H Niemandsrose και η ασυδοσία του blogger....

Ενώ όλη η χώρα περιμένει με ανυπομονησία να ακούσει την απάντηση του Λάκη από το Τσαντήρι στον Νίκο της Ζούγκλας, στο μυαλό μου χτυπάει από χθες μια φράση που ξεστόμισε ο μέγας μετρ του σκεπτόμενου λαιφ σταιλ και συνονόματος Τσαγκαρουσιάνος και η Lifoteam του. Αλλά άς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Facts first..

Η συν-μπλόγκερ Νιεμαντσροζε αναδημοσίευε τα ποστ της στην AthensVoice και στην Lifoland, εδώ και αρκετό καιρό. Όλα μέλι γάλα μέχρι την στιγμή που διαβάζοντας μια συνέντευξη ενος διευθυντή διαφημιστικής εταιρίας -κύριος Δ. - υπεύθυνου για την καμπάνια γνωστής αλυσίδας παιχνιδομάγαζων -Χ - έκανε το παρακάτω σχόλιο.

"Καλά κάνει ο κύριος Δ. και θεωρεί τη τέχνη του ταπεινή. Τώρα που μάθαμε ποιος είναι ο εμπνευστής των φριχτών διαφημίσεων του Χ θα τον βάλλουμε σε ρόλλερ κόστερ χωρίς μπάρα ασφαλείας. Του επιτρέπουμε να πάρει μαζί του το γλειφιτζούρι του"

Αυτά το Σάββατο. Χθες είδε ότι το σχόλιο της το είχε φάει η μαρμάγκα. Και δημοσίευσε ενα ποστ στην Lifoland στο οποίο ζητούσε εξηγήσεις. Σύντομα το ποστ το ξαναέφαγε η μαρμάγκα και μετά από ανταλλαγή email ήρθε και η επίσημη θέση της Lifoteam που έλεγε:

".....Να το επαναλάβουμε και αυτό: στη LIFOLAND καλό είναι όλοι να έχουν την γνώμη τους, αρκεί να μη ξεχνούν οτι αυτή τη γνώμη η LIFOLAND την υπερασπίζεται στα δικαστήρια. Οχι οι χρήστες. Αν κάτι τους ενοχλεί σε αυτή την συνθήκη, υπάρχει ευτυχώς η σχετική ασυδοσία του blogger."

Στο θέμα αναφέρθηκαν με εξαίρετα ποστς ο ANemos και η digital-era.

Αφού είδαμε τα γεγονότα ας δούμε τώρα και ποιος έχει δίκιο. Ας κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και ας αρχίσω με την Lifo.

Καταρχήν ζούμε σε μια χώρα όπου οποιοσδήποτε νιώθει ότι προσβάλλεται μπορεί να ζητά ασφαλιστικά μέτρα σχετικά εύκολα. Η περίπτωση blogme.gr πιστεύω είναι χαρακτηριστική. Και επειδή έχω δύο κοντινούς μου ανθρώπους που μπλέξαν με την δικαιοσύνη και επειδή είδα πόσο δύσκολο είναι να αποδείξεις, καθήμενος στο εδώλιο, ότι δεν είσαι ελέφαντας, καταλαβαίνω πολύ καλά ότι η Lifo σαν οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση δεν θέλει να μπλέξει. Και εννοείται ότι ακόμη και στο άκουσμα της λέξης δικαστήριο η υπόθεση είχε λήξει και η απόφαση είχε παρθεί για την Lifoland.

Αυτό είναι το ρεαλιστικό δίκιο, το δίκιο της πιάτσας. Το δίκιο του επαγγελματία. Και οι όροι χρήσης του Lifoland είναι με το μέρος του.

Το ηθικό δίκιο βέβαια είναι αλλού. Το να θεωρείς ότι κάποιες συγκεκριμένες διαφημίσεις είναι γελοίες και να εκφράζεις την άποψη σου δημόσια, χωρίς μάλιστα να προβαίνεις σε γλωσικές ακρότητες, μπορεί να είναι μια πράξη κολάσιμη ποινικά? De gustibus non est disputandum λέγαν οι Λατίνοι.

Όμως δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα και μεγάλο ζητούμενο είναι στην φράση "η σχετική ασυδοσία του blogger". Αυτή η φράση δείχνει την αδυναμία αλλά εν μέρει και τον εκνευρισμό των παραδοσιακών ΜΜΕ μπροστά σε αυτή την τρομερή επανάσταση δημοκρατίας που είναι το web 2.0. Πιστεύω ότι έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή όπου το ιντερνέτ δίνει στις μάζες ένα τρομερό εργαλείο για να μπορούν να ακουστούν. Πλέον ο καθένας έχει ένα βήμα από το οποίο εκφράζεται και του δίνεται η δυνατότητα να γίνει διάσημος παραπάνω από τα 15 λεπτά που είχε προφητεύσει ο μέγας Γουορχωλ.

Κάποια προοδευτικά -ντεμέκ προοδευτικά τις περισσότερες φορές - ΜΜΕ προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν και να οικειοποιηθούν αυτή την ψηφιακή αναστάτωση. Ενδεικτικά αναφέρω την Guardian που πρώτη έδωσε βήμα σε πολύ αξιόλογους μπλογκερ όπως ο Σαλαμ Παξ. Έτσι άρχισαν όλο και περισσότεροι να ασχολούνται με το -λεγόμενο- κίνημα των bloggers και να τους προσφέρουν απλόχερα ένα έξτρα βήμα, έναν mainstream ενισχυτή της ψηφιακής τους φωνής.

Και εδώ αργά η γρήγορα διαφαίνεται η σύγκρουση. Γιατί η επαγγελματική τους ιδιότητα και ο βιοπορισμός τους δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τον ερασιτεχνισμό των blogger, την πραγματική αγάπη για αυτό που κάνουμε. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Όσο προοδευτικό και να είναι ή να το παίζει ένα ΜΜΕ απευθύνεται σε τάργκετ γκρουπ και πελάτες. Εμείς, απλά μας αρέσει να γράφουμε και ακόμα πιο πολύ μας αρέσει να απευθυνόμαστε σε φίλους και να εκφράζουμε απλόχερα την γνώμη μας. Αυτή είναι η ασυδοσία μας, η αληθινή επικοινωνία.