Τα ντερμπι του Σαββατοκύριακου..

Ξεκινάω από το χθεσινό ντέρμπι. Που δεν ήταν ντέρμπι γιατι σε καθένα από τα δύο ημίχρονα μια ομάδα ήταν στο γήπεδο, διαφορετική την κάθε φορά. Και αν στο πρώτο ημίχρονο που ήταν και το δικό μας δεν κάναμε τίποτε, στο δεύτερο που ήταν της ΑΕΚ ο Σκόκο έδειξε γιατι είναι μεγάλος παίκτης.

Χθες δεν έφταιγε τόσο ο Ψαράς- μόνο στο ότι πάλι φόρεσε κουστούμι έφταιξε- έστησε την ομάδα αρκετά επιθετικά. Έλεγα γιατί δεν ξεκίνησε τον Κουτσι αλλά μου απάντησε ο ίδιος όταν μπήκε αλλαγή. Βέβαια στο 0-0 με την ΑΕΚ πιο ανοιχτή ίσως να είχε παίξει καλύτερα.. ίσως...

Χθες, αν και πιστεύω ότι στο α ημίχρονο χάσαμε το παιχνίδι- είδα με απογοήτευση δύο πράγματα. πρώτα ότι δεν υπάρχει αρχηγός σαν τον Κονσεισαο να σηκώσει την ομάδα στα δύσκολα. Θεωρώ μέγιστη απογοήτευση το γεγονός ότι ο μόνος παίκτης που έπαιζε με πάθος ήταν ο πορνοσταρ που προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάνει για τον ΠΑΟΚ. Έτσι απλά μόνο ο Ιταλός έκανε κατεβασιές με αρχ... όλοι οι υπόλοιποι είναι γάτακια.. απλά...

Το δεύτερο είναι ότι είμαστε πολύ προβλέψιμοι επιθετικά. Μόνο ο Βιερινια κάτι κάνει αλλά αν βάλεις δυο πάνω του τέλειωσε και αυτός. Παίκτη σαν τον Σκόκο να κάνει ενα μαγικό και να βγάλει λαγούς από το καπέλο του δεν έχεις... έχεις πολλους καλούς ρολιστες αλλά κανέναν παίκτη με προσωπικότητα. Απλά και ωραία...

Ολοκληρώνοντας να πω ότι το ματς χάθηκε στο α που αναλωθήκαμε σε ένα παιχνίδι κέντρου και δεν πιέσαμε ψηλά την ΑΕΚ να την σκάσουμε. Αλλά και πάλι με την έκβαση του αγώνα -τρως γκολ στο 50 και δεν αντιδρας!!!- νομίζω ότι και γκολ να βάζαμε το πολυ πολυ να παίρναμε Χ...Στο τελευταίο - πίεση ψηλά - έχει και ο Σάντος ευθύνες...

Πάντως εκεί είμαστε .. η τεταρτη ομάδα στην Ελλάδα...


Το άλλο ντέρμπι παίζεται αυτή την ώρα. Παρά τα εμπόδια, οι πρώτες πληροφορίες μιλάνε για συντριπτική νίκη του Σαμαρά! Είδωμεν. Πάντως νομίζω ότι η Νέα Δημοκρατία θα εκλέξει τον Σαμαρά και θα κινηθεί στην πεπατημένη του Αβέρωφ και του Εβερτ, όπου ύστερα από κάθε μια από τις τρεις συντριπτικές της ήττες στην μεταπολίτευση επιλέγει την πιο δεξιό υποψήφιο για να κλειστεί στον "πολιτικό" της κόσμο.

Βέβαια κανένας απο αυτούς που προανάφερα δεν έγινε πρωθυπουργός και πολύ πιθανό να μην γίνει και ο Σαμαράς που ήδη έχει απέναντι του περισσότερα από τα ΜΜΕ, ίσως όπως και ο ΓΑΠ δυο χρόνια πριν. Γενικά νομίζω ότι ο Μεσσήνιος θα προσπαθήσει να περάσει τον εαυτό του ως ένα υβρίδιο Ομπάμα με Σαρκοζύ(!!!) και να αντιστρέψει το κλίμα. Δύσκολο εγχείρημα ομολογουμένως!!

Το αν θα γίνει ή όχι πρωθυπουργό όμως θα εξαρτηθεί και από την πορεία της κύβερνησης του ΠΑΣΟΚ που ήδη μετά από 50 μέρες έχασε το γκλαμουρ της και ο χρόνος πιέζει. Ας μην ξεχνάμε και το γεγονός της βαθιάς συντηριτικοποίησης του Έλληνα ψηφοφόρου παρά τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα.. Ένας νέος "Δεκέμβρης" μπορεί να οδηγήσει εκεί. Υπάρχει βεβαία και ο Χρυσοχοίδης αντί του Πάκη θα μου πείτε... Ίσως να έχετε και δίκιο..



Το τρίτο ντέρμπι είναι των αιωνίων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Δυστυχώς όσων αφορά την μπάλα τα τελευταία χρόνια ακούμε πολλά πριν το παιχνίδι και στο τέλος ..βλέπουμε μια σούπα.. Ελπίζω φέτος κάτι να αλλάξει! Στο μπάσκετ βέβαια ο Ομπράντοβιτς δεν χάνει νομίζω...

Όσο για το ΝΤΕΡΜΠΙ.. το el Clasico.. ένα θα πω...
Μπαρτσα ξεβράκωσε την.....

Μαγική βράδια...

ΠΑΟΚ Άρης 4-1 ... Δεν έχω να πω τίποτε απολύτως αυτή την στιγμή! Πάω να δω Αθλητική Κυριακή - πρώτη φορά φέτος. Τα λέμε αύριο.....

Απόλαυση.... απλά....


.....

Edit: Δευτέρα πρωί.. πίνω καφεδάκι, ήρεμος, κοιτώντας τα πρωτοσέλιδα... Τώρα μπορώ να γράψω τι είδα χθες και να εξηγήσω στον φίλτατο κύριο Κούπερ. Στο πρώτο πεντάλεπτο ξεκινήσαμε καλά, χάσαμε και κάτι ευκαιρίες με τον Βιερίνια αλλά ο Άρης γρήγορα ανέκαμψε και προσπάθησε να μας χτυπήσε. Ο Κόκε όμως βρήκε το δοκάρι και όχι τα δίκτυα. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που κερδίζει αυτός που βρίσκει δίκτυα και όχι δοκάρια. Στο επόμενο λεπτό έγινε το πέναλτι...



νομίζω το ότι βρίσκει χέρι κανένας δεν το αρνήθηκε. Ο κ. Κόντης μίλησε για διαιτητική πρωτοτυπία αλλά μάλλον δεν του είπαν ότι πέρσι στη Φυλή ο Άρης κέρδισε παρόμοιο πέναλτι (2,10 στο βίντεο).



Αυστηρό το πέναλτι στο Νέτο, θα με πείραζε αν το έδινε εναντίον μας αλλά μπορούσε να το δώσει. Έτσι απλά.



και μπαίνει το γκολ και γίνεται χαμός!!! Και κάπου εκεί τελειώνει το ματς! Λίγο πριν το ημίχρονο σκοράρουμε με τον Μούσλι - επιτέλους- και καθαρίζουμε την μπουγάδα! Μεγάλο σφάλμα του Σηφάκη η φάση πάντως! Έπρεπε να βγει να καθαρίσει!

Στο 2ο ο Άρης ξέχασε να κατέβει. αντι να μας πιέσιε - πως θα το έκανε αυτό όταν ο Πάμπλο με τον Βιτόλο κάναν ότι θέλαν στο κέντρο είναι άλλη ιστορία βέβαια- τον πιέσαμε εμείς και πήραμε νέο πεντακάθαρο αν και ηλίθιο εκ μέρος του Αράνο πέναλτι και ο Βιτόλο έκανε το 3-0. Το κερασάκι ήταν το τέταρτο γκολ του Μούσλι και απο εκεί και έπειτα ο Άρης κατάφερε να σκοράρει μετά από 5 χρόνια στην Τούμπα...

Γιατί κερδίσαμε? 5 Λόγοι...

1. Ο Κούπερ έπαιξε ανοιχτά και επιθετικά. Με ποια ομάδα ρε Ραούλ? Διπλό δεν πήρες στην Κομοτηνή θα έπαιρνες στην Τούμπα? Ο Σάντος με το γνωστό αντιποδόσφαιρο, τις στημένες και τις αντεπιθέσεις του πήρε την ταυτότητα. Αλλά νομίζω ίσως παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό των διοικούντων του Άρη που μια ζωή μας υποτιμούν πριν τον αγώνα.
2. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση του Λαμπριάκου...... Τ οματς με προβλημάτιζε. Με το που άκουσα δηλώσεις Λαμπριάκου... ησύχασα...
3. Η απουσία του Γκιάρο μου έδωσε ελπίδες για να σκοράρει ο Μουσλι και ο Αμπρέου ήταν μια ανακούφιση γιατί δεν θα τον μαρκάραμε εύκολα στο ψηλό παιχνίδι...
4. Ο Άρης δεν έχει άμυνα και σαν ομάδα δεν ξέρει τι να κάνει στο παιχνίδι. Πολυ αναρχία λέμε...
5. Εμείς ξέρουμε τι θέλουμε και έχουμε την υπομονη και την συγκέντρωση να το κάνουμε. Το ότι δεν έχουμε χάσει από ομάδα πλην ΠΟΚ δεν είναι τυχαίο..

Αυτά..

Παρασκευή....

Η Παρασκευή ήταν ανέκαθεν μια υπέροχη μέρα. Μια μέρα που σηκωνόμουν σχετικά εύκολα από το κρεβάτι αν και αυτό σήμερα δεν το κατάφερα.

Στα φοιτητικά μου χρόνια ήταν η μόνη μέρα που δεν άλλαξε η σημασία της. Τότε μπορεί να βγαίναμε μια Τρίτη ή μια Κυριακή που είχε, προς στιγμήν όπως αποδείχθηκε,χάσει την μελαγχολία που είχε στα μαθητικά μας χρόνια. Και σχεδόν κάθε Σάββατο βράδυ μέναμε μέσα, μην μπορώντας να αντέξουμε την κοσμοπλημμύρα όλων αυτών των παρείσακτων της Φοιτητικής ζωής μας στη Θεσσαλονίκη, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Η Παρασκευή όμως είχε κρατήσει την χαρά της και την ελαφρότητα της που ταίριαζε γάντι με τα είκοσι μας χρόνια.

Αργότερα όταν οι φίλοι χάθηκαν ξαφνικά από την Κλεάνθους ή την Πολυκλείτου ή από όπου άλλου μας έβγαζαν οι δρόμοι της Τούμπας ή του Κέντρου. η χαρά της Παρασκευής ήταν εκεί να μας δώσει λίγο κουράγιο μπροστά στις τρομερές αλλαγές που έφεραν στις ζωές μας οι πρώτες δουλειές. Και ήταν ο κατάλληλος χρόνος για να ξοδέψουμε και τον πρώτο μας μισθό..

Πολλά τραγούδια μου θυμίζουν Παρασκευές. Το Boing boring των Pet Shop Boys είναι ένα από αυτά και μιας και έρχονται σας το χαρίζω.

Καλό Σαββατοκύριακο..

Το καλυτερο όπλο κατά της Τρομοκρατίας....

.. είναι η ειρωνία. Για να το αποδείξω αναδημοσιεύω την επιστολή του Μίκη...

Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξή μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου. Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανους 1, και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω, με κίνδυνο να πάθω γρίπη. Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέρειες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;...

Je vous remercie

ΥΓ Καημένε Παπαδόπουλε, πού είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου.....

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται άλλο σχόλιο...

36 χρόνια μετά

Μετά την ταραγμένη δεκαετία του 1940 η μεγαλύτερη καμπή της ελληνικής ιστορίας είναι η επταετία της Χούντας με αποκορύφωμα την 17η Νοέμβρη του 1973. Πάντα είχα μια περιέργεια για το πως πραγματικά ήταν αυτές οι εποχές. Όπως και πάντα είχα την υπόνοια ότι η γενική αίσθηση που υπάρχει τώρα για αυτές τις εποχές, αίσθηση απόλυτης ωραιοποίησης ή το αντίθετο, δεν είναι αρκετή για να δώσει την πραγματικότητα μιας εποχής που απλοί καθημερινοί άνθρωποι γράψαν ιστορία με την συμμετοχή τους ή με την ανοχή τους σε πολιτικές διαδικασίες.

Καμιά φορά στα βιβλία βρίσκω κάποια σημάδια που πραγματικά με πείθουν ότι αποτελούν μέρος της ιστορικής πραγματικότητας και ας είναι έργα μιας κάποιας μυθοπλασίας. Ένα τέτοιο βιβλίο διάβασα το καλοκαίρι. Είχε τίτλο "η αρχαία σκουριά" και το έγραψε η Μάρω Δούκα. Αν και δεν μπορώ να σας παραθέσω εδώ αποσπάσματα για πολλούς και διάφορους λόγους, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Αυτό που μπορώ να παραθέσω εδώ σαν ελάχιστο φόρο τιμής είναι τρία ποιήματα του μεγάλου Σαλονικιού ποιητή του Μανόλη Αναγνωστάκη, όπως είχα κάνει και πέρσι. Έτσι μπας και μας βάλουν σε σκέψεις για την δικτατορία αλλά και τους αγώνες του μέσου άνθρωπου, του καθημερινού.....

Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.

Στην οδό Αιγύπτου -πρώτη πάροδος δεξιά!

Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών

Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.

Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από

τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.

Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε

Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,

Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε

Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες,

Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες

Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα

οι ίδιοι στα παιδιά τους

Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα

Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών

των παιδιών τους.

Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται

η Τράπεζα Συναλλαγών

- εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται-

Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως

-εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν-

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής

Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία,

τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.

Επιτύμβιον

Πέθανες - κι έγινες και συ: ο καλός.

Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,

εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,

τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.

Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.

(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω

πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).

Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,

ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

Νέοι της Σιδώνος, 1970

Κανονικά δεν πρέπει να 'χουμε παράπονο

Καλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,

Κορίτσια δροσερά - αρτιμελή αγόρια

γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.

Καλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας

Τόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,

Για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ' άλλην ήπειρο

για ήρωες που σκοτώθηκαν σ' άλλα χρόνια,

Για επαναστάτες Μαύρους, Πράσινους, Κιτρινωπούς,

Για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Ανθρώπου.

Ιδιαιτέρως σας τιμά τούτη η συμμετοχή

Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας

Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό - κατόπιν τούτου

Νομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω

Δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,

Και να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;)

Λιμοί,σεισμοί, καταποντισμοί και άλλα...

Είχα 1 χρόνο και 3 ημέρες ακριβώς να πάω κινηματογράφο! Αυτό είναι το καλό όταν κρατάς μπλογκ και σημειώνεις κάτι τέτοιες ξεχωριστές ημερομηνίες πια! Έτσι χθες βράδυ πήγα με τον αδερφό μου να δώ το περίφημο ..2012.

Συμπέρασμα:
"Δεν νομίζω να δω άλλη ταινια καταστροφής στην ζωή μου γιατί είναι σαν να τις είδα όλες!"

Τι και αν:

- Το στορι το σκέφτηκε κάποιος όταν πήγε στην τουαλέτα,
- τους διαλόγους πρέπει να τους γράψαν στο λεωφορείο για την δουλειά,
- τα στερεότυπα της διαλυμένης αμερικάνικής οικογένειας που αναγεννάται από τις σταχτες τις ξεχειλίζουν τα ψηφιακά σελιλόιντ του φιλμ,
- οι Αμερικάνοι ξαναζώσουν - μαζί με άλλους- το ανθρώπινο γένος,
- υπάρχει αρκετή δόση καλόπιστου πολιτικαλι κορέκτ,
- ο προεδρός είναι μαύρος,
- τα φέσια επί της οθόνης είναι ατελείωτα,
- τελείωνουν τα καύσιμα,
- τελειώνει ο χρόνος,
- τελειώνει η υπομονή,
- όμως όλοι κερδίζουν στο τέλος!!!

Δεν έχει καμιά σημασία!
Η ταινία άξιζε τα 8 € που έδωσα*!

Με μια κουβέντα...

Είδα αυτό που περίμενα να δώ. αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα δω αυτές τις απέραντες, φανταστικές και απόλυτα διασκεδαστικές σκηνές της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του πλανήτη!

Προσοχή!!Αξίζει μόνο στο σινεμα...Στο ντιβιντι θα ήμουν στο φαστ φοργουορντ δεν το συζητώ!


Και επειδή το μπλογκ τιμάει την Παρασκευή και 13 που είναι σήμερα οφείλει εκτός από την καταστροφή και να προάγει και τον τρόμο! Ναι κάτι σαν τις ειδήσεις των οκτώ!

Έτσι επαυξάνει και κάνει ρελάνς με σειρά βαμπιρ επί της μικρής οθόνης αυτή την φορά! True Blood λέγεται η εν λόγω σειρά και μας ταξιδεύει κάπου στα μπαγιού της Λουιζιάνα, εκεί που οι βλάχοι Αμερικάνοι με τις σημαίες του Νότου και τα γαλλικά ονόματα, Λουιζιάνα λέμε!, ζουν αρμονικά με τις ρατσιστικές τους συνήθειες, την ζέστη, τα κουνούπια και το southern Comfort. Εκεί λοιπόν είναι ένα χωριουδάκι που λέγεται BonTemps και μου θυμίζει ίσως το αντίστοιχο χωριουδάκι των Dukes κυρίως γιατι και εδώ - σε αυτή την σειρά- έχουμε γκαρσόνες με καυτά σορτσάκια σαν την Νταίζη! Ποιο όμως είναι το στοιχείο που κάνει την διαφορά?! Λίγα χρόνια πριν, λέει το παραμύθι, κάποιοι στην Ιαπωνία ανακάλυψαν το ...συνθετικό αίμα! Ωραία και θα μου πείτε εσείς! Το γεγονός αυτό έκανε τους απανταχού ....βρυκόλακες να βγουν στο προσκήνιο και να προσπαθήσουν να ζήσουν αρμονικά με τους ανθρώπους!! Τρελό ακούγεται ε? Έτσι και σε αυτό το χωριουδάκι έρχεται ο πρώτος βρυκόλακας που θα ταράξει την υσηχία των κατοίκων αλλά και την καρδιά της πρωταγωνιστριας και θα ξετυλίξει μια παράξενη ιστορία γκλαμουρ, σεξ και βαμπιρ που όπως λέει και η Γκάρντιαν έκανε πάταγο σε Αμερική και Ηνωμένο Βασίλειο! Σας αφήνω με την εισαγωγή των τίτλων που υπάρχει μια υπόννοια για το τι ακολουθεί! ;-) Καλό σουκου!



*καλά πότε πήγε 8 ευρουλάκια το εισητήριο!?!?!?!

Το τείχος

Κανένα τείχος δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον παρά τη θέληση του, φυλακισμένο επ' άπειρον. Αυτό του Βερολίνου είναι τρανή απόδειξη. Μέγαλο πειστήριο της αποτυχίας του μεγαλεπήβολου σχεδίου που ονομάστηκε "υπαρκτός σοσιαλισμός", βοήθησε στο να ανακηρυχθεί το 1989 ένα ακόμα ορόσημο στον "σύντομο εικοστό αιώνα".

Κάπου "έστριψε λάθος" ο υπαρκτός, "έχασε το δρόμο του" και απέμεινε "στην άκρη της Ιστορίας", αποσβολωμένος και μπερδεμένος να μην μπορεί να καταλάβει πως το παλαί ποτέ κραταιό "ανατολικό μπλοκ" κατέρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα μέσα σε ένα φθινόπωρο.

Μπορεί να έφταιξε ότι οι μεγάλοι διανοητές που θεμελίωσαν το πνευματικό οικοδόμημα που ονομάστηκε κομουνισμός προσπαθώντας να δούνε την μεγάλη εικόνα της Ιστορίας, την μεγάλη αφήγηση όπως λένε, σταμάτησαν να κοιτάνε τον άνθρωπο. Αγνόησαν το μικρό κύτταρο της ιστορίας. Παράβλεψαν τον ψυχικό του κόσμο και θεώρησαν ότι κάποιος μπορούσε να προβλέψει και να ικανοποιήσει κάθε του ανάγκη μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό. Μπορεί, ποιος ξέρει?

Απο την άλλη όλοι θεώρησαν σχεδόν αυτονόητο ότι η αξιοκρατία θα επέβαλε τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Τις περισσότερες φορές όμως το μόνο αντικειμενικό κριτήριο για την επιλογή προσώπων ήταν το πόσο φανατικά "λάτρευες" τον εκάστωτε "πατερούλη". με κυριότερη συνέπεια την απόδειξη ότι η διαφθορά δεν αφορά μόνο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής...

Μπορεί απλά αυτό το οικοδόμημα να ήταν ένας ακόμα πύργος της Βαβέλ που να ξεσήκωσε την μήνι των Θεών μπροστά στην ανθρώπινη ύβρι. Ποιος ξέρει..

Αυτό που όλοι ξέρουμε σίγουρα είναι ότι το τείχος έπεσε. Όχι από κάποια καταστροφή, ούτε από κάποια συνομωσία. Έπεσε γιατί δεν μπορούσε να κρατήσει τον λαό μαντρωμένο. Θα μου πεις σήμερα μαντρωμένοι δεν ήμαστε? Με την τηλεόραση να είναι πολύ πιο δυνατή απο κάθε τανκ? Ίσως αλλά ακόμα και η ψευδαίσθηση της ελευθερίας είναι καλύτερη από το να μην την έχεις καθόλου.

Θα μου πεις η ελευθερία δεν τρώγεται. Αυτό το κατάλαβαν από την καλή και απο την ανάποδη Ανατολικογερμανοί, Πολωνοί, Ούγγροι, Αλβανοί και πολλοί άλλοι. Και για αυτό άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο νοσταλγούν κάποια φάση από το παλιό καθεστώς. Όταν τουλάχιστον είχαν δουλειά - κακοπληρωμένη μεν, δουλειά δε-, όταν είχαν περίθαλψη και παιδεία.

Σε αυτούς τους νοσταλγούς όμως δεν μπορώ να κατατάξω την Αλέκα Παπαρήγα. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι αν την άκουγαν να λέει αυτά που είπε σήμερα θα αισθάνονταν τουλάχιστον αμηχανία. Κλείνοντας και σαν μελαγχολική απάντηση στον στεγνό κομματικό μονόλογο της θα σας παραθέσω τα λόγια του Στρατηγού Γιαρουζελσκι από την Σαββατιάτικη Ε:

"Με υπερηφάνεια λέω ότι ήμουν μέρος της διαδικασίας. Παράδοξο, πράγματι. Εγώ, ο αυτουργός ενός στρατιωτικού νόμου αλλά και συναυτουργός των αλλαγών που έγιναν τη δεκαετία του '80, που είχαν σημαντικές διαστάσεις, όχι μόνο για την Πολωνία (...) Μπορεί να φαίνεται ακατανόητο ότι εγώ, άνθρωπος του παλιού καθεστώτος, μπορώ σήμερα να λέω ότι οι αλλαγές ήταν απολύτως αναγκαίες για την Πολωνία και όλη την Ευρώπη (...) Ο κομμουνισμός, η βίβλος του κομμουνισμού δημιουργήθηκε όχι κατά μήκος του Βόλγα, αλλά κατά μήκος του Ρήνου. Και ήταν γεμάτη ελκυστικές και ευγενείς ιδέες, εν μέρει ουτοπικές, αν και πιστεύω ότι παραμένουν σε ισχύ από φιλοσοφική και ηθική άποψη. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο σταλινισμός αμαύρωσε την ιδεολογία του κομμουνισμού"

Hazy shade of winter..

Γιατί ο χειμώνας μπαίνει λίγο απότομα στην ζωή μας. Το τραγούδι αυτό το γράψαν βεβαια οι Simon and Garfunkel αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι 30 something απο τις Bangles το θυμόμαστε και την ταινία Less than zero..

Καλό χειμώνα να έχουμε...