Το ιδιώνυμο της κουκούλας και άλλες ιστορίες...

Διαβάζω σήμερα για την απόφαση της κυβέρνησης να ισχύουν αυστηρότερες ποινές για όσους διαπράτουν αδικήμα και αποκρύπτουν το πρόσωπο τους. Το διαβάζω και γελάω βέβαια γιατί αν ήταν οι γνωστοί άγνωστοι "κουκουλοφόροι" να σταματήσουν να κάνουν επιδρομές επειδή φοβούνται τις ποινές θα το είχαν ήδη κάνει. Η βαρύτερη ποινή δεν νομίζω ότι λειτουργεί αποτρεπτικά τόσο αποτελεσματικά όσο θα εύχονταν οι κυβερνώντες. Και στην τελική νομίζω ότι αν τα μέτρα που παίρνεις σε ένα κρίσιμο ζήτημα όπως αυτό, είναι για την αίθουσα των δικαστηρίων τότε το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο. Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα να δέρνει το σαμάρι του νεκρού του γαϊδάρου.

Στην κυβερνητική επιτροπή υπήρξαν, μάλιστα, υπήρξαν και κάποιοι που θέλησαν να κάνουν την κουκούλα ιδιώνυμο, δηλαδή το να φοράς κουκούλα να είναι ένα ..έγκλημα το οποίο και θα τιμωρείται παραδειγματικά και να θυμίζει άλλες σκοτεινές εποχές. Αλλά βέβαια το χειρότερο δεν ήταν το τι ήθελαν, αλλά το τι αποφάσισαν να επαναφέρουν. Αποφάσισαν λοιπόν να επαναφέρουν το αδίκημα της περιύβρισης αρχής και μάλιστα από την πίσω πόρτα. Έτσι εάν ένας αστυνομικός ισχυριστεί ότι τον έβρισες, μπορεί να σε συλλάβει "ως αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα". Μια διάταξη που ενδεχομένως μπορεί να γενικευτεί για πάσης φύσεως κρατικούς λειτουργούς και να επεκταθεί και στον τύπο ή στα blogs καλη ώρα...

Έτσι με όλα αυτά αλλά και με "συμμορίες" ζητάδων η αδέξια δεξιά μας κυβέρνηση, όπως είπε χθες εύστοχα και ο συντοπίτης μου ο αντιπαθητικός Χρυσοχοϊδης, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη της μεσαίας τάξης, το ρεμπελιό των κουκουλοφόρων αλλά και την "λαίλαπα" της καθημερινής εγκληματικότητας όπως κραυγάζει μπροστά από την υποβλητική μουσική ο Σόμπολος κάθε βράδυ με τον Pretender-is σε ρόλο εισαγγελέα. Ο φόβος για μια ακόμη φορά πουλάει στην οθόνη μας.

Βέβαια, αυτές οι επιδρομές των γνωστών- αγνώστων στο Κολωνάκι δεν ήταν κάτι μικρό. Είναι μια μορφή τρομοκρατίας που έχουμε δει στην χώρα τα τελευταία χρόνια να έρχεται και από τους οργανωμένους οπαδούς της θύρας4 ή 7 ή και 13. Από το πουθενά να εμφανίζονται μια χούφτα τύποι με λοστούς και να τα σπάνε. Αυτοί οι - ας τους πούμε- αναρχικοί θέλουν φαντάζομαι να χτυπήσουν το "σύστημα". Νομίζω ότι μπορεί να το πετύχουν κιόλας. Αλλά η αλλαγή δεν είναι αυτή που ονειρεύονται. Το μόνο που θα καταφέρουν αυτά τα "αλάνια" είναι να δράσουν καταλυτικά στην περαιτέρω συντηρητικοποίηση που παρατηρούν οι έρευνες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι η βία τον τελευταίο καιρό δεν έρχεται από την άκρα αριστερά μόνο. Oι επιθέσεις των ακροδεξιών σε μετανάστες στο Αιγάλεω ή στην Πάτρα δεν μας πολυνοιάζουν , αφού οι περισσότεροι απο μας έχουν μια απίστευτη ικανότητα να μην υπολογίζουν τους Πακιστανούς ή άλλους άμοιρους σαν ανθρώπινα όντα. Αποτελούν όμως την άλλη πλευρά του νομίσματος σε μια ακραία ριζοσπαστικοποίηση των δύο πολιτικών άκρων που ίσως θυμίζει το τέλος της δεκαετίας του 1970.

Για να τα αντιμετωπίσει αυτές τις κοινωνικές ταραχές αλλά και την πραγματική αύξημενη εγκληματικότητα στην χώρα η Ελληνική Αστυνομία, πρέπει να αλλάξει και να ξεφύγει από την λογική του χωροφύλακα που δεν είναι τίποτε άλλο από την κλασική δημοσιουπαλληλική λογική με την στολή να είναι η μόνη διαφορά. Η αστυνομία πρέπει να αναδιοργανωθεί, να απαλλαγεί από γραφειοκρατικές διαδικασίες όπως η έκδοση διαβατηρίων, να απαγκιστρωθεί από την φύλαξη των VIP που μπορουν να πληρώσουν και μια εταιρία σεκιουριτι και να επικεντρωθει στην προστασία του πολίτη. Επίσης οι αστυνομικοί πρέπει και να εκπαιδευτούν σωστά - και όχι με την "φανταρίστική" λογική της εκπαίδευσης που όλοι είδαμε την αποτελεσματικότητα της στον στρατό.

Από την άλλη στην Σκουφά και στην Τσακάλωφ δεν υπήρχε κανένα άσυλο να "δένει" τα χέρια κανενός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ ήταν σε ακτίνα "βολής". Αυτό όμως που δεν υπήρχε ήταν η βούληση. Το γιατί δεν υπήρχε η βούληση, είτε αυτό ήταν πολιτική δειλία είτε εσκεμμένη προβοκάτσια πρέπει να μας προβληματίζει.