Τα απομεινάρια ενός τριήμερου... (1)

Όταν περνάς αρκέτα από τα καλύτερα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής σου με μερικά από τα καλύτερα άτομα που έχεις γνωρίσει τότε ισχύουν δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι ότι είσαι ιδιαίτερα τυχερός και ίσως να μην είναι η δική σου η μοναδική περίπτωση σε όλο τον κόσμο - όλοι άλλωστε λεν ότι έχουν καλούς φίλους - αλλά σίγουρα ειναι μια κατάσταση ιδανική σε εναν πεζό κόσμο!

Το δεύτερο είναι οτι όσα μα όσα χρόνια και να περάσουν δεν πρόκειται να χάσεις αυτην την επαφή. Με αυτα τα άτομα δεν χρειάζεται να μιλας ωρες ατελειωτες στο τηλέφωνο και να βλέπεστε κάθε σαββατοκυριακό για να κρατάς επαφή. Όυτε και παρεξηγείστε αν δεν σε πήρε τηλέφωνο για μια βδομάδα. Και αυτό δεν είναι το καταπληκτικό της όλης υπόθεσης. Το καταπληκτικό είναι ότι μετά από 3-4 χρόνια που έχεις να βρεθείς, δεν χρειάζετε ούτε ενα με δύο λεπτά για να πιάσεις ξανά το κουβάρι από εκεί που το άφησες...

Αυτα όσον αφορά τις αμπελοφιλοσοφίες μου! Όπως καταλαβαίνετε περάσαμε πάρα πολυ καλά! Σας παραθέτω και κάμποσες φωτογραφίες για να πάρετε μια ιδέα ...

Οι τρείς καμπαλέρος που επήγαν στο μπιτς μπαρ...

Κάνε υπομονή και ο ουρανός θα ειναι πιο γαλανός..

Αγόρευση...

Καβουρότρυπες και στο βάθος ο Αθως!

Ο γέρος και η θάλασσα