25.10.07

An Englishman in New York



"You can hear it in my accent when I talk" αυτόν τον στίχο από το τραγούδι του Στίνγκ - που σας τρατάρω εδώ- σκεφτόμουν αυτές τις μέρες που πέρασα στην Αθήνα, για δουλειές. Βέβαια οι δουλειές ήταν μόνο η πρόφαση.

Η κύρια αιτία ήταν να δω τους καλούς φίλους και παλιούς συμφοιτητές που όταν πήραν το χαρτί για το οποίο τους έστειλαν στην Θεσσαλονίκη οι γονείς τους την κάναν με ελαφρά πηδηματάκια για το κλεινόν άστυ. Αφήνοντας εμένα μόνο σαν έναν άλλον Λάκη Κομνηνό να κάνω τον γενναίο του Βορρά- 28η Οκτωβρίου έρχεται και θυμήθηκα τον Τζέιμς Πάρις μέρες που είναι! Για να είμαι δίκαιος όμως πρέπει να πω ότι υπάρχει και πιο γενναία στο Βορρά, η Λία στην Καστοριά...

Τέλος πάντων...

Σαν επαρχιωτάκι που είμαι, μ' αρέσει να τριγυρνάω χωρίς λόγο και σκοπό στην Αθήνα. Ειδικά την Δευτέρα που μας πέρασε το καταευχαριστήθηκα. Ξέρετε δεν τυχαίνει πολλές φορές να κατεβαίνω στην Αθήνα καθημερινές και μάλιστα σε άλλη εποχή εκτός από το καλοκαίρι. Έτσι ήμουν και εγώ ανάμεσα στα πλήθη των εργαζόμενων και όλων των βιαστικών που κατάκλυσαν το κέντρο της πόλης. Και σε κάτι τέτοιες στιγμές κάνω αυτό που λατρεύω περισσότερο... παρατηρώ τους πάντες γύρω μου.

Δύο Γάλλοι τουρίστες να πίνουν καφέ και να τρων σάντουιτς με μπαγκέτα - τι πρωτότυπο και μετά λέμε για τους Έλληνες- στο It στην Πανεπιστημίου, μια πωλήτρια να καπνίζει έξω από το attica, ένας αλβανός να πουλάει εφημερίδες σε ένα στάντ, δύο παχουλοί, φαλακροί και γραβατωμένοι να μιλάν δυνατά κουνώντας τους χαρτοφύλακες τους σαν σχολικές τσάντες άλλων εποχών. Παρακάτω στην Ομόνοια μια παρέα πακιστανών περπατάν σκυφτοί και αμίλητοι, ένας μαύρος με μια αρμαθιά σιντι στο χέρι περνάει την Πανεπιστημίου προς την 28ης Οκτωβρίου ενώ μια νεαρή κυρία με γκρίζο ταγέρ που βγήκε από την ProBank προσπαθεί να στείλει μήνυμα με το pda της. Προχωρώντας προς Εξάρχεια το σκηνικό αλλάζει. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με αλλεπάλληλα στρώματα από αφίσες. Ανεβαίνοντας την Μπενάκη σε μια γωνία, ένας οδηγός φορτηγού της Δέλτα βρίζει γιατί κάποιος παράτησε με αλάρμ ένα λάντσια. Δύο φοιτήτριες σταματάν και διαβάζουν κάθε ταμπέλα με την λέξη ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ. Στην Δερβενίων, εκεί που έμενε ο αδερφός μου, ο πατέρας κάθεται στα παρτέρια του πεζόδρομου και μιλάει στα ρώσσικα με την μάνα που κάθεται στο μπαλκόνι με το μωρό. Μια χοντρή μετράει τα ρέστα στο πάρκινγκ λίγο πριν να βγείς στην ΟΣΤΡΙΑ. Ένας τύπος με σταράκια και μαύρες φόρμες περπατάει στην μέση της Στουρνάρα και τραγουδάει με ένα τρελαμένο βλέμμα. Παρακάτω ο ξάδερφό μου μιλάει για το πόσο μαλάκας είναι ο Τζίγγερ και οι παρατρεχάμενοι του....

Οι εικόνες της Αθήνας δεν φαίνονται σε πρώτη φάση να διαφέρουν πολύ από τις αντίστοιχες εικόνες της Θεσσαλονίκης. Μήπως δεν θα έβλεπα ανάλογες φάτσες ενώ θα πήγαινα από την Τσιμισκή προς το Ναυαρίνο? Με μια διαφορά βέβαια. Εκεί δεν θα μιλούσαμε για τον Τζίγγερ αλλά για το πόσο με απογοήτευσε η εμφάνιση του ΠΑΟΚ στο ντέρμπυ με τον Αρη! ;)

Όμως αυτές οι πόλεις για μένα, έχουν μεγάλες διαφορές. Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα μου φαίνεται -όπως είπα και του Αντώνη προχθές- στενάχωρη και ειδικά όταν είμαι μακρυά από τα φανταχτερά της σημεία νοιώθω "απρόσκλητος", να μην ταιριάζω στο σκηνικό. Αυτό που μου προκαλεί αυτά τα συναισθήματα είναι πιστεύω το βλέμμα των ανθρώπων στο δρόμο. Ο τρόπος που με προσπερνά χωρίς να μ' αγγίζει.

Δεν ξέρω αν θα μου προκαλούσε τα ίδια συναισθήματα η Θεσσαλονίκη. Μπορεί. Έχω μείνει σε αυτήν την πόλη πάνω από 12 χρόνια και την ξέρω καλά. Οι εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει είναι σπάνιες πια. Ίσως αν ξαναήμουν 18 χρονών και αν ξανακατέβαινα στην Εγνατία στο ύψος της Ιασωνίδου να ένοιωθα ότι νοιώθω στην Αθήνα. Ίσως.. Ειλικρινά δεν ξέρω.

Αυτό όμως που νομίζω πως γίνεται είναι πως οι δύο πόλεις διάλεξαν δύο διαφορετικούς δρόμους. Η μεν Αθήνα μεταμορφώθηκε και μεταμορφώνεται συνεχώς σε κάτι άλλο μακριά από την ελληνική πραγματικότητα ενώ η Θεσσαλονίκη μεγαλώνει, αλλάζει σε μέγεθός αλλά μένει σχεδόν η ίδια. Η πρώτη γίνεται μια ακόμα μητρόπολη, τουλάχιστον της Ευρώπης, δίπλα στο Λονδίνο το Βερολίνο και το Παρίσι. Η δεύτερη γίνεται μια Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, σαν την Νάπολη, την Μασσαλία ή το Μάντσεστερ.

Αύριο η Σαλονίκη θα γιορτάσει. Θα κάθεται δίπλα στην θάλασσα και θα θυμάται τα παλιά όπως πάντα. Και με τα παλιά θέλει να δει τα καινούργια.

20 σχόλια:

zekia είπε...

εγώ αυτού του τύπου παρατήρηση την κάνω πάντα στα λεωφορεία του οασθ, ακουστικά στα αυτιά και παρατηρώ απίστευτα πράγματα....μια φορά θυμάμαι πως είχε πολύ κρύο και είχα παρατηρήσει πως κάθε λίγα δευτερόπτα κάποιος θα ρουφούσε τη μύτη του που έτρεχε και είχα σκάσει στα γέλια μόνη μου σαν το χαζό....τώρα που το ξανασκέφτομαι μήπως πρέπει να πάω να δω κανένα γιατρό....μήπως έχω σοβαρό ψυχασθενικό πρόβλημα;;;;

υγ. η τελευταία σου παράγραφος με έστειλε....

Zaphod είπε...

....πάντως οι τιμές στην Αθήνα έχουν εν πολλοίς ξεφύγει από την ελληνική πραγματικότητα!


....


Κανένα μέρος της ομιλίας σου θα δούμε;;;

geokalp είπε...

o όγκος και η πολυανθρωπία είναι που οδηγούν την εξέλιξη...
και συνήθως και τα δύο δεν συνεπάγονται θετικά!

καλά αυτά, πες όμως για το Ναξάκη, τους πανεπιστημιακούς και γενικότερα το επίπεδο που συνάντησες.. ξέρω ξύνω πληγές...

δυστυχώς δεν είχαμε κάποιον εκεί στη νιότη να μας δώσει κάνα καλό στόχο... που να ξέραμε κι εμείς, είχαμε από νωρίς βυθιστεί στη παρουσιαζόμενη μετριότητα της TV που μας έκλεισε ορίζοντες...

δεν μετανιώνω για κάτι ούτε μελαγχολώ, απλά συνειδητοποιώ το γεγονός ατομικά και θα προσπαθήσω να μην ξαναγίνει το ίδιο λάθος με άλλους... δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, ενθάρρυνση χρειάζεται και καλή ψυχολογία, κάτι σαν τον φετινό Ολυμπιακό των πρώτων αγωνιστικών του champions...

το παρεϊστικο αλκοολ του tapas πάντως ήταν ενδεικτικό των φοιτητικών δεσμών!

πολλά φιλιά και χρόνια πολλά στη πόλη!

DaNaH είπε...

Πολύ ωραίο το post σου Στάθη. Ειδικά η τελευταία παράγραφος με "άγγιξε" απόλυτα! Προσωπικά την Θεσσαλονίκη δεν την αλλάζω με καμιά πόλη και ας έχει τα μειονεκτηματάκια της (όπως κίνηση, περιορισμένα μεταφορικά μέσα - βλ. μόνο λεωφορεία).

gk είπε...

Όπως είπε και κάποιος σε κάποια ταινία, οι πόλεις του κόσμου γίνονται όλο και πιο ίδιες....
Υπάρχουν ίσως αισθητικές διαφορές αλλά ο χαρακτήρας είναι σχεδόν παντού παρόμοιος πια..Και δε μιλάω μόνο για Ελλάδα.
Είτε Λονδίνο είσαι, είτε Αθήνα, είτε Μιλάνο, είτε Αμστερνταμ, είτε Θεσσαλονίκη, είτε Μασσαλια θα πας για ψώνια στον Ζάρα, στο ΙΚΕΑ, στα H&M κτλ., για καφέ στα Starbucks, στα Kosta κοθ. Γιά να μη μιλήσω για τα σιχαμερά Malls που ξεφυτρώνουν παντού σαν τα μανιτάρια. Ακόμα και στο Καϊρο, μετά τις Πυραμίδες οι τουρίστες πλέον πάνε και σε ένα τεράστιο Mall για να ψωνίσουν. Όλες τις δυτικές μάρκες βέβαια.

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Εγώ θα το ξαναπώ, δηλώνω λάτρης της Θεεσσαλονίκης. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι και από την Γαλλία προτιμώ την Μασσαλία και όχι το Παρίσι.

Υ.Γ.Ντροπή που δεν μας ενημέρωσες ότι θα έρθεις στα μέρη μας!!!!

karfoto είπε...

...ακροδεξιά και ΛΑΟΣ ???
Για βάλε και καμμία περίληψη απο την ομιλία σου κ. Στάθη :)

If...ιγένεια είπε...

Λατρεύω την θεσσαλονίκη.. στην Αθήνα πνίγομαι..

Maria Mikro Analogo είπε...

Στάθη, χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη και να την χαιρόμαστε, εσείς σαν μόνιμοι κι εμείς σαν επισκέπτες :-) Έχεις πολύ δίκιο σ' αυτά που λες. Καλημέρες :-)

Skouliki είπε...

Αθηνα, θεσ/νικη, λονδινο, παρισι... οπου και να πας εσυ κανεις την πολη να φαινεται ωραια η οχι..νομιζω

καλημερααααααα

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Δεν έχεις κανένα πρόβλημα zekia! Ίσα ίσα που το βρίσκω και πολύ ανθρώπινο! Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι να είσαι ζομπι και να μην καταλαβαίνεις τι παίζει γύρω σου!

Zaphod για τις τιμές είναι σίγουρο οτι βρίσκονται αλλού ίσως και στον Άρη!
Για την ομιλία μου θα δω αν θα δημοσιεύσω τίποτε πάντως το ρεζουμέ είναι εδω


Δεν διαφωνούμε geokalp!
Όσο για τον Ναξάκη και λοιπά πανεπιστημιακά και μη σε άλλο πόστ!
Περιμένω να μου στείλεις τις φωτογραφίες!!!!!

Τα άλλα με στόχους και ατομικές επιδόσεις στυλ Ολυμπιακού δεν τα πολυ έπιασα!!! Care to explain?
;-)

Το tapas ηταν καλό η παρέα ακόμα καλύτερη! Φιλιά!

Ολές οι πόλεις εχούν τα στραβά και τα καλά τους, εμείς κάνουμε την επιλογή DaNaH! Χρόνια πολλά και καλημέρα

gk αυτή είναι η κατάρα του Σύγχρόνου Φαραώ φίλε! Φαντάζομαι μιας και ανέφερες την Αίγυπτό, τα ίδια θα λέγαν και προ 2500 ετών όταν οι πτολεμαίοι άνοιγαν ελληνιστικές αγορές στην χώρα του Νείλου! Κάτι σαν τα Malls της εποχής!
Πάντως μπορεί να είναι τα ίδια μαγαζιά σε διαφορετικές πόλεις αλλά αυτά δεν είναι οι ίδιες οι πόλεις.
Οι πόλεις είναι σαν τις γυναίκες νομίζω! Μπορεί να ντύνονται με τα ίδια ρούχα αλλά έχουν κατι να τις κάνει να ξεχωρίζει! ;-)


PAVLOS ήρθα για δουλειές! Την επόμενη φορά θα κανονίσουμε ένα μεγάλο μπλογκερομιτινγκ!!!

Karfotε καλημέρα δες το λινκ που έδωσα στο zaphod.

that makes two of us iF.. igeneia

Μαρία πολλά φιλιά!!!!

Σκουλίκι έπεσες διάνα μου φαίνεται, όπως πάντα!

kanataki είπε...

άντε να κάνουμε όλοι ένα κουράγιο

Cybergoulion είπε...

Κι όμως, αν και είναι έτσι ακριβώς δυστυχώς η Θεσσαλονίκη θέλει να μοιάσει στην Αθήνα. Για εμένα το κυρίαρχο συναίσθημα όταν βρέθηκα σα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, ήταν η περιέργεια. Ακόμη θυμάμαι κάποιες βόλτες με γουόκμαν (καπου μισό κιλό θα ζύγιζε) στα λεοφωρεία από το ένα τέρμα στο άλλο για να πάρω μια πρώτη εικόνα. Η βόλτες αυτές βέβαια με ευχαριστούσαν καμιά φορά ακόμα κι αργότερα που την είχα μάθει...

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο post, γεμάτο εικόνες!!! Έτσι είναι... Και μεις τη λατρεύουμε τη Θεσσαλονίκη γι'αυτό το λόγο που περιέγραψες!!! Γιατί δεν είπες τίποτα τώρα που ήρθες??? ε???

Jordan είπε...

Θα σε αφιεωρωσω ενα ελαφρολυρικο (!) κειμενακι που ειχα γραψει καποτε.

Το ξερω οτι ειναι αργα για τετοια. Ειναι οπως οταν τρεχεις να προλαβεις το φαναρι και αυτο ειναι παντα κοκκινο. Οσο κι αν τρεξεις . Ειναι ματαιο. Θα σταματησεις σε λιγα μετρα. Το Αθηναικο Ονειρο δεν εχει ουτε φρεσκοβαμμενους φραχτες, ουτε γρασιδι, ουτε πιστους σκυλους να σε σε περιμενουν μετα την δουλεια, ουτε τηγανητα αυγα με μπεηκον, τιποτα τετοιο. Το Αθηναικο Ονειρο ειναι περιχαρακωμενο απο αραχλους κιονες Δωρικου ρυθμου, σκληρο και ταυτοχρονα τρυφερο σαν το αυστηρο χαδι της μανας.
Το Αθηναικο Ονειρο μετριεται σε 48 ατοκες δοσεις. Μετριεται στα φρεναρισματα πριν απο τα φαναρια, μετριεται στην αγχωμενη εξοδο του Σαββατοβραδου, στο αγχωμενο γευμα χωρις ανασα, στα μισοδιαβασμενα βιβλια στο ραφι, στις κρισεις πανικου, στην πνιγμενη, προσωπικη, αθλια επανασταση ενος κομπαρσου αναμεσα σε χιλιαδες διαφημιστικες πινακιδες. Οι Beatles δεν ερχονται,ειναι ψεμα.
Ουτε θα ερθουν ποτε. Το βερμουτ στο χερι ειναι ντεμοντε. Το πιστολι ειναι in. ..κτλ κτλ
Παω να φτιαξω την αγαπημενη μου σαλατα τωρα.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

αντε να κάνουμε λιγό κουράγιο tsaperdona

Cybergoulion μπορεί να ζηλεύει την Αθήνα, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει έτσι.

Πάντως έχω κάνει και εγώ αυτές τις "άσκοπες" βόλτες με το 14, το 12 το 30 και το 17 ....
Βέβαια δεν είχα μισόκιλα γουοκμαν!


laxanaki πολλά φιλιά! Κάποια φορά που θα κατέβω πρέπει να οργανώσουμε κάτι!

Jordan πολύ ωραίο! Ξέρεις να σκηνοθετείς και λέξεις τελικά..

Cybergoulion είπε...

Τότε πριν από δεκα-γκουχ- χρόνια, το ελαφρύτερτο άντε να ζύγιζε 350γρ χωρίς την κασέτα... :-P

adaeus είπε...

Η Αθήνα (που γεννήθηκα) είναι η επίσημη και η Θεσσαλονίκη (που αγαπώ) είναι η ερωμένη μου. Μ'άρεσε το κείμενό σου, έδωσε ψυχή στις πόλεις μας.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Που τις θυμήθηκες τις κασετες ρε Σταύρο!

adaeus σ'ευχαριστώ

DonMits είπε...

πολύ ωραίο κείμενο Στάθη, μπράβο.

Κάτι τέτοιες εικόνες έχω και εγώ στο μυαλό μου από τα αμέτρητα ταξίδια που έκανα στην Αθήνα από το 2003 ως το 2005 για την εταιρεία που δούλευα τότε (προ δημοσίου εποχές...)

Πάντως παρότι έζησα την Αθήνα αρκετά, ποτέ δεν την αγάπησα. Ίσως επειδή δεν ένοιωσα ποτέ την ανάγκη να την καταλάβω, ή ίσως επειδή δεν κατάλαβα την ανάγκη για τους τρελούς ρυθμούς που έχει.

Παραμένω λάτρης της γενέτειρας μου.

ΥΓ Θα τα πούμε αύριο από κοντά στο ματς!