρό των λαϊκών αγώνων και της δράσης των κομμουνιστών, αφού δεν πίστευε στη διέξοδο της ταξικής πάλης, ενώ βρήκε «στέγη» στη λεγόμενη «ανανεωτική» Αριστερά."

Νομίζω ότι η νεκρολογία του Χρόνη Μίσιου από τον Ριζοσπάστη είναι  ο καλύτερος επικήδειος για έναν γνήσιο άνθρωπο που ποτέ δεν σταμάτησε να λέει την γνώμη του και να μάχεται για αυτά που πίστευε. Οι πέντε αράδες του Ριζοσπάστη είναι τιμή για αυτόν. 

Οι βασανιστές του όταν περίμενε την ώρα που θα τον εκτελούσαν, όταν δεν είχε κλείσει τα 18 του χρόνια, δεν θα έβρισκαν πιο ειρωνικές εκφράσεις να τον περιγράψουν και ας τον είχαν δει  με το φόβο του θανάτου να ξεχειλίζει από μέσα του.

Skyfall

Πήγα χθες και είδα το Skyfall. Αν με ρωτούσες πως θα το χαρακτήριζα με μια λέξη, αυτή θα ήταν χορταστικό. 150 λεπτά που δεν ήταν - ευτυχώς για μένα - μόνο δράση, εκρήξεις και ξύλο. Μια ταινία τρισδιάστατη, όχι με εφέ, αλλά με τους χαρακτήρες της που είναι ανθρώπινοι αλλά ταυτόχρονα και larger than life. Μια ταινία που ισορροπεί σε πολλά επίπεδα αν και ίσως στο τέλος πλατιάζει για λίγο αλλά της το συγχωρείς. Δεν θα έλεγα ότι είναι η καλύτερη ταινία του Μποντ. Θα έλεγα ότι είναι μια νέα, φρέσκια, αρχή για τον καινούργιο Μποντ όπως τον έπλασε ο Γκρεγκ που μόνο το όνομα του Κόνερι αποτελεί εμπόδιο για να τον χρίσουμε καλύτερο 007 εβερ.Και εννοείται ότι σε αποζημιώνουν τα τρία κορίτσια του Μποντ.. Βέβαια η Ελληνίδα δεν έχει καν speaking part αλλά δε βαριέσαι.. ;-)

Μια περιπέτεια που κρατάει τον εξωτισμό των πρώτων ταινιών και σε μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη, τη Γκόα και τη Σαγκάη, κάνοντας σε να ονειρεύεσαι ότι είσαι και εσύ εκεί. Κάτω από τις φουτουριστικές πινακίδες νέον ή μέσα στα καζίνο του Μάκαο. Πολύ καλό το κάστ αν και βρήκα το Μπαρδεμ υπερβολικ. Ατακαδόρικο σκριπτ που είναι γεμάτο από υπονοούμενα και ουσιαστικά ξαναγενά το μύθο του 007. Η αυτοκρατορία δεν υπάρχει πια. Η ΜΙ6 ήταν μια υπηρεσία που έκανε συνεχώς γκάφες και εκνεύριζε τη CIA αφού είχε για αρχηγό της το Φίλμπι και όχι την Μ και οι πράκτορες της ήταν περισσότερο επαρχιώτες από τον φλεγματικό Μποντ. Όμως ο μύθος του Μποντ υπάρχει και όταν θα πέσουν οι τίτλοι εσύ θα αναρωτιέσαι για την επόμενη..  

Μετά τις γελοιότητες με τον Ρότζερ Μουρ, τον νερόβραστο Τίμοθυ Ντάλτον και τον - ας πούμε - υποφερτό - Μπρόσναν, ο μύθος είναι ξανά στο πανί..  

Τελικά αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε..

Ορισμένες φορές νομίζω

 ότι ο Χάρυ Κλυν της δεκαετίας του 1980,

ήταν απλά ένας προφήτης κακών.

Μόνο που τότε όταν τον ακούγαμε 

απλά γελούσαμε...

Back to the basics..

Είδα πρόσφατα - ξανά - το  Reservoir Dogs του Tarantino. Μια απλή ταινία, ένα κινηματογραφικό θεατρικό που παρόλο που το έχεις δει και - δυστυχώς - δεν έχει κάποια ανατροπή να σου προσφέρει, σε κρατάει καθηλωμένο στη θέση σου. Δυνατές ερμηνείες, γρήγορες και αιχμηρές ατάκες, στυλιζαρισμένη βία είναι η πεμπτουσία της σχολής του Tarantino που στην επόμενη ταινία του θα δημιουργήσει ένα -ακόμα - cult classic.

Πολλοί τον κατηγόρησαν τότε ότι αντέγραψε τις - φθηνές - περιπέτειες του Χονγκ Κονγκ. Συγκεκριμένα το City on Fire είναι μια ταινία που έχει πολλές αναλογίες. Και πάλι δεν έχει σημασία. Η ταινία δεν είναι μοναδική για το σενάριο της. Η ιδέα της ιστορίας της δεν είναι πρωτότυπη, γιαυτό και την ξαναβλέπεις άνετα πράγμα που δεν ισχύει για τους Βασικούς Ύποπτους π.χ. Ο τρόπος όμως που τη δίνει είναι υπέροχος. Και πάλι βέβαια δεν τον λες πρωτότυπο. Η μη γραμμική αφήγηση, η αφήγηση από τη μέση δίνει άλλη διάσταση σε μια ιστορία. Μέχρι και ο Όμηρος το ήξερε!

Και εννοείτε ότι την ταινία την απογειώνουν οι ηθοποιοί της... Harvey Keitel, Michael Madsen, Steve Buscemi και Tim Roth δίνουν ερμηνείες για σεμινάριο και παίρνουν μια θέση στις μετεφηβικές μας αφίσες...

Η Λίστα

Ακούω αυτά που λέει ο Βαχτσεβάνης. Έχω πολλά ερωτήματα, τόσο για το αν ήταν - όντως - αυτή η περίφημη Λίστα Λαγκάρντ όσο και επί της ουσίας. Αν δηλαδή μπορούμε να καταλάβουμε κάτι από μια λίστα ονομάτων - γνωστών και αγνώστων. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Προχθες ο Βαχτσεβάνης δημοσιοποίησε στο περιοδικό του HOT DOC μια λίστα με 2059 ονόματα που φέρονται ως "μεγαλοκαταθέτες" της HSBC στην Ελβετία. Αυτή - κατά το δημοσιογράφο - ήταν η λίστα Λαγκαρντ.

Ας πούμε -  for the sake of argument - ότι αυτή είναι η λίστα, γιατί αν δεν είναι τότε μπορούμε να πλάθουμε χιλιάδες σενάρια θεωριών συνωμοσίας. Διαβάζοντας τη δεν μπορείς να βγάλεις κανένα συμπέρασμα. Δεν έχεις τις φορολογικές δηλώσεις των ατόμων, ούτε μπορείς να βρεις σε ποιους ανήκουν οι οφσορ. Στο μόνο πρόσωπο που μένω είναι ο Γιώργος Τράγκας... Και εγώ αν είχα λεφτά (6 ή 7 ψηφία σε ευρώ ποιος ξέρει..) στη Ζυρίχη θα αγωνιζόμουν για το καλό της χώρας.... 

Έπρεπε ο Βαχτσεβάνης να την δημοσιοποιήσει; Για μένα είχε δίκιο να τη δημοσιοποιήσει. Διέπραξε βέβαια πλημμέλημα και δημοσίευσε ονόματα ανθρώπων που είναι αθώοι. Σε μια οποιαδήποτε χώρα της Δυτικής Ευρώπης αυτή η πράξη θα ήταν κατακριτέα. Στην Ελλάδα όμως δεν είναι. Και η αιτία φαίνεται στην απίστευτη ταχύτητα με την οποία επεμβαίνει η δικαιοσύνη για ένα πλημμέλημα. Αν η Ελληνική Δικαιοσύνη έδειχνε την ίδια ευαισθησία σίγουρα ο Χριστοφοράκος θα είχε συλληφθεί. 

Σε μια διεφθαρμένη χώρα σαν τη δική μας, ο δημοσιογραφος που πιστεύει ότι έχει τη Λιστα Λαγκαρντ, ο δημοσιογράφος που έχει διασταυρώσει τη λίστα, τη δημοσιεύει. Τη Δημοσιεύει για να σταματήσει το πανηγύρι που πολλοί έστησαν πάνω σε αυτό το θέμα. Ο Βαχτσεβάνης θα πληρώσει ενώπιον του Νόμου. Με αυτό που έκανε ενδεχομένως να συμβεί το ίδιο και σε κάποιους άλλους...

Ιραν

Παραλήρημα.....

Λίγο πριν τα 5 χρόνια...

5 χρόνια σχεδόν...

Πέρασαν γρήγορα ή μήπως όχι;

 Heroes ή Absolute Begginers;

Μεγάλες απορίες που δεν πρόκειται ποτέ να λυθούν!

Κλείνωντας τα 36, μπαίνοντας στα 37..

36 ..going on forty που λεν και στο χωριό...

Δυτικά της λήθης..

Πέρσι - για διάφορους λόγους - οι διακοπές μου ήταν γεμάτες από ... κενά αέρος και αναταράξεις. Δεν ευχαριστήθηκα διακοπές. Μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι ονειρευόμουν τις φετινές διακοπές από τον περσινό Αύγουστο. 

Φέτος έκανα γεμάτες, υπέροχες διακοπές. Όπως κάθε ένας εκεί έξω τις χρειαζόμουν. Είχα την τύχη να μπορώ να τις κάνω αλλά και να περάσω πολύ καλά. Πλέον με τις μπαταρίες μου στο φουλ ετοιμάζομαι για το φθινόπωρο και για έναν σίγουρα δύσκολο χειμώνα... 

Ο χειμώνας και το φθινόπωρο είναι μερικά εικοσιτετράωρα μακρυά. Κάτι είναι και αυτό...

Παράλληλοι κόσμοι...

Διαβάζω το μπλογκ του φερόμενου ως τρομοκράτη-ληστή τραπεζών. Σκέφτομαι πόσο διαφορετικός ήταν ο κόσμος του μέσα από τα μάτια του ή μέσα από την φαντασία του. Δεν έχει σημασία - για μένα τουλάχιστο - αν τελικά πραγματοποίησε τα ματωμένα και επαναστατικά όνειρα που είχε. Αν δηλαδή είναι ένοχος για αυτά που τον κατηγορούν δηλαδή.

Δυστυχώς για αυτόν τα ΕΚΑΜ τον συνέλαβαν αναίμακτα σε μια στάση του μετρό. Άδοξο τέλος για έναν - ενδεχομένως - επίδοξο επαναστάτη. Η μυρωδιά της μπαρούτης από την Πάρο ίσως να ήταν ακόμα στα ρουθούνια του. Αυτός ξέρει. Ο παράλληλος κόσμος στον οποίο ζούσε ή ονειρευόταν  μάλλον πήρε σάρκα και οστά.

A martian view...

Το πιο ψηλό αστέρι είναι ο Δίας

Από κάτω είναι η Αφροδίτη, η Πούλια και ο Αυγερινός που λέμε,

και κάτω-κάτω..

..είμαστε εμείς...

η Γη!

Αυτή την φωτογραφία έστειλε σήμερα το Curiosity της NASA!

Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα προς τα αστέρια....

60 Miles an Hour

Riding in the sunset

with 60 miles per hour...

Καλή - ποδοσφαιρική - Χρονιά!!!!

Γιατί δεν ξεχνάμε ότι έχουμε αγώνα απόψε στις 20.00!

Bnei Jehuda FC- PAOK FC 

για το Europa League από το μακρινό Τελ Αβιβ.

Άντε και με την νίκη η ΠΑΟΚΑΡΑ!

Διάλειμμα Για Διαφημίσεις

Ο stathis957 μετά από αρκετή ζυθοποσία 

προτείνει για το καλοκαίρι του 2012

 δυο πολύ σπέσιαλ ελληνικές μπύρες. 

Η πρώτη είναι η μαύρη Φιξ

και η δεύτερη η Βεργίνα Weiss

Πιστέψτε με αξίζουν..

Σε εξωτικά μέρη θέλω να βρεθούμε...

Η παραλία είναι στο Santo Domingo και συγκεκριμένα η Boca Chica. 

Μου την έστειλε το βράδυ ο φίλος μου ο Javier!

Βρείτε τις διαφορές με την Χαλκιδική...

London Calling but I won't answer..

Όχι τίποτε άλλο. Το λατρεύω το Λονδίνο.

Τους Ολυμπιακούς έχω σιχαθεί.

Τους θεωρώ μια από τις απαρχές της νεόπλουτης πτώσης μας.

Δεν πρόκειται ούτε να χαρώ από τα μετάλλια μας,

ούτε καν πρόκειται να κάτσω να δω την.. "τελετή έναρξης"..

Φτάνει το θέαμα ας βρούμε και λίγη ουσία.

Το Ελληνικό Καλοκαίρι μας αρκεί και μας 

περισσεύει για να δώσουμε σε όλο τον κόσμο..

Since you 've been gone...

Ένα από τα θέματα που προκύπτουν από τη σύγχρονη τεχνολογία 

είναι ότι σου υπενθυμίζει ακόμα τα γενέθλια αυτών που έφυγαν για πάντα.

Since you've been gone Φιλέ..

Στο κατάστρωμα του Τιτανικού

Αυτή την φορά ο Τιτανικός έφτασε καλοκαίρι και ακόμα πλέει.

Έτσι αποφάσισα μέχρι το Σεπτέμβρη να μην σκοτιστώ με έννοιες πολιτικές.

Να μην ενδιαφερθώ για έριδες, μικροπρέπειες, καθυστερήσεις και παραιτήσεις.
Να κάτσω απλά στο κατάστρωμα του Τιτανικού 
και να απολαύσω την καλοκαιρινή ραστώνη.

Ελπίζοντας ότι δεν θα βρούμε το παγόβουνο μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη......
τουλάχιστο...

Τα ψιλά γράμματα....

Αντιγράφω από το in.gr:

...ο πρώην γγ του υπουργείου Πολιτισμού Χρήστος Ζαχόπουλος με γραπτή δήλωσή του, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου, αποσύρθηκε από πολιτική αγωγή για τους δύο δημοσιογράφους, παραμένοντας πολιτικώς ενάγων για τους άλλους δύο κατηγορούμενους στην υπόθεση, Εύη Τσέκου και Χρήστο Νικολουτσόπουλο. Στην δήλωση παραίτησης από πολιτική Αγωγή ο κ. Ζαχόπουλος αναφέρει ότι όσον αφορά το ζήτημα του εάν παρέδωσε στον κ. Ανδριανό το DVD δεν έχω προσωπική αντίληψη και συνεπώς δεν μπορώ να γνωρίζω». Όπως προσθέτει ο κ. Ζαχόπουλος, «στην υποτιθέμενη περίπτωση που ήθελε να υποτεθεί ότι η υλική πράξη της παράδοσης έγινε από το Θ.Αναστασιάδη, δηλώνω βεβαίως και κατηγορηματικώς, γνωρίζοντας την ποιότητα του δημοσιογράφου, ότι δεν είχε πρόθεση να παραβιάσει τα προσωπικά μου δεδομένα». «Αντίθετα» συνεχίζει ο κ. Ζαχόπουλος, «θεωρώ ότι διαισθανόμενος ότι κάποιοι ήθελαν να ασκήσουν επιρροή πάνω μου για να επηρεάσουν την πολιτική μου δραστηριότητα, απευθύνθηκε στο κατ' εξοχή αρμόδιο πρόσωπο, τον κ. Ανδριανό, έχοντας συναίσθηση για να προστατευτεί η κυβέρνηση κι εγώ προσωπικά»...

Με λίγα λόγια ο Ζαχόπουλος υποστηρίζει ότι ότι έκανε ο Αναστασιάδης το έκανε  "για το καλό του" όπως θα έλεγε και ο Μηλιώκας. Διαβάζω τι έγραφα 4,5 χρόνια πριν:

"Η εφημερίδα των Ρομπέν της σύγχρονης Ελληνικής Ζούγκλας, του Μάκη και του Θέμου - των Ρομπέν με τα Καγιέν - έβγαλε "αποκλειστικά" μερικές από τις επίμαχες -και καραροζ- σκηνές του διάσημου πια DVD. Σκηνές βέβαια που δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε στο ζουμί της υπόθεσης. Δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε αφού πρόκειται για αυστηρά προσωπικές στιγμές που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείξουν ότι το προϊόν του ενδεχόμενου εκβιασμού δεν ήταν κάποια ρεμούλα στο ΥΠΠΟ αλλά τα τσιλιμπουρδίσματα ενός υπέρβαρου μεσήλικά με μία υφίστάμενη υπάλληλο του, έστω και με σύμβαση ορίσμένου χρόνου. Βέβαια αυτό ίσως βολεύει μερικούς.."

Βρωμιά και Δυσωδία πραγματικά...
 

Διαφορετική διαδρομή

Βαριέμαι και σιχαίνομαι την κίνηση. Αντίθετα λατρεύω να οδηγώ. Έτσι χθες το απόγευμα με το που είδα την κίνηση για Χαλκιδική, βγήκα από το δρόμο και έστριψα στην διασταύρωση για Πολύγυρο. Λίγο πριν τα Βασιλικά έστριψα για Σουρωτή και ακολούθησα τον - πολύ - παλιό δρόμο για Χαλκιδική. Άγιος Αντώνιος μετά  Μονοπήγαδο - με το περίφημο περεκ- συνεχίζει μετά Κρήνη, Πετράλωνα, Τρίγλια και βγαίνεις Μουδανιά. Εκεί αναγκαστικά πέφτεις στην κίνηση μέχρι την Ποτίδαια. Αν δεν βαριέσαι, μην συνεχίσεις για Νέα Φώκαια. Στρίψε προς Σάνη και εκεί λίγο πριν να φτάσεις κάνε αριστερά προς Κασσανδρεία. 

Μια υπέροχη διαδρομή 13 χιλιομέτρων μέσα από παρθένο πευκόδασός όπως ήταν η Χαλκιδική πριν την επέλαση των αυθαιρέτων αλλά και τις μεγάλες πυρκαγιές του 90 αλλά και πρόσφατα το 2006. Βγαίνοντας στο δρόμο για Καλλιθέα μπορείς να πας όπου θες. Μια ακόμη όμορφη διαδρομή είναι η διαδρομή Φούρκα, Σκιώνη, Λουτρά Αγίας Παρασκευής και Παλιούρι. 

Αυτές οι τρεις μικρές διαδρομές δίνουν μια αίσθηση περιπέτειας σε μια εξόρμηση που για τους περισσότερους Θεσσαλονικείς είναι μια καθημερινή σαββατοκύριακη(!) εμπειρία. 

Το καλύτερο με αυτούς τους δρόμους - εκτός από το γεγονός ότι είναι αρκετά σπάνιο να πετύχεις πάνω από δέκα αυτοκίνητα - είναι ότι μπορείς να σβήσεις το ερ κοντίσιον, να κατεβάσεις ταχύτητα και να ανοίξεις τα παράθυρα. Να βάλεις παλιά τραγούδια και να θυμηθείς τις εποχές που με τους γονείς σου αλώνιζες μια Ελλάδα που ένα ταξίδι στην Αθήνα ήταν μια μεγάλη οδύσσεια..  Αυτή η αίσθηση είναι ανεκτίμητη.. 

Καλό καλοκαίρι σε όλους...

Φορ ολ ταιμ σεικ...

Η πρώτη κασέτα με ξένες "επιτυχίες" ήταν τα greatest hits of 1984. Μου την είχε δώσει η ξαδέρφη μου που πήγαινε στο Λύκειο (εγώ ήμουν στην Τετάρτη δημοτικού τότε) και την είχα ξεσκίσει στο κασετόφωνο. Το πρώτο κομμάτι ήταν το A view to a kill των Duran Duran. Το θυμήθηκα τώρα που μας επισκέπτονται σχεδόν 30 χρόνια μετά. Άλλα τραγούδια από αυτή την κασέτα ...

Sandra και Maria Magdalena... Τι να λέμε τώρα...




Marrilion και Kayleigh

Έτσι φορ ολ ταιμ σεικ....

1994

Αρκετές φορές αναπολώ την εποχή που ήμουν 18-19. 

Τον τελευταίο καιρό το κάνω περισσότερο. 

Λίγο η κρίση, λίγο αυτά που - όσο κοινότυπο και να ακούγεται - φέρνει η ζωή από το πουθενά, μου έρχεται στο νου εκείνη η εποχή που πραγματικά ήταν ηλιόλουστη και πεντακάθαρη. Μια εποχή όλα γύρω μου ήταν καινούργια και ακόμα και αυτή η επαρχιακή μεγαλούπολη που ζω μου έμοιαζε τεράστια.. 

Αυτή η εποχή - το 1994, άντε και το 1995 - είναι το λίκνο μου, η heartland μου. 

Ένα μυθικό μέρος που καταφεύγω για να πάρω μια ανάσα.

Η Γη των Νέων που έχω στην καρδιά μου μαζί με τα άτομα που την περάσαμε παρέα.

Πολιτικόν Κουιζ..

Ποιοι είναι οι τρεις στην φώτογραφία.

Όποιος βρει τον τρίτο κερδίζει σοκολάτα ίον..

Ελεγεία για ένα χαμένο καλοκαίρι

Πριν από 15 μέρες ήμουν Αθήνα.. Όποτε είμαι με πιάνει το ...επαρχιωτικό μου και παρατηρώ τον κόσμο στον υπόγειο. Στο Μοναστηράκι ανέβηκε ένα ζευγάρι. Αυτός και αυτή με τα χέρια "αποξηραμένα", Γεμάτα τατουάζ και φλέβες να πετάγονται. Αυτή γερμένη στον ώμο του και αυτός να κρατάει ένα μπόγο με ρούχα. Μου έκανε εντύπωση γιατί φορούσε μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα που έλεγε "Τρύγος Κυρ-Γιάννη Δύοχιλιάδεςκάτι".. 

Την επόμενη μέρα, σχεδόν εικοσιτέσσερις ώρες μετά, τον πέτυχα κάπου στην Ερμού σε μια είσοδο να κάθεται ακίνητος, λιωμένος. Φορούσε την ίδια μπλούζα, αλλά δεν είχε μαζί του ούτε μπόγο, ούτε κοπέλα. Άλλη μια χαμένη ψυχή σε ένα χαμένο καλοκαίρι..

Losing my religion

Δεν ξέρω αν χάνω την πίστη μου. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν πιστεύω σε κάτι. Από χθες  όμως σίγουρα έχασα ένα μέρος από τα εφηβικά - σχεδόν παιδικά - μου χρόνια. Ο καλός μου φίλος Ανέστης, ο παιδικός μου φίλος Ανέστης, πέθανε χθες πολλά χιλιόμετρα μακρυά από εδώ. 

Συνηθίσαμε να είμαστε μακρυά, πολλά χρόνια τώρα. Πρώτα η Σερβία, ύστερα η Νορβηγία, τον είχα συνηθίσει να είναι μακρυά. Αλλά πάλι είχα συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο. Να συζητήσουμε με τις ώρες όπως κάναμε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές του 1990. Να μιλάμε για την κοινή μας αγάπη, τον ΠΑΟΚ και στο background να παίζει το Losing my religion που είχε βγει τότε. Τα χρόνια περνούσαν, οι REM δεν ακουγόντουσαν τόσο συχνά αλλά εμείς συνεχίζαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο. Ήταν από τους πρώτους που έπαιρνα τηλέφωνο όταν έβγαινα από την Τούμπα μετά από κανένα ντέρμπι για να μοιραστούμε χαρές λύπες. Κάθε ένα ή δύο χρόνια είχα την τύχη να τον βρίσκω για κανα διήμερο στην Βέροια και να πίνουμε μπύρες και καφέδες με τις ώρες, να θυμόμαστε νύχτες που περάσαν στην Ενωδία.

Χθες όταν το έμαθα, οι REM ξαναήρθαν στο μυαλό μου. Ήταν από τις πρώτες αναμνήσεις που ξεχύθηκαν μανιασμένες. 20 χρόνια αναμνήσεις που ξεκινάν από το ίδιο θρανίο το Σεπτέμβρη του 1988, από κοπάνες σε μια χειμωνιάτικη Βέροια, από την πενταήμερη, από τις πρώτες διακοπές με την παλιοπαρέα στη Πάρο, από 2 εβδομάδες στη Ρόδο, από φάσεις με κορίτσια από τη Μακεντόνια, από τη νύχτα που βομβάρδιζαν το Σεράγεβο, από το ντέρμπι με τον Άρη στο μπάσκετ μέχρι την νίκη στο Λονδίνο.

Χιλιάδες αναμνήσεις δεν με αφήνουν να το χωνέψω. Απόμεινα να κοιτάω την ¨επαφή¨ του στον κατάλογο του κινητού μου. Στις 18 Ιουλίου είχε γενέθλια. θα μου το θυμίσει το κινητό.

Καλό ταξίδι φίλε

Κρίμα...

Για να περάσεις στους 4...

Για να νικήσεις αυτή την Γερμανία...

Πρέπει να έχεις τρία πράγματα:

α. τύχη

β. απόδοση 110%, και το κυριότερο

γ. να σε υποτιμήσει ο αντίπαλος.

Χθες δεν είχαμε τίποτε από τα τρία.

Χάσαμε δίκαια και δυστυχώς δεν καταφέραμε 

ούτε καν να δείξουμε την σκλήρή άμυνα που είναι πια το σήμα κατατεθέν μας...

Κρίμα...

Obrigado Santos

Ευχαριστούμε παιδιά..

Έχω Πίστη!_

Απλά πράγματα. Είμαι τρελός και πιστεύω σε αυτή την ομάδα.

Το βολικό αποτέλεσμα.

Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι ένα βολικό αποτέλεσμα που ο "σοφός" 'λαός", πάντα κουτοπόνηρος προκρίνει. Εντελώς κυνικά αν το δει κανείς είναι ένα αποτέλεσμα που βολεύει όλους. Και όταν λέμε 

όλους, εννοούμε όλους, εντός αλλά και εκτός της χώρας.

Βασικά βολεύει την Νέα Δημοκρατία. Το αποτέλεσμα της λύνει τα χέρια. Πλέον μπορεί να είναι ο αρχηγός μια κυβέρνησης συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΔημΑρ. Και αυτή η κυβέρνηση θα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα από μια αντίστοιχη που θα έβγαινε με τις αναλογίες που έδωσε η κάλπη στις 6 Μαΐου. Πλέον μια τρικομματική  κυβέρνηση αντιπροσωπεύει το 48% του εκλογικού σώματος με 179 βουλευτές ενώ ένα μήνα πριν θα είχε 10 βουλευτές αλλά και 10 ποσοστιαίες μονάδες  λιγότερες. Από αυτό το πρίσμα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και δυνάμωσε πολύ, μπορούσε να επηρεάσει τα πράγματα περισσότερο με τα προηγούμενα αποτελέσματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως θα μπορούσε να περάσει κάποιες θέσεις του σε μια οικουμενική κυβέρνηση που θα προέκυπτε από την προηγούμενη εκλογική διαδικασία. Όμως διάλεξε την σύγκρουση αντί του συμβιβασμού. Ανέβηκε 10 μονάδες αλλά δεν ήταν αρκετές καθώς η ΝΔ ανέβηκε 11. Παρόλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε άρδην. Από τα τέλη Μαρτίου μέχρι σήμερα έγινε ο δεύτερος πόλος σε ένα νέο τοπίο. Όμως, όπως είπε και ένας δάσκαλός μου, τα κόμματα είναι σαν νταλίκες. Δεν στρίβουν εύκολα. Θέλουν χώρο και χρόνο. Πολιτικό χώρο βρήκε ο Τσίπρας. Τώρα του δόθηκε και ο χρόνος από την βολική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να μεταλλάξει το ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα με 12 συνιστώσες εκ των οποίων η μία αντιπροσώπευε το 80% του 4-5% που έπαιρνε στην κάλπη, σε ένα κόμμα εξουσίας. Για να το κάνει αυτό πρέπει να στραφεί ακόμα περισσότερο προς το κέντρο. Δεν έχει άλλη λύση εκτός από το να περιμένει να του έρθει ότι έχει απομείνει από το κέντρο....

Το πολύπαθο κέντρο, στο οποίο το 12 % του ΠΑΣΟΚ είναι μια μικρή νίκη του Μπενι.. Όσο και αν αυτό ακούγεται ως ανέκδοτο. Άνετα το ΠΑΣΟΚ μπορούσε να φτάσει και πιο χαμηλά. Το ότι δεν έφτασε είναι σχεδόν μια νίκη. Έχει όμως πολύ δουλειά...

Ο Καμμένος έχασε 30% αλλά νομίζω κερδισμένος είναι. Βολικά κανένας πια δεν θα του ζητήσει να συνεργαστούν. Μπορεί να λέει ότι θέλει ως άλλος Καρατζαφέρης, νεάς κοπής. 

Η Χρυσή Αυγή πήρε - ξανά - 7 %. Αμφιβάλει κανείς ότι αυτοί που την ψήφιζαν δεν ξέραν τι ψήφιζαν; Το 49% αυτών που έριξαν χθες ΧΑ, σύμφωνα με το exit poll της ΝΕΤ, δήλωσαν ότι βρίσκονται κοντά στο κόμμα. Αυτό σημαίνει 3,5%. Όπερ σημαίνει σχεδόν μόνιμη κοινοβουλευτική παρουσία... 

Η άκρα δεξιά δεν αντιμετωπίζεται ούτε με απειλές, ούτε με απαγορεύσεις, ούτε με άναρθρες κραυγές.... Πληροφορίες ένταυθα ;-)

Η ΔημΑρ. είναι και αυτή στους νικητές. Έχασε τους μισούς της ψηφοφόρους αλλά κέρδισε άλλους τόσους. Η καθαρή της θέση - στην κυβέρνηση είτε με τον χωροφύλακα, είτε με τον αστυφύλακα - πέρασε. Πλέον αυτό της δίνει μια θέση από την οποία μπορεί άνετα να ανταγωνίζεται το ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Κεντροδεξιάς. Μάλιστα δεν έχει κακό παρελθόν να κουβαλήσει. Ενδεχομένως να έχει απώλειες στην συγκυβέρνηση που ετοιμάζεται αλλά από την άλλη υπάρχει πολύς κόσμος - από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ μέχρι την ανανεωτική Αριστερά - που θέλει μια κυβερνώσα αλλά και συναινετική Κέντροαριστερά. Αυτό το κατάλαβε χθες από νωρίς ο Κυρ-Φώτης.

Το αποτέλεσμα είναι βολικό και για τον ..χαμένο. Το ΚΚΕ έχασε 4 μονάδες. Βγαίνει και δηλώνει ότι αυτό είναι σωστό αλλά ο "λαός" έκανε λάθος. Αυτισμός λέγεται αυτό. Απλά. Είναι όμως όλοι στον Περισσό ανακουφισμένοι. Επιτέλους ο μεγάλος τους πολιτικός αντίπαλος δεν έφτασε στην εξουσία. Πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πολιτικά "σύμμαχου" κόμματος. Μεγάλη ανακούφιση...

Τέλος το αποτέλεσμα είναι βολικό για τους ξένους. Αυτό περίμεναν. Αν έβγαινε ο Τσίπρας οι πιέσεις θα ήταν αφόρητες. Δεν ξέρω πως ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να τις αντιμετωπίσει, μην έχοντας συνοχή αλλά αντιμετωπίζοντας την κατάσταση από την θέση του επικεφαλής - π.χ. - μιας κυβέρνησης μειοψηφείας ΣΥΡΙΖΑ-ΔημΑρ με ανοχή Καμμένου. Νομίζω βολεύει τους ξένους το αποτέλεσμα. Αν θέλουν να μας κρατήσουν στο ευρώ θα φανεί στην επόμενη ευρωπαϊκή σύνοδο στα τέλη του μήνα. 

Αν μας δώσουν μια ανάσα, χαλαρώσουν τους όρους, σημαίνει ότι κάτι θα γίνει. Υπάρχει φως. Αν ζητήσουν υπογραφές και διαβεβαιώσεις από τον Τσίπρα, τότε θα σημαίνει ότι δεν μας θέλουν έξω από το κοινό νόμισμα. Έτσι απλά. Ο Τσίπρας σε καμιά περίπτωση δεν θα συμφωνήσει και δεν πρέπει να συμφωνήσει. Είτε το θέλουν πολλοί, είτε όχι, σε μια πιθανή συγκυβέρνηση των τριών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η - μόνη - δημοκρατική εναλλακτική. Αν δεν την έχουμε τότε θα είναι μόνη της η Χρυσή Αυγή και ο πραγματικός ασκός του αιόλου...

Μπορεί να με πείτε τρελό, αλλά έχω ένα 

προαίσθημα ότι το Σάββατο θα κερδίσουμε την Ρωσία..

Ο δύσκολος δρόμος...

 

Πριν από αρκετό καιρό μας φαινόντουσαν πολύ διασκεδαστικές οι σκηνές με κορεάτες ή ταιβανέζους βουλευτές  να χτυπιούνται σε αίθουσες μακρινών κοινοβουλίων. Λίγα χρόνια τώρα η βία ξεχειλίζει και στην δική μας δημόσια ζωή. Δυστυχώς εξακολουθεί να μας διασκεδάζει, τουλάχιστον αρκετούς εκεί έξω. 

Ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που δικαιολογούν τέτοιες εκρήξεις βίας. Και αυτούς δεν τους βρίσκεις μόνο στην δεξιά. Αν θυμηθούμε π.χ. τον ξυλοδαρμό του Κωστή Χατζηδάκη εκεί θα βρούμε στην άλλη πλευρά αυτούς που είπαν- έστω και από μέσα τους - "καλά του κάνανε" ή "τα ήθελε και τα έπαθε", τις ίδιες φράσεις που ακούστηκαν χθες για την Κανέλη.

Η βία είναι εδώ τουλάχιστον από τον Δεκέμβρη του 2008 που το καπάκι της χύτρας που λέγεται Ελλάδα τινάχτηκε στον αέρα. Αυτή είναι μια ακόμη πλευρά σε αυτό το τεράστιο σκληρό μωσαϊκό που λέγεται Ελληνική Κρίση. 

Και είναι σίγουρο ότι η βία θα φέρει και άλλη βία και ευτυχώς δεν υπάρχουν άπειρα όπλα εκεί έξω όπως τότε που κυκλοφορούσαν στην κατοχή για να αρχίσουμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο σε μεγάλη κλίμακα σιγά σιγά.

Σε αυτή τη φάση η μόνη λύση που μπορούμε να βρούμε είναι μια πολιτική. Πρέπει επιτέλους να ανακαλύψουμε την συνεργασία και τον συμβιβασμό σε  αυτή την χώρα και τέτοιες ενέργειες να απομονωθούν συνολικά αλλά και να αντιμετωπιστούν μεμονωμένα από την Δικαιοσύνη. Αυτός είναι ο δύσκολος και δημοκρατικός πραγματικά δρόμος.

Αν αντίθετα προσπαθήσει το πολιτικό σύστημα να απαγορέψει συνολικά την πολιτική οργάνωση Χρυσή Αυγή, αυτό όχι μόνο δεν θα έχει αποτέλεσμα άλλα θα "σφυρηλατήσει" την εθνικοσοσιαλιστική άκρα δεξιά. Την επόμενη της απαγόρευσης θα κατατεθεί μια αίτηση από άτομα που δεν φαίνονται να έχουν σχέση με την Οργάνωση και ένα νέο πολιτικό σχήμα θα βρεθεί. Και αν δεν βρεθεί νέο σχήμα, τότε υπάρχουν και τα παλιά εργαλεία...

Μεγάλη Αλήθεια...

....Στην Ελλάδα και σε χώρες σαν κι εμάς, εκείνο που είναι χαρακτηριστικό, είναι ότι πάση θυσία έχουμε ανάγκη να προστατεύουμε τις ιδέες μέσα από τις οποίες παίρνουμε την εικόνα του εαυτού μας. Και προκειμένου να είμαστε καρφωμένοι σε αυτές τις ιδέες, παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα.
- Και αυτές οι ιδέες έχουν βάλει ένα τεράστιο Χ πάνω στη λέξη συνεργασία. Ετσι δεν είναι;

- Εννοείται, γιατί η ιδεολογία θέλει καθαρότητες. Ενώ η πραγματικότητα, δηλαδή η δημοκρατία, θέλει θεσμούς και συναινέσεις. Η ιδεολογία αποκλείει το αντίθετο, ενώ εμείς χρειαζόμαστε τα αντίθετα να συναιρούνται χωρίς να αυξομειώνονται. Χρειαζόμαστε συνθέσεις! Και η εποχή το ζητάει. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή έχουμε έναν πολιτικό σκληρό ανταγωνισμό, με όρους αρχαϊκούς. Οποιο και να ’ναι το αποτέλεσμα -και εύχομαι και ελπίζω ότι θα είναι ευρωπαϊκό το καλύτερο αποτέλεσμα-, τα προβλήματα παραμένουν στο ακέραιο, γιατί τα ελλείμματα την επομένη μέρα το πρωί θα είναι υπαρκτά και θα χρειάζονται αντιμετώπιση... 

Μεγάλη αλήθεια αυτό που είπε ο Στέλιος Ράμφος στη Ναυτεμπορική. Αυτό πιστεύω και εγώ. Για να βγούμε από την κρίση θέλουμε μια συνεργασία - πολιτική και κοινωνική - με όσο το δυνατό μεγαλύτερη συναίνεση αλλά και διάθεση συμβιβασμού. Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Το κάρο από την λάσπη δεν μπορεί να το βγάλει καμιά αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ούτε της Δεξιάς, ούτε της Αριστεράς, ούτε του Κέντρου. Το βάρος θα σπάσει οποιοδήποτε θα προσπαθήσει από μόνος του να το σύρει. Μπορούμε να βρούμε στο παραπέντε την έννοια της συνεργασίας; Την έννοια του συμβιβασμού; Δύσκολο όμως είναι η μόνη μας ελπίδα όπως είπε ο παλιάτσος στο ληστή....

Eurovision ...

...ξημερώνει στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ...

Θα χαίρεται ο Νίκος και ο κάθε Νίκος..

Από το ένα ναυάγιο στο άλλο...

Πάνω που είπα να αφήσω την πολιτική και το ναυάγιο που μας οδηγεί σε νέες εκλογές και πιθανώς μας περιμένει και μετά από αυτές και να ξεχαστώ λίγο με τον ΠΑΟΚ, αντίκρυσα έναν ακόμα ναυάγιο. Μια κουρασμένη ομάδα, με έναν Γκούφη στο ρόλο του τερματοφύλακα να προσφέρει ένα γκολ στην ΑΕΚ που χωρίς φάση προηγήθηκε. Με ένα κουρασμένο Γκαρσία που το μόνο που έκανε χθες ήταν να τσιμπάει στις προκλήσεις του Βάργκας και να μην μπορεί να περάσει μπαλιά ούτε στα 3 μέτρα. Έναν Μπόλονι που δεν τολμούσε να αλλάξει ούτε τον Γκαρσία, ούτε καν τον Φωτάκη που φαινόταν ότι πάνε για αποβολή με έναν Κουκουλάκη που "αρέσκεται" να μας αφήνει με ...9! Έναν Μπόλονι που δεν τολμάει καν να αλλάξει τον κουρασμένο και ντεφορμέ Κλάους για να παίξει επιτέλους ο μόνος φιλότιμος Νιμανί στην θέση του... Στην τελική πήραμε αυτό που μας άξιζε....

Η ομάδα του Γκαρσία είναι φανερό ότι έχει τελειώσει. Η ανανέωση, ειδικά της μεσαίας γραμμής, επιβάλετε. Σας ευχαριστώ για την βραδιά στο Λονδίνο. Θα σας χειροκροτήσω για τελευταία φορά την Κυριακή. Ελπίζω να δω του χρόνου έναν καλύτερο, πιο επιθετικό και κυρίως πιο νεανικό ΠΑΟΚ.

Το τέλος της Μπελ Επόκ και ένα αβέβαιο μέλλον...

Η "Μπελ Επόκ" στην Ελλάδα ξεκίνησε να τελειώνει όπως ακριβώς τελειώσε η αντίστοιχη ευρωπαϊκή, κάτι λιγότερο από 100 χρόνια πριν, με έναν πυροβολισμό το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Από εκείνη την στιγμή μέχρι σήμερα και σίγουρα στα επόμενα χρόνια που θα έρθουν και θα περάσουν, οι αναλογίες με τις ανέμελες και τετριμένες στιγμές της δανεικής μας ευδαιμονίας και υπερκατανώλωσης των τελευταίων 10 ετών λιγοστεύουν με μεγάλη ταχύτητα. 

Πλέον και ειδικά μετά τις εκλογές καταρίφθηκαν διάφοροι ελληνικοί μύθοι. Όπως αυτός της ανυπαρξίας των εθνικοσοσιαλιστών και των νοσταλγών της αυταρχικής εθνικής τάξης στην Χώρα. Για ένα μεγάλο διάστημα σχεδόν 35 ετών, στην Ελλάδα υπήρχε μια διαδεδομένη - κυρίως αριστερή - αντίληψη ότι στην Ελλάδα η άκρα δεξιά ήταν μια μικρή ιστορία, κάποιοι "γερμανοντυμένοι συνεργάτες των Γερμανών" ή οι θαυμαστές της "αμερικανοκίνητης χούντας". Ήταν έτσι? Αυτοί της Χρυσής Αυγής και οι 440.000 που την ψήφισαν ήταν ξενοκίνητοι?΄Η μήπως ήταν ψήφος διαμαρτυρίας και μόνο? Αν ήταν ψήφος διαμαρτυρίας γιατί δεν πήγε στον Καμμένο? Και αυτός για δοσίλογους και προδότες μιλούσε και μιλάει.....

Δεν ήμουν γεννημέννος ούτε το 1936, ούτε το 1944, ούτε το 1965, ούτε καν το 1974. Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς γινόταν σε όλα εκείνα τα σημεία καμπής της ελληνικής ιστορίας έτσι ώστε να μπορώ να συγκρίνω με τα σημερινά. Γιατί ας μην γελειώμαστε οι εκλογές που θα έρθουν - πιθανότατα- θα έχουν την σημασία που είχαν οι εκλογές του 1920, του 1946 ακόμα και αυτές του Γενάρη του 1936 που η ακυβερνησία που προέκυψε όπλισε τον Γεώργιο τον Β' να προχωρήσει στην δικτατορία του φίλου του, του "Γιαννάκη". 

Νομίζω είναι πολύ τετριμμένο να λες ότι η Μεταπολίτευση "πέθανε" την Κυριακή 6 Μαΐου 2012. Τα αποτελέσματα, ειδικά αυτά των νέων ψηφοφόρων, δείχνουν με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει πια στην Ελλάδα η έννοια της "κομματικής ταύτισης". Το εκλογικό σώμα είναι σε μια "υγροποιημένη" κατάσταση και στις επόμενες εκλογές όλα τα ενδεχόμενα είναι δυνατά. Το εκλογικό σώμα δεν είναι καν διαχωρισμένο σε αντιμνημονιακούς και μνημονιακούς. Τουλάχιστο δεν είναι διαχωρισμένο με απόλυτη σαφήνεια. Από την μία πλευρά τα κόμματα που ψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο έναν μήνα πριν, ήδη μιλάν για τροποποιήσεις του ή ακόμα και επαναδιαπραγματευση του. Ο Κουβέλης ζητά και αυτός επαναδιαπραγμάτευση. Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, που ακόμη υποστηρίζουν το μνημόνιο ή ένα ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο, είναι τριχοτομημένα εκτός Βουλής. Το ΚΚΕ είναι απομονωμένο και όπως και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ζητούν την μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης. 

Τι γίνεται όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ? Τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ? Ή καλύτερα τι θέλουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχω την εντύπωση ότι τα στελέχη του που βγήκαν στα κανάλια τις τελευταίες 3 ημέρες διαφοροποιήθηκαν φανερά ο ένας με τον άλλο. Άκουσα τον Δραγασάκη να λέει ουσιαστικά για επαναδιαπραγμάτευση, τον Στρατούλη να ασχολείται με τις καταθέσεις και τον Τσίπρα πότε να λέει για μορατόριουμ χρέους και πότε για επαχθές χρέος και Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου πάντα όμως θα προσπαθήσει να βρει λύση μέσα στην Ευρώπη. Συγκεκριμένες κινήσεις, πέρα από τις δηλώσεις ειλικρίνειας, δεν μας είπε. 

Ας πούμε ότι έδωσε γενικές κατευθύνσεις, πολύ γενικές βέβαια..  Ξαφνικά ο Αλέξης μοιάζει να έγινε ένας μικρός "Ανδρέας Παπανδρέου". Όλοι βλέπουν σε αυτόν, αυτό που θέλουν. Μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία του ΠΑΣΟΚ του 1981? Αν θα επαναληφθεί θα είναι ως τραγωδία ή φάρσα? Μπορούμε να τρομοκρατήσουμε την Ευρώπη και να ρισκάρουμε μια ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ? Μήπως είναι μια αντίστοιχη φενάκη όπως αυτή που κυνηγούσε στον Σαγγάριο ο Ελληνικός Στρατός το καλοκαίρι του 1921? Από την άλλη είναι φανερό ότι το μνημόνιο οδηγεί σε χρόνια ύφεση χωρίς κανένα σημάδι απεμπλοκής από την κρίση. Και αν σε εμάς μπορούμε να ρίξουμε την ευθύνη στα δύο - χρεοκοπημένα πια - κόμματα του δικομματισμού, ας δούμε τι γίνεται στην Ιρλανδία και ας χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Krugman:

"Consider the case of Ireland, which has been a good soldier in this crisis, imposing ever-harsher austerity in an attempt to win back the favor of the bond markets. According to the prevailing orthodoxy, this should work. In fact, the will to believe is so strong that members of Europe’s policy elite keep proclaiming that Irish austerity has indeed worked, that the Irish economy has begun to recover."

Επομένως νομίζω ότι το μόνο σίγουρο είναι αυτό που είπε ο φίλος μου ο Cybergoulion: ανταλλάξαμε μια σίγουρη καταστροφή με ένα αβέβαιο μέλλον.

Ο Υπεύθυνος της Νεολαίας..

Ο ΛΑ.Ο.Σ. σε αυτές τις εκλογές πραγματικά έχει κάνει ανανέωση! 

Νέο αίμα κατευθείαν από το Γραφείο Νεολαίας αλλά
και με πλούσιο βιογραφικό σε αθλητικές δραστηριότητες.....

Επίσης θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι για μια ακόμη φορά -ανελλιπώς από το 2004-  υποψήφιος με το ΛΑΟΣ στην Α' Θεσσαλονίκη είναι ο  ΓΙΟΣΜΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ .....

Ας αναβάλουμε τις εκλογές για τον Σεπτέμβριο..

...όχι τίποτε άλλο αλλά γιατί είναι η μόνη λύση να περάσουμε χαλαρό καλοκαίρι. Και αυτό γιατί από την στιγμή που τελειώσαμε με τα ΠιΕςΑι και τις λοιπές "επιτυχίες" της κυβέρνησης Παπαδήμου - Βενιζέλου και του συμπολιτευόμενου αντιπολιτευόμενου, όλη η Ελλάδα έχει χαλαρώσει. Από τις οθόνες των τηλεοράσεων βλέπεις τα ίδια πρόσωπα που "έκρουαν τον κώδωνα" να ξαναμοιράζουν υποσχέσεις λέγοντας - ο καθείς με διαφορετικό τρόπο - την φράση trademark του ΓΑΠ, "λεφτά υπάρχουν". Από την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουν να φωνάζουν για άλλους τρόπους τρόπους διακυβέρνησης, άλλους τρόπους παραγωγής που με την σειρά τους θα δημιουργήσουν νέα μοντέλα διακυβέρνησης, νέες θέσεις οικονομίας κ.ο.κ. ..

Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω ακούσει κανένα απολύτως να λέει μια ξεκάθαρη θέση για το πως θα βγούμε από αυτό το χάλι εκτός ίσως από το Μάνο που έχει ξεκάθαρη άποψη - αν και διαφωνώ σε αρκετά μαζί του - και το ΚΚΕ που δεν θέλει απλά να κυβερνήσει αλλά να πάρει και τα μέσα παραγωγής έτσι ώστε να εφαρμόσει το όραμα του, που είναι ένα πλησιέστερο καθεστώς στο όραμα του ΚΚΕ είναι της πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακίας. Βέβαια δεν μας είπε αν αυτό το σύστημα είναι εκείνο πριν ή μετά τα τανκς της "άνοιξης της Πράγας". Και νομίζω ότι αν ποτέ το κουκουε βρεθεί στην εξουσία πιο πιθανο είναι να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς όπως του "φίλου Κουμουνιστή" Κιμ παρά κάτι καλύτερο. Βεβαίως ο Τσίπρας ακόμη επιμένει να κάνει την Παπαρήγα πρωθυπουργό.. Στο άλλο άκρο επικρατεί συνωστίσμος επικρατεί και ο φίλος μου ο Καρατζαφέρης είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Θες η κυβερνητική αποτυχία του, θες η διάσπαση του κόμματος, θες ο Καμμένος και η Χρυσή Αυγή, οι πιθανότητες να μπει στην Βουλή έχουν περιοριστεί στον.. Κύρτσο.. Όσο για τους δύο "μεγάλους" δεν είδα τίποτε σε αυτά τα δύο χρόνια στο δημόσιο ότι έχουν την θέληση να αλλάξουν κάτι.

Η επόμενη ημέρα, όπως και να έχουν τα αποτελέσματα και όποιος και να συνεργαστεί για να κυβερνήσει, θα είναι η πρώτη από μια πολύ μεγάλη σειρά από δύσκολες ημέρες. Για μένα μόνη λύση είναι ...ο Ολλάντ. Όχι γιατί πιστεύω σε αυτόν, τουναντίον. Πιστεύω όμως ότι μια ενδεχόμενη επικράτηση των σοσιαλιστών στην Γαλλία μπορεί να αντιστρέψει αυτή την ευρωπαϊκή ορθοδοξία της λιτότητας και να μας δώσει μια πολύτιμη ανάσα. Όχι ότι θα λυθούν τα προβλήματα μας με την μία, όμως με αυτή την ανάσα θα μπορούσαμε ενδεχομένως να αλλάξουμε, λιγότερο αναίμακτα, το διαφθαρμένο οικονομικό πολιτικό μας σύστημα σε κάτι καλύτερο. Και μπορούμε να το αλλάξουμε αν ξεκινώντας από τον εαυτό μας εγκαταλείψουμε την πολιτική με όρους καφενείου και με οπαδικό ταμπεραμέντο. Ας μάθουμε επιτέλους αδερφέ μου να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά, όπως λεέι το τραγούδι. Και ας μάθουμε επιτέλους ότι δημοκρατία είναι ο συμβιβασμός των απόψεων και όχι η μανιχαιστική επικράτηση της άποψης μας. Αυτή είναι μια καλή αρχή νομίζω...  

ΥΓ. Αν ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του μπουν στο κοινοβούλιο - που μάλλον θα μπουν - δεν  είναι απειλή για την δημοκρατία. Ίσα ίσα αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Να δίνει το λόγο ακόμα και στους εχθρούς αυτης, να μην φοβάται τις φωνές. Η απειλή για την δημοκρατία είναι ο καθημερινός τραμπουκισμός και ο καθημέρινος ισοπεδωτισμός των πάντων. Μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή είναι να δράσουμε πολιτικά και σκεπτόμενοι λογικά και ψύχραιμα..

Ο Βουλευτής του Χωριού...

Ο Σάββας "Παριζιάνος" Γεωργιάδης είναι μια cult φιγούρα.

Με παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης όπως το παρακάτω:

η ENCORE GREEK BOOKING Παρουσιάζει με ιδιαίτερη υπερηφάνεια (ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ, όμως!) την Πέμπτη, 3 Μαρτίου (Τσικνοπέμπτη) στο Vilka Live Stage Τον Απόστολο Σουγκλάκο, το Σάββα «Παριζιάνο» Γεωργιάδη και Special Guests, Στο ποιοτικότερο πάρτι Τσικνοπέμπτης που έγινε ποτέ! Θα είναι η Τσικνοπέμπτη που θα μας μείνει αξέχαστη! Ήρθε η ώρα που η Θεσσαλονίκη θα ζήσει ένα ξεχωριστής αξίας μουσικό γεγονός! Το επίπεδο του εν λόγω γεγονότος μόνο στο Μέγαρο Μουσικής θα άρμοζε, αλλά έχουν κλείσει κάτι άλλο εκείνη τη μέρα – τόσο νιώθουν! 

Ο Σάββας "Παριζιάνος" Γεωργιάδης είχε από το 1986 πολιτικές φιλοδοξίες. 

Πλέον μπορεί ο Σερραϊκός Λαός να τον στείλει στην Βουλή 

ΣΑΒΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Υποψήφιος Βουλευτής Νομού Σερρών του ΛΑΟΣΕθελοντής αγωνιστής που μάχεται συνεχώς στο πλευρότου Ελληνικού ΛαούΦίλοι και Φίλες, Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες, Έλληνες και Ελληνίδες!Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Ήρθε η ώρα της σημαντικής απόφασης. Τριάνταχρόνια μετά τη μεταπολίτευση πρέπει να απαντήσεις!Θέλεις αναπαλαίωση της πολιτικής; Θέλεις ανακαίνιση των διαπλεκομένων; Θέλειςνα συντηρήσεις την παράδοση της οικογενειοκρατίας; Θέλεις το συμφέρων το δικότους ή το δικό σου;Είσαι ευτυχής για την εικόνα της πατρίδας σου; Αισθάνεσαι ασφαλής;

ΥΓ. Το άκουσα στο ραδιόφωνο, στην εκπομπή του "Σκύλου". Νόμιζα ότι ήταν πλάκα αλλά τελικά η ζωή είναι μεγάλη...

Έθνος και ΛΑ.Ο.Σ.

Μετά από 8 χρόνια που ασχολούμαι με τον κύριο, 

είπα να μαζέψω αυτά που βρήκα σε ένα βιβλίο που

μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις επίκεντρο. 

Ελπίζω να είναι καλοτάξιδο!

Κάντο όπως οι Γάλλοι...

Μπροστά ο Ολάντ, «ψηλά» η Λεπέν στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών

"Το σκηνικό μιας αμφίρροπης προεδρικής μονομαχίας μεταξύ του Φρανσουά Ολάντ και του Νικολά Σαρκοζί συνθέτουν τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας. Ο Σοσιαλιστής υποψήφιος έρχεται πρώτος με 27,%, ακολουθεί ο Νικολά Σαρκοζί 26,6% και την έκπληξη των εκλογών κάνει η Μαρίν Λεπέν με ένα ισχυρό 19,9% που μπορεί να καθορίσει την έκβαση της προεδρικής μάχης της 6ης Μαΐου. Ο Ζαν Λυκ-Μελανσόν της Αριστεράς περιορίζεται σε ένα 10% και ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού αποσπά 9,2% με καταμετρημένο το 34% των ψήφων."

Νομίζω ότι και σε μας σε 15 μέρες κάπως έτσι θα έχουν τα πράγματα. Ο Βενιζέλος θα κοντράρει την Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά με τα ποσοστά των δύο κομμάτων να κυμαίνονται ανάμεσα στο 45-50%. Η άκρα δεξιά θα είναι νικήτρια με Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητους Έλληνες και φυσικά ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή και τα ποσοστά της Αριστεράς θα είναι χαμηλότερα από τα δημοσκοπικά. Όσο για κυβέρνηση, αυτή θα είναι συνεργασίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Ντόρας. Το βασικό στοίχημα είναι αν θα έχουν 180+ βουλευτές...

Είδωμεν. Κυριακή κοντή γιορτή...

Πολλοί Μικροί Εμφύλιοι..

Βλέπω γύρω μου χιλιάδες μικρούς εμφύλιους. Ο ένας απέναντι στον άλλο, πίσω ή μπροστά από την πλάτη του δεν έχει σημασία. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες στηλιτεύουν τους δημόσιους υπαλλήλους και οι τελευταίοι αντεπιτίθενται με τις κατηγορίες της φοροδιαφυγής. Οι δεξιοί επικρίνουν τους αριστερούς και τούμπαλιν. Οι Πασόκοι λουφάζουν. Όλοι μιλάν για τις ευθύνες των πολιτικών- συνήθως από τον Ανδρέα ξεκινάν, λίγοι όμως μιλάν για τις ευθύνες των πολιτών ξεκινώντας από τους εαυτούς τους. 

Σε όσους έχασαν ή βλέπουν να χάνεται η δουλειά τους η οργή, περισσεύει και συνήθως είναι κατά πάντων. Σε αυτό το σκηνικό βλέπω τον μέσο Έλληνα που ξεφωνίζει τον Άκη ή την Βίκυ Σταμάτη.

Αισθάνομαι μια πρωτόγονη ικανοποίηση όταν βλέπω αυτό το βίντεο. Ξέρω ότι αυτό το κράξιμο είναι λάθος. Κανένας δεν θα πρέπει να θεωρείται ένοχος πριν να αποδειχθεί η ενοχή του. Όμως αυτά τα λέει η λογική, η λογική που σιγά σιγά χάνεται εκεί έξω αλλά και εδώ μέσα. Πόσοι από σας εκεί έξω δεν αισθανθήκατε αυτή την πρωτόγονη, χαιρέκακη ικανοποίηση?

Μια καλή αρχή...

Καθημερινή 30.5.2010

"Τρεις ημέρες πριν από την ψήφιση στη Βουλή του νόμου 3842/2010 «περί αποκατάστασης της φορολογικής Δικαιοσύνης και αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής», που ανάμεσα στα άλλα πενταπλασιάζει τη φορολογία ακινήτων που ανήκουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες, η κατοικία του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Ακη Τσοχατζόπουλου μεταγράφεται από offshore εταιρεία στη σύζυγό του, Βίκυ Σταμάτη, για πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ."

Δεν φτάνει ρε ΜΑΛΑΚΑ που κλέβεις, έχεις το θράσος, όταν το κράτος πενταπλασιάζει την φορολογία των ακινήτων που κατέχουν οι οφσορ, να μεταβιβάσεις το ακίνητο στην γυναίκα σου προκειμένου να συνεχίσεις να μην πληρώνεις φόρο έστω από τις μίζες που πήρες και έκανες τις εταιρίες. Αλλά αυτό ακριβώς το γεγονός σε πρόδωσε. Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει. ΑΠΛΗΣΤΙΑ!!  

Αυτή η απληστία σου, όπως και της γυναίκας σου με τους γάμους στο Παρίσι και τα υπόλοιπα ήταν η ύβρις που σου επέφερε τη Νέμεσι...Μπορείς να το σκεφτείς τώρα στη φυλακή. Όπως λέει και ο φίλος Cybergoulion "Τι είναι ο Άκης στην Φυλακή? Μια καλή αρχή..." ..

Tempus fugit II

Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια....

Η μικρή μας Πανδώρα, αν γεννιόταν 30 χρόνια πριν μπορεί 

και να ήταν το κοριτσάκι της Αλλαγής,

τώρα είναι ένα από τα κορίτσια της κρίσης. 

Το δικό μας κορίτσι!

Τα όρια

Προφανώς όταν ένας άνθρωπος αυτοκτονεί περνάει κάποια όρια. Δεν αυτοκτονεί κάποιος από την πλήξη ούτε από την υπερβολική χαρά. Έτσι και ο 77χρόνος συνταξιούχος φαρμακοποιός, ο Δημήτρης Χριστούλας τίναξε τα μυαλά του στο Σύνταγμα. Πολλοί βγήκαν και είπαν από την αρχή ότι δεν πρέπει να συγχέουμε ανθρώπινες καταστάσεις με την πολιτική. Όμως αν αυτή η πράξη απόγνωσης δεν είναι μια πολιτική πράξη τότε ποια πράξη είναι? 

Μπορεί να ήταν τρελός ο άνθρωπος δεν ξέρω. Μπορεί να είχε κάποια ανίατη ασθένεια και ο θάνατος να ήταν ούτως ή άλλως κοντά, δεν ξέρω. Ακόμα και αν κάποιος γιατρός του έδωσε - υποθετικά πάντα μιλώντας - λίγα εικοσιτετράωρα ζωής πάλι θέλει κουράγιο να προχωρήσεις με μια τέτοια πράξη. Αυτό που ξέρω είναι ότι όπως και να έχει ο Δημήτρης Χριστούλας πέρασε κάποια όρια. Και τα πέρασε όχι τόσο γιατί ήταν προσωπική του επιλογή αλλά λόγω και των συνθηκών που ολοένα και χειροτερεύουν γύρω μας. Κουράγιο ή πραγματική απόγνωση, δεν μπορώ να απαντήσω. Μπορεί να μην σε εκφράζουν τα τελευταία του λόγια ή να τα πιστεύεις μέχρι τελευταίας λέξης, η σημασία είναι μικρή. Το θέμα είναι ότι σε αυτό το τούνελ που έχουμε μπει φως δεν φαίνεται. Η απόγνωσή περισσεύει. Το κουράγιο;

Απρίλη μου...

Μπήκε ο Απρίλης και χάλασε ο καιρός...

Που θα πάει?! Θα μας έρθει και η άνοιξη!

Κοπάνα....

Σήμερα έκανα κοπάνα... Όπως τότε στο Λύκειο, τριγυρίζω με την τσάντα μου στο κέντρο και χαίρομαι την άνοιξη. Άσκοπα περιφέρομαι και παρατηρώ την πιτσιρικαρία που έχει πλημμυρίσει την πόλη εδώ και λίγες μέρες. Θυμήθηκα τις δικές μου σχολικές εκδρομές είκοσι χρόνια πριν και στο καπάκι έφτασα νοητά στην Βόσσου και στον Μικρούτσικο που μας είχαν εκπροσωπήσει σε εκείνη την eurovision. Το τραγούδι νομίζω ήταν από τα λίγα που στείλαμε και μου άρεσε αν και πάτωσε!

Βρήκαμε την άνοιξη!!!

Επιτέλους!!

Μουσικό διάλλειμα

Για να γιορτάσουμε την επιτυχία του PSI..

ΝΙΚΗΤΕΣ!

Ελπίζω να είναι παρωδία...

 

Ένα διαφορετικό, εξαιρετικά επίκαιρο μυθιστόρημα, που προκαλεί τον αναγνώστη να συλλογιστεί τον σκοπό του δικού του ταξιδιού, ακόμη και διαφωνώντας μαζί του. Έχει φόντο μια ταινία-υπερπαραγωγή, μ' ένα σενάριο εκπληκτικό, που έχει τη δύναμη ν' αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται η ανθρωπότητα, ή μάλλον τον τρόπο που της επιβάλλουν να σκέφτεται...

Ο σκηνοθέτης Στέφανος Ανεμογιάννης επιλέγεται από μία μυστηριώδη οργάνωση για να σκηνοθετήσει αυτή την ταινία. Ενώ η ανάγνωση του σεναρίου τον αφήνει έκπληκτο και είναι γι' αυτόν μια μεγάλη πρόκληση, ο ίδιος βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του και είναι έτοιμος να καταρρεύσει.

Ταυτόχρονα και απροσδόκητα, εμφανίζεται μπροστά του η Αθηνά, μια καινοτόμος ψυχολόγος που χρησιμοποιεί τεχνικές της ψυχολογίας για να δημιουργήσει μια σταθερή γέφυρα, η οποία θα βοηθήσει τον Στέφανο να περάσει από το ενοχικό του παρελθόν σ' ένα ισορροπημένο παρόν με το πρόσωπο στραμμένο στο φωτεινό μέλλον.

Σαν άλλη Αριάδνη θα του δώσει τον μίτο για να βγει από τον προσωπικό του λαβύρινθο.

Ο Στέφανος την ερωτεύεται με πάθος και βιώνει αυτό που λέγεται "μεγάλη αγάπη", ανασυντάσσει τις δυνάμεις του για να κατορθώσει να φέρει εις πέρας το έργο του.

Όμως το σενάριο της ταινίας απέχει ελάχιστα από την πραγματικότητα. Δύο τεράστιες δυνάμεις γιγαντώνονται και συγκρούονται, το καλό και το κακό, και ο κίνδυνος παραμονεύει στην Κρήτη, το νησί του Λαβυρίνθου.

Ποιοι επιβάλλουν στους ανθρώπους να βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στον Λαβύρινθο;

Και ποιοι είναι αυτοί που δείχνουν την έξοδο, την ΚΑΘΕΤΗ ΕΞΟΔΟ;

.......................................

Δεν νομίζω να έχω διαβάσει πιο δήθεν, πιο ψεύτικη και πιο βαρύγδουπη σύνοψη σε οπισθόφυλλο βιβλίου..

Αγαπητέ Πασχάλη ελπίζω να έγραψες μια παρωδία, διαφορετικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος αγοράζει τα βιβλία σου. Τουλάχιστο ποιος αγοράζει δύο από τα βιβλία σου γιατί για να σου πω την αλήθεια έκανα το λάθος και πήρα αυτό όταν το βρήκα σε 70% έκπτωση ( στα 5 ευρώ). Διαβάζοντας το πραγματικά για πρώτη φορά στην ζωή μου έψαχνα να βρω μολύβι για να σημειώσω τους πιο κλισαρισμένους,  εντελώς φεικ και πομπώδης διαλόγους που έχω διαβάσει σε νεοελληνικό μυθιστόρημα.. . 

Τουλάχιστον είπα διαβάζοντας την παραπάνω σύνοψη να μιλήσω ειλικρινά...

End of the line....

Το ταξίδι μας τελειώσε απόψε. Πολλοί προορισμοί και φέτος, πολλές χαρές και μια πίκρα στο τέλος αλλά δεν μας πτοεί. Μπράβο στα παιδιά και στον Μπόλονι που μας δώσανε χαρές σε δύσκολες μέρες. Κορυφαία στιγμή το διπλό στο white hart lane και ειδικά τα πρώτα 36 λεπτά.  

Σας ευχαριστούμε από την καρδιά μας παιδιά. Σήμερα δεν μπορούσατε το καταλαβαίνω. 14-15 παίκτες με τραυματισμούς και αποχωρήσεις κορυφαίων δεν μπορούν να συνεχίσουν επ' άπειρον. Σήμερα ειδικά ήταν εναντίον μας και η τύχη αλλά ακόμα και ο διαιτήτης. 

Δεν πειράζει. Thanks for the memories. 

Εις το επανιδείν Ευρώπη θα τα πούμε τον Ιούλιο...

 

Η μάχη και ο πόλεμος...

Πολλά διλήμματα μας ταλανίζουν τα τελευταία 2-3 χρόνια που συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της κρίσης που μας κατατρώει. Βέβαια το πόσο την έχουμε συνειδητοποιήσει είναι ένα άλλο θέμα. Χθες πάλι φτάσαμε σε ένα - ακόμα - σημείο καμπής. Το κοινοβούλιο ψήφισε μια ακόμη παρτίδα μνημονιακής πολιτικής ενώ απ' έξω καιγόταν η Αθήνα. Τι θα έπρεπε να γίνει? Τι ήταν το καλύτερο για τον τόπο? Να μην ψηφιστούν τα μέτρα και να βρεθούμε αντιμέτωποι με την χρεωκοπία ή να ψηφιστούν και να αποφευχθεί η χρεωκοπία? Δυστυχώς και θα ψηφιστούν τα μέτρα - το αν θα εφαρμοστούν είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα - αλλά και θα οδηγηθούμε σε χρεωκοπία με μαθηματική ταχύτητα. 

Καταρχήν είναι σίγουρο ότι αυτό το πακέτο των μέτρων θα αποτύχει για μια πλειάδα λόγων. Πρώτον πρόκειται καθαρά για μέτρα λιτότητας που θα φέρουν επιπλέον ύφεση. Ανάπτυξη δεν φαίνεται πουθενά. Σε αυτή την φάση ανάπτυξη όμως δεν θα έρθει αν δεν σταθεροποιηθεί και αποφευχθεί η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Όσο πηγαίνουμε προς μια ηρωική έξοδος του Μεσολογγιού ο κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμά να ανοίγει ακόμη και περίπτερο στην Βουλγαρία παρά εδώ. Το δεύτερο πράγμα που είναι ολοφάνερο είναι ότι τα μυαλά που μας έφεραν εδώ, δεν μπορούν να μας βγάλουν. Αδυνατούν απλά. Το πολιτικό σκηνικό - δυστυχώς στην ολότητα του - είναι απίστευτα αποτυχημένο και "μικρό" για να διαχειριστεί και να αντιστρέψει την απόλυτη χρεωκοπία της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η τρόικα μας γύρισε την πλάτη. Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Οι "εταίροι" μας προσπαθούν απεγνωσμένα να καλύψουν τον κώλο τους. Στην προσπάθεια τους αυτή θα μας δώσουν λίγα ακόμη χρήματα για να κερδίσουν ακόμη ένα εξάμηνο - στην χειρότερη - ή ένα χρόνο - στην καλύτερη. Εννοείται ότι τα χρήματα που θα πάρουμε αυτή την φορά θα είναι με το σταγονόμετρο. Το χειρότερο όμως είναι ότι είναι ακόμα πιο φανερό ότι η όποια μεταρρύθμιση  της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να έρθει ή ακόμα και να βοηθηθεί από την τρόικα. Νομίζω ότι όσοι - μεταξύ αυτών και εγώ - είχαμε ελπίσει ότι οι Γερμανοί θα ενδιαφερόντουσαν να μας κάνουν ένα Γερμανικό κράτος διαψευστήκαμε οικτρά. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται μόνο για τις τράπεζες τους και το ευρώ. Απλά πράγματα.  

Δυστυχώς όμως δεν μας λείπουν μόνο οι δυνάμεις για να κερδίσουμε όχι τον πόλεμο αλλά έστω μια μάχη. Μας λείπει και η στρατηγική. Δεν υπάρχει ούτε ένας έκει έξω που να έχει ένα καλό σχέδιο για το πως θα φύγουμε από αυτή την κρίση. Έστω και αν περάσουν δέκα χρόνια, έστω και αν κάνουμε μεγάλες θυσίες. Γιατί ο μεγάλος κίνδυνος είναι να περάσουν δέκα χρόνια, να κάνουμε μεγάλες θυσίες και να είμαστε όχι σε αυτή την θέση που είμαστε σήμερα αλλά σε πολύ χειρότερη...

Φωτογραφίες από το Eurogroup: Πριν και μετά...

Ο Μπένυ και ο Γιούνγκερ σε πιο ευτυχισμένες μέρες...

Χθες...

Χωρίς άλλα σχόλια...

Το ηφαίστειο..

Την καλύτερη ατάκα για την κρίση την άκουσα από τον Πέτρο Μάρκαρη σε μια συνέντευξη προ μηνών στην ΕΡΑ. Η Έλλάδα, έλεγε ο συγγραφέας, δεν είναι σαν τον Τιτανικό. Δεν είναι δηλαδή μια χώρα στην οποία όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια και ένας λάθος χειρισμός την έστειλε στο "παγόβουνο". Η Ελλάδα μοιάζει με την Πομπηία. Μοιάζει με τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, όταν οι περισσότεροι βλέπαν το ηφαίστειο να κοχλάζει αλλά δεν ήθελαν να το πιστεψουν ότι πρόκειται να εκραγεί. Έτσι ο κόσμος τότε - όπως και σήμερα εδώ - αφήνε τους ιεροφάντες να τον καθυσηχάζουν. 

Μέχρι που το ηφαίστειο έσκασε....