11.3.09

Κλικ



Κάποια στιγμή στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Ελλαδίτσα είχε πια χορτάσει από την πολιτική, που τόσο της είχαν στερήσει τα δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο και άρχιζε να ψάχνει να βρει άλλες ενασχολήσεις. Ο μικρομεσαίος του Αντρέα είχε ψιλολιγδώσει το άντερο του και ατένιζε ημέρες δόξας λαμπρές ενώ έβλεπε στην παλιά ΥΕΝΕΔ (ΕΡΤ2 πια) την Αλέξις να τσαλαβουτάει σε μπανιέρες και να σκαρφίζεται τρόπους να αναστατώσει τον μπάρμπα Κάρριγκτον και την φαμίλια του. Τα βράδια αφού κατέβαινε από την μικρή μας οθόνη η γαλανόλευκη και έπαιζε ο τσομπάνος την φλογέρα του, γέμιζανε τις πίστες εκεί που τραγουδάγε ο Διονυσίου τον Σαλονικιό και η νιόβγαλτη - τότε- Άντζελα παρακαλούσε οποιοδήποτε να κάψει τα Σαββατοβραδα.

Εκείνη την εποχή λοιπόν, μια εποχή που ας είναι καλά οι βιντεοταίνιες του Όμηρου Ευστρατιάδη και του Μύλωνά - το καρντάσι του Ζαχόπουλου in case you were wondering- που κατάφεραν να διατηρήσουν μέχρι τις μέρες μας, ο τράχηλος του Έλληνος άρχισε να ξύνεται για μεγαλεία. Άρχισε να τον πιάνει μια κακή συνήθεια να γουστάρει ότιδήποτε είχε ξένο όνομα - και ας ήταν κατασκευασμένο στο Κουκάκι, την Νεάπολη ή τον Τύρναβο- και να κοιτάζει τις ταμπέλες στα ρούχα και τα σώβρακα. Εκείνη την εποχή του Λάκη του εισαγώμενου, ένα νέο περιοδικό έκανε την εμφανισή του και κρεμάστηκε στα σύρματα των περιπτέρων, δίπλα στο ΕΝΑ, τις Εικόνες και τον Ταχυδρόμο. Ήταν το ΚΛΙΚ...

Το Κλικ το γνώρισα στο σπίτι της θείας μου, όταν η ξαδέρφη μου, που ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερη, πήρε το πρώτο του τεύχος με τον Μαξ Χέντρουμ. Τότε, λίγο πριν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά σηκώσουν την χώρα στο πόδι, άνοιξα ένα παράξενο πολύχρωμο παράθυρο στον κόσμο, κάτι που ένας σημερινός ενδεκάχρονος με το ίντερνετ στις άκρες των χεριών του δεν μπορεί να καταλάβει.



Και σιγά σιγά οι σελίδες του βγαίναν έξω από το περιοδικό και κατέκλιζαν πρώτα την Αθήνα και σιγά σιγά όλη την χώρα φτάνοντας, με αρκετή καθυστέρηση και πολλές παρεμβολές, μέχρι το Ορμένιο και την Προσουτσάνη. Μια ολόκληρη γενιά έβλεπε φωτογραφίες από το Μερσέντες, το Αμαζον και τα Σόδομα και έβγαινε την επομένη στην Όπερα, στην πλατεία της Λιβαδειάς, ποζάροντας συνεχώς σε έναν αόρατο φωτορεπόρτερ. Τα ονόματα των κλαμπ ήταν ίδια παντού. Buzios στη Σαλονίκη, Buzius και στη Λάρσα, κάτι σαν τον Σαράφη στα Τρίκαλα. Κάπως έτσι μια γενιά ανακάλυψε ότι τα αντίντας είναι καλύτερα από τα αντίμπας και κατανόησε πως ξεχωρίζεις ένα γνήσιο λιβάις απο μια μαϊμου.

Και εγώ μεγάλωσα σχεδόν παράλληλα με το περιοδικό. Όσο αυξάνονταν οι ορμόνες μέσα μου και πλησίαζα την εφηβεία, άλλο τόσο το περιοδικό με τσίγκλαγε με τεύχη αφιερωμένα στο σεξ, όπως εκείνο του καλοκαιριού του 1992. Τεύχη του, βρίσκαν χωρίς μεγάλη προσπάθεια τον δρόμο τους στην τσάντα μου όταν κατέβαινα το 1993 στην Αθήνα - τό πρώτο ταξίδι που έκανα μόνος μου ή στην παραλία στην απόμερη Νέα Σκιώνη ή σε ένα θρανίο στο Α8 του Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου Βέροιας το οποίο δεν υπάρχει πια αν και ήταν το καλύτερο λύκειο της χώρας.

Το 1995 το Κλικ του λαίφσταιλ τελείωσε και έγινε Νίτρο με ένα τεύχος με καθρέφτη. Πλέον είχα βαρεθεί να διαβάζω τα 50 πράγματα που έπρεπε να κάνει ο άνδρας πριν από τα 30,40 και ίσως και να γίναν 50 αν ο Κωστόπουλος τα γράφει ακόμα. Την προσοχή μου τραβούσαν πια περιοδικά όπως το 01 του συνονόματου Τσαγκαρουσιάνου και το Μετρό που έδινε έθνικ σιντι.



Έγω είχα αλλάξει λιγάκι. Το λάιφσταιλ και το γκλαμορους όμως δεν σταμάτησαν στα 1995. Με ενισχυτή την ιδιωτική τηλεόραση και με μια εγχώρια σκηνή από όψιμους και πρώιμους "σταρ", ξεκίνησε μια νέα "ένδοξη" περίοδος που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν πολυπαρακολούθησα αλλά παρόλα αυτά ένιωσα να με πνίγει σχεδόν μέχρι τις μέρες μας, ειδικά όταν βλέπω τις ειδήσεις του Σταρ. Με την οικονομική κρίση η Ελλάδα του γκλάμουρ ένιωσε τον κίνδυνο στο πετσί της. Δεν ξέρω αν θα επιβιώσει, νόμιζω πάντως πως είναι καιρός η Ελλαδίτσα να βρει κάτι άλλο για να ασχολείται...

15 σχόλια:

Cybergoulion είπε...

Επίσημα πλέον, πρέπει να έχεις κάνει περισσότερα φλάς μπακ κι από το Lost!
Άν αρχίσεις να λες και ιστορίες από το μέλλον θα είναι που θα ανησυχήσω! (Η θα σε ρωτήσω τίποτα νούμερα για το Τζόκερ)

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Γράφε 4,8,15,16,23 και τζόκερ το 42..

she smiles είπε...

ekei sto 95 kourasthkes kai to ekleises to thema e?
h mhpws oi geroi thimountai kalytera ta palia apo ta prosfata!
xaaaaaaa se peirazw
h garmph me esteile!
afou ebales kai garmph, ayrio bazw ki egw theodwridou kai ta kleinoume ta rimadia na pane sto diolao!

Γιώργος Τ. είπε...

Ενημερωτικά λοιπόν, ως μικρότερος, πλέον τα περιοδικά αναπαράγουν θέματα και άρθρα του ίντερνετ.. Ότι βλέπεις εσύ σήμερα, το βλέπεις στο περιοδικό μετά από 2-3 μήνες.. Ωραίο ταξίδι πάντως.. Σε εποχές που θυμάμαι αμυδρά.. Θυμάμαι πάντως το μουσικό θέμα της Δυναστείας που έβλεπε η μάνα μου τότε, όταν οι υπόλοιποι της οικογένειας βλέπαμε την ίδια ώρα τον μπασκετικό Άρη!!

zekia είπε...

άλλος είναι καλός στη ζωγραφική, αλλος στο σκάκι, άλλος τρέχει γρήγορα, άλλος κάνει ωραία γράμματα, άλλος φτιάχνει νόστιμο μουσακα. Εσένα η ειδικότητά σου είναι οι ιστορικές αναδρομές! Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι;
Oτι όλα αυτά τα ...αρχαία που μάς αναφέρεις, εγώ τα θεωρώ πρόσφατα σχεδόν χθεσινά...

μη γελάτε ρε...θα τιμωρηθείτε παλιόπαιδα, οσονούπω

KitsosMitsos είπε...

Τρελό αφιέρωμα!!! Πόσο πίσω μας πήγες!

Zaphod είπε...

Θυμαμαι πως αυτ το γκλαμουρ καρακιτς της ανασφαλειας (μα να μας λεει τι πρεπει να κανουμε να 'ουμε ο καθε Κωστοτέτοιος) με εκνεύριζε παιδιόθεν και σε όλη την περίπου-λαμπρη κλικοπορεία που βοήθησε μια ολοκληρη γενια να χάσει τελείως την μπάλα ένα πράγμα μου έμεινε (νμζ σε κάποιο αφιέρωμα για τα τοσα που πρέπει να κάνεις πριν κλείσεις τα τόσα...)

-Πρέπει να πας με μια γυναίκα από κάθε βασική φυλή.Και την κολλητή της :Ρ

Πέραν τούτου (σχεδόν) ουδεν...

Skouliki είπε...

πολυ καλη η αναπτυξη σου στο θεμα
μου θυμησες κατι σκηνικα χχαχα δικα μου τρελα

φιλια

Cybergoulion είπε...

Πάντως πέρα από την πλάκα, σ' αυτό που λέει ο Στάθης για το παράθυρο στον κόσμο, έχει δίκιο. Τότε αν ήθελες να μάθεις κάτι, έπρεπε να το ψάξεις πολύ, φαντάσου να σου προσφέρουν έτοιμο το "εγχειρίδιο του σύγχρονου ανθρώπου". Και δε νομίζω ότι επρόκειτο για πρωτότυπα άρθρα πάντα! Απλώς δεν μπορούσαμε να βρούμε τις πηγές τους στο google, που αρκετές ήταν κακομεταφρασμένες από ξένες πηγές και φαινόταν.
Για εμένα μεγάλη καμπή στην εκτίμηση μου προς τα media ήταν το να δω τον Κωστόπουλο να χαριεντίζεται με την Κορομηλά στην εκπομπή της, μετά από το κράξιμο που της έριχνε τόσα χρόνια. Εκεί νομίζω πήρα οριστικό διαζύγιο με την TV. Με το κλικ άσε, είχαμε χωρίσει προ πολλού!

gatti είπε...

Απίστευτες αναμνήσεις! Το θυμάσαι κι εσύ το πρώτο τεύχος του Κλικ; Πόσο το λάτρεψα αυτό το περιοδικό. Και πόσο το μίσησα προς το τέλος. Και παρόλο που το μίσησα, αγόρασα κι εγώ τη "συνέχειά" του, το Νitro με τον καθρέφτη (με το σλόγκαν "το Νitro είστε εσείς"...).

Στο κλικ πρωτοδιάβασα τις λέξεις "γκλαμουριά", "πιτσιρικαρία", στα editorial του Κωστόπουλου, εκεί κόλλησα με τα top-10, 20, 30, 50 που πρέπει να ξέρει ο άντρας η γυναίκα, που χρειάζονται για το καλό σεξ. Που μετά έγιναν τόσο βαρετά... Πόσο δίκιο έχεις! Τα είπες όλα!!!

Αυτό το περιοδικό υπήρξε όντως το παράθυρό μας στον κόσμο. Θα το πήγαινα και παραπέρα και θα έλεγα πως εκτός από εμάς που ανακαλύπταμε τον κόσμο, ήταν το περιοδικό που έμαθε τον ΠΑΣΟΚ που είχε ανεβεί στην εξουσία τι σημαίνει life style. Κάποια στιγμή το ξεπεράσαμε (τι παράξενο τελευταία έχω όλο και συχνότερα την αίσθηση ότι κυνηγάω τις καταστάσεις που με ξεπερνούν, ενώ παλιά έτρεχα μπροστά από αυτές...) και πήγαμε παρακάτω. Αλλά με όλα τα καλά και όλα τα κακά του (γιατί έκανε και κακό και μάλιστα αρκετό...) θα μας θυμίζει πως ότι σχεδόν παράλληλα μ΄ αυτό αρχίσαμε να κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας...

@Cybergoulion: Αντιγραφή και μάλιστα κακή ξένων εντύπων ήταν, έχεις δίκιο. Ο Κωστόπουλος έκανε
καριέρα με ιδέες που αντέγραψε από το εξωτερικό. Αν έχεις άστρο...

geokalp είπε...

αυτός ο Κεζάϊα Τζόουνς με σκότωσε!

EISVOLEAS είπε...

mid life crisis!
Συμπάσχω...

Dr_MAD είπε...

τι ωραία η Καίτη Γαρμπήτλς!

για την ΜΠΑΟΚΑΡΑ κανα σχόλιο? πα΄λι στο μηδέν... χμ χμ χμ :(

If...ιγένεια είπε...

Πολυ τα παω τα flashback σου ρε προεδρε..