The Mist vs I Am Legend

Δύο ταινίες που είδα λίγο πριν κλείσει το 2007. Και οι δύο μιλάν για το τέλος τους κόσμου, για αυτή την εμμονή που έχει ο άνθρωπος να βλέπει τον ουρανό να πέφτει πάνω στο κεφάλι του. Και οι δύο είναι βασισμένες σε μπεστ σέλερς. Η πρώτη ταινία που είδα ήταν το I Am Legend με τον Will Smith και είναι στηρίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Ρίτσαρντ Μαθεσον που στο παρελθόν έχει δώσει την έμπνευση για άλλες δύο -κάλτ μάλιστα- μεταφορές στην μεγάλη οθόνη. Η πρώτη ήταν το 1964 και έχει τίτλο Last man on Earth και η δεύτερη το 1971 με τίτλο The Omega Man.



Στο, όχι και τόσο μακρινό, μέλλον η Νέα Υόρκη -αλλά και όλος ο πλανήτης- ερημώνεται από την μετεξέλιξη του μεταλλαγμένου ιού της ιλαράς, ενός ιού που θα αποτελούσε το ιδανικό φάρμακο ενάντια στον καρκίνο. Ετσί στα 2012 ο Robert Neville είναι ο μόνος άνθρωπος που κατοικεί στο Μεγάλο Μήλο και προσπαθεί να έρθει σε επαφή με άλλους επιζώντες προσπαθώντας να επιβιώσει και να αποφύγει τους κινδύνους που κρύβει το ζοφερό μέλλον.

Το φιλμ με κράτησε στο μεγαλύτερο μέρος του. Σασπενς και κυρίως η πολύ καλή ερμηνεία του Will Smith -κάτι σαν one Man Show όπως ο Tom Hanks στον Ναυαγό όπως λέει και ο Δανίκας- είναι τα πολύ δυνατά της σημεία. Από εκεί και έπειτα όμως πιστεύω ότι η ταινία χάνει στην πρωτοτυπία και δεν ξεφεύγει από τις συμβατικότητες του blockbuster όπως πήγε να κάνει ο Danny Boyle με το 28 Days Later αλλά και το καλοφτιαγμένο 28 weeks later.




Η άλλη ταινία είναι βασισμένη σε νουβέλα του βασιλιά του Τρόμου, Stephen King με τίτλο The Mist. O Frank Darabont ειναι πίσω από τις κάμερες και αποτελεί εγγύηση γιατί είναι ο σκηνοθέτης που έκανε τις καλύτερες μεταφορές έργων του Κίνγκ και πιο συγκεκριμένα την "Τελευταία Έξοδος:Ριτα Χειγουωρθ" και το "Πράσινο Μίλι".

Η υπόθεση είναι απλή, καθημερινή και εξωπραγματική! ο ήρωας παγιδεύεται με το γιο του και καμιά κατοσταριά άλλους σε ένα supermarket. Παγιδεύονται όταν πυκνή και απόκοσμη ομίχλη πέφτει παντού και ένας τύπος μπαίνει στο μαγαζί μέσα στα αίματα και λέει ότι υπάρχουν τέρατα που κρύβονται!

Δοσμένο με ρεαλισμό, στέκεται στην ψυχολογία των εγκλωβισμένων και λιγότερα στα εφέ των τεράτων που δεν είναι τίποτε άλλο από τον "από μηχανής θεό" που θα βγάλει στην επιφάνεια το χειρότερο τέρας που υπάρχει στην Γή... τον άνθρωπο και τα σκοτεινά του συναισθήματα. Ένα πολύ έξυπνο και εύστοχο σχόλιο στον σημερινό κόσμο της πολιτικής και του θρησκευτικού φανατισμού.

Εννοείται η δεύτερη ήταν η νικήτρια του διαγωνισμού best post apocalyptic movie of 2007! Αν και για να πω την αλήθεια θα προτιμούσα η ταινία να είχε το τέλος της ιστορίας του Κίνγκ! Δείτε το και το συζητάμε!