Δύσκολη εβδομάδα, η πρώτη φουλ ταιμ εργάσιμη - γκουχ γκουχ- εβδομάδα μετά τις γιορτές. Σαν να κάνεις ποδήλατο στην ανηφόρα. Βέβαια όπως όλες οι ανηφόρες έτσι και αυτή έφτασε στο τέλος της και μας έφερε μπροστά σε μια μικρή όαση, το σαββατοκύριακο που έρχεται. Πιστεύω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να πω μερικά πράγματα που έχω στο μυαλό μου καιρό τωρα.
Φέτος νομίζω η κατάθλιψη μετά τις γιορτές δεν χτύπησε! Και αυτό γιατί είχε ήδη χτυπήσει πριν τις γιορτές. Λίγο θες η οικονομική κρίση - πραγματική ή στις ειδήσεις των οκτώ δεν έχει σημασία- λίγο αυτός ο ταραγμένος Δεκέμβρης των μολότοφ δώσανε σε όλους -ή τουλάχιστον στους περισσότερους- μια απίθανη μιζέρια να την κουβαλάν τα Χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά. Όχι βέβαια πως δεν το ρίξαμε πάλι στον καταναλωτισμό, αυτός δεν κόβεται εύκολα, ναρκωτικό είναι. Απλά φέτος έβλεπες σχεδόν παντού, την μιζέρια να περιφέρεται σαν το φάντασμα των περασμένων Χριστουγέννων στην ιστορία του Ντίκενς.
Και βέβαια σε αυτό το πλανητικό χανγκ οβερ οι ισραηλινοί βάλαν το χεράκι τους και την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων- κατά τας γραφάς όπως θα έλεγε και η Τόρα- βάλθηκαν να αιματοκυλήσουν όχι μόνο την χαμάς αλλά και να παίξουν την σφαγή των νηπίων παίρνοντας το ρόλο του Ηρώδη. Τι όμως να πεις για την κατάσταση στη Γάζα και να μην ακουστεί σαν υποκρισία, όταν το λες και το γράφεις πίσω από μια οθόνη, υπολογιστή ή τηλεόρασης δεν έχει σημασία...
Σε τελική ανάλυση είμαστε τόσο αποξενωμένοι από τον πόνο του διπλανού ή κάποιου πιο μακρυα που δεν τον κατανοούμε με το συναίσθημα αλλά με την λογική. Δεν νιώθουμε τον πόνο του, υπολογίζουμε ότι πονάει.. Αυτό νομίζω είναι το χειρότερο.
Αρκετά όμως πέσαμε πριν, κατά την διάρκεια και μετά τις γιορτές. Καιρός είναι να ανεβούμε λιγάκι. Είναι δύσκολο, σαν να κάνεις ποδήλατο στην ανηφόρα, αλλά μπορούμε να το κάνουμε. Απλά θέλει λίγη προσπάθεια παραπάνω.
Φέτος νομίζω η κατάθλιψη μετά τις γιορτές δεν χτύπησε! Και αυτό γιατί είχε ήδη χτυπήσει πριν τις γιορτές. Λίγο θες η οικονομική κρίση - πραγματική ή στις ειδήσεις των οκτώ δεν έχει σημασία- λίγο αυτός ο ταραγμένος Δεκέμβρης των μολότοφ δώσανε σε όλους -ή τουλάχιστον στους περισσότερους- μια απίθανη μιζέρια να την κουβαλάν τα Χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά. Όχι βέβαια πως δεν το ρίξαμε πάλι στον καταναλωτισμό, αυτός δεν κόβεται εύκολα, ναρκωτικό είναι. Απλά φέτος έβλεπες σχεδόν παντού, την μιζέρια να περιφέρεται σαν το φάντασμα των περασμένων Χριστουγέννων στην ιστορία του Ντίκενς.
Και βέβαια σε αυτό το πλανητικό χανγκ οβερ οι ισραηλινοί βάλαν το χεράκι τους και την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων- κατά τας γραφάς όπως θα έλεγε και η Τόρα- βάλθηκαν να αιματοκυλήσουν όχι μόνο την χαμάς αλλά και να παίξουν την σφαγή των νηπίων παίρνοντας το ρόλο του Ηρώδη. Τι όμως να πεις για την κατάσταση στη Γάζα και να μην ακουστεί σαν υποκρισία, όταν το λες και το γράφεις πίσω από μια οθόνη, υπολογιστή ή τηλεόρασης δεν έχει σημασία...
Σε τελική ανάλυση είμαστε τόσο αποξενωμένοι από τον πόνο του διπλανού ή κάποιου πιο μακρυα που δεν τον κατανοούμε με το συναίσθημα αλλά με την λογική. Δεν νιώθουμε τον πόνο του, υπολογίζουμε ότι πονάει.. Αυτό νομίζω είναι το χειρότερο.
Αρκετά όμως πέσαμε πριν, κατά την διάρκεια και μετά τις γιορτές. Καιρός είναι να ανεβούμε λιγάκι. Είναι δύσκολο, σαν να κάνεις ποδήλατο στην ανηφόρα, αλλά μπορούμε να το κάνουμε. Απλά θέλει λίγη προσπάθεια παραπάνω.
Με ένα τραγούδι από τα ξύλινα σπαθιά
σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο!
Φιλιά
σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο!
Φιλιά
14 σχόλια:
Ο πόνος είναι ναρκωτικό, αν εθιστείς θες συνέχεια. Το κόλπο είναι να βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Άσχημα πράγματα συμβαίνουν συνέχεια, ανθρώπινο είναι να σε στεναχωρούν, αλλά μέχρι εκεί. Εδώ χάνεις ένα δικό σου και πέφτουν επάνω σου όλοι οι γνωστοί να σου πουν ότι η ζωή συνεχίζεται και έτσι είναι η ζωή και άλλα τέτοια κι εσύ όσο και να πονάς ξέρεις ότι έχουν δίκιο. Όταν μας σερβίρουν τα media όμως τα δράματα που συμβαίνουν αλλού σε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε και στην τελική δεν τους πηγαίναμε κιόλας μέχρι που τους έλαχε το κακό, γιατί μας πιάνει να κάνουμε τις διαδυκτιακές μοιρολογίστρες; Σχιζοφρένια δικέ μου. Το θέμα είναι θα σου τη βαρέσει να γίνει Comedian ή θα σου τη βαρέσει να γίνεις Rorschach; Οι δημοσιογράφοι πάντως την έχουν δει Veidt...
(Όσοι δεν πιάνουν τις αναφορές μου περιμένετε μέχρι το Μάρτιο :-P)
Ειδικά για τα Media αδερφέ μου αλλά και για όλα αυτά που θέτεις ένα έχω να σου πω:
Quis custodiet ipsos custodes?
pwpw
logia megalwn andrwn!
hmmmmm
na katsw se mia gwnitsa na akouw kai na mathainw.....
:P
συμφωνώ κατά κάποιον τρόπο.
δεν υπήρξε κατάθλιψη μετά τις γιορτές ίσως γιατί ο κόσμος δεν κατάλαβε τις γιορτινές μέρες και πολύ περισσότερο δεν συνειδητοποίησε την αλλαγή του έτους.
δεν ξέρω αν δεν ήθελε να την καταλάβει ή απλώς δεν την καταλαβε λόγω των δεδομένων που αναφέρεις.. πάντως το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο!
καλή χρονιά!
Μονο δυσκολη εβδομαδα;Και λιγα λες..Εγω θα ελεγα οτι ολη η χρονια θα ειναι δυσοιωνη,ειδικα οταν αρχιζει με...βομβαρδισμους και θανατους νηπιων!Δεν ξερω και δεν με ενδιαφερει τι λενε και τι ΔΕΝ λενε τα media,κλπ, εγω δεν μπορω να δεχτω οτι καποιοι
'υπερασπιζονται' τη δηθεν χωρα τους, σκοτωνοντας παιδια, χωρις να δινουν λογαριασμο πουθενα και με την ανοχη των...ΗΠΑ! Το μονο παρηγορο που διαβασα, τελευταια, ηταν αυτο.
Μερικες φορες ντρεπομαι πολυ σαν ανθρωπος και δεν θα ηξερα τι να πω σ ολους αυτους τους γονεις που εχασαν τα παιδια τους, επειδη εμεις οι υπολοιποι στον κοσμο δεν καναμε και τιποτα σπουδαιο για να τα σωσουμε...Αν ηταν ομως τα δικα μας ;
Elva σαν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε δηλαδή για τα όσα εξελίσσονται στη Γάζα;;;
Εμένα πάντως δεν με έπιασε κατάθλιψη ούτε πριν ούτε μετά τις γιορτές, εμένα δυστυχώς με κυρίευσε η απάθεια. Πλέον με αγγίζει ότι βρίσκεται και άπτεται του μικρόκοσμού μου. Ξέρω δεν είναι politically correct αυτό, αλλά αυτή τη στιγμή πιο πολύ με απασχολεί η οικογένειά μου παρά το τι γίνεται έξω στον κόσμο...
Στάθη θα τα πούμε την Κυριακή στο γήπεδο.
αισθανομαι την αναγκη να συμφωνησω σχεδον απολυτα μετον donmits πιο πανω, σταθη. εθελοτυφλω, ξερω, αλλα τουλαχιστον το παραδεχομαι.
καλη χρονια και απομενα , αποτοξινωση απο το διαδικτυο γαρ!
@Donmits
Το ενα δεν αποκλεει το αλλο,νομιζω.Το οτι καποιοι
απο εμας εχουμε οικογενειες δεν σημαινει οτι δεν μπορουμε και να διαθεσουμε χρονο για να σκεφτουμε και να διαμαρτυρηθουμε με οποιο τροπο ξερει και μπορει ο καθενας, απεναντι σ αυτα που συμβαινουν γυρω μας και δεν μας αρεσουν. Λες οτι ολοι οσοι διαμαρτυρονται για τους βομβαρδισμους, στη Γαζα, να ειναι γυρω στα 20 και χωρις υποχρεωσεις;;
''Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι καταστροφές έχουμε προκαλέσει. Δεν θέλουμε να πεθάνουν άμαχοι, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους... προστατεύσουμε, αλλά δεν είναι εύκολο!''. Διαβαστε και αυτο και τα ξαναλεμε...
γίνονται πολλά τον τελευταίο καιρό και πραγματικά δεν ξέρω ποιά είναι η χρυσή τομή απόστασης - εμπλοκής που πρέπει να βρούμε. Νομίζω όμως πως πάντα έτσι γίνεται, η ζωή για κάποιους συνεχίζεται. Νιώθω τύψεις όταν παραπονιέμαι για κάποια πράγματα βλέποντας τι πραγματικά γίνεται γύρω μου και σε ποιό σημείο του πεδίου βρίσκομαι εγώ, ή μαλλον εμέις, όλοι μας. Η πραγματικότητα είναι οτι δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο και γάμος χωρίς χαρά. Η νοοτροπία της εποχής μας κάνει αδιάφορους περισσότερο απ'οσο πρέπει όμως και πρέπει να το φιλοσοφίσουμε λιγάκι αυτό.
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά έστω και με καθυστέρηση!!!
υγ είπα να αποτοξινοθώ από το blogging κάποιες μέρες!
she smiles να μας ακούς εμάς ρε! κάτι ξέρουμε λέμε!!
kat. λες να μην ήθελε ή να μην μπορούσε να την καταλάβει? Ωραίο δίλημμα θέτεις! Καλή χρονιά!
Elva αυτό που θέλει να πει ο DonMits έλεγα και εγώ. Κατα πόσο μέσα από το να λέω και να "διαρρηγνύω" τα ηλεκτρονικα΄μου ιμάτιά κάνω κάτι για να προσφέρω σε αυτούς τους ανθρώπους? Να προσφέρω πραγματικά. Και το πάω και ενα βήμα παρακάτω λέγοντας :
¨Σε τελική ανάλυση είμαστε τόσο αποξενωμένοι από τον πόνο του διπλανού ή κάποιου πιο μακρυα που δεν τον κατανοούμε με το συναίσθημα αλλά με την λογική. Δεν νιώθουμε τον πόνο του, υπολογίζουμε ότι πονάει.¨
Δεν βγάζω τον εαυτό μου απο αυτό. Υπολογίζω τον πόνο των ανθρώπων στην Γάζα. Δεν τον νιώθω καθόλου και αυτό είναι το χειρότερο.
Νομίζω από το να υποκριθω ότι ρίχνω κροκοδείλια δάκρυα καλύτερα είναι να το παραδεχθω.
DonMits τα είπαμε και από κοντά απόψε!
lifewhispers καλά έκανες και εσύ! Καλή Χρονιά
zekia ας ελπίσουμε ότι θα την βρούμε αυτή την χρυσή τομή που λες. Είπαμε η εποχή είναι "αμυνεσθαι περι παρτης". Αυτό ας δούμε πρώτα και ας το δούμε μέσα μας και όχι στον διπλανο!
Καλη χρονιά να έχεις.
PAVLO Επίσης ρε συ που χάθηκες?! Πάλι καμιά Αίγυπτο χτύπησες?! ;-)
@Σταθη
Ουτε για την αναγκη...
κροκοδειλιων δακρυων μιλησε κανεις, ουτε για υποκρισια. Για το πως βιωνει κανεις καποια πραγματα ηταν το θεμα και οχι για το αν καποιος ειναι, η χρειαζεται να γινει...'υποκριτης', προκειμενου να καταλαβει το δραμα ανθρωπων που
εχασαν τα παιδια τους εξ αιτιας ενος αδικου, για εμενα, πολεμου. Δεν χρειαζεται να 'απολογηθει' κανενας, αλλα να σκεφτουμε λιγο αυτο που ανεφερες και εσυ, καπου πιο πανω, το...
"αμυνεσθαι περι παρτης", που εκφραζει, οπως λες, το πνευμα της εποχης, ή τουλαχιστον καποιους απο τη σημερινη εποχη.........
Elva myt point was οτι οι περισσότεροι δεν νιώθουν(νιωθουμε) πια τίποτε άλλο πέρα από τη γυαλα τους (μας) αυτό είναι το θέμα. Το να δω τις αθλιες εικόνες από τη Γάζα στο Σαλόνι μου και να πω "Σα δε ντρέπονται" και να "εξοργιστώ" και μετα να ξαναγυρισω στα καθημερινα νομίζω έχει κάτι χειρότερο από την υποκρισία. Γιαυτό λέω.
Εννοείτε ότι όλα γίνονται γιατι ο καθένας σκέφτεται με το εγώ, όσο κλισε και αν διαβαζεται αυτό που έγραψα.
Κανεις δεν απολογείται, ούτε χρειάζεται να απολογηθει. Εσυ μπορει να νιωθεις κατι οργη, πόνο εγω πραγματικά δεν τα νιωθω ή τα νιώθω πολυ επιδερμικα. Τα υπολογίζω, ξέρω ότι υπάρχουν αλλά δεν τα νιώθω.
Δημοσίευση σχολίου