Πάσχα το Ελληνικόν

Περάσαμε το πρώτο Πάσχα της κόρης μου στην Βέροια όλη η οικογένεια παρέα! Παρέα και με παλιούς φίλους που επέστρεψαν από την Νορβηγία, άλλους που μόλις απέκτησαν ένα νέο μελος στην οικογένεια τους και άλλους λίγο πριν να φύγουν στα δικά τους χωριά! Ένα ακόμα πράγμα που ήθελα να κάνω στην Βέροια ήταν να βγω στην νέα Ενωδία. Μια Ενωδία που θυμίζει λίγο την παλιά! Τουλάχιστον στην μουσική της.

Πέρσι σας έλεγα για το ελληνικότατο Πάσχα που περνούσα σαν παιδί και εγώ εκεί κάτω στη Ρούμελη. Με εκείνες τις χρονιές σαν οδηγό και σαν κανόνα νομίζω ότι φέτος πέρασα πολύ ωραία, οικογενειακά και παραδοσιακά όπως θα έπρεπε να είναι το Πάσχα!

Όχι απαραίτητα ότι δεν μπορείς να περάσεις καλά το Πάσχα μακρυά από την οικογένεια σου. Και στην Αγγλία και στο στρατό που γιόρτασα την Ανάσταση, μπορώ να πω ότι πέρασα πάρα πολύ καλά και συν τοις άλλοις και ξεχωριστά. Όμως το Πάσχα το ελληνικό και οικογενειακό είναι αλλιώς ακόμα και αν το έχεις συνηθίσει.




Γυρίζοντας, μέσα στην κίνηση αλλά ευτυχώς όχι κολλημένος, σκεφτόμουν ότι πέρασε πολυς καιρός από τότε που κατηφορίζαμε την κακοτράχαλη Εθνική, με ανοιχτά παράθυρα που έλεγε και η Δάφνη, σε ταξίδια που μας φαινόντουσαν τεράστια.



Και ίσως το μόνο που έχει μείνει σταθερό από τότε είναι το δεύτερο πρόγραμμα και οι εκπομπές του. Εκεί συντονίστηκα και εγώ γυρίζοντας έτσι για το καλό. Δύο από τα τραγούδια που παίζανε σας τα αφήνω εδώ, αμανάτι, έτσι για Χρόνια Πολλά!