Το άστρο του ΠΑΟΚ

Από πέρσι οι αγαπητοί συμπολίτες μιλάνε για το... άστρο του ΠΑΟΚ και βέβαια παρακαλάνε να σβήσει. Ο φανατισμός του παραβλέπει βέβαια το βασικό αξίωμα του ποδοσφαίρου. που αποτελεί και την - βαρετή για ένα τρίτο- πεμπτουσία της ομάδας μου αλλά και της εθνικής του 2004. Αν δεν φας γκολ, δεν χάνεις και αν βάλεις ένα κέρδισες κιόλας. Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ του Σάντος, του οποίου το καλύτερο παιχνίδι ήταν το προηγούμενο. Και όπως ήταν φυσικό, μετά από μια τέτοια εμφάνιση και μια τόσο μεγάλη νίκη, το επόμενο παιχνίδι ήταν ένα από τα χειρότερα του!

Αφού όμως γλυτώσαμε το τρίποντο μετά από τέτοια εμφάνιση νομίζω ότι σήμερα πραγματικά είχαμε άστρο... Από την άλλη υπάρχει και ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου. Όταν χάνεις γκολ - ειδικά απέναντι σε μια τόσο καλή - παίζεις εκτός σε μια τρομερή έδρα, έ τότε κάπου στο 87 θα βρεθεί ένας "Πάσαλος" να χτυπήσει πάνω του η μπάλα και να βρεθεί στα δίχτυα! Έτσι είναι η μπαλα... πουτάνα που έλεγε και ο Οσιμ...Αξιόμαχος ο Ατρόμητος και δεν θα ήταν άδικο να έφευγε με τους τρεις βαθμούς της νίκης. Όμως είπε κανένας ότι το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο?



Τυχερος ο Θωρ σήμερα. Χρυσή αλλαγή για τον Σάντος, που η ομάδα που κατέβασε στο α' ημίχρονο δεν βλεπόταν κυρίως λόγω του Κριστιάνο - που δεν έχει μπει ακόμα στο νόημα και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να μπει και του μονίμως ντεφορμέ Σορλέν. Για τον Θωρ πολλά λέγονται στην Τούμπα. Νομίζω οι περισσότεροι εκτιμούν το οτι δουλέυει, όμως αυτοί - ανάμεσα τους και εγώ - πιστεύουν ότι δεν το έχει παρά τα προσόντα του. Μακάρι να με διαψεύσει όπως με διέψευσε ο Μαλεζάς. Αυτόν και τον Κουτσι εγώ τους περιμένω του χρόνου. Τέτοια εποχή το 2011 θα κάνω ταμείο για αυτούς.

Σήμερα η ατμόσφαιρά στην Τούμπα ήταν απίστευτη. Ακόμα και στο 0-0 δεν σταμάτησε - παρά την αγωνία - να στηρίζει την ομάδα με απίστευτη δύναμη. Ακόμα και στο 0-0 άκουγα δίπλα μου "Δεν πειράζει δεν μπορείς να νικάς πάντα", "Θα κάναμε και μια γκέλα ρε παιδιά" και άλλα τέτοια. Νομίζω κάτι άλλαξε στην εξέδρα... είδωμεν....

ΥΓ : Πολύ γέλασα με τα ποστς από γνωστό φόρουμ μπουλντογκ της πόλεως σχετικά με την νίκη της ομάδας μου. Αποφάσισα να παραθέσω μερικά στο σχόλια!

Ολυμπιακός ΠΑΟΚ 0-1

Χθες στο Καραΐσκάκη κατέβηκε η καλύτερη ομάδα της Λίγκας και έπαιξε απέναντι σε ένα επαρμένο συνονθύλευμα παικτών που νόμιζε ότι χωρίς προπονητή, χωρίς αγωνιστικό σχέδιο και χωρίς πάθος μπορούσε να πάρει την νίκη. Και διαβάζοντας τα κόκκινα πρωτοσέλιδα που στοιχημάτιζαν την νίκη του Ολυμπιακού ποντάροντας ... στην παράδοση, τον βήχα του Κόκκαλη και το παραλήρημα του Θεωδορίδη. Εγώ το μόνο που φοβόμουν ήταν η κλασική εικόνα της κατάρρευσης που παρουσιάζαμε στα ντέρμπι και γιαυτό και πίστευα ότι ήμασταν σε θέση να τους αναστήσουμε. Όμως η ομάδα μας από το Σεπτέμβρη που χάσαμε στην Τούμπα ανέβηκε επίπεδο.

Η ομάδα έχει να δεχτεί γκολ 2 μήνες, είναι η τρίτη καλύτερη άμυνα στην Ευρώπη και χθες φάνηκε καθαρά ότι στην μπάλα πηγαίναν 2,3 ή ακόμα και 4 παίκτες. Η αλληλοκάλυψη με τις γρήγορες επιστροφές ακόμα και όταν χάνεται η μπάλα στο κέντρο και η ταχύτατη εναλλαγή από την άμυνα στην επίθεση είναι τα καινούργια στοιχεία του ΠΑΟΚ. Ακόμα η πίεση πλέον δεν ξεκινά μετά το κέντρο αλλά πριν απο αυτό και η μπάλα είναι πάντα μακρυά από την περιοχή. Και ακόμα και αν επιχειρηθούν κάποια σουτ ο Χαλκιάς είναι εκεί..

Απέναντι σε αυτή την ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών ήταν ένα ο χειρότερος Ολυμπιακός όλων των εποχών που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Μόνο με την είσοδο του Ντατολο και του Λουα Λουα κάτι πήγε να κάνει αλλά μετά από κανα 10λεπτο η άμυνα μας προσαρμόστηκε και το παιχνίδι τελειώσε. Δυστυχώς δεν μπήκε η κεφαλιά του Βιερινιά για να είναι το κερασάκι στην Τούρτα...

Μεγάλη νίκη αλλά μεγαλύτερη είναι η αρχοντική εμφάνιση.. Αυτή με έπεισε...

Πλέον πιστεύω ότι ο ψαράς από το Εστοριλ πρέπει να ανανεώσει για μια ακόμη τριετία. Είδαμε την δουλειά του με τους μικρούς, χθες είδαμε ότι μπόρεσε να αποβάλει την ηττοπάθεια στα ντέρμπι. Υπάρχουν ακόμα πράγματα που μπορούν και πρέπει να διορθωθούν - όπως το πρώτο εικοσάλεπτο στο β ημίχρονο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επίθεση- αλλά πλεόν νομίζω ότι όχι μόνο μπορεί να τα καταφέρει και να τα αλλάξει ο Φερνάντο αλλά πρέπει και να μείνει...

Fernando muito obrigado...

Γεια σου παπά, παπά...

Γεια σου Παπα Χρήστο!!
ΠαπαΠΑΟΚ!!! ....

Αρχοντας...

Απολαμβάνω αρχοντικά την Αθλητική Κυριακή και θα τα πούμε σίγα - σιγά...

Μια ακόμα νίκη με 10 παίκτες...

Ομάδα ατσάλι είναι ο ΠΑΟΚ. Παρόλο που στο πρώτο δεκάλεπτο τραυματίζεται - για πολλοστή φορά- ο τελευταίος καθαρόαιμος επιθετικός που έχει η ομάδα, στο δεύτερο δεκάλεπτο ο πιο φορμαρισμένος μεσοεπιθετικός αποβάλλεται βλακωδώς και δίκαια, αυτή συνεχίζει να παίζει λες και εμείς παίζουμε με παίκτη παραπάνω.

Και επιτέλους ο "Μέσι" των φτωχών άρχισε να βγάζει τα λεφτά του. Μεγάλο παιχνίδι από τον μικρό που αν τελείωνε πιο ψύχραιμα μπορεί να πετύχαινε και άλλα 2 γκολ. Η τριπλέτα του κέντρου (Ίβιτς, Βιτόλο και Γκαρσία) ήταν όλα τα λεφτά και πάλι! Δεν περνούσε κουνούπι για μια ακόμη φορά!

Δεν περίμενα να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι αλλά το κάναμε όμως! Εν μέρει γιατί και η Τρίπολη είναι μια μικρή ομάδα που βέβαια έχει έναν αρκετά καλό και έξυπνο προπονητή! Δυστυχώς όμως έχει πιάσει ταβάνι.

Τιμήθηκε και ο ο Μάρκος Αντόνιο που έπαιζε πέρσι με μας.
Ξαναήρθε στην Τούμπα άφου νίκησε τον καρκίνο στα 24 του...

Περαστικά Μάρκος μακάρι να ξαναέρθεις του χρόνου...

και για να κλείσω και μια ακόμη φωτογραφία...



...μια μικρή ΠΑΟΚτσου... ;-)

Το παλιό με νέο βλέμμα

Δεν είμαι γενικά υπέρ των remixes, παρόλο που μερικά remix -ή ας πούμε δεύτερες εκτελέσεις - έχουν μείνει στην μνήμη μας σαν πρωτότυπα. Στο μυαλό μου έρχεται πρώτο πρώτο το because the night που όλοι το έχουν συνδυάσει με την Pati Smith, ενώ το έγραψε και το τραγούδησε πρώτος ο Bruce Springsteen.




Σε ελληνικά τραγούδια μου φαίνεται ακόμη πιο δύσκολο, το να τραγουδήσει κάποιος ένα κομμάτι που γνωρίζεις για δεκαετίες και το έχεις συνδέσει με μια συγκεκριμένη φωνή και μια συγκεκριμένη μουσική. Και για αυτό λυπάμαι πραγματικά τα παδάκια στα ριάλιτι όταν τα βάζουν να τραγουδήσουν π.χ. Καζαντζίδη...



Άλλη υπόθεση είναι όμως όταν ακούς ένα τραγούδι του 1947, όπως το "αν ερχόσουν για λίγο", μιξαρισμένο από τον Αλέξη Καλοφωλιά και τον Θάνο Αμοργινό από τους Earthbound. Το τραγούδι μοιάζει να ξαναγεννιέται σε έναν ψηφιακό κόσμο αλλά παράληλα να κρατάει και κάτι από μια Ελλάδα που έχει χαθεί μια για πάντα. Ο ήχος είναι γνώριμος αλλά ταυτόχρονα σε προκαλεί και σε ιντριγκάρει.

Το ίδιο κάνουν και οι Imam Baildi, το συγκρότημα των δύο παιδιών του Γρηγόρη Φαληρέα , του Ορέστης και του Λύσανδρου. Στον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο μιξάρουν Βέμπο, Τσιτσάνη και Χιώτη, ανακατεύοντας το μπουζούκι με μπάσο και μπιτ. «Θέλαμε να δούμε αν αυτό που κάνουν ο dj Shadow και ο Moby με ξένα παλιά κομμάτια, μπορεί να γίνει με ελληνικά....Το ρεμίξ πρέπει να έχει νόημα και γούστο....Ακούγαμε παλιά τραγούδια με τις ώρες και ψάχναμε σημεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε» θα πουν στην Ελευθεροτυπία λίγα χρόνια πριν.

Όμως όλα αυτά τα παιδιά χρωστάνε πολλά σε δύο πρωτοπόρους της Δεκαετίας του 1990, τους Στέρεο Νόβα. Για αυτούς θα γράψω μια άλλη φορά. Προς το παρόν ας τους απολαύσω μαζί με την Πόπη Αστεριάδη και το ταξίδι στη Γη...

Για την νίκη στην Λειβαδιά και για την ενδεχόμενη επιστροφή Σαλπιγγίδη...

Η απόδραση των 10, σήμερα, στη Λειβαδιά! Με το μηδέν στην άμυνα ως συνήθως και εκτελεστή και πάλι τον Σέρβο πορτοφολά αλλά και τον μελαμψό Χαραλάπους που λέει και ο Βόρειος!

H αμυνά σήμερα ήταν γρανίτης όπως πάντα! Αυτή την φορά όμως δείξαμε χαρακτήρα όταν μείναμε με 10. Όχι μόνο δεν έπεσε η απόδοση αλλά είχαμε φάσεις για γκολ. Μελανό σημείο όμως η επιπολαιότητα που δείξαμε όταν κάναμε το 0-1. Όπως και με τον Πανιώνιο, λες και οι παίκτες μας νομίζουν ότι φτάνει το ένα γκολ...

Σήμερα όμως, είχα την αίσθηση ότι παίζουμε με την τσούκα με αυτή την νοοτροπία και πήγαμε κόντρα στους άγραφους νόμους του ποδοσφαίρου. Με τόσες χαμένες ευκαιρίες και τέτοια επιπολαιότητα έπρεπε να αφήσουμε βαθμό. Μ' αρεσε ο Σαβινι που έπαιξε καλά παρά τα προβλήματα που είχε μεσα στην εβδομάδα. Καλά έπαιξε ο Βιερινια αλλά πολύ επιπόλαιος στην τελική αν και ο αγωνιστικός χώρος ήταν μια δικαιολογία. Πολύ καλοί οι Λίνο, Μαλεζάς και το αχτύπητο δίδυμο Βιτόλο - Γκαρσία! Πάντως αυτός που πραγματικά με εντυπωσίασε είναι ο Ιβιτς!! Όλα τα λεφτα ο Σέρβος Πορτοφολάς!!! Παπάζογλού και Κουτσι.... στην μετριότητα πάλι... Αλλά νομίζω ότι τους δίνω μια ακόμα αγωνιστική περίοδο να αποδείξουν ότι αξίζουν!

Και κάτι ακόμα. Ο Λεβαδιακός μ' αρεσε. Του λείπει το γκολ αλλά παίζει μπάλα. Οι συμπολίτες στο Γηραιό, που αγωνίζονται για παραμονή, θα έπρεπε να μπουν σε περισκέψεις.....

Την προηγούμενη αγωνιστική δεν σχολίασα καθόλου τον χαμό που έγινε για τον Σάλπιγγίδη και την ενδεχόμενη επιστροφή του. Καταρχήν οφείλω να πω ότι δεν μου φαίνεται καθόλου λογικό να επιστρέψει με σε μας. Νομίζω ότι μπορούμε να του δώσουμε το πολύ 800 χιλιάρικα ενώ μπορεί να πάρει τα διπλά τουλάχιστον σε ομάδα του εξωτερικού, ειδικά αν κάνει και καλή εμφάνιση στο Μουντιάλ.

Άκουσα όμως ότι ο ίδιος θέλει να πάει μόνο σε ομάδα της πρώτης πεντάδας σε Αγγλία, Ιταλία ή Γερμανία, αλλιώς θέλει να επιστρέψει στη Σαλονικη και στον ΠΑΟΚ γιατί "λεφτά έχει αλλά θέλει να παίξει για την φανέλα". Έτσι θέλει να αποδείξει οτι αγαπάει την ομάδα που άφησε.

Προσωπικά τον θέλω στην ομάδα. Δεν το συζητάω. Όσο για το πως έφυγε, νομίζω ότι το 2006 ήταν η μόνη λύση για να μπορέσει η ομάδα να παίξει στο πρωτάθλημα, άσχετα αν ο γιάννακης ο γούμενος επωφελήθηκε πάρα πολύ από την όλη ιστορία. Πολλοί λένε για τα λεφτά από τον έρανο που πήρε ο Σάλπι. Λίγοι λένε ότι ήταν δεδουλευμένα, βέβαια.

Το μόνο που μπορώ να προσάψω στον κοντό είναι όταν έφυγε σαν τον κλέφτη στο αεροδρόμιο προκειμένου να μην δει 30 οργανωμένους που ήθελαν να τα πούν μαζι του λίγο πριν να φύγει. Τους φοβήθηκε. Δεν έπρεπε.


Στην τελική βλέπω τις αντιδράσεις μια μικρής αλλά δυναμικής μερίδας που τον κατηγορεί για το πως έφυγε το 2006 και ζητά από την διοίκηση να πάρει θέση και να κλείσει την πόρτα στον "προδότη"! Ευτυχώς που 30 χρόνια πριν ο Παντελάκης δεν άκουσε τέτοιες φωνές μετά από δημοσιεύματα σαν αυτό που ακολουθεί!

Ελπίζω και οι σημερινοί να έχουν την γνώση. Αν ο Σαλπιγγίδης είναι προδότης, τότε γιατί έχουμε προτομή του Κούδα στο γήπεδο?

Ποδαρικό με μια επιπόλαια νίκη!

Για μια ακόμη φορά ο ΠΑΟΚ χθες μπήκε στο νέο έτος με νίκη, όπως συνηθίζει τα τελευταία 9 χρόνια! Ο Σάντος έβαλε στο τσεπάκι μια ακόμη επαγγελματική νίκη με 1-0 και η ομάδα είναι και με την βούλα η καλύτερη άμυνα της Λίγκας. Παίζοντας απέναντι στην πιο γρηγορή και πιο επιθετικογενής ομάδα της κατηγορίας, υποχρέωσε τον Πανιώνιο στην χειρότερη εμφάνιση του. Σε 90 λεπτά ο Πανιώνιος έκανε 2 κεφαλιές στην αγκαλιά του Χαλκιά και 3-4 σουτ από τα 30-40 μέτρα.

Εμείς ήμασταν πολύ επιπόλαιοι. Θα μπορούσαμε στο 11 να ήμασταν μπροστά με 2-0 αν ο Κουτσιανικούλης δεν έχανε το 5ο φετινό τετ α τετ και αν ο Ιβιτς δεν έχανε το πέναλτι. Βέβαια ο Ιβιτς ανέβηκε και έβαλε ένα καταπληκτικό γκολ μετά από πάσα του Λίνο.



Στο β ημίχρονο και ειδικά μετά το 65 ο Πανιώνιος κέρδισε το κέντρο αφού κουράστηκε ο καταπληκτικός και χθες Γκαρσία. Από εκεί και μετά μας πίεσε - χωρίς αποτέλεσμα βέβαια -και εμείς βγαίναμε που και που στην κόντρα αλλά όπως είπα και προηγούμενα χθες ήμασταν τρομερά επιπόλαιοι. Καλυτέροι απο μας οι Γκαρσία, Βιτόλο, Αραμπατζής και Λίνο με MVP τον Σέρβο πορτοφολά. Καλούτσικος αλλά χωρίς ουσία οΚουτσιανικούλης ενώ ο Παπάζογλου πάλεψε αλλά δεν φάνηκε να έχει το δολοφονικό ένστικτο που πρέπει να έχει ένα φορ....

Στο τέλος του αγώνα ο Πανιώνιος μπορούσε άνετα να φύγει με το βαθμό της ισοπαλίας αφού ο Δαλούκας έδωσε πέναλτι σε μια πολύ δύσκολη φάση όπου η μπάλα χτυπάει στο χέρι του Γκαρσία. Αλλά όπως είπε και ο Βασιλάκης στο ΣΚΑΙ είναι στην κρίση του διαιτητή να το δώσει ή όχι αφού η φορά της είναι αντίθετη προς την εστία και η πρόθεση του παίκτη να κινηθεί προς την μπάλα δεν είναι φανερή όπως στο πέναλτι του Πανιωνίου στο α ημίχρονο. Εφόσον ο Δαλούκας ήταν κοντά αποφάσισε ότι δεν υπήρχε πρόθεση, end of story!

Επόμενο ματς στην Λιβαδειά, το Σάββατο στις 19.00(novasports1).

ΠΑΟΚ και τα μυαλά στην Ταράτσα

Τα ορόσημα της δεκαετίας που πέρασε...

Στα δέκα τελευταία χρόνια που πέρασαν, νομίζω ότι τρία πράγματα, μεταξύ άλλων σημάδεψαν την ζωή όλων μας. Εννοείτε ότι υπήρχαν και άλλα πολύ σημαντικά και άλλα πολύ προσωπικά αλλά παρόλα αυτά νομίζω ότι τα σταθερά σημεία για όλους ήταν τρία.

Το πρώτο είναι το τεχνολογικό άλμα που ζούμε...

Λίγο παραπάνω από δέκα χρόνια πριν, το 1999, είχα αποκτήσει το πρώτο μου κινητό ένα ΝΟΚΙΑ 5110 και με roaming μπορούσα να στέλνω μηνύματα - κυρίως από την Αγγλία όπου σπούδαζα τότε. Στην καλύτερη όμως περίπτωση ένα τηλεφώνημα στην Ελλάδα θα κόστιζε 25 πέννες το λεπτό. Μπορούσες να στείλεις email και να κάνεις chat αλλά έστελνες και κανένα γράμμα - κανονικό με το ταχυδρομείο- που και που!! Ούτε λόγος για skype βέβαια αν και θυμάμαι έναν απίστευτο κινέζο να ξημεροβραδιάζεται στην αίθουσα υπολογιστών της εστίας και να μιλάει δυνατά μέσα από κάτι περίεργα ακουστικά με μικρόφωνο!

Και κάπως έτσι σιγά σιγά φτάσαμε να έχουμε παντού adsl τουλάχιστον 1Mbit. Μια υπηρεσία που σήμερα είναι σχεδόν τζάμπα, η εταιρία που εργαζόμουν πριν από δέκα χρόνια πλήρωνε 2 εκ. δραχμές το μήνα στον ΟΤΕ για να την έχει.

Και ξαφνικά εκεί που λέγαμε ότι η καινούργια τεχνολογία μας αποξενώνει, ένας νέος κόσμος ανέτειλε. Foroums, Blogs, youtube, facebook σε χιλιάδες σαιτς χιλιάδες κοινότητες ψηφιακές γίνανε. The future is now το έχουμε ξαναπεί.


Το δεύτερο ορόσημο είναι ο φόβος και η διαρκής κρίση...

Η δεκαετία που ουσιαστικά ξεκίνησε με τον φόβο του ιού του 2000, εδραίωσε τον φόβο μέσα από τις οθόνες μας για τα καλά μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Η αισιοδοξία των 90s έσβησε πολύ γρήγορα και έδωσε την σειρά της στην "κρίση". Μια κρίση που μπορεί να ήταν η ακρίβεια του ευρώ ή η κάθετη πτώση των τιμών στα χρηματιστήρια. Μια κρίση που μπορεί να ήταν η γρίπη των πτηνών ή ο Η1Ν1. Μια κρίση που διαρκούσε όλα τα δέκα χρόνια που πέρασαν αλλά συνεχώς άλλαζε όνομα.

Με μια λέξη ο Φόβος πήγαινε δίπλα δίπλα με το βάλσαμο που βρήκαμε, για να τον ξορκίσουμε τον υπερκαταναλωτισμό. Κάθε μέρα ήθελες να αγοράσεις ένα νέο παιχνιδάκι, το οποίο και θα παρατούσες την επόμενη για κάτι άλλο. Και φέτος αισθάνθηκες για τα καλά ότι το πάρτι τελείωσε...

Το τρίτο ορόσημο ήταν το 2004...

Το όνειρο που ξεκίνησε μετά τον τελικό της Πορτογαλίας και τελείωσε κάπως απότομα όταν το κοριτσάκι έσβησε την φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ήταν η κορύφωση του μύθου της "Ισχυρής Ελλάδας" που ξεκίνησε την προηγούμενη δεκαετία. Μιας Ελλάδας που σε αντίθεση με τους κατεστραμμένους Βαλκάνιους γειτόνους της κοιτούσε στο δυτικοευρωπαϊκό μέλλον με αισιοδοξία...

Μια Ελλάδας που μπορούσε ή τουλάχιστον νόμιζε ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα, μη ξέροντας ότι εκείνη την στιγμή, ίσως την ώρα που κάποιοι στην Ομόνοια βροντοφωνάζαν σε κάποιον Αλβανό ότι δεν θα γίνει ποτέ Έλληνας, περνούσε στην ύβρι και οι δικοί της Θεοί θα της στέλναν την Νέμεσι μαζί με τον λογαριασμό των χρωστούμενων...

Και σήμερα που έχει έρθει ο λογαριασμός και η ελληνική εκδοχή του Cool Britania έχει ξεθωριάσει και αυτή και αποτελεί μια νοσταλγική ανάμνηση που ίσως με κακία θυμάσαι μέσα στην γενική απαισιοδοξία που μας περιβάλει....

2010!

Καλή χρονιά να έχουμε!
Υγεία και ευτυχία πάνω από όλα!
Ας είναι καλύτερο το 2010 από την χρονιά που πέρασε..
...και αυτό θα είναι μια πρόοδος!
Για ποδαρικό στην καινούργια χρονιά έχω
James και Five-0!!