Το παλιό με νέο βλέμμα

Δεν είμαι γενικά υπέρ των remixes, παρόλο που μερικά remix -ή ας πούμε δεύτερες εκτελέσεις - έχουν μείνει στην μνήμη μας σαν πρωτότυπα. Στο μυαλό μου έρχεται πρώτο πρώτο το because the night που όλοι το έχουν συνδυάσει με την Pati Smith, ενώ το έγραψε και το τραγούδησε πρώτος ο Bruce Springsteen.




Σε ελληνικά τραγούδια μου φαίνεται ακόμη πιο δύσκολο, το να τραγουδήσει κάποιος ένα κομμάτι που γνωρίζεις για δεκαετίες και το έχεις συνδέσει με μια συγκεκριμένη φωνή και μια συγκεκριμένη μουσική. Και για αυτό λυπάμαι πραγματικά τα παδάκια στα ριάλιτι όταν τα βάζουν να τραγουδήσουν π.χ. Καζαντζίδη...



Άλλη υπόθεση είναι όμως όταν ακούς ένα τραγούδι του 1947, όπως το "αν ερχόσουν για λίγο", μιξαρισμένο από τον Αλέξη Καλοφωλιά και τον Θάνο Αμοργινό από τους Earthbound. Το τραγούδι μοιάζει να ξαναγεννιέται σε έναν ψηφιακό κόσμο αλλά παράληλα να κρατάει και κάτι από μια Ελλάδα που έχει χαθεί μια για πάντα. Ο ήχος είναι γνώριμος αλλά ταυτόχρονα σε προκαλεί και σε ιντριγκάρει.

Το ίδιο κάνουν και οι Imam Baildi, το συγκρότημα των δύο παιδιών του Γρηγόρη Φαληρέα , του Ορέστης και του Λύσανδρου. Στον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο μιξάρουν Βέμπο, Τσιτσάνη και Χιώτη, ανακατεύοντας το μπουζούκι με μπάσο και μπιτ. «Θέλαμε να δούμε αν αυτό που κάνουν ο dj Shadow και ο Moby με ξένα παλιά κομμάτια, μπορεί να γίνει με ελληνικά....Το ρεμίξ πρέπει να έχει νόημα και γούστο....Ακούγαμε παλιά τραγούδια με τις ώρες και ψάχναμε σημεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε» θα πουν στην Ελευθεροτυπία λίγα χρόνια πριν.

Όμως όλα αυτά τα παιδιά χρωστάνε πολλά σε δύο πρωτοπόρους της Δεκαετίας του 1990, τους Στέρεο Νόβα. Για αυτούς θα γράψω μια άλλη φορά. Προς το παρόν ας τους απολαύσω μαζί με την Πόπη Αστεριάδη και το ταξίδι στη Γη...