30.10.07

Ελληνικο rock: το top 5

Ακούγοντας όλη την μέρα ραδιόφωνο ήρθα σε τρελά κέφια!
Έτσι είπα να σας μεταφέρω την ρόκ διάθεση μου και να σας τρατάρω τα πέντε πιο ρόκ ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών! Κατά την άποψη μου πάντα!


Ξεκινάμε στην θέση νούμερο πέντε με το "Παυσίπονο"
από τα Μωρά στη Φωτιά!



Δυνατός στίχος και δυνατός ρυθμός. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός με ήχο garage και καθαρό οριγκεναλε ροκ! Αυτά ήταν τα μωρά στη φωτιά. Ο Παύλος Παύλιδης συνέχισε με τα Ξύλινα Σπαθιά αλλά για μένα το παυσίπονο ήταν ότι καλύτερο.

Στην τέταρτη θέση o Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Δύσκολα να ξεχωρίσω ένα τραγούδι. Έχει πει τόσα πολλά τα τελευταία 30 χρόνια και από τόσο καλούς δημιουργούς όπως ο Λοίζος, ο Μικρούτσικός και άλλοι πολλοί. Το "κι αν είμαι ροκ" από το 1985 και την συναυλία για τον αξέχαστο Μάνο Λοΐζο από τα αγαπημένα μου.



Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μές στην Χούντα, ένας νεαρός τραγουδοποιός αφήνει την ασφυκτική Σαλονίκη της οργάνωσης "Καρφίτσα" και κατεβαίνει με ένα "Φορτηγό" στην Αθήνα. Το ελληνικό αντίστοιχό του Μπόμπ Ντύλαν
λέγεται Διονύσης Σαββόπουλος.




Σε μια συνεντευξη της η Σωτηρία Μπέλου, η πιο μεταλλική φωνή του ρεμπέτικου, αναφέρθηκε σε αυτό το τραγούδι σαν το πιο ροκ κομμάτι που είπε. Είχε δίκιο.

Στην δεύτερη θέση η "Ταξιδιάρα ψυχη" από τις Τρύπες το μεγαλύτερο και ίσως μόνο συγκρότημα που έπαιξε πραγματικά ροκ! Αυτό είναι το καλύτερο τους κομμάτι.
Το σόλο του Σαξοφώνου όλα τα λεφτά



Στην πρώτη θέση ο Παύλος Σιδηρόπουλος και το "Μου πες θα φύγω". Χωρις περισσότερες συστάσεις. Η μουσική και οι στίχοι φτάνουν...



"Μου 'πες θα φύγω χθες το βράδυ ξαφνικά
απλώς κουράστηκα δε φταίω για όλα αυτά
Θεε μου δε θέλει το βλέπω καθαρά
κι όλα γίναν Θεε μου τόσο μα τόσο ξαφνικά

Σηκώθηκα μονάχος το πρωί
χωρίς καφέ χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Θεε μου το ξέρω τώρα είμαι μοναχός
κι όμως θα γυρίσει πάλι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ
στο λέω μπορούσα να περιμένω και μπορώ
βλέπεις οι δυο μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ
τώρα, τώρα πες μου ποιόν,
πες μου ποιόν θα 'χεις να τα λες;"

29.10.07

ΠΑΟΚ Καλαμαριά 4-1

φωτο από sport24.gr

φωτο απο goalnews

Μεγάλη νίκη πέτυχε ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα την Κυριακή και όχι μόνο από πλευράς σκορ. Το κυριότερο που έδωσε αυτή η νίκη ήταν η ηρεμία στο αγωνιστικό τμήμα. Μετά από το χειρότερο ξκίνημα σε πρωτάθλημα που κάναμε από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως σήμερα, οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα μας έβαζε σε μεγάλες περιπέτειες.

Το ματς ξεκίνησε με πάρα πολύ βροχή, πράγμα όμως που δεν πτόησε 12.000 κόσμο να γεμίσουν την Τούμπα και να δώσουν για ακόμα μια φορά συμπαράσταση στην ομάδα αλλά και στο μπροστάρη της, τον Ζαγοράκη. Ο τελευταίος δήλωσε προχθές για "ποντικούς" χωρίς όμως να αναφέρει συγκεκριμένα ονόματα. Πρόεδρε πολλοί από μας θα θέλαμε να γίνει πιο σαφής, γνωρίζοντας οτί δεν μασάς τα λόγια σου.

Στο παιχνίδι το σκορ άνοιξε νωρις ο Μελίσσης (πρώτη φωτο). Προηγήθηκε μια καλή κεφαλιά του Σάλμον πολύ νωρίς στον αγώνα. Απο εκεί και πέρα αν και ο ΠΑΟΚ είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού, δεν ήταν ουσιαστικός. Στο β' ημίχρονο ανεβάσαμε στροφές με τους Κωνσταντινίδη, Γεωργιάδη και Χριστοδουλόπουλο μπροστά. Δυστυχώς όμως δεν ήμασταν εύστοχοι και χάσαμε 3-4 πολύ καλές ευκαιρίες. Ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου "όποιος χάνει,τρώει" πραγματοποιήθηκε για μια ακόμη φορά και ο Περόνε στην μοναδική καλή στιγμή της Καλαμαριάς έβαλε την μπάλα στο πλεχτό και ισοφάρισε. Ευτυχώς μετά από 3 λεπτά ο Χριστοδουλόπουλος μας ξαναέβαλε μπροστά στο σκορ και τα γκολ των Σάλμον μετά απο προσπάθεια του Ηλιάδη και του Κωνσταντινίδη μετά από υπέροχη ατομική προσπάθεια του Μπαϊάνο διώξαν τα σύννεφα μιας εντός έδρας ισοπαλίας.

Στα άλλα αποτελέσματα της αγωνιστικής ξεχώρισαν κατα την γνώμη μου:
1. Το 6 στα 6 της ΑΕΚ με μηδέν παθητικό! Φουλ για πρωτάθλημα ο δικέφαλος του Νότου!
2. Η απίστευτα κακή διαιτησία του Βασσάρα και η χορταστική ισοπαλία του Ολυμπιακού στην Κρήτη.
3. Το γύρισμα του Πανιώνιου επι της Λάρισσας στην Νέα Σμύρνη.
4. Η πρώτη νίκη της Βέροιας με ανατροπή 2-1 επί του ΟΦΗ. Πάλι καλά γιατι χάσαμε πέναλτυ και είχαμε και τρία δοκάρια και φοβήθηκα μην πάθουμε ότι και με τον ΠΑΟ.
5. Η εύκολη νίκη του ΠΑΟ επί του Ατρόμητου
6. Η πρώτη νίκη του Ηρακλή επί του Λεβαδιακού και η ισοπαλία του Άρη στην Τρίπολη το Σάββατο.

Στην επόμενη αγωνιστική έχουμε δύσκολο ματς...

ΟΣΦΠ - ΠΑΟΚ στο Καραΐσκάκη στις 19.00 το Σάββατο..


27.10.07

Φωτογραφίες του 1940

Πρωτοσέλιδο της 28ης Οκτωβρίου 1940





Ιταλικό πρωτοσέλιδο πανηγυρίζει την συνέχιση της προέλασης στην Ήπειρο



16 Δεκεμβρίου ο Εύζωνας εξώφυλλο στο Life
Η φωτογραφία είναι της θρυλικής Nelly's



To Time αφιερώνει και αυτό το εξώφυλλο στον Παπάγο και το κεντρικό άρθρο της 16ης Δεκεμβρίου 1940 στην Ελληνική Έκπληξη, την έκτη του πολέμου, όπως λέει.



Ελληνικό πεζικό ακροβολισμένο


προέλαση στα χιόνια


"Ο εκδικητής της Έλλης"



Soldato Greco Sconoscuto....
Αγνωστος Ελληνάς Στρατιώτης
γράφει ο τάφος..



Ιταλός αιχμάλωτος τα "λέει" με εναν τσολιά!

Ένας "μικρός ήρωας"

Χριστούγεννα του 1940,
Οι Ιταλοί ετοιμάζουν δώρακια.

Η γερμανική επίθεση του Απριλίου του 1941

Σαββατιάτικος καφές


Είναι Σάββατο πρωί και έξω ψιχαλίζει. Ιδανικό σκηνικό για να πίνεις καφέ και να ακούς Natalie Merchant στο Carnival.

Εν τω μεταξύ όσο έλειπα πήρα πρόσκληση από το Λαχανάκι στην οποία κάλεσε να δείξω τις κούπες που πίνω καφέ. Επομένως αυτή είναι η αγαπημένη μου κούπα για νες και το αγαπημένο μου φλιτζάνι για ελληνικό. Μπερεκετια!


Με την σειρά μου θα καλέσω να μας δείξει ο geokalp τις κούπες του! Ειδικά τώρα που αγόρασε και καινούργιο υπολογιστή! Και μπορεί να απαντήσει και στις προηγούμενες μου προσκλήσεις! Αν τις ξέχασε τις θυμίζω εδώ:
1. Μπλογκεροπαίχνιδο με φράσεις.
και 2. Παλιές Φωτογραφίες απο περασμένα καλοκαίρια.

Επίσης πριν προλάβει και γελάσει σαρδόνια κανένας Εisvoleas ας αρχίσει επιτέλους το μπλόγκ που όλοι περιμένουμε!!!!

25.10.07

An Englishman in New York



"You can hear it in my accent when I talk" αυτόν τον στίχο από το τραγούδι του Στίνγκ - που σας τρατάρω εδώ- σκεφτόμουν αυτές τις μέρες που πέρασα στην Αθήνα, για δουλειές. Βέβαια οι δουλειές ήταν μόνο η πρόφαση.

Η κύρια αιτία ήταν να δω τους καλούς φίλους και παλιούς συμφοιτητές που όταν πήραν το χαρτί για το οποίο τους έστειλαν στην Θεσσαλονίκη οι γονείς τους την κάναν με ελαφρά πηδηματάκια για το κλεινόν άστυ. Αφήνοντας εμένα μόνο σαν έναν άλλον Λάκη Κομνηνό να κάνω τον γενναίο του Βορρά- 28η Οκτωβρίου έρχεται και θυμήθηκα τον Τζέιμς Πάρις μέρες που είναι! Για να είμαι δίκαιος όμως πρέπει να πω ότι υπάρχει και πιο γενναία στο Βορρά, η Λία στην Καστοριά...

Τέλος πάντων...

Σαν επαρχιωτάκι που είμαι, μ' αρέσει να τριγυρνάω χωρίς λόγο και σκοπό στην Αθήνα. Ειδικά την Δευτέρα που μας πέρασε το καταευχαριστήθηκα. Ξέρετε δεν τυχαίνει πολλές φορές να κατεβαίνω στην Αθήνα καθημερινές και μάλιστα σε άλλη εποχή εκτός από το καλοκαίρι. Έτσι ήμουν και εγώ ανάμεσα στα πλήθη των εργαζόμενων και όλων των βιαστικών που κατάκλυσαν το κέντρο της πόλης. Και σε κάτι τέτοιες στιγμές κάνω αυτό που λατρεύω περισσότερο... παρατηρώ τους πάντες γύρω μου.

Δύο Γάλλοι τουρίστες να πίνουν καφέ και να τρων σάντουιτς με μπαγκέτα - τι πρωτότυπο και μετά λέμε για τους Έλληνες- στο It στην Πανεπιστημίου, μια πωλήτρια να καπνίζει έξω από το attica, ένας αλβανός να πουλάει εφημερίδες σε ένα στάντ, δύο παχουλοί, φαλακροί και γραβατωμένοι να μιλάν δυνατά κουνώντας τους χαρτοφύλακες τους σαν σχολικές τσάντες άλλων εποχών. Παρακάτω στην Ομόνοια μια παρέα πακιστανών περπατάν σκυφτοί και αμίλητοι, ένας μαύρος με μια αρμαθιά σιντι στο χέρι περνάει την Πανεπιστημίου προς την 28ης Οκτωβρίου ενώ μια νεαρή κυρία με γκρίζο ταγέρ που βγήκε από την ProBank προσπαθεί να στείλει μήνυμα με το pda της. Προχωρώντας προς Εξάρχεια το σκηνικό αλλάζει. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με αλλεπάλληλα στρώματα από αφίσες. Ανεβαίνοντας την Μπενάκη σε μια γωνία, ένας οδηγός φορτηγού της Δέλτα βρίζει γιατί κάποιος παράτησε με αλάρμ ένα λάντσια. Δύο φοιτήτριες σταματάν και διαβάζουν κάθε ταμπέλα με την λέξη ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ. Στην Δερβενίων, εκεί που έμενε ο αδερφός μου, ο πατέρας κάθεται στα παρτέρια του πεζόδρομου και μιλάει στα ρώσσικα με την μάνα που κάθεται στο μπαλκόνι με το μωρό. Μια χοντρή μετράει τα ρέστα στο πάρκινγκ λίγο πριν να βγείς στην ΟΣΤΡΙΑ. Ένας τύπος με σταράκια και μαύρες φόρμες περπατάει στην μέση της Στουρνάρα και τραγουδάει με ένα τρελαμένο βλέμμα. Παρακάτω ο ξάδερφό μου μιλάει για το πόσο μαλάκας είναι ο Τζίγγερ και οι παρατρεχάμενοι του....

Οι εικόνες της Αθήνας δεν φαίνονται σε πρώτη φάση να διαφέρουν πολύ από τις αντίστοιχες εικόνες της Θεσσαλονίκης. Μήπως δεν θα έβλεπα ανάλογες φάτσες ενώ θα πήγαινα από την Τσιμισκή προς το Ναυαρίνο? Με μια διαφορά βέβαια. Εκεί δεν θα μιλούσαμε για τον Τζίγγερ αλλά για το πόσο με απογοήτευσε η εμφάνιση του ΠΑΟΚ στο ντέρμπυ με τον Αρη! ;)

Όμως αυτές οι πόλεις για μένα, έχουν μεγάλες διαφορές. Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα μου φαίνεται -όπως είπα και του Αντώνη προχθές- στενάχωρη και ειδικά όταν είμαι μακρυά από τα φανταχτερά της σημεία νοιώθω "απρόσκλητος", να μην ταιριάζω στο σκηνικό. Αυτό που μου προκαλεί αυτά τα συναισθήματα είναι πιστεύω το βλέμμα των ανθρώπων στο δρόμο. Ο τρόπος που με προσπερνά χωρίς να μ' αγγίζει.

Δεν ξέρω αν θα μου προκαλούσε τα ίδια συναισθήματα η Θεσσαλονίκη. Μπορεί. Έχω μείνει σε αυτήν την πόλη πάνω από 12 χρόνια και την ξέρω καλά. Οι εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει είναι σπάνιες πια. Ίσως αν ξαναήμουν 18 χρονών και αν ξανακατέβαινα στην Εγνατία στο ύψος της Ιασωνίδου να ένοιωθα ότι νοιώθω στην Αθήνα. Ίσως.. Ειλικρινά δεν ξέρω.

Αυτό όμως που νομίζω πως γίνεται είναι πως οι δύο πόλεις διάλεξαν δύο διαφορετικούς δρόμους. Η μεν Αθήνα μεταμορφώθηκε και μεταμορφώνεται συνεχώς σε κάτι άλλο μακριά από την ελληνική πραγματικότητα ενώ η Θεσσαλονίκη μεγαλώνει, αλλάζει σε μέγεθός αλλά μένει σχεδόν η ίδια. Η πρώτη γίνεται μια ακόμα μητρόπολη, τουλάχιστον της Ευρώπης, δίπλα στο Λονδίνο το Βερολίνο και το Παρίσι. Η δεύτερη γίνεται μια Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, σαν την Νάπολη, την Μασσαλία ή το Μάντσεστερ.

Αύριο η Σαλονίκη θα γιορτάσει. Θα κάθεται δίπλα στην θάλασσα και θα θυμάται τα παλιά όπως πάντα. Και με τα παλιά θέλει να δει τα καινούργια.

18.10.07

Στιγμές στο χρόνο...

H Niemandsrose έκανε ένα πολύ όμορφο πόστ με μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του αιωνα που πέρασε και παράλληλα μου έκανε πάσα για ένα φωτογραφικό πόστ. Ευχαρίστως δέχθηκα και αυτή εδώ είναι η απάντηση μου!

Αποφάσισα λοιπόν στο φωτογραφικό μου ποστ να ασχοληθώ με την αγαπημένη μου δεκαετία του 1980 και να μοιραστώ μαζί σας μερικές στιγμές που πραγματικά πιστεύω ότι είναι χαραγμένες στο χρόνο ή έστω στο μυαλό όλων των τριαντά και κάτι...

1. Η Δεκαετία του 1980 έφερε την επιδείνωση στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων και την "αναζωπύρωση" του ψυχρού πολέμου. Αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές οι αρχηγοί των δύο "φυλών" - όπως έλεγε και ο Φράνκι που πήγαινε στο Χόλυγουντ- ένας αποτυχημένος ηθοποιός που κατέληξε πρόεδρος και ένας αποτυχημένος πρόεδρος που κατέληξε ηθοποιός σε διαφημίσεις της Πίτσα Χατ.


Εδώ τους βλέπουμε σε ένα τρυφερό τετ-α-τετ

2. Στα καθ' ημάς, ένας τύπος ξεσήκωσε τα πλήθη και σαν σήμερα το 1981 γινόταν πρωθυπουργός. Πολλοί έκαναν τον έρμο αυτό λαό να ονειρευτεί αλλαγές. Μόνο αυτός όμως ταυτίστηκε με την λέξη. Από την ολοκληρωτική νίκη του 1981, ήρθε η μουδιασμένη αλλά αποφασιστική "δεύτερη ευκαιρία" το 1985.

Το 1988 όμως αρχίζει η παρακμή..

Εδώ με τον Γιασέρ Αραφάτ. Είναι η εποχή που και
η ελληνική εξουσία ήταν με τους κατατρεγμένους!

3. Η ευτυχισμένη παρέα που βλέπεται είχε ένα άσχημο ραντεβού με την μοίρα στον ουρανό της Φλόριντα στις 28 Ιανουαρίου 1986. Είναι το πλήρωμα του Διαστημικού Λεωφορείου Challenger. Όρθια, δεύτερη από τα αριστερά, είναι η Sharon Christa Corrigan McAuliffe, η 36χρόνη δασκάλα από το Νιου Χαμσαϊρ.


4. Το χέρι του Θεού.

Είναι η 22η Ιουνίου 1986 και η Αργεντινή παίζει με την Αγγλία. 4 χρόνια μετά τον πόλεμο στα Φολκλαντς. Το σκορ είναι 0-0 και στο 52' η μπάλα κάνει ένα γκελ στο πόδι του Χόντζες μετά απο σουτ του Βαλντάνο, παίρνει ύψος και ενώ ο Σίλτον βγαίνει να την μαζέψει ο Μαραντόνα βάζει το πιο αμφιλεγόμενο γκολ στην ιστορία του Ποδοσφαίρου. Αυτό είναι το "χέρι του Θεού". 20 χρόνια μετά ο ίδιος ο Ντιέγκο θα πει στην αυτοβιογραφία του "...Χέρι του Θεού..αρχίδια ήταν το χέρι του θεού! Το χέρι του Ντιέγκο ήταν".

Τρία λεπτά μετά θα βάλει το Γκόλ του Αιώνα. Οι Άγγλοί θα μειώσουν με τον Λίνεκερ στο 81' αλλά είναι αργά. Το καλύτερο ματς που είδα ποτέ....

5. Λίγο νωρίτερα, τον Απρίλιο του 1986 η Ευρώπη ξυπνάει με μια καινούργια λέξη που δεν αργεί να γίνει συνώνυμο του Εφιάλτη.

Τσέρνομπιλ.

Είμαι 10 χρονών, είναι άνοιξη και θυμάμαι την μάνα μου
να τσιρίζει όταν ανακαλύπτει ότι παίζαμε με τον αδερφό μου όλη μέρα στην αυλή.
Την προηγούμενη μέρα το είχαν πει στις ειδήσεις πρώτο θέμα.
Το γάλα σε σκόνη έχει την τιμητική του.


6. Σήμερα βλέπουμε Lost, Desperate Housewives, Prison Break και Heroes. Αλλά όταν ήμουν στο δημοτικό οι συζητήσεις στο διάλειμμα ήταν αν ο ΚΙΤΤ μπορεί πράγματι να μιλάει ή αν μπορεί να ταξιδεύει σαν υποβρύχιο!


Η σειρά που σήμερα μας θυμίζει ότι το απόλυτο hype των eighties γίνεται απλά κιτς 20 χρόνια μετά! Λέτε και ο Τζάκ Σέπαρντ σε 20 χρόνια να φαντάζει οπώς ο Ντειβιντ Χειζελχοφ σήμερα?!

7. Δεν πιστεύω να αναγνωρίσατε το πλοίο της επόμενης φωτογραφίας?

Το πλοίο αυτό είναι το "Σισμικ"! Για τα ταξίδια που επιχείρησε στο Αιγαίο τον Μάρτιο του 1987, κηρύχθηκε μερική επιστράτευση και ο κόσμος πανικοβλημένος άδειασε τα σούπερ μάρκετ. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και κρίσεις μετά από αυτόν τον Μάρτη πολλοί θα αναπολήσουν την "μαγκιά" του Αντρέα.

8. Ενώ η Ελλάδα είναι σε πολεμική τροχιά με τον "κακό" της δαίμονα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ένας άλλος "κακός" θα κυριαρχήσει στα τσαρτς!



Είναι η εποχή που η άσπρη κάλτσα με το μαύρο λουστρίνι είναι παντού και η "καρέκλα" φτάνει στον κολοφώνα της δόξας της σαν χορευτική κίνηση. Ο Μαίκλ Τζάκσον δεν ξέρει τι έχει και γιαυτό αρχίζει και ασπρίζει. Αν έλεγες σε οποιοδήποτε άνθρωπο που ζούσε στην Δύση ότι αυτός ο άνθρωπος σε 20 χρόνια θα βάδιζε στην χρεωκοπία με γοργό ρυθμό, θα δικαζόταν για παδεραστία και όταν θα τελείωνε η δίκη θα ζούσε μέσα στην απέραντη μοναξιά και κατάθλιψη της ύπαρξής του θα σε περνούσαν για τρελό. Κι όμως όπως λεν στην Αμερική Life is bigger than TV και έτσι συμβαίνουν στην πραγματικότητα καταστάσεις που ξεπερνάν κάθε φαντασία.

9. 1987

ενά νούμερο που υποδηλώνει μια χρονιά που το μπάσκετ έγινε τρόπος ζωής για 10.000.000 κατοίκους μια χώρας. Απίστευτη ομαδική ψυχοθεραπεία. Μετά τον τελικό ξεφυτρώνουν μπασκέτες παντού. Κάπου σε μια γειτονιά της Αθήνας, ο 10χρόνος Παπαλουκάς χαζεύει τον Γιαννάκη. Η μοίρα έχει κάνει ήδη το καθήκον της....

10. Η δεκαετία τελείωνει στην Ελλάδα με τον πάταγο που κάνουν όταν σκάνε 32 δισεκατομμύρια παλιές δραχμές την εποχή που ένας καλός μισθός ήταν 60.000.


Ο παχουλός κύριος της φωτογραφίας πήγε το 1970 στην Αμερική όπου σπούδασε αλλά και εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής. Στα 1979 έρχεται στην Ελλάδα και πιάνει δουλειά σαν διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας Κρήτης. Το 1984 βγάζει από το μανίκι του 9 εκατομμύρια δολάρια και αγοράζει την εταιρία που δουλεύει. Κανείς δεν θα καταλάβει ότι αυτά τα λεφτά τα έβγαλε από τα ίδια τα ταμεία της Τράπεζας....

Αγοράζει τα πάντα! Αγοράζει εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνα. Παίρνει τον -ξεπεσμένο τότε με κάτι 6-1 στις Σέρρες- Ολυμπιακό και φέρνει με ένα δις δραχμές τον Ντέταρι (στην φωτογραφία). Όποιες εφημερίδες του ξέφυγαν αρχίζουν και αναρωτιούνται που βρήκε τα λεφτά. Στα 1988 ένας έλεγχος στην Κρήτης βγάζει λαβράκι. Κατάχρηση 32 δις. Η τράπεζα πτωχεύει.

Ο Αντρέας δέχεται την πολιτική ευθύνη όχι όμως την ποινική και μπαίνει στο Χερφιλντ. Παράλληλα ιστορίες για Πάμπερς κατακλύζουν την ελληνική πολιτική σκηνή. Το 1989 είναι το φλίπ σαίντ του 1981. Μια πολιτική κρίση σαρώνει τα πάντα και ο πολιτικός που κυριάρχησε στην Ελλάδα του 1980 δεν θα γλυτώσει...

Αυτή η δεκαετία και τα χρόνια της αθωότητας τελειώνουν...

17.10.07

Λες το 2008 να είναι 2004?!


(φωτο απο zagorakis.gr)

Μεγάλη νίκη με 1-0 επί της Τουρκίας
μέσα στο Αλι Σαμι Γεν της Κωνσταντινούπολης!
Ραντεβού στις Άλπεις το καλοκαίρι του 2008

16.10.07

Αθλητικολογίες...



Η Κυριακή πλησιάζει και το μεγάλο ντέρμπι της συμπρωτεύουσας έρχεται!
Άρης εναντίον ΠΑΟΚ. Το θερμόμετρό ανεβαίνει.
Στις εκπομπές του αγαπητού Ραπτόπουλου
οι επιστήμονες της Αθλητικής Διανόησης κεντάν!
Σας κερνάω μια καλή δόση...

15.10.07

Blog Action Day



Για το περιβάλλον ρε γαμώτο! Έτσι παραφράζοντας την Βούλα Πατουλίδου κάθε μπλόγκερ σηκώθηκε σήμερα από το κρεβάτι και σηκώθηκε να υπερασπιστεί τον πράσινο πλανήτη. Άλλη μια "διεθνής" ημέρα για έναν καλό σκοπό...

Φτάνει πια ρε παιδιά με αυτές τις ημέρες που είναι αφιερωμένες κάπου. Το θέμα είναι ότι σε αυτά τα ζητήματα μια μέρα, ένας χρόνος ή μια ζωή δεν αρκούν. Πρέπει να αλλάξουμε στάση ζωής και αυτό πρέπει να το κάνουμε πάρα πολλοί από εμάς. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Παλιά ακούγαμε τα εφιαλτικά σενάρια για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την ερημοποίηση της Ελλάδας και λέγαμε "δε βαριέσαι, αυτά δε θα τα δούμε εμείς". Μέτα όμως τον περσινό, μόνο κατ' όνομα, χειμώνα αλλά και την πύρινη λαίλαπα που έκαψε περισσότερα από 2 εκ. στρέμματα, το μόνο που φοβάμαι είναι αν το μέλλον είναι τώρα..

Δεν ξέρω μπορεί να είμαι υπερβολικός. Αυτό που φοβάμαι είναι να είμαι υπερβολικός και να έχω δει μόνο την κορυφή του παγόβουνου...

Θα ρωτήσετε αν είναι λύση να γκρινιάζεις? Αυτήν την στιγμή όμως μόνο την γκρίνια έχω πρόχειρη. Λύσεις μαγικές και ονειρεμένες, που να σβήσουν μια και για πάντα το πρόβλημα, μου φαίνεται δεν υπάρχουν...

Έτσι απλά.... Το μόνο ίσως που μπορεί να βοηθήσει είναι ο καθένας από μας να κάνει εξοικονόμηση σε κάθε μορφή ενέργειας και σε κάθε μορφή φυσικού πόρου.

Και πάλι ίσως δεν φτάνει... Αλλά τουλάχιστον μπορείς να ανακουφίσεις την συνείδηση σου και να λες ότι κάτι έκανες....

11.10.07

Knights of Cydonia


Οι Ιππότες της Κυδωνίας δεν αναφέρονται ούτε στο αρχαίο όνομα των Χανίων, ούτε στις Κυδωνιές, το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Αντίθετά θα τους βρεις πολύ ψηλά στο νυχτερινό ουρανό. Κάπου στην κόκκινη απεραντοσύνη του γείτονα πλανήτη Άρη υπάρχουν τα τεράστια χαρτογραφημένα υψίπεδα της Κυδωνίας (Cydonia Mensae). Εκεί στις 25 Ιουλίου του 1976 το διερχόμενο διαστημικό σκάφος Viking I έστειλε την παρακάτω φωτογραφία δυναμιτίζοντας το πανάρχαιο ζήτημα της Ζωής στον πλανήτη Άρη.


Το πρόσωπο στην επιφάνεια το Άρη αποτέλεσε πειρασμό ακόμα και για τους πιο πιστούς σκεπτικιστές εκείνες τις μέρες. Έπρεπε να περάσουν κάτι λιγότερο από 30 χρόνια για να στείλει το Mars Global Surveyor την παρακάτω φωτογραφία υψηλής ανάλυσης και να πειστούν -οι περισσότεροι- ότι πρόκειται για μια γεωλογική παραξενιά και όχι για ένα ξεχασμένο τεχνολογικό επίτευμα ενός ακόμα πιο ξεχασμένου εξωγήινου πολιτισμού.



Παρόλα αυτά, πάντα το κόκκινο χρώμα του Άρη τρόμαζε τους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω από 110 χρόνια πριν, ο Γουελς στον περίφημο του "Πόλεμο των Κόσμων" τον ορίζει ως βάση των εξωγήινων που εισβάλουν στον πανέμορφο γαλαζοπράσινο μας πλανήτη. Έτσι σχεδόν σε όλο το μισό του 20ου αιώνα η πατρίδα του εχθρού του ελεύθερου μικροαστικού κόσμου είναι το κόκκινο αστέρι στον ουρανό. Κάθε σύμπτωση με το κόκκινο αστέρι της ΕΣΣΔ είναι απλά περιστασιακή και τυχαία.

Σίγα σιγά καθώς περνούν τα χρόνια και οι βάρβαροι δεν έρχονται, ο άνθρωπός αρχίζει να βλέπει τον κόκκινο πλανήτη με λιγότερο φόβο. Όπως ο μακρινός του πρόγονός άρχιζε να καλοβλέπει το απόλυτο σκοτάδι της σπηλιάς για καταφύγιο και να το τιθασεύει με την βοήθεια της φωτιάς έτσι και ο σύγχρονος άνθρωπος, άρχισε να καλοβλέπει την ιδέα ο Άρης να είναι η πρώτη στάση σε ένα ατελείωτο ταξίδι αποικισμού. Και πριν πάει εκεί με την τεχνολογία του, πήγε εκεί με την φαντασία του.

Μεγάλα μυαλά της επιστημονικής φαντασίας όπως ο τιγκαρισμένος με LSD εγκέφαλος του Φίλιπ Κ. Ντικ θα δουν τον Άρη σαν μια σύγχρονη Άγρια Δύση όπου η απληστία του ανθρώπου θα αναμετρηθεί ακόμα και με την μνήμη. Βέβαια όπως σε όλο το έργο του Ντίκ κάνεις δεν είναι σίγουρος αν αυτά που ο συγγραφέας διηγείται συμβαίνουν στην πραγματικότητα του ήρωα ή απλά στην φαντασία του που είναι συχνά ντοπαρισμένη με διάφορες πανίσχυρες ψυχοτρόπες ουσίες, άλλο ένα αυτοβιογραφικό μοτίβο του Ντικ.

Όλα αυτά περνάν από το μυαλό μου στα 6 λεπτά και 5 δεύτερα που διαρκεί το υπέροχο τραγούδι των Muse. Όσο για το βιντεο κλιπ... Αυτό είναι ένα μικρό διαμάντι της ποπ κουλτούρας των 70's και 80's με σκηνές από άπο διάσημες τηλεοπτικές σειρές όπως το Γκαλάκτικά και το Κουνγκ Φού να παίζουν σε ένα ζοφερό μπακγκράουντ στο μακρινό μέλλον στον Άρη με γερές δόσεις από το παρελθόν της Άγριας Δύσης.

Η μουσική ταξιδεύει...


8.10.07

οχτώμισι



Τόσα χρόνια περάσαν, πάνω κάτω, απο την ημέρα που εγω και η Άννα βγήκαμε για να περάσουμε μαζί μια ανοιξιάτική Κυριακή που ακόμη δεν τελείωσε. Σήμερα απλά το δηλώσαμε στο ληξιαρχείο.

Κερνάω μπεζέδες και την μελωδία του Νίνο Ρότα από την ομώνυμη ταινία του Φελίνι.

Φιλιά σε όλους..

7.10.07

ΠΑΟΚ ΟΦΗ 2-2

(φωτογραφία απο goalnews.gr)

Μακάρι αυτό το παιχνίδι να τελείωνε στο 10'!!! Αλλά δυστυχώς για μας κράτησε αλλά 84 περίπου λεπτά! Σήμερα στις 19.00 σε μια αρκετά γεμάτη τόσο σε κόσμο όσο και σε παλμό Τούμπα έγινε ο αγώνας μεταξύ ΠΑΟΚ και ΟΦΗ. Ο ΟΦΗ μας αιφνιδίασε στο 6 όταν ο Βαγγελής έχασε βλακωδώς - καλά κάνω πολύ αντικειμενικό ρεπορτάζ!! - την μπάλα στο χώρο του κέντρου και ο Λεοζίνιο με εκπληκτικό σουτ εκτέλεσε τον ακίνητο Φερνάντεζ και διαμόρφωσε το 0-1! Ευτυχώς ο Βαγγελής μετά από πάσα του Βρύζα με ένα εκπληκτικό σούτ ισοφάρισε 2 λεπτά αργότερα και με την σέντρα οι παίκτες του ΟΦΗ χάσαν την μπάλα κυριολεκτικά και ο Κωνσταντινίδης έβαλε τον ΠΑΟΚ μπροστά με 2-1! Πολλές εναλλαγές σε μόλις 3 λεπτά! Απο εκεί και μετά ο ΟΦΗ είχε ενα δοκάρι, εμείς χάσαμε κανα δυο ευκαρίες και φτάσαμε στο 37' όπου μετα απο κόρνερ ο Κουνενάκης ανενόχλητος ισοφάρισε! Στο β' ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε και αν εξαιρέσεις ενα γκολ του Κωνσταντινίδη που ακυρώθηκε -κακώς κατ' εμέ- δεν είχαμε πολλές φάσεις μέχρι το 77' όπου πέρασε σαν αλλαγή ο Χριστοδουλόπουλος και ανεβάσαμε αρκετές στροφές επιθετικά αλλά χωρίς αποτέλεσμα!

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Σάντος έκανε αρκετά λάθη στο συγκεκριμμένο αγώνα.
1. Δεν ξεκίνησε τον Χριστοδουλόπουλο απο την άρχη. Το παιδί είναι μια κλάση παραπάνω από όλους τους υπόλοιπους.
2. Μετά το 50 ο Βρύζας δεν μπορούσε να τρέξει στο γήπεδο! Αντί να αλλάξει αυτόν, άλλαξε τον Σάλμον στο 77! Ο Βρύζας βγήκε στο 85'. Ήταν πολύ αργά για να φρεσκαριστεί η επίθεση μας παρόλα αυτά χάσαμε 3 κεφαλιές στα τελευταία 8 λεπτά!
3. Εκανε αλλαγή τον Γεωργιάδη και έβαλε όπως στο παιχνίδι στην Λεωφόρο τον Λάκη -που ηταν πολύ κινητικός- μπακ. Αποτελεσμα ήταν να ατονήσει η δεξιά μας πτέρυγα. Αφου ρε συ Σάντος δεν σου βγήκε στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ γιατί το ξανακάνες?
4. Ο Μπαλάφας έπρεπε να αντικατασταθεί από τον Ορφανό. Δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος. Ούτε ο Βαγγελής είναι ο μέσος που θέλουμε! Με λίγα λόγια πρέπει να πάρουμε κανα δυο παικτές στα χαφ.
Αυτά! Επόμενος αγώνας... με τους φίλτατους συμπολίτες στου Χαριλάου σε 15 μέρες....Αρκετός καιρός και θα επανέρθουμε διεξοδικά στο El Classico της πόλης..

Απο εκεί και μετά αυτό που μου έμεινε ήταν τα λουλούδια από τους οπαδούς αλλά και τους παίκτες των δύο ομάδων για τους αδικοχαμένους οπαδούς του ΠΑΟΚ που χάσαν την ζωή τους στα Τέμπη πριν από 8 χρόνια.




5.10.07

Τι έγινε ρε παιδιά!?

(φωτογραφία από metropolis.gr)

Απίστευτη εβδομάδα αυτη που πέρασε για το ελληνικό ποδόσφαιρο! Τόσο απίστευτη που χθες το βράδυ, ως άλλος Σπύρος Παπαδόπουλος των Απαράδεκτων μονολογούσα "Τι έγινε ρε παιδιά!". Χθες δεν είχαμε το 5/5 με πέντε νίκες όπως δύο εβδομάδες πριν αλλά οι τέσσερις γλυκιές ήττες χθες το βράδυ έφεραν για πρώτη φορά την πρόκριση και στις 5 ομάδες που συνεχίζουν στο ΟΥΕΦΑ. Και βέβαια και η πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού μετά από 31 αγώνες!!!

Πολλά μπράβο στις ελληνικές ομάδες και ιδιαίτερα στον συμπολίτη Άρη που πήρε την πιο παλικαρίσια από όλες τις προκρίσεις! Το καλό πρέπει να λέγεται!

Τελικά ο Οκτώβρης είναι ο μήνας των ευχάριστων εκπλήξεων! Ας δούμε τι άλλο μας επιφυλάσσει !

Έτσι για να γιορτάσουμε τις Ελληνικές επικρατήσεις αλλά και για να βγάλουμε τον Βαλκάνιο που κρύβουμε μέσα μας σας κερνάω και το Καλασνικόφ του Μπρέγκοβιτς! Για το σαββατοκύριακο που έρχεται !

3.10.07

With a little help from my friends!!!



Παιδιά χρειάζομαι την βοήθεια όλων σας!!! Μια αγαπημένη φίλη μου, στην οποία αφιερώνω το τραγούδι του πόστ, παντρεύεται σε ενάμισι μήνα! Μέχρι εδώ όλα καλά και όλα ωραία! Το προβληματάκι που προέκυψε είναι η μουσική. Και είναι πρόβλημα γιατί καταρχήν το ζευγάρι αλλά και όλοι στην παρέα θα θελαν να ξεφύγουν από τα καθιερωμένα - κλαρίνα και γενικά τα συνήθη γαμοτράγουδα! Με λίγα λόγια all I wanna do is have some fun, I got a feeling I 'm not the only one!

Σε αυτό το σημείο ζητάω την βοήθεια όλων σας εκεί έξω στην μπλογκοσφαιρά να μου δώσετε κεφάτες και πρωτότυπες μουσικές ιδέες! Ελληνικές και Ξένες!!!

Λοιπόν ξεχάστε το "Σήμερα γάμος γίνεται" και
αφήστε την φαντασία σας να τρέχει!!!




2.10.07

Περασμένα καλοκαίρια

Το λαχανάκι με προσκάλεσε σε ένα ακόμα μπλογκεροπαίχνιδο. Το θέμα είναι απλό, να κάνω μια έκθεση με θέμα τα περασμένα καλοκαίρια. Επομένως διάλεξα μερικά από τα τελευταία 12 καλοκαίρια και σας τα σερβίρω.

Πάρος Αύγουστος 1995. Μέ τους φίλους μου από Βέροια.

Μύκονος Μάιος 1996. Εκδρομή με το ΔΕΟΠΣ!

Μύκονος Μάιος 1996 - Όταν έλεγα ότι έχω κότερο!

Το καλύτερο μπαρ στην Μύκονο
Jonathan's -1996


Ρόδος Αύγουστος του 1996

Σαντορίνη με τον Νίκο στα στενά της Οίας το 1998

Όταν έπαιζα τον Πάνα στην Σαμοθράκη το 2000

Με την Αννα σε μια πολύ cheesy φωτογραφία στο πλοίο
του γυρισμού από την Σαμοθράκη το 2000.

Μέ τον Σήφακα - Also Known as Σταύρο- και την Σμάρω νυν σύζυγο
τότε πάουερ γκομενάκι κατα τα λεγόμενα του πρώτου!
Σαμοθράκη 2000.



Χαλκιδική 2005

Επιστροφή όχι στο Χαουαρντ'ς εντ αλλά στην Σαμοθράκη το 2006.

Αυτά συνέβαιναν τότε! Όταν ήμασταν πολλά χρόνια νεώτεροι και πολλά κιλά λιγότεροι!! Αλλά αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων. Να γερνάν αργά και σταθερά και να αυξάνονται! Πρώτα σε αριθμό και μετά σε όγκο!

Όσο για φ
έτος σας έδωσα αρκετές φωτογραφίες από την Κρήτη!

Από την άλλη όμως και καθώς εντείνονται οι φήμες ότι έρχεται ο Χείμώνας! Αν τις πιστέψουμε θα έχουμε αρκετούς μήνες να ξαναθυμηθούμε αυτά τα καλοκαίρια που πέρασαν αλλά και να ονειρευτούμε αυτά που θα έρθουν!

Εγώ με την σειρά μου προσκαλώ τους κάτωθι μπλόγκερς σε εκθέσεις φωτογραφίας με το ίδιο θέμα:

geokalp
cybergoulion
zekia
freecat
mpoumpoula
Daf
και
zaphod