Σε εξωτικά μέρη θέλω να βρεθούμε...

Η παραλία είναι στο Santo Domingo και συγκεκριμένα η Boca Chica. 

Μου την έστειλε το βράδυ ο φίλος μου ο Javier!

Βρείτε τις διαφορές με την Χαλκιδική...

London Calling but I won't answer..

Όχι τίποτε άλλο. Το λατρεύω το Λονδίνο.

Τους Ολυμπιακούς έχω σιχαθεί.

Τους θεωρώ μια από τις απαρχές της νεόπλουτης πτώσης μας.

Δεν πρόκειται ούτε να χαρώ από τα μετάλλια μας,

ούτε καν πρόκειται να κάτσω να δω την.. "τελετή έναρξης"..

Φτάνει το θέαμα ας βρούμε και λίγη ουσία.

Το Ελληνικό Καλοκαίρι μας αρκεί και μας 

περισσεύει για να δώσουμε σε όλο τον κόσμο..

Since you 've been gone...

Ένα από τα θέματα που προκύπτουν από τη σύγχρονη τεχνολογία 

είναι ότι σου υπενθυμίζει ακόμα τα γενέθλια αυτών που έφυγαν για πάντα.

Since you've been gone Φιλέ..

Στο κατάστρωμα του Τιτανικού

Αυτή την φορά ο Τιτανικός έφτασε καλοκαίρι και ακόμα πλέει.

Έτσι αποφάσισα μέχρι το Σεπτέμβρη να μην σκοτιστώ με έννοιες πολιτικές.

Να μην ενδιαφερθώ για έριδες, μικροπρέπειες, καθυστερήσεις και παραιτήσεις.
Να κάτσω απλά στο κατάστρωμα του Τιτανικού 
και να απολαύσω την καλοκαιρινή ραστώνη.

Ελπίζοντας ότι δεν θα βρούμε το παγόβουνο μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη......
τουλάχιστο...

Τα ψιλά γράμματα....

Αντιγράφω από το in.gr:

...ο πρώην γγ του υπουργείου Πολιτισμού Χρήστος Ζαχόπουλος με γραπτή δήλωσή του, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου, αποσύρθηκε από πολιτική αγωγή για τους δύο δημοσιογράφους, παραμένοντας πολιτικώς ενάγων για τους άλλους δύο κατηγορούμενους στην υπόθεση, Εύη Τσέκου και Χρήστο Νικολουτσόπουλο. Στην δήλωση παραίτησης από πολιτική Αγωγή ο κ. Ζαχόπουλος αναφέρει ότι όσον αφορά το ζήτημα του εάν παρέδωσε στον κ. Ανδριανό το DVD δεν έχω προσωπική αντίληψη και συνεπώς δεν μπορώ να γνωρίζω». Όπως προσθέτει ο κ. Ζαχόπουλος, «στην υποτιθέμενη περίπτωση που ήθελε να υποτεθεί ότι η υλική πράξη της παράδοσης έγινε από το Θ.Αναστασιάδη, δηλώνω βεβαίως και κατηγορηματικώς, γνωρίζοντας την ποιότητα του δημοσιογράφου, ότι δεν είχε πρόθεση να παραβιάσει τα προσωπικά μου δεδομένα». «Αντίθετα» συνεχίζει ο κ. Ζαχόπουλος, «θεωρώ ότι διαισθανόμενος ότι κάποιοι ήθελαν να ασκήσουν επιρροή πάνω μου για να επηρεάσουν την πολιτική μου δραστηριότητα, απευθύνθηκε στο κατ' εξοχή αρμόδιο πρόσωπο, τον κ. Ανδριανό, έχοντας συναίσθηση για να προστατευτεί η κυβέρνηση κι εγώ προσωπικά»...

Με λίγα λόγια ο Ζαχόπουλος υποστηρίζει ότι ότι έκανε ο Αναστασιάδης το έκανε  "για το καλό του" όπως θα έλεγε και ο Μηλιώκας. Διαβάζω τι έγραφα 4,5 χρόνια πριν:

"Η εφημερίδα των Ρομπέν της σύγχρονης Ελληνικής Ζούγκλας, του Μάκη και του Θέμου - των Ρομπέν με τα Καγιέν - έβγαλε "αποκλειστικά" μερικές από τις επίμαχες -και καραροζ- σκηνές του διάσημου πια DVD. Σκηνές βέβαια που δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε στο ζουμί της υπόθεσης. Δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε αφού πρόκειται για αυστηρά προσωπικές στιγμές που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείξουν ότι το προϊόν του ενδεχόμενου εκβιασμού δεν ήταν κάποια ρεμούλα στο ΥΠΠΟ αλλά τα τσιλιμπουρδίσματα ενός υπέρβαρου μεσήλικά με μία υφίστάμενη υπάλληλο του, έστω και με σύμβαση ορίσμένου χρόνου. Βέβαια αυτό ίσως βολεύει μερικούς.."

Βρωμιά και Δυσωδία πραγματικά...
 

Διαφορετική διαδρομή

Βαριέμαι και σιχαίνομαι την κίνηση. Αντίθετα λατρεύω να οδηγώ. Έτσι χθες το απόγευμα με το που είδα την κίνηση για Χαλκιδική, βγήκα από το δρόμο και έστριψα στην διασταύρωση για Πολύγυρο. Λίγο πριν τα Βασιλικά έστριψα για Σουρωτή και ακολούθησα τον - πολύ - παλιό δρόμο για Χαλκιδική. Άγιος Αντώνιος μετά  Μονοπήγαδο - με το περίφημο περεκ- συνεχίζει μετά Κρήνη, Πετράλωνα, Τρίγλια και βγαίνεις Μουδανιά. Εκεί αναγκαστικά πέφτεις στην κίνηση μέχρι την Ποτίδαια. Αν δεν βαριέσαι, μην συνεχίσεις για Νέα Φώκαια. Στρίψε προς Σάνη και εκεί λίγο πριν να φτάσεις κάνε αριστερά προς Κασσανδρεία. 

Μια υπέροχη διαδρομή 13 χιλιομέτρων μέσα από παρθένο πευκόδασός όπως ήταν η Χαλκιδική πριν την επέλαση των αυθαιρέτων αλλά και τις μεγάλες πυρκαγιές του 90 αλλά και πρόσφατα το 2006. Βγαίνοντας στο δρόμο για Καλλιθέα μπορείς να πας όπου θες. Μια ακόμη όμορφη διαδρομή είναι η διαδρομή Φούρκα, Σκιώνη, Λουτρά Αγίας Παρασκευής και Παλιούρι. 

Αυτές οι τρεις μικρές διαδρομές δίνουν μια αίσθηση περιπέτειας σε μια εξόρμηση που για τους περισσότερους Θεσσαλονικείς είναι μια καθημερινή σαββατοκύριακη(!) εμπειρία. 

Το καλύτερο με αυτούς τους δρόμους - εκτός από το γεγονός ότι είναι αρκετά σπάνιο να πετύχεις πάνω από δέκα αυτοκίνητα - είναι ότι μπορείς να σβήσεις το ερ κοντίσιον, να κατεβάσεις ταχύτητα και να ανοίξεις τα παράθυρα. Να βάλεις παλιά τραγούδια και να θυμηθείς τις εποχές που με τους γονείς σου αλώνιζες μια Ελλάδα που ένα ταξίδι στην Αθήνα ήταν μια μεγάλη οδύσσεια..  Αυτή η αίσθηση είναι ανεκτίμητη.. 

Καλό καλοκαίρι σε όλους...

Φορ ολ ταιμ σεικ...

Η πρώτη κασέτα με ξένες "επιτυχίες" ήταν τα greatest hits of 1984. Μου την είχε δώσει η ξαδέρφη μου που πήγαινε στο Λύκειο (εγώ ήμουν στην Τετάρτη δημοτικού τότε) και την είχα ξεσκίσει στο κασετόφωνο. Το πρώτο κομμάτι ήταν το A view to a kill των Duran Duran. Το θυμήθηκα τώρα που μας επισκέπτονται σχεδόν 30 χρόνια μετά. Άλλα τραγούδια από αυτή την κασέτα ...

Sandra και Maria Magdalena... Τι να λέμε τώρα...




Marrilion και Kayleigh

Έτσι φορ ολ ταιμ σεικ....

1994

Αρκετές φορές αναπολώ την εποχή που ήμουν 18-19. 

Τον τελευταίο καιρό το κάνω περισσότερο. 

Λίγο η κρίση, λίγο αυτά που - όσο κοινότυπο και να ακούγεται - φέρνει η ζωή από το πουθενά, μου έρχεται στο νου εκείνη η εποχή που πραγματικά ήταν ηλιόλουστη και πεντακάθαρη. Μια εποχή όλα γύρω μου ήταν καινούργια και ακόμα και αυτή η επαρχιακή μεγαλούπολη που ζω μου έμοιαζε τεράστια.. 

Αυτή η εποχή - το 1994, άντε και το 1995 - είναι το λίκνο μου, η heartland μου. 

Ένα μυθικό μέρος που καταφεύγω για να πάρω μια ανάσα.

Η Γη των Νέων που έχω στην καρδιά μου μαζί με τα άτομα που την περάσαμε παρέα.

Πολιτικόν Κουιζ..

Ποιοι είναι οι τρεις στην φώτογραφία.

Όποιος βρει τον τρίτο κερδίζει σοκολάτα ίον..

Ελεγεία για ένα χαμένο καλοκαίρι

Πριν από 15 μέρες ήμουν Αθήνα.. Όποτε είμαι με πιάνει το ...επαρχιωτικό μου και παρατηρώ τον κόσμο στον υπόγειο. Στο Μοναστηράκι ανέβηκε ένα ζευγάρι. Αυτός και αυτή με τα χέρια "αποξηραμένα", Γεμάτα τατουάζ και φλέβες να πετάγονται. Αυτή γερμένη στον ώμο του και αυτός να κρατάει ένα μπόγο με ρούχα. Μου έκανε εντύπωση γιατί φορούσε μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα που έλεγε "Τρύγος Κυρ-Γιάννη Δύοχιλιάδεςκάτι".. 

Την επόμενη μέρα, σχεδόν εικοσιτέσσερις ώρες μετά, τον πέτυχα κάπου στην Ερμού σε μια είσοδο να κάθεται ακίνητος, λιωμένος. Φορούσε την ίδια μπλούζα, αλλά δεν είχε μαζί του ούτε μπόγο, ούτε κοπέλα. Άλλη μια χαμένη ψυχή σε ένα χαμένο καλοκαίρι..