Πάει και αυτός ο Χρόνος..

Τρεις μέρες μείναν μόνο για να κλείσει αυτός ο περίεργος χρόνος που ονομάσαμε αυθαίρετα "2008". Κοιτάω στο μπλογκ και βλέπω όλα αυτά που σχολίασα αυτόν τον χρόνο. Κάποια τα έχω ήδη ξεχάσει, άλλα όχι. Θα προσπαθήσω - όπως είθεισται άλλωστε- να κάνω μια μικρή ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε. Μιας χρονιάς που ή κινέζικη σοφία την χαρακτήρισε σαν την χρονιά του Ποντικού και της έδωσε ένα πέπλο μυστηρίου.

Τον Ιανουάριο στην Ελλάδα ασχολούμασταν με έναν παχουλό κύριο που φυστίκωνε μια 36χρόνη "συμβασιούχο". Όποιος βρει το όνομα του λεγάμενου κερδίζει μαντολάτο.

Μετά πέθανε και ο Αρχιεπίσκοπος. Αν και τον θάνατο του τον έπαιζε η τηλεόραση μέρες. Που να ήξεραν οι "πιστοί" ότι ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος "θα ήτο κομμουνιστής"?!

Τον Φεβρουάριο καταπιάστηκα βασικά με τις τελευταίες χαρές που θα μου έδινε ο ΠΑΟΚ στο προηγούμενο πρωτάθλημα αλλά και με την "Ασυδοσία του Blogger"... Τότε ξεκίνησα και την επίθεση Νοσταλγίας γράφοντας για Ψηφιακά και Πραγματικά Παιχνίδια .

Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο είπαμε διάφορα για τον Ατσαλάκωτο, τόσο για την παραλία όσο και για το Δημαρχείο.



Για τον Μάιο τι να πούμε.... Όλο σχεδόν το καλοκαίρι - αλλά και για την υπόλοιπη ζωή μας- η γυναίκα μου και εγώ θα ασχολούμαστε με την νέα μας ζωή.. Και βέβαια δεν ήμασταν και οι μόνοι..

Αν και το ντροπιαστικό για την ομάδα μου πρωτάθλημα τελείωσε με μια Συντριβή τον Απρίλιο το ίδιο έπαθε και η Εθνική στο euro08..

Το Φθινόπωρο μας έπιασε η Οικονομική Κρίση ενώ στο καινούργιο πρωτάθλημα είδαμε να γίνονται μίνι- θαύματα! Γκρινιάζω για την ΔΕΘ και για την πόλη αλλά πάντα θυμάμαι την πρώτη μου μέρα εδώ!

Την επίθεση στην Γάζα δεν την σχολίασα - πως γίνεται πάντα την 2η μέρα των Χριστουγέννων να γίνεται τέτοια καταστροφή όπως και με το Τσουνάμι πριν από 2 χρόνια? Σχολίασα όμως πικρόχολα την επίθεση στην καρδιά της Ινδίας αλλά και την εξέγερση του Δεκέμβρη. Που όλοι φοβούνται να την ονομάσουν έτσι αλλά πάλι καλά τα λέει ο Ιερώνυμος. Ποιος τον ακούει όμως...

Κάπως έτσι ήταν το 2008 αν και φοβήθηκε τόσο πολύ το μάτι μας που ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να μας επιφυλάσσουν οι τελευταίες 60 ώρες του..

Αυτό όμως που πραγματικά εύχομαι να μας φέρει το 2009 είναι μια ελπίδα, μια νέα αρχή τόσο γλυκιά όσο και το τραγούδι της Nina Simone που εδώ το διασκευάζουν οι Muse.

It's a new day, a new dawn, a new life and i am feeling good ...

Παράξενα Χριστούγεννα

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και κοιτάζοντας τον λαμπερό ήλιο μέσα από το παράθυρο, καταλαβαίνω πως περνάν τα Χριστούγεννα στην land down under. Και σαν να μην έφτανε η θέα από το παράθυρο διαβάζω -δίπλα στα ρεπορτάζ για την ντεμεκ κακοκαιρία(!!) - στα ΝΕΑ:

Όλο και πιο σπάνιο θα γίνει τα επόμενα χρόνια το χιόνι το οποίο περιμένουν πολλοί άνθρωποι για να νιώσουν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, προβλέπουν οι επιστήμονες, θα εξαφανίσει τα λευκά Χριστούγεννα όχι μόνο από το Παρίσι και το Βερολίνο, αλλά ακόμη και από το Όσλο.

Σε λίγα χρόνια το μόνο χιόνι που θα βλέπουμε θα είναι το faux βαμβάκι στα Χριστουγεννιάτικα δέντρα και πραγματικά - όπως στο Σίδνει- ο Αϊ Βασίλης θα μοιράζει τα δώρα του στις παραλίες ανάμεσα στις ξαπλώστρες με τις ομπρέλες και αποφεύγοντας τους μαλάκες που παίζουν ρακέτες μέσα στον κόσμο.

Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι συνειδητοποιώ ότι την τελευταία φορά που χιόνισε Χριστούγεννα - και είχε χιονίσει για τα καλά - ήταν το 2001 και είχα την τύχη να είμαι φαντάρος αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Φέτος λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα μου φαίνονται πολύ περίεργα, σχεδόν παράξενα. Σίγουρα ο - αν εξαιρέσεις την ψύχρα- ανοιξιάτικος καιρός βοηθάει σε αυτό. Αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος. Νομίζω ότι όλος ο κόσμος γύρω μου ψάχνει να βρει τις γιορτές ίσως όχι για να διασκεδάσει και να ξοδέψει όπως έκανε μέχρι πέρσι αλλά για να βρει ένα σημείο αναφοράς, ένα σημείο στήριξης που λένε και στο χρηματιστήριο. Μπορεί βέβαια να είναι και η ιδέα μου. Μπορεί και όχι.

Όπως και να έχει το πράγμα όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε ανάγκη ένα μικρό διάλειμμα από όλα τα ασήμαντα που μας φαίνονται βουνό και με τα οποία πιανόμαστε και αγχωνόμαστε όλο τον χρόνο.

Ένα μικρό διάλειμμα για να βρούμε το χρόνο ή το κουράγιο ή την ψυχραιμία ή όλα τα παραπάνω, για να δούμε τι πάει στραβά με τους άλλους ή με την πάρτη μας.

Και έτσι σαν μια δόση ημιαισιοδοξίας και ημίαυτογνωσίας σας αφιερώνω το You get what you need την μόνη επιτυχία των New Radicals, πριν απο δέκα χρόνια!

Καλά Χριστούγεννα και φιλιά σε όλους.

Η Βροχή

Κάποιος είχε πει κάποτε ότι μετά από μεγάλες μάχες πέφτουν μεγάλες βροχές. Ίσως είχε δίκιο. Μια τέτοια βροχή σαν αυτή που πέφτει έξω ίσως ήταν κάτι που χρειαζόμασταν.

Είμαι σίγουρος πάντως ότι ο πρωθυπουργός προσευχόταν μάλιστα για αυτήν, μπας και ηρεμήσουν τα πνεύματα. Δεν ξέρω αν του το είχε πει κανένας πνευματικός χρηματιστής τύπου Εφραίμ πιστεύω όμως ακράδαντα ότι ο Κωστάκης μετά από 3 μήνες ίσως καταλάβει τι έγινε. Ο καθένας έχει τους ρυθμούς του. Αυτός ίσως χρειάζεται 100 μέρες για να δει τι γίνεται. Για να δράσει.. άστο...

Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα πάντως πήρε μιαν άλλη χροιά στην πλατεία Συντάγματος. Την Τρίτη ο Κακλαμάνης βγήκε και είπε τα κάλαντα μπας και μαζέψει κανέναν στην Ερμού.

Ζήτησε και μορατόριουμ προκειμένου μπάτσοι, αναρχικοί και μπαχαλάκηδες να κατεβούν αγκαλιασμένη την παραμονή των Χριστουγέννων και να ψωνίσουν κοιλώνιες στο Χόντος Σέντερ...

Τοπίο στην ομίχλη φαντάζει ο μοναχικός ΜΑΤατζής. Και ενώ εσύ έβλεπες το πανηγύρι από τον καναπέ σου κάποιοι κάνανε πραγματικό ρεπορτάζ.



"Οταν οι αναρχικοί είδαν το χάος και σάστισαν", μακράν το καλύτερο κείμενο που γράφτηκε για τα γεγονότα. Αξίζει. Περιγράφει με απίστευτη ακρίβεια το πως αυτή η χύτρα ταχύτητας που λέγεται "Ελληνική Κοινωνία" πέταξε την βαλβίδα ασφαλείας στην άλλη άκρη του κόσμου.


Αυτές τις εικόνες πάντως δεν τις είδαμε από τα ΜΜΕ. Βλέπεις ούτε κουκουλοφόροι υπήρχαν, ούτε μολότοφ ούτε καν ΜΑΤ. Αντίθετα είδαμε ή μάλλον ακούσαμε ότι καιγόταν η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλα πολλά. Ότι κινδύνευε κόσμος στα φλεγόμενα κτίρια ακόμα και ότι αναρχικοί σε λεωφορεία πηγαίναν να σπάσουν την Ιεράπετρα, το Σουφλί ή τον Αλίαρτο. Άλλοι παράφρασαν - εσκεμμένα ;- τον Ισοκράτη ένω απο την άλλη απέλυαν με ταχύτητα φωτός φωτορεπόρτερ που απλά κάναν την δουλειά τους.

Και όταν τα παιδιά έκαναν καμιά ειρηνική αλλά δυναμική κίνηση, όπως το πανώ στην ΕΡΤ ή στην Ακρόπολη, πέφτει ο κάθε σοβαροφανής Πρετεντέρης - που μπορεί να πετάει μπουκάλια στα ματς του Παναθηναϊκού αλλά πάνω από όλα τον ενδιαφέρει το κύρος της Χώρας - και τους κατακεραυνώνει για την "ιεροσυλία" που διέπραξαν.

Η τηλεοπτική μας δημοκρατία αποφάσισε. Οι ταραξίες - ειδικά τώρα που δεν υπάρχουν πολλά πλάνα με μολότοφ- να πάνε σπίτια τους. Έρχονται τα Χριστούγεννα και πρέπει να διακόψουμε τις ειδήσεις και τις συζητήσεις για το εορταστικό μας πρόγραμμα που άλλωστε το έχουν πληρώσει και οι χορηγοί...

Και ενώ η τηλεόραση παίζει και οι διαφημίσεις πουλάνε κινητά και λάπτοπ, το καζάνι συνεχίζει να βράζει.

Μερικές μέρες μετά την πρόσκρουση...

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την πρόσκρουση και κάποιες σκέψεις μου περνάν από το μυαλό.

1. Δεν ξέρω αν φταίει ο "Ράμπο" ή ο Κούγιας αλλά από το απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε ο 37χρονος μπάτσος όχι μόνο δεν βγαίνει η λέξη "συγνώμη" αλλά προσπαθεί να πλάσει την εικόνα ότι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν -γιατί ότι και να ήταν δεν είναι πια- ένα τσογλανάκι που τα ήθελε ο κόλος του. Δεν το γράφει έτσι αλλά αυτό υπονοεί. Το παιδί προσωπικά δεν το ήξερα αλλά νομίζω ότι δεν έχει και σημασία αν ηταν καλό παλικάρι ή μαλακισμένο ή οτιδήποτε. Σημασία έχει ότι σκοτώθηκε. Τελεία και παύλα. Αν ο τυπάς που πάτησε την σκανδάλη, αντε και να πούμε ότι ήταν και ατύχημα, δεν αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να πεί ενα συγνώμη τότε είναι ενας ψυχοπαθής που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τον Πάσαρη. Με εξόργισε μόνο που το άκουσα!

2. Από την οργή στην θλίψη που μου προκάλεσαν οι εικόνες από τις καμένες πόλεις. Αφου κάψαμε τα δάση καίμε 16 μήνες μετά τις πόλεις. Όχι δεν ήταν μόνο οι γνωστοί-άγνωστοι. Ή τουλάχιστον και να ήταν δεν ήταν μόνοι τους αφού οι τάξεις τους πλήθυναν και πολλαπλασιάστηκαν. Σήμερα το βράδυ μείναν οι γνωστοί - άγνωστοι στο πολυτεχνείο στην Πατησίων και στην Φιλοσοφική στην Αρμενοπούλου να ρίχνουν πέτρες και ότι μολότωφ τους έμεινε. από το βράδυ της Δευτέρας. Εκείνο το βράδυ που μαύρισε τις ψυχές μας και σπίλωσε όχι μόνο την μνήμη του παιδιού αλλά και την πρωτόγνωρη οργή και διαμαρτυρία. Εκείνο το βράδυ που η αστυνομία, ενώ το πρωί της επιδίδεται σε αντριλίκια χτυπώντας 15χρόνα κοριτσάκια, το βράδυ όταν οι φωτιές λαμπαδιάζουν την Αθήνα, την Σαλονίκη και άλλες πόλεις, και μένουν άπραγοι λες και θέλουν να καεί το σύμπαν. Κάνουν την πάπια και αφήνουν τον κάθε καημένο να πλιατσικολογήσει στα μαγαζιά οπτικών και κινητών.

3. Και εννοείτε ότι θα είναι σχεδόν οι μισοί και παραπάνω μετανάστες που θα κάνουν πλιάτσικο. Όταν δεν υπάρχει ο φόβος του νόμου πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός για να μην προβείς σε παρανομίες. Αυτοί οι αφγανοι, οι ιρακινοί, οι πακιστανοί που τους εκμεταλευόμαστε και τους ξεζουμίζουμε και τους πετάμε στις παρυφές της βολεμένης δημοκρατίας μας λέτε να μας σέβονται και απο πάνω? Πάντως μετά το πλιάτσικο οι σκηνές βίας στους δρόμους ειδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης θύμιζαν Λος Αντζελες και την εξέγερση του 1992. Μπορούμε να είμαστε περήφανοι έστω και με 16 χρόνια καθυστέρηση πιάσαμε την Αμερική! Το επόμενο που θα δούμε μήπως θα είναι κανένα Columpine?

4. Και βγαίνει και σήμερα ο πρωθυπουργός και ανακοινώνει - και καλά κάνει - μέτρα για αυτούς που χάσαν τις περιουσίες τους. Που ήσουν όμως το βράδυ της Δευτέρας? Ποιος θα με αποζημιώσει εμένα για την θλίψη που ένιωσα? Ποιος θα αποζημιώσει όμως τους γονείς του παιδιού για τον Αλέξη που χάσαν μια για πάντα? Κύριε πρωθυπουργέ είπες "όποιοι διαπράξαν κακουργήματα θα πληρώσουν". Ξέρεις αυτό είχες πει και μετά τις υποκλοπές, μετά τα ομόλογα, μετά το Βατοπέδι. Βαρέθηκα να το ακούω και να μην βλέπω! Η Τσέκου συνελήφθει αμέσως και πέρασε 6 μήνες στην στενή, ο 37χρόνος γιατι κρίθηκε μόλις σήμερα προφυλακιστέος? Αστό μην απαντάς, δεν χρειάζεται.Δεν φταίς εσύ.. εμείς φταίμε που σε βγάλαμε. Πάντως αν ψάχνεις να βρεις τρόπο να χρηματοδοτήσεις την βοήθεια να σου πω εγώ έναν.. Πάρε πίσω τα ακίνητα που έδωσες για ένα πιάτο φακής στο Βατοπέδι και πούλα τα στο μισό της αξίας που τα πούλησε το μοναστήρι. Θα πληρώσεις τις ζημιές και κερδισμένος θα βγεις κιόλας..

5. «Η διαπλοκή και η διαφθορά δεν αφορά αυτούς που έχουν, αλλά και αυτούς που δεν έχουν, διότι μέσα στην Ελλάδα το διαπιστώνει κανείς σε όλα τα κλιμάκια και όπου βρεθεί, όλοι οι άνθρωποι αρέσκονται να εκμεταλλεύονται και τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Ποιος, π.χ., δεν θα προτιμούσε σήμερα στην Ελλάδα με έναν πλάγιο τρόπο να πάρει τη θέση κάποιου άλλου και να διοριστεί, ποιος στην Ελλάδα σήμερα δεν θα ήθελε να μην περάσει τα γρανάζια, που πρέπει να περάσουν όλοι για να μπορέσει να φέρει γύρω το θέμα του, αλλά ακολουθεί διαφόρους δρόμους ώστε πλαγίως να κερδίσει την υπόθεση. Επομένως το θέμα είναι γενικότερο. Και νομίζω ότι αν δεν αλλάξει αυτός ο προσανατολισμός η κρίση δεν θα περάσει» Αυτά τα λόγια που με βρίσκουν σύμφωνο δεν τα είπε ούτε ο Αλαβάνος ούτε ο Τσίπρας, Αλλά ο Ιερώνυμος. Δείτε τι λένε και άλλοι όπως ο Παπαχελάς ή ο Μπουρδάρας της Καθημερινής. Αν νομίζετε ότι η ιστορία τελείωσε, ότι όλα είναι δάκτυλος της ΣΙΑ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή του Στάλιν ή των Νεφελιμ και των Ελοχιμ τότε είστε μακρια νυχτωμένοι. Αν δεν αλλάξουμε όλοι τότε ίσως πραγματικά χειρότερα θα έρθουν.

Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά νοιώθω πολύ κουρασμένος, μπαιλντισμένος. Σήμερα ανακαλύφθηκε μια μάυρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία από το βράδυ του Σαββάτου ανακαλύψαμε την μαύρη τρύπα στην καρδιά της Ελλάδας.

Κλείνοντας σας δίνω και το The Revolution will not be televised του Gil Scot Heron που το ακουσα από τον αγαπημένο Σκύλο που έρχεται από την ταραγμένη Αμερική του 70, την αφιερώνω στην τηλεοπτική μας δημοκρατία που ήδη από σήμερα ήρθε στο κανονικό της πρόγραμμα.



ΥΓ1 Δείτε και εδώ μερικούς από τους κουκουλοφόρους να τα λέν με την Αστυνομία- κυριολεκτικά όμως....


ΥΓ2 Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια ήμουν και εγώ 15 χρόνων και έκανα κατάληψη ενάντια στον νόμο του Κοντογιανόπουλου. Ενα μήνα μετά ο Τεμπονέρας θα πεθάνει, εμάς οργισμένοι γονείς θα μας λένε αλήτες και υποκινούμενους και οι καθηγητές μου θα μου λένε ότι θα καώ στην κόλαση... Τότε ανέλαβε ο Σουφλιάς άρχισε διάλογο -λύση πολιτική! - και τα πνεύματα ηρέμησαν. Το κακό όμως ήταν ότι κανείς δεν άκουσε αυτον τον έρμο τον διάλογο..

Η πτώση..

"Ενας ραββίνος πέφτει από τον 126ο όροφο ενος ουρανοξύστη. Οσο πέφτει προσπαθεί να ηρεμήσει λέγοντας "Μέχρι εδώ όλα παν καλα, μέχρι εδω ολα παν καλά..."

Με την ιστορία της ταίνιας "La haine" είχα ξεκινήσει το πόστ μου πέρσι για τα βιντεάκια της Αστυνομικής βίας που βγαίναν ένα σωρό τότε. Κλείνοντας το πόστ πέρσι τον Ιούνιο έλεγα:

"Σας δίνω την τελευταία σκηνή και πραγματικά ελπίζω να μην έχουμε την τύχη της Γαλλίας, αφού πολλοί στα επεισόδια των Χριστουγέννων του 2005 είδαν αυτήν την ταινία να γίνεται πραγματικότητα."

Νομίζω ότι χθες το βράδυ είχαμε στην Αθήνα το πρώτο city riot. Είμαστε πια περήφανοι να λέμε ότι δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες...

Πέρα από την πλάκα- ή την ειρωνεία στην προκειμένη- πιστεύω ότι ήταν εμφανές δια γυμνού οφθαλμού ότι η χώρα και ειδικά η πρωτεύουσα της θύμιζε μια χύτρα που έβραζε και η ασφάλεια δεν δούλευέ. Και χθές είχαμε την πρώτη έκρηξη -κατα διαβολική σύμπτωση την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη όπως 44 χρόνια πριν- σε ένα σκηνικό σκοτεινό που δεν νομίζω να διασαφηνιστεί αρκετά τις επόμενες μέρες όσο και να ηρεμήσουν τα πράγματα. Χωρίς να ξέρω τι έχει γίνει, νοιώθω σίγουρος για κάποια πράγματα.

Πρώτα από όλα τα παιδιά που τα γάμησαν την μάνα χθες και σήμερα δεν λειτουργούν βαση κανενός σχεδίου. Είναι παιδιά που έχουν μέσα τους οργή, απογοήτευση και πίκρα. Ζούσαν ένα ιδιόμορφο παιχνίδι με τον "Νόμο" ή το "Κράτος" ή το "Δημόσιο" και χθες ήταν η σταγόνα που έχυσε το ποτήρι. Σίγουρα το να καις το αυτοκίνητο του κοσμάκη δεν είναι σωστό αλλά από την άλλη ίσως το κάνεις έτσι γιατί νοίωθεις ότι σε έχουμε γραμμένο όλοι μας- σε αυτούς βάζω και εμένα μάζι. Ίσως νοιώθεις ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Ίσως....

Από την άλλη θα πέσουν όλοι οι αρμόδιοι και αναρμόδιοι, όλοι οι υπεύθυνοι- ανεύθυνοι που διοικούν αυτό το μόρφωμα που λέγεται "Ελληνική Πολιτεία" να φάνε τους μπάτσους. Αυτή η "Ελληνική Πολιτεία" που είναι φτιαγμένη στα μέτρα της πλειοψηφείας, δηλαδή για αυτούς που είναι στην απο μέσα, αυτούς που φοροδιαφεύγουν αλλά βγαίνουν με το παραμικρό να κράξουν τα πάντα, σε αυτούς τους δημόσιους λειτουργούς που έχουν πάθει εγκεφαλικό από την γραφειοκρατεία και αμμοροίδες από το καθισιό, από τον μέσο μαλάκα Έλληνα δηλαδή που πάτησε επί δικαίου και αδίκου και έγραψε στα αρχίδια του τον νόμο όποτε είχε την ευκαιρία και όποτε δεν είχε, παραπονιόταν για αυτούς που μπόρεσαν να το κάνουν.

Θα βγουν λοιπόν αυτοί και σαν άλλες Σαλώμες θα ζητήσουν το κεφάλι του Μπάτσου επί πινάκι. Και εν μέρει το παιδί αυτό που τράβηξε την σκανδάλη πρέπει να πληρώσει. Αν είναι καλά στα μυαλά του θα το θέλει και ο ίδιος. Θα θέλει την εξιλέωση. Αλλά είναι καλά? Είναι καλά όταν τον πέταξαν στα είκοσι χωρίς εκπάιδευση και χωρίς υποστήριξη να βγάλει το φίδι από την τρύπα? Μπορεί ένα εικοσάχρονο παιδάκι που του έχουν δώσει ένα πιστολάκι να μην το πάρει πάνω του? Μπορεί αυτό το παιδάκι να τα βγάλει πέρα μόνο του στους δρόμους μιας Αθήνας που η βία χτυπάει τίλτ? Δύσκολα τα πράγματα και γιαυτόν. Ένα ακόμα θύμα είναι και θα σκέφτεται μέχρι να πεθάνει ότι σκότωσε ένα παιδάκι 15χρόνων. Θα το σκέφτεται και μόνος του, όταν οι προβολείς θα σβήσουν- γιατί θα σβήσουν κάποτε- και θα μείνει μόνος με τον δαίμονα του όπως λέγαν και οι αρχαίοι. Κάποιος άλλος θα πάρει την θέση του, και η ιστορία θα συνεχίσει....

Το πρόβλημα μας αυτή την στιγμή όμως είναι αλλού. Είναι η αδιαφορία όλων. Το "Κράτος" δεν είναι ένας οργανισμός κατοχής κάποιων εξωγήινων ΕΛ. Όλοι εμείς κάνουμε το κράτος και επειδή το κράτος είναι σαν τα μούτρα μας, είναι σκατα. Εμείς σαν πολίτες πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε. Να ξυπνήσουμε από τον αποπνικτυκό μας εαυτούλη και να κοιτάξουμε πως θα συμμαζευτούμε και πως θα βγούμε από το αδιέξοδο όχι μιας εφήμερης οικονομικής κρίσης αλλά μιας πτώσης. Της πτώσης μιας κοινωνίας που με τον ωχαδερφισμό, τον ατομικισμό και την απληστεία πέφτει στο κενό. Σημασία δεν έχει η πτώση, όπως λέει και η ταινία, σημασία θα έχει η πρόσκρουση....

.....Ένα θύμα είναι και ο μπάτσος. Μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο αλλά είναι και αυτός ένα. Τα μεγαλύτερα θύματα όμως είναι οι γονείς του παιδιού, δεν θέλω να σκέφτομαι πως θα ήταν στην θέση τους...

Out of Service

To Μπλογκ κλείνει προσωρινά γιατί Stathis goes to Athens!
Περισσότερα από εβδομάδα!

Stay tuned!


Καλό Μήνα και Πολλά Φιλιά!!


P.S. Το παρακάτω κομμάτι αφιερωμένο
στην παλιοπαρέα που πρόκειται να δώ!!

12η αγωνιστική

1ο Ματς Θρασύβουλος - ΠΑΟΚ 1-2
Τίτλος : Απόδραση από τη Φυλή.

Μετά από ένα νωχελικό πρώτο ημίχρονο είδα ενα καλούτσικό δεύτερο με μια απίστευτη εξέλιξη στα τελευταία λεπτά που παραλίγο ο Δαλούκας να το τινάξει στον αέρα! Το σκορ άνοιξε ο Κονσε μετά από κλέξιμο του Μπακαγιόκο σε κόρνερ του Λάκη. Ισοφάρισε ο Άλβες με καταπληκτικό σούτ - η αλήθεια να λέγεται- αλλά αφού πήρε πάσα μετά από μανσέτα του Ρόκκα που προηγουμένως είχε ρίξει τον Σνάουτσερ. Ο Δαλούκας δίπλα ήταν αλλά ανεξήγητα είπε παίζεται. Επείτα απέβαλε τον Άλβες και τον Γκαρσία σε δύο κινήσεις που είναι αρκετά περίεργες. Ο Βασιλάκης τα εξηγεί εδώ. Εκεί που τα παόκια είχαν ήδη προετοιμαστεί για να καταλάβουν την Φυλή και σαν τον Αρχαίο Θρασύβουλο να τα βάλουν με τους Τριάντα Τυράνους της SuperLeague, ο Αθανασιάδης σαν απο μηχανής θεός μας λύτρωσε όχι στο παραπέντε αλλά στο συν 3!
Μπράβο ρε Αλάνι!

2ο Ματς Λάρισα Ηρακλής 2-0 Τίτλος : Ο Mr SuperLeague. Πηλαδάκη θα βγάλεις ανακοίνωση για το γκολ οφσάιντ! Βέβαια από την άλλη έτσι οπως παίζει η Γριά θα κερδίσει στα επόμενα γενέθλια για τα 200 χρόνια...

3ο Ματς ΠΑΟ - Αστερας 1-1 Τίτλος : Αν ήταν του Βελιγραδίου μπορεί και να νίκαγε, δυστυχώς ήταν της Τρίπολης

Δεν έχω να πω τίποτε πέρα από το ότι το περίμενα! Δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσει μέσα σε τρεις μέρες δυο φορές! Και αν έπαιζε με κανένα Εργοτέλη ή Πανιώνιο που είναι και πιο επιθετικογενής ομάδες θα έχανε κιόλας. Κέρδος ήταν ο Βαθμός...

4ο Ματς Άρης - Πανσερραικός 2-0 Τίτλος : Το γκολ μήπως ήταν οφσαιντ φίλε Αρειανέ?!

Ευτυχώς οι κυπελλούχοι 2007 (μέχρι το μεσημέρι της 16ης Μαϊου 2007) έβαλαν ένα γκολ - που παίζει για οφσαίντ και ένα δευτερο με τον Ρεγκέιρο και καθάρισαν το ματσάκι!
Απορία: Που πήγε ο Χρύσανθός?!


5ο Ματς Εργοτέλης - Ξάνθη 0-0 Τίτλος : Ορατότης μηδέν.
Δηλαδή δεν το είδα!



6ο Ματς : Λειβαδιά - ΑΕΚ 0-0 Τίτλος : Μπλάζιτς- ΑΕΚάκι 0-0

Απορία πότε θα αρχίσουν να βρίζουν τον Μπάγιεβιτς? Γιατι παίρνει ο Μπασινάς 800 χιλιάρικα? Ποια ομάδα θα νικήσει η ΑΕΚ εκτός έδρας? Απαντήσεις καλείται να δώσει ο Χαρδαβέλας...

7ο Ματς : Πανθραξ - ΟΦΗ 2-0 Τίτλος: Βήμα Παραμονής για τον Πανθρακικό ('άσχετα αν είναι μαζί με τον Άρη και πάνω από την ΑΕΚ) ;-) Δεν το είδα ούτε αυτό.



8ο Μάτς ΟΣΦΠ - Πανιώνιος 4-1 Τίτλος : Πετούσε αλλά τον βοήθησε και η σφυρίχτρα! Ο ρεφερής δεν έδωσε: 1. Πέναλτι στον Πανιώνιο στο 0-0 2. Το πρώτο γκολ - όπως και το τέταρτο) ήταν οφσαιντ 3. Απέβαλε άδικα τον Κιουμουρτζί.

Παρόλλα αυτά ο γαύρος άξιζε την νίκη. Οχι με 4-1 αλλά την άξιζε. Αυτές οι διαιτησίες την λερώνουν την νίκη του.

Απο την άλλη... που είναι όλα αυτά τα ντεμέκ αντικειμενικά ΜΜΕ που όταν ο Πανιώνιος δεν πήρε εξίσου καθαρό πέναλτι στην Τούμπα βγαίναν και κραύγαζαν για τον Γκαγκάτση και τον ΠΑΟΚ?! Μούγκα στη Στρούγκα? Ουστ ρε!

Never missed a beat

Τώρα τελευταία έχω ξεσηκώσει όλη την ναφθαλίνη όποτε σας βάζω μουσική. Έτσι είπα σήμερα να βάλω ένα τραγούδι που πραγματικά με ξεσηκωνει και δεν έχει περάσει σχεδόν ούτε ένας χρόνος από τότε που βγήκε!! Απίστευτο για τα γούστα μου! Kaizer Chiefs λοιπόν και Never missed a beat!

Και όλα αυτά λίγο πριν το ρολόι δείξει σουκού! Βέβαια η αλήθεια είναι ότι το βιολογικό μου ρολόι χτύπησε σουκου από την Τετάρτη μη σου πω την Δευτέρα αλλά τέλος πάντων!

Πολλά Φιλιά

Μάνα Ινδία

Είσαι ένας έρμος Ευρωπαίος, Αμερικάνος, Ιάπωνας δεν έχει σημασία. Είπες μια φορά μέσα στην "κρίση" να ξοδέψεις τα μπονους σου και να πας ένα ταξιδάκι στην Ινδία. Υπολόγισες όμως χωρίς τον ξενοδόχο.

Πονάς το περιβάλλον, κάνεις ανακύκλωση, δίνεις λεφτά και στην Greenpeace, ενδιαφέρεσαι για τον φτωχό κοσμάκη, δεν θες να εκμεταλλεύεσαι τον αδύνατο, μιλάς συνεχώς με στόμφο κατά της Αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ.

Αλλά ... πάντα υπάρχει ένα αλλά.

Καταναλώνεις σαν τρελός, άντε να αγοράζεις και τάχα οικολογικά προϊόντα. Πετάς στα σκουπίδια το 1/4 από τα τρόφιμα που αγοράζεις κάθε Παρασκευή από το Carrefour, το ASDA, το Lidl,το WalMart ή τον Γαλαξία. Δεν εκμεταλεύσαι τον φτωχό κοσμάκη αλλά δεν καταδέχεσαι να καθήσεις δίπλα στον αλβανό. Δεν εκμεταλεύσαι τον φτωχό κοσμάκη αλλά γουστάρεις τον σεξοτουρισμό σε κάτι στέκια σαν την Ταϋλάνδη. Δεν εκμεταλεύσαι τον κοσμάκη αλλά πηγαίνεις σε χώρες σαν την Τουρκία ή την Αλγερία και φέρεσαι σαν τον Ωνάση στο Σκορπιό.

Και κάποια στιγμή βρίσκεται ένας καημένος όπως οι ισλαμιστές αυτή την φορά - πιστοί στο ραντεβού τους τα τελευταία δέκα χρόνια- και αποφασίζει να πάρει την θέση του ξενοδόχου και μέσα στην τρελή τσατίλα του, να τα γαμήσει όλα.

Παλιότερα ήταν οι Παλαιστίνοι, οι Μάο Μάο, οι Κινέζοι μπόξερς και άλλοι πολλοί. Στο μέλλον ποιος ξέρει..

Ποιος φταίει, ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης δεν είναι τόσο εύκολο να το διακρίνεις.

Υπόμνημα

Προς τους εν Χριστώ αδερφούς Εφραίμ και Αρσένιο

1 Τότε ο Ιησούς ελάλησε τοίς όχλοις και τοίς μαθηταίς αυτού 2 λέγων· Επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσι. 4 δεσμεύουσιν γάρ φορτία βαρέα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τώ δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά. 5 πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοίς ανθρώποις, πλατύνουσι γάρ τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών, 6 φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοίς δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς 7 και τους ασπασμούς εν ταίς αγοραίς και καλείσθαι υπό των ανθρώπων, ραββί ραββί. 8 υμείς δε μη κληθήτε ραββί· είς γάρ υμών εστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστε. 9 και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γής· είς γάρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοίς ουρανοίς.

10 μηδέ κληθήτε καθηγηταί· είς γάρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός. 11 ο δε μείζων υμών έσται υμών διάκονος. 12 όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται. 13 Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· διά τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. 14 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γάρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν. 15 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών. 16 Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· ός αν ομόση εν τώ ναώ, ουδέν εστιν, ός δ' αν ομόση εν τώ χρυσώ τού ναού οφείλει. 17 μωροί και τυφλοί! τις γάρ μείζων εστίν, ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; 18 και· ός αν ομόση εν τώ θυσιαστηρίω, ουδέν εστιν, ός δ' αν ομόση εν τώ δώρω τώ επάνω αυτού, οφείλει. 19 μωροί και τυφλοί! τι γάρ μείζον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον;

Κεφάλαιο Κγ΄
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

13 Καί εγγύς ήν το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς. 14 και εύρεν εν τώ ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς και τους κερματιστάς καθημένους, 15 και ποιήσας φραγέλλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ τού ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεεν το κέρμα και τας τραπέζας ανέτρεψε, 16 και τοίς τας περιστεράς πωλούσιν είπεν· Άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον τού πατρός μου οίκον εμπορίου. 17 Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, Ο ζήλος τού οίκου σου καταφάγεταί με. 18 απεκρίθησαν ούν οι Ιουδαίοι και είπον αυτώ· Τί σημείον δεικνύεις ημίν, ότι ταύτα ποιείς; 19 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς· Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν.

Κεφάλαιο β
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

ΠΑΟΚ ΛΑΡΙΣΑ 1-0: Ο χειρότερος ΠΑΟΚ πήρε το τρίποντο!

Νομίζω ο τίτλος τα λέει όλα! Όπως και πέρσι έτσι και φέτος νικήσαμε την Λάρισα με την ψυχή στο στόμα! Η Λάρισα μπορώ να πω ήταν καλύτερη αν και η μόνη ευκαιρία που ουσιαστικά μπορούσε να βάλει γκολ ήταν στο 3' λεπτο με το σουτ του Σαρμιέντο που έβγαλε εντυπωσιακά ο Χαλκιάς! Πιστεύω ότι δικαιούταν το Χ αλλά ποιος είπε ότι το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο?!

Εμείς παίξαμε το χειρότερο μας παιχνίδι! Όχι μόνο αυτό αλλά τραυματίστηκε και ο Μουσλι και έχουμε μεγάλο πρόβλημα! Καλύτερος όλων μακράν ο Βερόν αλλά και ο Μπακαγιόκο που του βγάζουμε το καπέλο παρά τις γκρίνιες που είχαν ακουστεί το καλοκαίρι! Στη μια φάση που έπρεπε "πυροβόλησε εξ'επαφής" και σκότωσε το βυσσινί αλογάκι! Και κάπως έτσι αυτό το σουκου νικήσαμε την Λάρισα σε μπασκετ και ποδόσφαιρο.

Το μόνο που έχω να πω από τα παραθλητικά είναι το σύνθημα που ακούστηκε στο τέλος..

ΠΑΟΚ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΠΑΜΠΛΟ ΤΟΝ ΓΚΑΡΣΙΑ!

For those about to rock...

.. we salute you, λέει η αγριοφωνάρα του Brian Johnson και σιγοντάρει με την κιθάρα του ο Angus Young φορώντας τα φετιχ κοντά του παντελονάκια!! Αυτό το τραγούδι των AC/DC μου ήρθε στο μυαλό όταν είδα τις προάλλες στα δισκοπωλεία το νέο τους CD. Και μου έδωσε την πάσα για να σας κάνω ένα ποστ γεμάτο εκρηκτική μουσική, κάτι ανάμεσα σε χαρντ ροκ και χέβι μέταλ, που νομίζω πολλά αγοράκια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ακούν μια περίοδο στη ζωή τους! Και για μερικούς από αυτούς η περίοδος κρατάει μέχρι να πεθάνουν όπως και για άλλους κρατάει ελάχιστα και αλλάζουν τον Ντίο και τον Ντέηβιντ Κοβερντέιλ με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο ή και τον Βασίλη Τερλέγκα, από το χέβι μέταλ στο βαρύ σκυλάδικο δεν είναι και τόσο μεγάλη η απόσταση!

Εγώ νομίζω ανήκω σε μια μεσαία κατηγορία. Δεν μπορώ να πω ότι αφήνω μακρύ μαλλί -αν και αυτή την περίοδο κόντεψα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!- ούτε και περιμένω πως και πως να αγοράσω το chinese democracy των Guns 'n'Roses.

Για μένα όπως και για πολλούς εκεί έξω, αυτά τα τραγούδια μου φέρνουν ένα γλυκό χαμόγελο όποτε θα τύχει να τα ακούσω και θα με πάνε σε εκείνη την εποχή τέλη του ογδόντα και αρχές του ενενήντα, μεταξύ γυμνασίου και λυκείου, όπου έψαχνα να αγοράσω βινύλια με την απίστευτη περσόνα του Ντι Σναιντερ και των Twisted Sister!



Η σχεδόν μια δεκαετία πριν διαβάσω τον άρχοντα των δακτυλιδιών άκουγα με μεγάλη ευχαρίστηση τραγούδια των Manowar που μιλούσαν για ύμνους της μάχης και διάφορες άλλες ξεχασμένες συνήθειες των Κελτών ή των Βικινγκ ή οποιοδήποτε βαρβαρικών φύλων του Βορρά που όπως φαίνεται βρίσκουν ακόμα και σήμερα πάρα πολλούς οπαδούς στο youtube!



Πάντως η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σήμερα θυμάμαι απ'έξω τα λόγια αυτής της μπαλάντας! Και θυμάμαι και τα λόγια του επόμενου τραγουδιού που το θυμήθηκα βλεποντας τους Πειρατές της Καραιβικής!



Μη ρωτήσετε τι δουλειά έχουν οι Γερμανοί Running Wild με το μεγίστο πειρατικό λιμάνι της Τζεμεικα αλλά πάντως το σπιντ μέταλ που παίζουν είναι γρήγορο και αδυσώπητο! Προσέξτε παρακαλώ και την ενδυματολογική τους παρέμβαση που θυμίζει λίγο από τους Χουλίγκανς και τον Πετρόχειλο!

Πέρα από την πλάκα όμως, ο πρώτος δίσκος - ή μάλλον κασέτα - που αγόρασα για 1.500 δραχμές νομίζω, ήταν κάποια στιγμή το 1988 το Appetite for Destruction των Guns'n'Roses. Μου φαίνεται ακόμα απίστευτο ότι τραγούδια σαν το welcome to the Jungle είναι ήδη 20 χρόνων.

Ίσως είναι από τα λίγα τραγούδια που ο τόσο βρώμικα πραγματικός τους ήχος θα μπορούσε να τα κάνει να έχουν κυκλοφορήσει μόλις χθες ή ακόμα και αύριο. Με αυτό σας αφήνω να ευχηθείτε στον εαυτό σας Thank god it's Friday. Έγω θα βάλω τσίτα τα γκάζια και θα κάνω σαν να είμαι πάλι 15 χρόνων! Μόνο που αυτή την φορά θα βάλω τα ακουστικά μου γιατί είπαμε το μωρό κοιμάται ;-)!!!



Φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!

Angel..

Το αφιερώνω στη Χρυσάνθη και τον Γιώργο (ΑΚΑ Geokalp) που χθες το μεσημέρι αγκάλιασαν επιτέλους τον άγγελό τους!

Να σας ζήσει παιδιά!

"Φοβάμαι": Αφιερωμένο στα παιδιά του Νοέμβρη του 1973

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

"Δώστε τη χούντα στο λαό".

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλείναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και "απόψεις".

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Το παραπάνω ποίημα το δημοσίευσε στην Αυγή ο Μ. Αναγνωστάκης το 1983, σαν φόρο τιμής για τα δέκα χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου. 25 χρόνια μετά διαβάζοντας το -πάλι στην Αυγή- παραμένει επίκαιρο και καυστικό.

Χάσαμε

Μετά από 10 παιγνίδια χάσαμε δίκαια στο Καραισκάκη με 2-0. Το παιχνίδι ήταν ένα ντέρμπι με πολύ πάθος αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαμε! Πριν από το παιχνίδι όλα τα αποτελέσματα ήταν αυτά που μας βόλευαν αλλά δεν καταφέραμε να πάρουμε ούτε ένα βαθμό - θα ήταν πραγματικά δώρο θεού αν φεύγαμε με τον βαθμό της ισοπαλίας από το ματς.

Ξεκινήσαμε το παιχνίδι πολύ καλά και κρατήσαμε το κέντρο για περίπου 35 λεπτά. Μάλιστα κάναμε και την πρώτη καλή ευκαιρία του αγώνα με τον Μπακαγιόκο που απόκρουσε ο Πάτσα στην γραμμή. Εκεί κάπου δύο πράγματα μας βγάλαν έξω από την αυτοσυγκέντρωση μας. Πρώτα ο τσαμπουκάς και η μπουνιά του Γκαρσία που ακόμη και αν τον χτύπησε ο Ντιογο στα δόντια δεν δικαιολογείται να τον χτυπήσει έτσι! Βέβαια είχα να δώ τέτοιον τσαμπουκά στην ομάδα από την εποχή του Λεοντιάδη και των θρυλικών καυγάδων του με τον Μητρόπουλο. Αυτό όμως μας κόστισε όπως δείχνουν τα πράγματα.

Το άλλο γεγονός ήταν ο Τζόλε που ξέφυγε τρεις φορές από τον Αραμπατζή. Στην τρίτη και φαρμακερή ο Πατσατζόγλου- ολομόναχος - δεν δυσκολεύτηκε να ανοίξει το σκορ στο τελευταίο λεπτο των καθυστερήσεων. Απογοήτευση....

Στο δευτερο ημίχρονο μπήκαμε νωθρά στην αρχή αλλά καταφέραμε με καλή κυκλοφορία να πιέσουμε τον Ολυμπιακό αν και τον αφήσαμε να βγει σε πολύ επικίνδυνες αντεπιθέσεις που ευτυχώς για μας πέρασαν και έφυγαν. Στο 73' ο Μουσλί (δες την εικόνα από τη goalnews που σου έχω) έχασε την μεγάλη μας ευκαιρία για ισοφάριση και κάπου εκεί τελείωσε για μας το παιχνίδι. Το γκολ του Ντιόγο -ο Ολυμπιακός έψαχνε το γκολ που φαινόταν ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει- απλά διέλυσε τις όποιες ελπίδες είχαμε.

Στην αρχή της χρονιάς δεν περίμενες να νικήσεις στο Καραισκάκη. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα απογοητευτήκαμε όμως το χειρότερο - γιατί ενός κακού μύρια έπονται- είναι οι τραυματισμοί Ιβιτς και Κοντρέρας αλλά και η επαπειλούμενη τιμωρία του Γκαρσία που τον βλέπω να ξαναπαίζει τα Χριστούγεννα.

Γιατί χάσαμε?
Νομίζω ότι πασιφανές είναι ότι δεν έχουμε βοήθεια από τον πάγκο, ο Σάντος έπρεπε να βγάλει τον Γκαρσία στο ημίχρονο- ήταν ολοφάνερο ότι θα έπαιρνε κόκκινη- και να περάσει τον Μπαλάφα και να γυρίσει το σύστημα σε 4-4-2. Δεν το έκανε. Αντίθετα ο Λάκης αλλά και ο πιτσιρικάς Αθανασιάδης δεν μπόρεσαν αν σταθούν στο ματς. Ο Ολυμπιακός μετά το 35' πήρε τον έλεγχο του παιχνιδιού- χωρίς να πάρει τον άξονα αλλά παίζοντας από τα πλάγια- και ουσιαστικά μας έκλεισε.

Ο Κάκος νομίζω έπαιξε καλά αν εξαιρεσείς το χέρι του Ντιόγο, ένα οφσαίντ σε εμάς που δεν έδωσε αλλά και το ότι χαρίστηκε στον Μαλεζά που μπορούσε να του δείξει και δεύτερη κίτρινη.

Τώρα θα φανεί αν η ομάδα πέρασε τις παιδικές ασθένειες της Τούμπας. Παιδικές αρρώστιες όπως η γκρίνια και η έλλειψή μέτρου που πάει τον ενθουσιασμό του Παοκτσή από το ζενίθ στο ναδίρ. Είδωμεν στο ματς με την Λάρισα ..

O Ήλιος του Χειμώνα και η μελαγχολία της πόλης

Ο "Ήλιος του Χειμώνα με μελαγχολεί" λέγαν οι Πύξ-Λαξ πριν από 15 χρόνια. Νομίζω ότι αυτές τις μέρες μπορεί - κυρίως λόγω της θερμοκρασίας- ο Χειμώνας να φαίνεται μίλια μακριά αλλά στην ατμόσφαιρά της πόλης υπάρχει μια περίεργη - σχεδόν μελαγχολική - αίσθηση. Ίσως φταίει αυτή η προαιώνια υγρασία και αυτή η θαμπή ατμόσφαιρα που περιβάλλει την πόλη. Ειδικά τα πρωινά που η ομίχλη ξαναζωντανεύει σκηνές από ταινίες του Αγγελόπουλου να παίζονται από τη μία άκρη της πόλης μέχρι την άλλη.Μια απόκοσμη ομίχλη που σου δίνει την εντύπωση ότι όλη η Σαλονίκη έχει φύγει και είναι ένα καράβι που μόλις ξεκίνησε στο άγνωστο.

Μπορεί όμως και αυτή η μελαγχολική αίσθηση να οφείλεται και στο ερχόμενο φεστιβάλ κινηματόγραφου που θα ανοίξει για 49η φορά τις πύλες του και θα γεμίσει η Τσιμισκή και η Αριστοτέλους με "χαμουτζιδες" και όχι μόνο, που θα αναζητούν λίγη από την -και καλά - "ερωτική ατμόσφαιρα" της ντεμέκ "νύφης του Θερμαϊκού." Μόνο νύφη δεν είναι η Σαλονίκη, περισσότερο σε γερασμένη χήρα, φέρνει που καθησμένη σε μια γωνιά της παραλίας θυμάται τι έζησε σε βυζαντινά ανάκτορα και οθωμανικά σεράγια.

Τρεις φορές παραβιάζεται η παραδοσιακή και παροιμιώδης νωχελικότητα της πόλης από ευσεβείς και ασεβείς ξένους όλων των λογιών. Η πρώτη είναι το Σεπτέμβρη, απομεινάρι της εμποροπανήγυρης του Αϊ Δημήτρη. έλεγα γιαυτήν πριν κανα δίμηνο. Αυτή είναι η στιγμή που όλοι οι μικρομεσαίοι θα εφορμήσουν στην πόλη κυρίως από την ενδόχωρα μαζί με την εκάστωτε άρχουσα πολιτική τάξη.

Η δεύτερη - δύο μήνες μετά- είναι το φεστιβάλ που η πλειοψηφία των επισκεπτών είναι ντεμέκ κουλτουριάρηδες που έρχονται κυρίως για να ντερλικώσουν, ικανοποιώντας όχι την πνευματική τους όρεξη αλλά την πραγματική.

Και από την άλλη διαβάζεις τα αφιερώματα στην Σαλονίκη, στα αθηναϊκά έντυπα- κάτι σαν τα ρεπορτάζ που κάνουν τώρα για τον ΠΑΟΚ, που ήσασταν ρε όταν πονούσαν τα μάτια μας?! Ρεπορτάζ και οδηγοί για μια πόλη που δεν αναγνωρίζεις. Για μια πόλη που δεν υπάρχει.

Η τρίτη επέλαση των "βαρβάρων" είναι η πιο λαϊκή αλλά ταυτόχρονα και η πιο ορίτζιναλ από όλες. Κάθε Φεβρουάριο στην Αγρότικα, η Σαλονίκη γεμίζει από αγρότες από κάθε γωνιά της πατρίδας μας, από τον Έβρο ως την Κρήτη. Μια αγροτιά που αφού δει τα Τζον Ντιρ και τα Φεργκιουσον θα παει να σκορπίσει τις βρυξελιώτικες επιχορηγήσεις του βάμβακος, της ελιάς ή των ροδακίνων στα στριπτιτζαδικά και σε λοιπές επιχειρήσεις στα πέριξ της πλατείας Βαρδαρίου για να ικανοποιήσει τα σεξουαλικά απωθημένα της.

Μέσα σε αυτές τις τρεις εισβολές ζει η πόλη το χειμώνα της, περιμένοντας μια άνοιξη που δεν έρχεται συνήθως.

Ψάχνοντας το Γιατί - και ακούγοντας να το τραγουδάν οι Πυξ Λαξ από το δίσκο που προανάφερα - σας αφήνω. Καλό Σαββατοκύριακο.

Ο Τατούλης και οι κρίσεις...

Και εκεί που στο μικρό γαλατικό μας χωριό ήμασταν βυθισμένοι στην Ομπαμα-μάνια η οποία κυριάρχησε του πανικού για την παγκόσμια κρίση και υποχωρούσε μπροστά στις κασσάνδρες που μιλούσαν για τον "υπερεβραίο" προσωπάρχη του και άλλες ιστορίες, μας προέκυψε ο Τατούλης....

Ο οποίος Τατούλης βγήκε και είπε διάφορα. Είπε " ο πρωθυπουργός κινδυνεύει να χαρακτηριστεί όχι ανίκανος, αλλά συνένοχος. (Να συμπληρώσω σύντροφε Τατούλη αυτο που ακούστηκε για το δεξί χέρι - Ρουσόπουλος φερ'ειπείν-) .... Αν νοιώθει όμηρος, υπάρχουν δυνάμεις να τον απελευθερώσουν. (Ta ΕΚΑΜ εννοεί?)...οχι στο ισοπεδωτικό δίλημμα «Καραμανλής ή Χάος». (μίλησε ο Πράκτορας του Χάους μάλλον... ) ...Η Ν.Δ. διέψευσε τις ελπίδες των Ελλήνων. (Από το σύστημα ΠΑΣΟΚ στο σύστημα των Κουμπάρων) ...Η εσωστρέφεια δεν τελειώνει με εντολές (δοκιμάσατε το ...---... ή το escape?)."

Σαν άλλος πιστολέρο έριξε πέντε σφαίρες και ίσως να κράτησε την τελευταία για το τέλος ποιος ξέρει.... Να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ μαζί του. Είναι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Άλλωστε ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από τα γραπτά του Μάο κάποια στιγμή στην δεκαετία του 1970 και κατέληξε να τον διαγράφει ο Καραμανλής έχει πολλά να πει δεν νομίζετε?

Υπάρχουν αυτοί που συνδέουν την επιλογή Τατούλη είτε με τους Φιλεύθερους είτε με τον .. Ομπάμα.. Ποιος ξέρει? Μπορεί να φταίει και η πανσέληνος της ερχόμενης Πέμπτης! Ίσως να έχει σημασία, ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι η Νέα Δημοκρατία βουτάει σε νέα βάθη στην απύθμενη πολιτική κρίση που ξεκίνησε στην ΔΕΘ με τον Βουλγαράκη.

Και ο Κωστάκης μπορεί να έχει πάθει και νευρική κρίση..Έτσι είναι αυτά Κωστάκη μου.. όταν προκαλείς τους θεούς νομίζοντας ότι θα είσαι επ'άπειρόν πρωθυπουργός, προκαλείς την ύβρι σου και οι θεοί ακόμα και τον ΓΑΠ μπορεί να κάνουν χαλίφη για να στην φέρουν!

Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο για σένα. Βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι ο Τατούλης έχει δίκιο. Κέρδισες το 2004 με το περίφημο "ηθικό πλεονέκτημα" και μέσα σε 4 χρόνια και εξη, επτά μήνες το έχασες μαζί με τους κουμπάρους. Απέδειξες ότι οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η ρεμούλα μένει.. Μπροστά σου μέχρι και ο Βγενό αρχίζει να μοιάζει με Σίλβιο -πάλι καλά που ο βάζελος δεν φέρνει σε Μίλαν να λέμε!

Νομίζω Κωστάκη τώρα είναι μια ευκαιρία μεγαλη για σένα! Εφτασε η στιγμή στην οποία μπορείς να παραιτηθείς από όλα και να βγεις στην σύνταξη και να ησυχάσουμε και εμείς και εσύ. Γιατι μέσα στην όλη ανακατωσούρα κανείς δεν βρίσκεται να σου πει ότι την μεγαλύτερη μαλακία την έκανες με την οικονομική πολιτική με την οποία ανακοίνωσες πομπωδώς ότι θα αντιμετωπίσεις την οικονομική κρίση. Ενώ όλη η Ευρώπη ανακοινώνει τρία πράγματα :
α. Φοροαπαλαγες για την μεσαία τάξη
β. Πίεση για φθηνότερο χρήμα στους τραπεζίτες κα ικρατικό έλεγχο, και
γ. Παχυλό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων,

Εσυ με τον μάγο τον Αλογοσκούφη κάνεις ακριβώς το αντίθετο και συνεχίζεις τα μέτρα που ο μακαρίτης Κούλιτζ έβαλε για να αντιμετωπίσει την οικονομική ύφεση του 1929. Τα μέτρα που την χειροτέρευσαν. Γιατί παρά τα ΑΡΔ που φωνάζουν Κρίση - όπως ο Πέτρος φώναζε Λύκος- η κρίση, η πραγματική κρίση δεν ήρθε ακόμα. Όταν έρθει τότε θα καταλάβουμε ότι τσάμπα γκρινιάζαμε και μιζεριάζαμε από την εποχή της λιτότητας του Σημίτη. Τα δύσκολα είναι μπροστα δυστυχώς...

Στην κορυφή

Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος είδαμε ένα πολύ θεαματικό και πολύ ανοιχτό παιχνίδι στην Τούμπα με τον Πανιώνιο που μπορώ να πω μετα βεβαιότητας ότι ήταν η καλύτερα ομάδα - τουλάχιστον επιθετικά- που αντιμετωπίσαμε φέτος. Παίκτες σαν τον Ρεκόμπα και τον Εστογιάνωφ είναι τα πετράδια του στέμματος του Ελληνικού ταπεινού πρωταθλήματος! Δεν είναι πολλές οι στιγμές που η Τούμπα χειροκροτάει έναν αντίπαλο παίκτη. Εδώ μέχρι και τον Μαραντόνα γιουχάραμε!

Το παιχνίδι ξεκίνησε τόσο δυνατά ώστε μέχρι το 25', είχε χάσει μια ευκαιρία ο Πανιώνιος με Ρεκόμπα, μια εμείς με Μπακαγιόκο και είχαν ζητήσει και οι δύο ομάδες πέναλτι, ο Πανιώνιος σε μαρκάρισμά του Βερόν και εμείς με δύο διαδοχικές ανατροπές στον Μουσλίμοβιτς. Νομιζώ ότι μπορούσε να δώσει και τα δύο αλλά ο Παμπορίδης είχε άλλη άποψη.

Ο Πανιώνιος έχασε ουσιαστικά την ευκαιρία να φύγει με έναν ή δυο βαθμούς στην φάση του 28' όταν ο Χαλκιάς έβγαλε το τετ - α- τετ του Εστογιάνωφ και κράτησε το μηδέν στην άμυνα! Εκεί κάπου τελειώσε νομίζω και το παιχνίδι του Πανιώνιου που δεν μπόρεσε να απειλήσει. Στο 33' ο Μάκος συγκρούστηκε με τον Κονσεισάο στην περιοχή και ο Παμπορίδης (που χθες ήταν εκνευριστικότατος και τα έκανε θάλασσα) έδειξε πέναλτι. Το πέναλτι ήταν και δεν ήταν, αλλά νομίζω ότι δινόταν. Ο Μάκος φαίνεται να βγάζει από την πορεία τον Σέρτζιο και ο τελευταίος βουτάει και λίγο θεαματικά με αποτέλεσμα το πέναλτι που έκανε γκολ ο Ιβιτς - ο οποίος χθες ήταν λίγο πάνω από την μετριότητα που έδειξε μέχρι τώρα.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Σάντος έκανε μια πολύ μεγάλη κίνηση, βγάζοντας τον Λάκη και περνόντας στο κέντρο τον Γκαρσία στην θέση του Ιβιτς, ο οποίος μπήκε μπροστά και ο Μπακαγιόκο στα πλάγια. Πήραμε έτσι το κέντρο και κάναμε πάρα πολλές ευκαιρίες με αποκορύφωμα το τετ α τετ του Κονσεισάο και την κεφαλιά του Μούσλι. Το δεύτερο γκολ που αξίζαμε ήρθε στις καθυστερήσεις από τον Μουσλίμοβιτς που ανέβηκε στο δεύτερο.



Καλύτεροι από μας οι Μπακαγιόκο, Σέρτζιο και Γκαρσία που έδειξε ότι μπορεί να μην έχει φυσική κατάσταση αλλά κρατάει το κέντρο μόνος του! Νομίζω ότι αν κατεβούμε στο Καραισκάκη με την ενδεκάδα του τελευταίου ημίωρου θα πάρουμε θετικό αποτέλεσμα.

Είναι Κυριακή πρωί, είμαστε στην κορυφή και θα κάτσουμε να απολαύσουμε το ντέρμπι των αιωνίων! Αυτή είναι η πεμπτουσία της μπάλας!

The weekend has started..

Παρασκευή πρωί και ένα ενδιαφέρον θέμα που μου τριβελίζει το μυαλό σε μια Θεσσαλονίκη, βουτηγμένη στην κλασικά απόκοσμη ομίχλη της, είναι το τι θα κάνω το Σαββατοκύριακό που έρχεται και ο θείος της κόρης μου, ο αδερφός μου δηλαδής!

Βέβαια το σημερινό απόγευμα είναι αφιερωμένο στα πάσης φύσεως ψώνια στα πέριξ του Cosmos, γιατί μπορεί να μην ψηφίσαμε για να εκλέξουμε τον Ομπάμα, αλλά έχουμε αμερικανοποιηθεί πλήρως και τα Malls μας έχουν φάει. Βέβαια από την άλλη να πούμε και του στραβού το δίκιο, αν έχεις μωρό στο καροτσάκι σου προσφέρουν αρκέτες ανέσεις (δωμάτιο για θηλασμό και άλλαγμα, εύκολο πάρκινγκ, οχι αυτοκίνητα να τρέχουν σαν τρελά αλλά και ουτε πεζοδρόμια γεμάτα τρύπες και σπασμένες πλάκες).

Saturday night is alright for fighting λέει ο Σερ Elton John οπότε λέω να αρχίσουμε με Τούμπα Σταντιουμ και ΠΑΟΚ vs Ρεκόμπα εντ κομπανι. Ελπίζοντας ότι ο Ινδιάνος μας θα σταματήσει τον Κινέζο και θα πάρουμε εύκολα ή δύσκολα το ματς, νομίζω ότι μετά θα πρέπει να υλοποιήσω την υπόσχεσή μου στο αδερφάκι και να δούμε μια ταινία στο σινεμά- μετά από πάρα πολλούς μήνες! Και νομίζω είναι ευκαιρία να δούμε τον νέον μαι νειμ ιζ Μποντ, Τζειμς Μποντ παρόλλο που αυτή η cheesie ατάκα για πρώτη φορά δεν θα ακουστεί σε αυτή την ταινία!



Εν τω μεταξύ και ενώ στην πόλη έπαιξε χθες, η πιτσιρίκα η Μόνικα -όχι του Τσάντλερ, ήη άλλη η Αθηναία- με το ταλέντο της και το υπέροχο Over the Hills ...

...Σήμερα παίζει μια άλλη πανέμορφη η ξανθιά κέλτικη βασίλισσα της νέο-ντίσκο Roisin Murphy(ex Moloko)



...που θα μας τραγουδήσει το Sing it back to me, το βραδάκι στην Βίλκα, όσοι πιστοί προσέλθετε! Σας το αφιερώνω για το σαββατοκυριακο!

Φιλιά σε όλους

In Barack we trust...

Άνοιξαν σήμερα στην - αλήστου μνήμης- "Γη της Επαγγελίας" οι κάλπες. Ανοίξανε μέσα σε εικόνες από τέντες και ανθρώπους που χάσανε τις οικονομίες αλλά και σε μία επαρμένη υποψήφια αντιπρόεδρο που μπροστά της ακόμα και αυτός ο στούρνος ο Μπουσάκος μοιάζει με προσκοπάκι.

Αν δεν ήταν η ήττα του Κέρι το 2004, που όλα τα ΜΜΕ στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού παρουσίαζαν σαν σίγουρη, δεν θα είχα τις επιφυλάξεις μου για τον Μαύρο Πρόεδρο. Τώρα τις έχω. Ελπίζω όπως σχεδόν όλοι στην Ευρώπη να βγει, αλλά έχω τις μικρές μου αμφιβολίες. Ειδικά μετά την γνωριμία μου με κάτι ξεχασμένα ξαδέρφια της πεθεράς μου, που επισκέφτηκαν την χώρα πριν από κανένα μήνα σε μια αρμένικη βίζιτα, σαν μια αντεστραμμένη βέρσιον της "θείας από το Σικάγο". Όποτε η πεθερά μου έλεγε για τον Μπάρακ, αυτοί αντέτεινάν "Μπατ Σενεατορ Τζον Μακ Κειν δις εντ Σενεατορ ΜακΚειν δατ". Είναι από το Σαιν Λουις του Μιζούρι και απο ότι διαβάζω είναι μια από τις πολιτείες που θα κρίνουν το αποτέλεσμα.

Πάλι καλά βρέθηκε και αυτό το καναδάκί να γελοιοποιήσει την Πειλιν και να γελάσουμε και εμείς..



Πάντως εύχομαι να νικήσει ο Μαύρος, να βρεθεί κανας Τζακ Μπάουερ να τον προστατεύσει για να μην τον φάνε όπως στο 24. Γιατί παρόλη την συμπάθεια που έδειξε όλος ο κόσμος την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου - με αποκορύφωμα τα πρωτοσέλιδα τύπου "We are all Americans" -μέσα σε χρόνο dt η Αμερική έγινε κυριολεκτικά ο φόβος και ο τρόμος του πλανήτη.

Ελπίζω ο Μπαρακ να μην είναι μόνο μια φούσκα των ΜΜΕ και να σταθεί έστω στο μισό των προσδοκιών που έχουν τόσοι από αυτόν. Είπαμε In Barack we trust..

Δώρο στον Ηρακλή

Δωράκι στο Καυταντζόγλειο αφήσαμε σήμερα το βράδυ. Απο ένα -σωστό- πέναλτι στο 4' με μεγάλο λάθος του Κοντρέρας, το πρώτο του φάουλ μετά από 500 λεπτα συμμετοχής, ο Ηρακλής μπηκε μπροστα στο σκορ. Εκει και για ενα 20λεπτο η ομάδα αποδιοργανώθηκε και προς στιγμήν είδα τον περσινό εφιάλτη να ξαναζωντανεύει. Ευτυχώς όμως η ομάδα έδειξε χαρακτήρα. Ισσορόπισε το παιχνίδι και προσπάθησε να φτάσει στην ισοφάριση. Το έκανε με τον Μπακαγιόκο αλλά τα κοράκια μας το στέρησαν, όπως και το πέναλτι στο Μουσλίμοβιτς στο δεύτερο ημίχρονο αλλά και πολλά ανάποδα σφυρίγματα.

Μεγάλο παιχνίδι από τον Σέρτζιο που ήταν και ο δημιουργός του γκολ του Μαλεζά, αλλά και μεγάλος ηγέτης! Ο Μαλεζάκος έβαλε παλικαρίσιο γκολ και αξίζει την θέση του βασικού. Ο Ιβιτς και ο Κωνσταντινίδης ήταν απο τους χειρότερους. Ο Μουσλίμοβιτς έπαιξε καλά -πολλές κούρσες σαν εξτρεμ προσπαθωντας να μπαλώσει την ανυπαρξία του Σβούρα-αλλά μας τα χάλασε στην τελευταία φάση που αν είχε πασάρει στον Ιβιτς θα είχαμε φύγει με το τρίποντο...

Δεν πειράζει πάντως, είμαστε αήττητοι μετά από 8 αγωνιστικές και σήμερα μπορεί να αφήσαμε 2 πόντους στο "γηροκομείο" αλλά ειμαι πολύ ευχαριστημένος από την εμφάνιση της ομάδας μου. Συγχαρητήρια παιδιά.

Στον Ηρακλή που συμπαθώ έχω να πω ότι με θλίβει το γεγονός ότι με την διαιτησία να τον ευνοεί, στην έδρα του, με γκολ δώρο από τα αποδυτηρια και δεν απείλησε σχεδόν καθόλου. Μετά από 8 ματς χωρίς νίκη τα πράγματα είναι πολύ μα πολύ δύσκολα. Μακάρι να μην πέσει. Μπράβο στον Τάσο Κατσιαμπή που ήταν από τους καλύτερους της "γριας" και του αγώνα. Αυτον τον παίκτη γιατί τον δώσαμε?

Όσο για τα επεισόδια πριν το ματς.. Εγω τέτοιους "φιλάθλους" στον ΠΑΟΚ δεν θέλω. Υπάρχει νόμος και η αστυνομία οφείλει να κάνει συλλήψεις! Είναι ντροπή για την ομάδα μας!

Τέο βγάλε ανακοίνωση γαι κάτι μαλάκες σαν τον Παπασταμάτη και τους βοηθούς τους...

Νανούρισμά..

Αφού μπανιαριστήκαμε και παίξαμε με το παπάκι μας και τις μπουρμπουλήθρες η μαμά μας έβαλε για ύπνο και μας τραγούδησε αυτό το γλυκό - και λίγο μελαγχολικό που λέει και ο μπαμπάς- νανούρισμα!

Καλό μήνα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!

Η Ελληνική Τηλεοπτική πραγματικότητα και η πέμπτη σεζόν του Lost...

Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες- όπως σχεδόν 1 στους 10 Έλληνες - είναι να αγοράζω το πρωί της Κυριακής μια ή και δύο εφημερίδες και να την πέφτω νωχελικά με μια μεγάλη κουπα καφέ στον καναπέ μου. Το πρώτο πράγμα που θα διαβάσω σχεδόν πάντα από την εφημερίδα, ακόμα και πριν τα αθλητικά που βέβαια στις Κυριακάτικές είναι μια σταλιά, είναι το περιοδικό της Τηλεόρασης!

Ναι, το παραδέχομαι! Είμαι ένας από εκείνους που πραγματικά χωρίς κανέναν απολύτως λόγο γουστάρουν να διαβάζουν τις κακίες των τηλεκριτικών για να κάνουν έναν εικονικό διάλογο μαζί τους ή να πρίζουν την γυναίκα τους, θάβοντας σειρές που δεν υπάρχει περίπτωση να δεις ποτέ!!! Γιαυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη για τα τεκτενόμενα στην τηλεόραση χωρίς καν να την έχω ανοίξει πολλές φορές!! Βέβαια ο μήνας που πέρασε, ο μήνας που παραδοσιακά ξεκινάει το καινούργιο τηλεοπτικό πρόγραμμα, ήταν μία περίοδος στην οποία είδα τηλεόραση έτσι για να μπορώ να "θάψω" καλύτερα!!

Και πραγματικά φίλες και φίλοι, φέτος είναι μια καταπληκτική χρονιά για όλους εμάς που η αγαπημένη μας συζήτηση με φίλους στον καφέ ή στο τηλέφωνο είναι "πόσο χάλια είναι η τηλεόραση"! Απο που να πρωτοαρχίσω...

Από το LAPD που θέλησε να είναι μια παρωδία του CSI Athens στο πνεύμα των Monty Pythons και κατέληξε να είναι η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή Νο 18 "εκδρομή στην Αθήνα"?!

Τα "Άγρια παιδιά"?! Που μάλλον είναι "όμορφα παιδιά" στημένα χωρίς λόγο σε γουστόζικες πόζες σε μια σειρά από καλοφτιαγμένα σκηνικά που δεν ξέρω αν σε κάποια φάση οι παραγωγοί κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει ιστορία? Για διαλόγους δεν θα γράψω τίποτε αυτό είναι γενικό κακό και μόνο ο Καπουτζίδης στην αρχή, πρόπερσι, είχε κάνει κάτι διαφορετικό.

Speaking of Kapoutzidis θέλω να πω ότι το να αντιγράφεις μια ξένη σειρά, πάει και έρχεται στην Ελλάδα που συνήθως το μεγαλύτερο ποσοστό δεν ξέρει τι γίνεται στην Εσπερία. Αλλά το να κοπιάρεις την σειρά φαινόμενο της τελευταίας πενταετίας είναι λίγο κραγμένο δεν νομίζεις? Και δυστυχώς το παραπέντε το αντιγράφουν αρκετά σήριαλ με το "Ποιος μας πιάνει" να κερδίζει σε αυτή την κατηγορία.

Για τις πάμπολες σειρές που είναι μεταφορά ισπανικών το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι πως σε κάποιους αρέσει το ξαναζεσταμένο φαγητό. Εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία επομένως δεν μπορώ να ασχοληθώ με την Πολυκατοικία, τις Επτα Ζωές, τους Λατρεμένους Γείτονες, το Ευτιχισμένοι μαζί και το Λόλα. Το τελευταίο μάλιστα φλερτάρει επικύνδινα και με την Άσχημή Μπέτι που αντίθετα με την δική μας άσχημη μια χαρά κορίτσι ηταν!

Καλά από τον ΑΝΤ1 τα περιμένεις αυτά! Ενώ όλος ο πλανήτης κόβει τα ριάλιτυ αυτός όχι μόνο έμεινε στο φέιμ στόρι αλλά δυστυχώς πήγε και πολύ παραπέρα και παράγγειλε ανιχνευτές ψεύδους και πράκτορες της ΣΙΑ και στο τέλος κατέληξε με την γυναίκα του Αδώνιδος Γεωργιαδιδος να διευθύνει από ορχήστρες στη Νέα Υόρκη, ξεκατινιάσματα στο Μαρούσι.. Τι να πεις.....

Αλλά νομίζω ότι το χρυσό βατόμουρο της Χρονιάς μοιράζονται δύο σειρές. Το "έχω ένα μυστικό" στον ALPHA και το "κλειδί του Παραδεισου" στον ΑΝΤ1. Η πρώτη είναι μια παρωδία της ζωής της Αλίκης με την Κατερίνα Παπουτσάκη να νομίζει ότι παίζει την Αλίκη στην "κόρη μου την Σοσιαλίστρια" μπροστά στον καθρέφτη του παιδικού της δωματίου.

Καλά η άλλη ειναι ακόμη χειρότερη. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι λέει καθηγητής - κάτι σαν Ιντιάνα Τζόουνς- σε ένα πανεπιστήμιο που φέρνει σε αγγλικό αλλά όλοι ελληνικά μιλάνε. Και μπλέκει με την φοιτητρια του την Μακρυπούλια που ξέρει να διαβάζει ιερογλυφικά και να λύνει γρίφους και ερωτέυεται και τον Παπαδόπουλο αλλα είναι αγαπημένη του φοιτητή Τότσικα και πέταει ακόμα κα ιο γάιδαρος από την διαφήμιση του ΟΠΑΠ παρέα με την Άννα Ρίζου που σκοράρει αν και 10 μέτρα οφσάιντ....

Φτάνει τόσο θάψιμο για σήμερα!!! Και επειδή σας κούρασα απίστευτα με την ζούγκλα της ελληνικής τηλεοπτικής πραγματικότητας και μάλιστα χωρίς να αναφέρω καθόλου τον Μάκη, πάρτε για να στανιάρετε και το πρώτο επίσημο τρέιλερ της 5ης σεζόν του Lost.... Αντε να δούμε που θα το παν και αυτοί!!!

Τιμής ένεκεν

Αφιερωμένο σε εκείνα τα παιδιά 68 χρόνια πριν.....

ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων,
λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά,
για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες.

'Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε
ως τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρα ως Τεπελένι.
Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια,
κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.

Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά.
Κι απάνω που συνήθιζε τ' αυτί μας πάλι στα γλυκά
τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου
ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει,
να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε:
στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές,
εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο.
Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα,
μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί,
μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα
και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές,
όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό,
κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο.
Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε,
και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε
μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ' αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το 'χε συνήθειο του,
στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Ήθελα να βάλω ένα βιντεάκι με την υπέροχη φωνή του Κατράκη να το απαγγέλει αλλά δυστυχώς το κατεβάσαν για copyright. Ας αρκεστώ στην μουσική του Μίκη. Όποιος θέλει να το διαβάσει ολόκληρο ας το βρει εδώ.