Σαν σήμερα, δέκα χρόνια πριν, περνούσα για πρώτη φορά την πύλη του 604 ΤΠ στο Κιλκίς. Από μια βολή που κάναμε εκείνες τις πρώτες μέρες είναι και η παραπάνω φωτογραφία, μια από τις λίγες που έχω από την δεκαεξάμηνη θητεία μου.
Από τον Στρατό δεν έχω παράπονο. Στους δεκαέξι μήνες που πέρασα στα χακι, ή μάλλον στις φόρμες παραλλαγής, από τον Μάρτη του 2001 μέχρι και τον Ιούλη του 2002, πήρα το μερίδιο μου από αγγαρείες, καβάτζες, πλάκες, χωσίματα, φιδιάσματα και ότι άλλο περιγράφει με λογοτεχνική διάθεση η στρατιωτική ορολογία και η φανταρίστικη αργκό.
Πριν μπω θεωρούσα ότι είχα δει κάποια πράγματα και είχα περάσει από καταστάσεις δύσκολες κτλ. Η αλήθεια όμως είναι ότι στο κοινωνικό χωνευτήρι του Πεζικού όχι μόνο βλέπεις κάθε καρυδιάς καρύδι, μυρίζεις και τα χνώτα τους όπως είχα γράψει και παλιότερα..
Όπως και να έχει το πράγμα, δέκα χρόνια μετά, έχοντας ξεχάσει το 70% της καθημερινότητας του στρατού και με το υπόλοιπο 30% στο μυαλό, καταλαβαίνω ότι αυτοί οι μήνες ήταν η τελευταία "ανέμελη περιπέτεια"! Το τελευταίο οχυρό μιας σχεδόν παιδικής αθωότητας, ενός κόσμου όπου το άγχος της καθημερινότητας είναι μια άγνωστη λέξη και η ισοπεδωτική λογική της ομοιόμορφης στολής φέρνει κοντά "λαό και Κολωνάκι".
Παραμένει βέβαια μια "ανέμελη περιπέτεια", μια προσωπική, ατομική και χρεωμένη με 108 βέρσιον της "Λούφας και Παραλλαγής". Αρκεί η ιστορία να μην σε μπλέξει σε καμιά ...σοβαρή περιπέτεια όπως τα Ίμια το '96 ή ακόμη χειρότερα η Κυπριακή Τραγωδία το '74. Γιατί σε κάποια στιγμή όταν είσαι φαντάρος καταλαβαίνεις ότι εκείνοι οι τρελοί που γύρισαν από την Κύπρο ήταν -αν και παλιοσειρές - "συνάδερφοι".
4 σχόλια:
Παρά λίγο θα ήμασταν "σειρούλες" δηλαδή. Εγώ μπήκα Ιαν 2001 στο 604 στο Κιλκίς.
Εξαιρετική ανάρτηση. Δε θέλω να τη χαλάσω με τις δικές μου εμπειρίες. Πολύ ωραίο link.
πήγα λίγο πρίν φύγεις. 2 μήνες Τρίπολη και 12 Χίο, μια χαρά!!!
Ευχαριστώ παιδιά. Καλημέρες να έχετε..
Δημοσίευση σχολίου