Τον Απρίλιο του 1998 έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Εγώ και άλλοι 17 συμφοιτητες εκμεταλλευτήκαμε 
Έτσι στα 21 μου χρόνια άφησα για πρώτη φορά την Ελλαδίτσα μου και μετά από μια μικρή στάση στο Λονδίνο πάτησα το πόδι μου στην Νέα Υόρκη. Τεχνικά βέβαια πάτησα για πρώτη φορά αμερικάνικό έδαφος στο Newark του New Jersey αλλα τέλος παντων! Το σοκ ήταν απερίγραπρό. Πολιτισμικό θα έλεγα. Ακόμα το νιώθω. Γιαυτο και απο τότε πρήζω όλους τους φίλους μου για εκείνο το ταξίδι! Συγχωρεστε με παιδιά αλλά μετα απο εκείνες τις μέρες εγω ερωτευτηκα αυτην την πόλη....
Ανάμεσα στους συμφοιτητές μου, συγκαταλέγονταν πολλά διάσημα μέλη που ενίοτε παρέλασαν από τις σελίδες του μπλόγκ όπως η Σμαρώ -η γυναίκα του Σήφη, η Γεωργία, η Ντόρα, ο geokalp και η συζυγος του η Χρυσανθη, ο Καρακασίδης, ο Ακριβάκης, η Λία,ο Στάθης (άλλος Σταθης!),η Νικολέττα, η Λαμπρούλα, η Βένη, η Έλενα, η Άρτεμη, η Μαρία και οι δύο Γεωργίες.
Εδω είμαστε πριν να πάμε στο κτίριο των Ηνωμένων Εθνων.
εδώ είναι λίγο πριν να φύγουμε.
και ασε που εκείνη την στιγμή παραλίγο να ξεχάσουμε
και την Ντόρα, την Μαρλέν χώρις γραβυρ δηλαδή!
και ασε που εκείνη την στιγμή παραλίγο να ξεχάσουμεκαι την Ντόρα, την Μαρλέν χώρις γραβυρ δηλαδή!
Τέλος πάντων καταλάβατε τι θέλω να πώ! Ετσι λοίπον μια απο τις φάσεις που θυμάμαι είναι να είμαι την προτελευταία μέρα με τον Καρακασίδη σε ένα παγκάκι της Brooklyn Bridge (δες την παρακάτω φωτο) και να κοιτάμε με δέος τους Δίδυμους Πύργους που χανόντουσαν στην ομίχλη. Σαν γνησιοι Ελληνες που είμασταν, και μετά απο πολύωρο περπάτημα που ήδη ειχαμε κάνει, βαρεθήκαμε να πάμε μέχρι εκεί και να πληρώσουμε τα 5-10 δολάρια που θα είχε είσοδο για να ανεβούμε στο παρατηρητήριο των Πύργων! Είπαμε και συμφωνήσαμε και οι δύο ότι "αυτό θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε όταν ξανάρθουμε, γιατι θα ξαναρθουμε!".
Μέτα από 3μίσι χρόνια ξημέρωσε μιά Τρίτη 11η ημέρα του μηνός Σεπτεμβρίου, σαν φέτος καλή ώρα. Εκείνη την μέρα, όπως και τις προηγούμενες αλλά και τις επόμενες, η πατρίδα με είχε διατάξει να μεταβώ στα σύνορα με τα Σκόπια και να μετέχω στην μεγάλη διακλαδική άσκηση "ΦΙΛΙΠΠΟΣ 2001" ως χειριστής όλμου του 647ου Μηχανοκίνητου Τάγματος πεζικού, μέρος της XIV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας όπου υπηρετούσα την θητεία μου.Στις τέσσερις το απόγευμα ήμουν στην σκήνη που είχαμε για εστιατόριο και ΚΨΜ και μόλις είχα τελείωσει το φαγητό. Τότε πρόσεξα στη μόνη τηλεόραση που δούλευε στο στρατόπεδο- κατασκήνωση, έδειχνε MEGA θυμάμαι, ότι διέκοψε για έκτακτο δελτίο. Οι εικόνες που είδα - και όλοι έχουμε δει απο τότε ήταν οι επόμενες...
Οταν ξεπέρασα το σοκ - και κατάλαβα ότι δεν ήταν ακόμα μια χολυγουντιανή ταινία γιατι life is bigger than TV - ήθελα να πάρω τηλεφώνο τον Καρακασίδη - στην Ρόδο που υπηρετούσε- και να του πω απλά "ότι χασαμε την μοναδική ευκαρία που είχαμε".
Τον αριθμό των νεκρών τον μαθαμε αργότερα....
Τον αριθμό των νεκρών τον μαθαμε αργότερα....
29 σχόλια:
Τί μου θύμησες τώρα!
Αγουροξυπνημένος, φτιάχνω καφέ, ανοίγω τουβού και βλέπω ένα κτίριο να φλέγεται!
Λέω βγήκε το επόμενο die hard, ας το δούμε, μέχρι που ακούω τον Χατζηνικολάου!
Τεντώθηκα μιλάμε!
Για τις δικές μου αντιδράσεις δεν θα σου πω, θα αναφέρω όμως τι μου μετέφερε ο φίλος μου ο raman. Είναι στο λεωφορείο και έχει κυκλοφορήσει από κινητά η είδηση, οπότε και ο οδηγός βάζει ραδιόφωνο. Είναι όλοι σιωπηλοί και ακούν. Και δίπλα στον φίλο είναι μια γιαγιά την οποία την ακούει να λέει:
"Καλά να πάθουν οι φονιάδες".....
Καλά είχαν εισητήριο 5 $ για να μπείς μέσα ?
Φαντάσου ο καφές πόσο θα είχε !!!
Αρε καλά κάναν και τους ρίξαν, τιμές είναι αυτές ??? :)
και γω είχα προλάβει τις πρώτες εικόνες αλλά για να πω την αλήθεια δεν είχα καταλάβει ακόμα την βαρύτητα του γεγονότος...
για να πω άλλη μια αλήθεια, δεν ήξερα καν οτι υπάρχουν δυο τεράστιοι ολόιδιοι ουρανοξύστες (στις ταινίες δε το χα προσεξει) στη Νέα Υόρκη και ούτε τι στεγαζόταν μέσα σ'αυτές.
Είδα απλώς μια απάντηση της Ανατολής.
Επίσης τώρα που το θυμήθηκα, αυτά τα "Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο" τα βγάλανε οι Αμερικάνοι για τον εαυτό τους. Για να λένε πιο συχνά "god bless america".
Ήταν ένα τραγικό γεγονός όπως και να χει...
Όταν χάνονται αθώοι είναι κάτι απαράδεκτο από όποια μεριά κι αν το δεις.
Βέβαια αυτο πήρε τεράστιες διαστάσεις γιατί συνέβει εκεί.. κάθε μέρα πεθαίνουν αθώοι που πολλές φορές δεν το μαθαίνουμε καν.
Ο koperasty απο το μετρόπολις είμαι και μπήκα να δω "τι μαλακίες λέει αυτός" αλλά επειδή πάντα με κερδίζει οτιδήποτε έχει σχέση με ταξίδι πάρε και το σχόλιο.
zaphod το ξαναλέω Life is bigger than TV. Οσο για αυτό που λές για το λεωφορείο, θα σου θυμίσω τι είχε γίνει σε ματς της ΑΕΚ...
zekia τα κτίρια ήταν απίστευτα! Σκέψου οτι ηταν σχεδον 500 μέτρα. Εκείνη την μέρα έβρεχε στη Νέα Υόρκη και οι κορυφές ήταν μέσα στα σύννεφα! Καρφωτέ δεν πλήρωνες για να μπείς στο κτίριο αλλα στο παρατηρητηριο στην ταρατσα ( σε όλα αυτα τα κτίρια του στυλ Empire state) είχαν είσοδο στην "ταρατσα" 5$. Ο καφές έκανε 1$ και μπορούσες να ξαναγεμίσεις την κούπα οσες φορες ηθελες τσάμπα.
Shades έχεις δίκιο για τους αθώωους αλλα παρόλλα αυτα η επίθεση ηταν πέρα από κάθε φαντασία εκτός ίσως από τον Stephen King που εγραψε κάτι τετοιο στο Insomnia....
Koperasty καλως ηρθες στο μπλογκ! Αντε φέτος με τον Ρέμο να είστε καλύτερα!
εγώ ήμουν πιο τυχερός! Έχω μισή ώρα κάμερα από τη κορυφή του ενός κτιρίου, είχα βγει ακόμα κι έξω εκείνη την πανέμορφη μέρα του '98 που ανέβηκα..
_st_ το εισιτήριο για να ανέβεις είχε 18 ή 20 δολλάρια...
(κάπου θα είναι το απόκομμα..)
για να ανέβεις έπρεπε να αλλάξεις ασανσέρ (!!!) κάπου στη μέση...
γενικά ήταν ακριβά! δεν πήρα ούτε ένα αναμνηστικό!
άλλο που ήταν απίστευτο ήταν οι εργαζόμενοι του κτιρίου που έβγαιναν έξω για να καπνίσουν.. μιλούνια..
επίσης τρομερό ήταν όταν πήγαινες να φας στα απέναντι χαμπουργκεράδικα: γραβατωμένοι, μαυροι, ρακένδυτοι, γιάπηδες και όλες οι φυλές του Ισραήλ στην ουρά για ένα μπέργκερ... απίστευτες θύμησες...
πάντως με είχε εκπλήξει περισσότερο το μέγεθος τους όταν ήμουν από κάτω, δεν ήθελα να φύγω..
θυμάμαι ότι ενώ έφευγα με έπιασε ένα πρωτόγνωρο συναισθημα: μη πέσει και με πλακώσει... έβαλα το κεφάλι κάτω, έκλεισα τη κάμερα και έφυγα με βήμα ταχύ!
αλλά η καλύτερη εικόνα που έχω από αυτούς είναι όταν ο εκεί ξάδελφος μας πήγε ένα απόγευμα απέναντι τους σε κάποιο σημείο όπου τους έβλεπες από κάποιο ύψος ενώ έπινες τον καφέ σου.. ενα καφέ μάλιστα που καθόσουν έξω!
Συμφωνώ, την ερωτεύθηκα τη ΝΥ!
Αλλά _st_ πήγαμε στην καλύτερη επόχή της: ευφορία, χωρίς τρομολαγνεία, περπατούσαμε 2 τη νύχτα στη Times Square χωρίς να υπάρχουν γύρω μας μπάτσοι...
Καλά κάνεις και τους πρήζεις ολους μ' αυτό το ταξίδι! Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση σου. :-) Φοβερές και οι φωτογραφίες!
Εκείνη την ημέρα τη θυμάμαι κι εγώ. Είχα πάει να δω τους γονείς μου και σταμάτησα σε ένα περίπτερο να πάρω τσιγάρα και το είδα από την μικρή τηλεόραση που είχε ο περιπτεράς. Πάγωσα... Πήγα σπίτι να δω τι γινόταν και εκείνη τη στιγμή είχε πέσει και το δεύτερο αεροπλάνο. Θυμάμαι τον παππού μου να έχει ασπρίσει και να μην μπορεί να πει κουβέντα... Τις επόμενες μέρες ήρθαν και τα νούμερα των νεκρών, οι ιστορίες, οι αγνοούμενοι... Φριχτή μέρα! Καλημέρες.
Γιώργο και κατα ιντερνετοκοσμον Geokalp!
Αυτην την κάσετα την είδαμε μια φορά το 1998 και απο τότε αγνοείται η τύχη της! Σε ικετεύω να την βγάλεις στην φόρα επιτέλους! Οριστε λοιπόν ενας Ελλην που δεν βαρεθηκε να ανεβει!
18 $? Τιποτε δεν ειναι πια, μπροστά στην εμπειρία που μας διηγήθηκες!
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟ!!!!!!
Οσο για τα βράδια που τριγυρνούσαμε στην ΝΥ.... τι να πεις...
I love this city..
Μαρία σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις!
Κριμα στον κοσμάκη που χαθηκε πάντως.
Κρίμα δεν λες τίποτα... "Έκλεισαν" πολλά σπίτια εκείνη την ημέρα.
Ο Tolis-4- είμαι ρε τσίφτη.Ευχαριστώ για τα σχόλια.Προχθές ανοιξα blog και με άρεσε πολύ η φάση.Στο metroplois βαρέθηκα να γράφω γιατί έχουν γελοιοποιηθεί τα πράγματα.Το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό.
Πρέπει να είναι πολύ καλά στις Ηνωμένες Πολιτείες.Δεν έχω πάει, αλλά κάποια στιγμή θέλω να την επισκεφτώ!
ΕΧΑΣΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙΣ. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ.
ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΙΔΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.
να μην κρατήσω και τίποτε για τα γεράματα;
Γεια σου ρε Τόλη! Ασε το φόρουμ το τιναξαν στο αερα πάλι οι 15χρονοι χουλιγκαν του πληκτρολογίου! Ας ελπίσουμε οτι τωρα που ανοιξαν τα σχολεία να ηξηχάσουμε με αυτους! ;-)
Μαρία και +poulia
Μερικες φορες τα λόγια ειναι λίγα να περιγραψουν εικόνες...
Γιωργο αστα γεράματα και βγάλτα ΟΛΑ στην φόρα!!!!! Είναι λαϊκη επιταγη!
Και να σκεφτείς ότι κάποτε ανέβηκα στους πύργους. Πολλά χρόνια πριν πέσουν. Θυμάμαι το δέος που μου προκάλεσε το μέγεθός τους. Όταν σκέφτομαι ότι εκείνο το τεράστιο οικοδόμημα έπεσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα με πιάνει ρίγος.
γενικά οταν αθώοι πληρώνουν τις ταρζανιες καποιον μπιμ.. είναι άδικο ....
καλημέρα .......
Εγώ ήμουν στο λεοφορείο για Δράμα από Σαλονίκη και με πήρε η φίλη μου η Ολγα τηλέφωνο να μου το πει. Και μένα όπως η γιαγιά του zaphod, το ίδιο μου ήρθε να πω- και η γιαγιά μου άν ζούσε το ίδιο θα'λεγε. Οταν όμως είδα τις εικόνες άλλαξα γνώμη- ότι και να συμβεί, πάντα αθώοι την πατάνε!Χτες το βράδυ είχε εδώ στην TV Farhenite 9/11 του Michael Moor
και μ'αρεσε πολύ. Τελικά δεν είναι όλοι βλάκες οι αμερικάνοι!
Freelancer! Σε ζηλέυω!
Πραγματικά μόνο ΔΕΟΣ νοίωθεις μπροστα σε 500 μετρα ορθιου χαλυβα και γυαλιού!
Καλημέρα και Χρονια Πολλά σκουληκακι!
Ετσι ειναι οι ταρζανιες πληρωνονται αλλα οχι από την τσιτα που κυβερναει τις ΗΠΑ αλλα απο τον κοσμακη.
maria_pin ο Μαικλ Μουρ ειναι πανέξυπνος να δεις και το Bowling for Columbine! Ειναι πολυ καλυτερο απο το F911!
εννοειτε οτι υπάρχουν εξυπνοι αμερικάνοι αλλα αν εδω στην ψωροκωσταινα λεμε οτι τα μμε μας κυβερναν ας δουμε τι γινεται εκει με κατι FOX και CNN...
Ακόμη δε κατάλαβα τι ήθελες να πεις του Καρακασίδη! Ποια μοναδική ευκαιρία; Να τους ρίξετε εσείς;
lol
σςςςςς προβοκατορισσα!
Τετοια λες και θα μας παρουν σουμπιτους σε κανα Γκουανταναμο!
;-)
δεν εχω παει ΝΥ.Ενας φιλος μου ηταν 5 μερες πριν το χτυπημα στους διδυμου πυργους,και με πηρε απο εκει τηλ.για να μου πει ποσο ενθουσιασμενος ηταν.Μετα το χτυπημε,εκανε μερες να μιλησει.
tha paw ...tha tous ksanaxtisw....na rtheis me ta filarakia sou
(h megalh arxitektonissa)
απιστευτη πόλη ζουρι! Αυτο που μου έκανε εντυπωση ηταν οτι η Νέα Υορκη ηταν όπως ακριβως την βλέπεις στις ταινιες! Απίστευτο συναισθημα!
Ρε φρικατ δεν αναλαμβάνεις την δουλεια γιατι όλο μαλακιες εχουν σχεδιάσει να κάνουν στο "ground zero"
παιδια πηγα Απριλιο Κινα .. μιλαμε άλλος πλανητης .... ασχετο με μας
Ασε γιατι η γνωμη μου για τους κινεζους δεν ειναι και η καλυτερη!
Εμενα στην Αγγλια σε ενα διαμερισμα στις εστίες με μια ιταλίδα και δεκα κινεζους. Εξωγήινα πλάσματα λέμε!
Ακόμα και η απλή επικοινωνία ειναι δυσκολη
Εγώ θυμάμαι ότι αφού είχαμε γυρίσει όσο το δυνατόν περισσότερα μπαράκια και club, αφού είχαμε γυρίσει όσο το δυνατόν περισσότερα μαγαζία, ε αφού πήγαμε και σε κάνα δύο μουσεία, έιπαμε να πάμε και στους πύργους τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Μετά από τρελό πιώμα, και αφού μαλώναμε στο δρόμο (κλασικά) για το πως θα πάμε, όταν φτάσαμε πια ταλαιπωρημένοι τα σύνεφα κάλυπταν τους πύργους. Και είπαμε που να τρέχουμε τώρα (ελληνάρες) δε θα βλέπουμε και τίποτα.... Άστο για την επόμενη φορά που ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΜΕ....
νατος και ο ετερος καπαδόκης Καρακασίδης!!!
Ναι ρε συ! Σε ολα τα club και bar! Εδω μέχρι και στο Tunnel με τα διακοσια δωματια πηγαμε!
Καλα βεβαια αμα εχεις τον Ακριβακη για συμβουλο ενδυσης, εισαι πολυ νιουγιορκερ και πας παντου(με το ΤimeΟut ΝΥ παραμασχαλα)!
Περίπου την ίδια εμπειρία είχα κι εγώ με τον υπογράφοντα. Πήγα στη ΝΥ ένα χρόνο αργότερα για τον ίδιο λόγο. Κι εγώ δεν πρόλαβα να ανέβω στους Πύργους. Και μετά, η 11 Σεπτ με βρήκε στο Λονδίνο, ετοιμάζοντας τα πράγματά μου για να επιστρέψω Ελλάδα μετά από μια δύσκολη χρονιά. Και είδα στο BBC τις εικόνες από χολυγουντιανή ταινία και αμέσως μετά τους καθηγητές μου να εξηγούν ότι δεν πρόκειται για ατύχημα αλλά για τρομοκρατικό κτύπημα. Ολόκληρο το Λονδίνο τέθηκε σε συναγερμό. Το City και το Cannary Warf άδειασε αμέσως. Τα τραίνα σταμάτησαν και επικράτησε ένας πανικός σε κάθε ψηλό κτίριο της πόλης. Γενικώς, όλοι μούδιασαν για κάτι που συνέβη μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Η αποκορύφωση της ατυχίας μου ήταν ότι πετούσα μετά από 48 ώρες. Το τι είδαν τα μάτια μου (οπλισμένους στρατιώτες στους σταθμούς των τραίνων, περιπολικά σε κάθε γωνία, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας στο Heathrow) με έπεισαν για το ευάλωτο της ασφάλειας στην ευρωπαϊκή μητρόπολη. Πέταξα τελικά μετά από 6 ώρες καθυστέρηση και εξονυχιστικούς ελέγχους ενώ ο φίλος Ziyad (Παλαιστίνιος από τη Λωρίδα της Γάζας) πέταξε για την πατρίδα του με καθυστέρηση 3 ημερών και απίστευτη ταλαιπωρία...
Δημοσίευση σχολίου