Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της Κρίσης Χρέους του 2010 είναι και ο πρώην -πλέον - πρωθυπουργός της χώρας ο Γιώργος Α. Παπανδρέου. Τον τελευταίο καιρό η φθορά του ήταν ταχύτατη και ακόμα και σε μέσα που ήταν - σχεδόν φανατικά - υπερ του, εμφανίστηκαν πολλές αρνητικές κριτικές στο πρόσωπο του. Προσωπικά μου έκανε αίσθηση το άρθρο του ΒΗΜΑτος το οποίο θα μπορούσε να έχει τίτλο "οι αναμνήσεις ενός υπουργού του ΓΑΠ", στο οποίο μάλιστα γραφόταν ότι :
«Ο Γιώργος γνώριζε τα πάντα» οµολογεί µιλώντας στο «Βήµα της Κυριακής» κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος. «Από τον Φεβρουάριο του 2009, οκτώ µήνες πριν από τις εκλογές, γνωρίζαµε ότι η Ελλάδα είναι τεχνικά πτωχευµένη. Η χρεοκοπία ήταν θέµα χρόνου». Τον Φεβρουάριο του 2009 σηµειώθηκε απότοµη άνοδος της διαφοράς του επιτοκίου (spread) µεταξύ του ελληνικού και του γερµανικού κρατικού δεκαετούς οµολόγου. Η εξέλιξη αυτή, η οποία τροµοκράτησε την κυβέρνηση Καραµανλή, δεν πέρασε απαρατήρητη από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους στενούς συνεργάτες του.
Κρίνω ότι αυτή η πληροφορία πρέπει να ευσταθεί μιας και έμμεσα το επιβεβαίωσε και ο Στρος Καν όταν μιλούσε ότι ήδη από τον Νοέμβριο του 2009 (το πολύ έναμισι μήνα μετά τις εκλογές) δουλέψανε για την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ. Έτσι με το που βγήκε ο ΓΑΠ - παρέα με τον Παπακωνσταντίνου - εφάρμοσαν ένα πλάνο για να εξασφαλίσουν την βοήθεια ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ προκειμένου η χώρα να μην χρεωκοπησει τον Μάϊο του 2010. Ποιο ήταν αυτό το πλάνο? Νομίζω ότι χωράει σε μια πρόταση.
Η Ελλάδα είναι μια διαφθαρμένη χώρα. Η προηγούμενη κυβέρνηση είπε ψέμματα, έκρυψε χρέος και τώρα είμαστε στο χείλος της χρεωκοπίας. Βοηθείστε μας, θα είμαστε τα καλυτερα παιδιά και θα σας αφήσουμε να ελέγξετε όχι μόνο τα βιβλία μας αλλά και να μας υπαγορεύσετε την πολιτική μας.
Αυτή ήταν και η μόνη "διαπραγμάτευση" που έκανε και έτσι υπογράφηκε το μνημόνιο του 2010, που εξαρχής φαινόταν να είναι μια σκληρή λύση με αμφίβολη όμως πιθανότητα επιτυχίας. Ο ΓΑΠ έκανε και άλλα μεγάλα λάθη στην πορεία. Όμως το μεγαλύτερο ήταν αυτό. Η παντελής έλλεψη διαπραγμάτευσης στην διαδικασία πριν την υπογραφή του μνημονίου. Ο πατέρας του - του οποίου δεν είμαι θαυμαστής αλλά του αναγνωρίζω ότι είχε αυτό που οι ισπανοί ονομάζουν cojones - θα λειτουργούσε εντελώς διαφορετικά. Θα έδινε τελεσίγραφο στους Ευρωπαίους "Κανονίστε την πορεία σας, η Ελλάδα χρεωκοπεί τον Μαΐο" και αμέσως θα έπαιρνε το αεροπλάνο να κάνει επισκέψεις σε Ρώσους, Κινέζους και Ινδούς βάζοντας φωτιά σε Παρίσι και Βερολίνο, όπως είπε ένας φίλος. Θα τους εκβίαζε στεγνά. Δυστυχώς όμως ο γιος δεν μοιάζει στον πατέρα.
Έτσι φτάσαμε στο δεύτερο μεγαλύτερο λάθος του ΓΑΠ. Ότι δεν έκανε πριν το πρώτο μνημόνιο προσπάθησε να το κάνει κατόπιν εορτής με την δεύτερη δανειακή σύμβαση και αφού προηγουμένως είχε έρθει στην Ελλάδα λέγοντας ότι πέτυχε μια καλή συμφωνία. Ενώ η χώρα ήθελε ενάν Τσώρτσιλ, την κυβερνούσε ένας Τσάμπερλεην που ήθελε μάλιστα να βάλει την "συμφωνία του Μονάχου" σε δημοψήφισμα....Και με την φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος άνοιξε τον ασκό του αιόλου και ίσως έκανε και κάτι καλό. Έριξε τις μάσκες πολλών από τους πρωταγωνιστές αυτής της κρίσης.
Πρώτος και καλύτερος έχασε την μάσκα του ο Αντωνάκης. Εριξε την παντιέρα του "αντιμνημονιακού αγώνα" και αφού σύρθηκε σε μια αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση έδωσε χώρο στο ΛΑΟΣ να μπει γερά στο πολιτικό παιχνίδι. Μεγάλο πολιτικό σφάλμα. Άν ήμουν στην θέση του θα έπαιρνα τα ηνία της κατάστασης από τον ΓΑΠ και θα άφηνα τον Καρατζαφέρη στον ίδιο πάγκο που κάθεται η Μπακογιάννη. Ο Αντωνάκης έγινε έτσι Σίλβιο Μπερλουσκόνι και απέκτησε Φίνι...
Δεύτερη που έχασε την μάσκα της είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο δεν αποδέχτηκε ένα δημοκρατικό δικαίωμα ενός κυρίαρχού (?!) λαού αλλά έδειξε ξεκάθαρα ότι κουμάντο στην "εταιρία" κάνουν δύο, η εξής μία... Η Γερμανική Ευρώπη είναι λοιπόν γεγονός. Με μία διαφορά , στο ρόλο του Μουσολίνι έχουμε τον Σαρκοζι.
Ο τρίτος που έχασε την μάσκα του ήταν ο ίδιος ο Γιωργάκης. Όχι μόνο δεν έγινε - ούτε και πρόκειται να γίνει - Γιώργος αλλά έδειξε - και ακόμα δείχνει - να είναι προσκολλημένος σε μια λογική που τον θέλει να προσπαθεί να ελέγξει τις καταστάσεις βάζοντας αχυρανθρώπους σαν τον Πετσάλνικο. Και το γεγονός ότι η μάσκα του έπεσε φαίνεται από την ανταρσία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του. Και ειδικά από την λεπτομέρεια ότι, ημέρες μετά την ανταρσία, οι βουλευτές αυτοί παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ. Είναι φανερό ότι ο Γιωργάκης Ανδρέα Παπανδρέου έχει τελειώσει πολιτικά.
11 σχόλια:
Ψυχραιμότατη η ανάλυση σου και πιθανότατα δυστυχώς πολύ κοντά στην αλήθεια. Ο Γιωργάκης έγινε Γιωργακουλάκης, αλλά η κατάσταση παραμένει κρίσιμη και επιπλέον έχουμε βάλει και το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Το μόνο θετικό είναι η αποκάλυψη των ρόλων του καθενός. Αυτό τουλάχιστον το πέτυχε άθελα του ο τετραπέρατος πρώην μας...
Δε διαφωνώ καθόλου. Ωστόσο, δεν αναζήτησες τα αίτια. Γιατί, λοιπόν, προχώρησαν σε μια τέτοια πολιτική που όλοι ξέραμε και λέγαμε ότι είναι καταδικασμένη; Έχω θέσει μια δική μου εξήγηση, αλλά πρέπει να τη συμπληρώσω και με τη βεβαιότητά τους ότι επικοινωνιακά πίστευαν ότι θα απέφευγαν τις αντιδράσεις των πολιτών.
δειμε ρίξε πάλι το λινκ γιατι ούτε ανοίγει ούτε το βλεπω όπως το κάρφωσες
το γιατί που ζητάει ο δείμος (πριν διαβάσω τι έγραψε)
η γερμανία χρησιμοποίησε/χρησιμοποιεί την ελληνική κρίση για να πετύχει μεγαλύτερη εποπτεία εντός ΟΝΕ
για αυτούς ήταν δούρειος ίππος, όχι για τους αδύναμους πολιτικά αμερικάνους
το ΔΝΤ χώθηκε λόγω:
1. επιβεβαίωση της ύπαρξής του σε μεγάλες οικονομίες
2. αμέρικαν κονσένσους (όλοι, και η Γερμανία το ζητά κατ'ουσία)
3. φορέας τεχνογνωσίας για την ΕΕ/Γερμανία μέχρι να δημιουρηγθούν εσωτερικές δομές (τρέχει ήδη)
4. ο ΓΑΠ ίσως πίστεψε ότι οι αμερικάνοι θα είναι καλόι μαζί και θα βοηθούσαν όταν ζητούσαν παλαβά οι του ΔΝΤ
το 4 επιβεβαιώνεται πάμπολες φορές διότι ΟΛΑ τα σκληρά μέτρα τα επιζητά η ΕΕ, τα περισσότερο εκ των οποίων αποτελούν δεσμεύσεις της συμμετοχής μας στην ΕΕ/ΟΝΕ
Δεν ξέρω τι έκανα λάθος, αλλά δοκίμασε από εδώ.
αυτό λειτουργεί ;)
Εξαιρετικος!
Θα ήθελα να προσθεσω πως ο οποιο μηνμονιο δεν ηταν κακη ιδέα "επί της αρχής" εκεί που είχαμε φτάσει.
Η διαδικασια με την οποια συμφωνήθηκε ομως (η...διαπραγματευση που λεγαμε) αλλα και κυριως ο τροπος "υλοποιησης" του (πολλα εισαγωγικα) τα εκαναν μανταρα.
Ο ΓΑΠ εδειξε σχετικα καλες ικανοτητες σε επιπεδο ΥπΕξ, δεν ήταν και τοσο χαλια οσο φντ τωρα, αν θυμομαστε πως τα σεναρια που υπηρχαν τοτε ηταν ολα μαυρα (καλο και ρομαντικο το θεμα με κινες κτλ αλλα να θυμομαστε πως δωρεαν τυρι εχουν μονο οι ποντικοπαγίδες.) Ισως ενας εκβιασμος τυπου "κοφτε το λαιμο σας, εμεις χρεοκοπούμε" (οπως το ψιλοελεγε η ελλ. αριστερά) να ήταν καλύτερος, αλλα δεν ήταν και εύκολος δρόμος για μια Ευρωπαικη χωρα. Εδω κοτζαμαν Ιταλια και δεν τολμα να το κανει.
Σαν πρωθυπουργος ο ΓΑΠ απετυχε παταγωδως. Εχουμε πλεον το οξύμωρο να μην τον θελουν για κυβερνητη οι δικοι του αλλα να τον αφηνουν (προς το παρον τουλαχιστον) να ειναι ο ...υποψηφιος επομενος κυβερνήτης!
zaphod έχουμε πλήρη ταύτιση απόψεων.-
δειμε δεν τα καταφέρνω στην μακροκοινωνιολογική ανάλυση γιαυτό θα μείνω στην Ανάλυση του geokalp που πλησιάζει τις σπουδές μου! ;-)
Ζαφψδ, αφου ήταν καλή μια τέτοια ιδέα γιατί η Αριστερά δεν την υποστήριξε? Γιατί δεν κατέθεσε ένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης αλλά φάνηκε πολυδιασπασμένη και χωρις ενα μεγάλο σχέδιο προς τα εμπρός?
Οι διαφορες της αριστερας ειναι μικρες σε σχεση με αυτο. Αμφοτερα τα 2 κυρια αριστερα κομματα υποστηριξαν (με τον κουλο τροπο τους ειναι αληθεια) πως "το χρεος δεν ειναι δικο μας και δεν πρεπει να πληρωθει". Λαικιστικο ισως, αλλα θα μπορουσε ίσως να τσουλήσει.
(εμενα ακομα με αρεσει η ιδεα που πλασαρε αρχικα ο ΣΥΡΙΖΑ περι "λαικου ομολογου". Αυτο ισως να μπορουσε να τσουλησει μακροπροθεσμα)
Απο την αλλη οι παλινωδιες της αριστερας σε σχεση με αυτα που ειδαμε απο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ειναι σταγονα μπροστα στον ωκεανο!
μήπως το λαϊκό ομόλογο ήταν και αυτό λίγο ρομαντικό? Ίσως θα μπορούσε ως ενός σημείου να βοηθήσει αλλά σίγουρα δεν θα έλυνε το πρόβλημα..
Δημοσίευση σχολίου