1990

"It's a rainy afternoon in 1990.." έτσι ξεκινάει το Candy του πορνόγερου της Ρόκ Iggy Pop με την συνεργασία της βελούδινης φωνής της Kate Pierson των Β52's. Ο Ιγκυ ήρεμος με το υπέροχο μέταλο στο τραγούδι του και η Κειτ στο απόλυτο κοντράστ, μια κόπια της Ρίτα Χέιγουορθ από την Gilda.

Ένα τραγούδι που μ'αρέσει πάρα πολύ και μου θυμίζει τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε ήταν όταν το πρωτοάκουγα και το έβλεπα στο MTV. Σε ενα MTV που δεν έπαιζε το Pimp my Ride ούτε και reality tv -που το ίδιο πρώτα λανσάρισε με εκείνη την σειρά ονόματι Real World κάποια χρόνια μετα.

Ενα κανάλι που έπαιζε Headbaggers Ball τα μεσάνυχτα τις Κυριακές διανθισμένο από το Beavis Butthead εναν quasi προάγγελο των Simsons και περισσότερο του Southpark και αφιέρωνε ολάκερα Σαββατοκύριακα στους Queen, την Madona, το Michael Jackson και καμιά φορα στα best singles of the 80's. Στην τελική ήταν απλά όχι ενα αλλά ΤΟ μουσικό κανάλι!

Με αυτό μεγαλώσαμε που λέει και η φίλη μου η Λία! Και δεν το λέει μόνο η φίλη μου η Λία αλλά και αμερικάνοι κοινωνιόλογοι που όταν θέλησαν να δώσουν ένα όνομα στην γενιά που γεννήθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1975 μέχρι και τις αρχές τις δεκααετίας του 1980 επέλεξαν αυτό το κανάλι. The MTV Generation λοιπόν..

Αυτοί φίλοι μου ειμαστε εμεις. Η τελευταία γενιά που θυμάται το κόκκινο αστέρι της Σοβιετικής Ενωσης, την τραγωδία του Τσάλεντζερ να μεταδίδεται λαιβ, τα γκόλ του Μαραντόνα στον ημιτελικό με την Αγγλία στο Μεξικό το 1986, πτώση του τείχους του Βερολίνου και πολλά άλλα.

Θυμώμαστε όλοι εμείς τους γονείς μας να μας μαλώνουν επειδή βγήκαμε έξω να παίξουμε εκείνο τον Απρίλη του 1986 που πάγωσε η Ανθρωπότητα στο άκουσμα της λέξης Τσέρνομπιλ...

Στην τηλεόραση και στο βίντεο βλέπαμε τα γκούνις, τα γκρεμλινς, τα κρίτερς και άλλα ζωάκια! Για να μην μιλήσω για τα φρουτάκια της Φρουτοπίας και τον Πίκο Απίκο! Παράλληλα ζούσαμε τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς και τα Star Wars, ξιφομαχώντας με ξύλα στα πεζοδρόμια.

Αλλά και τους έρωτες του Αντριου Μακάρθυ στο Μπαράκι του Σαντ Ελμο είδαμε και την Μόλι Ρινγκγουλντ ερωτευτήκαμε στο Breakfast club, μη σου πω και για τα γιαπωνέζικα μάνγκα της Κάντυ - Κάντυ!

Ασε που έχω και την εντύπωση ότι είμασταν η τελευταία γενιά που τα καλοκαίρια έβγαινε και έπαιζε έξω με τις ώρες και γυρνούσε μόνο όταν νύχτωνε και άκουγε την γιαγια να φωνάζει! Η πρώτη γενιά που γνώρισε τους υπολογιστές και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έστω και από έναν Amstrad CPC 464 με κασετόφωνο, μνήμη 64 κιλομπαιτ και επεξεργαστη στα 4 MHz ή ένα ATARI 2600.

Όμως μου φαίνεται πως όλα αυτα τελείωσαν ίσως κάπως απότομα ενα rainy afternoon in 1990.....

Μια νέα εποχή ξεκινούσε και κανείς δεν μας είπε τίποτε..