Παρασκεύη Μεσημέρι....

Παράξενη η ατμόσφαιρα σήμερα στο ελληνικό κομμάτι του παγκόσμιου βιρτσουαλ χωριού. Απο την μία η θλίψη για την Αμαλία αλλά από την άλλη μια απίστευτη - για τα ωχαδερφικά ελληνικά δεδομένα- συλλογικότητα. Η έμφυτη απαισιοδοξία μου με τρώει να το σχολιάσω αρνητικά αλλά ας είμαι αισιόδοξος. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον αυτην την φορά κάτι θα γίνει....

Ετσι για να ανεβούμε λίγακι τόσο σε διάθεση όσο και σε επίπεδο(Αν το θέλουμε εχουμε και απο αυτο! ;) ) να βάλω ένα τραγουδάκι.
Πιστεύω στην περίπτωση κόλαει γάντι η ποιητρία του Ρόκ, η Πάτι Σμίθ σε μια unplugged εκδοση του Dancing Barefoot...

Καλό Σαββατοκυριακό σε όλους