Μουσική απορία....

Κοιτώντας την πορεία του Διονύση Σαββόπουλου, τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα αλλά και διαβάζοντας και ακούγοντας πολλά για  την δραστηριότητα του, τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, έχω πολλές απορίες. 

Σίγουρα σε μια εποχή όπου η Ελλάδα δεν ήταν απλά στο περιθώριο του κόσμου, μια επαρχιακή χώρα της περιφέρειας,  αλλά ίσως και βρισκόταν πίσω από τον ήλιο, έδωσε κάτι νέο στους ιθαγενείς.

Βέβαια η απορία μου είναι ότι αυτό το νέο που έδωσε ήταν μια πολυ καλή και πιστή αντιγραφή της πληθωρικής παρουσίας του Ντύλαν στον ... υπόλοιπο έξω κόσμο. Θα μου πεις όμως ότι ακόμα και μια αντιγραφή εκείνο τον καιρό ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Θα συμφωνήσω. Δεν παύει όμως να ήταν μια αντιγραφή. Και ο Hendrix διασκεύασε Ντύλαν και έμεινε στην ιστορία. Αλλά το τραγούδι είναι Ντύλαν. Εκείνος άνοιξε το δρόμο και περάσαν οι υπόλοιποι έστω και με τον δικό τους τρόπο.



Και η απορία μου για τον Σαββόπουλο δεν έχει να κάνει με τα τελευταία του. Με τις εμφανίσεις σε μέγαρα με καλομοίρες να βγαίνουν από τις τούρτες. Αυτά τα "συγχωρώ" σε όλους τους πουροτηνειτζερς της δεκαετίας του 1960. Τουλάχιστον δεν υποκρίνονται πια τι τους αρέσει να κάνουν.

Η μεγάλη μου μουσική απορία τέλος πάντων είναι αν τότε - στα ντουζένια του - έκανε κάτι πρωτότυπο ή εν γνώσει του έκανε ένα πρωτόγονο κοπι πειστ - που αν και ήταν δύσκολο δεν έπαυε να είναι κοπι πειστ.