Eurovision ...

...ξημερώνει στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ...

Θα χαίρεται ο Νίκος και ο κάθε Νίκος..

Από το ένα ναυάγιο στο άλλο...

Πάνω που είπα να αφήσω την πολιτική και το ναυάγιο που μας οδηγεί σε νέες εκλογές και πιθανώς μας περιμένει και μετά από αυτές και να ξεχαστώ λίγο με τον ΠΑΟΚ, αντίκρυσα έναν ακόμα ναυάγιο. Μια κουρασμένη ομάδα, με έναν Γκούφη στο ρόλο του τερματοφύλακα να προσφέρει ένα γκολ στην ΑΕΚ που χωρίς φάση προηγήθηκε. Με ένα κουρασμένο Γκαρσία που το μόνο που έκανε χθες ήταν να τσιμπάει στις προκλήσεις του Βάργκας και να μην μπορεί να περάσει μπαλιά ούτε στα 3 μέτρα. Έναν Μπόλονι που δεν τολμούσε να αλλάξει ούτε τον Γκαρσία, ούτε καν τον Φωτάκη που φαινόταν ότι πάνε για αποβολή με έναν Κουκουλάκη που "αρέσκεται" να μας αφήνει με ...9! Έναν Μπόλονι που δεν τολμάει καν να αλλάξει τον κουρασμένο και ντεφορμέ Κλάους για να παίξει επιτέλους ο μόνος φιλότιμος Νιμανί στην θέση του... Στην τελική πήραμε αυτό που μας άξιζε....

Η ομάδα του Γκαρσία είναι φανερό ότι έχει τελειώσει. Η ανανέωση, ειδικά της μεσαίας γραμμής, επιβάλετε. Σας ευχαριστώ για την βραδιά στο Λονδίνο. Θα σας χειροκροτήσω για τελευταία φορά την Κυριακή. Ελπίζω να δω του χρόνου έναν καλύτερο, πιο επιθετικό και κυρίως πιο νεανικό ΠΑΟΚ.

Το τέλος της Μπελ Επόκ και ένα αβέβαιο μέλλον...

Η "Μπελ Επόκ" στην Ελλάδα ξεκίνησε να τελειώνει όπως ακριβώς τελειώσε η αντίστοιχη ευρωπαϊκή, κάτι λιγότερο από 100 χρόνια πριν, με έναν πυροβολισμό το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Από εκείνη την στιγμή μέχρι σήμερα και σίγουρα στα επόμενα χρόνια που θα έρθουν και θα περάσουν, οι αναλογίες με τις ανέμελες και τετριμένες στιγμές της δανεικής μας ευδαιμονίας και υπερκατανώλωσης των τελευταίων 10 ετών λιγοστεύουν με μεγάλη ταχύτητα. 

Πλέον και ειδικά μετά τις εκλογές καταρίφθηκαν διάφοροι ελληνικοί μύθοι. Όπως αυτός της ανυπαρξίας των εθνικοσοσιαλιστών και των νοσταλγών της αυταρχικής εθνικής τάξης στην Χώρα. Για ένα μεγάλο διάστημα σχεδόν 35 ετών, στην Ελλάδα υπήρχε μια διαδεδομένη - κυρίως αριστερή - αντίληψη ότι στην Ελλάδα η άκρα δεξιά ήταν μια μικρή ιστορία, κάποιοι "γερμανοντυμένοι συνεργάτες των Γερμανών" ή οι θαυμαστές της "αμερικανοκίνητης χούντας". Ήταν έτσι? Αυτοί της Χρυσής Αυγής και οι 440.000 που την ψήφισαν ήταν ξενοκίνητοι?΄Η μήπως ήταν ψήφος διαμαρτυρίας και μόνο? Αν ήταν ψήφος διαμαρτυρίας γιατί δεν πήγε στον Καμμένο? Και αυτός για δοσίλογους και προδότες μιλούσε και μιλάει.....

Δεν ήμουν γεννημέννος ούτε το 1936, ούτε το 1944, ούτε το 1965, ούτε καν το 1974. Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς γινόταν σε όλα εκείνα τα σημεία καμπής της ελληνικής ιστορίας έτσι ώστε να μπορώ να συγκρίνω με τα σημερινά. Γιατί ας μην γελειώμαστε οι εκλογές που θα έρθουν - πιθανότατα- θα έχουν την σημασία που είχαν οι εκλογές του 1920, του 1946 ακόμα και αυτές του Γενάρη του 1936 που η ακυβερνησία που προέκυψε όπλισε τον Γεώργιο τον Β' να προχωρήσει στην δικτατορία του φίλου του, του "Γιαννάκη". 

Νομίζω είναι πολύ τετριμμένο να λες ότι η Μεταπολίτευση "πέθανε" την Κυριακή 6 Μαΐου 2012. Τα αποτελέσματα, ειδικά αυτά των νέων ψηφοφόρων, δείχνουν με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει πια στην Ελλάδα η έννοια της "κομματικής ταύτισης". Το εκλογικό σώμα είναι σε μια "υγροποιημένη" κατάσταση και στις επόμενες εκλογές όλα τα ενδεχόμενα είναι δυνατά. Το εκλογικό σώμα δεν είναι καν διαχωρισμένο σε αντιμνημονιακούς και μνημονιακούς. Τουλάχιστο δεν είναι διαχωρισμένο με απόλυτη σαφήνεια. Από την μία πλευρά τα κόμματα που ψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο έναν μήνα πριν, ήδη μιλάν για τροποποιήσεις του ή ακόμα και επαναδιαπραγματευση του. Ο Κουβέλης ζητά και αυτός επαναδιαπραγμάτευση. Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, που ακόμη υποστηρίζουν το μνημόνιο ή ένα ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο, είναι τριχοτομημένα εκτός Βουλής. Το ΚΚΕ είναι απομονωμένο και όπως και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ζητούν την μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης. 

Τι γίνεται όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ? Τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ? Ή καλύτερα τι θέλουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχω την εντύπωση ότι τα στελέχη του που βγήκαν στα κανάλια τις τελευταίες 3 ημέρες διαφοροποιήθηκαν φανερά ο ένας με τον άλλο. Άκουσα τον Δραγασάκη να λέει ουσιαστικά για επαναδιαπραγμάτευση, τον Στρατούλη να ασχολείται με τις καταθέσεις και τον Τσίπρα πότε να λέει για μορατόριουμ χρέους και πότε για επαχθές χρέος και Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου πάντα όμως θα προσπαθήσει να βρει λύση μέσα στην Ευρώπη. Συγκεκριμένες κινήσεις, πέρα από τις δηλώσεις ειλικρίνειας, δεν μας είπε. 

Ας πούμε ότι έδωσε γενικές κατευθύνσεις, πολύ γενικές βέβαια..  Ξαφνικά ο Αλέξης μοιάζει να έγινε ένας μικρός "Ανδρέας Παπανδρέου". Όλοι βλέπουν σε αυτόν, αυτό που θέλουν. Μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία του ΠΑΣΟΚ του 1981? Αν θα επαναληφθεί θα είναι ως τραγωδία ή φάρσα? Μπορούμε να τρομοκρατήσουμε την Ευρώπη και να ρισκάρουμε μια ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ? Μήπως είναι μια αντίστοιχη φενάκη όπως αυτή που κυνηγούσε στον Σαγγάριο ο Ελληνικός Στρατός το καλοκαίρι του 1921? Από την άλλη είναι φανερό ότι το μνημόνιο οδηγεί σε χρόνια ύφεση χωρίς κανένα σημάδι απεμπλοκής από την κρίση. Και αν σε εμάς μπορούμε να ρίξουμε την ευθύνη στα δύο - χρεοκοπημένα πια - κόμματα του δικομματισμού, ας δούμε τι γίνεται στην Ιρλανδία και ας χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Krugman:

"Consider the case of Ireland, which has been a good soldier in this crisis, imposing ever-harsher austerity in an attempt to win back the favor of the bond markets. According to the prevailing orthodoxy, this should work. In fact, the will to believe is so strong that members of Europe’s policy elite keep proclaiming that Irish austerity has indeed worked, that the Irish economy has begun to recover."

Επομένως νομίζω ότι το μόνο σίγουρο είναι αυτό που είπε ο φίλος μου ο Cybergoulion: ανταλλάξαμε μια σίγουρη καταστροφή με ένα αβέβαιο μέλλον.

Ο Υπεύθυνος της Νεολαίας..

Ο ΛΑ.Ο.Σ. σε αυτές τις εκλογές πραγματικά έχει κάνει ανανέωση! 

Νέο αίμα κατευθείαν από το Γραφείο Νεολαίας αλλά
και με πλούσιο βιογραφικό σε αθλητικές δραστηριότητες.....

Επίσης θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι για μια ακόμη φορά -ανελλιπώς από το 2004-  υποψήφιος με το ΛΑΟΣ στην Α' Θεσσαλονίκη είναι ο  ΓΙΟΣΜΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ του ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ .....

Ας αναβάλουμε τις εκλογές για τον Σεπτέμβριο..

...όχι τίποτε άλλο αλλά γιατί είναι η μόνη λύση να περάσουμε χαλαρό καλοκαίρι. Και αυτό γιατί από την στιγμή που τελειώσαμε με τα ΠιΕςΑι και τις λοιπές "επιτυχίες" της κυβέρνησης Παπαδήμου - Βενιζέλου και του συμπολιτευόμενου αντιπολιτευόμενου, όλη η Ελλάδα έχει χαλαρώσει. Από τις οθόνες των τηλεοράσεων βλέπεις τα ίδια πρόσωπα που "έκρουαν τον κώδωνα" να ξαναμοιράζουν υποσχέσεις λέγοντας - ο καθείς με διαφορετικό τρόπο - την φράση trademark του ΓΑΠ, "λεφτά υπάρχουν". Από την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουν να φωνάζουν για άλλους τρόπους τρόπους διακυβέρνησης, άλλους τρόπους παραγωγής που με την σειρά τους θα δημιουργήσουν νέα μοντέλα διακυβέρνησης, νέες θέσεις οικονομίας κ.ο.κ. ..

Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω ακούσει κανένα απολύτως να λέει μια ξεκάθαρη θέση για το πως θα βγούμε από αυτό το χάλι εκτός ίσως από το Μάνο που έχει ξεκάθαρη άποψη - αν και διαφωνώ σε αρκετά μαζί του - και το ΚΚΕ που δεν θέλει απλά να κυβερνήσει αλλά να πάρει και τα μέσα παραγωγής έτσι ώστε να εφαρμόσει το όραμα του, που είναι ένα πλησιέστερο καθεστώς στο όραμα του ΚΚΕ είναι της πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακίας. Βέβαια δεν μας είπε αν αυτό το σύστημα είναι εκείνο πριν ή μετά τα τανκς της "άνοιξης της Πράγας". Και νομίζω ότι αν ποτέ το κουκουε βρεθεί στην εξουσία πιο πιθανο είναι να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς όπως του "φίλου Κουμουνιστή" Κιμ παρά κάτι καλύτερο. Βεβαίως ο Τσίπρας ακόμη επιμένει να κάνει την Παπαρήγα πρωθυπουργό.. Στο άλλο άκρο επικρατεί συνωστίσμος επικρατεί και ο φίλος μου ο Καρατζαφέρης είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Θες η κυβερνητική αποτυχία του, θες η διάσπαση του κόμματος, θες ο Καμμένος και η Χρυσή Αυγή, οι πιθανότητες να μπει στην Βουλή έχουν περιοριστεί στον.. Κύρτσο.. Όσο για τους δύο "μεγάλους" δεν είδα τίποτε σε αυτά τα δύο χρόνια στο δημόσιο ότι έχουν την θέληση να αλλάξουν κάτι.

Η επόμενη ημέρα, όπως και να έχουν τα αποτελέσματα και όποιος και να συνεργαστεί για να κυβερνήσει, θα είναι η πρώτη από μια πολύ μεγάλη σειρά από δύσκολες ημέρες. Για μένα μόνη λύση είναι ...ο Ολλάντ. Όχι γιατί πιστεύω σε αυτόν, τουναντίον. Πιστεύω όμως ότι μια ενδεχόμενη επικράτηση των σοσιαλιστών στην Γαλλία μπορεί να αντιστρέψει αυτή την ευρωπαϊκή ορθοδοξία της λιτότητας και να μας δώσει μια πολύτιμη ανάσα. Όχι ότι θα λυθούν τα προβλήματα μας με την μία, όμως με αυτή την ανάσα θα μπορούσαμε ενδεχομένως να αλλάξουμε, λιγότερο αναίμακτα, το διαφθαρμένο οικονομικό πολιτικό μας σύστημα σε κάτι καλύτερο. Και μπορούμε να το αλλάξουμε αν ξεκινώντας από τον εαυτό μας εγκαταλείψουμε την πολιτική με όρους καφενείου και με οπαδικό ταμπεραμέντο. Ας μάθουμε επιτέλους αδερφέ μου να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά, όπως λεέι το τραγούδι. Και ας μάθουμε επιτέλους ότι δημοκρατία είναι ο συμβιβασμός των απόψεων και όχι η μανιχαιστική επικράτηση της άποψης μας. Αυτή είναι μια καλή αρχή νομίζω...  

ΥΓ. Αν ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του μπουν στο κοινοβούλιο - που μάλλον θα μπουν - δεν  είναι απειλή για την δημοκρατία. Ίσα ίσα αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Να δίνει το λόγο ακόμα και στους εχθρούς αυτης, να μην φοβάται τις φωνές. Η απειλή για την δημοκρατία είναι ο καθημερινός τραμπουκισμός και ο καθημέρινος ισοπεδωτισμός των πάντων. Μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή είναι να δράσουμε πολιτικά και σκεπτόμενοι λογικά και ψύχραιμα..