....Στην Ελλάδα και σε χώρες σαν κι εμάς, εκείνο που είναι χαρακτηριστικό, είναι ότι πάση θυσία έχουμε ανάγκη να προστατεύουμε τις ιδέες μέσα από τις οποίες παίρνουμε την εικόνα του εαυτού μας. Και προκειμένου να είμαστε καρφωμένοι σε αυτές τις ιδέες, παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα.
- Και αυτές οι ιδέες έχουν βάλει ένα τεράστιο Χ πάνω στη λέξη συνεργασία. Ετσι δεν είναι;
- Εννοείται, γιατί η ιδεολογία θέλει καθαρότητες. Ενώ η πραγματικότητα, δηλαδή η δημοκρατία, θέλει θεσμούς και συναινέσεις. Η ιδεολογία αποκλείει το αντίθετο, ενώ εμείς χρειαζόμαστε τα αντίθετα να συναιρούνται χωρίς να αυξομειώνονται. Χρειαζόμαστε συνθέσεις! Και η εποχή το ζητάει. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή έχουμε έναν πολιτικό σκληρό ανταγωνισμό, με όρους αρχαϊκούς. Οποιο και να ’ναι το αποτέλεσμα -και εύχομαι και ελπίζω ότι θα είναι ευρωπαϊκό το καλύτερο αποτέλεσμα-, τα προβλήματα παραμένουν στο ακέραιο, γιατί τα ελλείμματα την επομένη μέρα το πρωί θα είναι υπαρκτά και θα χρειάζονται αντιμετώπιση...
Μεγάλη αλήθεια αυτό που είπε ο Στέλιος Ράμφος στη Ναυτεμπορική. Αυτό πιστεύω και εγώ. Για να βγούμε από την κρίση θέλουμε μια συνεργασία - πολιτική και κοινωνική - με όσο το δυνατό μεγαλύτερη συναίνεση αλλά και διάθεση συμβιβασμού. Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Το κάρο από την λάσπη δεν μπορεί να το βγάλει καμιά αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ούτε της Δεξιάς, ούτε της Αριστεράς, ούτε του Κέντρου. Το βάρος θα σπάσει οποιοδήποτε θα προσπαθήσει από μόνος του να το σύρει. Μπορούμε να βρούμε στο παραπέντε την έννοια της συνεργασίας; Την έννοια του συμβιβασμού; Δύσκολο όμως είναι η μόνη μας ελπίδα όπως είπε ο παλιάτσος στο ληστή....
2 σχόλια:
από το 1821 η α-συνεργασία
Δεν ξέρω. Ο Ράμφος από προοδευτικός μου έδωσε τις προάλλες την εντύπωση του βολεμένου που θέλει να πιαστεί από κάπου, σε μία άκρως συντηρητική συνέντευξη.
Ναι στη συνεργασία. Αλλά συνεργασία σε ποία βάση; Σε τι αρχές;
Δημοσίευση σχολίου