2007: A year to remember?

Κάπως έτσι αντέδρασε και η -ολίγων ημερών- κόρη της Ντόρας- ΑΚΑ Μαρλέν - όταν είδε τις φωτο του Σανταμ παρέα με τον Ζαχόπουλό και πραγματικά δεν θα ήταν και το καλύτερο για αυτό το μπλόγκ να κλείσει με αυτές τον παρθενικό του χρόνο. Γιαυτό και οφείλω να ευχαριστήσω την μαμά για την φώτο που έστειλε - όχι τιποτε άλλο αλλά να την δει και ο θείος της μικρής που είναι μετανάστης στις σήραγγες -ή μήπως σύριγγες- του Βελγίου!

Τώρα που τελειώνει το 2007 μπορώ να πω ότι ήταν αν μια καλή χρονιά. Μια χρονιά στην οποία ξεκίνησα να γράφω μέσα από αυτές τις ψηφιακές σελίδες και να μοιράζομαι διάφορα μαζί με σας. Και ήταν μια χρονιά που την πέρασα με φίλους στην Βέροια, στη Σαλονίκη και στην Κρήτη, ακόμα και σε μαιευτήρια! Φέτος ξαναβρέθηκα με παλιούς φίλους στην Χαλκιδική. Φίλους που είχαμε χρόνια να βρεθούμε. Απο την άλλη ήταν μια χρονιά με πολλούς γάμους στην Αθήνα, το Κιάτο και την Θεσσαλονίκη! Αφού να φανταστείς μέχρι και εγώ παντρεύτηκα! Και όπως πολύ σωστά λέει και η freecat ελπίζω στα ανέλπιστα καλά που θα έρθουν το 2008. Εμείς περιμένουμε ένα τον Μάιο.

Έτσι κλείνοντας αυτόν τον μίνι απολογισμό και πριν φύγουμε με την Άννα για την Βέροια για το τριήμερο σας αφήνω αντί για ευχή για το 2008 το παρακάτω τραγούδι των Rolling Stones

You cant always get what you want,

But if you try sometime, yeah,

You just might find you get what you need!

Καλή Χρονιά

2007: Μια χρονιά που δεν άλλαξε -εντελώς- τον κόσμο

Ενώ το 2007 κοντεύει στο τέλος του και λίγο πριν στρωθώ για να κάνω τον προσωπικό μου απολογισμό είπα να ψάξω τα πρωτοσέλιδα που μας έδωσε αυτή η χρονιά.


Και αυτή η χρονιά άρχισε με ένα ερασιτεχνικό βίντεο από το κινητό κάποιου ιρακινού. Οι εικόνες και η στιβαρή φωνή ενός γρκιζομάλλη άνδρα σοκάρουν. Ένας "αιμοσταγής τύραννος" για μερικούς ή ένας "σύγχρονος Σαλαντίν" για άλλους οδηγείται στο ικρίωμα. Κατά το έβδομο έτος της δεύτερης χιλιετίας μετά χριστόν στην πλάσμα ή ελσιντι οθόνη του καθενός νοικοκυριού εισβάλει μια μεσαιωνική εικόνα. Ο πρώτος τηλεοπτικά παγκόσμια δημόσιος απαγχονισμός είναι το γεγονός της πρωτοχρονιάς του 2007.

Στην Ελλάδα η αναθεώρηση του άρθρο 16 ξεσηκώνει τον φοιτητόκοσμο. Πάλι καλά γιατί η αναθεώρηση του άρθρου 24 δεν απασχολεί ακόμα κανένα ΜΜΕ.

Τον Απρίλιο ένα Διαμάντι βούλιαξε στην καλντέρα. Το Sea Diamond ξέβρασε τους τόννους του μαζούτ στο πιο πανέμορφο ηφαίστειο της Μεσογείου. Δύο Γάλλοι αγνοούνται και τα φώτα της -κίτρινης ?- δημοσιογραφίας στρέφονται στην Γαλλίδα σύζυγο και μητέρα των αγνοούμενων.

Εντω μεταξύ στην Γαλλία ο Ρισελιέ παίρνει επιτέλους εκδίκηση από την Μαρία Αντουανέτα. Μέσα σε έξη μήνες ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας ξεσηκώνει τα πλήθη των ... διαδηλωτών , γίνεται κολλητός του Μπούς , χώριζει την γυναίκα του -αφου η τελευταία "σώζει" τις Βουλγάρες νοσοκόμες στην Λιβύη- και ερωτεύεται την Κάρλα Μπρούνι. Στο ενδιάμεσο ρίχνει δηλώσεις για την Ευρωπαϊκη προοπτική της Τουρκίας. Η Μέρκελ κοιμάται ανήσυχα. Η Γηραιά Ευρώπη απέκτησε ενάν νέο διφορούμενο σταρ της πολιτικής.

Στην Ελλάδα μια νέα κοινότητα, ετερόκλητων ατόμων που ξοδεύουν πολλές ώρες στο διαδίκτυο ενώνονται για να υπερασπιστούν το αγαθό της περίθαλψης. Η Αμαλία δυστυχώς έφυγε νωρίς. Μεγαλύτερη θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι ξεχάστηκε νωρίτερα.

Και ενώ στην Ελλάδα ακόμη ψάχνουμε να βρούμε την άκρη του νήματος στην εξαφάνιση του Άλεξ Μεχισβίλι, στην Κόστα ντελ Σολ η μικρή Μαντλειν εξαφανίζεται σε μια ακόμη πιο σκοτεινή υπόθεση. Οι γονείς της θα ανακριθούν. Άκρη δεν έχει βρεθεί ακόμη παρόλα τα τελευταία νέα.

Το καλοκαίρι του 2007 η Ελλάδα κάηκε. Κυριολεκτικά.
Η ψύχη μας μαύρισε.
Τώρα τι κάνουμε?

Και τον Σεπτέμβριο ανοίξαν όχι μόνο τα σχολεία αλλά και οι κάλπες. Και αφού μαύρισε η ψυχή μας κάναμε εκλογές και ξαναβγάλαμε την ίδια κυβέρνηση και την ίδια αξιωματική αντιπολίτευση. Αποδείξαμε περίτρανα ότι το κράτος είμαστε εμείς.


Και αφού κάηκε η χώρα, κάηκε και η Αθήνα από "φυλετικές ταραχές"!!! Τύφλα να έχει το L.A.!! Trendy vs Emo!! God save us....

Ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού κάνει βουτιά στο κενό. Η κατα πολύ νεώτερη του συνεργάτιδα κατηγορείται για εκβιασμό. Δημοσιογράφοι-εκδότες κιτρινοροζ εντύπων καταθέτουν σε ανακριτές. Ροζ σκάνδαλο ή απλά η κορυφή του παγόβουνου.. Το 2007 κλείνει με μια από τις στιγμές που η ζωή είναι μεγαλύτερη από ένα μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι ή του Πέτρου Μάρκαρη.

Παραμονή Χριστουγέννων

Αντί για κάλαντα σας προσφέρω τους U2 και το "One"
και σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά και Καλά.
Καλές Γιορτές και φιλιά σε όλους.

ΠΑΟΚ ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ 1-0

φωτογραφία απο sport.gr

Ο Αγιος Βασίλης Λάκης έφερε το δώρο στον λαό του ΠΑΟΚ στο 88' λεπτό της αναμέτρησης με τον Λεβαδειακό όταν νίκησε για πρώτη και τελευταία φορά τον μαχητικό Μπλάζιτς και διαμόρφωσε το τελικό 1-0.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με τον ΠΑΟΚ να μην μπορεί να αναπτυχθεί και αντίθετα ο Λεβαδειακός που πήρε το κέντρο με τους Ζησόπουλο και Αντράλα να αμύνεται εύκολα και αποτελεσματικά κάνοντας μάλιστα και τρεις φάσεις στο 'α ημίχρονο, όλες με τον Ντιμπαλά στο 20', 34 και 40'. Απο εκεί και έπειτα όμως ο Λεβαδειακός κλείστηκε στην άμυνα και προσπάθησε έτσι να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας.

Ο ΠΑΟΚ του α' ημιχρόνου ήταν ο χειρότερος που έχουμε δει φέτος στην Τούμπα αφού έπαιζε ανοργάνωτα και κατόρθωσε να κάνει την πρώτη αξιόλογη φάση στο 42'! Τότε ο Γεωργιάδης με ατομική προσπάθεια σούταρε από πλάγια για να διώξει ο Μπλάζιτς.

Στο β ημίχρονο τα πράγματα άλλαξαν και ο ΠΑΟΚ μπήκε πολύ πιο δυνατά. Βέβαια βοήθησαν και οι αλλαγές του Σάντος. Ειδικά η πρώτη όταν άλλαξε τον αρνητικό Μουμίν με τον Λάκη και απέκτησε πλήρη έλεγχο στον χώρο του κέντρου. Ο Χριστοδουλόπουλος με πολύ καλή κεφαλιά στο 50 και ο Σάλμον στο 64 και στο 87 με σουτ ανάγκασαν τον Μπλάζιτς σε τρεις πολύ καλές αποκρούσεις. Και ενώ όλα έδειχναν ότι η λευκή ισοπαλία θα ήταν το αποτέλεσμα του παιχνιδιού, ο Ζήσης Βρύζας -με την καλύτερη προσωπική προσπάθεια που έκανε απο τότε που ήρθε- έβγαλέ στον αμαρκάριστο Λάκη ο οποίος με ωραίο σουτ έστειλε την μπάλα στο πλεχτό και τον Μπλάζιτς ανύμπορο να αντιδράσει. Είναι η δεύτερη φορά που γίνεται αυτό μετά από την λύτρωση του Σάλμον με τον Εργοτέλη! Ίσως είναι ένα στοιχείο του Σάντος. Η ομάδα αγωνίζεται 90 λεπτά και δεν τα παρατάει στιγμή.

Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω τον ανεκδιήγητο Καζναφέρη που δεν έδωσε πέναλτι στον ΠΑΟΚ σε δύο φάσεις και αφου σφύριξε διάφορα κουφά -όπως ενα ανύπαρκτο φάουλ στον Σάλμον όταν βγήκε μόνος με τον τερματοφύλακα στο 75'- ζήτησε αλλάγη στο 92' για να πάει γρήγορα στα αποδυτήρια!!!! Έτσι ο τέταρτος μπήκε στον αγώνα για 20'' και σφύριξε τη λήξη!!!!!

Για το τέλος να σας δώσω τις δύο φάσεις που ζήτησε ο ΠΑΟΚ πέναλτι.

Τράβηγμα του Παστού στον Κνολ.

Μαρκάρισμα του Μπλάζιτς στον Χριστοδουλόπουλο.

Ετσι αφού ευχηθήκαμε Καλές Γιορτές σε όλους δώσαμε ραντεβού για ανήμερα τα Φώτα και το παιχνίδι με την Λάρισα ενώ το επόμενο παιχνίδι του ΠΑΟΚ είναι την επόμενη Κυριακή 30/12 στις 19.00 στο ΟΑΚΑ με τον δικέφαλό του Νότου.

Back to Black or in Rehab?

Τον Οκτώβριο του 2006 ένα καινούργιο άλμπουμ έκανε αίσθηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ήταν το Back to Black της Amy Winehouse. Αυτό το άλμπουμ ήταν αρκετό για να μπει στα καλύτερα του 2007 και να κάνει τους πάντες να μιλάν για αυτή. Μια Εβραία από το Southgate του Λονδίνου με τεράστια εκφραστικά μάτια και με μια καταπληκτική μαύρη φωνή που ακροβατώντας μεταξύ jazz και soul θυμίζει μια ναζιάρικη βέρσιον της Αρίθα Φράνκλιν.

Βέβαια συμβαίνει συχνά τέτοιες περίεργες προσωπικότητες να έχουν συνήθως και μια προσωπική ζωή που τροφοδοτεί την Sun με αρκετά πρωτοσέλιδα. Και ίσως δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα τραγούδια της θυμίζουν τα προσωπικά της πάθη. Όταν δηλώνει σε συνέντευξη της στον Observer οτι : "I believe in casual sex, I know it's sad that I think cheating on people is fine, But I think it's like smoking a spliff. Oops, I've gobbed on meself!" δεν είναι σαν να μας κλείνει το μάτι και να μας λέει "You know I'm no good".

Μέγαλο της πρόβλημα είναι η εξάρτηση από τα ναρκωτικά και η αυτοκαταστροφική της τάση. Βέβαια, όπως είπε και κάποιος , οι εποχές έχουν αλλάξει και αν τύχει και πεθάνεις νέος και ωραίος από υπερβολική δόση δεν πρόκειται να ακολουθήσεις την μοίρα της Janis Joplin του Jim Morrison και να γίνεις αφίσα σε δωμάτια εφήβων. Πιο πιθανό είναι να χαθείς στο σκοτάδι. Έτσι και το δίλημμα σήμερα για την Amy είναι back to black or in Rehab?

φωτο από Sun

H Niemandsrose και η ασυδοσία του blogger....

Ενώ όλη η χώρα περιμένει με ανυπομονησία να ακούσει την απάντηση του Λάκη από το Τσαντήρι στον Νίκο της Ζούγκλας, στο μυαλό μου χτυπάει από χθες μια φράση που ξεστόμισε ο μέγας μετρ του σκεπτόμενου λαιφ σταιλ και συνονόματος Τσαγκαρουσιάνος και η Lifoteam του. Αλλά άς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Facts first..

Η συν-μπλόγκερ Νιεμαντσροζε αναδημοσίευε τα ποστ της στην AthensVoice και στην Lifoland, εδώ και αρκετό καιρό. Όλα μέλι γάλα μέχρι την στιγμή που διαβάζοντας μια συνέντευξη ενος διευθυντή διαφημιστικής εταιρίας -κύριος Δ. - υπεύθυνου για την καμπάνια γνωστής αλυσίδας παιχνιδομάγαζων -Χ - έκανε το παρακάτω σχόλιο.

"Καλά κάνει ο κύριος Δ. και θεωρεί τη τέχνη του ταπεινή. Τώρα που μάθαμε ποιος είναι ο εμπνευστής των φριχτών διαφημίσεων του Χ θα τον βάλλουμε σε ρόλλερ κόστερ χωρίς μπάρα ασφαλείας. Του επιτρέπουμε να πάρει μαζί του το γλειφιτζούρι του"

Αυτά το Σάββατο. Χθες είδε ότι το σχόλιο της το είχε φάει η μαρμάγκα. Και δημοσίευσε ενα ποστ στην Lifoland στο οποίο ζητούσε εξηγήσεις. Σύντομα το ποστ το ξαναέφαγε η μαρμάγκα και μετά από ανταλλαγή email ήρθε και η επίσημη θέση της Lifoteam που έλεγε:

".....Να το επαναλάβουμε και αυτό: στη LIFOLAND καλό είναι όλοι να έχουν την γνώμη τους, αρκεί να μη ξεχνούν οτι αυτή τη γνώμη η LIFOLAND την υπερασπίζεται στα δικαστήρια. Οχι οι χρήστες. Αν κάτι τους ενοχλεί σε αυτή την συνθήκη, υπάρχει ευτυχώς η σχετική ασυδοσία του blogger."

Στο θέμα αναφέρθηκαν με εξαίρετα ποστς ο ANemos και η digital-era.

Αφού είδαμε τα γεγονότα ας δούμε τώρα και ποιος έχει δίκιο. Ας κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και ας αρχίσω με την Lifo.

Καταρχήν ζούμε σε μια χώρα όπου οποιοσδήποτε νιώθει ότι προσβάλλεται μπορεί να ζητά ασφαλιστικά μέτρα σχετικά εύκολα. Η περίπτωση blogme.gr πιστεύω είναι χαρακτηριστική. Και επειδή έχω δύο κοντινούς μου ανθρώπους που μπλέξαν με την δικαιοσύνη και επειδή είδα πόσο δύσκολο είναι να αποδείξεις, καθήμενος στο εδώλιο, ότι δεν είσαι ελέφαντας, καταλαβαίνω πολύ καλά ότι η Lifo σαν οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση δεν θέλει να μπλέξει. Και εννοείται ότι ακόμη και στο άκουσμα της λέξης δικαστήριο η υπόθεση είχε λήξει και η απόφαση είχε παρθεί για την Lifoland.

Αυτό είναι το ρεαλιστικό δίκιο, το δίκιο της πιάτσας. Το δίκιο του επαγγελματία. Και οι όροι χρήσης του Lifoland είναι με το μέρος του.

Το ηθικό δίκιο βέβαια είναι αλλού. Το να θεωρείς ότι κάποιες συγκεκριμένες διαφημίσεις είναι γελοίες και να εκφράζεις την άποψη σου δημόσια, χωρίς μάλιστα να προβαίνεις σε γλωσικές ακρότητες, μπορεί να είναι μια πράξη κολάσιμη ποινικά? De gustibus non est disputandum λέγαν οι Λατίνοι.

Όμως δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα και μεγάλο ζητούμενο είναι στην φράση "η σχετική ασυδοσία του blogger". Αυτή η φράση δείχνει την αδυναμία αλλά εν μέρει και τον εκνευρισμό των παραδοσιακών ΜΜΕ μπροστά σε αυτή την τρομερή επανάσταση δημοκρατίας που είναι το web 2.0. Πιστεύω ότι έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή όπου το ιντερνέτ δίνει στις μάζες ένα τρομερό εργαλείο για να μπορούν να ακουστούν. Πλέον ο καθένας έχει ένα βήμα από το οποίο εκφράζεται και του δίνεται η δυνατότητα να γίνει διάσημος παραπάνω από τα 15 λεπτά που είχε προφητεύσει ο μέγας Γουορχωλ.

Κάποια προοδευτικά -ντεμέκ προοδευτικά τις περισσότερες φορές - ΜΜΕ προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν και να οικειοποιηθούν αυτή την ψηφιακή αναστάτωση. Ενδεικτικά αναφέρω την Guardian που πρώτη έδωσε βήμα σε πολύ αξιόλογους μπλογκερ όπως ο Σαλαμ Παξ. Έτσι άρχισαν όλο και περισσότεροι να ασχολούνται με το -λεγόμενο- κίνημα των bloggers και να τους προσφέρουν απλόχερα ένα έξτρα βήμα, έναν mainstream ενισχυτή της ψηφιακής τους φωνής.

Και εδώ αργά η γρήγορα διαφαίνεται η σύγκρουση. Γιατί η επαγγελματική τους ιδιότητα και ο βιοπορισμός τους δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τον ερασιτεχνισμό των blogger, την πραγματική αγάπη για αυτό που κάνουμε. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Όσο προοδευτικό και να είναι ή να το παίζει ένα ΜΜΕ απευθύνεται σε τάργκετ γκρουπ και πελάτες. Εμείς, απλά μας αρέσει να γράφουμε και ακόμα πιο πολύ μας αρέσει να απευθυνόμαστε σε φίλους και να εκφράζουμε απλόχερα την γνώμη μας. Αυτή είναι η ασυδοσία μας, η αληθινή επικοινωνία.

Κόκκινο το Σαββατοκύριακο στη SuperLeague

φωτογραφία από sport24.gr

Εκεί που η ΑΕΚ πίεζε και έχανε την μία ευκαιρία μετά την άλλη, σε μια αντεπίθεση που έσταζε φαρμάκι, ο σύνήθης ύποπτος Ντάρκο Κοβασεβίτς υλοποίησε τον μοναδικό κανόνα του ποδοσφαίρου... "Όποιος χάνει γκόλ, τρώει". Έτσι απλά ο Ολυμπιακός έπιασε την ΑΕΚ στην κορυφή της βαθμολογίας με 27 βαθμούς...

Στα άλλα ματς της ημέρας:

Ο ΟΦΗ και η Βέροια νίκησαν για δεύτερη φορά στο πρωτάθλημα τον Ηρακλή και την έκπληξη του πρωταθλήματος τον Αστέρα Τρίπολης αντίστοιχά. Και οι δύο ομάδες παίρνουν πολύτιμους βαθμούς στην προσπάθεια του για παραμονή ενώ αντίθετα η λευκή ισοπαλία στην Λειβαδιά μεταξύ Εργοτέλη και Λεβαδειακού τους οφέλησε και τους δύο.

Στο Καυταντζόγλειο η Λάρισα πέτυχε το μοναδικό γκολ φιλοξενούμενης ομάδας και απέσπασε ισοπαλία 1-1 με την Καλαμαριά, που φέτος αισθάνεται περισσότερο απο κάθε φορά το φάσμα του υποβιβασμού.

Χθες ο Παναθηναϊκός στραβοπάτησε στην Νέα Σμύρνη μετά απο 28 χρόνια! Ο Άρης νίκησε εύκολα την Ξάνθη με διαιτησία κόντρα που του ακύρωσε κανονικό γκολ του Ιβίτς και δεν έδωσε και πέναλτυ σε ανατροπή του Φελίπε στα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Εμείς πήραμε το Χ στο Περιστέρι. Αν και παίξαμε πιο έξυπνα από τον τοπικό Ατρόμητο, για μια ακόμη φορά δεν πιάσαμε καλή απόδοση. Ακυρώθηκε σαν οφσαίντ -λάθος κατ' εμέ- γκολ του Γκόνζαλες στο α ημίχρονο και ο ίδιος παίκτης αποδείχθηκε μοιραίος όταν μετά από πάσα του Μπαλάφα βγήκε τετ α τετ με τον Μιχαηλίδη και έχασε μοναδική ευκαιρία να ανοίξει το σκορ. Η καλύτερη φάση για τον Ατρόμητο ήρθε στο 3 λεπτό των καθυστερήσεων με φάουλ που πέρασε αούτ από τον Λουτσιάνο.

Λίγο πριν την άσπρη μέρα...

Η θερμοκρασία κάνει βουτιές, τουλάχιστον εδώ στο Βορρά, και το δελτίο λέει ότι αύριο, Σάββατο, μετά από ένα ανοιξιάτικο φθινόπωρο (!!) θα δούμε επιτέλους το πρώτο χιόνι στην πόλη. Μια άσπρη μέρα μέσα στις τελευταίες ενός 2007 που μας αδειάζει την γωνιά κάπως ακριβώς όπως μας ήρθε, χωρίς κανείς να το έχει πάρει χαμπάρι. Και από εκεί που συμμαζευόμασταν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές φτάσαμε στα Χριστούγεννα. Αλλά έτσι δεν είναι η ζωή? Μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι περνάς, αυτό έχει ήδη περάσει!

Έτσι βρισκόμαστε, μερικές φορές, στο ίδιο σημείο αλλά κάτι έχουμε χάσει και κάτι έχουμε κερδίσει. Και αυτές τις φορές βάζουμε σημάδια για να μετρήσουμε μάταια τον χρόνο.

Σας αφήνω με τον Τim Booth και τους James να τραγουδούν για αυτές τις λίγες φορές που πραγματικά αξίζουν. Εκείνες που κοιτάς στα μάτια και ακούς ψυχές.

Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο να έχουμε και μακάρι να δούμε άσπρη μέρα!

Φιλιά

Απεργία

Αύριο πρέπει να δείξουμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που τραγούδα ο Βασίλης. Πρέπει να δείξουμε ότι ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και νοιαζόμαστε για το μέλλον της Ασφάλισης μας!

Τα τελευταία 17 χρόνια ακούμε για το ασφαλιστικό πρόβλημα που η δημογραφική κατάσταση -όχι μόνο της χώρας μας αλλά και όλης της Δύσης- το έχει επιδεινώσει όπως αναφέρει πολύ σωστά και ο φίλος DonMits στον οίκο αντοχής.

Σε όλα τα σενάρια λύσης του ασφαλιστικού το κοκτείλ είναι πάνω κάτω γνωστό απλά τα μέρη του παίζουν. Αύξηση ορίων ηλικίας, αύξηση χρόνων εργασίας, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών ή μείωση συντάξεων και περιορισμός πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.

Όμως αγαπητοί μου θα ήθελα να σας θυμίσω ότι η ασφάλιση είναι υποχρέωση 3 μερών. Του Κράτους, του Εργοδότη και του Ασφαλισμένου. Ο τελευταίος φέρεται να πληρώνει την νύφη! Είναι όμως και ο τελευταίος που φέρει την ευθύνη.

Γιατί αυτός το μόνο στραβό που έκανε ήταν να εκλέξει τις κυβερνήσεις που διαχειρίστικαν τα αποθεματικά των ταμείων και οι μεν πράσινοι τα εξανέμισαν στο Χρηματιστήριο με την περιβόητη ΔΕΚΑ ενώ οι δε γαλάζιοι τα κάνα ομόλογα και παίζαν την -πανάκριβη- κολοκυθιά με δαύτα!

Γιατί ενώ αυτός πληρώνει την εισφορά του η επιχείρηση που εργάζεται μπορεί να μην το κάνει....

Κατά μιαν έννοια ίσως και η ευθύνη για όλα αυτά να βαρύνει περισσότερα όλους εμάς. Ας δώσουμε στην αυριανή απεργία το παρών. Ας δείξουμε ότι το να λυθεί το ασφαλιστικό μόνο στην πλάτη μας δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα!

Γιαυτό πρέπει η αυριανή απεργία να είναι μαζική.
Είναι και αυτή, μια κάποια λύση που λέει και ο Ποιητής...

King of Fear..

Δεν έχω πάει στα σκοτεινά δάση του Maine. Και για να πω την αλήθεια δεν νομίζω να πάω ποτέ. Από την άλλη έχω ταξιδέψει αρκετές φορές εκεί. Στο Μπάνγκορ ή στο Πόρτσμουθ δεν έμενα πολύ αφού ο τελικός μου προορισμός ήταν μικρές πόλεις όπως το Castle Rock, το Derry και το Salem's Lot. Πόλεις που φαινομενικά υπάρχουν από άκρη σε άκρη της αμερικανικής επικράτειας. Φαινομενικά. Πόλεις που βουλιάζουν σε μια νωχελική καθημερινότητα. Φαινομενικά πάντα. Γιατί κάτω από αυτήν την κρούστα της νόρμας αυτές οι πόλεις είναι διαφορετικές, πολύ διαφορετικές. Και αυτό γιατί είναι φτιαγμένες από το μυαλό του Stephen King για να φιλοξενήσουν πολλούς από τους προσωρινούς κάτοικους αυτού του πλανήτη για μερικά βράδια.

Μέσα από αυτήν την απλή αμερικάνικη ρουτίνα της μικρής απομονωμένης πόλης, με το ένα και μοναδικό νταίνερ, όπου η γηραιή βιβλιοθηκάριος ξέρει σχεδόν όλους τους κατοίκους και ο σερίφης ασχολείται με τον μοναδικό μεθύστακα της πόλης, ξεπετάγονται από το πουθενα απίστευτα γοτθικά μυστήρια που συνεχίζουν παραδόσεις σκοτεινές του Πόε και του Λαβκραφτ. Μυστήρια της σκοτεινής γης που είναι έτοιμα να διαστρεβλώσουν την καθημερινότητα και να την οδηγήσουν αβίαστα προς όλους τους ανυποψίαστους μικροαστούς που παίρνουν στα σοβαρά μικροπροβλήματα όπως η υποθήκη του σπιτιού και οι δόσεις του αυτοκινήτου.

Αυτή η τάξη είναι ο κόσμος του Κίνγκ. Απλοί άνθρωποι που δουλεύουν για να ζήσουν. Παλαίμαχοι του Βιετναμ, καθηγητές αγγλικών που συνήθως είναι άνεργοι, ποπ σταρ του ενός τραγουδιού που η κόκα τους πρόλαβε στην γωνία. Αυτούς διαλέγει ο συγγραφέας για να τους δώσει τον ρόλο του Σίσυφου και να τους ταλαιπωρήσει για να βγάλει από μέσα τους τον αρχετυπικό ήρωα της άγριας Δύσης, τον πιστολέρο - gunslinger επί το αμερικάνικο - που θα αντιμετωπίσει το απόλυτο κακό που πήρε προσωρινά μια γνώριμη μορφή. Μια γνώριμη μορφή κάτι φαινομενικά αθώου όπως ενος κλόουν ή μιας κατακόκκινης Κάντιλακ που σημαίνει τον μεγαλύτερο εφιάλτη σε αυτό το διαστραμμένο παράλληλο σύμπαν όπου μεταφέρομαι μέσα από τα βιβλία του. Και όπως ο Γκάρυ Κούπερ στο High Noon, ο καλός καουμπόι θα είναι μόνος του στην τελική αναμέτρηση, το showdown. Φαινομενικά. Γιατί σε αυτό τον κόσμο πλάι στο απόλυτο κακό, υπάρχει και μια περίεργη δύναμη που αν και αόρατη στην αρχή δίνει την δύναμη στον ήρωα για να έρθει η τελική λύτρωση. Φαινομενικά πάντα....

Πολλοί έχουν κατηγορήσει τον Stephen King για πνευματικό αντίστοιχο των Μακντόναλτς. Για μια μηχανή δολαρίων που ξεπετάει ένα βιβλίο 600 σελίδων το εξάμηνο! Μια φλέβα χρυσού που δεν έχει καμία σχέση με την λογοτεχνία.

Ίσως και να είναι έτσι. Ποιος είμαι εγώ να κρίνω. Από την άλλη αυτό που ξέρω είναι πως με ένα βιβλίο του στο χέρι ταξίδεψα μακρυά πολλές νύχτες. Και για αυτό και μόνο, εγώ -αλλά και πολλοί άλλοι- τον ευγνωμονώ, αυτόν τον σύγχρονο Παραμυθά...

ΠΑΟΚ ΒΕΡΟΙΑ 2-0 : ΝΙΚΗ ΜΕ ΔΥΟ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ..

Ο Γκονζάλες πανηγυρίζει το πρώτο γκολ από ριμπάουντ!
φώτο από sport24.gr

Ο ΠΑΟΚ έφτασε στην 5η νίκη του σήμερα στο γήπεδο της Τούμπας νικώντας την Βέροια με 2-0.

Το ματς ήταν ένα από τα χειρότερα που έτυχε να δω φέτος και η απόδοση του ΠΑΟΚ ειδικά στο α' ημίχρονο, πρέπει να προβληματίσει τον Σάντος.

Βέβαια ότι έλειπε σε απόδοση ήρθε σε τύχη και ο Δικέφαλός ευτύχησε να προηγηθεί μόλις στο 3' μετά από "ριμπάουντ" που πήρε ο Γκονζάλες μετά από ασταθής απόκρουση του τερματοφύλακα της Βέροιας Τερόλ σε σούτ του Γεωργιάδη. Παρόλα αυτά ο ΠΑΟΚ οπισθοχώρησε αναίτια και έδωσε χώρο στην Βέροια η οποία και πίεσε για την ισοφάριση χωρίς όμως να την καταφέρει. Να σημειώσω ότι με θλίβει να παρατηρώ ότι η ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας μου έχει μακράν την χειρότερη επίθεση στη Super League και σίγουρα κινδυνεύει άμεσα με υποβιβασμό!

Στο β' ημίχρονο κάπως οι φωνές του Σάντος ξύπνησαν την ομάδα και στο 51' ο Σάλμον διπλασίασε τα τέρματα. Ο Γκονζάλες σούταρε, οΤερόλ απόκρουσε ασταθεστατα και ο Σάλμον έστειλε την μπάλα στο πλεχτό. Εκεί η Βέροια παράτησε το παιχνίδι και ο ΠΑΟΚ έχασε δυο-τρεις ευκαιρίες για το 3-0.

Κορυφαίος για τον ΠΑΟΚ ο Σάλμον όπου ήταν πανταχού παρών και τον ακολούθησε ο Γεωργιάδης που παρα τα 35 χρόνια του τρέχει σαν 18 χρονος! Αντίθετα με τον κατα πολύ μικρότερο Βαγγελή που δεν μπορώ να καταλάβω τι του βρίσκει ο Σάντος και τον ξεκινά βασικό! Κρίνω ότι ο Χριστοδουλόπουλος πρέπει να ξεκινάει σε αυτή την θέση.

Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να είναι ο Dr Jekyl και Mr Hyde του Ελληνικού Ποδοσφαίρου αφού σε 6 παιχνίδια εντός έχει 5 νίκες και μία ισοπαλία και σε 5 εκτός έχει 5 ήττες!!! Με λίγα λόγια αν μετρούσαν μόνο οι εντός έδρας αγώνες είναι δεύτερος κάτω από τον Ολυμπιακό και αν μετρούσαν μόνο οι εκτός έδρας θα ήταν τελευταίος με κανένα βαθμό! Τι μπορεί να πει κανεις?!

Πριν κλείσω να σας δώσω και ένα μικρό στιγμιότυπο από τις κερκίδες της Τούμπας...



Επόμενος αγώνας με Ατρόμητο στο Περιστέρι το άλλο Σαββάτο στις 16.45. Ελπίζω να πάρουμε το πρώτο μας διπλό επιτέλους!!!!

All I Want is You....

Ξημερώνει Παρασκευή και είναι σαν το Σαββατοκύριακο να έχει κιόλας αρχίσει. Aυτό το τραγούδι των U2 είναι από τα αγαπημένα μου. Η συνέχεια του With or Without you. Δεν υπάρχει καλύτερο κομμάτι για το soundtrack του διημέρου που έρχεται.

Καλό Σαββατοκύριακο
Φιλιά σε όλους..

Lost - Missing Pieces

Καθώς περιμένουμε να ξεκινήσει ο 4ος κύκλος του Lost, οι παραγωγοί της σειράς βγάλαν μερικά μικρά mobisodes κατι σαν teaser trailers για κινητά. Εδώ σας παραθέτω το πρώτα 3 όπως τα βρήκα στο youtube!

Part 1 The Watch

Part 2 The adventures of Hurley and the Frogurt

Part 3 King of the Castle

Suicide Blonde..

...is not only the colour of her hair....

Δείτε και ακούστε προσεκτικά τι λέει ο ορισμός της χαζής ξανθιάς που προσπάθησε να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνη από ένα παιδί στην τρίτη δημοτικού και απέτυχε παταγωδώς!

Γιατί τα ανέκδοτα από την Ζωή είναι βγαλμένα!

Dr. Jekyll και Mr. Hyde

φωτογραφία από sport24.gr

Η περίεργη υπόθεση του Dr. Jekyll και Mr. Hyde μου έρχεται στο μυαλό μετά από την νέα ήττα του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη, την πέμπτη σε πέντε εκτός εδρας ματς. Βλέποντας σήμερα την ομάδα μου να χάνει με κατεβασμένα χέρια από την ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος τον Αστέρα Τρίπολης σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να είναι η ίδια ομάδα που νίκησε την προηγούμενη εβδομάδα τον Πανιώνιο. Αυτό το "εκκρεμές" της απόδοσης από το ναδίρ στο ζενίθ και πάλι πίσω μέσα σε διαστήματα της μιας εβδομάδας δεν έχει εξήγηση.

Στον αγώνα σήμερα πάντως υπήρχε μόνο μια ομάδα, αυτή που νίκησε. Οι δικοί μας παίκτες απλά ήταν παρόντες και φαινόντουσαν προκλητικά αδιάφοροι για το παιχνίδι. Σε αντίθεση με τον εκρηκτικό Αστέρα που πίεζε μέχρι το 93, λες και αυτός έχανε 2-0! Κάμιά δικαιολογία για τον ΠΑΟΚ και ο μόνος που διακρίθηκε ήταν ο κόσμος που ταξίδεψε εκεί. Βέβαια οι φίλοι του ΠΑΟΚ ήταν τουλάχιστον διπλάσιοι από τα εισητηρια που πήρε η ΠΑΕ επίσημα με αποτέλεσμα ο αγώνας να κινδυνέψει να αναβληθεί λόγω αδυναμίας της αστυνομίας να διαχειριστεί τον όγκο των οπαδών του ΠΑΟΚ.

Στα άλλα παιχνίδια της αγωνιστικής, η ΑΕΚ πήρε σπουδαίο και επεισοδιακό διπλό στο Χαριλάου όπου επιβλήθηκε του Άρη με 0-1 (Αυτογκολ ο Ρονάλντο στο 83'), ο Ολυμπιακός καθάρισε εύκολα τον Ατρόμητο με 1-3 ενώ αντίθετα χθες ο Παναθηναϊκός ήρθε ισόπαλος 0-0 με την Ξάνθη σε ένα κακό παιχνίδι. Σήμερα ο Ηρακλής απέσπασε στο παρατρία ισοπαλία από τον Πανιώνιο ενώ με τον βαθμό της Ισοπαλίας έφυγαν από Βέροια και Ηράκλειο, ο Εργοτέλης και η Λάρισα αντίστοιχα ενώ η Καλαμαριά επικράτησε με 2-0 του Λεβαδειακού.

Η επόμενη αγωνιστική:

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
	Π.Α.Ο.Κ. - ΒΕΡΟΙΑ	16:45 S/S
	ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ	19:00 ΝΕΤ
	ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
	ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΘ.	15:00
	SKODA ΞΑΝΘΗ - Ο.Φ.Η.	15:00
	Α.Ε.Κ. - ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛ.	16:45 S/S
	ΛΑΡΙΣΑ - ΑΡΗΣ	16:45 Alpha
	ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠ. - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ	19:00 NET
	ΗΡΑΚΛΗΣ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ	19:00 S/S

30 Days of Night...

Η πόλη του Barrow στην Αλάσκα ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον χειμώνα και μαζί με αυτόν και 30 ολόκληρα 24ωρα από σκοτάδι, μιας και βρίσκεται 515 χιλιόμετρα βορειότερα από τον αρκτικό κύκλο. Για τις επόμενες 30 ημέρες η πόλη δεν θα επικοινωνεί με τον έξω κόσμο παρα μόνο από το τηλέφωνο αφού τα 130 χιλιόμετρα του δρόμου που οδηγεί στην κοντινότερη πόλη του Wainwright γεμίζουν από 6 μέτρα χιονιού! Οι λιγοστοί της κάτοικοι βέβαια είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτόν τον χειμώνα όμως οι καταστάσεις θα είναι ασυνήθιστες καθώς μια από τις τελευταίες αγέλες βαμπίρ αποφασίζει να κυνηγήσει ολόκληρη την πόλη. Και αφού κόβουν τηλέφωνά και ρεύμα, οι πιθανότητες επιβίωσης των "θηραμάτων" πλησιάζουν το μήδεν...

Μια από τις καλύτερες ταινίες με βαμπίρ των τελευταίων ετών και σίγουρα το καλύτερο θρίλερ που είδα από την εποχή του Saw. Ένα θρίλερ που ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα στο σπλάτερ και τον ψυχολογικό τρόμο και τελειώνει με έναν παλιομοδίτικα ρομαντικό τρόπο που θα μπορούσε να τον είχε φανταστεί και η Μαίρη Σέλευ εκείνη την νύχτα που πίνανε χασίς με τον Βύρωνα και της ήρθε επιφώτηση ο Φρανκεσταίν. Πρωταγωνιστούν δύο νέα παιδιά, ο ιδιαίτερα δημοφιλής Τζος Χαρτνετ στο ρόλο του Σερίφη της πόλης και η Μελίσα Τζόρτζ στο ρόλο της καλής του.

Χειμώνας έρχεται και ένα θριλεράκι είναι πάντα μια καλή αφορμή για να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλο! ;-)

Ανασκαφές στο ... youtube!

Μιας και έρχεται η Παρασκευή, μιας και τελειώνει επιτέλους αυτός ο Νοέμβρης και ο γιορτινός Δεκέμβρης είναι σε απόσταση αναπνοής είπα να σας κάνω ένα μικρό ταξιδάκι κάτι λιγότερο από είκοσι χρόνια πριν όταν οι Έλληνες καλλιτέχνες ανακάλυπταν την τέχνη του βίντεο κλιπ. Τότε που όλοι νόμιζαν ότι θα προσφέρουν ανεκτίμητα διαμάντια της 7ης τέχνης για να συνοδεύσουν τα εξίσου υψηλής καλλιτεχνικής αξίας τραγούδια τους.

Tο μόνο που κατάφεραν, βέβαια, είναι να αφήσουν αυτά τα κλιπάκια στις επόμενες γενιές για να θυμίζουν εκείνη την ταλαίπωρη και καρακιτσάτη δεκαετία. Μια δεκαετία με περίεργα χρώματα, ακόμα πιο περίεργους συνδυασμούς ρούχων και απίστευτα κουρέματα! Με κύριο όμως χαρακτηριστικό την σχεδόν παιδική αφέλεια.

Έτσι λοιπόν μετά από εντατικές ανασκαφές και έρευνες που έκανα στο Youtube, βρήκα κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία του Κιτς τα οποία και σας τα προσφέρω απλόχερα ....


Το πρώτο μου εύρημα είναι οι "καλοκαιρινές διακοπές". Το μόνο τραγούδι του Καρβέλα για το οποίο τρέφω ακόμα μια μικρή εκτίμηση. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτή οφείλεται στο πραγματικό μουσικό βάρος του τραγουδιού ή στην νοσταλγία που μου φέρνει από τις εκδρομές και τα πάρτυ στο δημοτικό ....



και βέβαια μιλάμε για το 1988 και για μια εποχή όπου η Άννα Βίσση ήταν πραγματικά νέα και ο Καρβέλας άρχιζε να σκέφτεται ότι ίσως έχει την Έμπνευση του Μπετόβεν. Το κακό είναι ότι και οι δύο τους δεν άλλαξαν και πολύ απο τότε. Η Άννα είναι πραγματικά νέα και ο Καρβέλας θεωρεί οτι έχει έμπνευση...



Απορώ πως τα κοριτσάκια είχαν, τότε σαν είδωλό την Αλέξια και ξενυχτούσαν μόνα ή δυο δυο ακούγοντας άσπρο μαύρο! Κατά τα άλλα το επίσημο βίντεο κλιπ της συμμετοχής της Κύπρου στην Eurovision του 1987, μας δίνει πολλές πληροφορίες για την ενδυμασία και τις mating habits στην Agia Napa των eighties.



Θα έλειπε ο Μάρτης από την Σαρακοστή?! Όχι βέβαια! Ειδικά όταν μιλάς για τον πουφ του Ρακιντζή!!! Τι να πείς για έναν από τους πρωτοπόρους της ποπ σκηνής στην Ελλάδα που έφτασε να συνεργάζεται με τον Ian Gilian?! Τι να πεις?! Η Επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια της ψηλά για μια ακόμη φορά!

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!
Φιλιά σε όλους...


Disclaimer!!!!
Τα βιντεοκλιπ ήταν προς μελέτη του κιτς των eighties και σε καμιά περίπτωση δεν απηχούν τις μουσικές προτιμήσεις μου!!!!!!!

TV on Strike...

Σήμερα έχουν απεργία οι δημοσιογράφοι και επιτέλους είναι μια καλή ημέρα για να ευχαριστηθείς την Τηλεόραση!! Ούτε παράθυρα, ούτε πόρτες, ούτε Τραγκές να μαλώνουν, ούτε Κακαουνάκηδες να υπερασπίζονται την χαμένη τιμή τσι Κρήτης πάνω από τις εικόνες των ΕΚΑΜιτών στα Ζωνιανά. Μια τηλεόραση με ταινίες και σειρές. Χωρίς καν το μεσημεριανό θάψιμο των εκπομπών ποιότητας και πάντα καλόπιστης κοινωνίκης κριτικής!

Και αυτό γιατί η ΕΣΗΕ μπορεί να μην έχει στις τάξεις της πολλούς- κυρίως νεαρους - δημοσιογράφους που δουλεύουν για μισθούς των 600-700 € αλλά περιλαμβάνει άτομα σαν την Λαμπίρη και την Τατιάνα. Αυτά τα παιδιά που τρέχουν για ένα -κυριολεκτικά- κομμάτι ψωμί, τρέχουν για να μπουν και σε κάποια Ένωση Συντακτών σαν την ΕΣΗΕ και να διασφαλίζουν αυτά τα ασφαλιστικά προνόμια, για τα οποία γίνεται ο ντόρος.

Βέβαια η ίδια η ΕΣΗΕ δεν αναγνωριζει το "συντεχνιακό" στατους του "Δημοσιογράφου" σε συντάκτες ενημερωτικών ιστοσελίδων όπως το in.gr και το sport.gr, αλλά και σε άτομα που για πολλά χρόνια γράφουν σε εφημερίδες και περιοδικά αλλά δεν είναι δημοσιογράφοι.

Η Σημερινή απεργία γίνεται με κύριο αίτημα την διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των μελών των ΕΣΗΕ και την διαφύλαξη της αυτονομίας του Ταμείου τους. Ωραία όλα αυτά. Συμφωνω και επαυξάνω κύριοι. Αλλά θέλω να κάνω κάποια σχόλια.

Η ευημερία του ταμείου σας οφείλεται κυρίως, στο ποσοστό επί των διαφημιστικών εσόδων των μέσων που εργάζεστε. Μήπως το να σας χρηματοδοτούν απευθείας και κάποιοι από αυτούς που υποτίθεται ότι ελέγχετε υπερβαίνει ορισμένα ηθικά όρια; Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε;

Το ποσο δύσκολα μπορεί κάποιος να μπει στο club της Δημοσιογραφίας δεν αφήνει υπόνοιες σε όλους εμάς για τον συντεχνιακό τρόπο που βλέπετε τα πράγματα; Όταν το ΤΕΒΕ ενοποιήθηκε με το ταμείο Εμπόρων δεν σας άκουσα να φωνάζετε έτσι όπως όταν η "φωτιά" άρχιζε να πλησιάσει το δικό σας "σπίτι".

Πως λοιπόν ζητάτε τόσο απλόχερα από μας να αφήσουμε κατα μέρους την καχυποψία που τρέφουμε και να σας στηρίξουμε;

Γιαυτό όταν κάποιοι βγαίνουν και λεν για "να μην ανέβει σε κανένα μπλογκ κείμενο με ενημερωτικό χαρακτήρα" δεν βρίσκει την αλληλεγγύη που ίσως θα ήθελε ο συγγραφέας να βρεί. Και όπως λέει και η φίλη Μαρία "Τα αιτήματα είναι πολύ σοβαρά και αφορούν όλους μας. Όχι όμως ως μπλόγκερ, αλλά σαν επαγγελματίες με ονοματεπώνυμο".

Όταν όμως στα εύκολα, τα μέλη της ΕΣΗΕ αρνιούνται την επαγγελματική ιδιότητα του Δημοσιογράφου πως ζητάνε τόσο "ελαφρά την καρδία" την "την εργατική αλληλεγγύη και την κοινή άμυνα όλων μας απέναντι σε όσα μας ετοιμάζουν".

ΠΑΟΚ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ : Vox Populi

(φώτο από goalnews)

.. Φωνή Λαού! ΄Η αλλιώς από την διαδήλωση για την διαγραφή όλων των χρεών του ΠΑΟΚ που προκλήθηκαν από όλους τους αετονύχηδες που λυμαίνονταν την ομάδα τα τελευταία δέκα χρονιά τουλάχιστον μέχρι το εκπληκτικό 3-0 σε 25 λεπτά στο γήπεδο της Τούμπας.

Συγκεκριμένα σήμερα στις 13.00 στην Καμάρα συγκεντρώθηκαν περίπου 10.000 άτομα και απαίτησαν την τιμωρία των Μπατατούδη, Γούμενου και Παγώνη ως υπεύθυνων για την χρεωκοπία της ΠΑΕ αλλά και ζήτησαν από την πολιτεία να αφήσει κατα μέρους την αδιαφορία και να σκύψει στα προβλήματα της ΠΑΕ και να την βοηθήσει. Ο Ζαγοράκης δήλωσε ότι "Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ο ΠΑΟΚ έχει μπει στον δρόμο του. Ολοι μαζί, εμείς κι εσείς θα φτιάξουμε και πάλι έναν μεγάλο ΠΑΟΚ".

Ο Ζουράρις αφού είπε ότι "Γίνεται μια συνομωσία μεταξύ των γάβρων και των βάζελων. Αλλά φταίτε κι εσείς λαέ του ΠΑΟΚ, διότι κατορθώσατε να στείλετε στη Βουλή έναν βουλευτή της Θεσσαλονίκης ο οποίος είναι βάζελος και τυχαίνει να είναι και Πρωθυπουργός. Λαέ του ΠΑΟΚ, να θυμάσαι ότι είσαι από τη Κωνσταντινούπολη, από τη Βασιλεύουσα. Είστε Μακεδόνες του Δικεφάλου", έδειξε τον Ζαγοράκη και φώναξε "Νάτος, νάτος ο Πρωθυπουργός"!! Και βέβαια από την εκδήλωση δεν μπορούσε να λείπει και ο αγαπητός νομάρχης μας ο οποίος και δήλωσε "η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία είναι δίπλα στον Θοδωρή Ζαγοράκη και στη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Ο λαός του ΠΑΟΚ διδάσκει παιδεία και νοοτροπία"!!

Με αυτά και με εκείνα ξεκίνησε η πορεία προς το γήπεδο της Τούμπας. Περισσότεροι από 22.000 είχαν μαζευτεί στις κερκίδες όταν ξεκίνησε ο αγώνας με τον Πανιώνιο! Ο παλμός ήταν απίστευτος αλλά και ευρηματικός όπως δείχνουν τα παρακάτω πανώ!

Κουιζ: Τι θέλει να πεί ο ποιητής? ;-)

Λευτεριά στα αδέρφια μας στα Ζωνιανά!

Όσο για το ματς, αυτό τελείωσε στα πρώτα 30 λεπτά αφού ο Πανιώνιος δεν έφτασε σχεδόν ποτέ στην Τούμπα! Η επίδραση του κόσμου ήταν εμφανής στους παίκτες της ομάδας μας αφού άρχισαν το παιχνίδι πιέζοντας ψηλά και αναγκάζοντας το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Πανιωνίου σε 2 τρομερά λάθη στα 13 πρώτα λεπτά. Στο 7 ο Σάλμον κέρδισε μια χαμένη μπαλιά του Πλέτς και ο Γεωργιάδης με ψύχραιμο πλασέ έκανε το 1-0. 5 λεπτά αργότερα ο έτερος σεντερ μπακ του Πανιωνίου έχασε την μπάλα στο χώρο του Κέντρου και ο Σάλμον με τον Κωνσταντινιδη συνδυάστηκαν υπέροχα και ο τελευταίος έκανε το 2-0. Ο Πανιώνιος έδειξε οτι υπάρχει στο γήπεδο στο γήπεδο στο 22 όταν ο Φερναντέζ απόκρουσε το σούτ του Τζιμπουρ, όταν ο τελευταίος βγήκε τετ α τετ. Ότι δεν μπόρεσε να κάνει ο Τζιμπούρ το έκανε ο Μαλεζάς με την βοήθεια του Σάλμον -ο καλύτερος του αγώνα- δύο λεπτά αργότερα. Στο 28 ο Φερνάντεζ του Πανιωνίου εκτελεί κόρνερ, ο Φερνάντεζ του ΠΑΟΚ κάνει την έξοδο του Μεσολογγίου και ο Πλέτς στέλνει την μπάλα στα δίχτυα σημειώνοντας το τελικό 3-1, μόλις στο ημίωρο! Από εκεί και έπειτα ο Πανιώνιος πίεσε τόσο στο τέλος του α' ημιχρόνου όσο και στις αρχές του β' χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Από εκεί και για το τελευταίο μισάωρο ο ΠΑΟΚ ήταν ιδιαίτερα απειλητικός με τον Σάλμον να χάνει δύο τετ α τετ και να έχει και ένα δοκάρι! Πάντως πιστεύω ότι το άξιζε ένα τέρμα ο Νοτιοαφρικανός που ήταν ο πρώτος του γηπέδου.

Zouri δεν πειράζει την επόμενη φορά!

Και δύο βιντεάκια για να μπείτε στο κλίμα της Τούμπας!





Update:
Επίθεση με πέτρες δέχθηκε από Ανεγκέφαλούς Δολοφόνους το πούλμαν του Πανιωνίου! Ο Ζαγοράκης απαιτεί την σύλληψη των δραστών.

Με τους Puressence στο Principal

Εκεί που κάποιες εβδομάδες πριν ψιλογκρίνιαζα για τα Σαββατόβραδα, χθες έκατσε η φάση και πήγαμε στο Principal για την συναυλία των Puressence. Doors open at 21.00 έγραφαν τα εισιτήρια, και εμείς είμασταν εγγλέζοι στο ραντεβού μας! Δυστυχώς οι πόρτες δεν ήταν και άνοιξαν 30 λεπτά αργότερα!

Παρότι δεν περιμέναμε να έχει κόσμο, το Principal ήταν ψιλογεμάτο. Μια ιδανική συνθήκη για πουρά σαν και του λόγου μας! Στις δέκα και κάτι την συναυλία ξεκίνησαν οι Scrab Level. Ένα συγκρότημα που έπαιζε ενά είδος πανκ-grunge-speed metal. Φανταστείτε κάτι σαν Greenday στο fast forward! Καλοί δε λέω αλλά εμένα δε μ'αρεσαν - για να θυμηθώ την παλαί ποτέ ρήση του Λάκη! Και εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η φαεινή ιδέα των διοργανωτών να βάλουν ένα τέτοιο συγκρότημα σε μια συναυλία των μελαγχολικών βρετανοποπ Puressence δεν απέδωσε καρπούς!

Οι Idiotek ήταν το δεύτερο γκρουπάκι που εμφανίστηκε. Αυτοί έχουν ελληνικό στίχο και πιστεύω ότι αξίζει να τους προσέξει κανείς. Σας τρατάρω το "Υπάρχει μόνο ένας τρόπος" που μας το αφιέρωσαν τα παιδιά για την γενιά των τριάντα και κάτι!

Λίγο μετά τις έντεκα βγήκαν οι Puressence και την παλιά τους επιτυχία "I Suppose" κατέγραψα με το κινητό μου! Εκεί που κάποτε στις συναυλίες κρατούσαμε αναπτήρες τώρα κρατάμε κινητά με κάμερες! O tempora o mores !!! Καλοί ήταν οι Puressence παρόλο που το Casting Lazy shadows το παρέλειψαν!! Πάντως κακά τα ψέμματα αλλά τα καινούργια τους τραγούδια από τον CD "Don't Forget to Remember" δεν συγκρίνονται με αυτά του πρώτου τους ομώνυμου δίσκου το 1996!

Σε γενικές γραμμές όμως περάσαμε καλά. Από την μουσική αλλά και τις μπύρες σε μεγάλα πλαστικά ποτήρια είχα την αίσθηση ότι ήμουν πάλι κάπου στην Αγγλία! Ή όπως είπε και ο Σταύρος (ΑΚΑ Σήφης) "Είδαμε και ακούσαμε αυτό που περιμέναμε από τους Puressence αλλά το καλύτερο ήταν που ικανοποιήσαμε λίγη από την ακόρεστη μας όρεξη για συναυλίες!".

Thanksgiving and November

Thanksgiving στην Ελλάδα δεν έχουμε και δεν ξέρω αν θα αποκτήσουμε. Στην Αμερική πάντως την τέταρτη Πέμπτη κάθε Νοεμβρίου γιορτάζουν το thanksgiving. Για όποιον έβλεπε friends και του έχει μείνει η απορία τι επιτέλους είναι αυτό το thanksgiving που ψήνουν το turkey (την γαλοπούλα και όχι την Τουρκία) να πάει να ρίξει μια ματιά στο μπλογκ της φίλης μου της Κατ.

Αυτή, λοιπόν η Κατ είναι μια πανέξυπνη Αμερικανίδα που μας επισκέφθηκε πριν από πολλά χρόνια και με αυτά και με εκείνα έμεινε στην χώρα μας. Δυστυχώς κανείς δεν της είπε όταν ήρθε "προσωρινά" στην Αθήνα, ότι στην χώρα μας "ουδέν μονιμότερον του προσωρινού"! Όχι οτι την χάλασε! Γιατί στα διαλείμματα από την τρομερή μάχη που έδωσε με την ελληνική γραφειοκρατεία βρήκε και ένα καλό παιδί και μια καλή πεθερά! Φορ φερδερ ριντινγκ σι δις εντ δατ!

Έτσι λοιπόν με κάλεσε να παίξω ένα meme όπως λεν στο Αμερικα αυτο που στα ελληνικά λέμε μπλογκεροπαίχνιδο!!! Σε αυτό πρέπει να θυμηθώ τι έκανα περασμένους Νοεμβριους! And for the shake of my American friend I 'll try to write in English for a change.

1977 is my first stop. Nearly 30 years ago. Well actually it is 30 years ago, but who's counting! I guess if i had been born on the other side of the Atlantic i would spend my first Thanksgiving but i didn't! As a matter of fact i didn't even been born on this side of the Atlantic! So back in November 1977 I was taking a photo shoot for my very first IKA album!!!!!!

Next stop is more or less 20 years back and the next picture is from late october 1986! well it is not exactly 20 years ago and it is not November but I could not find anything from 1987!

On the other hand I can vividly remember the field trip we took in Salonica sometime in November of 1992. November rain was a hit single and I was wearing a leather jacket! Thank god, i moved on since then!

Things really changed 10 years ago when I was in the university! In 1997 our lives were more or less like the words on this song by Bran Van 3000....

when we finally realized what we were doing it was 1999 and we were in England. Drinking pints in pubs!

5 years ago, was a tough period for me as I was unemployed and recently discharged (honorably I must say!!!) from the ranks of the Hellenic Army. In November 2002 and after some months of going to the most stupid job-interviews of Salonica I finnaly made a break! I found a job in a consultancy company, thanks to Maria!

2 years ago me and Anna were just being used to live together while last year the thing I did most of my November was trying to work on my phd thesis!

Yesterday I had a lousy day, today thank God is Friday and tomorrow I will go to the Puressence concert in Salonica!!!

Kisses

Ανάδρομος Ερμής...

...και μάλιστα στον καρκίνο. Έτσι άκουσα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο και δεν έδωσα σημασία. Αλλά όπως λέει και ένας καρδιακός φίλος, τα σημεία που λεν τα μελούμενα είναι εκεί έξω, όσο και εμείς να κάνουμε πως δεν υπάρχουν. Από τις αναποδιές, τα πισωγυρίσματα, τα νεύρα και τα άλλα τα στραβά που έχω ακούσει από το πρωί δεν αποκλείω να οφείλετε και εκεί.

Γιατί όσο και να ψάξεις να βρεις κάποιες φορές το γιατί, δεν μπορείς. Και όχι γιατί δεν θέλεις. Αυτές τις συγκεκριμένες φορές το να θέλεις να μάθεις το γιατί, είναι στην ουσία ένα μεγάλο παράπονο που καίει μέσα σου. Είναι το ίδιο παράπονο που από την πρώτη φορά που το ένιωσες μέχρι και την τελευταία που θα το νιώσεις, θα θέλεις πάντα να γυρίσεις την πλάτη σου και να τρέξεις να κρυφτείς στην αγκαλιά της μάνας σου.

Ίσως δεν είναι σύμπτωση ότι αυτή η μονολεκτική ερώτηση μας ταλανίζει από παιδιά. Και είμαι σίγουρος ότι είναι και η τελευταία ερώτηση που ο καθένας από μας θα κάνει στον εαυτό του όταν καταλάβει ότι η αυλαία πέφτει. Ίσως.

For reasons unknown, ακούω το ρεφρέν του τραγουδιού να μου λέει. Έχει δίκιο. Εμείς όμως, πλάσματα ανόητα και ξεροκέφαλα, πασχίζουμε να γνωρίσουμε το άγνωστο. Και το κακό δεν είναι ότι θέλουμε να το γνωρίσουμε. Το κακό ξεκινάει όταν θέλουμε να κατανοήσουμε το γιατί και δεν μπορούμε.

Από την άλλη αυτό το γιατί μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό που να μας ξεφεύγει. Μια πρόφαση για να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο. Να κοιταχτούμε στα μάτια, να σφίξουμε τα δόντια και να έρθουμε πιο κοντά. Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο ένα παιδί που έπεσε και κλαίει. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι ότι έπεσε, αλλά ότι μπορεί να σταθεί όρθιο. Θα του πάρει λίγες στιγμές αλλά θα το καταλάβει. Αυτήν την τρομερή διαύγεια που έχουμε σαν παιδιά δυστυχώς την χάνουμε μέσα σε μια πολύπλοκη κατάσταση που δημιουργούμε μεγαλώνοντας....

Η Παρασκευή απέχει λίγες ώρες. Ελπίζω να δώσει λίγη από την γλύκα της στον Ανάδρομο Ερμή του Καρκίνου και να μας αφήσει ήσυχους για το Σαββατοκύριακο. Έτσι for reasons unknown....

Γιούγκερμαν

Τον Βασίλι Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, κόμη του Ρότενμπούργκ, ίλαρχο των Κοζάκων του Τσάρου, νεόκοπο βιομήχανο και παντοτινό καθίκι τον γνώρισα όταν ήμουν 16 χρόνων. Για την ακρίβεια μου τον γνώρισε ο Γιώργος, που είχε την κακή συνήθεια -όπως και εγώ άλλωστε- να συχνάζει στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Βέροιας, ειδικά κάτι βαρετά καλοκαιρινά μεσημέρια. Ο Βασίλι ή για τους φίλους απλά Βάσια ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που μπορούσε να σε αγοράσει και να σε πουλήσει αρκετές φορές στην διάρκεια μιας κουβέντας. Τετραπέρατος άνθρωπός που κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει της Οκτωβριανής Επανάστασης αλλά και μέσα σε μια πενταετία να μεγαλουργήσει στην χώρα μας όπου κάτω και από τις ευεργετικές ιδιότητες του μεσογειακού ήλιου βρήκε πολλές κυρίες και δεσποινίδες του γούστου του.

Αυτό όμως που τον ξεχώριζε μόλις τον γνώριζες ήταν η δίψα που είχε για την ζωή και οτιδήποτε ποθούσε. Μια δίψα από την οποία όχι μόνο πήγαζε η αστείρευτη ενέργεια του αλλά και η δύναμη του. Αυτήν την δίψα έβλεπες να καθρεπτίζεται στα γαλανά του μάτια. Δυστυχώς όμως για αυτόν αυτή η ακόρεστη του μανία ήταν συνδυασμένη με ένα παντοτινά ανικανοποίητο πνεύμα. Το πνεύμα που σε όλη του την ζωή μόλις τρεις φορές κόντεψε να γευτεί την απόλυτη ηδονή και ευχαρίστηση που όμως και τις τρεις φορές οι θεοί του είχαν άλλα σχέδια, καθώς τον οδηγούσαν στο θάνατο. Γιατί όπως έλεγε και ο Καραμάνος, ο μόνος άνθρωπος που ίσως θα μπορούσαμε να τον πούμε φίλο του, "η μοίρα των ανθρώπων είναι ο θάνατος ενώ η μοίρα των θεών είναι η λήθη". Για ένα περίεργο καπρίτσιο της ζωής και ο Καραμάνος είχε διαπεραστικά γαλάζια μάτια.

Γαλάζια μάτια σαν του Δημήτρη Ροδόπουλου, που βλέπεται στην φωτογραφία. Ή Μ. Καραγάτσης όπως ήταν το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο με το οποίο έγινε γνωστός. Μεγάλος Παραμυθάς που λέτε ο κ. Ροδόπουλος. Και ειδικά σε αυτό το βιβλίο πλάθει το πρώτο κοσμοπολίτικο μυθιστόρημα που γράφτηκε ποτέ στην Ελλάδα. Μια πραγματικά χολυγουντιανή υπερπαραγωγή που σκαρφίστηκε το 1938 και ξετυλίγει την καταιγιστική του δράση από τις παγωμένες λίμνες του Τάμπερε στην Φιλανδία μέχρι την Τρούμπα του Πειραιά και από τις στέπες της Ουκρανίας όπου μαίνεται ο Ρωσικός εμφύλιος του 1921 μέχρι την Βουδαπέστη και την Βιέννη.

Ένα βιβλίο που παίζει να το έχω διαβάσει και πεντ' - έξη φορές! Φαντάζεστε λοιπόν την προσμονή που είχα όταν άκουσα ότι γυρίζεται σε τηλεοπτική σειρά, η οποία είναι μάλιστα και η πιο ακριβή ελληνική παραγωγή. Αυτή βέβαια δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια, αφού στην δεκαετία του 1970 ο "Γιούγκερμαν" ήταν μια απο τις πρώτες τηλεοπτικές σειρές και η πρώτη που μετέφερε ένα κλασικό μυθιστόρημα. Δυστυχώς όμως δεν έχει μείνει καμία κόπια. Τότε ο Γιούγκερμαν ήταν ο Αλεξανδράκης, 30 χρόνια μετά ο Μαρκουλάκης πήρε την σκυτάλη.

Όταν είδα τα πρώτα επεισόδια, μπορώ να πω ότι ψιλοαπογοητεύτηκα! Σίγα σιγά όμως η σειρά "έστρωσε", κάπως κύλησε. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι όσα λεφτά και να ρίξεις στην παραγωγή για γυρίσματα στην Κωνσταντινούπολη και στην Αγία Πετρούπολη δεν πιάνεις μία μπροστά στην αχαλίνωτη φαντασία αλλά και τον λόγο του Μ. Καραγάτση. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση και το πιο δύσκολο όταν καταπιάνεσαι με έργα που άντεχουν στο χρόνο σαν τον "Γιούγκερμαν".

Θα σας αφήσω με τα σκληρά λόγια του Βάσια στην μάνα του. Λόγια που φανερώνουν λίγο από το φροϋδικό του χαρακτήρα. Λόγια που το καλοκαίρι του 1992 υπογράμμιζα με μολύβι. Το 2007 απλά τα μαρκάρω bold.

"Την αγάπη την γεννάει ο πόνος. Για ποιον πόνεσες; Ποιος σε πόνεσε; Ήταν ο πρώτος. Πόνεσες σαν τον έπιασες στα σπλάχνα σου, πόνεσες όταν τον γέννησες στον κόσμο, πόνεσες την ώρα που φεύγοντας σου είπε τα σκληρά λόγια. Ξέρω εγώ από γυναίκες. Δύο-τρία τέτοια λόγια, σαν καμτσικιές, κι όλη τους την ζωή αυτά θυμούνται. Θέλουν να εκδικηθούν το στόμα που τις λάβωσε. Και μη μπορώντας, το λατρεύουν."

MIKRO : Αυτή η Πόλη

Επειδή ο νους μου όλο και τρέχει και κάνει αναδρομές στο παρελθόν τώρα τελευταία, ας πούμε και κάτι για το σήμερα! Οι MIKRO την Παρασκευή που μας πέρασε, επιτέλους κυκλοφόρησαν στο youtube το νέο τους video clip "Αυτή η Πόλη" από το νέο τους άλμπουμ Restart.

Από την πρώτη φορά που το άκουσα, στο ραδιόφωνο, το λάτρεψα αυτό το κομμάτι! Μια πάρα πολύ καλή και ολοκληρωμένη δουλειά από τα παιδιά από την Θεσσαλονίκη! Ένα τραγούδι που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από αντίστοιχες συνθέσεις γκρουπ που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για αυτούς όπως οι Chemical Brothers ή οι New Order, στο πιο κεφάτο βέβαια!

Όλα και όλα αλλά το καλό και το original πρέπει να λέγεται!

Where the Streets have no name...

Μια ακόμη Δευτέρα ξημέρωσε νωχελικά εδώ και ώρες. Μια καινούργια εβδομάδα ξεκίνησε και το Φθινόπωρο του 2007 είναι εδώ. Για πολλούς μια νέα αρχή, ίσως να είναι η σημερινή ημέρα. Όλο και κάτι θα αρχίζει σήμερα! Καλή αρχή σας εύχομαι παιδιά! Ότι και να ξεκινάτε σήμερα.

Για τους υπόλοιπους που η σημερινή μέρα είναι απλά μια ακόμα Δευτέρα που μας βρίσκει στους 4 τοίχους ενός μουντού γραφείου, η μόνη ελπίδα υπάρχει στο όνειρο. Έτσι και εγώ σήμερα από το πρωί είμαι αλλού, πολύ μακριά από τις πικρόχολες συζητήσεις των - κουρασμένων από την χρόνια καθημερινότητα - συναδέρφων μου. Και για κάποιο λόγο στα όρια του ασυνείδητου, ονειρεύομαι την πόλη που οι δρόμοι της δεν έχουν όνομα. Έτσι προσπαθώντας να βρω λίγη παρηγοριά, σας τρατάρω το τραγούδι των U2.

Καλή εβδομάδα να έχουμε!

17 Νοέμβρη

Πριν από 34 χρόνια τα παιδιά που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο ξάφνιασαν την κουρασμένη Ελλάδα των σκληρών μεταπολεμικών χρόνων και χτύπησαν με δύναμη το γύψο που από τον Απρίλιο του 1967, οι Συνταγματάρχες την δένανε.

Σε αυτά τα παιδιά χρωστάμε όλοι μας πάρα πολλά. Χρωστάμε το γεγονός ότι επιτέλους κάποιος σε αυτήν την χώρα σήκωσε το ανάστημα του απέναντι όχι μόνο σε ένα καθεστώς ολοκληρωτικό αλλά σε μια διχαστική λογική που δημιουργούσε πολίτες διαφόρων κατηγοριών. Σε κάποια παιδιά που κάναν το αυτονόητο που όμως δεν μπόρεσε να κάνει το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου. Σε αυτά τα παιδιά που έβαλαν το πρώτο λιθαράκι για να διανύει η Χώρα σήμερα την πιο μακροχρόνια ειρηνική περίοδο στα 180 περίπου χρόνια της ύπαρξης της.

Η Χώρα μας σήμερα ουσιαστικά είναι η χώρα που χτίσαν αυτοί. Για όλα τα στραβά της ή τουλάχιστον για τα περισσότερα, όλα αυτά τα παιδιά έχουν ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Αυτή η Γενιά του Πολυτεχνείου, όπως την λέμε, ειδικά μετά τις αρχές του 1980 πήρε τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια της. Εκείνη η γενιά μας έδωσε ουσιαστικά τα βασικά της Δημοκρατίας.Το καλύτερο που έκανε ήταν να διασφαλίσει το δικαίωμα αυτήν την στιγμή να λέμε ότι σκεφτόμαστε χωρίς φόβο. Μεγάλη υπόθεση.

Με τον τρόπο που κυβέρνησε τα τελευταία 30 χρόνια πήγε την Ελλάδα μπροστά σε πολλούς τομείς. Αλλού όμως δεν τα κατάφερε και άλλου απέτυχε οικτρά. Αυτά τα στραβά είναι πια το δικό μας Πολυτεχνείο και η ευθύνη να τα διορθώσουμε πέφτει σε μας.

Η Μουσική του Μίκη είναι το καλύτερο μνημείο
που θα μπορούσε αυτή η χώρα να δώσει
σε αυτούς που σταθήκαν απέναντι στα τανκς.

Προκύρηξη από σοκολάτα

Μετά τον Γάμο της Χρονιάς τον Ιούλιο,
ένας ακόμη γάμος συγκλονίζει
την Αθηναϊκή παροικία των απανταχού αποφοίτων του ΔΕΟΠΣ!

Η σοκολατένια προκύρηξη που μας έστειλε
μιλάει για έκρηξη στις 17 του Νοέμβρη!
Σε λίγες μέρες λοιπόν η αγαπημένη φίλη Έλενα θα παντρευτεί
τον εκλεκτό της Καρδιάς της τον Γιάννη!

Ελένη σου αφιερώνω το 'A Girl Like You' του Edwyn Collins που έπαιζε κάπου στο μπάκγκράουντ όταν η παρέα γνώρισε ένα "συνεσταλμένο" -Θεέ μου ποσό έξω πέσαμε!!- κορίτσι από το Κιάτο που έπινε Πόρτο στο πατάρι του Θερμαϊκού.


Ελένη και Γιάννη, σας εύχομαι να ζήσετε ευτυχισμένοι μαζί,
έναν βίο ανθόσπαρτο με πολλούς μα πάρα πολλούς απογόνους!!
Πολλά Φιλιά!

Flashback στις πίστες!

Εδώ και καιρό ψάχνω στο youtube και βρίσκω βίντεο κλιπ από διάφορα τραγούδια που είχα σχεδόν ξεχάσει ενώ στην εποχή τους ήταν στο τοπ τεν όλων σχεδόν των κλαμπ από το περίφημο Μερσέντες και το Amazon στην Ποσειδώνος, την L' Apogge και την Κρύπτον της Σαλονίκης αλλά και το club του DJ Xaris στο Μικρό Σούλι Σερρών.

Έτσι αποφάσισα να κάνω μια μικρή αναδρομή στις πίστες της περασμένης δεκαετίας και να σας εκθέσω για κάθε μια από τις χρονιές από το 1990 μέχρι και το 1999 και από ένα χιτάκι που όπως λέγαν και οι C 'n'C made you sweat!!

Το Ride on time από τους Black Box είναι το τραγούδι που διάλεξα για το 1990. Είναι ουσιαστικά το πρώτο κομμάτι από την Ιταλική eurodance και το μπιτ του αντέγραψαν πολλά άλλα σχήματα και dj's. Καρέκλα από τις λίγες, ξεσήκωνε τα πλήθη εκείνες τις εποχές και ο FM 101-δεν είχαμε και πολλά ραδιόφωνα να παίζουν ξένη μουσική τότε- το έπαιζε ασταμάτητα!



Το 1991 δύο Άγγλοι ντιτζει βάζαν φωτιά στις πίστες και ουσιαστικά ήταν από τους εφευρέτες της acid house με το 3 A.M. Eternal. Ε ρε κάτι γλέντια που κάναμε στην Palace με αυτό!!!



To Rhythm is a dancer από τους Snap δεν πιστεύω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη μνεία! Το καλοκαίρι του 1992 ακουγόταν παντού και πάντα!



Step it up φωνάζουν οι Stereo MC's καθώς εισαγάγουν ένα είδος hip hop στην Γηραιά Αλβιωνα αλλά και σε μια τρύπα, το ΚΟΟ club, στην Βέροια-και όχι στην Σαντορίνη!- που το ακούγαμε σε ένα σχολικό πάρτυ της Γ' Λυκείου!



Το καλοκαίρι του 1994 η μάνα Ρείβερ κάνει την εμφάνιση της στα ολοκαίνουργια τηλεπαράθυρα της νεόκοπης τότε ιδιωτικής τηλεόρασης και οι Prodigy με το No Good (start the dance) δαιμονίζουν όλα τα rave party από το Glastonbury μέχρι την Μαλακάσα! Τρομερό beat και διαολεμένος ρυθμός!



Το Bomb από τους Bucketheads ένα τρελούτσικό χιτάκι με πολλά στοιχεία από 70's funk ήταν ένα από τα καλύτερα του 1995! Να φανταστείτε ότι ακουγόταν μέχρι και στο Ab Fab της Περιοχής αεροδρομίου!!



Το 1996 οι ρυθμοί πέφτουν. Τα μεγαλύτερα χιτ εκείνης της χρονιάς είναι το μουσικό θέμα των X-Files και το Children του Robert Miles! Διάλεξα να σας βάλω το δεύτερο.



Το 1997 η Αϋπνία χτύπησε τίλτ! Insomnia από τους Faithless έκλεψε αρκετές ώρες ύπνου από τους clubbers όλου του Κόσμου!



Το 1998 οι Stardust, ότι καλύτερο έχει να δείξει η Γαλλική σκηνή της House, βγάζει το the music sounds better with you. Μετά από αυτό το House γνωρίζει την κατιούσα!



Το 1999 η electronika κοιτάζει προς μια Pop/Disco κατάσταση. Στο Radio1, το νεανικό παιδί του BBC, αλλά και σε όλα τα επαρχιακά ραδιόφωνα της Αγγλίας, αυτά όπου ακούει η κάθε αγγλίδα νοικοκυρά και έχει ονειρώξεις ακούγοντας το Baby Jane από τον Rod Stewart, οι Moloko και το Sing it back έχουν κάνει κατάληψη. Χαλαροί ρυθμοί, ερωτικές φωνές και μπάσο υποδέχονται μια new age νέα χιλιετία.