Ένα και να καίει...

Με αυτό το γκολ καθαρίσαμε χθες, μέσα στη βροχή, το μεγάλο ντέρμπι της πόλης. Και τα παιχνίδια ΠΑΟΚ -Άρη είναι πάντα ντέρμπι. Το 1985 πηγαίναμε για θρίαμβο αφού είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα και χάσαμε 3-0. Το 1998, την χρονιά μετά την νίκη επί της Άρσεναλ, περιμέναμε να διασύρουμε τους νεοφώτιστους και χάσαμε 1-4! Όμοιως πέρσι οι συμπολίτες θέλαν να μας "ρίξουν" - dream on -στη Β' αλλά αρπάξαν 3 μπαλάκια και το ρίξαν στο Σταυρίδη. Γιαυτό και η footballderbies το καταττάσει στην 13η θέση στα ντέρμπι μεταξύ ομάδων από την ίδια πόλη.

Το χθεσινό παιχνίδι δεν "διεκδικεί δάφνες" που λέν και οι κλισαρισμένοι σπίκερς. Απο την άλλη όμως είδαμε μια δεμένη ομάδα μέσα στο γήπεδο και μια που κατέβηκε με 3 αμυντικά χαφ για να μην χάσει. Ο Άρης έκανε το πρώτο σουτ στο 42' και κάπου εκεί τελείωσε και η επιθετική τους προσπάθεια. Εμείς χάσαμε 3 καραμπινάτες φάσεις στο α' ημίχρονο αλλά όσο η τύχη μας γύρισε την πλάτη στο πρώτο μέρος τόσο μας χαμογέλασε στη φάση του γκολ και κάπου εκεί τελείωσε το ματς και ο Σκόρδας έριξε για μια ακόμη φορά την χολή του.. Μεγάλο Κόμπλεξ!!!! Αλλά ας κοιτάξουν την βαθμολογία και ας ξυπνήσουν από την εγωπάθεια που τους δέρνει.....

Ο κόσμος ήταν πάλι φανταστικός (με την θλιβερή εξαίρεση του 3ου λεπτού- πότε θα τελειώσουν αυτα από την Τούμπα, Τεο?) και εδώ μερικά από τα χθεσινά παραλειπόμενα!

Και ένα βιντεάκι από την ατμόσφαιρα της Τούμπας λίγο πριν να αρχίσει το παιχνίδι...



ΠΑΟΚ και τα μυαλά στην Ταράτσα... δείτε το βίντεο...


Μεγάλη νίκη μέχρι την επόμενη που έλεγε και ο Γκάλης...

Ενωδία

Λέω να γράψω για κάτι που τριγυρνάει αρκετές μέρες τώρα στο μυαλό μου. Τις προάλλες που πήγα Βέροια, σας είπα για την "Ενωδία" που αντίκρυσα όχι μόνο κλειστή αλλά σχεδόν παρατημένη από χρόνια. Είναι Παρασκευή βράδυ, ο καιρός μουντός με μια διάθεση ροκ και είναι το κατάλληλο σκηνικό για να γράψω για το καλύτερο και πιο αυθεντικό μπαρ της Βέροιας. Και λέω αυτό το πόστ να το γεμίσω μουσικές από εκείνες που παίζαν τότε σαν το I can't Escape my self από τους Sound που έβαλα στην αρχή ή από τους U2 το Party girl που ακολουθεί.





Την πρώτη φορά που πήγαμε ήταν Σάββατο, αρχές Οκτώβρη του 1992, την επομένη των εγκαινίων της. Ήταν νωρίς γύρω στις 9.30, ο κόσμος ήταν λίγος και έτσι κάτσαμε στη γωνία του μπαρ, ο Γιώργος, ο Σταύρος και εγώ. Παραγγείλαμε μπύρες. Τότε ο Γιώργος, με την σιγουριά που αποπνέει η Δευτέρα Λυκείου και ένα καλοκαίρι να δουλεύεις στην Κεφαλλονιά, θεώρησε ότι το να μην μας φέρουν ποτήρια χωρίς μάλιστα να μας ρωτήσουν, σήμαινε στην "διπλωματία της νύχτας" ότι δεν μας γουστάρουν στο μαγαζί!

Δεν μάθαμε ποτέ αν πραγματικά είχε δίκιο. Αυτό που καταλάβαμε όμως μετά από τόσα χρόνια είναι ότι αυτό το μπαρ το γουστάραμε όσο δεν παίρνει και εκεί νιώθαμε σαν το σπίτι μας, έστω και αν το "Σπίτι" ήταν δύο πόρτες παρακάτω.





Ενωδία θα πει On the road στα ελληνικά και ήταν μια θεότητα από αυτές τις μικρές τις περίεργες που τον βωμό της είχαν βρει στη Βέροια και τον είχαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης παρέα με το τεράστιο κεφάλι Μέδουσας που κάποτε, τον καιρό του Πελοποννησιακού, στόλιζε τα τείχη της πόλης. Εμάς εδώ και πολλά χρόνια η Ενωδία και η μουσική της, στολίζει αναμνήσεις.

Καλό Βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο!

Η πρώτη μου δουλεια, η κρίση, το Χρηματιστήριο και άλλες ιστορίες...

Η οικονομική κρίση που διαλαλούν τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης που θύμισε αυτές τις μέρες την πρώτη μου δουλειά τέτοια εποχή πριν από μια δεκαετία. Στις αρχές του Σεπτέμβρη του 1998 μπήκα σε ένα πρόγραμμα απόκτησης διασύνδεσης του Πανεπιστημίου και για να μην πολυλογώ ξεκίνησα να δουλεύω σε μια ΕΛΔΕ, μια από τις μεγαλύτερες της πόλης. Για όσους δεν ξέρουν οι ΕΛΔΕ είναι - ή καλύτερα ήταν- "οι πρωτοπόροι της χρηματοοικονομικής ανάπτυξης της χώρας" ή καλύτερα τα καφενεία μέσα από τα οποία οι ειδήμωνες της χρηματοοικονομικής κατάστασης της χώρας δίναν βαρύγδουπες εντολες.. ΠΟΥΛΑ και ΑΓΟΡΑΣΕ...

Τότε η μεγάλη κρίση δεν ήταν η Lehman Brothers και η Αμερικάνικη στεγαστική Πίστη, αλλά η ρωσική αρκούδα που έφαγε τα ρούβλια της, πάντως μεγάλη σημασία δεν έχει. Ήταν μια ακόμα από εκείνες τις δημιουργικές καταστροφές που λεν και οι θιασώτες του οικονομικού νεοφιλελευθερισμου.

Εκεί δούλεψα συνολικά 18 μήνες. Η δουλειά μου ήταν να κάθομαι στην κεφαλή ενός μεγάλου γραφείου συνεδρίασης μπροστά από τρία τηλέφωνα και έναν υπολογιστή και να δέχομαι εντολές αγοράς και πώλησης από το τηλέφωνο ή από διάφορους "ινδιάνους" που προτιμούσαν να περνούν τα πρωινά τους - τότε η Σοφοκλέους άνοιγε από τις 10.30 μέχρι την 13.30- βλέποντας τον καθημερινό αγώνα των μετοχών τους. Μιλάμε για κανονικούς θαμώνες του χρηματοοικονομικού μας καφενείου. Σήμερα φαντάζομαι πολλοί από αυτούς θα βλέπουν με την ίδια αδημονία τους αγώνες του στοιχήματος. Και όπως τότε περίμεναν το τηλέφωνο του "Μάγου" - θα μιλήσουμε για αυτόν κάποια άλλη στιγμή- για να δουν τι θα κάνουν, έτσι τώρα να περιμένουν να ακούσουν κανα Κουλιάνο στο Μετρόπολις...

Μεγάλο σχολείο ήταν για μένα εκείνη η δουλειά. Γνώρισα πάρα πολύ κόσμο και τον γνώρισα στα καλύτερα του αλλά κυρίως και στα χειρότερα του. Τους γνώρισα όταν κέρδιζαν πολλά αλλά και όταν χάναν. Και μη νομίζετε ότι κάποιος πρέπει να χάσει πολλά για να χάσει το κέφι του και να είναι έτοιμος για καυγά. Βέβαια για όλες αυτές τις καταστάσεις υπεύθυνο είναι μόνο η Απληστία.

Πολύ κολλητική ασθένεια είναι πάντως η απληστία. Το ξέρω γιατί την κόλλησα και εγώ. Και συνήθως όταν σε πιάνει η απληστία χάνεις τα αυγά και τα πασχάλια και λέω συνήθως γιατί υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις που αν σου κάτσουν, σου δίνουν μια πολυτέλεια να κάθεσαι και να σκέφτεσαι, έστω και αν πέρασαν δέκα χρόνια, τι έκανες και πως αντέδρασες τότε. Και όταν την ιστορία να επαναλαμβάνεται έστω και αλλαγμένη, τότε χαμογελάς έστω και πικρά.

Από την Βέροια ως την Μαδρίτη...

Αυτό το Σαββατοκύριακο πήρα την οικογένεια στην Βέροια, για να κάνει το υψηλό μικρό - που έλεγε και η Μαντάμ Σουσού- την πρεμιέρα της στα πάτρια εδάφη! Βέβαια για να πω την αλήθεια είχα και άλλους λόγους! Πρώτα από όλα , το Σαββάτο είχα την γιορτή μου και αυτός είναι ένας καλός λόγος από μόνος του! Το Σάββατο όμως είχα και έναν ακόμα καλό λόγο για να βρίσκομαι στη Βέροια. Την ώρα που ο αγαπημένος μου δικέφαλος έπαιρνε το δεύτερο διπλό στην Κομοτηνή κάνοντας μου ένα πολύ καλό δώρο, ο φίλος μου ο Άκης παντρευόταν την Ζωή! Και το καλύτερο είναι ότι αυτή την στιγμή που διαβάζεται αυτές τις γραμμές τα παιδιά ετοιμάζουν βαλίτσες για Μαδρίτη. Έτσι είναι η ζωή εκεί που είσαι σε ένα νησί της άγονης σου σκάει το λαχείο και πας για ταυρομάχος στη Μαδρίτη ;-)

έτσι αρχίζει το όνειρο...

..και εκεί κατευθύνεται για να ζήσουν αυτοί καλά

(update 29/9: το ζευγάρι με τους κουμπάρους γεμίζουν την πλατεία!)...

..και εμείς καλύτερα!!

Κλείνοντας να πληροφορήσω το ζευγάρι αλλά ειδικά τον κουμπάρο ότι η ισπανική Λίγκα έχει εμβόλιμη αγωνιστική την Τετάρτη όπου και παίζει η Ρεαλ εντός έδρας με την Χιχον. Δυστυχώς το Σαββατοκύριακο η Ρεαλ παίζει εκτός και το Σαντιάγκο Μπερναμπέου θα είναι άδειο!

Να ευχηθώ τα καλύτερα στο ζευγάρι και σε όλους τους υπόλοιπους καλή εβδομάδα! Είπα να αφιερώσω και ένα τραγουδάκι και έβαζα Manowar για τον Άκη αλλά επειδή Δευτέρα ξημερώνει και το συγκεκριμένο γκρουπ είναι κομματάκι βαρυ λέω να βάλω κάτι λάτιν να ταιριάζει και λιγάκι με την Μαδρίτη. Ο Antonio Banderas τραγουδά το Cancion del Mariachi από την ταινία Desperado.



Καλη Εβδομάδα και Φιλιά σε όλους..

Εργα Ανάπλασης στην Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης

Θα επανέλθω σήμερα σε ένα θέμα που έχω πιάσει άλλες δύο φορές στο παρελθόν, την Ανάπλαση της Νέας Παραλίας. Πριν όμως από όλλα θα ήθελα να παραθέσω τι αναφέρει στην ιστοσελίδα για τα συγκεκριμένα έργα ο Δήμος.

"Θεμελιώνεται το έργο ανάπλασης της Νέας Παραλίας Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2006, στις 13.00 στο ύψος της οδού Π. Συνδίκα

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος θα εγκαινιάσει το έργο της ανάπλασης της νέας παραλίας, σε επίσημη τελετή που θα πραγματοποιηθεί στο ύψος της οδού Π. Συνδίκα.

Το έργο της α’ φάσης περιλαμβάνει την κατασκευή δύο θεματικών πάρκων, τον Κήπο του Νερού και τον Κήπο της Μουσικής, προϋπολογισμού 8.570.000,00 ευρώ και ακολουθούν τα πάρκα, ο Κήπος του Ήχου, ο Κήπος των Ρόδων και ο Κήπος της Μνήμης, προϋπολογισμού 10.300.000,00 ευρώ, που καλύπτουν την έκταση πρασίνου της νέας παραλίας από το Μέγαρο Μουσικής έως και τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο."

Επομένως από την ιστοσελίδα του Δήμου πληροφορούμαστε ότι τα έργα κοστίζουν 18,870 εκ € και θεμελιώθηκαν τον Οκτώβριο του 2006. Οι φωτογραφίες που σας δίνω τραβήχτηκαν από το ύψος της Πέτρου Συνδίκα στις 4 Σεπτεμβρίου 2008. Μπορείτε να δείτε τις όποιες διαφορές από τις 26 Μαρτίου 2008 εδώ και από τις 6 Μαϊου 2007 εδώ.

Εδώ έχουμε ενα πανοραμικό πλάνο από την Π. Συνδίκα και Ανατολικά. Βλέπουμε ότι στην ατσαλένια πέργκολα εμφανίζεται ένα κτίριο - στην αρχιτεκτονική λογική του Ιντέρι μάλιστα- το οποίο φαντάζομαι θα λειτουργήσει ως "αναψυκτήριο" (?!).

Βέβαια γυάλινα κτίρια υπάρχουν και προς το Μέγαρο Μουσικής. Αναρωτιέμαι πως γίνεται να χτίζεις τέτοιες κατασκευές στην Παραλία. Αν είχα εγώ ενα οικόπεδο στην Παραλία θα μ' άφηνε η Πολεοδομία να το χτίσω?

Αυτές φαντάζομαι θα είναι οι λιμνούλες της μνήμης του νερού. Λέτε σε αυτό το σημείο να αντεπιτεθεί η Φραπεδούπολη και να αφήσει την Αριστοτέλους?

Εδώ βλέπουμε την κατάσταση Δυτικά της Συνδίκα και προς το κέντρο. Μετά από έργα 23 μήνων η περιοχή μοιάζει καταπληκτικά με εργοτάξιο......

Αυτή θα είναι η σαλονικιώτικη απάντηση στην "Ουντερ ντερ Λιντεν" του Βερολίνου? Πολύ πράσινο ρε παιδί μου...

Αρχιτεκτονικές πινελιές σε υπάρχοντα κτίσματα χωρίς άλλα σχόλια...

Δυτικότερα, προς την Μπότσαρη, βλέπουμε ξύλινα υπόστεγα (?!) με πλάτη (ποιος το σκέφτηκε αυτο?!) προς την θάλασσα

Βέβαια η λογική του τσιμέντου συμβαδίζει με μια λογική σε στυλ "Τάξη και Ηθική του Ποπωτα Κολοκοτρωνιτσιου" βεβαίως βεβαίως...

Αυτές οι φωτογραφίες για όσους αναρωτιούνται τι υπάρχει πίσω από τις λαμαρίνες....

Περιμένω τα σχόλια σας...

Update: Διαβάστε και την σχετική γνώμη μιας Αρχιτεκτόνισσας...

ΠΑΟΚ ΑΕΚ 1-1 : Δεν πειράζει

Η Γιορτή ξεκίνησε νωρίς στο γήπεδο της Τούμπας χθες. Ήδη από τις 19.30- ο αγώνας άρχιζε στις 21.15- ο κόσμος είχε γεμίσει την 4 και η 5-6 είχαν αρχίσει να γεμίζουν. Κάπου εκείνη την ώρα είχα πάει και εγώ με τον πατέρα μου - είχα να πάω στο γήπεδο με τον πατέρα μου τουλάχιστον 10 χρόνια και η πρώτη φορά που πήγαμε μαζί στο γήπεδο ήταν πάλι με την ΑΕΚ το 1986.

Στα δεκαπέντε λεπτά μετά τις εννέα το πάρτυ δυνάμωσε για τα καλά και κορυφώθηκε άλλα δεκαπέντε λεπτά μετά όπου ένας υπέροχος χθες Μουσλίμοβιτς έκανε το 1-0 και άναψε την Τούμπα. Απο εκεί και μετά χάσαμε δύο τρεις καλές ευκαιρίες στην κόντρα και το πληρώσαμε πολύ ακριβά με το γκολ από το πουθενα που φάγαμε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Πάντως τέτοια γκολ μόνο εμείς μπορούμε να δεχτούμε. ¨Εκει κάπου χάσαμε την ορμή μας. Στο δεύτερο μπήκαμε με κάποια διάθεση να χτυπήσουμε το παιχνίδι αλλά πέρα από ένα σούτ του Βιερίνια δεν είδαμε τίποτε άλλο. Και κάπου στο 75 μας εκατέλειψε η φυσική κατάσταση με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να κάνει και μια δεύτερη ευκαιρία στο τέλος με τον Σκόκο αλλά ο Χαλκιάς έσωσε την παρτίδα. Η ΑΕΚ με μιαμιση ευκαιρία θα έπαιρνε και την νίκη στο τέλος..

Πάντως η ομάδα αν και σίγουρα έχει ατέλειες και σίγουρα είναι ακόμη ανέτοιμη θα μας προσφέρει πολύ καλό ποδόσφαιρο στην νέα αγωνιστική χρονιά και σίγουρα τα μάτια μας δεν θα χρειαστούν φέτος το κολύριο που χρειαστήκαμε πέρσι. Τα καλύτερα σίγουρα έρχονται...

ΥΓ Δημητράκη ήθελες να σχολιάσεις σήμερα για τα τρία από τον Εργοτέλη τι έχεις να πεις?! ;-)

...32...

Σήμερα και σας το αφιερώνω!

Φιλιά Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!

ΥΓ Ελπίζω ο ΠΑΟΚ να μου κάνει δώρο
και ας είναι και την Κυριακή το βράδυ!

Νέρο, το γαμημένο...

"Νερό το γαμημένο... "

Κάπως έτσι ξεκινούσε ένα σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν ήθελαν να πικάρουν τους Αθηναίους αντίπαλους που τότε πάλευαν με την λειψυδρία. Αυτή ήταν μια από τις περιπτώσεις όπου στην αιώνια κόντρα Αθήνας Θεσσαλονίκης - μια κόντρα που παίζει να βρίσκεται και μόνο στο μυαλό των κατοίκων της και καλά "συμπρωτεύουσας"- το πάνω χέρι το είχε ο Βορράς. Ένας Βορράς όπου τα ποτάμια και οι λίμνες μοιάζανε να δίνουν μια σιγουριά για το μέλλον του υδάτινου στοιχείου. Μοιάζαν.....

Τις προάλλες που πήγα στην Βέροια, εκτός από την Ενωδία που έκλεισε μου έκανε πολύ κακή εντύπωση και ένα άλλο συμβάν. Η Βέροια ήταν μια πόλη που "ο ποταμός Τριπόταμος, πηγή ζωής για τη Βέροια εδώ και αιώνες, έμελλε να συνδέσει την ορμητική ροή του με την ιστορική πορεία της πόλη". Τα τελευταία χρόνια - από τότε που θυμάμαι δηλαδή!- ο Τριπόταμος ήταν ένα μικρό ρυάκι που μόνο τα Φώτα με αυτοσχέδια φράγματα γνώριζε δόξες όπως τις παλιές - αρχαίες σχεδόν - μέρες.

Βέβαια η πόλη είχε πολλές δημόσιες βρύσες που το καλοκαίρι ξεδιψούσαν τους πάντες χωρίς να χρειάζεται να αγοράζουν μικρά εμφιαλωμένα κάθε τρεις και λίγο. Προχθές είδα τις πολλές απο αυτές τις βρύσες σφραγισμένες. Είναι γεγονός. Η λειψυδρία χτυπάει και την πόρτα μας. Την πόρτα ενός μακεδονικού κάμπου που παρά τα μεγάλα ποτάμια (Αλιάκμωνας, Αξιός και Γαλλικός) δυσκολεύεται να καλύψει τις ανάγκες ανθρώπων αλλά και φυτών. Σκέφτομαι τι μπορεί να γίνεται νοτιότερα στην Κρήτη λόγου χάρη....

Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι? Μπορούμε να κάνουμε κάτι? Σχεδόν σαράντα μέρες σήμερα χωρίς βροχή. Το μέλλον είναι εδώ. Ζοφερό αλλά όχι σαν μια ιστορία του Λάβκραφτ με τα εξωγήινα και απόκοσμα τέρατα να τρομοκρατούν τον πλανήτη. Το μέλλον είναι εδώ και μοιάζει με τις πρώτες σελίδες από μια νουβέλα του Κίνγκ - ένα ακόμα κόλλημα μου! Τα πάντα μοιάζουν καθημερινά, σχεδόν κανονικά. Ο ήρωας όμως κάτι ψυλλιάζεται. Άλλα δυστυχώς δεν θέλει να πιστέψει ότι κάτι πάει στραβά...

Σαράντα μέρες χωρίς βροχή σήμερα. Στο τέλος το τραγούδι των Garbage, I am only happy when it rains, θα περιγράφει μια περίεργα κυριολεκτική αλήθεια! Σας το αφιερώνω.

Βασιλικός γάμος ή Γάμος στα Βασιλικά!

Αυτό το σαββατοκύριακο είπα να κάνω ένα διάλειμμα από την γκρίνια για την κατάσταση της πόλης και να περάσω το χρόνο μου εκτός Θεσσαλονίκης. Υπήρχε βέβαια αφορμή και βαθύτερη αιτία για αυτό. Είχαμε γάμο μετά βαφτίσεως! Το φιλαράκι μου ο Σήφης (ΑΚΑ Σταύρος) είπε να βαφτίσει την κόρη τους και με την ευκαρία να χορέψουν και τον χορό του Ησαΐα αφού είχαν και εύκαιρη την εκκλησία αλλά και τον παπά. Έτσι βέβαια θα επισημοποιούσαν και ενώπιον του Θεού αυτό που είχαν κάνει ενώπιον της πολιτείας. Προηγουμένως το βράδυ της Κυριακής η παρέα -η πλειοψηφία της πάντως- βγήκε στην Βέροια για να θυμηθεί τα μαθητικά τα χρόνια που δεν τα αλλάζει με τίποτε που λέει και το δημώδες άσμα! Περιπιπτόντως να εκφράσω και την λύπη μου για το κλείσιμο της θρυλικής Ενωδίας που μετά από 16 χρόνια έκλεισε και άφησε μεγάλο κενό στον πεζόδρομο της Βέροια αλλά και στις αναμνήσεις μας!

Και χθες η περίφημη Γαμοβάφτιση έλαβε χώρα στον Άγιο Γεώργιο Βασιλικών και μετά τα γέλια και οι χαρές σε κτήμα της περιοχής! Εκτενές φωτορεπορτάζ στο φατσαμπουκ αλλά και μερικά βιντεάκια στο youtube!

Τώρα σας αφήνω αφού κατηφορίζω στην Τούμπα για να βρω το παόκι και να δούμεγια το φιλικό με την Παρτίζαν για να κλείσει αυτό το σουκου με την άλλη μεγάλη μας αγάπη τον ΠΑΟΚ!!!

Καλη εβδομάδα να έχουμε!

Η ΔΕΘ , το χωριο μας και η Αγία Τριάδα του.

Από την Παρασκευή για μια ακόμη φορά - από το 1926 - θα έρθουν στην πόλη μας "η πολιτική ηγεσία" της χώρας και οι "τοπικοί άρχοντες" θα φουσκώσουν σαν παγώνια και θα επιδυκνύουν τα κάλλη της πόλης......

Έβλεπα χθες τους υπάλληλους του Δήμου να ξηλώνουν τις αφίσες από την οδό Γεωργικής Σχολής - τον δρόμο του αεροδρομίου δηλαδή- και να βάφουν τις γραμμές των δρόμων. Έτσι για να είναι στην εντέλεια όταν την Παρασκευή η μαύρη μερσεντές του πρωθυπουργού. Δυστυχώς την εικόνα θα θολώνουν οι μαύρες σημαίες των απολυμένων της ΒΙΑΜΥΛ. Η όλη ιστορία μου θυμίζει ασβεστώματα στην πλατεία του χωριού όταν περιμένουν τον υπουργό Μαυρογιαλούρο..


Ο οποίος υπουργός ήρθε στην πόλη μας προχθές και βάφτισε τους μετροπόντικές μας "Κωστίκα" και "Γιωρίκα" προκειμένου να ευχαριστήσει τον Πανίκα και να κλείσει το ποντιακό ανέκδοτο με το Μετρό και τον Πόντιο Νομάρχη....

Ακούω και σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο της ΕΤ3 ότι ο Δήμος θα επιτρέψει το πάρκινγκ στην νέα Παραλία ενόψει της έκθεσης και ήρθε και έδεσε το γλυκό! Ο έτερος Καπαδόκης Δήμαρχός αφού δοκίμασε τον φωτισμό (το μόνο που είναι έτοιμο από την Ανάπλαση της Νέας Παραλίας) αποφάσισε να ομορφύνει ακόμα την προμετωπίδα της πόλης στη θάλασσα με εκατοντάδες παρκαρισμένα - και με την βούλα- αυτοκίνητα να εμποδίζουν όποιον δύστυχο πεζό θέλει να κάνει βόλτα στο μόνο σημείο - που υποτίθεται- δεν θα τον ενοχλούν τα αυτοκίνητα....

Με αυτά και με εκείνα απορώ τι θα κάνει ο Ανθιμός αλλά πάλι δεν θέλω να φαντάζομαι....

Και μέσα σε όλα θα σκάσουν μύτη και τα αθηναϊκά δημοσιεύματα περί "ερωτικής πόλης" και άλλα σαλιαρίσματα τα οποία και ουδόλως έχουν να κάνουν με την Θεσσαλονίκη και την πραγματική της ομορφιά -όσης της έμεινε τέλος πάντων...

Και έχουμε και την Έκθεση, που κάποτε ήταν η διέξοδος της πόλης στο μέλλον -ειδικά στις δεκαετίες 1950 και 1960- έχει γίνει πια ένα κρατικοδίαιτο πανηγύρι που η πλειοψηφία των περιπτέρων αφορούν υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς και γίνονται με μόνο σκοπό να τα εγκαινιάσει ο δικός τους πολιτικός προϊστάμενος και να αγοράσει έτσι 15 δευτερόλεπτα ψηφοθηρικής δόξας...

Κλείνοντας την γκρίνια μου και ενώ η 73η ΔΕΘ προπαγανδίζει την Καινοτομία (?!) - με τα εμπορικά αποτελέσματα να μην προδιαγράφονται καλά- να σας προτρέψω να διαβάσετε και το πολύ καλό άρθρο για την πόλη της Κενοτομίας που γράψαν κάποια ΠΑΟΚια.. Λες ο ΠΑΟΚ να είναι η τελευταία ελπίδα αυτής της πόλης που κάποτε έκανε Μπιενάλε και ήταν στην πρωτοπορία και πλέον φημίζεται για την ανυπαρξία προοδευτικότητας των "αρχόντων" της?

Σεπτέμβρης...

Έχοντας στο νου το φεγγάρι του Αυγούστου -η φωτογραφία (λέω με περηφάνια) είναι δική μου!! - θέλω να σας ευχηθώ καλό μήνα και να σας πληροφορήσω ότι το καλοκαίρι τελειώνει στις 22 Σεπτεμβρίου και όχι στις 31 Αυγούστου. Και ακόμα να τονίσω ότι την πρώτη του Σεπτέμβρη δεν αρχίζει ο χειμώνας γιαυτό όλες αυτές οι κυρά-κατίνες που εύχονται "Καλό Χειμώνα" ας μάθουν επιτέλους ότι ο χειμώνας αρχίζει στις 21 Δεκεμβρίου! Εντάξει μπορεί τα τελευταία χρόνια να λέμε ότι οι εποχές είναι 2 αλλά δεν θυμάμαι να φόρεσα πουλόβερ το Σεπτέμβρη...

Πολλούς τους πιάνει μια μελαγχολία με το που ο Αύγουστος μας αφήνει (σαν τον Παύλο καλή ώρα). Οι λόγοι είναι αρκετοί. Από τις ευχές για καλό χειμώνα που λέγαμε παραπάνω μέχρι άλλες φράσεις κλισέ όπως το διαβόητο "Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" που φτάνουν μέχρι τα δελτία ειδήσεων.

Εγώ πάντως δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Ίσα ίσα που ο Σεπτέμβρης είναι - λόγω γενεθλίων κιόλας - ο αγαπημένος μου μήνας! Μια εποχή που πάντα είμαι ξεκούραστος και νιώθω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω με χιούμορ τους ηλίθιους στο γραφείο και όχι μόνο! Ίσως γιατί είναι και μια εποχή που νομίζω ότι κάνω μια νέα αρχή. Το έχω αυτό. Να θεωρώ τον Σεπτέμβρη ένα ορόσημο που να συμβολίζει έναν νέο αισιόδοξο ξεκίνημα χωρίς να χρειάζονται συγκεκριμένοι λόγοι..

Από την άλλη , όπως είχαμε πει και την πρωτοχρονιά - τους ίδιους λόγους μπορεί να αισθάνονταν και οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες για να χρίσουν την 1η του Σεπτέμβρη την πρώτη μέρα του νέου χρόνου! Καλό 7517 από κτίσεως κόσμου λοιπόν, όπως θα έλεγαν και οι Κομνηνοί!! Αυτά και άλλα πολλά μπορείτε να διαβάσετε στο χθεσινό πολύ καλό άρθρο του Μιχαηλίδη στην Ελευθεροτυπία για τον Έβδομο (Septem) μήνα των Ρωμαίων.

Επειδή έχω καιρό να σας βάλω μουσικό χαλί, να σας αφήσω με το αισιόδοξο Still haven't found what I am looking for των U2!!

Πολλά Φιλιά!!!