Λίγο πριν την κάνω οικογενειακώς για το τριήμερο λέω να σας αφήσω με ένα πόστ γεμάτο μουσική και σινεμά βγαλμένο από την προηγούμενη δεκαετία! Έτσι σκέφτηκα σήμερα να κάνω ένα ποστ με τα αγαπημένα μου τραγούδια από τις ταινίες του Ταραντίνο!
Κάποια στιγμή τον Απρίλη του 1995 συνάντησα έξω από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας τους δύο μου συγκάτοικους μαζί με τον Geokalp, να είναι εκστασιασμένοι - και μεθυσμένοι βέβαια- με την καινούργια ταινία ενός Κουεντιν Ταραντίνο με το άσχετο - τότε- τίτλο Pulp Fiction.. Από τότε το όνομα αυτού του τύπου καθόρισε κάθε σινεφιλική αναφορά που κάναμε στα φοιτητικά μας χρόνια. Και η απίθανη μουσική που έντυνε τα απίστευτα γκροτεσκ δημιουργήματα του που πλησίαζαν υπερβολές αρχαίας τραγωδίας με την ματιά του Αριστοφάνη, μας έμεινε αμανάτι από την πρώτη στιγμή! Ειδικά το σάουντρακ του Pulp Fiction είναι νομίζω το σιντι που έχω παίξει τις περισσότερες φορές στη ζωή μου, τόσες ώστε κάποτε μπορούσα να πω .. Ezekiel 25:17 the path of the righteous man is beset on all sides by the iniquities of the selfish and the tyranny of evil men....
Δυστυχώς δεν μπορώ να απομονώσω κάποιο τραγούδι για αυτό και διάλεξα να σας βάλω το τρειλερ! Και τι να διαλέξεις δηλαδή?! Απο την Misirlou και τον Neil Diamond μέχρι την Dusty Springfield και τον Chuck Berry είναι ένα παράξενο μωσαικό που δένει μεταξύ του με τις υπέροχες ατάκες του έργου...
Do you know how do they call a quarterpounder with cheese in Paris?....
Τον επόμενο Οκτώβρη του '96 με τον φίλο μου τον Γιώργο είχαμε προσέξει ένα περίεργο τρείλερ μιας ταινίας που έμοιαζε με ένα κροσοβερ θρίλερ και αστυνομικού, ενώ η μπι-μούβι αισθητική του ήταν διάχυτη. Ξέραμε ότι αυτή η ταινία δεν χανόταν όταν είδαμε τον παραγωγό της αλλά ειδικά όταν είδαμε ένα μικρό απόσπασμα που σας δίνω και εδώ...Νομίζω η Σαλμα Χαγιεκ δεν θέλει καμιά άλλη εισαγωγή...
Το Jackie Brown πολυ λένε ότι ήταν η καλύτερη ταινία του. Να σας πω την αλήθεια δεν το πολυθυμάμαι αλλά το Across 110th Street από τον Bobby Womack μου έχει μείνει!
Στο Βίντεο είδα και το Ντεσπεραντο που ουσιαστικά είναι ένα αμερικανικό ριμεικ του Ελ Μαριατσι σκηνοθέτης, όπως και στο From Dusk till Dawn, ο φίλος του Ταραντίνο ο Ροντριγκεζ. Βέβαια ο Ταραντίνο βάζει το χεράκι του στην παραγωγή και παίζει και ο ίδιος. Το τραγούδι των Λος Λομπος που ο Μπαντέρα λέει πολύ καλά είναι το Κανσον ντε Μαριατσι!
Αυτό όμως είναι για μένα το καλύτερο του έργο αλλά και το καλύτερο τραγούδι που έχει βάλει σε φιλμ. Little Green Bag από τους George Baker Selection και το θεατρικό γκανγκστερικο θριλερ με τίτλο Reservoir Dogs!
Καλό τριήμερο να έχετε και φιλιά σε όλους!
6 σχόλια:
ΜΕΓΑΣ!!! ο λεγάμενος...
ειναι πολυ καλες οι μουσικες σου αναρτησεις προεδρε! Την καλημερα μου και καλο τριημερο!
Καλό τριήμερο λοιπόν με συνοδεία τις επιλογές σου!
Καλά να περάσετε!!! Άντε κι με ένα διπλάκι στη Ν. Σμύρνη ;-)
Τεράστιος ο Ταραντίνο!!! Μόνο το "Death Proof" δεν μου πολυάρεσε... Συμφωνώ ότι η καλύτερή του ταινία είναι το Reservoir Dogs.. Απλά αριστουργηματική! Ο άνθρωπος δίνει σκηνοθετικά ρέστα σε κάθε του δουλειά.. Ή τον λατρεύεις, ή τον μισείς.. Αδιάφορος δεν μπορείς να είσαι απέναντί του! Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία!
Τι μας έκανες τώρα! Χτύπησες φλέβα! Ούτε ξέρω πόσες φορές έχω δει το Reservoir Dogs! Και ειδικά την εισαγωγή. Είχα μάλιστα αποστηθίσει και τις ατάκες! Μιλάμε για ψύχωση μεγαλύτερη από αυτή που διέγνωσε ο Κάτανετς ότι έχει ο γαύρος για το πρωτάθλημα.
Ο Ταραντίνο είναι απλά Τ-Ε-Ρ-Α-Σ-Τ-Ι-Ο-Σ (συμφωνώ με τον Γιώργο από πάνω, είτε τον λατρεύεις, είτε τον μισείς. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση!)
Το soundtrack του Pulp Fiction έχει παίξει άπειρες φορές και από εδώ μεριά.
Καλό τριήμερο Στάθη μου! Να περάσεις όσο καλύτερα γίνεται!
Στάθη ελπίζω να πέρασες πολύ καλά το 3ήμερο. Και εγώ θαυμαστής του Ταραντίνο και νομίζω ότι το Reservoir Dogs είναι η καλύτερη του ταινία.
Καλό μήνα!
Δημοσίευση σχολίου