Είδα σήμερα το πρωί κινητοποιήσεις των εργαζομένων με με συμβάσεις Stage μετά από την
χθεσινή ανακοίνωση ότι δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις. Είδα σήμερα αρκετές γυναίκες, οι περισσότερες πάνω απο 35, να συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες. Καταλαβαίνω τον πόνο τους. Άλλώστε για 700 και 650 ευρώ δουλεύαν με την μίνιμουμ ιατροφαρμακευτική ασφάλεια και χωρίς συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Τους καταλαβαίνω γιατί και εγώ με κάτι τέτοια προγράμματα είχα βρει την πρώτη μου δουλειά το 1998, όταν ήμουν 22.
Υπάρχουν όμως διαφορές ανάμεσα σε μένα τότε και σε αυτές τώρα. Εγώ τότε με την συμμετοχή μου στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που διαχειριζόταν το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είχα εξασφαλίσει 6 μήνες σε ιδιωτική εταιρία. Ήξερα ότι δεν πρόκειται να ανανεωθούν αυτοί οι έξι μήνες και αν ήθελα να δουλέψω παραπάνω έπρεπε να με προσλάβουν κανονικά μετά όπως και έγινε. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος με τον οποίο διαφωνώ με την Αριστερά που λέει να καταργηθούν εντελώς τα stage ακόμα και από τον ιδιωτικό τομέα. Νομίζω ότι τέτοια προγράμματα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον εργοδότη να προσλάβει νέους χωρίς εργασιακή εμπειρία. Βέβαια δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να γίνεται επ'άπειρον. ένα εξάμηνο είναι αρκετό, θεωρώ.
Στην προκειμένη όμως περίπτωση, αυτά τα κορίτσια -μπορεί να υπάρχουν και αγόρια αλλά εγώ δεν τα είδα- ήξεραν ότι δεν μπορούν να ανανεώσουν τις συμβάσεις τους. -αφήνω στην άκρη το πως πήραν τις θέσεις αυτές, ας υποθέσω ότι τις πήραν αξιοκρατικά...
Παρόλλα αυτά κάποια κορίτσια ανανέωσαν τις συμβάσεις stage και μια και δύο φορές. Φτάσαμε λοιπόν να έχουμε στην Ελλάδα το ανέκδοτο, προγράμματα μαθητείας με 6 χρόνια διάρκεια! Έλεος! Έξι ολόκληρα χρόνια! Σε 6 χρόνια μπορείς να σπουδάσεις κάτι από την αρχή αλλά και να κάνεις και διδακτορικό αν το λέει η καρδούλα σου!! Και έτσι φτάνεις στα 35 να δουλεύεις για πενταροδεκάρες και ουσιαστικά ανασφάλιστα και να προσεύχεσαι να παρακαμφθούν οι νόμοι - ως συνήθως στην Ελλάδα- για να βρεις και εσύ μια θέση στον ήλιο. Και αντί η κυβέρνηση που σε διόρισε να σου δώσει μια λύση, συνεχίζει το έργο αυτό της πολιτικής ομηρείας και
προκηρύσουμε και άλλες θέσεις προεκλογικά! Και παράλληλα με αυτό προκηρύσσει και μια ακόμη κατηγορία ομήρων, συμβασιούχους με 8μήνες συμβάσεις. Και βέβαια όλοι αυτοί οι "όμηροι" θα πάνε στις δημόσιες υπηρεσίες για να δουλέψουν πραγματικά και να κάνουν την χαμαλοδουλειά που συνήθως -το λέω με μεγάλη πικρία- κάποιος μόνιμος και εξασφαλισμένος δημόσιος υπάλληλος θα βαριέται να κάνει......
Το να μην ανανεωθούν οι συμβάσεις σημαίνει ότι 12.000 άνθρωποι θα βρεθούν στον ΟΑΕΔ με την μια. Δύσκολη απόφαση είναι αυτή αλλά πιστεύω ότι είναι σωστή. Αυτό ακριβώς έλεγαν οι συμβάσεις που οι περισσότεροι υπέγραψαν ακόμα και αν παράτυπα ανανεώθηκαν μια και δύο φορές.
Θα μου πειτε αυτό ήταν το πρόβλημα στην Ελλάδα ή ο Χριστοφοράκος, η siemens και άλλα πολλά. Δίκιο έχετε. Αλλά νομίζω και ελπίζω αυτή η κυβέρνηση να θέσει κάποιες βάσεις που έξω θεωρούνται αυτονόητες. Το να μην ανανεωθεί αυτή η ομήρεια είναι μια γενναία πολιτική απόφαση της κυβέρνησης, αρκεί όμως να η "απελευθέρωση" αυτών των "ομήρων" να μην σημαίνει "κάνω χώρο για να μαντρώσω τις δικούς μου"....