Το αμερικάνικο μου όνειρο...

Επειδή σήμερα θεωρώ ότι είναι πολύ τετριμμένο να σας σερβίρω ψέμματα, λέω να σας πω για το Αμερικάνικό μου όνειρο που στο κάτω κάτω δεν είναι τίποτε άλλο από ζωή στα ψέμματα!

Πολλά χρόνια τώρα θες λίγο οι ταινίες και η μυθολογία τους, θες λίγο ο Κέρουακ και οι Αμερικάνικες Οδύσσειες που ξεκίνησε, μου έχει καρφωθεί να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Οι πιθανότητες να γίνει αυτό το ταξίδι πραγματικότητα κάποια στιγμή, ομολογώ δεν είναι πολλές αλλά από την άλλη με την φαντασία μου το έχω κάνει αρκετές φορές! Έτσι σήμερα αποφάσισα να το μοιραστώ με εσάς.

Το όνειρο μου ξεκινάει κάπου στην πόλη του Ανέμου και των Μπλούζ, στο Σικάγο.

Κάπου εκεί με περιμένει η επιτομή του Αμερικάνικου αυτοκίνητο, μια κατακόκκινη Ford Mustang του 1968 με μια μηχανή V8, 4 ταχύτητες και 7.000 κυβικά να περιμένουν κάθε σου εντολή.

Και κάπου εκεί ξεκινά και η κεντρική Λεωφόρος της Αμερικής. Το περίφημο Route 66 με τα 3.940 χιλιόμετρα του. Να διασχίζει όλες τις δυτικές πολιτείες και να καταλήγει στο Λος Άντζελες. Μέσα από το Μιζούρι, Κάνσας, Οκλαχόμα, Τέξας, Νέο Μεξικό, Αριζόνα για να καταλήξει στην Καλιφόρνια.

Ατελείωτες ευθείες στο μεγάλο Αμερικάνικο Πουθενά που οδηγούν...

..στις τεράστιες Δυτικές πεδιάδες..

..στα φαράγγια του Γκραν Κάνυον..

...στις έρημους του Νέου Μεξικού...

...και της Αριζόνα....

και να περνάς αρκετά μερόνυχτα στο τιμόνι, με αρκετές στάσεις με μπόλικο καφέ σε άπειρα νταινερ, βενζινάδικά και μοτέλ, περνώντας από πόλεις όπου οι καουμπόιδες θα σε κοιτάν ακόμα καχύποπτα μέσα στα αγροτικά τους φορτηγάκια...

για να φτάσεις στα φώτα του Λος Άντζελες...