9.11.07

Σαββατοκύριακα




Παρασκευή μεσημέρι.... Όλη η χώρα μια ανάσα μακριά από το Σαββατοκύριακο. Υπάρχει κανείς που να μην του αρέσει αυτή η μέρα?! Ερώτηση καθαρά ρητορική.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το βράδυ της Παρασκευής ήταν ένα ανέμελο βράδυ. Στην αρχή Παρασκευή βράδυ σήμαινε ότι όλη η οικογένεια μαζευόταν γύρω από το χαζοκούτι για να δει τις δολοπλοκίες της Alexis. Αυτό άλλαξε άρδην στην πρώτη τάξη του Λυκείου. Τότε μετά από αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατέκτησα το δικαίωμα να βγαίνω και το βράδυ της Παρασκευής. Δεν ξέρω σήμερα μπορεί αυτό να φαντάζει αυτονόητο, αλλά για μένα ήταν ένα μικρό βήμα στο μακρινό εφηβικό ταξίδι της ανεξαρτησίας.

Εκείνη την εποχή -κάπου στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας- αφού έλιωνα στο μπάνιο, καπνίζοντας και κανένα τσιγαράκι στα κρυφά, ήμουν έτοιμος να ζήσω την μοναδική νύχτας της Βέροιας. Πραγματικά δεν πιστεύω να υπάρχει τίποτε καλύτερο για έναν δεκαεξάχρονο από το να βγαίνει σε μια επαρχιακή πόλη -ούτε πολύ μεγάλη αλλά ούτε και μικρή-και πραγματικά να βλέπει στους (πεζό)δρόμους της πόλης, όλους τους φίλους και συμμαθητές. Να κάνει ώρες ολόκληρες για να διασχίσει μια πολύ μικρή απόσταση γιατί κάθε δύο μέτρα θα βρει φίλους και φίλες και θα πιάσει αβίαστα την καλύτερη κουβέντα. Να περιμένει -όλη την εβδομάδα- για να δει και αν τον βοηθήσει η τύχη να πιάσει κουβέντα με εκείνη την κοπέλα από το άλλο Λύκειο. Το καλύτερο όμως ήταν να μιλάει ολόκληρες ώρες με αυτό το κορίτσι στο μπαλκονάκι του "Συν ένα" και να χαζεύουν μαζί τον κόσμο κάπου την άνοιξη του 1993.

Εκείνες οι εποχές είναι τόσο ευμετάβλητες ώστε ο παράδεισος του δεκαεξάχρονου να μεταβάλετε σε ασφυκτική κόλαση για έναν δεκαεπτάχρονο χωρίς να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Ίσως το μόνο που άλλαξε να είναι αυτός, αλλά και πάλι αυτή η αλλαγή φαίνεται να του διαφεύγει. Έτσι αποφασίζει να στρώθει για να κάνει το επόμενο βήμα στο ταξιδάκι της ανεξαρτησίας. Ένα βήμα που περνάει μέσα από τις πανελλήνιες εξετάσεις και θα του στοιχίσει τα βράδια της Παρασκευής για έναν ολόκληρο χρόνο. Η θυσία είναι μεγάλη αλλά πιάνει τόπο.

Έτσι βρέθηκα τον Οκτώβριο του 1994 σε αυτή την πόλη. Ξαφνικά οι μέρες δεν είχαν και τόση σημασία. Μπορούσες να βγεις κυριακάτικα, να ξενυχτήσεις και πραγματικά δεν έτρεχε απολύτως τίποτε! Από την άλλη δεν ήθελες να βγαίνεις το βράδυ του Σαββάτου γιατί η υπερβολική πολυκοσμία σου την έδινε στα νεύρα. Ίσως όμως και αυτό να ήταν μόνο η αφορμή για να μαζευτούμε, όλη η παρέα, σε ένα φοιτητικό δυάρι στην Τούμπα (Πολυκλείτου ή Διογένους δεν έχει σημασία). Εκεί σε μια αποπνικτική ατμόσφαιρά από ουσίες και οινοπνεύματα, γνωριστήκαμε με την ειλικρίνεια που μόνο οι δεκαοκτάχρονοι έχουν και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε και κάτι για τον εαυτό μας.

Το βράδυ της Παρασκευής όμως συνέχιζε να έχει μια ιδιάζουσα σημασία. Και όχι τίποτε άλλο,αλλά γιατί υπήρχε η πιθανότητα μετά την μάζωξη να βρεθούμε αυθόρμητα στην "Τήνελλα" ή σε κάποιο άλλο στέκι. Βέβαια καμιά φορά πίναμε τόσο ώστε να πέφτουν μερικοί μερικοί και να κάνουν πρωινή γυμναστική στην Γρηγορίου Λαμπράκη αλλά έτερον εκάτερον...

Όπως ξαφνικά άλλαξαν τα πάντα με την φοιτητική ζωη, έτσι ξανάλλαξαν τα πάντα! Βρέθηκα να δουλεύω πέντε μέρες την εβδομάδα και το 9-5 να μου φαίνεται παράδεισος. Σιγά σιγά όπως περνούσαν τα χρόνια το βράδυ της Παρασκευής ένιωθες πολύ κουρασμένος για να βγεις έξω. Την έξοδο αν δεν την ανέβαλες δια παντώς την μετέθετες στο βράδυ του Σαββάτου. Άρχισες να προτιμάς να το περνάς μπροστά στην Τηλεόραση και να βλέπεις Αγνοούμενους, όπως πέρσι! Σαν να μου φαίνεται ότι η ζωή κύκλους κάνει. Απλά η Alexis μετεξελίχθηκε σε Kate....

Για όλα αυτά τα λόγια που ακούστηκαν όλα αυτά τα Σαββατοκύριακά, τις υποσχέσεις της νύχτας και τα ξέχειλα τασάκια το πρωί σας αφιερώνω το τραγούδι από τις "Ρόδες".

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε. Φιλιά...

16 σχόλια:

mpoumpoula είπε...

...η ζωή κύκλους κάνει...πόσο δίκιο έχεις Στάθη, αν κάτσεις και το κοιτάξεις απο έξω είναι τόσο παράξενο...κάποτε διναμε αγώνες για να βγούμε και τώρα δίνουμε αγώνες για να μείνουμε σπίτι..όλα είναι παροδικά τελικά!!!!

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο... Αν και για μένα η Παρασκευή είναι μια μέρα ιερή... Πάντα βγαίνουμε έξω... Το Σάββατο βράδυ έχει μια παράξενη αίσθηση... ξέρεις ότι θα ξυπνήσεις την πιο μελαγχολική μέρα της βδομάδας... την Κυριακή! Καλό σ/κ Στάθη!!!

Skouliki είπε...

Χαλια αλλα εγω παω ρεμοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο

geokalp είπε...

Η Παρασκευή είναι η καλύτερη μέρα για έξοδο, μετά όμως την έξοδο της Πέμπτης!
Οι έξοδοι των υπόλοιπων ημερών του ΣΚ - όπως λέει και ο eisvoleas - είναι για weekenders!
Στην Τήνελλα τραγουδούσε μια απίθανη μαυρομάλλα που δεν ξεχνούσα να της τραγουδάω για τα μάτια της - επίσης μάυρα! Όταν μου έδινε σημασία έκανα και μερικά πουσάπς στο χιόνι!

zekia είπε...

Το καλυτερο με τις παρασκευες είναι που όλοι οι παρουσιαστες-εκφωνητές των ραδιοφώνων λυσσανε!! "Ήρθε το Σαββατοκύριακο επιτέλους, για να διασκεδάσουμε, να βγούμε έξω, να περάσουμε τέλεια, yea!"

Εγώ απο την πρώτη λυκείου άρχισα να χάνω το ενδιαφέρον μου για τις βραδυνές εξόδους... και η Παρασκευή ολόκληρη σκεφτόταν θλιμμένη....."Σαββατο πρωι στις 8, έχεις φροντιστήριο!!!"

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

mpoumpoula χαχα!! Αγωνίζεσαι για να μείνεις μέσα!!! Κινητοποίηση με σημαία την παντόφλα!

laxanaki αυτό το συναίσθημα μπορεί να εμφανιστεί και το μεσημέρι της Κυριακής και να κάνει το Σαββατόβραδο ανέμελο. Μπορεί και όχι όμως..

Καλά να περάσεις skouliki στον Αντώνη το καρντάσι!

geokalp weekenenders? Μεγάλη η σοφία του Eisvolea! Ελευθερία μου φαίνεται την λέγαν και θυμάμαι πολύ καλά ποια λες! Μαζί με το Σταύρακα κάναν καταπληκτικό ντουέτο!
Πουσάπς στο δεν έκανες! Στην άσφαλτο στην γωνία Λαμπράκη με Κλεάνθους στο γήπεδο! Παρέα με τον Αλέξη...

Ζεκια είμαι πολύ τυχερός γιατί ποτέ δεν είχα φροντιστήριο το Σάββατο το πρωϊ!

osela είπε...

Η Παρασκευή είναι πάντα ξεχωριστή. Και πάντα μου φαίνεται ηλιόλουστη. Η καλύτερη στιγμή είναι όταν κλείνω την πόρτα του γραφείου πίσω μου. Τα ξεχνάω όλα.
Ωστόσο πιστεύω ότι η καλύτερη μέρα για να βγεις είναι η Πέμπτη, ακριβώς επειδή την άλλη μέρα είναι Παρασκευή.

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Τις θυμάμαι και εγώ αυτές τις Παρασκευές.

Τελικά ενώ κάποτε νόμιζα ότι ήμουνα ο μοναδικός που τα περνούσα, βλέπω ότι λίγο πολύ όλοι παράλληλες ζωές έχουμε.

Καλό Σ/Κ.

ΤΣΟΥΠΡΑΛΙΝΑ είπε...

i paraskeui einai i kaliteri mera tis evdomadas giati xereis pos exeis mprosta sou ena olokliro sabbatokyriako.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

osela αυτη η στιγμή που κλείνεις την πόρτα από το γραφείο είναι απλά ηδονή!

PAVLOS μη νομίζεις τα ΣΚ στην επαρχία πάνω κάτω ίδια είναι! Στην αρχή είναι υπέροχα,ζεστά και ανθρώπινα.. λίγο μετά απλά πνίγεσαι από την ζέστη αλλά τότε φτάνει η ώρα να ανοίξεις τα φτερά σου!

Καλώς ήρθες τσούπρα! Έτσι είναι και έτσι θα' ναι πάντα!!! Στον Δυτικό κόσμο βέβαια! Στις μουσουλμανικές χώρες το βράδυ της Πέμπτης είναι η δικιά τους παρασκευή! ;-)

boutsoukas είπε...

Αχ, Στάθη μου τι μου θύμισες! Όταν ήμουν μικρή, κάθε Παρασκευή βράδυ αφού περνούσαμε να πάρουμε τον μπαμπά μου από το Elysee- σημερινό Tres MArie-(όπου κρινόταν το μέλλον του ΠΑΟΚ τω καιρώ εκείνο) τους έβαζα να κάνουν αγώνα δρόμου για να προλάβω να δω τον Jeff και τον Dex, όχι την Alexis!!!
Τώρα πλέον αδημονώ να κλείσω την πόρτα του γραφείου και να πάω να κοιμηθωωωω...
Πάντως αγαπημένη έξοδος της Κυριακής είναι ένα καλό σινεμαδάκι, και ομολογουμένως η κάλύτερη μέρα για έξοδο είναι η Πέμπτη.
Την καλημέρα μου!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Και μένα μ' αρέσει το Κυριακάτικο Σινεμά γιατί σπάει την έμφυτη μελαγχολία. Αλλά να σου πω την αλήθεια προτιμώ το γήπεδο!! Ειδικά αν κερδίσουμε εννοείται!!
Φιλιά!

kanataki είπε...

τι θα γίνει τώραπου μου υποσχέθηκες καλό σκ, αλλά εγώ είδα το μύνημα κυριακή μεσημέρι???

υγ που είναι το σκ μου????????

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Δεν πειράζει ρε συ! Θα σου ευχηθώ πάλι το ίδιο την άλλη Παρασκευή!!
Φιλιά!

desa είπε...

Επειδή μεγαλώσαμε στην ίδια πόλη απ' ότι καταλαβαίνω, έτσι ακριβώς είναι. Τα νιώσαμε και εμείς αυτά, να βγαίνεις έξω και να περιμένεις να τους συναντήσεις όλους, σα μια μεγάλη παρέα. Κάποτε αυτό μου άρεσε, τώρα δε με αγγίζει, αν θέλω κα΄τι είναι να φύγω όσο πιο γρήγορα γίνεται και να έρθω εκεί.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Έτσι ακριβώς είναι desa! Να ξέρεις ότι το Συν Ένα ήταν πάνω από το σημερινό Lounge που τότε λεγόταν Strass. Αυτή η πόλη όσο όμορφή και ζεστή είναι στο Λύκειο, τόσο σε πνίγει μετά...