27.2.12

Ελπίζω να είναι παρωδία...

 
Ένα διαφορετικό, εξαιρετικά επίκαιρο μυθιστόρημα, που προκαλεί τον αναγνώστη να συλλογιστεί τον σκοπό του δικού του ταξιδιού, ακόμη και διαφωνώντας μαζί του. Έχει φόντο μια ταινία-υπερπαραγωγή, μ' ένα σενάριο εκπληκτικό, που έχει τη δύναμη ν' αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται η ανθρωπότητα, ή μάλλον τον τρόπο που της επιβάλλουν να σκέφτεται...

Ο σκηνοθέτης Στέφανος Ανεμογιάννης επιλέγεται από μία μυστηριώδη οργάνωση για να σκηνοθετήσει αυτή την ταινία. Ενώ η ανάγνωση του σεναρίου τον αφήνει έκπληκτο και είναι γι' αυτόν μια μεγάλη πρόκληση, ο ίδιος βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του και είναι έτοιμος να καταρρεύσει.


Ταυτόχρονα και απροσδόκητα, εμφανίζεται μπροστά του η Αθηνά, μια καινοτόμος ψυχολόγος που χρησιμοποιεί τεχνικές της ψυχολογίας για να δημιουργήσει μια σταθερή γέφυρα, η οποία θα βοηθήσει τον Στέφανο να περάσει από το ενοχικό του παρελθόν σ' ένα ισορροπημένο παρόν με το πρόσωπο στραμμένο στο φωτεινό μέλλον.


Σαν άλλη Αριάδνη θα του δώσει τον μίτο για να βγει από τον προσωπικό του λαβύρινθο.


Ο Στέφανος την ερωτεύεται με πάθος και βιώνει αυτό που λέγεται "μεγάλη αγάπη", ανασυντάσσει τις δυνάμεις του για να κατορθώσει να φέρει εις πέρας το έργο του.


Όμως το σενάριο της ταινίας απέχει ελάχιστα από την πραγματικότητα. Δύο τεράστιες δυνάμεις γιγαντώνονται και συγκρούονται, το καλό και το κακό, και ο κίνδυνος παραμονεύει στην Κρήτη, το νησί του Λαβυρίνθου.


Ποιοι επιβάλλουν στους ανθρώπους να βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στον Λαβύρινθο;


Και ποιοι είναι αυτοί που δείχνουν την έξοδο, την ΚΑΘΕΤΗ ΕΞΟΔΟ;

.......................................

Δεν νομίζω να έχω διαβάσει πιο δήθεν, πιο ψεύτικη και πιο βαρύγδουπη σύνοψη σε οπισθόφυλλο βιβλίου..
Αγαπητέ Πασχάλη ελπίζω να έγραψες μια παρωδία, διαφορετικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος αγοράζει τα βιβλία σου. Τουλάχιστο ποιος αγοράζει δύο από τα βιβλία σου γιατί για να σου πω την αλήθεια έκανα το λάθος και πήρα αυτό όταν το βρήκα σε 70% έκπτωση ( στα 5 ευρώ). Διαβάζοντας το πραγματικά για πρώτη φορά στην ζωή μου έψαχνα να βρω μολύβι για να σημειώσω τους πιο κλισαρισμένους,  εντελώς φεικ και πομπώδης διαλόγους που έχω διαβάσει σε νεοελληνικό μυθιστόρημα.. . 

Τουλάχιστον είπα διαβάζοντας την παραπάνω σύνοψη να μιλήσω ειλικρινά...

3 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δυστυχώς η πλειονότητα των ελληνικών συγγραφικών έργων είναι δήθεν. Ψεύτικοι διάλογοι εντελώς μακριά από τη φυσικότητα της γλώσσας, χωρίς μηνύματα ή έστω νέες ιδέες. Είναι η άλλη όψη της υποκουλτούρας και του πληθωρισμού του βιβλίου.

Προτιμώ λοιπόν τις επιστημονικές και πολιτικές θέσεις. Τουλάχιστον έχουν κάτι να πουν...

Cybergoulion είπε...

Χωρίς άλλο σχόλιο, πάρε και το γκανιάν:
ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ.

Το πετρωμένο φυγείν αδύνατο που έλεγε και ο Χάρυ. Για την ιστορία έχει και αυτό λαβύρινθο στην περιγραφή! :-P

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ελάτε με ένα ποίημα ή στείλτε ένα;