Τα όρια

Προφανώς όταν ένας άνθρωπος αυτοκτονεί περνάει κάποια όρια. Δεν αυτοκτονεί κάποιος από την πλήξη ούτε από την υπερβολική χαρά. Έτσι και ο 77χρόνος συνταξιούχος φαρμακοποιός, ο Δημήτρης Χριστούλας τίναξε τα μυαλά του στο Σύνταγμα. Πολλοί βγήκαν και είπαν από την αρχή ότι δεν πρέπει να συγχέουμε ανθρώπινες καταστάσεις με την πολιτική. Όμως αν αυτή η πράξη απόγνωσης δεν είναι μια πολιτική πράξη τότε ποια πράξη είναι? 

Μπορεί να ήταν τρελός ο άνθρωπος δεν ξέρω. Μπορεί να είχε κάποια ανίατη ασθένεια και ο θάνατος να ήταν ούτως ή άλλως κοντά, δεν ξέρω. Ακόμα και αν κάποιος γιατρός του έδωσε - υποθετικά πάντα μιλώντας - λίγα εικοσιτετράωρα ζωής πάλι θέλει κουράγιο να προχωρήσεις με μια τέτοια πράξη. Αυτό που ξέρω είναι ότι όπως και να έχει ο Δημήτρης Χριστούλας πέρασε κάποια όρια. Και τα πέρασε όχι τόσο γιατί ήταν προσωπική του επιλογή αλλά λόγω και των συνθηκών που ολοένα και χειροτερεύουν γύρω μας. Κουράγιο ή πραγματική απόγνωση, δεν μπορώ να απαντήσω. Μπορεί να μην σε εκφράζουν τα τελευταία του λόγια ή να τα πιστεύεις μέχρι τελευταίας λέξης, η σημασία είναι μικρή. Το θέμα είναι ότι σε αυτό το τούνελ που έχουμε μπει φως δεν φαίνεται. Η απόγνωσή περισσεύει. Το κουράγιο;