Δύο χρόνια μετά δεν νομίζω να κατάλαβε ακόμα κάποιος τι έγινε εκείνες τις μέρες. Ή ακόμα και να υπάρχει κάποιος που να κατάλαβε δεν νομίζω να βρει κάποιον άλλον να συμφωνήσει μαζί του. Έτσι διαβάζοντας σήμερα τα λόγια του Αλεξάκη σήμερα, ένοιωσα έκπληξη. Μια συνέντευξη που αξίζει να την διαβάσει κανείς και ας μην συμφωνεί με αυτά που λέει. Εγώ πάντως θα συμφωνήσω μαζί του στα εξής:
"Η διαφορά είναι ότι η γενιά του Μάη του ’68 προέρχονταν από μια κοινωνία η οποία αμφισβητούσε ειλικρινά το μοντέλο της κατανάλωσης, το αμερικάνικο μοντέλο. Ενώ σήμερα καίνε το αυτοκίνητο του οποίου δεν έχουν τα κλειδιά. Είδαν τα κοκτέιλ μολότοφ σαν πιστωτικές κάρτες. Δεν μπορώ να μπω στο μαγαζί που έμπαινε η μάνα μου από την πόρτα, θα μπω από την τζαμαρία....στην Γαλλία εξεγέρθηκαν, οι αποκλεισμένοι. Όταν έχεις πατέρα από τη Σενεγάλη ή από την Αλγερία πολύ δύσκολα σε προσλαμβάνουν οι επιχειρηματίες. Και στην τηλεόραση, δεν εμφανίζονται συχνά μαύροι ή έστω Άραβες. Εδώ όμως μαθαίνω ότι βγήκαν στους δρόμους τα παιδιά των γιατρών, των καθηγητών, των δικαστικών, τα παιδιά της Κυβέρνησης δηλαδή....μετά αναρωτιόμαστε γιατί συνέβησαν όλα αυτά. Πιστεύω ότι υπάρχει ένα διπλό δράμα εδώ. Δεν είμαι ψυχαναλυτής της νεολαίας αλλά αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε αδιέξοδο. Το όνειρο ζωής που τους έχει πουλήσει η κοινωνία, η εύκολη οικονομική επιτυχία δηλαδή, βλέπουν ότι δεν μπορεί πλέον να πραγματοποιηθεί"Το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνες οι στιγμές ήταν ουσιαστικά η πρώτη μεγάλη ρωγμή σε ένα οικοδόμημα που έμπαζε απο παντού και είχε τελικά μόνο μια λαμπερή βιτρίνα. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη πράξη μιας πτώσης. Μια πρώτη πράξη που είχε τίτλο "Δεκέμβρης 2008". Σήμερα ζούμε την δεύτερη πράξη που ονομάζεται "η πτώχευση"....
9 σχόλια:
Στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στον αντιεξουσιαστικό και αριστερό χώρο αφθονούν τα άρθρα που αναφέρονται και αναλύουν τα γεγονότα του Δεκέμβρη.
Ωστόσο, κι εγώ στο δικό σου πνεύμα αναρωτιέμαι: άλλαξε τίποτα; Και απαντώ: όχι. Οι νέοι μας επέστρεψαν στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο, στον τηλεοπτικό βόθρο της υποκουλτούρας της κάθε Πετρούλας και Τατιάνας, στη μιζέρια ενός ανίκανου σχολείου να παραγάγει πνεύμα και κρίση, στην αθλιότητα ενός εξετασιοκεντρικού και κομφορμιστικού εκπαιδευτικούς συστήματος.
Δείμε το πρόβλημά δεν είναι μόνο στο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι στην κοινωνία γενικότερα και έχει να κάνει με την κουλτούρα της γενικότερα...
Όταν οι "μεγάλοι" λένε γελώντας στους "μικρούς" ότι "εσύ θα πληρώσεις το λογαριασμό" κάπου εκεί καταλήγουμε...
Το σχολείο είναι η κοιτίδα της δημιυοργίας αντιδράσεων σε κάθε έναν που μοιάζει να ασκεί εξουσία (όπως ο δάσκαλος). >Για την κοινωνία, φυσικά, και δε διαφωνώ. Όταν οι "μεγάλοι" λένε, είσαι μικρός ακόμα, θα μάθεις ή κι εγώ τα ίδια στην ηλικία σου, αλλά τώρα μεγάλωσα, ουσιαστικά χαντακώνουμε το αναφαίρετο -για εμάς- δικαίωμα να κρίνουμε. Κάνουμε τη νεολαία αντιδραστική ή απαθή, την περιθωριοποιούμε, τη φυλακίζουμε.
χμμμμ
Μου άρεσε το ποστ σου.
Μπορουμε ισως να μιλαμε για "επανασταση των καλομαθημενων", αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο.
Να θυμομαστε πως αυτα τα πραγματα δεν ακολουθουν γραμμικοτητες. Αν υποβοσκει δυσαρεσκεια, αν το μελλον ειναι αβεβαιο μπορει απο ενα τυχαιο (με την έννοια του οχι προσχεδιασμενου. Καθολου τυχαιο με την εννοια των πολιτικων πραξεων γιατι απο τον Βυρωνα και περα ηταν αναμενομενο κατι τετοιο να γινει) παλι γεγονος να γινει της πουτανας
Για, Zaphod, των καλομαθημένων; Είναι καλομαθημένο ένα παιδί που εργάζεται για περισσότερες από 13-15 ώρες; Που αγχώνεται καθώς βλέπει το μέλλον -κοινωνικό, διαπροσωπικό κι επαγγελματικό- να διακυβεύεται από εξετάσεις που του κλειδώνουν την κρίση, την αισθητική και φυλακίζουν την πρωτοβουλία ή τη διαφωνία του; Αυτά τα παιδιά σήμερα είναι πιο καταπιεσμένα από εμάς, φίλε.
πιθανον, αλλα ....λιγοτερο απο τους γονεις μας!!
Εβαλα ενα ισως αν ειδες :)
Αν θυμασαι δεν ημουν κατακριτικος τοτες ουτε και ειμαι τωρα, παντως ειναι γεγονος πως πολλοι απο τους τοτε πρωταγωνιστες δεν ηταν αυτο που λέμε "αποκληροι", σωστα;
Απόκληροι σίγουρα δεν είναι, Zaphod. Έχουν άλλα προβλήματα. Γι' αυτό κι εγώ μιλάω για κοινωνικές εντάσεις, κοινωνική εξέγερση κτλ. Τα αίτια της εξέργερσης, της αντίστασης κτλ είναι καθαρά κοινωνικά. Όχι ταξικά ή οικονομικά (με τη στενή έννοια). Είναι η ανάγκη να φωνάξουν για την κοινωνία που τους πολεμά και τη μισούν. Είναι η αντίδραση για το σχολείο -την πρώτη και πελώρια καταπίεση που βιώνουν (και πιθανώς να μη ξαναβιώσουν άλλη τέτοια).
Xμμμμ
αμα ειναι ετσι εντάξει!
έτσι είναι αν έτσι νομίζετε...
Δημοσίευση σχολίου