Ας αναβάλουμε τις εκλογές για τον Σεπτέμβριο..

...όχι τίποτε άλλο αλλά γιατί είναι η μόνη λύση να περάσουμε χαλαρό καλοκαίρι. Και αυτό γιατί από την στιγμή που τελειώσαμε με τα ΠιΕςΑι και τις λοιπές "επιτυχίες" της κυβέρνησης Παπαδήμου - Βενιζέλου και του συμπολιτευόμενου αντιπολιτευόμενου, όλη η Ελλάδα έχει χαλαρώσει. Από τις οθόνες των τηλεοράσεων βλέπεις τα ίδια πρόσωπα που "έκρουαν τον κώδωνα" να ξαναμοιράζουν υποσχέσεις λέγοντας - ο καθείς με διαφορετικό τρόπο - την φράση trademark του ΓΑΠ, "λεφτά υπάρχουν". Από την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουν να φωνάζουν για άλλους τρόπους τρόπους διακυβέρνησης, άλλους τρόπους παραγωγής που με την σειρά τους θα δημιουργήσουν νέα μοντέλα διακυβέρνησης, νέες θέσεις οικονομίας κ.ο.κ. ..

Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω ακούσει κανένα απολύτως να λέει μια ξεκάθαρη θέση για το πως θα βγούμε από αυτό το χάλι εκτός ίσως από το Μάνο που έχει ξεκάθαρη άποψη - αν και διαφωνώ σε αρκετά μαζί του - και το ΚΚΕ που δεν θέλει απλά να κυβερνήσει αλλά να πάρει και τα μέσα παραγωγής έτσι ώστε να εφαρμόσει το όραμα του, που είναι ένα πλησιέστερο καθεστώς στο όραμα του ΚΚΕ είναι της πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακίας. Βέβαια δεν μας είπε αν αυτό το σύστημα είναι εκείνο πριν ή μετά τα τανκς της "άνοιξης της Πράγας". Και νομίζω ότι αν ποτέ το κουκουε βρεθεί στην εξουσία πιο πιθανο είναι να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς όπως του "φίλου Κουμουνιστή" Κιμ παρά κάτι καλύτερο. Βεβαίως ο Τσίπρας ακόμη επιμένει να κάνει την Παπαρήγα πρωθυπουργό.. Στο άλλο άκρο επικρατεί συνωστίσμος επικρατεί και ο φίλος μου ο Καρατζαφέρης είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Θες η κυβερνητική αποτυχία του, θες η διάσπαση του κόμματος, θες ο Καμμένος και η Χρυσή Αυγή, οι πιθανότητες να μπει στην Βουλή έχουν περιοριστεί στον.. Κύρτσο.. Όσο για τους δύο "μεγάλους" δεν είδα τίποτε σε αυτά τα δύο χρόνια στο δημόσιο ότι έχουν την θέληση να αλλάξουν κάτι.

Η επόμενη ημέρα, όπως και να έχουν τα αποτελέσματα και όποιος και να συνεργαστεί για να κυβερνήσει, θα είναι η πρώτη από μια πολύ μεγάλη σειρά από δύσκολες ημέρες. Για μένα μόνη λύση είναι ...ο Ολλάντ. Όχι γιατί πιστεύω σε αυτόν, τουναντίον. Πιστεύω όμως ότι μια ενδεχόμενη επικράτηση των σοσιαλιστών στην Γαλλία μπορεί να αντιστρέψει αυτή την ευρωπαϊκή ορθοδοξία της λιτότητας και να μας δώσει μια πολύτιμη ανάσα. Όχι ότι θα λυθούν τα προβλήματα μας με την μία, όμως με αυτή την ανάσα θα μπορούσαμε ενδεχομένως να αλλάξουμε, λιγότερο αναίμακτα, το διαφθαρμένο οικονομικό πολιτικό μας σύστημα σε κάτι καλύτερο. Και μπορούμε να το αλλάξουμε αν ξεκινώντας από τον εαυτό μας εγκαταλείψουμε την πολιτική με όρους καφενείου και με οπαδικό ταμπεραμέντο. Ας μάθουμε επιτέλους αδερφέ μου να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά, όπως λεέι το τραγούδι. Και ας μάθουμε επιτέλους ότι δημοκρατία είναι ο συμβιβασμός των απόψεων και όχι η μανιχαιστική επικράτηση της άποψης μας. Αυτή είναι μια καλή αρχή νομίζω...  

ΥΓ. Αν ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του μπουν στο κοινοβούλιο - που μάλλον θα μπουν - δεν  είναι απειλή για την δημοκρατία. Ίσα ίσα αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Να δίνει το λόγο ακόμα και στους εχθρούς αυτης, να μην φοβάται τις φωνές. Η απειλή για την δημοκρατία είναι ο καθημερινός τραμπουκισμός και ο καθημέρινος ισοπεδωτισμός των πάντων. Μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή είναι να δράσουμε πολιτικά και σκεπτόμενοι λογικά και ψύχραιμα..