"Οι έμποροι περιμένουν τις μέρες των γιορτών για να βγάλουν τα σπασμένα μιας πολύ κακής χρονιάς, δυστυχώς όμως η αυξημένη κίνηση δεν είναι αρκετή μιας και ο περισσότερος κόσμος περισσότερο κοιτάει παρά ψωνίζει"
H παραπάνω ατάκα- με εκφώνηση σε στυλ σοβαρού Σόμπολού- την άκουσα σε mainstream -μη χέσω- κανάλι της χώρας. Μπορεί να την άκουσα φέτος αλλά δεν ήταν και η πρώτη φορά. Σχεδόν από το 2000 αλλά σίγουρα μετά την εισαγωγή του ευρώ η λέξη κρίση ήταν συνυφασμένη με την κατάσταση της οικονομίας, της ελληνικής οικονομίας βεβαίως βεβαίως. Και να που η κρίση έφτασε για τα καλά.
Και στο μυαλό μου ήρθε εκείνος ο μύθος του Αισώπου με το παιδάκι που φώναζε "λύκος". Μόνο που στην δική μας περίπτωση υπήρχαν πάρα πολλά παιδάκια που φώναζαν "λύκος", μπροστά σε μικρόφωνα, εφημερίδες, παρέες.και όπου υπήρχε ένα ακροατήριο έστω και ενός ατόμου.
Και όταν αυτή την χρονιά, κάπου μέσα στο Μάρτη, ήρθε πραγματικά ένας μεγάλος λύκος καταλάβαμε ότι οι "λύκοι" που φωνάζαμε τα προηγούμενα χρόνια ήταν απλά κουταβάκια.