Και μην ανησυχείτε playback θα είναι! Σήμερα λοιπόν βρήκα κάτω από την χαραμάδα του aggregator μου μια πρόσκληση από τον PAVLO. Η οποία πρόσκληση λέει ότι πρέπει να σας τρατάρω δυο τραγούδια που μπορείς να τα σιγοτραγουδήσεις αντί να πεις σ'αγαπω. Ένα από ανδρική φωνή και ένα απο γυναικεία.Ευκαιρία καλή να ξεφύγουμε λίγο από τις μηνύσεις, τους εκβιασμούς και τις λοιπές ιστορίες για αγρίους..
Η επιλογή είναι δύσκολη πάντως αλλά πιστεύω ότι ταιριάζει με το σκηνικό της απόκοσμης ομίχλης που σκεπάζει την πόλη σήμερα. Και τα δύο τραγούδια είναι από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Do you think romance died in 1990? Τέλος πάντων!
Το πρώτο τραγούδι που μου ήρθε ήταν το Wicked Game με τον Chris Isaac και εκείνο το υπέροχο βίντεο κλιπ με εκείνη την Θεά που ακούει στο όνομα Helena Christensen.
Το δεύτερο είναι το Nothing Compares to You από την υπέροχη φωνή της Sinead O'Connor!
Τα γεγονότα όμως με το press-gr μας εξαναγκάζουν να ξαναρίξουμε μια ματιά σε μια περίεργη - αν μη τι άλλο υπόθεση που ξανάνοιξε την όλη συζήτηση με την ασυδοσία της ανωνυμίας των μπλόγκερ.
Το εν λόγω μπλόγκ λειτουργεί εδω και καιρό και έχει καταφέρει να μπεί στο μάτι αρκετών. Πολλές ειδήσεις που δεν μπορούν να γραφούν στα mainstream ΜΜΕ όπως τα 5,5 εκ του Θέμου, τα αποτελέσματα εξιτ πολ 2 ώρες πριν το κλείσιμο της κάλπης, το όνομα της Τσέκου και του Νικολουτσόπουλου και άλλα πολλά δημοσιεύτηκαν εκεί για πρώτη φορά.
Σε ενάμισι χρόνο είχαν κατατεθεί εναντίον των διαχειριστών του γύρω στις 100 μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση. Επειδή όμως ο Blogger είναι ιδιοκτησίας Google και εγκατεστημένος στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσε η ελληνική πολιτεία να στήσει μια φιέστα τύπου blogme! Η Αμερικανική Δικαιοσύνη όμως, προκειμένου να συνδράμει στο αίτημα της Ελληνικής και να υποχρεώσει την Google να δώσει τα στοιχεία για να βρούν οι αρχές τον διαχειριστη, έπρεπε να αφορά η έρευνα κακούργημα και όχι πλημμέλημα. Εκει βρέθηκε ως μάννα εξ ουρανό και η "στοιχειοθετημένη κατηγορία εκβιασμού". Κακουργημα που άνοιξε το δρόμο για να πάρουν οι ελληνικές αρχές τα στοιχεία των διαχειριστών του μπλόγκ. Πολύ περίεργος αυτός ο εκβιασμός πάντως. Στέλνω ένα email με διεύθυνση yahoo.gr και εκβιάζω κάποιον ζητώντας χρήματα και μετα από 14 μήνες δεν έχει γινει τίποτε? Και ακόμα ψάχνω από ποιον υπολογιστή έφυγε το εμαιλ ενώ βρήκα τα ονόματα των διαχειριστών στις ΗΠΑ? Περίεργο δεν βρίσκεται?Το yahoo.gr δεν υπόκειται στο ελληνικό δίκαιο? Δεν έδωσε στοιχεια? Τι έγινε με αυτά? Τέλος πάντων.... ας αφήσουμε την δικαιοσύνη να δουλέψει και να δούμε που θα καταλήξει η υπόθεση... (update στην σημερινή Ελευθεροτυπία!)
Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι μπλόγκερ μηδενού εξαιρουμένου - σας διαβεβαιώ και του γράφοντα, πάγωσαν στο άκουσμα της είδησης. Αφενός ήταν το πρώτο ζωντανό δείγμα ότι η ανωνυμία - σε εξαιρετικές βεβαία περιπτώσεις- είναι ζήτημα χρόνου να αρθεί. Αφετέρου σε δεύτερη φάση -όσο και παράλογο να μοιάζει σε ένα τρίτο- αυτή η κίνηση φάνηκε σαν μια απόδειξη ότι το 1984 ζει και στο διαδίκτυο και ο επόμενος που θα πάνε μέσα με χειροπέδες θα είσαι εσυ.
"Πρώτον, οι διαχειριστές των blogs ενημερωτικού χαρακτήρα θα έχουν την ευθύνη να αναγράφουν στην κεντρική ιστοσελίδα τον κατά νόμο υπεύθυνο του blog.
Δεύτερον, το νομοσχέδιο επιφυλάσσει στα αδικήματα που τελούνται μέσω των blogs προβλέψεις ανάλογες με αυτές του νόμου περί Τύπου.
Τρίτον, διευκολύνεται η πρόσβαση των διωκτικών αρχών στα ηλεκτρονικά ίχνη ώστε να αποκαλύπτεται με πιο γρήγορες διαδικασίες ο υπεύθυνος μιας συκοφαντικής ή εκβιαστικής δημοσίευσης.
Τέταρτον, το ΕΣΡ αποκτά δικαίωμα παρέμβασης σε περίπτωση που οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες ή το audio και video υλικό που αναρτάται σε κάποιο blog δημιουργούν ζητήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του."
Και ερωτώ αγαπητοί φίλοι...
1. Ποια μπλόγκς θα θεωρούνται ενημερωτικά? Θα παίρνουμε και άδεια απο την γραμματεία στο Υπουργείο Τύπου? 2. Αν υπαγόμαστε στα αδικήματα περι τύπου τότε θα μπορούμε να συμετάσχουμε και στην ΕΣΗΕΑ? 3. Το ΕΣΡ θα μας ρίχνει και πρόστιματα δηλαδή? Αν βάλουμε σήμανση ότι το περιέχομενο του μπλόγκ είναι ακαταλληλο για ανήλικους είμαστε οκ? 4. Κύριε Εισαγγελέα εγώ που διατηρώ μπλόγκ στο Αμέρικά είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ το ελληνικό δίκαιο? Δεν νομίζω......
Κύριοι και Κυρίες έχω την εντύπωση ότι η επικαιρότητα κινείται μεταξύ του γελοίου και του τραγικού. Αν κάποια μπλόγκς τα στήνουν εκβιαστές και πραγματοποιούν κακουργήματα τότε να επέμβει ο νόμος και να ακολουθηθούν οι νόμιμες διαδικασίες. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να τσουβαλιαστούν όλοι οι μπλόγκερς και η χώρα μας να μπει στην ίδια κατηγορία με την Κίνα, την Βιρμανία και την Τουρκία σε ότι αφορά το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Η όλη ιστορία, αν ισχύσει και ψηφιστεί ένας τέτοιος νόμος θα θυμίζει εκείνο τον περίφημο νόμο που απαγόρευε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.... Ευτυχώς υπάρχουν και Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Μέχρι τότε όμως ασπάζομαι τα 9 σημεία του μανιφέστου του Nylon.
1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.
Για το θέμα έγραψαν - έγκαιρα- και οι Zaphod, geokalp , Άδης, Ζουρις, ΠΡΕΖΑTV και η Μαρία. Σας τους προτείνω!!! Όπως και το ποστ του elawyer - αχρείαστος να 'ναι! Ωραίος και ο καλτσόβρακος! Δείτε και το σημερινό πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας. Και σε καμιά περίπτωση μην ξεχάσετε να διαβάσετε τα ψιλά γράμματα του χιουμορίστα - κομίστα - ραδιοφωνικού αστέρα CyberGoulion!
Αρκετά σας έπρηξα! Σε αντάλαγμα ας σας βάλω το Heroes σε live εκτέλεση από τον David Bowie έτσι για να ανεβούμε λίγο ;-)
Τις προάλλες μιλήσαμε για παιδικά παιχνίδια και η Σοφία μου θύμισε τον περίφημο Amstrad CPC 464, τον πρώτο υπολογιστή που αγόρασα- μάλλον ο πατέρας μου μας τον αγόρασε!- το 1987. Βέβαια δεν συνοδευόταν από έγχρωμη οθόνη -οι οποίες και ήταν πανάκριβες- αλλά από πράσινο μόνιτορ - sic! Για τα μέσα της δεκαετίας του 1980, αυτοί οι υπολογιστές ήταν το θαύμα της 8-bitης τεχνολογίας που μπορούσες να αγοράσεις με αρκετή οικονομία. Την αρχή είχε κάνει ο Spectrum ZX ενώ το όνειρο όλων ήταν η Amiga 500!! Εγώ "συμβιβάστηκα" με την λύση του 464.
O Amstrad οπλισμένος με έναν πανίσχυρο επεξεργαστη στα 4ΜΗz και μνήμη 64Κb ήταν μια καλή λύση για 45.000 δραχμές. Σήμερα βέβαια, μια αριθμομηχανή που δίνουν τσάμπα σε γαριδάκια είναι δέκα φορές γρηγορότερη και έχει μεγαλυτερή μνήμη. Αλλά δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις! Πως να συγκρίνεις ένα ποδήλατο που μπορεί να κουβαλήσει 65 γραμμάρια, με ένα υπερηχητικό αεροπλάνο που έχει φορτίο 500 τόνους? Σαν αποθηκευτικό μέσο είχε την πατροπαράδοτη κασέτα. Σας την τρατάρω σε φώτο για να την θυμηθείτε αν την έχετε ξεχάσει.
Για να φορτώσεις ένα παιχνίδι έπρεπε να ακολουθήσεις τον "γολγοθά" του αποκαλυπτικού βίντεο!
βέβαια μπορούσες να ευχαριστηθείς και κάτι παιχνιδάρες κάτσε καλά!!!
Αυτές ήταν επόχες...Τότε η Microsoft εγκαινίαζε το MS-DOS και τα μαγικά της παράθυρα δοκιμάζονταν κάπου στην Σίλικον Βάλει.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 το PIXEL, το πρώτο περιοδικό για υπολογιστές στην Ελλάδα, δεν μοίραζε ντιβιντι με παιχνίδια. Αλλά πρόσφερε απλόχερα κώδικες της BASIC που αν είχες όρεξη να δακτυλόγραφήσεις μπορεί και να κατέληγες σε κάποιο Syntax error in line 30.... Κάτι σαν αυτό που ακολουθεί...
10INPUT"What is your name: ", U$ 20PRINT"Hello "; U$ 30INPUT"How many stars do you want: ", N 40 S$ = "" 50FOR I = 1TO N 60 S$ = S$ + "*" 70NEXT I 80PRINT S$ 90INPUT"Do you want more stars? ", A$ 100IFLEN(A$) = 0THEN90 110 A$ = LEFT$(A$, 1) 120IF A$ = "Y"OR A$ = "y"THEN30 130PRINT"Goodbye ";U$ 140END
Έτσι μια νέα κατάκτηση της Δύσης είχε αρχίσει. Και αν ο ENIAC κάπου στα 1946 ήταν ο Κολόμβος που ανακάλυπτε την Αμερική, αυτοί οι 8μπιτοι πιονέροι αποίκισαν την Δύση. Για να φτάσουμε σήμερα στο Ιντερνετ, το τελευταίο ανεξερεύνητο σύνορο του ανθρώπου στην Ψηφιακή Γη.
Η ατμόσφαιρά σήμερα το βράδυ στην Τούμπα ήταν βγαλμένη από το παρελθόν. Παραπάνω από 32.000 ΠΑΟΚια κατάκλεισαν το γήπεδο, κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο! Σε μια όμορφή και σχετικά ζεστή νύχτα - σε πλήρη αντίθεση με το προηγούμενο μάτς! Δυστυχώς όμως σε μια ονειρεμένη ατμόσφαιρα ήρθε ενα ξενέρωτο - μα δίκαιο πιστεύω - σκορ.
Και σήμερα τελικά μόνο οι οπαδοί είχαν πολλά κέφια!!
Έτσι γύρω στις 17.00 και ενώ οι δρόμοι γύρω στο γήπεδο γέμιζαν ασφυκτικά, κάποιοι ξεκίνησαν κάναν τον επιτάφιο του Γαύρου! Τα χάπενιγκς είχαν αρχίσει! Στηθήκαμε με το paoki στην ουρά για να μπούμε στην 5 γύρω στις 17.30. Και αφού περιμέναμε υπομονετικά 45 ολάκερα λεπτά και αφού σχεδόν γλύτωσα την τελευταία στιγμή την λιποθυμία αφού η κατάσταση θύμιζε παστές σαρδέλες, μπήκαμε στην Τούμπα στις 18.20 και αντικρύσαμε την εικόνα που σας έβαλα στην αρχή του πόστ..Μαγεία....
Εκείνη την στιγμή οχί μόνο οι θέσεις αλλά και οι διάδρομοι και οι σκάλες της Τούμπας είχαν γεμίσει ασφυκτικά! Και να φανατστείτε περίμεναν άλλοι χιλιάδες έξω!! Όσο για την ατμόσφαιρα σας δίνω τα δύο βιντεάκια που μιλαν από μόνα τους....
Πραγματικά καταευχαριστήθηκα αυτήν την ατμόσφαιρά! Και ειδικά όταν μόλις στο 2' λεπτό ο - καλύτερος μας παίκτης σήμερα- Γκονζάλες έβαλε την μπάλα στο πλεχτό έγινε πανικός!!!!! Εκείνη την στιγμή μου ήρθε στο μυαλό η ρήση του Αλέφαντου! "Καλως τα παιδιά, καλως τα. 3-0!!" Δυστυχώς εμείς εκεί χάσαμε την νίκη...Αντί να πιέσουμε για το δεύτερο την ώρα που ο Ολυμπιακός ήταν σε κατάσταση σοκ. Κλειστήκαμε πίσω να κρατήσουμε το σκόρ! Και επειδή η μπάλα τιμωρεί ήρθε το λάθος του Γκράβασιτς να το εκμεταλευτεί ο έτερος καπαδόκης Σέρβος Καβασεβιτς και να ισοφαρίσει. Και στο καπάκι ο Σίσιτς χάνει την ευκαιρία να κάνει το 1-2, ο Ντάνυ μπλοκαρε το τετ α τετ!.
Το παιχνίδι όμως τελείωσε στο 32. Μετά από διείσδυση του Γκονζάλες κερδίζουμε πέναλτι!!!! Το εκτελεί ο κονσεισάο..και το χάνει! 0 στα 3 μετά από 2 χρόνια χώρις πέναλτι! Τι να πει κανείς!!!!!
Ο Κονσεισάο φανερά εκνευρισμένος έκανε την χειρότερη δυνατή εκτέλεση και κάπου εκεί κλωτσήσαμε την καλύτερη ευκαιρία να νικήσουμε. Και αυτό έχοντας και τις καλύτερες συνθήκες! Μια υπέροχη ατμόσφαιρα και εναν εξαιρετικό διαιτητη!
Για μένα δεν φταίει ο Σάντος. Καλά έστησε την ομάδα. Ξελαρυγγύστηκε να τους φωνάζει να βγούν μπροστά αλλά χωρίς αποτέλεσμα! Ίσως να έπρεπε να βάλει Λάκη αντι Κονσεισάο.΄Ισως... άλλα από την άλλη ο Κονσεισάο για αυτά τα παιχνίδια πληρώνεται! Και σίγουρα δεν πληρώνεται για να μοιράζει μπουκέτα στον Νικοπολίδη όσο και να είχε προκληθεί! Σέρτζιο κούλαρε!
Απο μας μου άρεσε ο Γκονζάλες και ο Βερόν. Δυστυχώς Γ.Χ., Οικοδόμος, Σάλμον, Ιλιεφ δεν μπορούσαν να ανοίξουν διαδρόμους να και είχαμε την υπεροχή και την κατοχή της μπάλας. Απο την άλλη η άμυνα μας δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Και οι τέσσερεις πέφταν σε αβίαστα λάθη με αποκορύφωμα την γκάφα του Σέρβου και την ισοφάριση....
Κρίμα γιατι αν παίζαμε με το ίδιο πάθος που παίξαμε με τον Άρη θα νικούσαμε! Αλλά με τα αν δεν νικάς. Το παιχνίδι έληξε ισοπαλό και δικαιο. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ άξιζε κάτι περισσότερο και σίγουρα αυτός ο κόσμος δεν είναι για την 7η θέση της βαθμολογίας.
Πάντως κάτι αλλάζει στον ΠΑΟΚ και τα καλύτερα έρχονται! Μπράβο στον Θοδωρή, τώρα όλοι πρέπει να στηρίξουμε την αύξηση κεφαλαίου και να γίνουμε μέτοχοι. Η Λαϊκη βάση γίνεται πραγματικότητα.
Μετά από πρόσκληση της Boutsoukas, και έτσι για να ξεφύγουμε λίγο πριν το ντέρμπι, συμμετέχω σε νέο μπλογκεροπαίχνιδο λογοτεχνικής φύσης, αυτή την φορά. The game is as follows....
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα. 2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο). 3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας. 4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη). 5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Λοιπον......Αυτήν την περίοδο θα βρείς στο κομοδίνο μου το βιβλίο του James Ellroy, The Cold Six Thousand, (arrow books, αγορασμένο από amazon). Ένα πολύ σκληρό νουαρ μυθιστόρημα που αποτελεί την συνέχεια του American Tabloid το οποίο και προτείνω ανεπιφύλακτα!
Ο Ellroy που μας έχει δώσει το Λος Αντζελες εμπιστευτικό και την Μαύρη Ντάλια, μιλάει με μικρές κοφτές προτάσεις που είναι τόσο σκληρές όσο και οι σφαίρες που εκτοξέυονται από τον κόσμο που περιγράφει. Ενας απίστευτα κυνικός κόσμος γεμάτος από ιστορικά προσώπα όπως ο Τζον και ο Μπομπυ Κένεντι, ο Εντγκαρ Χούβερ, η Μονροε και άλλοι πολλοι τα οποία και αναλώνονται σε ένα παιχνίδι εξουσίας που ξεκινά με την αναρίχηση του JFK στο προεδρικό αξίωμα και τελειώνει με τον φόνο του αδερφού του και τον φόνο του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Στην δεκαετία του 1960 η Αμερική χάνει την παρθενιά της και πουλάει την αθωότητα της. Ή μήπως δεν είναι έτσι? Μήπως πάντα όλα ήταν και θα είναι βρώμικα?
Αυτό που πραγματικά σε κρατάει, είναι ότι ο Εllroy σε πείθει ότι αυτά που σου λέει είναι η αλήθεια και όχι κάποιο pulp fiction της πεντάρας....Τα συνιστώ όπωσδήποτε!!!
Επομένως στην σελίδα 123 διαβάζουμε...
"...I do not want to see a big fucking influx of junkie burglars, junkie heist guys, and junkies rape-os". Santo shook his head. "Vegas is the Queen of the West, you don't soil a place like that on purpose."
Ζητώ από τους Kat, Κυριο, Δανάη, Hades και Maria_pin να κάνουν το ίδιο! Σας καληνυχτίζω και σας έυχομαι να έχεται ένα υπέροχο Σαββατοκύριακό με το τραγουδι του John Fogerty τραγουδιστή των Creedence Clearwater Revival , "the old man down the road". Και με την νίκη για μας!
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα ήταν ότι όλοι οι αγώνες είναι σημαντικοί για τον ΠΑΟΚ αλλα κάποιοι είναι πιο σημαντικοί απο τους άλλους! Ο πιο σημαντικός αγώνας από καταβολής κόσμου ή απαγωγής Κούδα αν προτιμάτε είναι το ΠΑΟΚ Ολυμπιακός. Ενα ΝΤΕΡΜΠΙ με τα όλα του!
Στην μαγική εποχή του ΠΑΟΚ στην δεκαετία του 1970 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι δύο ομάδες είχαν κάνει τις μακροβιότερες παραδόσεις στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να νικήσει στο Καραισκάκη, μετά το 0-4 του 1976 και ο Ολυμπιακός στην Τούμπα δεν είχε κερδίσει από το 1970. Κάθε ομάδα έχανε τα αντίστοιχα παιχνίδια από το αεροδρόμιο.
Για μας το καλύτερο παιχνίδι έγινε το 1987-88, όταν και ο Ολυμπιακός γνώρισε την μεγαλύτερη ήττα της Ιστορίας του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στις Σέρρες το ταμπλώ έδειξε ΠΑΟΚ 6 ΟΣΦΠ 1. Το παρακάτω πρωτοσέλιδο του Φωτός τα λεέι όλα...
Απολαύστε και τα γκολ...
Εγώ, δυστυχώς, αυτό το παιχνίδι δεν το είδα. Το άκουσα μάζι με τον πατέρα μου στο ραδιόφωνο -εκείνες οι υπέροχες Κυριακές των παιδικών χρόνων με τον Γιάννη Διακογιάννη και την ΕΡΑ Σπορ. Ο πατέρας μου με πήγαινε Τούμπα από μικρό αλλά δεν με έπαιρνε ποτέ σε μεγάλα ντέρμπι εκτός από μια φορά με την ΑΕΚ. Έτσι ο πρώτος αγώνας ΠΑΟΚ ΟΣΦΠ που είδα ήταν το χειμώνα του 1994. Θυμάμαι να περιμένω στην απίστευτη ουρά της Θύρας 4 μαζί με έναν βάζελο και εναν αεκτση συμφοιτητή μου που θέλαν να δουν το παιχνίδι, κανα 3ωρο πριν!!! Τότε δεν υπήρχαν καρεκλάκια στο γήπεδο και γινόταν χαμός- πάνω από 32.000 κόσμος. Αυτό το ματς ήταν και η τελευταία μεγάλη και άνετη νίκη μας. Νικήσαμε 3-0 με 2 γκολ του Μπότσιεκ - πολωνικού ταλέντου που είχε ανακαλύψει ο τυρέμπορας και την επόμενη χρονιά πούλησε στην Μαρσειγ αν δεν μ'απατα η μνήμη μου! Το άλλο γκολ μου φαίνεται το έβαλε ο Τουρσουνίδης, αλλά δεν είμαι σίγουρος! Μεγάλη εμπειρία να ζείς μέσα από την Θύρα 4 εκείνης της εποχής ένα τέτοιο παιχνίδι!
Μετά από αυτό το ματς, αν εξαιρέσεις το 1997 που νικήσαμε με 1-0, χάνουμε κατά κράτος. Πότε σε άδειες κερκίδες, πότε με τρανταχτά λάθη (?) των διαιτητών πότε ελέω Ριβάλντο (όπως πέρσι). Ποτέ όμως δεν μπορείς να πεις ότι τα ματς αυτά δεν ήταν ντέρμπι! Πάντα με πάθος και δύναμη τόσο στον αγωνιστικό χώρο όσο και στην κερκίδα. Και τα παρατράγουδα δεν είναι λίγα...
Το επόμενο παιχνίδι-ορόσημο που μου έχει μείνει ήταν αυτό του Οκτώβρη του 1998. Το περίφημο μάτς με τον Παπαπέτρου... Το μόνο στα ποδοσφαιρικά χρονικά που έληξε κανονικά (!?) στο 83.Ο καιρός ήταν πολύ καλός και έτσι με τον Σταύρο και τον αδερφό μου αλλά και πολλούς φίλους κινήσαμε να πάμε στο γήπεδο. Παρένθεση, τότε έμενα στο σπίτι που είχε αφήσει ο geokalp Υμητού με Διογένους, 100 μέτρα μακριά. Αυτή την ιδέα είχαν και 5.500 γαύροι που μπήκαν στην 7-8 θύρα λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Ήταν μια απο τις τελευταίες φορές που ήρθαν οπαδοι του Ολυμπιακού. Κανείς μπάτσος δεν μπήκε στον κόπο να τους ψάξει και έτσι άρχισαν να ρίχνουν με πιστόλια φωτοβολίδες σε εμάς......
Σε όλο το πρώτο ημίχρονο δεν βλέπαμε μπάλα γιατι προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τις φωτοβολίδες. Στον αγωνιστικό όμως χώρο ο διαιτητής Παπαπέτρου - αυτός που στην απάνω φωτογραφία προσπαθεί να φύγει άρον άρον- έκανε θεική εμφάνιση.Ή μάλλον καλύτερη θιεική..... Ο Οφορίκουε άνοιξε το σκόρ στο 7 και ξεκινήσαμε παγωμένα. Όμως σιγα σιγά ισσορροπίσαμε και εκεί που πιέζαμε ακυρώνει δυο γκολ (Τάκολα και Νάγκμπε) ως οφσάιτ! Κάποια στιγμή κατορθώνουμε επιτέλους να ισοφαρίσουμε με σουτ του Φραντζέσκου. Στο 80' ο Γκογκιτς φεύγει από θέση οφ σαίντ τετ α τετ. Τον μαρκάρει ο Κατσαμπής έξω απο την περιοχή, ο σέρβος βουτάει και ο Παπαπέτρου δίνει πέναλτι!!!!! Στο 82' ο Τάκολα παίρνει την κεφαλιά μέσα στην μικρή περιοχη και ισοφαρίζει ο Παπαπέτρου δείχνει σέντρα ο επόπτης όμως δίνει χέρι που στο βίντεο δεν φάνηκε ποτέ! Ο αγώνας τελειώνει εκεί και 1500 οπαδοί του ΠΑΟΚ μπαινουν στον αγωνιστικό χώρο και αρχίζουν πετροπόλεμο με ΜΑΤ και τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ σχηματίζουν χελώνη και εμείς το ίδιο θέαμα που οι Ρωμαίοι πολίτες βλέπαν στο Κολοσσαίο.....
Στα αποδυτήρια ο Παπαπέτρου γράφει ότι σφύριξε την λήξη του αγώνα για να μπορέσει να φύγει ζωντανος.... Απίστευτο παιχνίδι...
Πέρσι χάσαμε 2-3 αν και προηγηθήκαμε 1-0 (σκορ που έληξε και το α' ημίχρονο). Ελέω Ριβάλντο αλλά και της σημαίας του "Γενναίου" - φάουλ στον τερματοφύλακα το γκολ της ισοφάρισης. Γίνοταν βέβαια να βάλει γκολ ο Τόργκελε και να κερδίσουμε?!
Η Μαρία με κάλεσε να γράψω για τα αγαπημένα μου παιχνίδια που έπαιζα μικρός! Έτσι για μια ακόμη φορά θα κατεβώ την Memory lane προς τον αγαπημένο προορισμό των eighties.
και η πρώτη σκέψη που θα μου έρθει στο μυαλό όταν σκέφτομαι παιχνίδι είναι τα playmobil. Ακόμη θυμάμαι τις άπειρες ώρες που προετοίμαζα σχολαστικά το πειρατικό πλοίο που είχε φέρει ο νονός του αδερφού μου! Τι υπέροχες προσεγμένες λεπτομέρειες που μας χάριζαν τόσες περιπέτειες στην Καραϊβική της φαντασίας μας!
Πόσες ώρες περάσαμε παίζοντας καουμποίδες και ινδιάνους μέσα στους θάμνους της αυλής. Πόσες ώρες ψάχναμε μετά για να βρούμε αυτά τα καταραμένα πιστόλια που έμοιαζε να τα εξαφανίζει η γή! Έτσι όλοι οι καουμπόιδες είχαν άδειες ζώνες και πήγαιναν καβάλα σε αλογάκια που δυστυχώς με τον καιρό δεν μπορούσαν να κρατήσουν το κεφάλι τους όρθιο!
Και κάθε φορά που έβλεπα τα "Μυστήρια του Χρυσού Πιθήκου" -κάθε Πέμπτη στις 20.00 μου φαίνεται- έστηνα στην βιβλιοθήκη μου την δικιά μου βέρσιον με το μπάρ του Λούι και την κατασκοπό Σάρα. Μέχρι και το διπλάνο μου υδροπλάνο του Τζέικ το είχα κάνει.Σκυλάκι μονόφθαλμο δεν είχα όμως...
Όλα αυτά σε μια εποχή που η υπερσύγχρονη κονσόλα παιχνιδιών ATARI 2600 που μας είχε φέρει ο μπαμπάς κάποια στιγμή στα 1983 άνοιγε μόνο δύο ώρες κάθε Κυριακή και αυτό μόνο αν είχαμε κάνει τα μαθήματα μας. Και παίζαμε κάτι τέτοιες παχνιδάρες που κόστιζαν μόλις 6-8 χιλιάρικα η κασέτα, την στιγμή που ένας μέσοα μισθός ήταν 12-15. Γιαυτό και είχαμε μόλις 2 παιχνίδια!
Και μιας και είμαι εδώ ας απαντήσω και στον φίλο adaeus που με ρώτησε για το αγαπημένο μου καρτούν. Πολλά καρτούν μου άρεσαν και μου αρέσουν ακόμα αλλά σαν την μεγαλειώδη διαστημική μανγκα-όπερα του Robotech δεν έχει!! Την πρωτογνώρισα στους πάγκους των βίντεοκλάμπ στην πρώτη περίοδο της δόξας τους και την αγάπησα και στο περίφημο περιοδικό "ΔΥΟ" του Κοσκωτά! Αλλά την ευχαριστηθήκα στο δορυφορικό Super όταν έκπεμπε ασύστολα σε όλη την Μακεδονία χάρη στον Κούβελα...
Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από γιαπωνέζικο Sci-fi Manga! Πρόπερσι τα μοίραζε και η Ελευθεροτυπία μου φαίνεται.....
Λοιπόν όποιος θέλει συνεχιζει!!!!! Η Νοσταλγία δεν σταματάει σε αυτό το μπλόγκ....
Τις προάλλες η Niemandsrose μιλώντας για τούρκικο καφέ, μου έδωσε μια πάσα που με έκανε να αναλογιστώ το κοινό βαλκανικό μας παρελθόν, ένα παρελθόν που τώρα που σαν χώρα ανεβήκαμε - μη χέσω - στάτους, προσπαθούμε να θάψουμε κάτω από τόνους υποκρισία και νεοπλουτισμού.
Λοιπόν αυτός, ο αλέσμένος καφές που ψήνεται καλύτερα σε ένα μπρίκι στην άμμο, είναι η ζωντανή απόδειξή ενός κοινού ιστορικού παρελθόντος που ξεκίνησε από τα χρόνια της Ρωμανίας και συνεχίστηκε μέχρι την κατάρρευση της Υψηλής Πύλης πριν από 85 χρόνια. Ένα παρελθόν που μας κληροδότησε όχι μόνο πολλές κοινές εκφράσεις και λέξεις αλλά ίσως και τα ίδια συναισθήματα και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε εφήμερα την ζωή. Κάτι τέτοιο έγινε ειδικά στην Μακεδονία τότε αλλά και μέχρι τις μέρες μας. Έτσι αν ποτέ βρεθείς στις ακτές της Πιερίας, κάτω από τον Όλυμπο, άκουσε προσεκτικά τις Σέρβες ή τις Σκοπιανές μάνες να φωνάζουν "αΐντε!" στα παιδιά τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που στο έλεγε και η δική σου.
Οπότε όταν τύχει και βρεις στο εξωτερικό κάποιον άλλον Βαλκάνιο -όσο και αν ίσως δεν θες να το παραδεχθείς μέσα στην ξετσιπωσιά σου- είναι σαν να βρίσκεις κάποιον από το διπλανό χωριό ή την κοντινή σου γειτονιά.
Κάπως έτσι όταν ήμουν στην Αγγλία, είχα πάθει χοντρή πλάκα όταν είδα την Νίνα από την Βουλγαρία να φοράει στις αρχές του Μάρτη το μικρό αυτοσχέδιο βραχιολάκι από μια άσπρη και μια κόκκινη κλωστή που φορούσαμε και εμείς παιδιά. "Μαρτινίτσα" μου είπε πως την λένε. "Για την άνοιξη το φοράς?" την ρώτησα."Όχι, ακριβώς", μου απάντησε. "Το άσπρο συμβολίζει το χιόνι που πέρασε ο βουλγάρικός λαός για να φτάσει στην Βουλγαρία και το κόκκινο, το αίμα που έχυσαν οι Βούλγαροι Ιππότες όταν νίκησαν τους Βυζαντινούς και πέρασαν τον Δούναβη". Εγώ έμεινα για λίγο αμήχανος γιατί πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα είχε μια τέτοια εξήγηση.
Στη συζήτηση που ακολούθησε ανάψαν τα αίματα και να σκεφτείς ότι δεν αναφέραμε καν τον Βασίλειο τον Β' τον λεγόμενο και Βουλγαροκτόνο! Η ιστορική συζήτηση που ανοίξαμε σταμάτησε κάπου στα μέσα του 8ου αιώνα και στα αδέρφια Κύριλλο και Μεθόδιο που η Νίνα υποστήριζε ότι ήταν Βούλγαροι αιχμάλωτοι πρίγκηπές στο Σόλουν. Μετά από εκείνη την μέρα μοιραζόμασταν καμιά φορά τον τούρκικο καφέ που είχε ο ένας ή ο άλλος και ανοίγαμε κουβέντες με τα βαλκανικά αγγλικά μας, χωρίς όμως να πάμε πιο πίσω από τον Ζιφκωβ....
Βλέπεις οι γείτονες μαζί μεγαλώνουν,με τα ίδια ερεθίσματα αλλά και καμιά φορά μαλώνουν ακόμα γιατί μαλώσαν κάποτε και οι παππούδες τους για τα όρια των χωραφιών τους. Γιατί όπως κατάλαβα καλά όταν ήμουν φαντάρος, το σύνορο ακόμα και βαθύ ποτάμι να είναι, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ιδέα, μια ψευδαίσθηση αν θες.
Αλλά από την άλλη βλέποντας τους πανηγυρισμούς της ανεξαρτησίας στην Πρίστινα σκέφτεσαι ότι για μια ακόμη φορά εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε.
Λιακάδα και χαρά θεού στην Θεσσαλονίκη, αν εξαιρέσουμε τους -1 με -3 βαθμούς που είχε!
8000 ΠΑΟΚια μαζεύτηκαν στο Καυταντζόγλειο φωνάζοντας "ΠΑΟΚ ήρθα να σε δω γιατί αύριο θα είμαι άρρωστος και θα ψάχνω για γιατρό!!" (όλες οι φώτο από goalnews)
Υπέροχο γκολ του Λάκη μετά από λάθος της άμυνας της Καλαμαριάς
Πολύ καλός ο Φερνάντεζ που ήταν και ο MVP αφού όχι μόνο απέκρουσε πέναλτι αλλά έκανε και 3 θεαματικές επεμβάσεις!
Έτσι είδαμε και εμείς μια άσπρη μέρα και ας μη χιόνισε! Περάσαμε ένα ευχάριστο απόγευμα αφού νικήσαμε έυκολα 0-2 τον Απόλλωνα με γκολ των Λάκη και Ιλιεφ. Του στραβού το δίκιο να το πούμε ότι αν και είχαμε κατοχή της μπάλας -ειδικά στο α' ημίχρονο- μας λείπαν οι μεγάλες φάσεις και δεν είχαμε ουσία στο τελείωμα, με εξαίρεση στις φάσεις των δύο γκολ όπου Λάκης και Ιλιεφ εκμεταλλεύτηκαν τις αδράνειες και τα λάθη της άμυνας της καλαμαριάς και διαμόρφωσαν το τελικό 0-2. Ίσως ήταν κάτι που η τύχη μας το χρωστούσε από το εκτός έδρας παιχνίδι με τον ΟΦΗ.
Στα άλλα αξιοσημείωτα, η πρώτη εμφάνιση του Κονσεισάο με την φανέλα του ΠΑΟΚ - έπαιξε για 15 περίπου λεπτά και έκανε την σέντρα στο 2ο γκολ και ο ατρόμητος γλάρος που έκοβε βόλτα στο παγωμένο καυταντζόγλειο!
Επιτέλους νίκη σε - τυπικά- εκτός έδρας παιχνίδι! Καλή εβδομάδα ξεκινάει και το επόμενο Σάββατο στις 19.00 είναι το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Τι να λέμε τώρα! Ο κάθε φίλαθλός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ζήσει ένα τέτοιο ντέρμπι!
Μέχρι τότε πάω να χουχουλιάσω κάτω από τις κουβέρτες γιατι μου φαίνεται ότι κρύωσα σήμερα!!!!
Μετά την Amy Winehouse μια ακόμη ολόφρεσκια φωνή μας ήρθε από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Amy McDonald. Μια ακόμα Amy που σε άλλο - πιο ροκ - ρυθμό συνεπήρε τους μουσικούς παραγωγούς. Μια μελαγχολική γαελική φωνή κατευθείαν από την καρδιά της Γλασκωβης δίνει μια νέα πνοή στον βρετανικό ποπ και ροκ ήχο.
Το συγκεκριμένο τραγούδι - Mr Rock&Roll - το άκουσα πρώτη φορά πριν από μερικές εβδομάδες από την εκπομπή του σκύλου στον imagine. Την 22χρόνη πιτσιρίκα - γεννημένη στις 28/8/1987 - με τα γκριζογάλαζα μάτια από την Σκωτία την είδα χθες για πρώτη φορά στο youtue και μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε! Άκουσα και στην εκπομπή του Κώστα Ταλέα στον 1055 rock το This is the Life και ήρθε και έδεσε!
Υπάρχει κάτι καλύτερο από το να ακούς ιστορίες για νεανικές περιπέτειες κάτι βράδια Παρασκευής σαν και αυτό που έρχεται? Ειδικά όταν είναι ποτισμένες από την εφηβική αφέλεια? Ίσως αυτό και να χρειάζεσαι για να ξορκίζεις τον κυνισμό -δες προηγούμενο ποστ- που σε διακρίνει.
Όποιος είναι ερωτευμένος δεν χρειάζεται προφάσεις για να γιορτάσει! Γιορτάζει κάθε μέρα. Προφάσεις για να πουλήσουν, τα ανθοπωλεία χρειάζονται. Το κοβώ εδώ γιατί σαν τον Λευτέρη το Μαρόγλου στον Ερωτικό ακούγομαι! "Και εγώ σ' αγαπάω ο Μαλάκας!" Πάντως και αν της πάρεις λουλούδια δεν χάθηκε ο κόσμος! Αλλά γιατί δεν το έκανες χθές?
Πολλά ενδιαφέροντα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην χώρα αλλά και αλλού. Και έτσι καλοδιάθετος όπως είμαι μετά την νίκη της Κυριακής λέω να διαψεύσω τον φίλο Geokalp και να γράψω έναν νέο πόστ πριν να κλείσει το 3ημερο "πένθος" που ανακοίνωσε ο Παπαναστασιακός.
Το πρώτο ενδιαφέρον πράγμα που μοιάζει να απασχολεί το μισό πολιτικό φάσμα είναι η - αναμενόμενη - εκλογή του Τσίπρα στο τιμόνι του Συνασπισμού με το ποσοστό του 70%. Απο εκεί και έπειτα βλέπω ότι στο μεν ΠΑΣΟΚ σαν να μην περίμεναν να γίνει αυτό το πράγμα και βγήκε με την μία ο "εξυπνάκιας" της παρέας, ο Πάγκαλος, να του την πει και να ξεκινήσει έτσι τον πρώτο χαρτοπόλεμο του νεώτατου Προέδρου. Στο δε ΚΚΕ απλά κύρηξαν νέο αγώνα κατά του Ρεφορμισμου...Κλασικά..
Δύο πράγματα θέλω να σχολιάσω. Το πρώτο είναι ότι ένας από τους λόγους που συμπαθώ τον Τσίπρα είναι ότι ξεκίνησε την πολιτική του "καριέρα" στις μεγάλες μαθητικές καταλήψεις του 1990. Επιτέλους ένα παιδί της γενιάς μου βγήκε στο προσκήνιο. Ώρα κάποιοι σαν τον Κοντογιαννόπουλο -κύριο "εμπνευστή" εκείνων των κινητοποιήσεων- να βγούν από την σκηνή. Φτάνει πια..
Το δεύτερο είναι η γενναία απόφαση του Αλαβάνου -του "κόκκινου αστού" που λέει και η Ελευθεροτυπία- να παραιτηθεί όσο "είναι μπροστά". Quit while you're ahead, συμβουλεύουν και οι καλύτεροι χαρτοπαίκτες στο Λας Βέγκας. Εύκολο να το λες δύσκολο να το κανείς. Στην χώρα μας συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Κάποιοι χάνουν και κρατούν και με τα δύο χέρια την καρέκλα του Προέδρου ενός κόμματος.
Ακόμα αυτήν την εβδομάδα περιμένουμε να προσωποποιηθούν οι διώξεις για το περίφημο DVD... Μια ερώτηση έχω να κάνω. Θα γίνει με την ίδια διαδικασία που μπήκε το θέμα Κλαδά στο αρχείο? Αστο μην απαντάς.. πάμε παρακάτω...
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το χρήμα της Wall Street μυρίζεται νίκη του Ομπάμα και κάνει την επιλογή του. Απο την άλλη η Ντόρις Λέσινγκ - φετινή κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας δηλώνει ότι "Ο Ομπάμα δεν θα κρατούσε πολύ. Ένας μαύρος στη θέση του προέδρου. Θα τον σκότωναν". Τελικά μήπως η δημοφιλής σειρά 24 με τον Πάλμερ φορ Πρέσιντεντ γίνει πραγματικότητα? Λες για μια ακόμη φορά να έχουμε larger life than TV? Θα δείξει! Update: Νικη του Ομπάμα με πολυ μεγάλα ποσοστά σε Washington DC, Maryland και Virginia. "Barack Obama tonight established himself as the clear frontrunner for the Democratic nomination" λέει η Guardian. Επιπρόσθετα σύμφωνα με το BBC ο Ομπάμα πέρασε σε αριθμό εκλεκτόρων την Κλίντον. 1223-1198 το Σκορ! Update 2: Ρίξτε και μια ματιά στην Νιεμαντσροζε να δειτε ποιες είναι οι πραγματικές ιερόδουλες του διαδικτύου.. Γιατι στις πουτάνες μην κάνεις πουτανιές.. Το τραγουδάκι που σας χαρίζω είναι "All these things that I've done" είναι από Killers και τον προηγούμενο τους δίσκο. Αυτοί είναι σίγουρα το πιο βρετανικό συγκρότημα που βγήκε από την Αμερική!!!! Τον τελευταίο καιρό τους ακούω συνέχεια! Ρίξτε τους μια ματιά...
Επιτέλους!!!!!!!! Μεγάλη νίκη για την ομάδα μου! Μετά από 4 ήττες ήρθε βάλσαμο η άνετη επικράτηση με 3-0 επί του συμπολίτη!
Χιλιάδες μπράβο όμως σε αυτό το ΛΑΟ που δημιούργησε την καλύτερη ατμόσφαιρα σε ελληνικό γήπεδο τα τελευταία χρόνια!! Δείτε το μοναδικό βιντεάκι που τράβηξα σήμερα!
Ο Άρης έχασε μοναδική ευκαιρία στο 26' και ενώ το σκορ ήταν 0-0 με τον Αμορόζο σε πλεονεκτική θέση να στέλνει την μπάλα αουτ. Μάλιστα εξέφρασε και παράπονο για την διαιτήσια με τις δηλώσεις του Λάμπρου του Φαροφύλακα. Συγκεκριμένα οι Φιλοξενούμενοι φωνάζουν για χέρι του Κνολ στο 16', χέρι του Σνάουτσερ στο 42 και αποβολή του Γ.Χ. για σκληρό μαρκάρισμά στον Καράμπελα. Προσωπικά πιστεύω ότι μόνο το δεύτερο ήταν πέναλτι. Όσο για την αποβολή του Γ.Χ. εμείς στην κερκίδα ούτε το καταλάβαμε! Για μένα όλες οι φωνές του Σκόρδα είναι απλά δικαιολογίες για την άψυχη εμφάνιση που κάναν στο ντέρμπι. Κακά τα ψέμματα! Μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο! Ο Άρης πήρε τα ηνία του αγώνα μόλις στο 80' όταν πέρασε ο Ζεντιλ στο παιχνίδι. Αντίθετα ο Αμορόζο απογοήτευσε!
Από την ομάδα μου όλοι παίξαν πολύ καλά! Μερικοί όμως παίξαν καλύτερα! Οικοδόμος και Μελίσσης τέλειοι, ενώ οι "νέοι" Γκράβανσιτς και Βερόν κλέψαν την παράσταση! Πολύ καλός και μαχητικός όπως πάντα ο Σάλμον αλλά και ο Γκονζάλες!
Επόμενο παιχνίδι με Καλαμαριά την Κυριακή 17/2 16.45 στο Καυταντζόγλειο!
Αγαπητοί φίλοι, ο Στάθης Δανικας- Τιμογιαννόπουλος αποφάσισε να προτείνει δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ταινίες για το Σαββατοκύριακο που έρχεται! Ταινίες για όλα τα γούστα! Την μια την είδα και την άλλη θα την δω!!
Η πρώτη που είδα και προτείνω ανεπιφύλακτα είναι το Juno. Μια απίστευτα ετοιμόλογη 16χρόνη αποφασίζει να κάνει σεξ για πρώτη φορά με τον καλό της φίλο της τον Paulie και κατά δαιμονισμένη τύχη μένει έγκυος! Αποφασίζει λοιπόν να κρατήσει το παιδί και να το δώσει για υιοθεσία...
Η φετινή αποκάλυψη των Οσκάρ. Το σενάριο της οποίας κατέβηκε από το μυαλό μιας 30χρόνη στρίπερ που την λέν Diablo Cody. Η οποία όχι μόνο πήγε κόντρα στο στερεότυπο πως οι περισσότερες στρίπερ δεν έχουν και μυαλό αλλά και έγραψε την πιο πρωτότυπη και ανθρώπινη κομεντί των τελευταίων ετών! Η 20χρόνη, μικρή το δέμας αλλά μεγάλο το ταλέντο, Ellen Page είναι πραγματικά απίστευτη στον ρόλο της εγκυμονούσας με τις απίθανες ατάκες!!! Από τον Jason Reitman, Σκηνοθέτη του Thank you for Smoking...
Αν πάλι γουστάρετε να ανεβάσετε λίγο τα επίπεδα της αδρεναλίνης έχω για σας και ένα θριλεράκι!!! Η δεύτερη ταινία λοιπόν είναι το Cloverfield και παραγωγός του εν λόγω πονήματος είναι ο περίφημος για το Lost, JJ Abrams! Γυρισμένο σε handheld camera -κάτι σαν ένα ψηφιακό Blair Witch Project του 21ου αιώνα μου ακούγεται - δείχνει την Νέα Υόρκη να καταστρέφεται από ένα ακόμη τέρας!!!! Και το όλο σκηνικό καταγράφεται από ένα τύπο που ξεκίνησε να βιντεοσκοπεί το αποχαιρετιστήριο πάρτι συναδέρφου!!! Αρκετά ενδιαφέρον ακούγεται!! Δεν νομίζετε?!
Ένα μουντό πρωί σαν το σημερινό, κάπου στα τέλη του Γενάρη του 2002, με το φύλλο πορείας στο χέρι, πήρα από την Θεσσαλονίκη το τραίνο για το Σουφλί, έχοντας τελικό προορισμό την Δαδιά. Το ταξίδι αυτό μπορεί να ήταν και το χειρότερο που έκανα ποτέ στην ζωή μου. Το τραίνο -ειδικά μετά την Ξάνθη- ήταν γεμάτο με δύο είδη ανθρώπων: φαντάρους και γιαγιάδες με τσεμπέρια.
Μαζί μου είχα άλλους τρεις "συναδέρφους" από το Λιτόχωρο που υπηρετούσα αλλά δεν ήταν και η καλύτερη παρέα! Άσε που με είχαν αγχώσει γιατί τους είχα χρεωθεί κιόλας σαν επικεφαλής στο ομαδικό φύλλο πορείας.
Και οι τρεις ήταν περιπτώσεις πάντως. Ο Κ.Λ. και ο Ν.Δ. ήταν δυο αγροτόπαιδα από την Κατερίνη και τα Τρίκαλα που πρώτη φορά ανεβαίναν σε τραίνο και δεν κάναν τίποτε άλλο από το να κλαίγονται όλη την ώρα και να βρίζουν ο ένας τον άλλο. Ο τρίτος της παρέας ήταν ο Χ. που ήταν ο τρελός του χωριού του. Κυριολεκτικά. Ένα παιδί με ειδικές ανάγκες που κάποιος μαλάκας στο στρατολογικό γραφείο του Κέντρου Νεοσυλλέκτων θεώρησε ότι μπορεί να υπηρετήσει στον "ένδοξο Ε.Σ.", έστω και με την ένδειξη Ι4. Χακί ανέκδοτο...
Μια εικόνα που μου έχει μείνει από αυτό το ταξίδι ήταν οι μουσουλμάνες γριές που ετοίμαζοντουσαν να κατέβουν κάπου μετά την Αλεξανδρούπολη. Μια εικόνα βγαλμένη απο ταινία εποχής. Μαυροφορεμένες με τις μαντίλες να είναι σφιχτά δεμένες γύρω από τα πρόσωπα τους, μάζευαν τους μπόγους τους. Εκεί κάπου αρχίζαμε να ανηφορίζουμε τον Έβρο.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο ποτάμι στην χώρα από τον Έβρο. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή αλλά έπρεπε να περάσουν κανά δυο μήνες όταν το είδα και από κοντά. Τότε είχα την τύχη να κάνω περίπολα με το τζιπάκι πάνω στο ανάχωμα του ποταμού, σε περιοχή που σαν πολίτες δυστυχώς δεν μπορούμε να χαρούμε.
Αντίθετα με το ποτάμι, το Σουφλί είναι μια από τις πιο άσχημες πόλεις της χώρας. Κάτι σαν μια πόλη του Ουέστ που η ταξιδιωτική άμαξα των ΚΤΕΛ αφήνει τον κόσμο μπροστά από την Εθνική Τράπεζα. Τα σπίτια φοβούνται να απλωθούν και στριμώχνονται δεξιά και αριστερά του δρόμου που ενώνει την Αλεξανδρούπολη με την Ορεστιάδα και το Διδυμότειχο. Σε όλη την πόλη - ειδικά τα πρωινά- βλέπεις ανθρώπους και οχήματα με πράσινες στολές παραλλαγής. Για αρκετό καιρό είχα την εντύπωση ότι το Σουφλί δεν ήταν τίποτε άλλο απο ένα απέραντο Καψιμι που είχε μόνο δύο γυναίκες. Η ρωσσοπόντια στο σουβλατζίδικό στην διασταύρωση και η γκαρσόνα στο μοναδικό ίντερνετ καφέ. Η τελευταία μάλιστα είχε κατακτήσει και την μισή 50η Ταξιαρχία Πεζικού και είχε και επιτυχίες και στην 7η Μηχανοκίνητη.
Αφού κατεβήκαμε απο το τραίνο, πήραμε μια μεγάλη δόση από το Σουφλί και ένα ταξί για να μας πάει στη Δαδιά. Εκεί φτάσαμε σε ένα ξέφωτο, λίγο πάνω από το χωριό και λίγο πριν το μοναδικό και πανέμορφο δάσος, όπου υπήρχαν τρία σπιτάκια. Αυτό όπως έμαθα καλά τους επόμενους 6 μήνες ήταν το στρατόπεδο του τάγματος.
Τo τραγούδι που σας έβαλα από τον "ακατανόμαστο" τo έπαιζαν συνέχεια στη μεταμεσονύχτια εκπομπή στο δεύτερο πρόγραμμα, που ήταν από τους λίγους σταθμούς που πιάναμε. Μου θυμίζει αρκετά βράδια στη σκοπιά, που η ώρα δεν έλεγε να περάσει και η κάφτρα από το τσιγάρο, προκειμένου να μην φανερωθεί, έκαιγε το γάντι.
Πολύ απογοήτευση. Δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο να μην παίζεις καλά και να χάνεις ή να παίζεις καλά,να χάνεις την μία ευκαιρία μετά την άλλη και να χάνεις για μια ακόμη αγωνιστική, την τέταρτη συνεχόμενη.......
Εκτός έδρας έχουμε ένα γκολ και ένα βαθμό και την επόμενη αγωνιστική παίζουμε με τον αιώνιο αντίπαλο συμπολίτη και πραγματικά δεν τα βλέπω καθόλου καλά τα πράγματα..
Το μόνο θετικό σήμερα ήταν ο Βερόν που δίπλα σε εναν αρνητικότατο Μπαλάφα έδειξε την αλήθεια περι σαρδέλων και αστακων.
Ρε Γκονζάλες αγόρι μου τι έκανες σήμερα? Αντε έχασες το πεναλτι? Το άλλο σε κενή εστία?!!!!
'Εχω να δω τον ΠΑΟΚ τόσο χάλια να χάνει τέσσερα σερί μάτς και να μην έχει πετύχει τέρμα για 432 λεπτά από την εποχή Βουλινού κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990.Πάλι καλά που γίναν οι μεταγγραφές και μπορούμε να ελπίζουμέ.....
Καθώς ξεκινάει ο Φεβρουάριος έχω πολλά πράγματα για να γκρινιάζω και σήμερα. Αλλά λέω να μην το κάνω. 29 μέρες θα έχει αυτός ο μήνας και επομένως θα είναι αρκετές για να γκρινιάζει κανείς για την SIEMENS και τις μίζες της και για σενάρια πρόωρων εκλογών που βλέπουν το φως καθώς καταλαγιάζει η ιστορία με το ροζ DVD και η περίφημη "Θέμομακιάδα", δες προηγούμενα τεύχη. Ας τα αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη και ας αδειάσουμε το μυαλό μας στο Σαββατοκύριακο που έρχεται. Και μέσα σε αυτήν την Ζούγκλα της πρώην Οθωμανικής Δημοκρατίας θέλουμε λίγη ησυχία, μια ερημιά για να ηρεμήσουμε λίγο. Όπως πολύ σωστά μας λέν και οι America..
"I' ve been through the desert on a horse with no name It felt good to be out of the rain In the desert you can remember your name cause there aint no one for to give you no pain"
