Καιρό τώρα στο μυαλό μου έχω το No Good (Start The Dance) των Prodigy . Αυτό μου ήρθε όταν είδα την αφίσα από την αυριανή συναυλία τους στο Παλατάκι του ΠΑΟΚ στα πλαίσια της περιοδίας τους Invaders must die!
Και το μυαλό μου πήγε πολλά χρόνια πριν στα 1994 - είπαμε μαγική χρονιά- όταν ήμουν 18 χρονών -άλλος μαγικός αριθμός!!!! Τότε είχε μόλις καθήσει ο κουρνιαχτός από τα περίφημα ρειβ παρτι! Και μέσα από αυτό τον κουρνιαχτό βγήκε μια παρέα από την Αγγλία που έπαιζε μια απίστευτα γρήγορη μουσική. Μια μουσική με απίστευτη ενέργεια και ρυθμό αλλά από την άλλη κρατούσε και μια περίεργη μελωδία, μια μελωδία που έμοιαζε να βγαίνει από έναν δίσκο 33 στροφών σε ένα πικαπ των 45! Το πρώτο τους κομμάτι που τους έκανε γνωστούς ήταν το Out of Space, το δεύτερο τους κομμάτι όμως ήταν το αγαπημένο μου - μαζί με το προβοκατόρικο smuck my bitch up!!
Το No Good (Start The Dance) δεν είναι ακριβώς ένα τραγούδι. Είναι ένα διονυσιακό άκουσμα που σε καλεί να εκστασιαστείς και να μπεις σε ένα παραλήρημα με ή χωρις ναρκωτικά. Είναι η πεμπτουσία του ρεήβ. Κάθε φορά που το ακούω και καθώς το μπάσο γεμίζει το αυτί μου με μεταφέρει μαγικά - ίσως με την δύναμη του Πάνα - εκεί στα 1994..
Λοιπόν, ανεβάστε την ένταση στο τέρμα, πατήστε play και Start the dance!
Και το μυαλό μου πήγε πολλά χρόνια πριν στα 1994 - είπαμε μαγική χρονιά- όταν ήμουν 18 χρονών -άλλος μαγικός αριθμός!!!! Τότε είχε μόλις καθήσει ο κουρνιαχτός από τα περίφημα ρειβ παρτι! Και μέσα από αυτό τον κουρνιαχτό βγήκε μια παρέα από την Αγγλία που έπαιζε μια απίστευτα γρήγορη μουσική. Μια μουσική με απίστευτη ενέργεια και ρυθμό αλλά από την άλλη κρατούσε και μια περίεργη μελωδία, μια μελωδία που έμοιαζε να βγαίνει από έναν δίσκο 33 στροφών σε ένα πικαπ των 45! Το πρώτο τους κομμάτι που τους έκανε γνωστούς ήταν το Out of Space, το δεύτερο τους κομμάτι όμως ήταν το αγαπημένο μου - μαζί με το προβοκατόρικο smuck my bitch up!!
Το No Good (Start The Dance) δεν είναι ακριβώς ένα τραγούδι. Είναι ένα διονυσιακό άκουσμα που σε καλεί να εκστασιαστείς και να μπεις σε ένα παραλήρημα με ή χωρις ναρκωτικά. Είναι η πεμπτουσία του ρεήβ. Κάθε φορά που το ακούω και καθώς το μπάσο γεμίζει το αυτί μου με μεταφέρει μαγικά - ίσως με την δύναμη του Πάνα - εκεί στα 1994..
Λοιπόν, ανεβάστε την ένταση στο τέρμα, πατήστε play και Start the dance!
4 σχόλια:
Έτσι, να τα λέμε αυτά! Γιατί όταν στην Ελλάδα κάναμε ρέιβ πάρτυ, οι υπόλοιποι τρώγανε βελανίδια!
αυτά φίλτατε υπήρχαν και όταν τρώγαμε και εμείς βελανίδια!
Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα :-)
αυτό και "τα πουλιά"!!
Δημοσίευση σχολίου