27.6.12

Losing my religion


Δεν ξέρω αν χάνω την πίστη μου. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν πιστεύω σε κάτι. Από χθες  όμως σίγουρα έχασα ένα μέρος από τα εφηβικά - σχεδόν παιδικά - μου χρόνια. Ο καλός μου φίλος Ανέστης, ο παιδικός μου φίλος Ανέστης, πέθανε χθες πολλά χιλιόμετρα μακρυά από εδώ. 

Συνηθίσαμε να είμαστε μακρυά, πολλά χρόνια τώρα. Πρώτα η Σερβία, ύστερα η Νορβηγία, τον είχα συνηθίσει να είναι μακρυά. Αλλά πάλι είχα συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο. Να συζητήσουμε με τις ώρες όπως κάναμε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές του 1990. Να μιλάμε για την κοινή μας αγάπη, τον ΠΑΟΚ και στο background να παίζει το Losing my religion που είχε βγει τότε. Τα χρόνια περνούσαν, οι REM δεν ακουγόντουσαν τόσο συχνά αλλά εμείς συνεχίζαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο. Ήταν από τους πρώτους που έπαιρνα τηλέφωνο όταν έβγαινα από την Τούμπα μετά από κανένα ντέρμπι για να μοιραστούμε χαρές λύπες. Κάθε ένα ή δύο χρόνια είχα την τύχη να τον βρίσκω για κανα διήμερο στην Βέροια και να πίνουμε μπύρες και καφέδες με τις ώρες, να θυμόμαστε νύχτες που περάσαν στην Ενωδία.

Χθες όταν το έμαθα, οι REM ξαναήρθαν στο μυαλό μου. Ήταν από τις πρώτες αναμνήσεις που ξεχύθηκαν μανιασμένες. 20 χρόνια αναμνήσεις που ξεκινάν από το ίδιο θρανίο το Σεπτέμβρη του 1988, από κοπάνες σε μια χειμωνιάτικη Βέροια, από την πενταήμερη, από τις πρώτες διακοπές με την παλιοπαρέα στη Πάρο, από 2 εβδομάδες στη Ρόδο, από φάσεις με κορίτσια από τη Μακεντόνια, από τη νύχτα που βομβάρδιζαν το Σεράγεβο, από το ντέρμπι με τον Άρη στο μπάσκετ μέχρι την νίκη στο Λονδίνο.

Χιλιάδες αναμνήσεις δεν με αφήνουν να το χωνέψω. Απόμεινα να κοιτάω την ¨επαφή¨ του στον κατάλογο του κινητού μου. Στις 18 Ιουλίου είχε γενέθλια. θα μου το θυμίσει το κινητό.

Καλό ταξίδι φίλε


23.6.12

Κρίμα...


Για να περάσεις στους 4...
Για να νικήσεις αυτή την Γερμανία...
Πρέπει να έχεις τρία πράγματα:
α. τύχη
β. απόδοση 110%, και το κυριότερο
γ. να σε υποτιμήσει ο αντίπαλος.

Χθες δεν είχαμε τίποτε από τα τρία.
Χάσαμε δίκαια και δυστυχώς δεν καταφέραμε 
ούτε καν να δείξουμε την σκλήρή άμυνα που είναι πια το σήμα κατατεθέν μας...

Κρίμα...
Obrigado Santos
Ευχαριστούμε παιδιά..

18.6.12

Το βολικό αποτέλεσμα.



Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι ένα βολικό αποτέλεσμα που ο "σοφός" 'λαός", πάντα κουτοπόνηρος προκρίνει. Εντελώς κυνικά αν το δει κανείς είναι ένα αποτέλεσμα που βολεύει όλους. Και όταν λέμε 
όλους, εννοούμε όλους, εντός αλλά και εκτός της χώρας.

Βασικά βολεύει την Νέα Δημοκρατία. Το αποτέλεσμα της λύνει τα χέρια. Πλέον μπορεί να είναι ο αρχηγός μια κυβέρνησης συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΔημΑρ. Και αυτή η κυβέρνηση θα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα από μια αντίστοιχη που θα έβγαινε με τις αναλογίες που έδωσε η κάλπη στις 6 Μαΐου. Πλέον μια τρικομματική  κυβέρνηση αντιπροσωπεύει το 48% του εκλογικού σώματος με 179 βουλευτές ενώ ένα μήνα πριν θα είχε 10 βουλευτές αλλά και 10 ποσοστιαίες μονάδες  λιγότερες. Από αυτό το πρίσμα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και δυνάμωσε πολύ, μπορούσε να επηρεάσει τα πράγματα περισσότερο με τα προηγούμενα αποτελέσματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως θα μπορούσε να περάσει κάποιες θέσεις του σε μια οικουμενική κυβέρνηση που θα προέκυπτε από την προηγούμενη εκλογική διαδικασία. Όμως διάλεξε την σύγκρουση αντί του συμβιβασμού. Ανέβηκε 10 μονάδες αλλά δεν ήταν αρκετές καθώς η ΝΔ ανέβηκε 11. Παρόλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε άρδην. Από τα τέλη Μαρτίου μέχρι σήμερα έγινε ο δεύτερος πόλος σε ένα νέο τοπίο. Όμως, όπως είπε και ένας δάσκαλός μου, τα κόμματα είναι σαν νταλίκες. Δεν στρίβουν εύκολα. Θέλουν χώρο και χρόνο. Πολιτικό χώρο βρήκε ο Τσίπρας. Τώρα του δόθηκε και ο χρόνος από την βολική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να μεταλλάξει το ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα με 12 συνιστώσες εκ των οποίων η μία αντιπροσώπευε το 80% του 4-5% που έπαιρνε στην κάλπη, σε ένα κόμμα εξουσίας. Για να το κάνει αυτό πρέπει να στραφεί ακόμα περισσότερο προς το κέντρο. Δεν έχει άλλη λύση εκτός από το να περιμένει να του έρθει ότι έχει απομείνει από το κέντρο....

Το πολύπαθο κέντρο, στο οποίο το 12 % του ΠΑΣΟΚ είναι μια μικρή νίκη του Μπενι.. Όσο και αν αυτό ακούγεται ως ανέκδοτο. Άνετα το ΠΑΣΟΚ μπορούσε να φτάσει και πιο χαμηλά. Το ότι δεν έφτασε είναι σχεδόν μια νίκη. Έχει όμως πολύ δουλειά...

Ο Καμμένος έχασε 30% αλλά νομίζω κερδισμένος είναι. Βολικά κανένας πια δεν θα του ζητήσει να συνεργαστούν. Μπορεί να λέει ότι θέλει ως άλλος Καρατζαφέρης, νεάς κοπής. 

Η Χρυσή Αυγή πήρε - ξανά - 7 %. Αμφιβάλει κανείς ότι αυτοί που την ψήφιζαν δεν ξέραν τι ψήφιζαν; Το 49% αυτών που έριξαν χθες ΧΑ, σύμφωνα με το exit poll της ΝΕΤ, δήλωσαν ότι βρίσκονται κοντά στο κόμμα. Αυτό σημαίνει 3,5%. Όπερ σημαίνει σχεδόν μόνιμη κοινοβουλευτική παρουσία... 
Η άκρα δεξιά δεν αντιμετωπίζεται ούτε με απειλές, ούτε με απαγορεύσεις, ούτε με άναρθρες κραυγές.... Πληροφορίες ένταυθα ;-)

Η ΔημΑρ. είναι και αυτή στους νικητές. Έχασε τους μισούς της ψηφοφόρους αλλά κέρδισε άλλους τόσους. Η καθαρή της θέση - στην κυβέρνηση είτε με τον χωροφύλακα, είτε με τον αστυφύλακα - πέρασε. Πλέον αυτό της δίνει μια θέση από την οποία μπορεί άνετα να ανταγωνίζεται το ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Κεντροδεξιάς. Μάλιστα δεν έχει κακό παρελθόν να κουβαλήσει. Ενδεχομένως να έχει απώλειες στην συγκυβέρνηση που ετοιμάζεται αλλά από την άλλη υπάρχει πολύς κόσμος - από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ μέχρι την ανανεωτική Αριστερά - που θέλει μια κυβερνώσα αλλά και συναινετική Κέντροαριστερά. Αυτό το κατάλαβε χθες από νωρίς ο Κυρ-Φώτης.

Το αποτέλεσμα είναι βολικό και για τον ..χαμένο. Το ΚΚΕ έχασε 4 μονάδες. Βγαίνει και δηλώνει ότι αυτό είναι σωστό αλλά ο "λαός" έκανε λάθος. Αυτισμός λέγεται αυτό. Απλά. Είναι όμως όλοι στον Περισσό ανακουφισμένοι. Επιτέλους ο μεγάλος τους πολιτικός αντίπαλος δεν έφτασε στην εξουσία. Πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πολιτικά "σύμμαχου" κόμματος. Μεγάλη ανακούφιση...

Τέλος το αποτέλεσμα είναι βολικό για τους ξένους. Αυτό περίμεναν. Αν έβγαινε ο Τσίπρας οι πιέσεις θα ήταν αφόρητες. Δεν ξέρω πως ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να τις αντιμετωπίσει, μην έχοντας συνοχή αλλά αντιμετωπίζοντας την κατάσταση από την θέση του επικεφαλής - π.χ. - μιας κυβέρνησης μειοψηφείας ΣΥΡΙΖΑ-ΔημΑρ με ανοχή Καμμένου. Νομίζω βολεύει τους ξένους το αποτέλεσμα. Αν θέλουν να μας κρατήσουν στο ευρώ θα φανεί στην επόμενη ευρωπαϊκή σύνοδο στα τέλη του μήνα. 

Αν μας δώσουν μια ανάσα, χαλαρώσουν τους όρους, σημαίνει ότι κάτι θα γίνει. Υπάρχει φως. Αν ζητήσουν υπογραφές και διαβεβαιώσεις από τον Τσίπρα, τότε θα σημαίνει ότι δεν μας θέλουν έξω από το κοινό νόμισμα. Έτσι απλά. Ο Τσίπρας σε καμιά περίπτωση δεν θα συμφωνήσει και δεν πρέπει να συμφωνήσει. Είτε το θέλουν πολλοί, είτε όχι, σε μια πιθανή συγκυβέρνηση των τριών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η - μόνη - δημοκρατική εναλλακτική. Αν δεν την έχουμε τότε θα είναι μόνη της η Χρυσή Αυγή και ο πραγματικός ασκός του αιόλου...

14.6.12


Μπορεί να με πείτε τρελό, αλλά έχω ένα 
προαίσθημα ότι το Σάββατο θα κερδίσουμε την Ρωσία..

8.6.12

Ο δύσκολος δρόμος...

 

Πριν από αρκετό καιρό μας φαινόντουσαν πολύ διασκεδαστικές οι σκηνές με κορεάτες ή ταιβανέζους βουλευτές  να χτυπιούνται σε αίθουσες μακρινών κοινοβουλίων. Λίγα χρόνια τώρα η βία ξεχειλίζει και στην δική μας δημόσια ζωή. Δυστυχώς εξακολουθεί να μας διασκεδάζει, τουλάχιστον αρκετούς εκεί έξω. 


Ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που δικαιολογούν τέτοιες εκρήξεις βίας. Και αυτούς δεν τους βρίσκεις μόνο στην δεξιά. Αν θυμηθούμε π.χ. τον ξυλοδαρμό του Κωστή Χατζηδάκη εκεί θα βρούμε στην άλλη πλευρά αυτούς που είπαν- έστω και από μέσα τους - "καλά του κάνανε" ή "τα ήθελε και τα έπαθε", τις ίδιες φράσεις που ακούστηκαν χθες για την Κανέλη.

Η βία είναι εδώ τουλάχιστον από τον Δεκέμβρη του 2008 που το καπάκι της χύτρας που λέγεται Ελλάδα τινάχτηκε στον αέρα. Αυτή είναι μια ακόμη πλευρά σε αυτό το τεράστιο σκληρό μωσαϊκό που λέγεται Ελληνική Κρίση. 

Και είναι σίγουρο ότι η βία θα φέρει και άλλη βία και ευτυχώς δεν υπάρχουν άπειρα όπλα εκεί έξω όπως τότε που κυκλοφορούσαν στην κατοχή για να αρχίσουμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο σε μεγάλη κλίμακα σιγά σιγά.

Σε αυτή τη φάση η μόνη λύση που μπορούμε να βρούμε είναι μια πολιτική. Πρέπει επιτέλους να ανακαλύψουμε την συνεργασία και τον συμβιβασμό σε  αυτή την χώρα και τέτοιες ενέργειες να απομονωθούν συνολικά αλλά και να αντιμετωπιστούν μεμονωμένα από την Δικαιοσύνη. Αυτός είναι ο δύσκολος και δημοκρατικός πραγματικά δρόμος.

Αν αντίθετα προσπαθήσει το πολιτικό σύστημα να απαγορέψει συνολικά την πολιτική οργάνωση Χρυσή Αυγή, αυτό όχι μόνο δεν θα έχει αποτέλεσμα άλλα θα "σφυρηλατήσει" την εθνικοσοσιαλιστική άκρα δεξιά. Την επόμενη της απαγόρευσης θα κατατεθεί μια αίτηση από άτομα που δεν φαίνονται να έχουν σχέση με την Οργάνωση και ένα νέο πολιτικό σχήμα θα βρεθεί. Και αν δεν βρεθεί νέο σχήμα, τότε υπάρχουν και τα παλιά εργαλεία...

5.6.12

Μεγάλη Αλήθεια...



....Στην Ελλάδα και σε χώρες σαν κι εμάς, εκείνο που είναι χαρακτηριστικό, είναι ότι πάση θυσία έχουμε ανάγκη να προστατεύουμε τις ιδέες μέσα από τις οποίες παίρνουμε την εικόνα του εαυτού μας. Και προκειμένου να είμαστε καρφωμένοι σε αυτές τις ιδέες, παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα.
- Και αυτές οι ιδέες έχουν βάλει ένα τεράστιο Χ πάνω στη λέξη συνεργασία. Ετσι δεν είναι;

- Εννοείται, γιατί η ιδεολογία θέλει καθαρότητες. Ενώ η πραγματικότητα, δηλαδή η δημοκρατία, θέλει θεσμούς και συναινέσεις. Η ιδεολογία αποκλείει το αντίθετο, ενώ εμείς χρειαζόμαστε τα αντίθετα να συναιρούνται χωρίς να αυξομειώνονται. Χρειαζόμαστε συνθέσεις! Και η εποχή το ζητάει. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή έχουμε έναν πολιτικό σκληρό ανταγωνισμό, με όρους αρχαϊκούς. Οποιο και να ’ναι το αποτέλεσμα -και εύχομαι και ελπίζω ότι θα είναι ευρωπαϊκό το καλύτερο αποτέλεσμα-, τα προβλήματα παραμένουν στο ακέραιο, γιατί τα ελλείμματα την επομένη μέρα το πρωί θα είναι υπαρκτά και θα χρειάζονται αντιμετώπιση... 

Μεγάλη αλήθεια αυτό που είπε ο Στέλιος Ράμφος στη Ναυτεμπορική. Αυτό πιστεύω και εγώ. Για να βγούμε από την κρίση θέλουμε μια συνεργασία - πολιτική και κοινωνική - με όσο το δυνατό μεγαλύτερη συναίνεση αλλά και διάθεση συμβιβασμού. Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Το κάρο από την λάσπη δεν μπορεί να το βγάλει καμιά αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ούτε της Δεξιάς, ούτε της Αριστεράς, ούτε του Κέντρου. Το βάρος θα σπάσει οποιοδήποτε θα προσπαθήσει από μόνος του να το σύρει. Μπορούμε να βρούμε στο παραπέντε την έννοια της συνεργασίας; Την έννοια του συμβιβασμού; Δύσκολο όμως είναι η μόνη μας ελπίδα όπως είπε ο παλιάτσος στο ληστή....