7.7.09

Λόγω τιμής



Έβλεπα χθες το βράδυ στο MEGA την σειρά "λόγω τιμής". Η σειρά αυτή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου άρχισε να προβάλλεται τον Οκτώβρη του 1996 και τελείωσε την επόμενη άνοιξη. Μια πλειάδα νεαρών ηθοποιών όπως ο Άλκης Κούρκουλος, ο Μαρκουλάκης, ο Πυρπασόπουλος πρωταγωνιστούσε. Η σειρά είχε μεγάλη τηλεθέαση και όλες οι φίλες μου την βλέπαν με φανατισμό κάθε Δευτέρα βράδυ.

Εκείνη την εποχή ήμασταν στο τρίτο έτος. Βέβαια σχεδόν κανένας γνωστός μας φοιτητής δεν είχε τα τεράστια ευάερα και ευήλια διαμερίσματα που υποτίθεται ότι νοίκιαζαν οι φοιτητές της σειράς. Ούτε κάποιος είχε ρετιρέ με θέα στην Ακρόπολη ή με θέα στη παλιά παραλία που θα μπορούσε να είναι κάτι το αναλογο στη Σαλονίκη.

Και εννοείται ότι κανείς μας δεν μιλούσε με μακριές δραματικές παύσεις όπως ο Κούρκουλος "Κλείσε...την...πόρτα...και ... ξάπλωσε... δίπλα........μου!". Καμιά φίλη μου από την άλλη δεν είχε αυτή την απίστευτη υστερία της ντεμέκ ανοργασμικής φαμ φαταλ που έκανε η -κατ' εμε ατάλαντη- Βίκυ Βολιώτη. Αν ήθελες να χαρακτηρίσεις τους διαλόγους μπορούσες να χρησιμοποιήσεις ένα επίθετο όπως υπερβολικός, μελοδραματικός ή απλά άθλιος. Τέλος πάντων οι μόνοι που σώζαν κάπως την παράσταση ήταν ο Μαρκουλάκης με τον Πυρπασόπουλο και κάποιες πτυχές του σεναρίου που παρουσίαζαν ένα κάποιο ενδιαφέρον.

Αυτά τα πίστευα τότε και τα πιστεύω ακόμα. Απλά χθες που ξαναέβλεπα την σειρά, την είδα με ένα διαφορετικό μάτι μιας και τα 13 χρόνια που με χωρίζουν απο τότε της δώσαν μια αρκετά μεγάλη δόση νοσταλγίας. Σαν να έβλεπα ένα "ζωντανό" κομμάτι από την προηγούμενη δεκαετία. Και ίσως φταίει το τραγούδι του Γεράσιμου Ανδρεάτου που πάντα μου άρεσε, αλλά το βράδυ ξαναβρήκα τους φίλους μου από τότε στο όνειρό μου και ας μην ήταν το Παγκράτι εκεί που χαθήκαμε την τελευταία φορά....




14 σχόλια:

Μαίρη Τρακάδα είπε...

Λόγω τιμής αυτό ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ βλέποντας το σίριαλ 13 χρόνια μετά... Ήμουν κι εγώ στο πρώτο έτος τότε αλλά χωρίς το τεράστιο διαμέρισμα στον έκτο όροφο και βέβαια οι έννοιες μου και της υπόλοιπης παρέας δε σταματούσαν στα γκομενικά... Θυμάμαι όμως πως δεν έχανα επεισόδιο κάθε Δευτέρα βράδυ...
Χάρηκα όταν είδα πως θα το έδειχνε σε επανάληψη... Όχι για την τέχνη που δημιουργούσαν αλλά για να γυρίσω λίγο πίσω σ' εκείνα τα χρόνια...
Είδα το πρώτο επεισόδιο και μ'έπιασε η νοσταλγία... Την επόμενη ημέρα πήρα τηλέφωνο τους φίλους από τότε για μια βόλτα στο "Παγκράτι"...

Cybergoulion είπε...

Την ίδια άποψη που δεν είχα τότε για τη σειρά, δεν έχω και τώρα... Δεν πρέπει να έχει τύχει να το δω ποτέ!

DaNaH είπε...

Στάθη, συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτησή σου!

Εγώ όταν το παρακολουθούσα τότε ήμουν πρώτη-δευτέρα λυκείου. Τώρα δεν έτυχε να το ξαναδώ σε επανάληψη ακόμα, αλλά θυμάμαι ότι ακριβώς τα ίδια με εσένα σχολίαζα: τα ακριβά σπίτια των φοιτητών, τους αργούς διαλόγους και την επίσης αχώνευτη κατ'εμέ Βολιώτη (όπου κι αν την έχω δει έκτοτε την συγκεκριμένη ηθοποιό, είτε στο θέατρο είτε στην TV δεν μπόρεσα να τη συμπαθήσω!).

Πάντως πέραν όλων των άλλων η σειρά είχε καταπληκτικό soundtrack με μοναδικά τραγούδια τόσο στους τίτλους έναρξης όσο και γενικώς στη σειρά.

Ωραίο ποστ! Και εμένα με έπιασε μια αίσθηση νοσταλγίας όταν είδα το τρέιλερ ότι θα έβαζαν αυτή τη σειρά σε επανάληψη!

she smiles είπε...

an eblepe kaneis ayto akribws pou zei sthn thleorash tha eixe endiaferon? ki ante gia ayton, isws...gia tous allous omws?
prokeitai gia mia dramatikh seira, pou se antithesh me alles (typou papakaliath) epiane kapws alliws thn nioth re sy. gi ayto kai asxoleisai...
ennoeitai pws den exw xasei episodeio kai tote kai twra...
ase pou erwteythka kai ton kourkoulo(kalopaidikaitsoglanosmazi)!
kai otan akouw andreato thimamai ekeina ta xronia twn panelladikwn, ta gomenilikia, tis parees, ta ksenyxtia...ola

kai xroma den allazoune ta matia, mono tropo na koitane!
isxyei!
pffff syginithika!

she smiles είπε...

p.s. top fysiognwmia o gomenos ths manias!
alien! kai atalantos ntip!

Μαρλέν είπε...

μετά τη νοσταλγία των 80'ς τώρα και νοσταλγία των 90'ς. ....μου φαίνεται ότι παραμεγαλώσαμε!

ΥΓ αυτή τη βολιώτη τελικά τη συμπαθεί κανείς?
ΥΓ 2: αμάν πια με αυτές τις παρέες του μέγκα που τις ενώνουν όρκοι, φεγγαρόπετρες και μπαρμπουτσαλα

Γιώργος Τ. είπε...

Θυμάμαι ότι το έβλεπα, αλλά είχα άλλες προσδοκίες για το σενάριό του.. Περίμενα κάτι άλλο..
Δεν μου άρεσε το ότι δεν υπήρχε (για τα γούστα μου) ωραία γυναίκα στο καστ.. Το τραγούδι όμως ήταν, είναι και θα είναι εξαιρετικό!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

(ΟΧΙ ΕΓΩ) Η ΑΛΛΗ καταρχήν καλως ήρθες!

Καταλαβαίνω τι λες.
Βασικά το επεισόδιο ήταν σαν ζωντανό κομμάτι των nineties..


Cybergoulion μεταξύ μας δεν χάνεις και τίποτε..


DaNaH χαχαχα! Έτσι, έτσι..
Όντως πολυ ωραία τραγούδια..


she smiles κοιτα ο ρεαλισμός καμιά φορά είναι καλός. Τα "άγρια παιδιά" φερ' ειπείν μπορεί να μην με άρεσαν άλλα μια χαρά ρεαλιστική ματιά είχαν.

Κάπου όμως η όλη σειρά ενώ ξεκινούσε με καλές προθέσεις κατέληξε να γίνει ο προάγγελος του Παπακαλιάτη..

Υ.Γ Γαμώ τα τραγούδια και γαμώ τους στίχοι επίσης..

Υ.Γ.2 καλά όντως αυτόν της Μάνιας που τον βρήκαν?!


Μαρλέν καλομελέτα και έρχεται η νοσταλγία για τα 90s! ;-)


Γιώργος Τ. θα μπορούσε να είναι καλή σειρά αλλά δεν ήταν! Αυτή είναι η ουσία!

karfoto είπε...

χα χα...ευτυχώς ήμουνα φαντάρος τότε το '96 και την έχασα την σειρά !!!

Μόλις απολύθηκα τελειώσε !

Βέβαια μου έχει μείνει ένα κενο...και η απώλεια ήσαν σημαντική !

Αφού αναρωτιόμουνα πότε είχε πεχτεί !

Ευτυχώς βρε Στάθη.... μας διαφώτισες !

Τώρα άν καταλάθος πέσω πάνω τους...κλείνω την φωνή στο MUTE !!!

Οπότε έχω μαύρα μεσάνυχτα !!!

zekia είπε...

τη σειρά λίγο που την έχω παρακολουθήσω τ θεωρώ και γω πολύ μελό και ξεπερασμένη. Δε μου λέει τίποτα το σενάριο.
Το τραγούδι όμως τα λέει όλα. Τα φοιτητικά χρόνια του καθένα απο μας.

ΑJ είπε...

ΕΓΩ ΤΗ ΛΑΤΡΕΨΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ,ΑΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΠΟΛΛΑ!!!
πχ:ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΟΙ ΚΛΑΜΑΤΑ!!
Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΕ Η ΚΗΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ~!

ΑJ είπε...

Λοιπον πραγματικα ηταν τρομερο το τραγουδι... :( Αλλα απο τη σειρα μου αρεσε λογο του Πυρπασοπολου!! :D

βασιλης είπε...

Η σειρά ηταν αρκετα ρεαλιστικη και προσσεγγιζε σε αρκετα μεγάλο βαθμο την φθορα των ανθρωπινων σχέσεων καθώς και την αισθηση της παρεας και το 'δόσιμο' και δεσιμο που λειπει (και τοτε και τωρα)απο τους περισσοτερους ανθρωπους.Βασικα το μονο σπιτι που ειχε θεα στην ακροπολη ηταν αυτο στο οποιο εμενε ο μανος(κουρκουλος)και αυτο γιατι του το ειχε παραχωρισει ο φιλος του ο πανος που ειχε πλουσιο πατερα πριν φυγει για Ισπανια.Χαρακτηριστικα η Μανια εμενε με τν θεια της αντι να νοικιασει και τα υπολοιπα παιδια συγκατοικουσαν σε σπιτια κανονικα.
Ο κουρκουλος και οι αργες φρασεις του οντως σε καποιο σημειο μπορει να κουραζαν αλλα δεν μπορεις συνεχεια να μιλας χωρις να πραττεις.Καποτε πρεπει να αφησεις τα λογια που μπορει να ειναι και περριτα σε ενα βαθμο και να μιλησεις με τα ματια και με τις πραξεις (νομιζω αυτο ηταν και ενα απο τα μυνηματα της ταινιας)
Τελος η βίκυ βολιώτη πιστευω οτι ειναι μια παραπολυ ομορφη ,γοητευτικη,αληθινη ,χαρισματικη ηθοποιος ικανη να μεταδοσει το παθος στους θεατες και να το εκφρασει.Αυτο αναιρει την ακυρη τοποθετηση ως ανοργασμικηςπου ειδα παραπανω.Ενσαρκωνει ρολους γυναικων και στο λογω τιμης και γενικοτερα που ζουνε εντονα τις καταστασεις και τον ερωτα και δινουν ολο τους το παθος στην ερμηνεια του ρολου.Μ ειχε κανει ιδιαετερη εντυπωση οταν προκειμενου να περασει στο εθνικο ερμηνευσε τον θειο Βανια.Συγκινηθηκα απολυτα μπορω να πω η φωνη της τα ανεβοκατεβασματα του τονου της εκει που χρειαζοταν ηταν φανταστικα..γενικοτερα ολη η φυσιογνωμια της εκπεμπει εναν μια περιεργη γοητεια και ερωτισμο..Μακαρι να υπηρχαν κ αλλες τετοιες ηθοποιοι..

παράξενος είπε...

Καλησπέρα σε όλους,
το '96 έδινα για δεύτερη φορά πανελλήνιες. Ο πρώτος κύκλος της σειράς ήταν αυτό που λέμε ¨ήρθε και έδεσε¨. Η Μιρέλα Παπαοικονόμου είχε ποιάσει ακριβώς την συνταγή της καλής τέχνης. Ακριβής ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας σε συνδιασμό με το πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα. Άλλωστε, ο Αριστοτέλης στο έργο του ¨Περί ποιητικής¨ είχε αναφέρει πως η τέχνη είναι σπουδαιότερη από την ιστορία διότι δεν περιγράφει απλώς αυτά που έχουν γίνει αλλά τα αναθεωρεί με μια γενικότερη ματιά ώστε να αποκαλύψει πως θα μπορούσαν να είναι ή το τι αποτέλεσμα θα έχουν στο μέλλον. Κατ'αυτόν τον τρόπο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η τέχνη εμφανίζει στο κοινό εναλλακτικές ματιές θεώρησης της ζωής, όχι γιατί οι άνθρωποι δεν τις ξέρουν ή γιατί δεν μπορούν να τις φανταστούν αλλά γιατί η καθημερινότητα μας κάνει να τις ξεχνάμε. Τέλος πάντων, πάω παρακάτω.
Ο ρεαλισμός στους διαλόγους της Μιρέλας τράβηξε τους πελάτες (τηλεθεατές που ζούσαν ανάλογες φάσεις) και τα υπόλοιπα ήταν η έκφραση της συγγραφέως για το πως θα ήθελε να είναι τα πράγματα.
Άρα, she smiles και στους υπόλοιπους, μην κρίνετε ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα από το πόσο απηχεί την πραγματικότητα, γιατί τότε θα ήταν ντοκιμαντέρ, αλλά από το πόσο θα επιθυμούσατε και εσείς να ήταν έτσι τα πράγματα για όλο τον κόσμο ή τη ζωή γενικότερα. Νομίζω πως η σεναριογράφος πέτυχε αρκετά τον σκοπό αυτό αλλά δυστυχώς δεν θέλησε να ταράξει πολύ τα νερά και έτσι κράτησε μια μετριοπαθή ισορροπία, ούτως ώστε να υπάρξει και επιχειρηματικό κέρδος. Ναι, το έχει παρακάνει με τον ρόλο του ψηλού αλλά καταλαβαίνω πως προσπαθεί να αποτυπώσει τον αντρικό χαρακτήρα που ονειρεύονται όλες οι γυναίκες.
Για να τελειώνω, Νεφέλη έχεις δίκιο. Ο δεύτερος γύρος ήταν καθαρά κερδοσκοπικός και κατέληξε σε σαπουνόπερα. Κρίμα που υπέκυψε η Μιρέλα γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως άλλαξε τόσο το ταλέντο της μέσα σε λίγους μήνες.
Γενικά μου άρεσε και ιδιαίτερα τώρα όταν τη συγκρίνω με τα σημερινά σήριαλ.