Το βαρυσήμαντο διάγγελμά..

Αδειάσαν οι δρόμοι και οι πλατείες και τρέξαν όλοι οι άμοιροί κάτοικοι αυτού του έρμου ψευτοκράτους να ακούσουν τι είχε να μας πει ο ακριβοθώρητος - τον τελευταίο καιρό- Κωστάκης. Και αυτός επιτέλους μίλησε. Κάτι είπε για την οικονομική κρίση, κάτι για το στραβό μας το κράτος που είναι διεφθαρμένο - δεν μας είπε βέβαια αν είναι επανιδρυμένο αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια- κάτι και για το περιβάλλον που όλο το καίγαμε και άντε και το δέντρο που όλοι πληγώναμε και πέρασε η ώρα και απο δω το πήγε, απο κει το έφερε, στο τέλος μας το ξεφούρνησε: "Ζητώ λοιπόν νωπή λαϊκή εντολή ". Σαν ένα παιδάκι του δημοτικού που κατουριέται πάνω του στην ιδέα ότι από Δευτέρα αρχίζουν τα σχολεία και προσπαθεί να πείσει τους γονείς του να του δώσουν νέα εντολή.. να μην πάει.....

Έτσι όπως άρχισε αυτός ο Σεπτέμβρης με καπνούς ακόμα από τις φωτιές τις Αττικής και με επερχόμενες εκλογές μοιάζει να είναι ένα φλιπ σαίντ του Σεπτέμβρη του 2007. Και μοιάζει να είναι ένα φλιπ σάιντ γιατί αν και όλα τα ίδια μείναν, όλα τριγύρω αλλάζουν που θα μπορούσε να έλεγε και ο ποιητής. Και αν τότε το ΠΑΣΟΚ έκανε διάφορα δωράκια στον μικρό Κωστάκη, όπως η γελοία ιστορία με την Φώφη, τώρα ο Κωστάκης επιστρέφει την χάρη και ετοιμάζεται να μας αδείασει την γωνιά. Ακόμα και η ημερομηνία που διάλεξε να κάνει το διάγγελμα είναι σαν να ήθελε να προλάβει να είναι ο πρώτος που θα κάνει δώρο στο ΠΑΣΟΚ για τα 35 του γενέθλια αύριο. Βέβαια η σημερινή πράξη του δεν είναι τίποτε άλλο από μια θεαματικά "έξοδος του Μεσσολογγίου".

Απο την άλλη μεριά η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ -δηλαδή να μην έχει καμιά στρατηγική και απλά να περιμένει- δυστυχώς για αυτούς, απέδωσε. Τώρα ενδεχομένως και ίσως να είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να ..δράσουν! Να κάνουν κάτι όχι μόνο σαν κόμμα αλλά και - λέω εγώ τώρα- σαν κυβέρνηση! Ας το σκεφτούν αυτό, τώρα που όλοι τρέχουν να προλάβουν να ράψουν βουλευτικά, υφυπουργικά και υπουργικά κουστούμια.

Και ενώ ο Καρατζαφέρης φαίνεται να είναι - χάσει, κερδίσει- ο μέγας κερδισμένος τον εκλογών, σε μια γωνία είναι οι Αριστερές αποκομμένες από την πραγματικότητα εξίσου και οι δύο, και η παραδοσιακή και η ρεφορμιστική. Και αν η πρώτη ονειρεύεται απλά την κομσομολ και την διεθνή επανάσταση, σιγοτραγουδόντας τον ύμνο της CCCP και κάνοντας τον κομματικό της σταυρό πάνω από το εικόνισμα του Άγιου Ιωσήφ, η δεύτερη είναι σε πολύ χειρότερη φάση. Ταλανισμένη ακόμα από τα παραληρήματα και τα οράματα της κατάληψης των χειμερινών ανακτόρων το Δεκέμβρη που μας πέρασε προσπαθεί να (ξανά)μοιράσει τα οφίκκια της και να πανηγυρίσει νέες νίκες στους ιδεολογικούς πολέμους του εσωστρεφούς μικρόκοσμου της ενώ τρέχει για έναν τρίτο πόλο που μάλλον θα οδηγήσει τελικά στην κάθοδο στον άδη.

Μέσα σε όλα αυτά είσαι εσύ να εύχεσαι να κάνει καλό καιρό στις 4 του Οκτώβρη μπας και πας για κανα μπάνιο όπως πιθανότατα έκανες και τον Ιούνη...