It's the end of the world as we know it...

Ενεργοποιήθηκε, λέει, σήμερα ο περίφημος μηχανισμός για την στήριξη της χώρας...Ενεργοποιήθηκε και μας στείλαν και την λυπητερή. Πως φτάσαμε ως εδώ? Κανένας δεν πολυκατάλαβε? Βασικά οι περισσότεροι δεν εχουν καταλάβει που φτάσαμε! Ας κάνουμε ενάν μικρό παραλληλισμό όπως πάνω κάτω τον έκανε ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή.Η Ελλάδα λοιπόν είναι μια επιχείρηση που έχει το 2% της αγοράς, χρωστάει σε τράπεζες 15 μηνιαίους τζίρους και έκλεισε την περσινή χρονιά με ζημιές 14%. Επίσης έχει πολλά άτομα να εργάζονται στο λογιστήριο και δεν μπορείς να τους απολύσεις. Η διοίκηση της εταιρίας επίσης κανονίζει διάφορες δουλειές με προμηθευτές ή υπάλληλους με μοναδικό γνώμονα να ελαφρύνει το ταμείο της εταιρίας για δικό τους όφελος. Σώζεται αυτή η εταιρία?

Νομίζω είναι φανερό ότι αυτή η εταιρία, όπως και η χώρα μας, πρέπει να κάνει οικονομία. Αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι. Αυτό που είναι - ή μάλλον ήταν- προς συζήτηση είναι το που θα κάνουμε οικονομία. Ίσως το Οκτώβριο τα πράγματα να μπορούσαν να αντιστραφούν. Σίγουρα η κυβερνήση ΓΑΠ αν και δεν ευθύνεται για την ίδια την οικονομική καταστροφή, έκανε η ίδια καταστροφικούς χειρισμούς - κυρίως καθυστερήσεις στις αποφάσεις- στην διαχείριση της. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά βρεθήκαμε και στην μέση ενός τρομερά μεγάλου παγκόσμιου χρηματοοικονομικού παιγνιδιού που είχε ως στόχο την κατάρρευση του ευρώ.. Τελος πάντων φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Και εδώ έχουμε τρεις εναλακτικές:

Α. Κάνουμε ότι κάναμε, δηλαδή ενεργοποιούμε τον μηχανισμο
Β. Κάνουμε στάση πληρωμων,
Γ. Προσπαθούμε να επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος μας.

Ξεκινάω από το τέλος. Τα σπρεντς πήγανε στο 1000 με τα σενάρια για το τρίτο. Όταν έχεις να πληρώσεις 9 δις ευρώ στις 19 Μαϊου και είσαι το 2% τις ευρωζώνης δεν έχεις διαπραγματευτική ισχύ! Απλά! Αν το κάνεις θα καταλήξεις στο έλεος των πιστωτών σου! Χειρότερα από σήμερα.

Πολλοί αριστεροί αλλά και δεξιοί νεοφιλελευθεροι πρότειναν την στάση πληρωμων. Ωραία λύση αλλά σκεφτείτε ότι το κράτος μαζί με τα χρέη προς τους ξένους δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και θα αναγκαστεί να δεσμέυσει καταθέσεις. Δεν συνεχίζω το σενάριο.

Επομένως η λύση ήταν αυτή που επιλέχθηκε. Και αυτοί που μας "σώζουν" ζητάν περικοπές σε μισθούς για να πέσουν οι τιμές και να γίνουμε ανταγωνιστικοί.. έτσι απλά και κυνικά. Αυτήν την στιγμή δεν νομίζω να έχουμε άλλη εναλακτική. Και για αυτο τον λόγο νομίζω ότι η αριστερά- τουλάχιστον αυτή που με ενδιαφέρει- νοιώθει αμηχανία. Ο μόνος απο αυτή που καταλαβαίνει τι γίνεται είναι ο Δραγασάκης. Διαβάστε την συνέντευξη του στην Αυγή. Δυστυχώς εδώ που είμαστε οι λύσεις είναι σκληρές!

Έτσι θα κάνω την ανάγκη μου, φιλοτιμία και θα δεχθώ τις περικοπές. Όμως έχω δύο σφοδρές επιθυμίες. Πρώτα απο όλα δεν θέλω να δω τους κόπους μου χαμένους. Εκεί νομίζω θα ξεχειλίσει η οργή. Η οργή δεν θα ξεχειλίσει σήμερα που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα τι γίνεται, μέσα στον φόβο μας ή στην βολή μας! Θα ξεχειλίσει όταν καταλάβουμε τι παίχθηκε και θα ξεχειλίσει όταν καταλάβουμε ότι ενδεχομένως όλα αυτά γίναν μάταια..

Η δεύτερη ευχή μου είναι να δω μερικούς υπουργούς, βιομηχάνους, δημόσιους υπάλληλους,-αυτούς που πραγματικά μας φέραν σε αυτό το χάλι, σε αυτή την διαφθορά- στην φυλακή. Για παραδειγματισμό αλλά και για να μην αισθανόμαστε οι μαλάκες της υπόθεσης...Έτσι απλά....

ΥΓ Μαζί μου για τα περί φυλακών συμφωνεί και ο Παπούλιας!